Rynek

[Rindou Arashi]

27 / ...

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=1U96rqtPDWw[/youtube]

---

[/center]Powietrze w dziurze nabierało coraz bardziej intensywnej barwy, co bardzo mocno przeszkadzało naszemu bohaterowi w oddychaniu. Po kilku wdechach czuł palenie w swoich płucach a z jego oczu leciały strumienie łez. Planował on wyskoczyć z tunelu i w jakikolwiek sposób naprzykrzyć się strażnikom przed utratą przytomności, jednak każdy ruch wydawał się coraz cięższy. Leżące na nim ciało także nie pomagało w tej nieciekawej sytuacji. Czuł jak przy próbach przesunięcia go pociski dalej w bite w jego ciało poruszają się, pogarszając stan jego ran. Robiło mu się coraz zimniej od utraconej krwi, jednak walczył on dalej. Miotał się w amoku mając przed oczami tylko jedno - wizję zniszczenia i pokazania światu kto tu jest najpotężniejszy. Obraz robił się coraz ciemniejszy a oczy opadały mu coraz bardziej. Z każdą chwilą ruchy były coraz słabsze aż stracił czucie w swoich kończynach w końcu mógł tylko patrzeć na wiszące nad nim gwieździste niebo. Głosy zaczęły głuchnąć aż w końcu nastała ciemność a on sam zagłębił się w krainie snów.

Teraz tu -> Link

[Kaori]

Kaori - przepełniona determinacją i złudną nadzieją - niemalże wtargnęła na rynek. Szybki trucht pozwolił jej na szybkie dotarcie do jednego z najważniejszych miejsc w osadzie, które na szczęście było już nieco opustoszałe. Zresztą, wszechobecny harmider i tak nie miał większego znaczenia. Białowłosa była w pełni skupiona na odnalezieniu pani Saeko, a więc wszystkie inne dźwięki zepchnęła na dalszy plan, w miarę możliwości. Rozglądała się w nadziei, że ta jeszcze nie zwinęła swojego interesu i w tym przypadku ów nadzieja nie okazała się złudna.
- Dobry wieczór - odpowiedziała i skłoniła się lekko, by po raz kolejny popisać się ogładą.
Przyjęła sakiewkę i obserwowała staruszkę przenikliwie, tym razem nie potrafiąc ukryć targających nią emocji. Dosłownie drżała, gdy Saeko gestem dłoni nakazała jej się pochylić i uczyniła to niezwłocznie, chciwie nastawiając ucha.
Czar prysł. Ułamek sekundy wystarczył, żeby stwierdzić, że tamten jegomość to zwykły kupiec, a przeklęta starucha tylko ją wykorzystała. Cóż, niby przewidziała taką możliwość, ale mimo to ogarnął ją nieopisany gniew. Bez słowa, tym razem nie grzesząc dobrym wychowaniem, obróciła się i szybkim, drżącym krokiem ruszyła w którąś z alejek. Miała dość tego rynku, miała dość tych kotłujących się emocji. Wiedziała, że długo tak nie pociągnie. Upewniwszy się, że nikt nie patrzy, oparła się o ścianę i pozwoliła kilku łzom popłynąć po policzkach. Wydawałoby się, że dramatyzowała, ale kto by nie dramatyzował po straceniu rodziców w ten sposób? Co prawda nie byli najlepsi, mieli swoje wady i wyrządzili jej sporo krzywd, ale mimo wszystko zawdzięczała im luksusowe życie i quasi-spokojne dzieciństwo.
Potrzebowała relaksu. Bardzo nie chciała tego przed sobą przyznać, obnażyć się z tej słabości, ale była człowiekiem. Nawet rygorystyczne treningi nie są w stanie całkowicie wyprać z emocji. Uspokoiwszy się nieco ruszyła wolnym krokiem wgłąb osady. Kąpiel - tego właśnie potrzebowała.
[z/t]

[Kurusu]

Kuglarz odziany w swój elegancki strój po jakimś czasie przybył na rynek... Nie śpiesząc się rozglądał się po okolicy, jednak jeszcze nie szukał swego celu... Czemuż to? Chciał przede wszystkim przeanalizować sytuację i przyszłą konfrontację. W tej oto chwili był w posiadaniu danych, które mogą mu pozwolić przygotowanie scenariusza walki... Samuraj... Nigdy z takowym nie walczył, jednak wiedział co takowi potrafią, w Bitwie pod Murem uratowali praktycznie formacje bojowe przed zalaniem przez przeciwnika, aczkolwiek byli to elitarni wojacy... On sam współpracował z osobą o imieniu Hayami, samuraj jednak nie tak groźny jak oddziały doborowe. I w tej chwili zakładał taki poziom siły u wroga... Niewielu mogłoby sobie pozwolić na zatrudnienie kogoś elitarnego, prawdopodobnie Triada posiada takie jednostki na swych usługach... Ale czym Kurusu dysponował. Kukłami, mieczem, bronią dystansową. W czystej teorii w starciu z przeciwnikiem walczącym w zwarciu, to powinno wystarczyć, tym bardziej w obliczu jego standardowej formacji, z którą poprzedni przeciwnik nie potrafił sobie poradzić. I miał nadzieję, że będzie tak ponownie.
- Yo Suna... - powtórzył pod nosem, przy tym poprawiając kapelusz, smakując przy tym te imię... Kim jest ta osoba? Handlarzem przypraw, to było oczywiste, ale tacy prości ludzie nie istnieją, niestety... Prawdopodobnie po ostatnich próbach zamachu, przewiduje kolejnych czyhających na jego życie. Stąd ponowienie taktyki pijaków nie wchodziło w grę... Najpierw ostrożnie, potem odważniej jak głosi podstawowa zasada... Dlatego też ruszył do przodu, chcąc znaleźć handlarzy przyprawami. Jako element charakterystyczny zakładał starucha z mieczem. Był to ogólny opis, jednak nie zawsze widuje się takowe persony, szczególnie w towarzystwie kupców.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
9/30
Rynek jak rynek. Na rynku każdy kiedyś był. Koncepcja tego miejsca nie zmieniała się przez wieki, zmieniał się najwyżej rozmach tego miejsca i to zależnie od możliwości włodarzy miasta. W mieście kupieckim oczywiście rynek nie był byle-jaki, musiał zachowywać pewien standard. Był w końcu wizytówką tego miasta, powodem dla którego większość odwiedzała te tereny. Przebywali tu głownie sprzedawcy i ich klienci, lecz nie brakowało tez tego od czego przed chwila uciekł najemnik. Zwyczajne moczymordy z okolicznych barów, jednak nie tak podłych jak "Szkarłatna speluna". Nawet pijacy wydawali się trochę lepsi niż tamci, choć łączył ich ten sam nałóg. Potencjalnie mogli sprowadzić mniej kłopotów na wszystkich wkoło, ale niczego nie można zagwarantować. Używka wyciąga z nieodpornych ludzi najgorsze cechy. Z drugiej strony odporności na procenty można im tylko pozazdrościć. Być może nie o te odporność chodziło. Kolorowe kamienice na brzegu placu sprawiały wrażenie zadbanych i kolorowych. Nic nie straszyło tu biedą. Na środku placu stal wielki budynek. Kurusu mógł najwyżej zgadywać jaka funkcje on pełni. Cos w rodzaju ratusza? Siedziba władzy? Postronny obserwator, który rzadko tutaj chodzi a jeszcze rzadziej załatwia tu swoje interesy prawdopodobnie tego nie wie, a i najemnikowi ta wiedza pewnie się nie przyda. Jego myśli krążyły zupełnie gdzie indziej. Skupiał się na zadaniu, którego się podjął. W głowie próbował stworzyć obraz sytuacji, która pozwoli mu wyjść z niego zwycięsko. Informacja, którą przez przypadek podzielił się niedoszły zamachowiec pobudzała go do głębszej analizy, do wyciągnięcia kilku faktów z przeszłości. Spotkał już w kiedyś wojowników, zwanych samurajami. Miał do czynienia zarówno z elitą tego fachu jak i początkującymi. W pamięci został mu jeden z nich - Hayami. Spodziewał się, ze człowiek, z którym być może będzie musiał stoczyć walkę będzie na poziomie właśnie wspomnianego mężczyzny. Znając jego zdolności uważał, ze asortyment, którym w tej chwili dysponuje będzie wystarczający żeby moc wyjść z niej na tarczy. Następnie cicho wypowiedział imię tego, na którego wyrok został już wydany, który czeka już tylko na wykonanie przez kogoś kompetentnego. Kurusu podejrzewał, ze nawet zwykły handlarz przyprawami wzmocni swoja ochronę po tym gdy ktoś czyhał na jego życie.
Mimo przeanalizowania całej sytuacji, nie mógł znaleźć niczego co chociażby w niewielkim procencie dawałoby pewność, ze to właśnie właściciel tego kramu jest tym, którego szuka. Na rynku panowała duża różnorodność towarów. Ludzie w wszechobecnym tłumie poruszali się wręcz w losowych kierunkach dla kogoś kto nie dąży do sprecyzowanego celu. Wśród miejskiego zgiełku, po dobrych kilkudziesięciu minutach, najemnik zdołał zlokalizować trzy stoiska z przyprawami. Żadne z nich nie wyróżniało się duza ilością ochroniarzy, nie widać było nikogo kto przypominałby starego samuraja. Jedno z nich było zwyczajnym wozem, przy którym stała młoda kobieta, zaś dwa pozostałe były bogatszymi kramami, za którymi stal namiot. Sprzedawcy w nich różnili się od siebie. Jeden z nich był mężczyzna w średnim wieku, zaś w drugim przypadku był to nastolatek, na którego twarzy pojawiał się dopiero pierwszy zarost. W swym eleganckim stroju Kurusu idealnie wtapiałby się w otaczający go tłum, nikt nie zwracałby na niego uwagi, gdyby nie charakterystyczna dla niego maska i ilość zwisającej z niego broni rożnego rodzaju. Nie było nikogo, kto nie zwróciłby na niego uwagi, ludzie w większości gapili się na kuglarza.

[Kurusu]

Najwidoczniej nie znalazł cech, które naprowadziłyby go od razu na tą konkretną personę jaką chce... Niedobrze. Kolejnym minusem sytuacji, była uwaga jaką kondensowała osoba Kurusu... Wyróżniał się. W normalnych okolicznościach byłoby to złe, jednak jako iż raczej dokonywał zwiadu i nie miał zamiaru się z nikim bić, to nie martwił się tym specjalnie. Jedynie jest to dodatkowa informacja, by potem schować broń nic więcej... A teraz. Jak gdyby nikt nic zaczął rozglądać się po stoiskach, chcąc udawać swoje zainteresowanie tym co ma przed oczami...
- Och niewiasto... Co my tu mamy? - mruknął ni to siebie, ni to do swojego rozmówcy, którym była... Młoda kobieta. Jego wybór nie był podyktowany płcią, a tym, że podejrzewał jednego z dwóch mężczyzn o byciu jego celem... A dobrym początkiem, byłoby dowiedzenie się, który jest nim. Możliwe, że dowie się od swojej rozmówczyni, w końcu prawdopodobnie to jej konkurencja, a tą należy znać... Czyż nie?
- Ciężki, ciężki wybór... - westchnął z dezaprobatą, grając w tym momencie rolę, spoglądając uważnie na to co miał przed sobą... Jednak starał się udawać, że jest zainteresowany tym co widzi przed sobą. Chwilę po wypowiedzeniu swojego komentarza, na chwilę zaprzestał rozglądania się wozie, po to by poprawić kołnierz swego płaszcza, a przy tym upewnić się, że sakiewka dalej jest bezpieczna we wewnętrznej kieszeni... Ostrożności nigdy za wiele, a zostanie okradzionym, w czasie... Polowania nie byłoby najlepszą informacją na CV.
- Szukam, czegoś co nada potrawom zupnym słodkawego posmaku i zapachu. Czy posiadasz może coś takiego w swym asortymencie? - zapytał kierując te słowa, już bezsprzecznie do niej. Przy tym poprawiając troszeczkę maskę na twarzy... Liczył, że to pozwoli na jakiś wstęp, w potrzebie stworzenia wątku do rozmowy, którą potem nakieruje na temat jednej, konkretnej persony... A przy tym wierzył w swoje umiejętności aktorskie, w końcu często musi udawać kogoś kim nie jest...

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
11/30
Kurusu był jeden, a ludzi na rynku setki. W takim tłumie łatwo coś przeoczyć, zwłaszcza gdy on sam rzucał się w oczy. Ktoś kto spodziewa się zamachu i myśli w miarę trzeźwo i racjonalnie, widząc kogoś tak odzianego i z taka ilością ekwipunku zapewne szybko zmyl się z pola widzenia żeby nie kusić losu. Może i nie zamierzał się z nikim bić. Po prawdzie to jego wygląd odstraszał potencjalnych oponentów. Wszystkie okoliczne, te lepiej wyglądające pijaczki schodziły mu z drogi. Nie zmienia to faktu, ze jego image był tutaj sporym utrudnieniem. Każdy po prostu wiedział, iż nie jest tutaj w interesach. Przynajmniej nie w takich w jakich oni tutaj byli. W takim przypadku mogło to dać iście groteskowy efekt. Ktos kto wygląda na pierwszy rzut oka na zabójce zamierza tak po prostu zacząć rozglądać się za przyprawami. Demoniczny shuriken na plecach jest totalnie do efektywnego i efektownego tarcia chrzanu. Nic więcej, nic mniej proszę państwa! Proszę się rozejść!
Najemnik jak gdyby nigdy nic zdecydował się podejść do straganu, który w rzeczywistości był tylko wozem, na którym handlarze wystawili to co mieli do zaoferowania. Podejrzewał, ze pozostali kupcy mogą być jego celem, wiec zdecydował się zacząć od najmniej podejrzanego stoiska, aby zebrać więcej informacji. Słuszne rozumowanie. W zasadzie znal tylko imię, nazwisko i pleć swojego celu. Stojąca przy wozie niewiasta ewidentnie facetem nie była. Młoda kobieta, która była opowiedziana za obsługę klientów wyraźnie obawiała się dziwnego przybysza. Nerwowo przerzucała ciężar ciała z jednej nogi na druga. Bacznie obserwowała jego ruchy, lecz czasami rozglądała się na boki, jak gdyby chciała upewnić się, ze wkoło cały czas są ludzie, ze jakiś inny klient wyrazi zainteresowanie jej towarami. Pewnie czułaby się bezpieczniej, ale nic takiego się nie wydarzyło. Rynek dalej żył swoim życiem. No może od czasu do czasu ktoś ukradkiem zerkał na kuglarza. Wrażenie jakie na niej wywarł zostało spotęgowane przez jego probe zagajenia rozmowy, ni to do siebie, ni to do niej. Wodziła za nim oczami. On sięgał do wewnętrznej kieszeni płaszcza żeby upewnić się, ze nikt nie ukradnie mu sakiewki, ona wzdrygnęła się, bojąc się, ze to koniec jej żywota. Pewnie nie była przyzwyczajona do tego rodzaju klientów.
- P-polecam cynamon, proszę Pana! - odpowiedziała łamiącym się głosem. Dalej patrzyła się na niego wzrokiem cielaka. Bedzie musiał znacznie wysilić swe zdolności aktorskie. W końcu ktoś kto nosi codziennie maskę, musi być zawodowym aktorem!

[Kurusu]

- Hmm? - mruknął zamaskowany, nagle wbijając swój wzrok w oczy dziewczyny... W tym momencie jego bursztynowe oczy były doskonale widoczne, za zwykle niewidocznymi wizjerami... Cień rzucany przez kapelusz, na otwory stworzone na czarnej farbie, nie był czymś co ułatwiało ich dostrzeżenie. Ale tak czy inaczej, jego oczy były chłodne jak zawsze i starały się niemalże wydrążyć dziurę w oczodołach sprzedawczyni. Po chwili jego ręka zasłoniła niemal całą maskę, w geście podobnym do ukazania zakłopotania lub zażenowania.
- Boisz się? Nie dobrze... Bardzo nie dobrze... Może faktycznie powinienem się trochę inaczej przygotować? - rzucił weselszym tonem, nie miał absolutnie zielonego pojęcia, czy to wyczyści wrażenie jakie pozostawił od samego wyglądu. Raczej nie. Tak czy inaczej nie przerywając kontaktu wzrokowego, poprawił ponownie płaszcz na sobie i skierował swój wzrok na asortyment przed sobą.
- Cynamon? Niechaj będzie... Jaką cenę proponujesz? - dodał z wciąż utrzymywanym, ciepłym tonem, a także wyciągając sakiewkę z kieszeni, by móc sięgnąć po pieniądze... Choć obstawiał, że zaraz otrzyma to za darmo. Pewnie przez ekwipunek, szczególnie ten Shuriken. Będzie musiał koniecznie go gdzieś schować... A przy tym musiał pomyśleć, jak pociągnąć tą rozmowę jak chce... W jego głowie pojawiła się myśl o ściągnięciu maski, na czas "pogawędki", jednak jest to ostateczność.
- Poza tym... Chciałbym ci zadać ważne pytanie, jestem pewny, że znasz na nie odpowiedź... Ale dołożę dodatkowe pieniądze, jak mi odpowiesz. Mogę więc spytać? - zadał w końcu pytanie, chcąc jeszcze wybadać grunt. Od jej reakcji zależało czy zapyta o człowieka, którego szuka, czy raczej postara się ocieplić swój wizerunek. Zazwyczaj wizja taniego zarobku działała zachęcająco, ale czy i tak teraz będzie?

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
13/30
Jakkolwiek Kurusu wydawał się chcieć być miły dla handlarki, jego metody nie wydawały się być najlepiej dobranymi. Po prostu cały jego wizerunek nie wzbudzał zaufania u kompletnie obcych ludzi. Najemnik świdrował wzrokiem kobietę, która cały czas nie wiedziała co ze sobą zrobić. Jego chłodne spojrzenie nie musiało nawet zostać dostrzeżone. Maska była czymś niezwykłym sama w sobie. Obojętne spojrzenie zimnej ryby mogło tylko pogorszyć cala sytuacje. Zasłonił ręką swoja maskę, udając gest, który miał pokazać zakłopotanie lub zażenowanie. Kobieta nie mogla za dobrze odczytać tego gestu. W końcu miał maskę, która przeszkadzała w ukazaniu całej jego mimiki. Nawet jeżeli, to ten gest był najnormalniejszym co do tej pory zrobił. Na jej twarzy widać było odrobinę ulgi, na moment atmosfera rozluźniła się trochę. Ale tylko na moment, gdyż Kuglarz znowu zaczął mówić w sposób jakby został żywcem wyjęty z horroru klasy B. Coś w stylu zagubionego Hannibala Lectera dla ubogich.
- P-Przygotować?! - patrząc na ilość broni jaką nosił przy sobie Kurusu można to było faktycznie różnie zinterpretować. Handlarka nie oczekiwała odpowiedzi na to pytanie. Zadała je odruchowo, ze strachu. Przez jej głowę przebiegało tysiąc myśli na sekundę, jakby jej mózg szukał dobrego i racjonalnego wyjścia z sytuacji, w której wcale nie była zagrożona. Niby jego ton jest weselszy, ale nie da się tak po prostu zniwelować wcześniej wywartego wrażenia, które jak można zauważyć nie jest zbyt pozytywne. W dalszym ciągu wlepiał wzrok w bogu ducha winna handlarkę. Mimo wszystko, gdy została zapytana o cenę udało jej się zachować profesjonalnie.
- 40 ryo od porcji, proszę Pana! - wbrew wszelkim oczekiwania, zachowała odrobinę zimnej krwi, tak niezbędnej w tym fachu. W fachu gdzie zamaskowany i uzbrojony mężczyzna o nieznanym pochodzeniu może ot tak kopic sobie przyprawy, bo czemu nie. Ściągniecie maski niewiele może już tutaj pomoc. Po prostu nie kojarzy się ona nikomu z zwykłym pójściem na targ, nikt normalny tak nie robi, a skoro już coś takiego zrobił to po co się ujawniać. Maskę w przeciwieństwie do twarzy da się zdjąć, po co tracić swoja anonimowość, o którą wcześniej tak się zabiegało.
- P-pytanie? - przerwała mu w połowie zdania. Widocznie ta niewielka ilość zimnej krwi, którą miała jeszcze chwile temu właśnie się skończyła.
- Nie sypiam z obcymi za pieniądze! - rzuciła ostro. Wcześniejszy strach zastąpiło oburzenie. Nie można się było spodziewać, ze urocza i niewielka istotka potrafi się aż tak wydrzeć. Z drugiej strony może to wskazówka, ze wystarczy przestać być obcym?

[Kurusu]

Ostatnie słowa dziewczyny, zaskoczyły mężczyznę... Właściwie użycie takiego słowa to było duże niedopowiedzenie, nie spodziewał się... Takiej reakcji, tym bardziej, że nie miała pojęcia co On chce. W tej chwili... Kurusu poczuł się nawet urażony, na moment stracił chęć do ciągnięcia tej farsy ale powoli oddychając, szybko oddalił te myśli od siebie... Zamiast tego po prostu zaczął się śmiać, ot tak po prostu, jak z dobrego żartu. Przy tym zasłaniając ręką maskę, dokonując gestu zwanego jako facepalm w tym momencie. Był w pewnym sensie zażenowany.
- Masz humor... To ci muszę przyznać. - rzucił w końcu, biorąc jeszcze jeden głęboki oddech, by nie zakrztusić się... Tym razem przez jeszcze chwilę milczał, by w końcu odkaszlnąć. - Nie miło tak wyciągać pochopne wnioski, nie wiedząc o co chce zapytać. Tym bardziej czuję się ubliżony, że zostałem o coś takiego oskarżony. Naprawdę. Nie było to najkulturalniejsza reakcja. - powiedział dość... Pouczającym tonem, przy tym nieco gestykulując, by nadać większego podkreślenia swoich słowom.
- Chciałem się po prostu spytać o tych dwóch pozostałych sprzedawców przypraw. Nie zrozum mnie źle, ale nie jestem pewny, czy łatwo zrobić konkurencję komuś kto prawdopodobnie posiada większy asortyment produktów. Jestem po prostu ciekaw kim oni są... Zazwyczaj bardziej obfici sprzedawcy konkurują z bardziej obfitymi sprzedawcami...- dodał wzruszając ramionami, przy tym jednak nie sięgając po swoje finanse lub coś bardziej... Ostrego. Liczył w tym momencie, że przyjęcie innego tonu rozmowy nieco poprawi atmosferę. Dawno już nie udawał miłego człowieka, naprawdę... Ostatnio co robił to handlował ludzkim towarem lub mordował ludzi, którzy mieli coś na czym zależało jakiemuś pracodawcy. Bazowe rzeczy.
- Wierzę w jakość twoich produktów, więc od razu darujmy sobie słowa w rodzaju "Jak ci się nie podoba, to kup coś u nich zgredzie", czy coś podobnego. - zaśmiał się, przy próbie wprowadzenia rozmowy na bardziej lekką atmosferę, może nie był dobry w żartach, ale tego typu zachowanie powinno według jego oczekiwań prawidłowe.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
15/30
Kurusu wydawał się być zaskoczony. Widocznie nie spodziewał się tego jak jego słowa zinterpretuje ta młoda kobieta. Moze i nie miała pojęcia czego tak na prawdę chciał, ale przecież ktoś kto dziwnie się ubiera, mówi w dziwny sposób, generalnie zachowuje się niejednoznacznie, może składać tylko dwuznaczne propozycje. Prawdopodobnie takim tokiem rozumowania posłużyła się sprzedawczyni. Na pewno nigdy nie spodziewałaby się, ze najemnik jest na tyle wrażliwą jednostka, ze mógłby poczuć się czymś takim w głębi duszy urażonym. Oddychał powoli, ale jego myśli sunęły szybko. Gdy uspokoił się na tyle, żeby nie zdezerterować z placu boju przez te jakże obrzydliwa handlarkę, która mogla pomyśleć sobie coś niewłaściwego, po prostu się zaśmiał. Ponownie zasłonił maskę za pomocą dłoni, aby pokazać swoje zażenowanie. Ona tak jak ostatnio nie zrozumiała za bardzo tego gestu ze względu na pewne ograniczenia w widocznej mimice, które zapewniała owa maska. Nie wiedziała jak ma zareagować. W jednej chwili Kuglarz wydawał jej się dziwakiem, zboczeńcem i potencjalnym morderca, który teraz z chyba zażenowaniem próbuje odwrócić to w jaki sposób został zrozumiany.
- Może jednak nie powinnam oceniać po wyglądzie. - powiedziała, widząc jak Kurusu bierze głęboki oddech. Skoro on ciągle jest spokojny i wydawało się, ze cala ta sytuacja jest jednym wielkim nieporozumieniem to i ona się trochę uspokoiła.
- Ma Pan racje. - odpowiedziała na zarzuty stawiane przez klienta. Pochyliła lekko głowę, zaś na jej twarzy zagościł ciężki do zidentyfikowania grymas. Zaczęła pakować wspomniany cynamon do woreczka, próbując nieudolnie zachować pokerową twarz, którą oblał lekki rumieniec.
- Pozostałych dwóch? - zapytała, słuchając dalszej części wypowiedzi najemnika.
- Nie wchodzimy sobie w drogę, ja bywam tu tylko czasami. Oni handlują tutaj codziennie. Według mnie obaj są strasznymi zgredami w przeciwieństwie do moich klientów. - mówiąc to puściła mu oczko, jakby ona również chciała zatrzeć nienajlepsze pierwsze wrażenie. Była widocznie zadowolona ze zmiany sposobu w jaki rozmawiają. W końcu to dobrze wróży interesom.
- Są tutaj od kiedy zaczęłam tutaj przyjeżdżać, obaj są w średnim wieku. Tylko ostatnio na jednego z nich napadli jacyś ludzie i od tego czasu wysługuje się jakimś dzieciakiem. To tyle wiem i to jeszcze z plotek. - zakończyła przemowę, jakby rozmowa o konkurencji była jej kompletnie nie na rękę. Skończyła pakować cynamon i położyła go przed Kurusu oczekując na zapłatę.

[Kurusu]

Bingo... Na twarzy Kurusu wykwitł triumfalny uśmiech, o to zdobył część układanki której pragnął. Jego potencjalnym celem dotąd był ten starszy sprzedawca, a tu okazuje się, że dzieciak zaprowadzi go do celu. Doskonale. Wręcz genialnie. Oj... Gdyby ta dziewczyna tylko wiedziała, że właśnie podstawiła mu pod nogi mościk, by przybliżyć się dalej ku morderstwu! A teraz pozostało przeczekać trochę czasu i śledzić młodego. Nic trudnego.
- Mhm. O to pieniądze. - odparł przeliczając dokładnie pieniądze i odbierając zakupiony produkt. Nigdy nie sądził, że w czasie zadania kupi cynamon, naprawdę ale z drugiej strony, ta przyprawa ma taki wspaniały zapach... Później się nim nacieszy wraz z otrzymaną zapłatą, szczerze był pewny, że mu się zwróci to wszystko. Najwyżej będzie trochę ryo w plecy, nie jest to dużo, choć części do kukieł nie są najtańsze na świecie. Ba! Są po prostu drogie. Tyle dobrego, że jak na razie wystarczy mu to co ma... Gdyby miał się podejmować już naprawdę skomplikowanych zadań, to prawdopodobnie, by się nie ruszył bez złożenia kilku maszyn śmierci.
- Dziękuje za doborową obsługę, z pewnością jeszcze tu kiedyś zajrzę. - rzucił ściągając kapelusz z głowy w ramach gestu niewielkiego ukłonu, a następnie ruszył przed siebie, chcąc znaleźć miejsce, gdzie może przystanąć i przeczekać, mając przy tym oko na młodzieńca. Nie chciał stać jak kretyn na rynku, ale brał poprawkę na to, że jest duża możliwość tego, że tłum uniemożliwi mu komfortową obserwacje. Zawsze pozostawał dach jakiegoś budynku, prawda?

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
17/30
Kurusu dostał to o co tak długo musiał pytać. Może odpowiedz dostałby od razu gdyby zapytał bezpośrednio? A może jednak ten cały cyrk i podchody były do tego niezbędne? Teraz już się nie dowie, gdyż obrał taka a nie inna strategie. Najważniejsze jest to, ze osiągnął on upragniony sukces. Położył kolejna cegiełkę w budowie swojej drogi do pewnej organizacji, której nazwę niebezpiecznie jest wymawiać. Wiedział już dokładnie, którym z kupców powinien się interesować niczym szatan dziećmi słuchającymi techno według pewnego duszpasterza. Zadowolony z siebie śmiał się w duchu z kobiety, która właśnie pakowała cynamon. W końcu jakby nie patrzeć w jakimś stopniu przyczyniała się właśnie do morderstwa. Z drugiej strony Yo Suna był dla niej tylko i wyłącznie konkurencja. Jego znikniecie mogło tylko jej pomoc, wiec może nie byłaby aż tak zrozpaczona gdyby się o tym dowiedziała? Handlarka po nasypaniu porcji przyprawy do woreczka podała go swojemu klientowi i czekała na pieniądze. Najemnik wyciągnął z sakiewki 40 Ryo w celu zapłaty ceny. Przeliczył monety i podał jej ciężko zarobione miedziaki. Kto by przypuszczał, ze zimny najemnik będzie kiedyś kupował cynamon żeby dokonać zabójstwa. Jeszcze mniejsza szansa była na to, ze ktoś podejrzewałby go o zachwycenie się zapachem przyprawy. To jakoś nie pasowało do jego image. Mimo tego, wydawał się być szczerze zadowolony z zakupu. Nie zawahał się zainwestować w informacje, które ułatwiają mu robotę, a jednocześnie nie miał żadnej gwarancji, ze cala ta akcja zwróci mu się z powodu cen na rynku mechanizmów do ulubionych zabawek klanu Ayatsuri. Dobre przeczucia to nie wszystko na tym brutalnym świecie. Mogą być podłe i zwodnicze. Przypadkowy przechodzień widział już całkiem spory arsenał doczepiony do ubrań Kurusu. Strach było pomyśleć co jeszcze trzyma w zanadrzu. Biorąc pod uwagę, ze właśnie chce zostać członkiem organizacji z tradycjami, musi brać pod uwagę fakt, iż nie zajmują się oni sprzedawaniem rzepy i być może w przyszłości będzie zmuszony jeszcze bardziej rozszerzyć swój arsenał żeby poradzić sobie z trudami misji. Grzecznie i wręcz teatralnie podziękował handlarce za dobicie transakcji. Kobieta po raz pierwszy szczerze się do niego uśmiechnęła.
- Również dziękuje, wszystkiego dobrego! - krzyknęła za nim, jednocześnie entuzjastycznie machając mu ręką na pożegnanie. Najemnik ruszył przed siebie w celu znalezienia sobie jakiegoś dogodnego punktu obserwacyjnego. Dachy budynków były zbyt oddalone i nie wchodziły w grę. Kurusu zostało wtopienie się w tłum i dyskretne rzucanie okiem na prace młodzieńca. Zauważył, ze z obserwowanego namiotu wyszedł ogolony na łyso mężczyzna. Widać było, ze najlepsze lata swojego życia ma już za sobą. Jego twarz poorana była bliznami i zmarszczkami. Ubrany był w kimono i miał katanę przy swoim boku. Zaczął wesoło rozmawiać z młodzikiem stojącym przy kramie, lecz jednocześnie rozglądał się czujnie, jak gdyby próbował zwęszyć czające się gdzieś niebezpieczeństwo.

[Kurusu]

- Wygląda na to, że dogodnego punktu nie ma... Pozostaje tłum. - westchnął niezadowolony z tego co widział, tym bardziej, że niestety się wyróżniał. W negatywnym sensie... A chowanie shurikena sprawdzi, że zadziała niczym włączony lampion w nocy na ćmy, stąd w czystej teorii najlepiej byłoby nic ze sobą na razie nie robić. Po krótkiej chwili segregowania myśli, westchnął cicho pod nosem ruszając przed siebie... W obecnej chwili planował stanie wśród tłumu i oparcie się o jakiś obiekt... Ot tak, dla własnej wygody.
I musiał przyznać jedno. Posiadanie maski dawało konkretną korzyść w postaci niepostrzeżonego zezowania na coś, w ten sposób dzięki nieznacznemu obróceniu głowy, mógł obserwować w spokoju poczynania młodzieńca, który jest jego ścieżką do Yo Suny... Przy tym schował także ręce do kieszeni płaszcza i nieco pociągnął kapelusz, by rzucał cień na jego oczy. Pomimo tego, że był najemnikiem - a więc osobą, która nie powinna zwracać uwagi na wygodę, naturalnym było, że jak każdy człowiek preferował zwracać uwagę na swą wygodę. Nie minęło dużo czasu, a już coś dostrzegł... Coś co wzbudziło w nim pewien niepokój. Miał przed sobą na 100% Samuraja, tego z którym z pewnością będzie musiał stoczyć walkę... Osoba, która już jest po wieku swej największej siły a także uzbrojona w katanę... Z tego co widział rozmawiał z młodzieńcem, możliwie, że przyjacielsko. Jednak niepokój wzbudziło jego rozglądanie się. Fakt, że na nim zatrzyma wzrok jest niemal pewny... I lepiej było przyjąć wersję, że to i tak nic nie zmieni.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
19/30
Najemnik miał ambitny plan obserwacji miejsca pobytu swojego celu z dachu, niczym członek bractwa asasynów, jednak brutalna rzeczywistość w postaci znacznego oddalenia najbliższego domu zmusiła go do gry na niekorzystnych dla niego warunkach. Krycie się w tłumie nie było jego specjalnością z powodu wyróżniającego się stroju i dużej ilości sprzętu. Zdecydował się na zostawienie sprzętu na widoku, gdyż jak słusznie zauważył, w tej chwili ściągnęłoby to na niego jeszcze więcej niepożądanej uwagi. Czasami najlepsza reakcja to brak reakcji. Z westchnieniem ruszył w drogę, aby zacząć realizować swój plan. Przemieszczał się wśród pędzących ludzi, ale jakoś nikt nie chciał na niego wpaść ani nawet szturchnąć przypadkiem barkiem. Przechodnie tak jak wcześniej konsekwentnie unikali go i nikt za bardzo nie chciał wejść mu w paradę. Dla własnej wygody znalazł drewniany słup, na którym wisiało kilka ogłoszeń rodzaju tych, które nie obchodzą przeciętnego shinobi. Jego plan zakładał użycia przewagi jaką daje mu maska, dzięki czemu chciał obserwować ukradkiem poczynania młodzika handlującego przyprawami, jednocześnie dla postronnego obserwatora wyglądając tak jakby patrzył w zupełnie innym kierunku. Chciał wyglądać zupełnie jak wyżej wspomniany postronny obserwator, którego w ogolę nie obchodzi stragan z przyprawami. Schował ręce do kieszeni i przyciągnął kapelusz, tak żeby nieco zasłaniał jego oczy. Był gotowy na ciężkie godziny obserwowania swojego celu, aby zdobyć jakiekolwiek wskazówki, które ułatwią mu eliminacje handlarza. Stety lub niestety nie potrzebował włożyć w to aż tyle czasu i wysiłku. Kiedy tak patrzył ukradkiem na stoisko, z namiotu jego właściciela wyszedł mężczyzna, który odpowiadał opisowi tego pijaka z baru. Kurusu szybko pojął, że jest to ochroniarz Suny, owy samuraj, który poszatkował kompanów tego moczymordy-awanturnika. Tamten śmiał się podczas rozmowy z nastolatkiem, który pracował jako tymczasowy sprzedawca. Prawdopodobnie uczeń kupca. Mimo wszystko zachował czujność i rozglądał się na boki, jak gdyby czegoś lub kogoś szukał. Nie minęło dużo czasu, a jego wzrok spoczął na najemniku, na którego zaczął się gapić przez kilkanaście sekund. Być może uznał, że ktoś kto stoi nieruchomo i jest obwieszony bronią może być niebezpieczny dla jego pracodawcy. W jednej chwili przestał się śmiać, jego twarz spoważniała. Szturchnął delikatnie chłopaka w ramie i wypowiedział kilka słów, których Kuglarz nie mógł usłyszeć. Nastolatek zniknął w namiocie i wrócił po chwili trzymając kartkę papieru i ołówek. Samuraj nabazgrał kilka słów na niej, a następnie wręczył ją młodzieńcowi. Ten niewiele myśląc zniknął w tłumie, zaś wojownik stanął przy straganie i jak gdyby nigdy nic zachęcał ludzi do nabycia towaru. Najemnik nawet nie zauważył jak z tłumu wyszedł niepozorny chłopaczek, którego nigdy wcześniej nie widział. Typowe dziecko slumsów. W tym samym czasie nastolatek wrócił na swoje stanowisko przy straganie. Dzieciak podszedł do Kurusu i wręczył mu pogniecioną karteczkę. Gdyby ten ją rozwinął to wyczytałby z niej następującą treść:

"Jeżeli jesteś tu dlatego, że chcesz zrobić to co myślę - spotkajmy się wieczorem nad rzeką za miastem. Załatwimy to między sobą jak honorowi mężowie."

Samuraj patrzył na niego z oddali podejrzliwym wzrokiem, jak gdyby chciał wybadać czy tajemniczy jegomość w płaszczu przyjmie jego wyzwanie.

Jeżeli akceptujesz wyzwanie samuraja to zapraszam tutaj : http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=57&t=1359
Jeżeli chcesz się jeszcze tutaj pokręcić lub masz jakiś inny pomysł to śmiało!

[Kurusu]

Zaczęło robić się interesująco... Zgodnie z oczekiwaniami samuraj go dostrzegł i po przeprowadzeniu bardzo sprawnej dedukcji, uznał zamaskowanego za zagrożenie. Nic dziwnego. Sam wygląd bez broni, budził podejrzenia a dołączając Shuriken oraz kaburę od miecza, wniosek był tylko jeden... Osoba po coś tu jest, a broń nie jest dla pokazu... Choć większym zaskoczeniem dla Kurusu był dzieciak, który przyniósł mu karteczkę. A jej treść... Była powodem dla którego, twarz Kurusu została rozpromieniona uśmiechem, choć był to uśmiech z natury prześmiewczych... Czy ten głupiec naprawdę myślał, że Kuglarz zgodzi się na jakiś śmieszny pojedynek? Przede wszystkim nie był mu na rękę... Nie chodzi już nawet o spore ryzyko śmierci, czy zwyczajnie niskie przejęcie kwestią honoru a po prostu, że przez pojedynek może nie mieć pojęcia, gdzie znajduje się jego cel... Dzieciak mu zniknie, a Yo Suna zatrudni kolejnego lub jeszcze opuści miasto. A to nie jest mu na rękę.
Jeszcze kilka razy przeleciał wzrokiem po kartce, chcąc się upewnić co do jej treści, a następnie najzwyczajniej ją podarł a resztki zgniótł i wyrzucił za siebie. Nie krył się z tym specjalnie, a po tym zwyczajnie obrócił się przodem do straganu i adwersarza. Nie miał zamiaru bawić się w jakieś walki... A walcząc w mieście, ma jeszcze przewagę. Przynajmniej tak sam osobiście uważał. Pytanie kiedy ten bachor skończy robotę, poznanie lokalizacji handlarza to priorytet numer 1.