Brama

[Arii]

1/14

Tajne przejście
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " C - Mijikuma

---

Drogi w życiu czasami były wyboiste, o czym bardzo dobrze wiedział członek, niegdyś jednego z najpotężniejszych klanów na kontynencie. Uchiha Mijikuma. Jeden z weteranów Bitwy o Kotei krążył od tamtego czasu po kontynencie. Ostatnim razem skończył na pustyni, gdzie zdobył coś dla siebie cennego i mógł zauważyć różniącą się od niego kulturę. Został wychowany w czymś całkowicie innym. A teraz jego nogi zaprowadziły go do jednego z miast kupieckich. Wiedział, ze różni się od Ryuzaku i niegdyś rządziła nim Rada Kupiecka, chociaż była to fasada i tak naprawdę trzy potężne rodziny mafijne: Ekibyo, Yoshida i Akiyama pociągały za nici przeznaczenia. Miasto obskurne, brutalne, rządzące się własnymi prawami korupcji. Toczące wieczny spór między Ryuzaku o tytuł Największego i Najlepiej zaopatrzonego Miasta Kupieckiego na kontynencie. Zamaskowany chłopak podążając dróżką z lasu do samej bramy Północnego Shigashi dostrzegł długą kolejkę ludzi chcących wjechać ze swoimi wozami pełnymi towarów, rodzin z dziećmi szukającymi nowego domu, ale także jak on. Najemników szukających pracy.

Na przodzie stał wysoki, dobrze zbudowany wysoki mężczyzna z brodą i workami pod oczami. Musiał stać już tutaj dobrych kilkanaście godzin. Wypytwał ludzi o ich dane, profesje, cel. Spisywał to na długim, sięgającym, aż do ziemi pergaminie. Zapisywał prawdopodobnie wszelkie ważniejsze informacje. Trochę dalej od niego, po jego prawicy stał wysoki, szczupły blondyn o błękitnych oczach. Wydawał się pełen energii, ale także wypoczęty. Po kilkudziesięciu minutach jednak doszło w końcu do niego. -Imię. Nazwisko. Przynależność. Cel.- mężczyzna nawet nie podniósł wzroku, zapisał kolejną cyfrę na pergaminie i czekał z piórem na to, aby notować. Chłopak mógł dostrzec, jak blondyn robi krok w ich stronę.

[Mijikuma]

Najpotężniejszych klanów? Może i na papierze, dawno temu. Wojna zweryfikowała, że w tych przechwałkach nici z faktycznej i weryfikowalnej siły.
Miasto Shigashi no Kibu. Przemierzając świat słyszałem o nim najróżniejsze plotki. Osada przyszłości i prawdziwych perspektyw. Miejsce, które nigdy nie chodzi spać - równie żywa w nocy jak za dnia. Świadczące najróżniejsze usługi, od najzwyklejszych do tych nieszczególnie moralnie poprawnych.
Co tu robię? Czy naprawdę uważam, że tu mogę znaleźć to, czego szukam? Inaczej, gdzie mogę to znaleźć? Odpowiednią siłę, potęgę mogącą stawić wyzwanie potworowi z moich snów, dziewięcioogoniastemu? Nie mam złudzeń, że tu już nie ma możliwości na wymyślanie, opracowywanie strategii, wykreślanie map gdzie prawdopodobnie znajdę czego szukam.
W końcu ustawiam się w kolejce do przejścia przez bramę Północnego Shigashi. Nie jestem jedyny, widzę tu najróżniejsze osobowości. Ciekawe które zostaną odrzucone i odesłane z kwitkiem, nie zyskawszy niczego. Mam chociaż tyle nadziei, że nie będę to ja.
Zobaczywszy wysokiego mężczyznę sygnowanego gęstą brodą, szybko sygnalizuję go sobie w głowie jako tego, z kim będę miał za chwilę do czynienia, żeby się ładnie przedstawić. Poprosi mnie o tożsamość. Może cel wizyty. Na pewno nie ucieszyłby się słysząc, że przychodzę w odwiedziny jego szanowanej w męskich kręgach mamy. Nie, tego się wystrzegać, na pewno nie mogę tego powiedzieć. A szkoda.
Pergamin, który trzyma jest o tyle komiczny, że wręcz abstrakcyjny. Ale mniejsza, nie wnikam. Jeśli tak mu to pasuje, kimże jestem aby to krytykować.
Obok brodatego widzę jeszcze młodzieńczego blondynka, lecz się nim nie przejmuję, to ten pierwszy wydaje się jakby rozdawał karty, do niego też się zwracam, pytany o dokładnie to, co myślałem.
- Uchiha Mijikuma. Sygnuję się swoim klanem, ale dziś jestem tu prywatnie. W celach zarobkowych. - Odpowiadam i robię przerwę, nie dodaję nic więcej, czekając aż mnie zapytają jaka to robota zarobkowa. Zawsze pytają, wyglądam jak pustynny najemnik i bynajmniej, tym łukiem mogę zrobić o wiele więcej niż jedynie wkurwić jamnika. Nie orientuję się w obecnej sytuacji politycznej tego miasta, ale z pewnością upewnią się trzy razy zanim wpuszczą do środka kogoś uzbrojonego po zęby, schowanego za złowrogo wyglądającą maską. Niemniej - nie mam nic do ukrycia, jak mnie nie wpuszczą to cóż, poszukam czegoś innego, ruszę dalej.

[Arii]

2/14

Tajne przejście
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " C - Mijikuma

---

Kiedy pojawiło się twoje nazwisko, mężczyzna oderwał od pergaminu wzrok na kilka sekund. Przyjrzał się tobie od stóp do głów i wrócił do zapisywania notatek. -Uchiha. Jak rozumiem dom w Ryuzaku nie jest na tyle przytulny, że włóczysz się za czymś innym po Shigashi?- zagadał do niego bez żadnej wrogości czy czepialstwa, po prostu był zaciekawiony takim podróżnikiem. Mijikuma dostrzegł też, że podszedł do nich blondyn z delikatnym uśmiechem.

-Ryunosuke, mogę?- mężczyzna spojrzał się na niego spod byka i gdyby mógł to dmuchałoby mu z uszów.

-Skoro już tutaj stoisz to możesz. Tak, wiem. Jest shinobim. W końcu jest Uchihą, może i szczupły, ale widać wyćwiczone ciało w ruchach. Plus łuk - raczej nie taki zwykły. Nie powiesz mi nic innego, czego bym już nie wiedział. Przyda się taki. Skoro szuka pracy to mamy wiele zleceń dla takich jak on.. Daj mu kwitek i opowiedz o tym, jak to teraz działa.- Ryunosuke, jak było na imię strażnikowi, chyba nie pasowało towarzystwo dziwnego chłopaka, który miał energię przemądrzałego i pewnego siebie. Dopiero teraz Miji mógł zauważyć, kiedy pergamin trochę się obniżył w dół, że brodacz mógł mieć rangę Porucznika lub Kapitana, co nie było łatwe do zdobycia a mogło dużo mówić o poświęceniu. Raczej wiedział, kiedy nie wchodzić w dłuższą dyskusję z kimś dla siebie irytującym. Zapewne w normalnych warunkach po prostu by go odesłał do sprzątania szalet.

-Może nie powiem. Ale znasz procedury. Ekhem. Prawda? Czy muszę ci przypo

-Nic nie musisz. Nie będę słuchał dziesiąty raz tego samego.- brodaty spojrzał się na Mijikumę. -Życzę ci powodzenia z tym osobnikiem. Jak nie doprowadzi ciebie do szału po sekundzie to jesteś kimś.- i pokazał mu dłonią chłopaka, który już kierował się do środku bramy, gdzie stało małe biurko i dwa krzesła po dwóch jego stronach. Na blacie leżało parę pergaminów, kałamarz z piórem i sprzęt do pieczętowania woskiem. Młodzieniec usiadł i zaczął notować.

-Jestem Yamanaka Fiuu. Przez dwa u.- uniósł na niego wzrok i uśmiechnął się, znowu w ten jakiś dziwny sposób. Niby było to coś miłego, ale... było w tym coś jeszcze innego. -Ryunosuke lubi się ze mną przekomarzać. Dobry z niego chłopak. Ale. Ekhem. Nie o tym. A o Tobie, Mijikuma-kun.- spojrzał się na dokument pod swoją dłonią. -Posiadasz dość spore pokłady chakry, jak na zwykłego piechura, dlatego procedura prowadzi zawsze takich do strażnika, który jest osobą z mojego klanu. Aktualnie stacjonuje nas tutaj czwórka, wymieniamy się. Ty trafiłeś do mnie, więc będzie to wyglądać nieco inaczej. Zastanawia mnie... Mój brat brał udział w Bitwie o Kotei i został tam pomagać. Jako członek swojego klanu nie chciałbyś tam być?- czuł, że to pytanie nie jest takie proste, jakby mogło się wydawać. Jakiś haczyk? Ludzie z klanu Yamanaka wydawać by się mogło, że są bardzo specyficznym ludem o dziwnych upodobaniach w mistycyzmie, który skłaniał się do wiedzenia o wszystkim wokół. Czyżby tym razem trafiło na niego?

Dialogi:
Ryunosuke - klik!
Yamanaka Fiuu - klik!

[Mijikuma]

Przekrzywiam głowę, przyglądając się starszemu mężczyźnie. Przez ponad rok zdołałem już wyrobić w sobie pewną dozę tolerancji i dystansu, acz temat "domu" wciąż bolał. Za każdym razem przypominam sobie co porzuciłem - matkę, siostrę. W imię ojca i innych poległych.
- Mój dom został w Sogen. - Kwituję, nie wzbogacając tonu jakąkolwiek emocją. Niech komunikat pozostanie surowy, ktoś tak ewidentnie doświadczony powinien zrozumieć.
Znów ten blondyn. Zdołałem go do tej pory zignorować, będę szczery - wydał się na tyle nieinteresujący, że nie widziałem sensu w rozstrzyganiu kim on w ogóle był. A się okazuje, że typem najgorszego urzędnika na świecie, o sztucznym uśmiechu i fałszywych dobrych zamiarach. Nienawidzę ich, uh. Nie wtrącam się jednak, najwyraźniej nie jestem odosobniony w opinii i staruszek też za swoim wspólnikiem nie przepada. Ten to ma jeszcze gorzej - ja tu chwilę, mam taką przynajmniej nadzieje, pocierpię, oni muszą tu razem koegzystować.
Cieszy mnie zdanie staruszka, które można skrócić do jednego zdania: jest popyt na moje usługi. To dobrze. Przy okazji dostrzegam, że jest to nie byle kto - w nomenklaturze rangowej się zazwyczaj nie znam, zwykle zakładam, że ta w każdym miejscu będzie nieco inna i te granice się zacierają, ale tak czy siak jego wysokie stanowisko jest widoczne gołym okiem. Ciekawe, ktoś mogący szczycić się nie lada karierą w swoim zawodzie siedzi na wjeździe do miasta i sprawdza czy ktoś nie jest przypadkiem nielegalnym imigrantem. Doprawdy wyniosła robota.
Ostrzeżenie przed blondynkiem to chyba tylko formalność, zdążam już zauważyć z jakim natrętem mam do czynienia. Gdybym się nie wstrzymywał to bym pewnie westchnął ze zmęczenia. Nie robię tego jednak, wszelkie tego typu niewerbalne sygnały potrafią być pokracznie zrozumiane przez niektórych. Póki co zgrywam aniołka i podchodzę do całej procedury zgodnie z podejściem "im szybciej tym lepiej".
Ech, oczywiście, że Yamanaka.
Ten tamten brodaty staruszek jest dla blondynka chłopakiem? Ciekawa terminologia, ktoś ewidentnie ma wysokie mniemanie o sobie. Kiwam mu głową twierdząco na twierdzenie o mojej chakrze. Ktoś tu się chyba lubi popisywać zdolnościami. Może mu jeszcze zabić brawo? Zgaduję, że to nie moja "nadnaturalna" ilość energii duchowej zesłała mnie do niego, lecz każdy kto para się zabijaniem za pieniądze, sławę czy ułudę w postaci działania dla klanu przechodzi przez jego łapska. Rozumiem to i pozostaje mi tylko akceptować.
- Tylko czterech? To musicie bardzo ciężko pracować przy tylu ludziach. - Mówię z uznaniem w głosie. Wylizane musi być, może szybciej to wszystko minie.
Aczkolwiek najwyraźniej młody nie zna umiaru i szuka tematów nie tam gdzie trzeba. Nie sądziłbym, że w ciągu niespełna godziny zostanę zapytany o dom nie raz, ale dwa razy. O dwa za dużo.
- Nie. - Kwituję krótko i szczerze. Nie czuję potrzeby dłuższego rozwodzenia się dlaczego akurat porzuciłem w przeszłości działania na rzecz klanu. To nie jest sprawa blondyna, też żadny wytrych w postaci wyimaginowanego kuzyna mu nie pomoże. Niech się pierdoli. Może i za tym wszystkim kryje się coś więcej, ja nie mam ochoty się nad tym rozwodzić i rozmyślać dłużej aniżeli się powinno. Jak chce konkretną informację, niech zada dokładne pytanie.

[Arii]

3/14

Tajne przejście
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " C - Mijikuma

---

Krótkie zdania mogły być w tym momencie zbawienne dla Ciebie w każdym innym wypadku, niż akurat ten jeden. Fiuu wydawał się bardzo niepocieszony twoimi odpowiedziami. -Rozumiem... W takim razie. Ekhem. Wróćmy na te poprawne tory. Aktualnie Shigashi podzielone jest na dwie części. Wchodzisz przez bramy Północnego Shigashi rządzonego i prowadzonego przez Radę Pięciu. Zgodnie z dekretem trzydziestym ósmym spod ich dłoni zobowiązany jestem do wypełnienia ci specjalnego dokumentu, który umożliwi ci poruszanie się przez Shigashi bezpiecznie i legalnie. W samym centrum miasta znajduje się potężny Mur stworzony przez Sagakurę Hibiki, samozwańczą Namiestniczkę Południowego Shigashi. Jest i była głową mafijnej rodziny Akiyamy. Jest odpowiedzialna za zabójstwo dwóch pozostałych liderów innych rodzin. Więcej będziesz mógł dowiedzieć się w Siedzibie Rady.- kolejny uśmiech. W tym samym momencie zaczął coś zapisywać na pergaminie. Zwinął go delikatnie i opieczętował czerwonym znakiem z wosku. Podał go ci do dłoni. Przyglądał ci się niepewnie. -Pamiętaj, że jakakolwiek przemoc w mieście jest nieakceptowana przez strażników. To miasto wiele się wycierpiało przez przemoc. Jeżeli toczą się jakieś walki pomiędzy Radą a Południem są to walki informacyjne lub po cichu prowadzone poza terenami osad, aby nie martwić mieszkańców. Zapewne i takie zadanie będziesz mógł dostać od rady. Mam nadzieję, że zarobisz to co chcesz zarobić, Miji-kun.- i tak o to chyba wystarczyło już stąd iść.

Droga do Siedziby Władzy nie była ciężka. Miałeś czas, żeby przyjrzeć się na nowo stawianym budynku, które były zwykłe, podstawowe, ale uśmiechy na twarzach ludzi dużo ci mówiły. Wszędzie też stali dobrze wyposażeni strażnicy o dziwo nie wyglądali, jakby dopiero, co wyszli z jakiegoś obozu głodowego, ale rzeczywiście mogli być nazywani profesjonalistami. Wszystko żyło, może nie tak jak w historiach, ale nie było najgorzej. Wszędzie otwarte były karczmy, sklepy i bary. Gdzieniegdzie były jakieś stragany z dobrociami i błyskotkami. Ale nie miałeś teraz na to czasu. Stanąłeś przed dwójką strażników z potężnymi naginatami. Skrzyżowali je ze sobą, kiedy tylko podszedł. -Cel?- kolejne krótkie pytanie. Strażnicy przyglądali ci się , ale nie wydali na twarzy żadnej opinii. Nie patrzyli się też z wrogością, ot wykonywali swoją robotę, do której zostali wyznaczeni przez przełożonych. Lepiej też nie było im się narażać. Ich uzbrojenie nie wyglądało, jakby było tylko na pokaz i wydawać by się mogło, że dłonie tak zacisnęły się na broniach, jakby się z nią zżyły.

Z/T

Dialogi:
Ryunosuke - klik!
Yamanaka Fiuu - klik!

[Mijikuma]

Zbawienne czy nie, odpowiednie do mojego obecnego humoru, wcale nie podkrzesywanego tymi dennymi pytaniami o dom. Nienawidzę, gdy ktoś o to pyta. Jakikolwiek bodziec, który skłania mnie do powrotu oczami wyobraźni do bitwy, informacji o śmierci taty... i porzucenia swojej rodziny. Wzbudza we mnie nieokrzesaną agresję i niechęć do jakiejkolwiek współpracy. Czerwienieję wtedy na twarzy i burczę jak rozdygotana nastolatka. Na szczęście twarz mam ukrytą pod maską.
Kiwam mu głową z optymizmem, gdy sam stwierdza aby wrócić na poprawne tory. Dobrze, że ma choć odrobinę godności. Słucham informacji, które mi przekazuje. A więc to tak jest. Trafiam do olbrzymiego miasta po transformacjach, w których stołki władzy nieco się zmieniły - z tego co rozumiem to jest ich mniej i są bardziej otwarcie ze sobą skłócone. Bo o ile rodziny mafijne pewnie ze sobą w zgodzie nie żyły, tak wszystkie dla ludu są po prostu mafią. Od razu przychodzi na myśl jakaś kolaboracja pod stołem, żeby lepiej im się żyło, zaś gorzej zwykłemu prostaczkowi. Gdy zaś jest podział na tych "dobrych" i "złych", bo przecież ta z południa nawiązuje do starych tradycji Shigashi to łatwiej jest to wszystko nazwać i co najistotniejsze - zdecydowanie skuteczniej jest określić wroga i motywować ludzi do walki z nim. Nawet jeśli nie ma walk na ulicach, daję pięć ryo zakładu, że jak wejdę w głąb miasta to zobaczę co najmniej kilka plakatów propagandowych o tym jak się powinno zbroić i chronić swoje dzieci i kobiety przed jarzmem mafijnego bicza. Ważne jest, żeby faktycznie dopytać o ten cały zamach na inne rodziny mafijne, skoro tyle się utrzymywały wszystkie razem w ryzach, to nagła zmiana sytuacji musiała być idealnie zaplanowana i to dość imponujące, że po czymś takim nie wybuchł od razu chaos, a zamiast - zbudowano ogromny mur i podzielono miasto na dwie części.
- Też mam taką nadzieję, Fiu-san. - Idę dalej, zgodnie z protokołem. Czy z premedytacją nie wydłużam jego imienia, "zapominając" o podwójnym u? Oczywiście, że tak.

Po drodze do omówionej już siedziby władzy widzę... no właśnie, samych uśmiechniętych ludzi. Widok tak abstrakcyjny względem tego do czego jestem przyzwyczajony, że od razu zapala mi to alarmową lampkę i czuję się dokładnie tak, jak wspominałem. Każdy sektor usług działa jak należy, to wszystko wydaje mi się tak... sztuczne, wykreowane, by każdy przyjeżdżający miał wrażenie, że trafił do raju na ziemi. Ciekawe.
Stanąwszy przed dwoma dryblasami, z którymi oczywiście, że niezbyt życzyłbym sobie walki, wzdycham. Podnoszę wzrok i się uśmiecham, zapomniawszy, że oni tego nie widzą.
- Zasiłek dla bezrobotnych shinobi z bąbelkiem na plecach. - Odpowiadam sarkastycznie, przekrzywiając przy tym głowę, by łatwiej można dostrzec mojego "bąbelka" - łuk refleksyjny, do którego wciąż się przyzwyczajam. Po kilku sekundach jednak dopowiadam, żeby zaraz nie było, że sobie żartuję z dobrze wykonujących swoją pracę służbistów.
- Żartuję. Jestem najemnikiem, przyszedłem po robotę. - Kwituję już krótko i prostuję się, cały czas to patrząc na jednego, to drugiego. Oby nie mieli kija w dupie i żarciki nie definiowały ich podejścia do mojej osoby. Wtedy niezależnie co ten Fiu-tek mówił, raczej ciężko będzie o najemniczą robotę.

[Arii]

4/14

Tajne przejście
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " C - Mijikuma

---

Mijikuma bardzo ostrożnie podszedł do tematu osady i tego, jak funkcjonowała. Nie spodziewał się tak dobrze prosperującej części miasta bez tej drugiej - w jego mniemaniu było to ostrzeżenie i fasada. Czy tak było? Może się tego dowie pozostając dalej w Shigashi. Teraz jednak ważniejsze było to, że stał przed dwoma strażnikami i żartował sobie z nich. Żaden nie dał po sobie poznać, że ich uraził tymi słowami. Ale ich dłonie na drzewcu zacisnęły się jeszcze mocniej. Znak, żeby nie przekraczać granicy. -Po robotę gadasz? Jak masz dokument od Ryunosuke lub Yamanak skieruj się od razu na drugie piętro. I nie żartuj sobie przed nikim z rady. Nie są tak mili jak my w takich sprawach.- odpowiedział ten po lewej robiąc mu przejście pomiędzy dwoma ostrzami. Nie trwało to na szczęście zbyt długo i mógł wejść do budynku władz, który w samym środku wyglądał, jakby cały czas przechodziło przez nie tornado. Wszyscy biegali i głośno rozmawiali. Pokazywali sobie cos w dokumentach, zwojach i na mapach. Plany operacyjne i inne takie. Dobrze mógł to skojarzyć z przygotowań do bitwy z dzikimi, jak przygotowywał teren pod walkę z nimi. Od razu po swojej prawicy zobaczył szerokie, drewniane schody kierujące się do góry. Drugie piętro - tylko tyle go interesowało, nic więcej. I tak o to mógł podziwiać piękne obrazy starego shigashi w potężnych, drewnianych ramach. Nie było tutaj nic pozłacanego jak na zewnątrz budynku. Najwyraźniej nowe władze oszczędziły sobie tych bogactw w środku idąc w kierunku praktycznego wykorzystania minimalizmu. chociaż i tak wszystko robiło wrażenie.

Kiedy dotarł na drugie piętro rozszerzył się przed nim bardzo szeroki korytarz z dwoma parami drzwi po jego prawicy i lewicy. Drzwi po prawej sygnowane były na drewnianej tabliczce "Gabinet Straży Miejskiej", zaś ten po lewej "Gabinet Głównodowodzącego" - czyli mieli tutaj jakieś formy wojskowe, czyli coś w czym miał dość spore doświadczenie. Ku jego szczęściu z pierwszego z pomieszczeń wyszła niziutka kobieta w postrzępionych włosach i okularach. Nosiła na sobie białe kimono i w ręce trzymała mały zwój. Spojrzała się na niego. -Czegoś pan tutaj szuka? Radny Hisagi jest aktualnie poza budynkiem. Cała Rada wyruszyła na spotkania handlowe. Coś konkretnego? Może będę mogła pomóc.- uśmiechnęła się do niego i podeszła o kilka kroków. Spojrzała się na jego łuk i maskę. Oceniała go jak przedmiot. Wyglądała niewinnie, ale czuł, że zajmuje się tutaj czymś konkretnym i potrzebnym. Chociaż z wyglądu przypominała chodzącą fajtłapę.

Następny post pisał tu:

Z/T

Dialogi:
Ryunosuke - klik!
Yamanaka Fiuu - klik!
Dziewczyna - klik