Południowy Targ

[Jun'ichi]

Misja C - Kaguya Mai

Mama ostrzegała!
11/30 Twój przeciwnik nie należał do strachliwych dlatego kiedy drugi raz użyłeś przeciwko niemu tej samej sztuczki, uśmiechnął się na moment pod nosem po czym jednym uderzeniem wielkiej pięści rozbił rosnący ku niemu kolec na stertę mniejszych kamyczków. Widziałeś w tej chwili jak przed Tobą wyrasta kolejny skalny twór, do którego już zbliżał się mężczyzna z zamiarem wykonania kolejnego, potężnego ciosu który miał rozbić go tak samo jak poprzedni. Już po krótkiej chwili czułeś jak niewielkie kamyki z rozbitego kolca (nr. 2) uderzają o Twoje ciało nie czyniąc mu żadnej szkody, jednak tym co miało martwić była ręka mężczyzny, która chwyciła za jedną z Twoich wysuniętych właśnie kości - konkretnie za tą z kolana.
Zrobię z ciebie mielonkę, dziwaku! - krzyknął mężczyzna po czym szarpnął Tobą z całej siły i ciągle mocno trzymając, przerzucił na drugą stronę uderzając bezwładnym ciałem o ziemię. Szanse na wyjście z takiego ciosu bez szwanku były bardzo nikłe, zwłaszcza dla kogoś tak młodego więc mężczyzna od razu po uderzeniu puścił wystającą kość i parsknął pod nosem.
Minęła dość długa, jakby rozciągnięta sekunda w czasie której doszedłeś do siebie po gwałtownym przerzuceniu jakie wykonał na Tobie przeciwnik. Jak się okazało, Twoje pozostałe kości wysunięte z ciała ułożyły się w taki sposób, że wbiły się w ziemię tym samym nie dopuszczając do tego, byś zarył w nią własnymi zębami i nosem. Czułeś że wystarczy jeden gwałtowny ruch by wyjść z niespecjalnie korzystnej pozycji (czyli plecami do góry, twarzą w stronę ziemi, widzisz swoje wbite w ziemię kości) i znaleźć się na plecach, jednak nadal tuż pod nogami przeciwnika. Ten z kolei dopiero po dłuższej chwili zorientował się, że nie odniosłeś obrażeń jakich on oczekiwał. Widząc to, podniósł jedną z rąk by wykonać opadający w stronę ziemi cios mający na celu całkowite wgniecenie Cię w podłoże.

Nazwa

Asshō

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +20 Siły.

Opis Bardzo prosty, bezpośredni cios, który jednak - przy współpracy z ponadprzeciętną siłą fizyczną użytkowników tego stylu walki - jest w stanie bez problemu solidnie poturbować przeciwnika, lub nawet zmiażdżyć jego kości. Użytkownik techniki musi się zbliżyć do swojego oponenta. Gdy to nastąpi, wyprowadza on prosty cios rozłożoną dłonią, miażdżąc to, co się mu napatoczy pod rękę.

[Uchiha Masako]

Między tygrysem a smokiem. Misja Rangi C [31/30] Tamaki Hyūga Prawdopodobnie gdyby ktoś dzisiaj rano powiedział ci, że w ciągu swojego dnia wplączesz się w porachunki półświatka przestępczego Shigashi no Kibu, nie wiedząc w zasadzie nic na jego temat i do tego zdążysz zdradzić jedną z grup, to być może byś mu nie uwierzyła... a jednak fakty pozostawały faktami. Czerwona struga krwi, która wytrysnęła z gardła chłopaka ochlapała częściowo twoje ubrania, a częściowo beczki i regały dookoła. Ten próbował jeszcze rozpaczliwie chwycić się za podciętą szyję, zatamować odpływ życiodajnej substancji, jednak bezskutecznie. Zagulgotał tylko niewyraźnie, po czym osunął się na ziemię, w oczach zamiast gniewu mając wpierw strach przed śmiercią, a zaraz potem - pustkę, gdy życie ostatecznie z niego uleciało. Martwe zwłoki drgały jeszcze trochę u twoich stóp, kiedy obróciłaś się do mężczyzny z kataną. Uśmiechał się.

- Profesjonalne cięcie. Gratuluję, białooka. A teraz... - mężczyzna podszedł bliżej wyciągając rękę. W pierwszej chwili drgnęłaś, spodziewając się mimo wszystko ataku, jednak ten nie nastąpił. Ręka była wyciągnięta w przyjaznym geście. - Nazywam się Kenichi. Cieszę się, że przyjęłaś moją ofertę. Teraz zabiorę tylko to, po co przyszedłem i ulotnimy się, nim ktoś wezwie straż. Są przekupieni, ale to w złym tonie zmuszać ich do tak ordynarnego przymykania oczu. -

Zaraz po tym schylił się, odwracając zakrwawione zwłoki przywódcy gangu i szybko przeszukał je, aż wyciągnął gdzieś spod fałd jego ubrania kunai. Nie byle jaki kunai jednak - ten był ewidentnie bogato zdobionym przedmiotem, mieniącym się częściowo złotem i ze zdobioną rękojeścią, której głowica zamiast tradycyjnego pierścienia ukształtowana została w głowę smoka z drobnymi rubinami pośrodku. Kenichi schował przedmiot do torby, którą miał ukrytą gdzieś na plecach, wyjmując z niej sakiewkę z pieniędzmi, którą podał tobie.

- Zgodnie z obietnicą, polecę cię wśród swoich. Jeśli ich przekonam, to poślą po ciebie... a gdybyś na razie miała zamiar opuścić miasto, to gdy wrócisz - zgłoś się do palarni "Jaśmin" i wspomnij o mnie. Radziłbym tylko unikać teraz terenów w okolicach gorących źródeł - możesz nie być tam już mile widziana. -

Zaraz po tym wyszliście, a Kenichi poprowadził cię sprawnie uliczkami ku centrum, także zostawiliście szybko za sobą zapomnianą przez wielu bezimienną dla was karczmę oraz trupy trzech nastolatków, którzy mieli nieszczęście zadrzeć z naprawdę nieodpowiednimi osobami.

[Koniec misji - sukces.]

[Tamaki Hyūga]

Nieco skrzywiłam się kiedy strugi krwi wytrysnęły z szyi chłopaka, zdecydowanie będzie trzeba to jakoś domyć a krew nie schodzi tak łatwo. Miałam nadzieję że zdążę wrócić do ryokanu zanim białe plamy kompletnie wyschną i jakoś uda mi się tego pozbyć. Patrzyłam na mężczyznę z rodziny Smoka kiedy ciało Kintsugiego upadało na ziemię. Odnotowałam uśmiech mężczyzny i obserwowałam go jak podchodzi. Spięłam się nieznacznie, spodziewając się ukradkowego ataku jednak zauważyłam że jego dłoń została wyciągnięta w przyjaznym geście, który od razu odwzajemniłam.
- Jestem Tamaki. Także jestem zadowolona z przebiegu całej tej sytuacji. - odpowiedziałam mężczyźnie po czym obserwowałam z ciekawością jak ten przeszukuje zwłoki chłopaka.
Jak się okazało złodziej zabrał coś więcej niż jedynie drogocenny przedmiot, był to także symbol rodzinny. Dezaktywowałam Byakugana i wzięłam od mężczyzny sakiewkę z zapłatą i skinieniem głowy przyjęłam do wiadomości instrukcje oraz ostrzeżenie, które dał mi Kenchi po czym ruszyłam za nim z powrotem do centrum a następnie jak się rozdzieliliśmy to udałam się do Ryokanu "Ī tabemono" gdzie miałam mój wynajęty pokój.

[z/t]

[Mai]

• Kaguya Mai
  Misja C
  12/30 Mai jedyne co mógł w tym momencie zrobić, to szybko wsunąć kości z powrotem - oczywiście nie licząc szponów wyłaniających się z rąk - i przeturlać się czym prędzej na bok, tak aby uniknąć wgniecenia w ziemie przez przeciwnika. Przeturlał się, po czym szybko wstał i odskoczył nieco do tyłu. Kości które uprzednio wsunął, po raz kolejny wydarły się z jego ciała, a ten stojąc na przeciwko swojego napastnika uznał, że nie pozostało mu nic innego jak wyruszyć z szarżą na tego co mu tak zagrażał. Wykonał szybki doskok do swojego przeciwnika, wymachując w jego kierunku swoimi ponad półmetrowymi szponami z rąk, z zamiarem pokrojenia, albo chociaż uszkodzenia go najdotkliwiej jak się da.

[Jun'ichi]

Misja C - Kaguya Mai

Mama ostrzegała!
13/30 Przeciwnik pewny swojego ataku, nie zdążył zareagować na Twój nagły unik, dzięki któremu jego potężna łapa minęła Cię dosłownie o centymetry. Zwrócił on głowę ku Tobie i dostrzegłeś na niej grymas niezadowolenia, które chyba niedługo miało przemienić się w zdenerwowanie, a może nawet chęć mordu. Niemniej zanim rywal zebrał swoje wielkie, ciężkie ciało by ruszyć ponownie na Ciebie, zdążyłeś stanąć na równych nogach i skoczyć w jego kierunku. Z dłoni już wystawały ostre jak brzytwa szpony, którymi zaatakowałeś w najbardziej tradycyjny sposób - na oślep. Zapewne Twój przeciwnik był bardziej doświadczony i zdołałby z łatwością uniknąć tak prostych ataków, jednak tym razem kluczową rolę odegrała odległość oraz czas. Mężczyzna zdołał jedynie zasłonić odruchowo twarz, chociaż i to nie było dobrym rozwiązaniem bo Twoje białe niczym śnieg szpony przeszły przez jego skrzyżowane przedramiona niczym przez masło. Dwa kikuty tryskające krwią sterczały teraz przed lwim mężczyzną, oblewając go od góry do dołu szkarłatną cieczą.
Aaaaa! Kou! Ko... Aaaaaaaa! - krzyczał mężczyzna upadając przed Tobą na kolana. Swoje dwa kikuty trzymał blisko klatki piersiowej, jakby liczył na to, że przestaną krwawić.
W tym czasie widziałeś jak przerażony Kou zrobił niepewny krok w stronę mężczyzny, chcąc ponownie uleczyć jego rany. W oczach chłopaka widziałeś jednak strach, obrzydzenie i chęć ucieczki. Wiedziałeś jednak, że chłopak nie ryzykuje tylko swoim życiem, ale przede wszystkim życiem matki, która stała się nieświadomie kartą przetargową między tajemniczym mężczyzną, a Kou, który najwyraźniej wolał sprzedać dusze mafii niż pozwolić skrzywdzić swoją rodzicielkę.

[Mai]

• Kaguya Mai
  Misja C
  14/30
  Efekt może niekoniecznie zamierzony, jednak uzyskany został dokładnie taki jaki miał być aby przechylić szalę zwycięstwa w kierunku młodego Kaguyi, no może nie w stu procentach bo chłopak nie przewidział jaki będzie dokładnie wynik jego ataku, jednak dotkliwe obrażenia spowodowane przez ostre kościane szpony dosięgnęły tego, który z taką pewnością siebie wcześniej atakował Mai'a chcąc go najzwyczajniej w świecie zabić.
  Chłopak teraz stał tuż przed nim, na ten moment los osiłka był w jego rękach. Na początku do głowy mu przyszło, że w zasadzie jest to już przeciwnik bezbronny i nawet jeśli byłby w stanie się teraz podnieść i iść to nie jest dla Mai'a już żadnym zagrożeniem, więc dalszy rozlew krwi teoretycznie mógłby być zażegnany już w tym momencie. Jednak w tym całym trwającym cyrku chłopak przez chwilę kompletnie zapomniał o tym drugim gościu, Kou, którego po utracie swych rąk desperacko zaczął wzywać mięśniak. No tak, wyglądało na to, że człowiek ten posiadał umiejętność leczenia ran, która zstępowała na drugą osobę kiedy został On przez nią ugryziony, czyli sytuacja po raz kolejny może się odwrócić, jeśli tylko uzdrowiciel podejdzie bliżej agresora.
  Mai widząc co tu za chwile może się wydarzyć, pokręcił głową na boki w oznace niezadowolenia. - Nosz k*rwa mać! - Wypowiedział doniośle, spojrzał się znowu na pozostałą dwójkę, po czym wykonał półkolistym ruchem zamach prawą ręką, z zamiarem ścięcia głowy tego co go wcześniej zaatakował.

[Jun'ichi]

Misja C - Kaguya Mai

Mama ostrzegała!
15/30 Kiedy Kou zrobił niepewny krok w stronę rannego, wzbudził w Tobie obawy o to, że walka zacznie się od nowa za sprawą jego dziwnych umiejętności leczenia. Ta krótka chwila wystarczyła, abyś podjął drastyczną, aczkolwiek skuteczną akcję ponownego "zranienia" przeciwnika. Kou przez moment stał w bezruchu, zaś jego oczu z każdą sekundą otwierały się coraz szerzej. Wreszcie jego ręce gwałtownie cisnęły ku górze to co do nich wpadło - głowa przeciwnika, z oczami wlepionymi prosto w niego. Pomarańczowa czupryna przekoziołkowała kilka metrów po brudnej ziemi i zatrzymała się na czarnym bucie jakiegoś mężczyzny stojącego kawałek dalej.

Kou po odrzuceniu ściętej głowy, rzucił się do ucieczki, rzucając uprzednio w Twoją stronę spojrzenie pełne strachu. Najwyraźniej obawiał się, że stanie się Twoją kolejną ofiarą. Strach jaki go przepełniał był na tyle silny, że młodzieniec nie zwrócił nawet uwagi na to gdzie zmierza i po chwili sam wpadł na tego samego mężczyznę, przy którym wylądowała głowa. Kou upadł na ziemię i podniósł wzrok na przybysza, którym był mężczyzna odziany w czarne kimono, z kataną przywieszoną u pasa. Spojrzał on na chłopca pod swoimi nogami i sięgnął do katany, która w mgnieniu oka znalazła się pod jego gardłem.
Kim jesteś? - spytał spokojnym, przeraźliwie przeszywającym głosem.
Kou łamiącym się głosem odpowiedział i wtedy też Ty mogłeś zrozumieć nieco więcej o jego sytuacji.
J-jestem Kou, ten... ten facet zmuszał mnie do pomocy w leczeniu jego ran. - powiedział ledwie wydając z siebie dźwięki. Przybysz w kimonie najwyraźniej nie był do końca pewien co mogła oznaczać pomoc w leczeniu ran, ale wiedział też, że w dzisiejszych czasach jest to umiejętność na wagę złota. Ostrzem przesunął delikatnie po gardle chłopca, aż znalazło się ono na jego podbródku.
W takim razie teraz będziesz pomagał mi. - powiedział z parszywym uśmieszkiem na twarzy.
Po chwili mężczyzna wreszcie zrobił to czego nie mogłeś się doczekać - przeniósł wzrok na Ciebie. Widząc leżące obok ciało bez głowy oraz krew na wystających z ciała kościach, zrozumiał że to Ty byłeś odpowiedzialny za całe zamieszanie. Nie odezwał się jednak, jakby nie widział potrzeby w zajmowaniu się Tobą albo... obawiał się skończyć tak jak pomarańczowowłosy dryblas.

[Mai]

Kaguya Mai
Misja C
16/30

• - Nie, On nie bedzie nikomu pomagał, wypierdalaj albo znowu sie zdenerwuje. Raz raz, w podskokach. - Rzucił w stronę człowieka w kimono, po czym zaczął powoli iść w jego kierunku, nie spuszczając z niego oczu. Ledwo zabił jednego który stwarzał tu problemy, a tu już drugi przychodzi, trzeba było to zakończyć. Chłopak gdy stał mniej więcej metr od pozostałej dwójki, wyciągnął pięść z wysuniętymi szponami i skierował w kierunku tego z mieczem.
  - Masz chwilę żeby stąd zniknąć, inaczej skończysz jak ten kolega tu. Też był taki pewny siebie. Pheh..- W sumie ładne pobojowisko tu wyszło, sam Mai nie sądził, że wyjdzie cało ze starcia z poprzednim rywalem, a tu prosze. Stał tak nie spuszczając wzroku ze swojego rozmówcy, ciągle był w gotowości do ewentualnego ataku.

[Jun'ichi]

Misja C - Kaguya Mai

Mama ostrzegała!
17/30 Mężczyzna w kimonie podniósł na Ciebie wzrok, kiedy w dość arogancki sposób zacząłeś rzucać w jego stronę kolejne groźby. Jego ręka drgnęła na rękojeści przywieszonego u pasa miecza, jednak nie wykonał żadnego ataku, najwyraźniej po szybkiej analizie tego co działo się przed nim; szpony wystające z Twoich rąk pasowały do obrażeń jakich doznał pomarańczowowłosy, a to było wystarczającym ostrzeżeniem dla odzianego w czerń szermierza.
Brzmisz groźnie, ale chyba nie jesteś tutejszy. To co zrobiłeś nie przejdzie bez echa. A tymczasem... - powiedział ponownie delikatnie się uśmiechając, po czym drugą dłonią cisnął pod swoje nogi kilka kulek, które wybuchły gęstym dymem, zakrywającym cały obszar uliczki w której się znajdowaliście. Następnie usłyszałeś dość wyraźnie, że mężczyzna pochwycił Kou i rzucił się do ucieczki. Chłopiec stęknął coś pod nosem ale momentalnie zakrztusił się gęstym dymem, co okazało się całkiem dobrym wskaźnikiem tego, w którą stronę uciekał z nim mężczyzna w kimonie. Aktualnie nie widziałeś nic poza szarą zasłoną, jednak wiedziałeś że uliczka w której staliście pozwalała mężczyźnie uciekać tylko na wprost Ciebie. Uliczka kończyła się dopiero za około 15m i tam rozgałęziała się na boki, jednak co znajdowało się tam, jeszcze nie wiedziałeś.

Nazwa

Bombka dymna

Typ

Bombka

Objętość

2

Opis Niewielkich rozmiarów okrągła bombka, spokojnie mieszcząca się w dłoni nawet w kilku sztukach. Stanowi tak naprawdę szczelnie zwinięty kawałek papieru, zawierający w sobie specjalny proszek. Przy uderzeniu czymś takim o ziemię, tworzy się iskra, która zapala całą mieszankę, wytwarzając dużych rozmiarów chmurę dymną, zdolną zakryć znaczną połać terenu. Sam dym nie jest zbyt przyjemny - powoduje podrażnienie oczu oraz krztuszenie się. Sprawia to, że taka bomba nadaje się świetnie nie tylko do ukrycia swojej pozycji, ale i zaskoczenia oponenta niesprzyjającymi warunkami panującymi na polu walki, podczas gdy my wstrzymamy oddech.

Cena

100 Ryō

[Kyoushi]

• Jak zwykle takie śmieszne, wszystko było śmieszne dopóki nie dotyczyło tych, którzy się śmieją z drugich. Akurat Shiroyasha należał do tych, których sen był głęboki, a zbudzony reagował agresją. W sumie zawsze reagował agresywnie, ale po śnie to przechodził samego siebie. W ten sposób celebrował swoją bezradność, gdy nie może na takie rzeczy uważać jak bezbronność pośród zamkniętych oczu. Niestety, Akarui chyba miał jakiś fetysz budzenia białowłosego podczas jego całonocnej drzemeczki, skromnej i króciutkiej. Takiej wunasto godzinnej najlepiej. No i trafiło się parę przekleństw i trochę wyskoku z łóżeczka co. Uspokoił on sytuację tuż po opadnięciu kocyka białowłosego z jego bokserek. Zasiadł po krótkim postoju do kolacji wraz z Akaruiem i rozkoszował się tym doskonałym daniem, jakiego nie jadł od dawien dawna.
  Czerwonooki nie czekał, tuż po zjedzeniu wszystkiego, jeszcze mieląc w ustach zaczął się nieporadnie ubierać. Oczywiście ze dwa razy prawie się przewrócił wsuwając buty, następnie zapinając koszulę, a tuż po tym nakładając zbroję i czarny płaszcz. Nie ważne, że było lato, teraz musiał się dobrze ubrać. Wszystkie miecze przymocował gdzie należy i mógł wychodzić. Oczywiście musiał czekać, wiadomo.
  - No to nie ma na co czekać. Nasz przyjaciel nie może czekać. Poza tym obiecałem mu trening kontroli, której potrzebuje. Zaraza, przyspieszmy trochę. - pojawiając się na targu sam się czymś zainteresował. Była to specyficzna broń, której wcześniej nie widział. Kupił ją natychmiast, nawet nie próbując się licytować!
  
  -2k ryo
  
    Ukryty tekst

z/t

[Taisuke]

Nastał nowy dzień, wypoczęty, najedzony, pełny werwy ruszyłem ku moim standardowym zajęciom. Przy spodniach zawieszona była torba z kupionym wczoraj wyposażeniem. Dziwne to uczucie, mieć taki dodatkowy ciężar przy boku. Dzisiaj skierowałem się w kierunku targu położonego na południu osady Shigashi. Był dość niewielki, sporo było tu przyjezdnych. Ostatnio przenosiłem swoje działania w kierunku obrzeży, nie chciałem pojawiać się zbyt często w jednym miejscu bo można by mnie było łatwo zdemaskować. Przechadzałem się spokojnie rozglądając po straganach. Planowałem wykorzystać Narakumi no Jutsu, żeby zawinąć jakieś ciekawe towary. Szukałem czegoś małego, ale sporo wartego, najlepiej takiego co zwykle ogląda się własnoręcznie a nie tylko wskazuje, bez namacalnego kontaktu. Później mała sztuczka, facet myśli że towar odłożony został na miejsce, a ja ulatniam się jak najszybciej. Niestety, była to metoda, w której po jednym razie miejscówka była spalona i musiałem przenosić się gdzie indziej. Tak więc, oglądałem spokojnie stragany wyszukując potencjalnej ofiary. Nie spieszyłem się, trzeba było dokładnie określić cel, a przedpołudnie jeszcze trochę potrwa...

[Gundan]

Misja Rangi D

"Cukierki"
Taisuke Aizawa

Wybierałeś się na "zakupy" przeszukując miasto w celu znalezienia najlepszych towarów, bo w końcu w mieście kupieckim wybór jest przeogromny. Ściągali tu wszystko od broni, przez zioła, jedzenie, pancerze czy gustowne ubrania, dodatki, a nawet zwierzęta. Oczywiście to nie wszystko, wybór był o wiele wiele większy, lecz nie dla każdego. Wybrani mieli dostęp również do bardziej luksusowych towarów, który był niedostępny dla zwykłego zjadacza chleba. Skryty również przed oczami oficjalnej władzy by nie wzbudzać niepotrzebnych emocji.
Bardzo oczywiste było to, że w trakcie wycieczki po sklepach zahaczysz również o targowisko leżące na południu miasta, w końcu ten teren należał do twojej familij. Tu byłeś bezpieczniejszy w razie jakiegoś niepowodzenia, co prawda nie wiele bezpieczniejszy ale lepszy rydz niż nic.
Na placu który został wyznaczony do handlu jak zawsze było pełno ludzi, a gdzie dużo człowieków tam i głośno. Oj było bardzo głośno, ponieważ kupujący lubili się targować z handlarzami, a to z kolei budziło emocje i niejednokrotnie sprawiało, że jedna bądź druga strona podnosiła głos. Następnie inna dwójka musiała mówić głośniej żeby się usłyszeć i tak oto powstawał festiwal darcia ryja.
Przeciskałeś się między straganami poszukując czegoś wartego kradzieży gdy raptem poczułeś, że ktoś położył Ci rękę na barku, a gdy się obróciłeś żeby sprawdzić kto postanowił naruszyć twoją nietykalność cielesną zobaczyłeś znajomą twarz. Niestety nie była to żadna piękna dziewoja ani nawet brzydka starucha. Był to jeden z dwóch mężczyzn w czerwonym płaszczu, którego mogłeś zapamiętać z zeszłego wieczoru, ponieważ to ten sam który bez mrugnięcia okiem pozbawił faceta języka.
Jego dłoń trafiła na twój bark nieprzypadkowo, wyraźnie czułeś lekki lecz stanowczy nacisk wyraźnie sugerujący abyś szedł dalej prosto. Jego wzrok również utkwiony był gdzieś przed wami, a na twarzy nie było zbyt wiele emocji.
- Przepraszam Taisuke'san, że przeszkadzam jestem na rozkaz Genzō'sama. Genzō'sama był pod wrażeniem jak skuteczny potrafisz być Taisuke'san dlatego ma dla ciebie kolejne zadanie. Chodźmy nieco dalej wszystko Ci wyjaśnię. - mówił na tyle cicho abyś tylko ty mógł usłyszeć, choć po prawdzie to sam też musiałeś wytężyć słuch by zrozumieć w tym hałasie.
Jeśli zdecydowałeś się iść wraz z posłańcem po jakiejś chwili opuściliście teren ścisłego targu i wspólnie z mężczyzną trafiłeś przed dom który nie rzucał się jakoś specjalnie niczym w oczy. No może za wyjątkiem trzech wytatuowanych mężczyzn siedzących przed drzwiami uzbrojonych w katany.
Nie wyglądali na zbyt sympatycznych dżentelmenów, choć może pozory mylą. Tobie nie było dane tego sprawdzić, ponieważ na widok waszej dwójki zbiry po prostu się rozstąpiły. Zapewne nie z twojego powodu ale jednak przepuścili was bez problemu choć mogłeś poczuć na sobie ich mało przychylny wzrok. Gdy przekroczyłeś progi tego miejsca pierwsze co rzuciło Ci się w oczy to skrzynie. Bardzo dużo skrzyń z najróżniejszymi oznaczeniami, które tobie nic nie mówiły. Mężczyzna w czerwonym płaszczu zdjął rękę z twojego barku i Cię wyprzedził o kilka kroków by od razu usiąść na jednej ze skrzyń twarzą do ciebie.
- No i jesteśmy, wybacz że się nie przedstawiłem. Ishida, osobisty ochroniarz Genzō'sama, złota łuska. Ale ale zakładam, że masz jakieś swoje sprawy do załatwienia więc przejdę do rzeczy. - po tych słowach facet sięgnął do otwartej za siebie i z otwartej skrzyni wyciągnął pięć małych słoiczków w których znajdowały się czerwone pigułki. Jeden z nich rzucił bez ostrzeżenia tobie.
- To nowy produkt dający niezłą zabawę, świat zmienia się po nich nie do poznania i działa przez parę godzine. Genzō'sama chce je wprowadzić do obiegu ale wszyscy nasi dostawcy są aktualnie zajęci więc jak się pewnie domyślasz tu wchodzi twoja rola. Musisz po prostu pójść na targ i opchnąć słoiczek albo pięć, tylko uważaj na potencjalnych strażników, niektórzy to służbiści nawet po pracy. Siedemdziesiąt ryo za sztukę. Na start dam ci pięć słoiczków, co zarobisz twoje, a jak się spiszesz i będziesz miał chęć dorobić to będziesz wiedział gdzie się zgłosić. Wchodzisz? Po tym pytaniu wyciągnął w twoją stronę dłoń z towarem.

1/15

[Taisuke]

Szukałem sobie odpowiedniego straganu gdy poczułem mocny uścisk na ramieniu. -Kurwa, wpadłem. przyszło mi od razu do głowy i dopiero po sekundzie zreflektowałem się, że przecież jeszcze nic nie zrobiłem, więc nie miałem na czym wpaść. Chciałem odwrócić głowę ale uścisk na ramieniu się zwiększył sugerując mi bym ruszył do przodu i nie oglądał się za siebie. Chcąc, nie chcąc, kontynuowałem marsz zastanawiając się o co może chodzić i czy pozwolić się wyprowadzić poza teren rynku, czy może lepiej będzie zwrócić na siebie uwagę. Zanim zdążyłem dojść do jakichkolwiek wniosków, sprawa zdążyła się wyjaśnić. Co prawda pierwszy raz w życiu słyszałem imie Genzo, ale nie trzeba było być tytanem intelektu aby domyślać się że był to ów dziadek, który zlecał mi misję szpiegowską w gorących źródłach. Dużo spokojniejszy ruszyłem wraz z facetem, poza obszar gdzie prowadzony był handel. Miałem co prawda dość mieszane uczucia, w stosunku do tego że po raz kolejny jestem odciągany od swoich zajęć, ale widok odcinanego języka dalej błądził mi przed oczami, dlatego nie było we mnie ochoty do stawiania większego oporu. Po kilku minutach dotarliśmy do jakiegoś domu. Sądząc po uzbrojonych osiłkach na wejściu, pewnie była to nieruchomość należąca do mafii. Nie zwrócili na nas większej uwagi, wpuszczając bez słowa do środka. Wyglądało to na jakiś magazyn, właściwie cały był zawalony skrzynkami. Nie wnikałem nigdy konkretniej w zakresy działalności rodziny, ale po pierwszym zdziwieniu, wszystko wydawało się zrozumiałe. Przy takiej ścieżce kontaktów, rozpiętość interesów mogła być dość znaczna. Facet przedstawił się po czym rzucił w moim kierunku, jakiś słoiczek. No cóż, najwidoczniej nawet żywił wobec mnie ciepłe uczucia, sądząc po tonie jego wypowiedzi, nie powiem, mieć po swojej stronie takiego gościa, to zawsze jakaś korzyść. Po chwili wyjaśnił mi się czym są te pastylki i co mam z nimi zrobić. Nie ukrywam że wolałem swoje standardowe zajęcia, gdzie nie musiałem nikogo na siłę przekonywać, po prostu brałem co moje. Ale z drugiej strony lepsza taka misja, niż taka gdzie mógłbym dostać w zęby. Popatrzyłem na słoiczek po czym mruknąłem pod nosem:
-Dilerka? po czym zrobiłem taką minę jakbym jednocześnie chciał pokazać zaskoczenie, obojętność i akceptacje. Moje myśli od razu wybiegły mocno w przód. Nigdy się tym nie zajmowałem, a mogło się to okazać nie tak proste jak na się na pierwszy rzut oka wydawało. Wziąłem wszystkie 5 słoików, schowałem do torby, kiwnąłem głową Ishidzie i ruszyłem ponownie w kierunku targu. Gdy dotarłem na miejsce uznałem że ważne będzie znalezienie dobrego miejsca. Musiałem opchnąć zaledwie pięć, także wolałem postawić na łatwiejszy dobór klientów niż na ich ilość. Rozglądałem się za miejscem nieco oddalonym od samego centrum targu, tak aby mieć szerokie pole widzenia. Przy okazji zacząłem szukać potencjalnych klientów. Wypatrywałem raczej mężczyzn, młodych lub w średnim wieku. Zerkałem na ich twarz wyszukując oznak innych nałogów, podkrążonych oczu, opadniętych policzków. Takie osoby, z pewnością łatwiej będzie przekonać do zakupu.

2/15

[Gundan]

Misja Rangi D

"Cukierki"
"Taisuke Aizawa"

Zdecydowałeś się przyjąć zlecenie od kolegi w czerwonym płaszczu, który uśmiechnął się szeroko i na odchodne przed magazynem poklepał cię po plecach życząc powodzenia. Następnie ruszył gdzieś w kierunku centrum miasta zostawiając wszystko w twoich rękach.
Z góry założyłeś, że zadanie nie może być tak proste jak się wydaje. Wolałeś dmuchać na zimne zanim zdążysz się sparzyć co było bardzo rozważną decyzją. W końcu gdyby to faktycznie było takie proste to wszyscy by się tym zajmowali czyż nie? A skoro tak nie było to oznaczało, że istniało jakieś niebezpieczeństwo bo bądźmy szczerzy na pewno nie chodziło o kwestie moralne. W końcu twoje zadanie to sprzedawanie szczęścia tym którzy tego szczęścia akurat potrzebują. Więc w sumie można by powiedzieć, że jesteś trochę niczym święty mikołaj tylko z taką różnicą, że ty za prezenty bierzesz kasę. No ale jak tamten siwobrody dziadyga w czerwonym kombinezonie robi to za free to nie ma się co dziwić jak pod choinką co roku skarpety.
Rozglądałeś się uważnie po obrzeżach targowiska szukając tym razem nie towaru do kradzieży a młodych chłopców co jakby nie brzmiało było kolejnym trafionym pomysłem. Młodzi ludzie bardziej pragną rozrywki niż jakieś stare wapniaki które chodzą spać po dwudziestej drugiej.
Długo nie musiałeś się rozglądać by znaleźć mężczyznę twoich snów. Brunet, wyższy od ciebie o jakieś pół głowy z posturą wieszaka na ubrania o wyraźnie podkrążonych oczach mniej więcej w twoim wieku stał przy straganie z shurikenami paląc papierosa. Poza nim widziałeś jeszcze dwóch facetów z dziewczyną w wieku około dwudziestu paru lat. Mężczyźni o łysych głowach stali niedaleko wąskiej uliczki odchodzącej od targu zaś dziewczyna, niska brunetka o jasnej cerze, dużych niebieskich oczach i równie sporych skąpo zasłoniętych krągłościach stała nieco nieprzytomna oparta o ścianę uliczki za łysolami. Był też facet w podobnym wieku do tamtych łysoli, ciemnoskóry facet o włosach splątanych w deredy z jakąś butelką zawiniętą do szyjki zwykłą szmatą. Po jego lekko chwiejnej postawie mogłeś wnioskować że nie popijał on wody. Niestety ta osoba była jednym z handlarzy, a jego stragan był bliżej centrum targu niż byś mógł sobie tego życzyć. Ponadto co chwilę ktoś tam podchodził i z zainteresowaniem oglądał towar.
Tak więc po zlokalizowaniu potencjalnych celów według specjalnych kryteriów nie zostało ci nic innego jak opracowanie dalszej części planu i ruszenia do boju.

3/15

[Taisuke]

Targ był mocno zaludniony, nie zajęło mi długo aby wypatrzyć sporo potencjalnych nabywców. Tereny nieco oddalone od centrum, były też biedniejsze. Pewnie gdybym ruszył z taką samą misją na główne targi osady, to wśród stada bogaczy, nie znalazłbym zbytnio chętnych na towar z ulicy. Tutaj jednak kandydatów było trochę. Najprostszym wydał się młody chłopak stojący z fajką przy straganie z shurikenami. Patrząc na niego, raczej nie podejrzewałbym go o bycie shinobi, ale ja też staram się kamuflować, więc kto wie. Chudy, z podkrążonymi oczami. Pewnie wypala jednego za drugą, a przy pierwszej lepszej okazji dorzuca jeszcze coś z procentami. Nie mogłem sobie wymarzyć lepszego celu. Miałem w głowie kilka różnych koncepcji ale głównym problemem był fakt że nie wiedziałem kompletnie nic na temat środowiska lubiącego ostrzejsze używki. Czy mają jakiś slang? Czy kupują po jednej działce, czy może wolą wziąć coś na zapas? Czy są jakieś zwyczaje w relacjach z dilerami, pewne niepisane zasady? Mogłem tylko zgadywać. Uznałem że nigdzie nie zdobędę szybciej tych danych niż w praktyce, a bruneta potraktowałem jako doświadczalnego królika, który jeśli nie kupi towaru, to chociaż rozezna mnie w sytuacji. Ruszyłem spokojnie w jego kierunku i stanąłem jakiś metr za nim. Nie chciałem od razu prosto z mostu wypalać tekstem odnośnie towaru przy samym straganie, więc wyciągnąłem jeden ze słoiczków i trzymałem w zaciśniętej pięści. Chwyciłem chłopaka za ramię i powiedziałem donośnym, nieco rubasznym głosem:
-Kolego, poczęstowałbyś mnie jednym? Zapomniałem swoich z chaty a jarać mi się chcę jak jasna cholera. - niezależnie od tego co odpowie, rozluźniam lekko uścisk i grzechocze słoiczkiem w lekko uniesionej dłoni tak żeby mógł zobaczyć co tam jest. Następnie daje mu znak wzrokiem i grymasami twarzy aby ruszył za mną. Po odejściu kilku kroków kontynuuje, już ciszej, tak aby tylko on mnie słyszał, zmieniając nieco akcent, aby mówić bardziej jak ktoś z niższych sfer. -Świetny towar, człowieku, widzisz takie rzeczy że się w głowie nie mieści. Wyobraźnia lata gdzieś po orbicie, normalnie szok. Kilka godzin, cholerstwo trzyma, bierze sobie człowiek wieczorkiem, elegancko i cała noc jak z bicza strzelił. Po stówce za opakowanie. Chociaż za tego szluga, to nawet powiedzmy że dziewięćdziesiąt. Skusisz się? (Jak nie chciał pożyczyć to kwestia z 90 do pominięcia). Po tym małym teatrzyku, czekam na odpowiedź, spokojnie zaciągając się i idąc koło faceta niespiesznym krokiem. Za chwilę pierwszy drogowskaz miał mi pokazać, w którą stronę będzie zmierzać ta misja.

4/15