Biblioteka

[Kei]

Zdaniem Keia większość problemów tego typu organizacji rozwiązałoby stałe zatrudnienia ochroniarza, który zajmowałby się tymi kłopotliwymi sprawami. Jednak w sumie to nie była jego sprawa i nie bardzo miał ochotę dzielić się swymi przemyśleniami. Na pierwsze słowa bibliotekarki brunet skiną głową i podążył za nią do jej biurka. Po odebraniu karteczkę z adresem przeczytał i schował do kieszeni.
- Rozumiem, skoro to już wszystko, to będę iść. - Odparł spokojnym acz uprzejmym tonem.
Ilość informacji była trochę wybrakowana, w końcu chciał mieć jakieś informacje, po których mógłby rozpoznać pana złodziejaszka. Skoro jednak nie pamiętała żadnych dodatkowych informacji, to nie zamierzał jej tym martwić, tym bardziej że już wydawała się nieco zdenerwowana. Po lekkim skinieniu głowy skierował się spokojnym krokiem w stronę wyjścia, cóż trzeba było się wziąć do roboty.

[zt]

[Tensa]

"Read all about it, in the book of heavy metal
Read all about it" 15/15

Nasz bohater, był na tyle odpowiedzialny, iż przed powrotem do biblioteki postanowił poinformować strażnika o człowieku który w swoim domu posiadał chałupniczo wykonaną broń masowego rażenia. Kiedy odchodził do biblioteki, strażnik poszedł sprawdzić doniesienie i tyle go widział. Za plecami słyszał jeszcze jak Kazuya wyzywa strażnika od demonów, z okna na piętrze swojego domu, ale to już inna historia. Szybko dotarł do biblioteki, na miejscu przywitał go ciepły uśmiech kobiety która sprawowała pieczę nad tym miejscem.
-I jak, udało się? - zapytała, na wejściu. Widać było, że spodziewa się dobrych wieści, a te znajdowały się w plecaku naszego bohatera. Gdyby oddał książkę, otrzymałby obiecany mieszek oraz szczere podziękowania i właściwie to by było na tyle...

------------------------------------------------------
Koniec misji

[Kei]

Po drodze słyszane słowa wypowiedziane przez Kazuyę nieco go martwiły, jednak brak dźwięku wybuchu sprawił, że opuścił dzielnicę z lekkim serce. Cóż już raczej nie musiał martwić się tą sprawą, a przynajmniej na razie. Na miejscu szczęśliwy wyraz bibliotekarki nieco go zaskoczył, tym bardziej, iż wcześniej była zdenerwowana i traktowała go z lekką rezerwą.
- Tak, wszystko załatwione. - Odparł uprzejmym tonem z lekkim uśmiechem, po czym podał kobiecie książkę z plecaka.
Nagrodę oczywiście odebrał i już chciał wychodzić, gdy nagle przypomniał sobie o swoich wcześniejszych planach. Dlatego też dopiero po wzięciu odpowiednich lektur i załatwieniu wszystkich formalności opuścił budynek.

[zt]

[Kurusu]

Rudowłosy chłopak z obrzydliwą raną na twarzy, wkroczył do wspaniałego przybytku wiedzy w Shigashi no Kibu... Z jednym celem, podwyższenia swojej kwalifikacji jako nowy nabytek Triady... Może i był jeszcze słaby i nic nieznaczący, ale wkrótce z pewnością osiągnie wystarczająco wiele, by można było go znać... Ale teraz czas na pokonanie kolejnych schodów, dlatego też udał się od razu w kierunku jednego ze skrzydeł, odkładając przedtem broń w wyznaczonym na to miejscu. Na szczęście wiedział doskonale czego szukał, stąd długo mu nie zajęło odnalezienie upragnionej przez siebie książki...
Kurusu usiadł następnie przy wolnym stoliku i biorąc notes wraz z ołówkiem, które były do wypożyczenia zaczął tworzyć notatki...

Właśnie miał przed sobą ogromny atlas ziół i ich obróbki, dlatego zaczął pisać swoje spostrzeżenia, by w jak najsprawniejszy sposób przyjąć taką dawkę wiedzy. A tego było dużo... Kurusu spisywał zależności i ograniczenia wszelkich interesujących roślin w atlasie, samemu przy tym wykonując obliczenia lub tworząc koncepty toksyn. Niestety nie miał wiele do wymyślenia, był to, co przerażające, atlas dla początkujących. Choć nie zmienia to faktu, że dowiedział się o Shōko, Oyasumi czy Tamanegi. Nie jest to jego poziom, ale dzięki temu wie, co te substancje robią...
Jego oczy skierowały się teraz na rozdział skoncentrowany na wyposażeniu alchemicznym, to było coś naprawdę interesującego... Od zawsze interesowała go technologia i często myślał nad wszelakimi narzędziami, które by ułatwiły życie. A szczegółowe informacje o specjalnych nożach do ziół, czy szkle laboratoryjnym były czymś co działało pozytywnie na wyobraźnie. Dzięki temu dowiedział się w jakiej temperaturze można przyrządzić większość trucizn i jak je przechowywać. A to było pewnym istotnym problemem. Ale najciekawsze były wzmianki o modyfikacjach toksyn pod względem barwy, zapachu czy nawet gęstości, i przy tym przykładowe, zmodyfikowane toksyny.

To wystarczyło. Wziął ze sobą kilka kartek i po odłożeniu książki, wziął swój ekwipunek i opuścił ten budynek.

z/t

[Kaze Tetsu]

Przechodząc obok budynku, młody shinobi stanął nagle jak sparaliżowany. Jak mógł wcześniej nie zauważyć tak ważnego miejsca. Przyśpieszył kroku by jak najszybciej znaleźć się wśród ukochanych książek. Może tutaj uda mu się znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania? Wchodząc do budynku skinął głową by powitać bibliotekarkę, po czym rzekł:
- Witam Panią. Czy znajdzie się może jakaś książka, najlepiej encyklopedia o lekach dla adeptów ninitsu?
Tetsu przeklinał, że nie potrafił los za brak umiejętności do leczenia innych. To jutsu, którego pragnął bardzo było dla niego niedostępne. Życie byłoby o wiele prostsze, gdyby potrafił wyleczyć swoją matkę sam. No, ale nie ma się co rozklejać, pomyślał. Trzeba grać takimi kartami, jakie się ma. Chłopak siadł przy jednym ze stolików przerzucając kolejne strony księgi, którą otrzymał od bibliotekarki.

[Suzu]

Piratem być chociaż jeden dzień
Kaze Tetsu - misja D
1

---

---

[/b][/size][/center]In the wormth of
an indoor fire.
You will find the treasure
which you desire![/color]

Biblioteka. Świątynia bez boga. Jedno z niewielu miejsc w Shigashi wolne od ciągłego ruchu, zgiełku i zamieszania. Zlokalizowane nieco na uboczu, zapewniało odwiedzającym spokój mimo otwartych z powodu pięknej pogody obok. Tutaj jednak nie czuło się wiosny w powietrzu - w nozdrza uderzała woń papieru i atramentu, no i delikatne cytrusowe perfumy, którymi otoczyła się bibliotekarka. Niezbyt atrakcyjnej kobiecie w średnim wieku jeden rzut okiem wystarczył by stwierdzić, że ma do czynienia z podróżnym. Oczywiście nie znała wszyskich mieszkańców, przybysz z pustyni nosił się jednak w charakterystyczny sposób, posiadał obcy akcent, no i nietypową dla wczesnej wiosny opaleniznę.
- Obcym użyczamy tylko na miejscu i tylko jedną pozycję w jednym czasie. Proszę tu podpisać...
Co dokładnie miał na myśli Tetsu, mówiąc o encyklopedii leków dla adeptów ninjutsu? Nie wiedziała. Założyła jednak, że i chłopak przed nią nie ma pojęcia o co prosi, w końcu medykamenty wiązały się ze sztuką iryōjutsu - dlatego też uznała go za początkującego w temacie. Zwój, który chwilę później położyła przed nim na szerokim biurku, był więc przypadkową pozycją traktującą o lekach. I tak Tetsu usiadł przy jednym ze stolików, próbując zgłębić wiedzę, do której pojęcia nie miał żadnych podstaw.

Fachowy język różnił się bardzo od tego, co pamiętał z kontaktów z zielarką. Wszystkie te terminy, specjalistyczne nazwy i brak potocznego języka sprawiły, że księga w dłoniach szybko zaczęła mu po prostu ciążyć. Coraz trudniej było też skupić się na tekście.
- Aaaaah! To głupie, głupie! - resztki koncentracji zburzył do końca jęk dzieciaka siedzącego przy sąsiednim stoliku - Co to ma w ogóle być "okręt białych ptaków"?! My tu nie mamy statków!
Nie był bardzo głośny, ale i tak zarobił karcące spojrzenie cytrusowej bibliotekarki. Miał około dziesięciu lat, jasne włosy przewiązane z tyłu rzemykiem i pełne policzki. W ogóle był trochę krąglutki. Pochylał się nad czymś, co okazać się miało albumem miasta, w dłoni zaś ściskał pergamin z wyrysowaną mapą. Jeśli wierzyć frustracji malującej się coraz bardziej na pyzatej twarzy, potrzebował pomocy.

[Kaze Tetsu]

Piratem być chociaż jeden dzień
Kaze Tetsu - misja D
2 Niepowodzenie w szukaniu informacji ciążyło Tetsu na duszy. Znalezienie celu jego podróży może być cięższe, niż sądził. Sporo pracy jeszcze go czek nim uda mu się znaleźć odpowiedni lek. Ale musi mu się udać. W końcu jest tarczą chroniącą innych, taka jest jego droga ninja. Tylko co to za tarcza, z której nikt nie ma pożytku, przeszło mu przez myśli.
Z zastanawiania się nad zawartością zwoju wyrwało go narzekanie dzieciaka siedzącego nieopodal. Skoro z moich badań nic nie wyniknie, może chociaż uda się jemu pomóc? Albo chociaż nauczyć nieco manier.
Tetsu starannie złożył zwój, który wypożyczył i oddał go bibliotekarce, kłaniając się przy tym w podzięce. Następnie podszedł do stolika przy którym siedział chłopiec, i nieco karcącym głosem wyszeptał:
- Nie powinieneś być tak głośno w miejscu takim jak to.
Shinobi patrzył się na chłopca przeszywającym spojrzeniem. Miał nadzieję, że nieco przestraszy tamtego i ten zapamięta jak powinien się zachowywać w bibliotece. Jednocześnie czuł się nieco skrępowany. Nie czuł się dobrze przebywając przy ludziach sporo od niego niższych. Miał wrażenie, że jednym niezdarnym ruchem może im wyrządzić olbrzymią krzywdę i to zawsze krępowało Tetsu. Shinobi postanowił nieco złagodzić ton rozmowy, by tamten jednak nie przeraził się za bardzo. Uśmiechając się już i mówiąc weselszym głosem odezwał się znowu:
- No ale z czym tam masz problem? Tak w ogóle Tetsu jestem.

[Suzu]

Piratem być chociaż jeden dzień
Kaze Tetsu - misja D
3

---

---

[/b][/size][/center]In the wormth of
an indoor fire.
You will find the treasure
which you desire![/color]

Słysząc karcący głos nad karkiem, dzieciak skulił się lekko i spojrzał niepewnie na stojącego obok Tetsu. W pierwszej chwili spodziewał się chyba zobaczyć kogoś z obsługi biblioteki, bo na widok niedorosłej jeszcze osoby wyraźnie odetchnął z uglą i rozluźnił się nieco.
- Przepraszam - bąknął cicho, mimo wszystko speszony po zwróceniu uwagi - Zdenerwowałem się.
I znów zanurzył się w swym albumie, przynajmniej do chwili, gdy shinobi wyraził zainteresowanie jego sprawą. Ze zdziwieniem przyjrzał mu się niepewnie, zatrzymując szczególnie długo na dziwnych oczach.
- Powinieneś na jednym nosić przepaskę. Wtedy byłbyś piratem - powiedział z dziecięcą fascynacją, po czym podał starszemu chłopakowi mapę.
Nie przedstawiała jednak miasta, wyglądała raczej na zupełnie przypadkową plansze z wyrysowanymi okrętami, potworami morskimi o wielkich zębach lub mnogich ramionach, były tam też głazy stylizowane na czaszki i wielki, wymalowany czerwonym atramentem znak X. Najważniejszy zdawał się wierszyk zapisany na odwrocie.
Gdzie skarb leży to wie
zuchwały pirat z hakiem na nodze
on płynie na okręcie białych ptaków
co pielęgnują cudze potomstwo
aż wypadnie za burtę lub wyleci za horyzont
- Jestem Nezuru. Identyczną mapę dostał mój kolega, Kogi. Skarb jest tylko jeden, nasz kolega dostał coś straaasznie fajnego od ojca z podróży na wyspy, ale nie mógł tego podzielić na nas obu, więc teraz się ścigamy. Ale kompletnie tego nie rozumiem. Kurczaki no, jakbyś mi pomógł to nawet ci oddam trochę kieszonkowego!
I w ten sposób Tetsu stanął z wyzwaniem w dłoni, w dodatku pucułowaty chłopiec obok spoglądał na niego z nieśmiałą nadzieją. Nie można tak zawodzić dzieci, prawda? Trzeba by trochę ruszyć głową.

---

Wskazówka: gdy zdecydujesz, jakie miejsce zamierzacie sprawdzić, dajesz do niego linka pod postem i opuszczasz obecny temat. Ja piszę pierwsza w kolejnym.

[Kaze Tetsu]

Piratem być chociaż jeden dzień
Kaze Tetsu - misja D
4 Przepaska na oku, co za pomysł. Dzieci są naprawdę intrygujące ze swoim dziwnym sposobem rozumowania. Chociaż z drugiej strony, może i to nie najgorsza opcja? Ludzie przestaliby się tak skupiać na jego oczach. Szkoda, że nie mam ochraniacza, pomyślał Tetsu. Zrobiłbym wtedy młodemu przyjemność i na czas misji zasłonił jedno oko. No ale koniec takich zabawnych pomysłów, naszło shinobiego. Oto jest zagadka do rozwiązana.
Tetsu uwielbiał zagadki, ta zaś wydaje się nie być taka łatwa. Sama w sobie mapa też jest całkiem ciekawa. W głowie Tetsu jednak trwała prawdziwa batalia pomiędzy myślami. Białe ptaki, potomstwo, wypadanie. Dużo słów, które w ramach zagadki mogą mieć tyle odmiennych znaczeń. Może warto by zacząć od najprostszego?
- Hej Nezuru, chyba mam pomysł gdzie możemy zacząć. Chodź za mną.
Tetsu nie myślał teraz o nagrodzie. Perspektywa zagadki do rozwiązania cieszyła go bardziej niż okazywał. Powolnym krokiem ruszył w stronę wyjścia, tak by chłopiec mógł za nim nadążyć. Wychodząc pożegnał się z bibliotekarką.

Nowe miejsce
[zt]

[Ieanuso]

Pogoda była w kratkę, nikt niczego od niego nie wymagał, a do wieczora było jeszcze dosyć daleko. Ieanuso zjadł standardowe śniadanie i jak zwykle, gdy nie miał co robić ruszył w kierunku biblioteki. To od zawsze był dobry pomysł, zwłaszcza że w przeciwieństwie do motłochu, który w tym momencie tłoczył się na ulicach on umiał czytać i było to w pewnym sensie jakieś osiągnięcie. Zresztą w jakim innym miejscu mógł pojawić się ktoś kto po godzinach hobbystycznie zajmuje się historią? Nie był tu po raz pierwszy, lecz jak zawsze nie wiedział czego tak na prawdę tutaj szuka. Stracił nadzieje na odnalezienie czegokolwiek co ma wartość historyczną. Nie istniał żaden sprecyzowany okres, który go interesował. Chciał wiedzieć wszystko. Każde źródło, które dostarczało informacji pociągało za sobą konieczność kolejnych poszukiwań. Czasami miał wrażenie, że przeczytał już wszystko co tylko się dało, że biblioteka w Shigashi była dla niego po prostu za mała. Gdyby w tych czasach istniały instrukcje BHP, na pewno miałby już je za sobą. Po prostu szwendał się między regałami licząc na to, że coś go zainteresuje. Jakiś stary, zapomniany zwój zawierający mroczne sekrety przeszłości, być może tajemne liściki zostawione tutaj przez innych czytelników? Czas pokaże. Póki co nie znajdywał nic. Nie to, że spodziewał się coś znaleźć. W końcu robi tak prawie codziennie.

[Chise]

Misja D
1/15


Biblioteka od zawsze niemal wyglądała tak samo. Wysokie regały wypełnione zwojami, charakterystyczny zapach starego papieru, inkaustu, lekko zatęchły. Światło wpadało przez duże okna, ale nie docierało do wielu zakamarków, w których półmrok oświetlały latarnie. Nie mogły być to świece ani pochodnie, z oczywistego względu: otwarty ogień nie był dobrym pomysłem przy papierach. Jednocześnie panowała tu specyficzna atmosfera, spowodowana ciszą, dziwacznymi postaciami snującymi się po korytarzach i patrzącymi czujnie za odwiedzającymi bibliotekarkami, które chyba każdego obcego podejrzewały o chęć niszczenia lub wręcz zjadania ich cennych dzieł.
Na Ieanuso bibliotekarki niemal nie zwracały już uwagi. Prawem zasiedzenia się miał dostęp do miejsc, do których inni wchodzili tylko pod obstawą lub wręcz byli wyganiani przez nieustępliwe strażniczki papieru, chłopak zaś przechadzał się tam jak wszędzie. Dzieła tam były nieraz ciekawsze, ale nie zawsze jak się okazało cenniejsze czy rzadsze były bardziej interesujące. Wśród wielu zwojów znajdowały się te o rolnictwie, starych gatunkach drzew, książki kucharskie.. Jednak w pewnym momencie trafiła w jego ręce interesująca pozycja, opisująca wydarzenia jeszcze z czasów Antykreatora oraz bardzo stary zwój z legendami, który trudno było nawet przeczytać bez zniszczenia go. Zanim jednak zdążył zagłębić się w lekturze, dotarło do jego soczyste przekleństwo.
- Kuuuuurwaaaaaa! - po czym zaraz obok głowy chłopaka, a niebezpiecznie blisko lampy przeleciał zwój, który uderzył w regał i strącił kilka innych, które razem posypały się na podłogę.

[Ieanuso]

To w pewnym sensie smutne, że bibliotekarki zaczęły go lekceważyć. Co prawda wszyscy go tutaj znali, ale bez przesady. Zawsze mogła się w nim obudzić chęć zniszczenia. Albo zwyczajna nieostrożność połączona z nutką głupoty. W końcu stare swoje były bardzo podatne na wszelkie uszkodzenia. Ieanuso w ogóle uważał, że nie powinni tutaj wpuszczać wszystkich, a na pewno powinni robić jakieś testy, które umożliwiałyby dopiero korzystanie z biblioteki. Robił już kolejną rundkę wokół tych samych książek kucharskich, rolniczych i innych tego typu rzeczach, które i tak wałkował już po kilka razy. Co za różnica, że nie miało to dla niego żadnej wartości i nie przyda mu się to na pewno w życiu. Co raz bardziej wątpił, że znajdzie tutaj coś ciekawego. W końcu i tak był tu dlatego, że nie miał co zrobić z wolnym czasem.
Po jakiś czasie bezcelowego chodzenia w końcu nastąpił przełom. Czarnowłosy znalazł coś, co jakimś cudem przeoczył. I to nie byle co! Zwój o zamierzchłych czasach. Po krótkiej analizie tekstu, chłopak doszedł do wniosku, że był to czas zbliżony do czasów Antykreatora. Obok leżał wiekowy zwój, sądząc po tym co było na stronie tytułowej, zawierał stare legendy, jednak Ieanuso nie odważył się go nawet tknąć. Istniało spore ryzyko, że udowodni swoją tezę o nieostrożnych ludziach w bibliotece na własnym przykładzie. No i dla niego miłe panie bibliotekarki stałyby się nie miłe i sam nie wiedział co zacząłby robić w wolnym czasie. Pewnie zostałby pracoholikiem, a od pracoholizmu to już blisko do alkoholizmu - innymi słowy bez biblioteki stoczy się tak, że nawet menelnia z Shigashi się do niego nie przyzna. Dlatego właśnie odpuścił sobie tę stare legendy, zapewne po raz kolejny - nie wierzył, że już wcześniej ich nie widział, po prostu pamięć go zawodzi. Już miał sięgać po wcześniejszy zwój, ale coś pokrzyżowało jego plany - kolejna pozycja przelatująca obok jego głowy. Kątem oka dostrzegł, że tak samo blisko jak do jego łepetyny było do źródła ognia. Sekundę później usłyszał siarczyste przekleństwo. Rzucony papier uderzył o regał i sprawił, że kilka innych pozycji spadło na podłogę. No po prostu pięknie.
- Masz ty w ogóle rozum i godność człowieka?! - krzyknął w kierunku przeklinaczo-rzucacza, jednocześnie odwracając się żeby uporządkować bałagan, który zrobił tamten.
- Chodź tu i pomóż. - zachęcił nieznajomego głosem nieznoszącym sprzeciwu.

[Chise]

Misja D
3/15

Dziwna była reakcja bibliotekarek na tą sytuację. Chłopak słyszał, że są w pobliżu, mógł to określić po stłumionych szeptach jakieś dwa regały dalej, ale nawet się nie pofatygowały w tą stronę. A przecież zazwyczaj były pierwsze do uciszania zbyt głośnych gości, a jak co spadło to do końca dnia nie dało się pozbyć jednej z nich do ogona. Może miały dzisiaj zły dzień albo zwyczajnie były czymś zajęte?
Inna sprawa, że nie musiały interweniować, ponieważ wyrzutek zrobił to za nie, w sumie nawet zachowując się podobnie. Po ochrzanieniu nieznajomego ruszył w kierunku książek, chcąc je pozbierać i zaganiając do pomocy samego sprawcę wszelkie zła z biblioteki. Usłyszał westchnięcie i lekko człapiące kroki, aż w końcu wyłonił się zza rogu. Potargane, siwawe włosy, grube okulary - jeden z nowszych wynalazków Ayatsuri - a do tego bogate ubranie, choć krzywo zapięte i lekko poplamione inkaustem na rękawach, do tego cały jakiś wydawał się być być zakurzony. O to akurat w bibliotece nie było trudno, były tu półki na które nikt nie zagląda od lat, pełne bezużytecznych informacji o tym jak obrodziło zborze w 310 czy o przewadze jednego gatunku jabłek nad drugim, przy czym żadnego już nikt nie pamięta.. Ale po się tam kręcić? Mężczyzna przetarł okulary skrajem rękawa, rozmazując na nich niebieską smugę i spojrzał przez nie, przyglądając się chłopakowi. Najwidoczniej coś było w nim innego, niż się spodziewał nieznajomy, bo ten zrobił zdziwioną minę i zdjął ponownie szkła, tym razem wycierając krańcem koszuli i odchrząknął.
- Pierdol się młokosie - oświadczył dystyngowany starszy pan, po czym pokazał mu plecy i ruszył w kierunku kolejnych regałów, przeglądając pospieszenie kolejne tytuły, mamrocząc pod nosem. Wśród zwojów nie było było trudno znaleźć ten, który był rzucony, bo jak wszystko zdaje się czego dotykał upierdliwy gość, było ubabrane atramentem. Odciski palców znaczyły jasny papier, gdzie musiał w gniewie złapać przy rzucie. Tytuł brzmiał "ABC dla najmłodszych i opornych - potrzeba czy fanaberia?".
- Miaaaa! - ryknął tym czasem gość jeszcze raz - Uprzątnij ten bałagan! - szepty bibliotekarek urwały się, po czym jedna ruszyła w stronę zamieszania.

[Ieanuso]

Sam zastanawiał się dlaczego tak żywo zareagował. Sprzątanie po jakiś neandertalczykach nie jest w żadnym wypadku jego obowiązkiem. Starał się jakoś przywrócić porządek, zwłaszcza że żadna z pań, które tak maniakalnie pilnowały porządku, jakoś nie kwapiła się do jakiejkolwiek reakcji. Kto w ogóle wpuścił do biblioteki takiego ćwoka? Po co od razu rzucać zwojami? Jakby książki były czemuś winne. Można winić tylko własną głupotę lub ewentualnie autorów manuskryptów, ale na pewno nie je same. Nawet na jego zagonienie winowajcy do roboty nikt za bardzo nie zareagował. Słyszał tylko powolne kroki i westchnienia. Po krótkiej chwili zza regałów wychyliła się postać. Był to starszy już mężczyzna o potarganych włosach, jednak najbardziej w oczy rzucał się tajemniczy obiekt, który znajdował się na jego nosie. Ieanuso nie widział wcześniej tego, ale w jego oczach nieznajomy wyglądał jak kosmita. Po za tym, starzec był ubrany na bogato, chociaż niechlujnie. Wyglądał jakby nie wychodził z biblioteki przez ostatnie kilka dni. To oznaczałoby, że dziwak czegoś tutaj ewidentnie szukał. Może tylko zaczepki, a może jakieś konkretnej informacji. Chłopak zaczynał rozumieć dlaczego zachował się tak jak się zachował. W tym czasie starzec gapił się na niego i majstrował coś przy tym przyrządzie, który wcześniej zdobił jego twarz. Gdy założył je z powrotem, zrobił zdziwioną minę i rzucił bardzo kulturalną odpowiedź w kierunku czarnowłosego. Mężczyzna po prostu się odwrócił i ponownie zniknął między regałami. Ieansuo mimo wszystko był w tym momencie bardziej zaintrygowany niż zdenerwowany. Nie interesowały go frustracje tego dziadka. Interesowało go czego tak intensywnie szuka. W tym czasie gość zaczął wołać bibliotekarki, aby uprzątnęły bałagan. Wygląda na to, że to już nie jest jego problem, więc postanowił po prostu iść za dziadem. Zawsze to coś nowego.
- Czego tak bardzo szukasz, dziadku? - zamierzał zapytać, gdy uda mu się go znaleźć gdzieś w labiryncie regałów.

[Chise]

Misja D
5/15


Chwilę po tym jak starszy pan zniknął za regałami, z drugiej strony podeszła do nich bibliotekarka. Wydawała się być zestresowana i cicha. Bez słowa pozbierała książki, choć wydawała się być na skraju łez kiedy zobaczyła w jakim stanie jest rzucony zwój. Nie pobiegła do nikogo ze skargą, nie nakrzyczała na niego, nie zrobiła praktycznie nic, wyglądało więc na to, że był tu na specjalnych prawach. Młodzieniec nie czekając na uprzątnięcie bałaganu, pobiegł za staruszkiem, zainteresowany tym czego ten tak uparcie szukał. W końcu, mogło być to coś ważnego i interesującego, prawda? Nikt nie denerwuje się tak przy czymś błahym.
Kiedy podszedł, ten przeglądał zwoje. Patrzył na opis każdego, długo i powoli, po czym kręcił głową i odstawiał na miejsce, biorąc kolejny. Trzeba było powiedzieć, że naprawdę nie szło mu to sprawnie. Podniósł głowę lekko spanikowany, kiedy usłyszał głos i kolejny zwój prawie wypadł mu z dłoni. Na szczęście go złapał i pospiesznie odstawił na półkę, układając w głębi.
- A czy to twój interes, młokosie? - burknął niezbyt miło, po czym westchnął, zakładając ręce na piersi - Dobra.. Wyglądasz na ogarniętego chłopaka, to powiedzmy, że poproszę cię o przysługę. O.. Dyskretną misję - nachylił się nieco w jego stronę, konspiracyjnie. Odchrząknął, po czym zamrugał.
- U mnie oczy już nie te, może młodszemu szybciej pójdzie.. - tłumaczył się - Potrzebuje zwoi.. Do nauki czytania.. Aaaaale nie dla mnie oczywiście - odchylił się gwałtownie, oczy się mu rozszerzyły panicznie - T-t-t-to dla wnuczki! I ani słowa bibliotekarkom, rozumie się? Za pomoc mogę parę groszy sypnąć - pokiwał głową, zadowolony i splótł ręce na piersi. Najwidoczniej dla niego oferta była nie do odrzucenia.