Karczma "Irajgo"

[Jun'ichi]

UPS
7/15
Suzu Pośród wielu osób z całej karczmy, jedynie filigranowa kobietka postanowiła zrobić cokolwiek by chociaż zyskać na czasie i dać sytuacji jeszcze się uspokoić - wstyd!
Najważniejszym było jednak to, że wielki mężczyzna z zakrwawionym kijem dość spokojnie zwrócił ku Tobie wzrok. Na jego twarzy widziałaś faktycznie oznaki zmęczenia, walki, ale w jego oczach dostrzegłaś coś znacznie więcej. Opanowanie, pewność siebie ale przede wszystkim dostrzegłaś że nie są to oczy typowego zbira. Miał w sobie coś jakby... dobroć? Sporym zaskoczeniem musiał uśmiech, który zupełnie niespodziewanie zagościł na twarzy rosłego typka.
A co to za śliczności babcia zatrudniła? - mężczyzna zrobił wręcz rozkoszną minę i obłapił Cię od stóp po czubek głowy nie mogąc przestać się śmiać. Nie był to jednak śmiech szyderczy, przypominał bardziej śmiech dziecka, które zobaczyło wspaniałego, słodkiego króliczka czy inne cudne i słodkie żyjątko.
Nim zdążyłaś odpowiedzieć na jego niepoważne zachowanie, przed Twoimi oczyma przemknęła morka szmata zwinięta w kulkę. Rozpłaszczyła się ona na twarzy mężczyzny którego miałaś przed sobą by po chwili spaść na ziemię.
A kysz! Gdzie taki stary chłop do tak młodego kwiatuszka?! A sio! - oto siwa babcia trzymająca w jednej dłoni sześć (!) talerzy, w drugiej zaś kolejnych 10 (!!), wkroczyła na salę.
Nie powinniście tak paradować ze zwierzyną, wiecie przecież jak niepoprawnie to wygląda, matoły! Zwykłe popisywanie się i robienie ze strażników idiotów większych niż są. - kobiecina podeszła w czasie do Ciebie i wzrokiem wskazała pierwszy talerz z brzegu.
Bierz kochanie póki ciepłe. A wy?! Na co czekacie?! Zwierzyna na zaplecze, tyłki na stołki! Komu ostygnie temu zabieram, tylko psy mogą jeść zimne! - po tych słowach sędziwa kobiecina zrobiła coś co mogło zupełnie zmienić Twoje o niej zdanie - ruszyła w stronę myśliwych (tak, była to grupka młodych, rządnych rozgłosu i szacunku nawet takiego przez strach myśliwych) przy czym zrobiła obrót na pięcie przez co na dosłownie sekundę tylko Ty widziałaś jej twarz. Puściła Ci ona oczko z młodzieńczym uśmiechem na twarzy po czym ruszyła dalej by roznieść pozostałe dania, na które matołki-myśliwi co by nie mówić zasłużyli.

Oto cała knajpa w połowie zapełniona pewnie tajnymi zabójcami, shinobi mogącymi miotać płomienie i pioruny została nakarmiona solidną porcją potrawki z prankiem w sosie sucharowym z posypką brakorozsądkową. Twoje czułe uszka wychwyciły dźwięk charakterystyczny dla chowanych do pochwy ostrzy, które zapewne kilka osób przygotowało na gorszy scenariusz.
Ciężko było jednak brać teraz to wszystko do siebie, na zbyt poważnie kiedy pod samym nosem miało się wielką misję pełną ryżu, chudziutkiej dziczyzny i świeżych warzyw, które staruszka sama hodowała za knajpą. Zapach wwiercał się przez nozdrza do samego mózgu i przejmował nad nim niemal kontrolę. Wszystko, zarówno mózg jak i ciało, oczy i nosek mówiły teraz tylko jedno - ZJEDZ TO!

  Ukryty tekst

[Suzu]

W słowniku Suzu nie było pojęcia strachu. Gdy stawała przed gromadą drabów zastanawiała się jedynie, w jaki sposób spacyfikować ich najskuteczniej. Może po prostu zalać wszystko piachem i niech się w tym kotłują...? Nie obyłoby się pewnie bez przypadkowych ofiar, kolejną myślą dziewczyny był więc plan ucieczki z osady, a potem skontaktowania się z Arashim i Tetsu. Niezbyt proste, ale do zrobienia, najgorzej byłoby z wydostaniem się z Shigashi. I właściwie wszystko już miała obmyślone w chwili, gdy spotkały się ich oczy - jej oraz zbiera.
- Yyyy - wydusiła z siebie mało elokwentnie, nienawykła do takiego traktowania.
Czemu on się tak śmieje? Dziewczyna pytająco uniosła brew, poniekąd dlatego, że i ona doceniłaby coś zabawnego. Może nabijał się z babci, że w jej obronie staje tylko jedna zielona Suzia? Gdyby wiedział, jak blisko jest uduszenia falą piasku, z pewnością nigdy więcej nie nabijałby się z dziewczyn z gołymi pępkami. Ba, omijałby je łukiem szerszym niż cała ta karczma!
Nim jednak doszło do jakiejkolwiek - podkreślam, jakiejkolwiek - konfrontacji między nimi, na scenę wjechała mokra szmata. Suzka zachichotała mimowolnie, bo tak celnego strzału tego rodzaju bronią jeszcze chyba nie zdarzyło jej się oglądać. Tylko... jak dokonała tego babcia obładowana tyloma talerzami? Pustynna panienka z podziwem w oczach odprowadziła kobietę spojrzeniem, potem bez słowa wzięła jeden z talerzy i wciąż nie schodząc z wyżyn zdumienia, odpowiedziała jeszcze uśmiechem na jej uśmiech. Zwierzyna...?
- O wielka wydmo, a ja ich prawie... - dziewczyna niemal poczuła wyrzuty sumienia, choć zazwyczaj było to jej obce uczucie.
Nie lubiła jednak krzywdzić tych, którzy na to nie zasłużyli. Co innego dać nauczkę bandziorkowi, a co innego napaść na kogoś zupełnie niewinnego. Ale czy faktycznie byłoby to jej winą? Popatrzyła na pozostałych gości z karczmy, wyraźnie zaalarmowanych nie mniej od niej, trochę tylko subtelniejszych w swych reakcjach. No pięknie po prostu. Aż dziw, że ta wesoła gromada z krwawym wozem ciągle jeszcze pozostawała przy życiu, pewnie nie schodzili zbyt często z miejsca, gdzie tam sobie na zwierzątka polowali. Ale tylko czekać na to, aż w osadzie ktoś zapoluje na nich, cichutki szelest chowanej do pochew broni tylko utwierdził Suzkę w tym przekonaniu.
- Babcia dobrze mówi! - jeśli ktoś myślał, że Zielonowłosa po prostu zapomni o wszystkim i zajmie się zawartością swego talerza, mocno się pomylił - Jak tak dalej będziecie robić to się obudzicie martwi kiedyś! Macie szczęście, że tu dzisiaj sami kulturalni, brzydzący się przemocą goście, co unikają niepotrzebnych walek!
Wróciła do swego stolika, postawiła talerz na blacie i przechylając się nieco w tył, wyzerowała zawartość szklanki. Aaaaach, jaki dobry soczek. Odstawiła szkło gwałtownym ruchem, omal go przy tym nie tłukąc, po czym obróciła się do babci z uśmiechem. Energia po prostu buzowała jej pod skórą i teraz, gdy karczemna burda okazała się planem przestrzelonym, dziewczyna miała problem z rozładowaniem jej. Nastawiła się w końcu na działanie.
- Moich towarzyszy nadal nie ma, a ja trochę się rozbudziłam. Może mogłabym jakoś pomóc? - zapytała, siadając do talerza.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

UPS
9/15
Suzu Stare babcie mają do siebie to, że potrafią robić rzeczy o których niejeden młody nawet nie śmie pomyśleć. Tak też było z rzutem ścierą do celu ale nie było to już przecież ważne, w końcu wszystko potoczyło się dalej zupełnie niespodziewanym torem i trzeba było się do tego ustosunkować. W tobie jednak wciąż buzowała gorąca krew, która domagała się jakiejś akcji, czegoś do zrobienia.
Staruszka wracając za ladę już z pustymi rękoma, usłyszała Twoje pytanie odnośnie pomocy i zatrzymała się jakbyś właśnie spadła jej z nieba.
Chcesz mi pomóc? To bardzo miłe z Twojej strony kochanie ale... nie wiem czy to odpowiednie zadanie dla Ciebie. - kobieta zamyśliła się patrząc Ci przy tym w oczy jednak po chwili wreszcie jakby postanowiła dać Ci szansę udowodnić jej że była w błędzie.
Kilka przecznic stąd mieszka pewien mężczyzna, starszy jegomość który był naszym stałym klientem dopóki zdrowie pozwalało mu tutaj przychodzić. Niestety od pewnego czasu ma problemy z chodzeniem i staramy się zapewnić mu dostawę do domu chociaż zazwyczaj tego nie robimy. Jak widzisz teraz nie jesteśmy w stanie zostawić tutaj tylu klientów, a pan Mokochi zapewne już od dawna czeka na swoją ulubioną wołowinkę Chum-Yum. Oczywiście zapłaciłabym Ci kochanie, co Ty na to? - w oczach kobiety dostrzegłaś iskierkę nadziei.

[Suzu]

Co Suzu na to? Chciała odpowiedzieć, ale omal nie zakrztusiła się przy tym pożeranym pospiesznie obiadem, tak cudownym w smaku, tak delikatnym dla podniebienia. Aż jej się łezka w oku zakręciła. Przeżuła pracowicie, przełknęła z trudem za dużą ilość jedzonka i odsapnęła głośno, choć westchnienie to z pewnością zginęło w hałasie, jaki musiał panować teraz w przepełnionej ludźmi karczmie. Zazdrościła ludziom, którzy potrafią dobrze gotować, smaczne jedzenie miało w sobie tę magię, z pomocą której nawet najgorszy dzień wart był przynajmniej wyjścia z posłania i podejścia do stołu. Jej własne próby niestety kończyły się zwykle ciężkimi do przełknięcia papkami i ciastkami o właściwościach kamienia. Dla swego usprawiedliwienia miała jednak to, że u niej w domu jadło się takie rzeczy od zawsze, jej rodzicielka również nie mogła się pochwalić kulinarnym talentem, z reguły zamawiając jedzenie z okolicznej gospody. Zabawne, jak pan Mokochi właśnie.
- Jasna sprawa, że pójdę! Proszę mi tylko powiedzieć, gdzie mieszka pan Mokochi, a jedzonko dostarczone zostanie piorunem, zje jeszcze cieplutkie! - obiecała z energią i znów wypakowała policzki pysznym jedzonkiem.
Dokończyła pospiesznie, nie przejmując się kompletnie faktem, że wyglądało to bardzo nieelegancko. Dziewczyna myślami była już tam, na ulicach osady, zmierzając ku głodnemu mężczyźnie z zapakowanym obiadem niczym anioł zbawienia. A jeśli Arashi pojawi się tu nim dziewczyna wróci, no trudno, jego opieszałość od początku była wszystkiemu winna. Nic mu się nie stanie, jeśli trochę poczeka, a i babunia z karczmy na pewno poinformuje go, dokąd Suzia się udała i ile mniej więcej jej to zajmie. Nie było powodu do martwienia się.
- Mam przekazać, że kto przesyła jedzenie? - zapytała, w końcu niedobrze byłoby, gdyby po przejściu całej drogi mężczyzna powitał ją serią podejrzliwych pytań, na które nie będzie znała odpowiedzi - Proszę też powiedzieć, czy mam pobrać jakąś należność za jedzonko.
I w sumie tyle, gotowa była do drogi. Zarzuciła sobie jeszcze gurdę na ramię, przyjemny ciężar obciążył jej plecy. Jako shinobi powinna zapewne nieco bardziej się cenić i szukać bardziej ambitnych zajęć, ale pomoc sympatycznym ludziom przynosiła dziewczynie dostateczną satysfakcję, nawet jeśli wynagrodzenie było słabe lub żadne. No i babcia naprawdę zaimponowała jej tym szmatatakiem!
Dowiedziała się więc o wszystkie szczegóły, wzięła zapakowane jedzonko i wyszła z karczmy, kierując się zgodnie z uzyskanymi wskazówkami. Nie znała osady za dobrze, ale przecież to nie mogło być takie trudne! A jeśli się zgubi, koniec języka za przewodnika. Da sobie radę, to tylko dostawa jedzenia w spokojnej osadzie.
[zt czy coś]

[Jun'ichi]

UPS
11/15
Suzu Właścicielka Irajgo uśmiechnęła się łagodnie kiedy zgodziłaś się pomóc jej w tak ważne sprawie jak pomoc potrzebującemu. Kiwnęła głową i poszła na zaplecze przygotować wspomniany posiłek, tym samym pozwalając Ci dokończyć swoją porcję.
Kiedy wróciła, trzymała w rękach niewielkie pudełko owinięte różnokolorową szmatką zawiązaną na szczycie w troszkę krzywą kokardkę.
Proszę kwiatuszku, oto paczka. Pan Mokochi mieszka w samym centrum wioski, w domkach szeregowych obok głównego budynku. Jego mieszkanie jako jedyna ma białe drzwi więc powinnaś tam bez trudu trafić. Z pewnością zapłaci za posiłek, był kiedyś wspaniałym shinobi więc wioska dba o to by nie umarł w samotności i nędzy, nie miej więc przy tym wyrzutów sumienia. - instrukcje wydawały się jasne i proste dlatego pozostawało jedynie ruszyć w drogę.

Po wyjściu z knajpy ujrzałaś niemały ruch na ulicach wioski dlatego od razu twój bystry umysł zrozumiał, że zadanie może być nieco utrudnione. Przeciskanie się przez zatłoczone uliczki, w dodatku do samego centrum wioski mogło być niebezpieczne dla pakunku. Może właśnie dalatego właścicielka knajpy zgodziła się powierzyć Ci to zadanie? Może wiedziała, że jesteś sprytna i znajdziesz sposób by o takiej godzinie dotrzeć do celu bez problemów i na czas (czyt. póki nie wystygnie).

Zapraszam do tematu "rząd domków szeregowych w centrum". Proszę tylko, abyś póki co nie docierała jeszcze do celu, a jedynie zaskoczyła mnie jakimś barwnym, ciekawym opisem swojej niełatwej drogi do miejsca oddalonego o powiedzmy jakieś 100m od białych drzwi mieszkania pana Mokochi.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 10/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Sabaku Kuroko, Koseki Shidia -
- Karczma Irajgo -
- Drugie ja!? -

---

" Konfrontacja " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=EjSsCBl ... B&index=16[/youtube] Może nie będziecie go bić. Może pokonacie go jego własną bronią, to były twoje słowa Shidio ale co one naprawdę znaczyły? Jak zamierzasz pokonać pijaka i kłamcę... Pijaństwem i kłamstwem? Rozmowa pozwoliła wam nieco dokładnej poznać sytuację w której się znaleźliście, a zwłaszcza Yatsumi. Kuroko mógł być zły, ale czy tak naprawdę powinien? Fakt, była to sprawa która teraz zaczęła go dotyczyć ale czy gotowanie się ze złości na decyzje i czyny kogoś, na kogo wpływu nie mamy są warte tej całej złości i rozgoryczenia? A może nawet i braku samokontroli? Niezależnie już od waszych motywacji oboje zdecydowaliście się ruszyć w kierunku miasta zwanego Shigashi no Kibu. Nie minęło dużo czasu i przekroczyliście bramę miejską. Było dosyć późno dlatego nie uświadczyliście przy niej zbyt dużego ruchu. Stali przy niej właściwie jedynie strażnicy a gdzieś po okolicy kręcił się niezbyt dożywiony żebrak który nawet was nie niepokoił.

Irajgo, bo tak nazywała się knajpa której szukaliście znajdowała się w dzielnicy która nie wydawała się wychodzić poza oczekiwania, nie leżała w najgorszej części miasta ale równie daleko było jej do bogatej. Niezbyt rzucający się w oczy budynek, jak na karczmę, miał swój szyld z czarką sakę który jako jedyny wyróżniał go z pośród budynków znajdujących się obok. Ze środka dochodziło do was światło powstałe przy pomocy świec lub różnych lampionów. Musiał tam ktoś wciąż przesiadywać. Tak też było, w samej tawernie przesiadywali ludzie, popijali, jedli. To co zwykle, chyba nikt nie spodziewał się tutaj czegoś nadzwyczajnego. Sam klimat tutaj pasujący najłatwiej było opisać słowem prosty, jakby nawet bardziej nie pasowało słowo prostacki. Wystrój był zwyczajnie najbardziej surowy, drewniany bez jakiegoś ozdobnictwa.

Weszliście więc razem do tego przybytku i mogliście zacząć poszukiwać po tutejszych bywalcach męża kobiety która was tutaj wysłała. Ona oczywiście nie zapomniała wam wspomnieć jak ma na imię i po czym go rozpoznacie. Nie trzeba było być jasnowidzem by wywnioskować, że ten siedzący przy rogu lady, sam przy butelce i czarce to właśnie on. Akinori, blondwłosy mężczyzna z kucykiem, postury chyba najzwyczajniejszej na świecie. Może i sobie popijał ale po jego twarzy ani zwłaszcza nosie, nie było widać jakby przesadzał. Wydawał się jednak nieco wstawiony i zamyślony. Siedział z jedną ręką opartą na butelce wpatrując się w zwierciadło duszy w swojej czarce.

Akinori Kanai
Yatsumi Kanai

  Ukryty tekst

[Shidia]

Shidia spojrzała na partnera wiedząc co ich za chwilę czeka to mogła sie jedynie domyślić jak cała sytuacja się rozwinie. Sama Shi zastanawiała się jak to wszystko wyjdzie. Kiedy doszli do Shigashi no Kibu i odnaleźli Irajgo, jednak w miejscu w którym ona się znajdowała była bardziej na neutralnym gruncie, wchodząc do środka zauważyli grupę ludzi, który to na zmianę jedli i pili. Nic nadzwyczajnego się nie działo. Wzrokiem Shi przejrzała karczmę i ujrzała go siedzącego przy rogu lady. Butelka dla niego stała się chyba jakby odskocznią. Wiesz co jego nos bardziej zaczyna do niego przemawiać. Wygląda jak wrak człowieka powiedziała szeptem do swojego chłopaka. I spojrzała na niego. Mając nadzieję, że on nie byłby zdolny do tego aby to samo wykonać. W przeciwnym wypadku ona sama by go znalazła i zrobiłabym mu szybciej krzywdę niż on zdążyłby cokolwiek wykonać w celu obrony.
Shidia spojrzała na Kuroko po czym lekko pociągnęła go w kierunku mężczyny. Dosiadła sie obok Akinori'ego po czym podniosła dłoń ku górze aby poprosić barmana o drinka dokładnie sztuk jednego. po proszę szklaneczkę szkockiej. spojrzała na Kurosia. Wiedziała, że najlepiej zagrać lekko jak on. Hej.. widzę, że coś Cię trapi. Można pomóc? Shi zaczęła łagodnie. Nie chciała go atakować. Od prostego zapytania. Nie chciała aby ten nie poczuł się przytłoczony. Kiedy by dostała szklaneczkę szkockiej lekko upiła trunek. I spojrzała na Akinori'ego. Miała nadzieję, że jej partner będzie miał jakoś podobne nastawienie. Chodź nigdy nic nie wiadomo.

[Sabaku Kuroko]

12/...

---

Zgodnie z ustaleniami udali się do karczmy. Kuroko nie przyuważył, by jego ukochana jakoś szczególnie próbowała wypytywać przechodniów o ich... Cel? To chyba dobre słowo. Wyglądało na to, że miała jasno określony punkt, w którym zmierzała. No i w zasadzie dobrze. Przynajmniej nie będą się rozbijać na drobne i od razu pójdą do źródła. Chłopak nie widział więc w tym problemu i chętnie podążał za zielonowłosą. Wszędzie byleby z nią. -pomyślał.

Knajpa, której szukali znajdowała się w dość ciekawej okolicy. Nie były to typowe slumsy, ale widać też było, że bogato to tu nie jest. Krótko mówiąc "Chujowo, ale stabilnie". Niemalże wszystko wyglądało tutaj identycznie. Każdy budynek, każdy zaułek. Gdyby nie szyld z czarną sake, który jako jedyny choć trochę się wyróżniał, możliwe a nawet niemalże pewnym jest, że przeoczyliby tą knajpę. Sama karczma była skromna. Nie było tutaj nie wiadomo jakich ozdób. Ale wyglądała całkiem w porządku, przynajmniej jak na gusta chłopaka. Zgodnie z oczekiwaniami, udało im się znaleźć obiekt domniemanego zlecenia.

Mimo całego gniewu jaki w sobie posiadał w stosunku do tego człowieka, uznał że najlepiej będzie jak złotooka zajmie się rozmową z nim. Gdyby on miał się tym zająć to najprawdopodobniej skończyłoby się na bójce a tego by nikt nie chciał. Dlatego postanowił siedzieć cicho i sprawiać wrażenie serdecznego. Krótko mówiąc, zdusić w sobie gniew i w pewnym sensie założyć emocjonalną maskę. Widząc, że Shidia zamawia szkocką, chłopak delikatnie się zdziwił. Jakby nie patrzeć aż tak popularny trunek to nie był w tych rejonach. Sam postanowił poprosić o sake i dać jej działać. Chciał zobaczyć jak sytuacja się rozwinie.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 13/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Sabaku Kuroko, Koseki Shidia -
- Karczma Irajgo -
- Drugie ja!? -

---

" Konfrontacja " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=EjSsCBl ... B&index=16[/youtube] Akinori. To było jasne, że mężczyzna z kucykiem to musi być on. Lecz czy był wrakiem jakim widziała go Shidia? Nie bardzo. Kobieta przysiadła się do niego, siadając niedaleko, przy jednym ze stolików. Pierwsza zwróciła się do tutejszego polewacza, karczmarza prosząc o to by ugościł ją szklaneczką " szkockiej ". Mężczyzna zrobił jednak wielkie oczy, nie wiedział co ona miała na myśli mówiąc o szkockiej ale chwilę się zastanowił i nim odwróciła od niego swoją uwagę zdecydował się naprostować sytuację odnośnie zamówionego trunku. - Niestety pani... Nie mamy czegoś takiego. Mogę zaproponować Shochu. - Shidia wiedziałaby, że Shochu to coś w rodzaju destylowanego 40% spirytu. Paliło gardło jak mało co. Jasnowłosy z kucykiem nie zwracał uwagi na tą drobną gafę przy zamówieniu, był zamyślony. Natomiast Kuroko który przysiadł się również, tuż obok swojej wybranki nie spotkał się z konsternacją barmana, mężczyzna zwyczajnie zrealizował zamówienie nalewając mu czarkę sake. I tak jak powiedział, tak zrobił. Dał działać dziewczynie, to właśnie ona miała wciągnąć Akinoriego w rozmowę.

- Trapi? Co? - Zapytał zaskoczony. - Kim ty w ogóle jesteś? - Dodał po krótkiej chwili spędzonej na przyjrzenie się swojej rozmówczyni. Nie patrzył na nią w żaden specjalny sposób, ot zlustrował z kim miał do czynienia. Przechylił się delikatnie na stołku zerkając w kierunku siedzącego obok Kuroko jedynie westchnął bo po jego minie i spojrzeniu domyślał się co jest grane - Jeżeli zamierzacie mi mówić, że widzieliście mnie w Dogakure i mnie znacie to dajcie sobie spokój. Gdybym dostawał 10 ryo za każdym razem jak mi to ktoś mówi byłbym już trochę bogatszy! - Mówił obracając się na swoim siedzisku w stronę Shidi ale bardziej patrzył na tego czerwonowłosego jegomościa, obserwował, nie zamierzał dostawać gonga w nos za te tak zwane pomówienia jakimi raczyli go wszyscy już od dłuższego czasu. Głos jakim was uraczył wydawał się rzeczywiście zmartwiony aczkolwiek przemawiała przez niego gorycz wymieszana z irytacją całą tą dziwną sytuacją w której się znalazł.

Akinori Kanai
Yatsumi Kanai

  Ukryty tekst

[Shidia]

Dziewczyna widziała po nie tylko swoim ukochanym, ale także, po mężczyźnie, że nie będzie łatwo skonfrontować się z nim na przyjaznym terenie. Kiedy jednak usłyszała od barmana, że nie mają jej ulubionego trunku jedynie kiwnęła głową na znak, że rozumie. W takim razie po proszę Shochu posłała barmanowi lekki uśmiech na twarzy. Jeśli go dostała to nader szybkim ruchem dłoni, przechyliła kieliszek, aby wypić trunek. Spojrzała na jasnowłosego mężczyznę. Kuroko usiadł obok niej. Wzięła wdech pełną piersią i spojrzała to na Kuroko to na jasnowłosego. Źle zaczęłam, jestem Shidia a to mój partner Kuroko. Przyszliśmy tu, a zarazem chcielibyśmy bardziej porozmawiać. kolejny wdech pełną piersią i gestem dłoni poprosiła barmana o dolanie Shochu. Mając nadzieję, że nie przegina zaczęła z grubej rury. Czas wyciągnąć ostrzał do przodu.! przy kryształowym jeziorze spotkaliśmy twoją małżonkę, była nader smutna, dowiedzieliśmy się, jaka miała miejsce sytuacja. Ona by chciała z tobą czas spędzać a ty znikasz z mieszkania, nie ma cię. postanowiła zagrać w sposób prosty i nie konwencjonalny. Tak aby jednocześnie nie za bardzo go ugryźć, ale jednak dać mu się nie tylko wypowiedzieć, lecz dać do myślenia. Chciałaby jedynie widzieć, co się takiego wydarzyło, że pijesz ? W sensie Yatsumi martwi się o Ciebie, bo jej na tobie zależy. Pomyślałeś o niej ? ujęła swoją dłonią dłoń Kuroko, aby poczuć jego dotyk. Jego wsparcie, jakie on może w tym momencie jej dać. Mając nadzieję, że chociaż Akinori ją zrozumie, powie co go trapi, dlaczego to robi.

Przez głowę Shidii przechodziły wszelakie myśli nie tylko dotyczące tego, co może mieć miejsce za te kilkanaście lat, kiedy to Shi będzie, chociażby mieszkała ze swoim Kuroko. Nie dopuściłaby do tego, aby jej partner się stoczył. Na twarzy Shi pojawił się lekki uśmiech na twarzy mając nadzieję, że on, chociaż cokolwiek powie, czekała także na reakcje swojego życiowego partnera, choć nigdy nic nie było wiadome.
Wiedząc, że zapewne Kuroś powie parę rzeczy od siebie, a także będzie chciał naprostować słownictwo samej Shi w kierunku Akinori'ego.
Shidia w tym momencie jedynie czekała na reakcję nie tylko Kuroko ale, także dalszą konwersację z Akinori'm. Szukając z głowie nie tylko racjonalnych i stosownych argumentów, które będzie mogła wykorzystać przeciwko niemu.

[Sabaku Kuroko]

15/...

---

Chłopak nie zamierzał przeszkadzać swojej miłości w rozmowie z tym gościem. Był przekonany, że Shidia doskonale potrafi sobie poradzić w takich sytuacjach. Zwłaszcza, że kto jak nie kobieta potrafi zrozumieć i przekazać stan, emocje i punkt widzenia innej kobiety w danym temacie? No właśnie. Dlatego też chciał by zielonowłosa powiedziała co ma w głowie. Kto wie? Może go to przekona do skruchy, chociaż chłopak zdecydowanie w to akurat wątpił. Po tym... Jegomościu zdecydowanie widać było, że czegoś takiego jak skrucha czy poczucie winy nie odczuwa. Fakt, Kuroko był rozgniewany i to bardzo. Nie powinno się robić takich rzeczy swojej ukochanej jakie usłyszał, że on zrobił. Na całe szczęście nie zaburzyło to jego zdrowego rozsądku. Chociaż lepiej było nazwać to swoistym "przebłyskiem" bowiem czerwonowłosy właśnie zdał sobie sprawę z tego, że oceniał tego mężczyznę nawet nie znając całego obrazu sytuacji.

Nie zamierzam ukrywać, że usłyszeliśmy kilka ciekawych rzeczy. - powiedział w końcu zabierając głos nieco spokojniejszym, chłodnej kalkulacji tonem. - Nie zamierzam też ukrywać, że to co usłyszeliśmy mocno mnie wzburzyło. Takich rzeczy jak usłyszeliśmy się po prostu nie robi. Jednak.. - przerwał tu na moment robiąc dramatyczną pauzę po czym po chwili kontynuował. - Jednak nie znamy Twojej wersji wydarzeń. Gdybyś był skłonny nam opowiedzieć co się stało, że tak się w sumie szlajasz i pijesz po barach to może bylibyśmy w stanie pomóc wam obojgu. - zaproponował.

Uznał, że jeśli poznają jego wersję, będą mieli pełny obraz sytuacji. W takich momentach często otwierają się zupełnie nowe, wcześniej nie widoczne drzwi rozwiązań sprawy. Dlatego postanowił grzecznie poczekać aż mężczyzna opowie swoją historię zachęcając go przy tym świdrującym spojrzeniem przy wypowiadanych wcześniej słowach.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 16/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Sabaku Kuroko, Koseki Shidia -
- Karczma Irajgo -
- Drugie ja!? -

---

" Konfrontacja " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=EjSsCBl ... B&index=16[/youtube] Barman oczywiście podał to co zostało zamówione w przeciągu kilku krótkich chwil. Shidia zabrała się za wypijanie swojego zamówionego alkoholu, niemalże jakby chciała się oswoić z pomysłem rozmowy z Akinorim po jednym głębszym. Zły początek i jeszcze gorsza kontynuacja. Doszło do przestawienia się z jej strony, oraz rzecz jasna prezentacji Kuroko z jej ręki. Ale czy powinny obchodzić tutejszego, sprawiającego drobne kłopoty mężczyznę takie osoby jak wy? Nie miało to najmniejszego znaczenia kim dla siebie byliście, mogliście nawet być i parą królewską z pustyni. Jedyne co to dawało mu to pogląd na to z kim ma do czynienia ale i to tak naprawdę nie prowadziło nigdzie.

- Yyy... Bardziej porozmawiać? Co to znaczy? Nie jestem żadnym kapłanem tylko zwykłym pijakiem. Dajcie mi już spokój. - Westchnął ciężko biorąc kolejnego łyka tego co znajdowało się w jego czarce, po chwili barman najzwyczajniej w świecie nieco mu dolał podczas gdy dziewczyna również prosiła o dolewkę i wykonywała te swoje nieco zapowietrzające oddechy. - Co? O czym ty w ogóle mówisz? Przychodzę tutaj bo nie mogę znieść jak na mnie wrzeszczy i oskarża o rzeczy których nie robię. - Stwierdził jasno i bez zagłębiania się w szczegóły. Nie było powodu by to robił bowiem sytuacja była według niego wystarczająco klarowna. - Gdyby ktoś nie naopowiadał jej głupot, że wybywam do Dogakure to by wam nie zwracała głowy. Nie macie co robić? - To było jasno postawione pytanie. Trudno było ukrywać, że ciągnęła się za nim drobna irytacja towarzystwem które wciąż i wciąż traktowało go jak tego złego, tego który ma wszystko gdzieś, wierząc słowom... Tak, słowom. Tym prostym wyrażeniom składającym się z kilku liter, słowom które są tylko słowami, słowa z kolei mogą być prawdą albo kłamstwami a w każdym kłamstwie jest ziarenko prawdy, i to ziarenko wyzwala z kłamstwa każdego kto wpadł w jego sidła.

- Ciekawych? Ja wciąż je słyszę. Co i rusz jakaś baba z targu pyta czemu się z nią nie przywitałem w Dogakure albo opowiada mojej żonie, że ją zdradzam właśnie w Dogakure. To bardzo ciekawe, ciekawe co ty byś robił chłoptasiu gdyby twoja panienka - Zlustrował wtedy Shidię uważnie wzrokiem - Również oskarżałaby Cię o to wszystko. Ile byś wytrzymał tłumacząc się? - Czy byś wytrzymał czerwonowłosy chłopcze? Jak wielką wytrzymałość posiadasz na takie słowa, zdania które ranią ciebie podczas gdy zdajesz sobie sprawę, że tłumaczenia nie dają nic a jedyne co możesz zrobić by samemu nie wybuchnąć to uciec i skryć się w pomieszczeniu przepełnionym męskim potem i alkoholem. - Już mówiłem, słuchasz ty mnie? Nic nie zrobiłem, nigdy w Dogakure nie byłem. Nikt mi nie wierzy. Chcesz nam pomóc to rozwiąż ten problem. Nie wiem. Idź tam i znajdź kogoś kto się za mnie podaje albo... Albo nie wiem, może to ja tam chodzę i nic nie pamiętam? Nie wiem, po prostu nie wiem. -

Akinori Kanai
Yatsumi Kanai

  Ukryty tekst

[Shidia]

Shidia wsłuchiwała się w głos mężczyzny, który postanowił wylać przysłowiową kawę na ławę. Nie spodziewała się tego co usłyszała. W głowie Shi zaświtała jedna rzecz. Podrabianiec w Dogakure? To jest plan Shi wpadła na plan stulecia, który paradoksalnie rzecz biorąc może wyjść jeśli oni na niego przystaną będzie można sprawdzić się w terenie. Zbieranie informacji wyszło lepiej niż się spodziewała, może początki wyszły źle a być może nawet i fatalnie to jednak nie mieli innego wyboru.

Shidia wsłuchała się także w słowa swojego chłopaka. Uśmiechnęła się lekko pod nosem wiedząc, że nie tylko ona dąży do pełnych informacji.
-Skoro mówisz, że nic się nie wydarzyło i na twój temat krążą oszczerstwa to w takim razie przejdziemy się tam, znajdziemy winowajcę. To nie jest na prawdę problem. - Poczuła lekki dysonans rozpoznawczy, wiedziała, że ona taka nie jest aby oskarżać swojego partnera o zdradę. Nawet gdyby okazało się iż ktoś się za niego podszywa to chciałaby solidnych dowodów i mocnych argumentów do przedstawienia oficjalnych wyjaśnień w tej sprawie.

Wypiła jednym łykiem trunek, zapłaciła za niego i wstała od baru i stanęła obok Kuroko. Zlustrowała faceta z góry do dołu. - Nie jestem taką kobietą. Nie oskarżam ani nie osądzam ludzi po plotkach potrzebuje dowodów na jego słowa. Czasami nie potrzeba dowodów wystarczy uwierzyć we własnego chłopa. Pójdziemy do Dogakurę, znaleźć winowajcę i oczyścimy pana imię w tamtym miejscu. - Słowa Shi stały się silne, pewne, głos był zdeterminowany jak ona sama do działania. Chciała odkryć, kto stoi za tym wszystkim, kto rozpuszcza plotki na temat faceta. I wrócić do jego żony. Czeka ich długi dzień. Nigdy nie sądziłaby aby znaleźć w podobnej sytuacji jak oni.W głowie miała jeszcze jedno zdanie, które się jej cisnęło na usta ale nie miała odwagi aby powiedzieć. Twoja żona po prostu miała dosyć słuchania wszystkich plotek i zrezygnowała z szukania pomocy aby znaleźć winowajcę i wolała już wierzyć w plotki i się martwić, niż w tym walczyć. Spojrzała na niego spokojnym wzrokiem lecz jej ciało i słowa miały inny plan. Chciała znaleźć winowajcę i postawiła sobie za cel. Znaleźć go, konfrontacja, powrót do Akinori'ego a potem jego żona. Miała nadzieję, że to wszystko wypali. Czekała na reakcję swojego partnera Kuroko.

[Sabaku Kuroko]

18/...

---

Chłopak spokojnie i uważnie wysłuchał odpowiedzi mężczyzny jak i również słów swojej ukochanej. Jednakowoż po tym jak się toczyła rozmowa, stwierdził że mają za mało informacji i żadnego punktu zaczepienia by rozwikłać ewentualną zagadkę osoby, która ponoć podszywała się pod męża Yatsumi. Potrzebowali jego wersji wydarzeń, jakiegoś tropu, czegokolwiek co by im pomogło. Dla tego nie mógł jeszcze dać temu człowiekowi upragnionego spokoju.

Dobra... Jeżeli ma nam się udać, potrzebna nam będzie Twoja współpraca. - powiedział aby rozpocząć na nowo rozmowę. - Podejrzewasz, że ktoś się pod Ciebie podszywa. Czyli ktoś chce Ci napytać biedy. Przychodzi czy na myśl ktoś kto mógłby tego chcieć? Nie wiem, może masz z kimś jakiś zatarg? Wspomniałeś też o jakiejś kobiecie z targu. Jesteś w stanie coś o niej powiedzieć? Jak wygląda, czy jak ma na imię? W ogóle kiedy się to wszystko zaczęło? Znamy do tej pory tylko jedną, krótką wersję. Jeśli opowiesz nam wszystko, będziemy mieli więcej informacji i będziemy mogli Cię oczyścić z tych zarzutów. - powiedział. Co prawda mogło to nieco wyglądać jakby zasypywał pytaniami mężczyznę, ale to wszystko było potrzebne. Dlatego też postanowił wykazać zrozumienie dla człowieka i wyjaśnił po co mu te informacje.

Kuroko chętnie wysłuchał ewentualnych odpowiedzi, którymi byłby raczyć go jegomość. Następnie odszedł od stołu zgodnie z pomysłem Shidii. Wysłuchując jej słów, jedynie pokiwał głową w geście zrozumienia. Chłopak nawet przez chwilę nie wątpił w swoją ukochaną. Darzył ją równie wielkim zaufaniem jak najwyraźniej ona jego. Jeśli zaś chodzi o plan, wydawało mu się, że będzie miał lepszy pomysł co postanowił z nią przedyskutować.

Wiesz co... Wydaje mi się, że lepszym pomysłem mogłoby być udanie się do tej kobiety z targu. Do Dogakure zawsze możemy pójść od niej. - powiedział z lekkim uśmiechem i wyciągnął do niej dłoń. - Idziemy? - zapytał po czym chwycił dłoń swojej złotookiej ukochanej i ruszył w stronę targu.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - D - 19/...

---

- Rok 386 - Jesień -
- Sabaku Kuroko, Koseki Shidia -
- Karczma Irajgo -
- Drugie ja!? -

---

" Konfrontacja " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=EjSsCBl ... B&index=16[/youtube] - Ale wy dwoje jesteście upierdliwi wiecie? - Pokręcił głową z lekkim poirytowaniem. Sam nie wierzył w to co słyszał, ktoś się pod niego podszywał? Nawet i dla niego brzmiało to niedorzecznie, nawet i w chwili gdy sam to mówił, no ale przecież, to tylko słowa mające zbyć tą dwójkę która wydaje się kopać w tej sprawie coraz głębiej. - Ja pierdole. Jeszcze będziecie koleżanki mojej żony w to mieszać, wy chcecie naprawdę bym miał przerąbane jeszcze bardziej. - Co jak co ale mieszanie w czyiś problem każdej jednej osoby mija się z celem a już tym bardziej odpytywanie każdej baby z targu, zresztą... One wszystkie na pewno są w zmowie, jak to kobiety, każda zna wszystkie plotki na każdy temat, a jak się trafi ktoś kto o tych plotkach posłucha... Niech tylko powie coś więcej a już nowa historia gotowa. - No, do czasu panienko, do czasu. Nawet nie mrugniesz a zaczniesz go podejrzewać o najgorsze. Tak jest zawsze, z każdą babą -

Atmosfera w barze wcale nie ulegała zmianie. Była... Zwyczajna, ot ludzie pili i zajmowali się sobą. Niezbyt przywiązywali do was uwagę i rozmowy którą prowadziliście. Jedna z wielu małych-wielkich tajemnic Shigashi, nikogo to nie interesowało, chociaż zabawnym było popatrzeć jak dwójka młodzieniaszków nęka pijaka, bo jak inaczej to określić, takie ciągnięcie go za język i te wszystkie niedorzeczne przypuszczenia w które i sam Akinori raczej nie wierzy. - A skąd ja mam wiedzieć kto chce mi napytać biedy? Może mojej żonie się znudziłem albo jej koleżankom? W dupie to mam. Dajcie mi już spokój... A do tej pindy z targu was nie pokieruje, jeszcze mi życie miłe. Nie chcę jutro słuchać od Yatsumi, że nasłałem na jej koleżankę kogoś ooo nie, zapomnijcie - Pokręcił wyraźnie i przecząco głową podczas wypowiadania swojej dezaprobaty na ten plan który przedstawiał Kuroko. Nie hamował się, znowu sobie dolał bo aż ręka mu zaczęła latać od tej całej rozmowy która tylko wierciła i wierciła w jego problemie który wcale mniejszym się przez to nie stawał. Chcij pić by zapomnieć...

- Kiedy to się zaczęło? Gdybym ja cholera pamiętał... Nie wiem, piję i nie pamiętam, przynajmniej jedno mi się ostatnio udaje. - Zaśmiał się ale w tym śmiechu nie było krzty radości, bardziej był to czarny śmiech, taki w chwili gdy ktoś przedstawia ci ździebełko czarnego humoru, tak czarnego, że ten śmiech jest całkowicie niezręczny. Może to nawet kwestia kolejnego kufla który sobie przed chwilą dolał, nie omieszkał też z niego odrobinę upić, po raz kolejny zresztą. - Zarzutów? Chłopcze, to nie jest jakiś sąd. Jak sobie baba coś ubzdura to ciężko przekonać. Pilnuj swojej byś sam nie musiał się znaleźć w takiej sytuacji. Dobrze ci radzę czerwony - A potem chlip wypił kolejną czarkę, na raz i zaraz kolejną bo musiał sobie znowu dolewać. Właściwie teraz skończył się trunek w butelce to i wyciągnął rękę po kolejny do barmana który nie protestował i zaraz mu podał. Strata klienta, barmana zysk jakby nie było. - Cholera, to już czwarta. Dzisiaj chyba nieźle sobie daje... -

Jeśli jednak wyszliście to mogliście swobodnie skierować się na targ lub w jakieś inne miejsce

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst