Lokal "Czarna Perła"

[Jun'ichi]

Misja rangi C

Gundan & Shiyasu - Mafia Akiyama
10 / 45 Ciekawość zwyciężyła i popchnęła Was do tego, aby ruszyć w stronę zamkniętych drzwi na piętrze. Kolejność w jakiej szliście, a raczej dość dziwna odległość jaką między sobą utrzymywaliście niemal od razu zwróciła uwagę rosłych mężczyzn, którzy spojrzeli na siebie jeszcze zanim osiągnęliście szczyt schodów. Gundan stanął przed nimi pierwszy, jednak nieznajomi wykonali jeden prosty manewr, dzięki któremu dotknięcie klamki było niemożliwe - obydwaj wykonali pół kroku ku sobie, tym samym tworząc przed drzwiami ścianę z mięśni, odzianą w całkiem schludne odzienie. Kiedy Jugo spojrzał w górę, spotkał się z pełnymi nicości oczami dwójki mężczyzn, którzy po prostu patrzyli w złote ślepia nieznanego sobie mężczyznę.
Pojawienie się w tym miejscu okazało się jednak mieć swoje plusy, bowiem mimo blokady z drzwi i ochroniarzy, do uszu Gundana doszło kilka strzępków rozmowy, a dokładniej słów Tanjirou. Był wyraźnie zdenerwowany czymś co zostało mu zlecone.
To pozbawione sensu! Niby kogo miałbym wybrać? Większość godnych uwagi leży połamana albo osłabiona, reszta jest już zajęta na kilka najbliższych dni. Jak mam się podjąć tego zadania bez odpowiednich ludzi!
Właśnie dlatego wybrałam Ciebie. Potrafisz dostrzec ukryte talenty. Czy może chcesz powiedzieć, że jestem... w błędzie. - kobiecy, dość subtelny głos początkowo zdawał się łagodny i przyjazny. Dopiero po wysłuchaniu całej wypowiedzi, można było odczuć powagę sytuacji w jakiej znalazł się Tanjirou. Przez chwilę panowała grobowa cisza, którą przerwał jeden z ochroniarzy stojący przed drzwiami.
Chyba pora zmykać. O ile mnie pamięć nie myli, ostatniego podsłuchiwacza kazali skrócić. O ręce. I nogi. - po tych słowach, drogi z ochroniarzy uśmiechnął się szeroko, patrząc na Waszą dwójkę w dość przerażający sposób.

[Gundan]

Ciekawość to cecha ludzi, którzy idą na przód zamiast stać w miejscu. To właśnie ciekawość pozwalała nam próbować i uczyć się nowych rzeczy, była swego rodzaju siłą napędową niektórych ludzi, w tym moją. Niestety czasem za ciekawość inni grożą pozbawieniem kończyn, a to z reguły oznaczało, że jest się nazbyt ciekawskim. I właśnie w takiej sytuacji się znalazłem, co prawda w pierwszej chwili przeszła mnie myśl, żeby sprawdzić czy osiłki dały by radę jednak z drugiej strony napaść na członka rodziny wiązała by się za pewne z czymś co nie jest nazbyt przyjemne. Z tego powodu rozłożyłem bezradnie ręce odwracając się na pięcie.
- Nie przyszedłem podsłuchiwać, a jedynie porozmawiać ze znajomym z którym nie zdążyłem się przywitać. Oczywiście rozumiem, że nie pozwolicie nam wejść tak po prostu. Cóż w takim razie nie będziemy utrudniać waszego zadania prawda kolego, poczekamy na dole. - odpowiedziałem strażnikom odchodząc od tajemniczego pokoju. Kobieta, interesujące...czyżby możliwe że sama szefowa znajdowała się za tymi drzwiami...nieee, nikła szansa jednak skoro to ona zleca zadanie Tanjorou to musiała być grubą rybą w hierarchii. Pomyślałem kierując się do miejsca które znajdowało się najbliżej zejścia tak aby Gengo wychodząc na pewno mnie dojrzał. Oczywiście cofając się jestem gotowy na sytuacje w której goryle próbowały by mnie jednak zatrzymać jakimś atakiem od tyłu czy coś za pomocą moich złodziejskich rąk Gundana (łapie się czegoś znajdującego się dalej od tego miejsca i przyciągam).
Natomiast jeśli nic takiego nie miało miejsca, a Shiyasu również grzecznie zszedł ze mną uśmiecham się do niego mówiąc.
- Możliwe, że dzisiaj jest twój szczęśliwy dzień i uda się nieco odkupić ten twój niefortunny wypadek ale musimy zaczekać na Tanjorou i Ro. - uśmiech nie był szczery, wiedziałem że właśnie moja ciekawość mnie w coś wplątała i w obecnej sytuacji mam tylko dwie opcje. Pierwsza, pogadać z "językiem" i zgłosić się do pomocy, a druga to opuścić lokal i najpewniej być podejrzewanym o szpiegostwo po tym jak dwa brakujące ogniwa, małpy i człowieka, palną coś o białowłosych szpiegach. Ehhhh...a mogłem siedzieć grzecznie na dupie i poczekać aż wyjdzie albo jeszcze lepiej pogadać z Shiyasu i wracać do domu bez żadnych niepotrzebnych atrakcji. Choć naprawdę ciekawe kim jest ta kobieta za drzwiami, czy możliwe, że Kłem? Niby miało by więcej sensu, bo pani Hibiki raczej by się tu osobiście nie fatygowała...a może. Moje własne rozmyślenia dosyć mocno mnie pochłonęły, jednak cóż innego robić oczekując na pojawienie się starego znajomego, który pewnie na początku mnie ochrzani za zbytnią ciekawość.
Jeśli doczekam się pojawienia dwóch znajomych nie zwlekając podnoszę się z miejsca i idę w ich kierunku tym razem już ze szczerym uśmiechem. W końcu kto by się nie cieszył na widok znajomych, z którymi przeszło się przez pewne bagno.
- Miło was widzieć panie Tanjorou, panie Ro jak ręka? - ukłoniłem się delikatnie w geście powitania - Chciałem przywitać się wcześniej ale gentelmeni przed drzwiami mi to uniemożliwili. Ahh wybaczcie, panie Tanjorou, panie Ro to jest Shiyasu. Shiyasu przedstawiam ci pan Tanjorou i pana Ro. Stałem się niezwykle rozmowny swego czasu...

[Shiyasu]

Misja C - Mafia Akiyama
Gundan & Shiyasu
12/45

Shiyasu zawsze lubił być odpowiednio doinformowany i wiedzieć co aktualnie dzieje się w szeregach organizacji, mimo, że nie było po nim teraz tego widać, to wewnętrznie bardzo zaabsorbowała go ta sytuacja. Wiadomo - warto w tym fachu być na bieżąco, nigdy jednak nie był na tyle zdesperowany żeby podsłuchiwać gdy dyskutują między sobą wyżsi rangą i to jeszcze tak o, przy dwóch karkach pilnujących drzwi. Zasady panujące w mafii są sztywne, mimo, że białowłosy nie słyszał nigdy o regule zabraniającej podsłuchiwania innych, to cała ta sytuacja wydała mu się nieco niepoprawna z ich strony, szczególnie po usłyszeniu słów wykidajły na temat skracania o ręce i nogi.
Aż tu okazuje się, że w pomieszczeniu są jacyś kumple narwanego złotookiego, dlatego chłopak stał cały czas kawałek obok Gundan'a - nie wtrącając się i pozwalając mu dalej przejmować inicjatywę w kolejnych poczynaniach, cóż, skoro ich zna to chyba wie co robi. No i w zależności od rozwoju akcji zostało mu już jedynie patrzeć i nasłuchiwać jak to wszystko się rozwinie, jeśli po słowach wypowiedzianych przez bez rezolutnego Jugo nie wydarzyła się żadna dziwna scena, to bez rzucania zbędnych spojrzeń czy gestów, ze stoickim spokojem zszedł na dolne piętro ze swoim towarzyszem. Gdy dwójka wyczekiwanych mężczyzn również zeszła na dół - Shiyasu ukłonił się jedynie lekko na gest powitania. Od siebie nie miał w sumie nic do dodania na ten moment.

[Jun'ichi]

Misja rangi C

Gundan & Shiyasu - Mafia Akiyama
13 / 45 Po kilku minutach burzliwej rozmowy za zamkniętymi drzwiami, Tanjirou wyszedł na piętro z wyraźnie nietęgą miną. Za nim wyłonił się Ro, do którego od razu nachylił się jeden z ochroniarzy i szepnął coś po kryjomu. Nie było trudno domyślić się co też mu powiedział, bowiem olbrzym ze złamaną ręką od razu skierował spojrzenie na stojących niedaleko Gundana i Shiyasu.
Mniejszy z dwójki mężczyzn zdawał się być pochłonięty rozmyślaniem i do ostatniej chwili nie zauważył czającego się na niego Jugo. Nagłe powitanie wzdrygnęło nim, zatrzymał się i podniósł wzrok który przez chwilę zdawał się nie rozpoznawać twarzy Gundana.
Tobie chyba życie niemiłe, Gundan. Tamci dwaj myśleli, że podsłuchujecie naszą rozmowę. Ręka potrzebuje jeszcze jakiegoś czasu żebym znowu mógł nią zmieniać kamienie w pył, ale już teraz nie jest najgorzej. - odpowiedział Ro, który zdawał się być dzisiaj w znacznie lepszym nastroju od swojego kompana. Ten bowiem z każdą chwilą przybierał coraz mniej zadowoloną minę, jak gdyby uważał tą krótką pogawędkę za zupełnie zbędną w tej chwili, kiedy to czekało ich poważne i nieprzyjemne zadanie.
Tak, tak... mi też miło. A teraz wybaczcie, czeka nas mała wyprawa. - odpowiedział pospiesznie Tanjirou po czym znowu ruszył przed siebie, w stronę schodów w lekkim zamyśleniu.
Ro, facet ogromnej postury tym razem zaskoczył i jako pierwszy zorientował się, że jego partner dopuścił się lekkiego niedopatrzenia. Odchrząknął znacząco, zasłaniając przy tym usta dłonią, na co Tanjiro odziany w czerwień odwrócił się z rozeźloną miną i skinieniem głowy zdawał się pytać "czego?!". Wtedy też Ro spojrzeniem wskazał Waszą dwójkę.
Właściwie... czemu nie... Ty Gundan chyba umiesz o siebie zadbać, a jak z Tobą, Shiyasu? Potrzebuję kogoś, kto umie używać pięści, chakry, ostrzy, czegokolwiek byle wygrać walkę. Jeśli się spiszecie, mógłbym szepnąć o Was słówko gdzie trzeba. - informacje były szczątkowe ale czy trzeba było Wam czegoś więcej? Najwyraźniej w mniemaniu Tanjirou, jako jego potencjalni pomocnicy nie musieliście wiedzieć więcej.
Będzie ciekawie, zobaczycie kolejną, ciemną stronę Shigashi. - szepnął stojący za Wami Ro, na którego twarzy pojawił się lekko przerażający uśmiech szaleńca.

Jeśli zdecydujecie się ruszyć z Tanjirou i Ro, proszę o przejście do tego tematu.
Jeśli odmówicie, możecie pozostać w lokalu lub samemu obrać swój kolejny cel podróży.

[Shiyasu]

Misja C - Mafia Akiyama
Gundan & Shiyasu
14/45

A więc jednak Gundan dopiął swego, udało mu się załatwić możliwość "wykazania się" dla ich dwójki, Shiyasu ma tylko nadzieję, że nie skończy się to tak samo jak jego poprzednie zlecenie, gdzie został wysłany po przechwycenie przesyłki od szmuglera, co się oczywiście nie powiodło, a chłopak nie dość, że zadanie zawalił, to jeszcze narobił bałaganu, były nawet niepotrzebne ofiary. Porażka w poprzedniej misji była dla niego w tym momencie swoistą motywacją, a widział, że tym razem chodziło o coś konkretniejszego niż tylko bieganie i szukanie igły w stogu siana tak jak miało to miejsce poprzednio, jednak mimo to białowłosy wyciągnął wnioski i zrozumiał, że musi mieć chłodniejsze podejście do sytuacji i kierować się bardziej analitycznym myśleniem.
Shiyasu dokładnie wysłuchał tego, co powiedział Tanjorou, po czym lekko ironicznie się uśmiechnął pod nosem, bo zwykle nie miewał okazji by móc opowiedzieć komuś co dokładnie potrafi i w jakim stopniu, zatem zadane mu pytanie sprawiło mu nieco satysfakcji, co swoją drogą także pokazuje jakim jest egoistą.
- Zaciskanie dłoni w pięść w moim wypadku raczej nie jest potrzebne. - Wypowiedziawszy te słowa położył lewą rękę na wakizashi przy jego pasie, co miało dać mężczyznom do zrozumienia, że chłopak raczej preferuje walkę przy użyciu nieco krótszej wersji katany.
- Znam się trochę na Kenjutsu. Oprócz kilku konkretnych technik, potrafię dodatkowo wzmocnić mój miecz przy użyciu przepływu chakry, co pozwala przecinać... hmm.. no praktycznie wszystko. Moją specjalnością jednak zawsze było Uwolnienie Wiatru i wszelkie jutsu z tej dziedziny. Po miecz zwykle sięgam dopiero wtedy, gdy ktoś zdoła do mnie podejść... Chętnie z wami wyruszę, Gundan'a już raczej nie trzeba pytać. Ale może by jeszcze tak sobie na szybko tutaj...- Rzucił swój wzrok znowu na dwójkę mężczyzn, po czym na Yao który akurat coś sobie tam majstrował za barem. Wpadł na pomysł, żeby jeszcze przed wyjściem przechylić odrobinę sake, tak o, dla kurażu. Kiwnął głową do swoich towarzyszy, po czym machnął ręką w kierunku baru. Podszedł do niego i zamówił po kolejce ryżówki dla każdego. Po przechyleniu ceramicznej czarki i poczekaniu, aż zrobi to reszta, podziękował barmanowi i wstał. Torba przy dupie, wakizashi przy pasie i płaszcz na sobie - w sumie już był gotowy do wyjścia.

edit: z/t, bo mi sie zapomniło :/

[Gundan]

Tak jak się spodziewałem, zaczekaliśmy chwilę i oto pojawili się Oni, Tanjorou i Ro. Co prawda liczyłem na nieco milsze powitanie, jednak nie zawsze można mieć wszystko. Na słowa Ro o podsłuchiwaniu lekko się uśmiechnąłem jednocześnie łapiąc się prawą ręką za potylice.
- Małe nieporozumienie, chciałem się tylko z wami przywitać panie Ro, a że rozmowa była nieco głośniejsza to dotarło do mnie słówko albo dwa. - odparłem przyglądając się zamyślonemu bratu. Bardzo zastanawiało mnie co dokładnie za zadanie zostało przydzielone moim nie tak dawnym towarzyszom broni, że się nim aż tak przejęli.
Co prawda sam planowałem zaoferować swoją pomoc skoro już się i tak nieco wplątałem w całą tą sprawę ale chłopaki chyba też na to wpadli. Na słowa Tanjorou skinąłem tylko lekko głową, nie ukrywam miło było gdy ktoś kto wcześniej brał cię za jakiegoś podrzędnego szpiega jakiejś podrodziny otwarcie przyznawał, że coś tam jestem wart. Do tego propozycja szepnięcia dobrego słówka tu i tam od kogoś takiego również była motywująca. Zwłaszcza, że niedawno dowiedziałem się, że ta dwójka była jednym z lepszych duetów w szeregach.
Na mojego ciemniejszego kolegę podziałało to właściwe natychmiastowo, szybko przeszedł też do konkretów pokrótce informując wszystkich zebranych o swoich umiejętnościach. Mam szczerą nadzieję przyjacielu, że nie jest to czcze gadane, bo jeśli ci ludzie są przejęci to nie zapowiada się aby czekał nas spacerek. Pomyślałem słuchając uważnie i próbując zapamiętać to co Shiyasu powiedział.
- Ja bardziej specjalizuję się w walce w zwarciu ale to co w sumie mogę wam jeszcze zdradzić dla dobra ogółu. Posiadam parę sztuczek związanych z technikami Katonu. - postanowiłem pójść za śladem przedmówcy i też podzielić się nieco informacjami. Dzięki temu nasza współpraca może być po prostu efektywniejsza.
- Więc postanowione, chętnie pomożemy. Po drodze możecie nam tylko wspomnieć na czym będzie polegało nasze zadanie. Z propozycji Shiyasu dotyczącym napicia się zrezygnowałem, bo jakoś wolałem nie przytępiać swoich zmysłów przed zadaniem. Nawet jeśli w grę wchodził niewielki łyk alkoholu.
z/t ahoj przygodo!

[Gundan]

Wróciłem do lokalu z bandażem zawiązany dookoła głowy na wysokości czoła oraz kilkoma większymi bądź mniejszymi zadrapaniami. Jednak mimo to czułem się całkiem dobrze, właściwie nawet lepiej niż dobrze, bo w końcu jak często zdarza się zdobyć faktycznie przydatną rodzinie wiedzę? No przynajmniej jak dla mnie nie za często.
Od razu po przekroczenia progu tego cudownego wręcz miejsca skierowałem swe kroki w kierunku siwowłosego barmana o kamiennej twarzy zwanego Yao. Nie lubiłem jego osoby, oczywiście nie na zasadzie, że bym go chciał uderzyć czy coś. Po prostu gość mnie nieco przerażał tym brakiem emocji na twarzy. Odkąd tu pierwszy raz zajrzałem kolesiowi ani razu nawet jeden mięsień nie drgnął co było nie naturalne, no ale po za byciem barmanem ten gość był również pośrednikiem z rodziną.
Usiadłem przy barze w takim miejscu aby być możliwie najdalej od niepotrzebnych uszu i poczekałem aż mężczyzna sam się do mnie zbliży.
- Witaj Yao mam pewną sprawę do rodziny. Mam pewne informację odnośnie kurierów z miasta. Przekaż to ode mnie tym wyżej postawionym, oraz że mam też kilka informacji do przekazania. - powiedziałem ściszonym głosem dyskretnie przekazując barmanowi zwój zarekwirowany gangowi przemytników wraz z dowodem wiążącym Kolosa z rodziną Ekibyo. Nie liczyłem na żadną odpowiedź od niego w końcu chyba nawet wolałem gdy się nie odzywał, bo nie musiałem słuchać tego wypranego z emocji głosu.
- I poproszę butelkę sakę... miałem zagrać w trzy kubki ale chyba nie mam już dziś na to sił... - powiedziałem częściowo do pracownika tego przybytku, a częściowo sam do siebie. Na szczęście nie musiałem długo czekać jak pełna butelka wraz z czarką pojawiła się przede mną. Dlatego również nie chciałem być gorszy i nie czekając na zaproszenie napełniłem sobie czarkę po brzegi. Spojrzałem na naczynie, potem na butelkę i znowu na naczynie. Szybka i chłodna kalkulacja i specjalny algorytmy dokonał wyboru w ciągu pięciu sekund. Chwyciłem mocno za szyjkę po czym przyłożyłem do ust butelkę upijając z niej solidny łyk. Odstawiłem z lekkim impetem sake i wbiłem wzrok w blat o który się oparłem.
Ból po gwałtownie wykonanym ruchu uderzył z zaskoczenia po chwili co za skutkowało odruchowym złapaniem się za głowę lewą ręką. Wiedziałem, że alkohol raczej mi nie pomoże wydobrzeć jednak tym razem nie chciałem za dużo myśleć o niedawnych wydarzeniach. Zwłaszcza, że w głowie pojawiła mi się dziwna myśl, taka wątpliwość, która już raz mnie zaskoczyła. Czy my faktycznie jesteśmy tymi dobrymi... I w sumie nie chodziło mi tu nawet za bardzo o przemytnika czy olbrzyma, którego posłałem do piachu, a o sprawę z wcześniej, która przypominała mi się po odwiedzeniu doktorka z niezamieszkanego obszaru.
Podniosłem wzrok i wbiłem go gdzieś przed siebie biorąc kolejny łyk z butelki. Nie patrzyłem nigdzie konkretnie, właściwie to nawet nie byłem świadom na co patrzę, po prostu patrzyłem.

[Gundan]

Gdy zorientowałem się że po przyłożeniu butelki do ust do gardła nie spłynęła mi nawet jedna kropla zacnego trunku moja twarz wykrzywiła się w grymasie niezadowolenia. Rozejrzałem się wkoło czując się o wiele lepiej, zorientowałem się że rana na czole mi już tak nie doskwiera. Właściwie to mało brakowało, a całkowicie bym zapomniał o jej istnieniu. Wzrok przeniosłem na czarkę, którą napełniłem na samym początku by po chwili walki z samym sobą opróżnić ją jednym ruchem.
W oczach przebywających gości mogłem wyglądać jak stały bywalec "Szkarłatnej Speluny" ale ich opinia interesowała mnie jak zeszłoroczny śnieg. Nie znali mnie, nic nawet o mnie nie wiedzieli, a jednak oceniali. Widziałem to w ich oczach gdy się rozglądałem. Widziałem pogardę, taką samą jaką widziałem w oczach ludzi kiedy tu pierwszy raz pojawiłem się w mieście Shigashi, wtedy gdy byłem nikim. Jednak teraz nie byłem już nikim, teraz byłem częścią rodziny. Nie rozumiałem dlatego jakim prawem byle ścierwo mające kilka groszy w kieszeni przychodzi tu i patrzy na mnie jakbym był gorszy.
Westchnąłem ciężko z lekkim trudem odrywając się od swojego miejsca przy barze. Chyba się nieco wstawiłem... Komu w drogę temu w drogę. Powiedziałem w myślach sam do siebie by po chwili namierzania wyjścia ruszyć w jego kierunku.
Droga do domu zajmowała mi dużo więcej czasu niż zazwyczaj co było oczywiste, bo w końcu gdy idziesz prosto do celu pokonujesz mniejszy dystans niż jak przy okazji śledzisz węża. Z każdym krokiem było mi co raz gorzej, jakby raptem ktoś wlał we mnie jeszcze z kilka litrów tego trunku. Ogólnie gdy prawie dotarłem na miejsce musiałem oprzeć się o ścianę jakiegoś budynku, ponieważ zawartość mojego żołądku uznała, że na nią już pora i musi iść. Niestety przez alkohol poszło nie tak jak normalnie ma w zwyczaju, a raczej wyskoczyło z moich ust jak gdyby liczyła, że jeśli wyjdzie tak jak weszła to odzyska dawny kształt. Niestety nie zadziałało to w ten sposób, ba nie dość że nie miało to kształtu to i smaku z przeszłości. Tak więc nie polecam na przyszłość nikomu.
z/t

[Gundan]

Czasem potrzebowałem chwili na oddech, a ten najlepiej złapać w ładnym, cieszącym oko miejscu. Czarna Perła była bardzo elegancka i wielu mogło by stwierdzić, że jest idealnym miejscem niestety nie dla wszystkich. Dla mnie kojarzyło się ono z pracą, jednak mimo wszystko było lepszym miejscem niż speluna do której wcześniej chodziłem, a przy okazji liczyłem że spotkam tu kogoś ze starych znajomych, Tenshina albo Shiyasu czy chociaż Shina bądź Yoshimitsu. W końcu wiele się zmieniło odkąd ostatnio się z nimi widziałem, niestety nikogo z nich nie spotkałem. W głowie pojawiła mi się nieprzyjemna myśl o tym, że może już ich nie ma...Czy to możliwe, że wpadli w coś podobnego co ja i nie dali sobie rady... Nie to niemożliwe! Yoshimitsu'sama był nie do zdarcia w końcu nawet mimo wielu ran był w stanie dokończyć zadanie. Ciekawe co się z nimi dzieje.
Spojrzałem na swój kufel z piwem rozcieńczonym wodą, lekko się skrzywiłem po czym uniosłem naczynie do ust i pociągnąłem łyk. Było paskudne tak jak łyk wcześniej jednak z jakiegoś dziwnego powodu miałem ochotę pociągnąć kolejny łyk. Dziwna sprawa. Przeniosłem wzrok na resztę sali aby przyjrzeć się obecnym w lokalu osobom, wielu z nich było członkami rodziny choć nie brakowało tu całkowicie przypadkowych osób jednak wyraźnie bogatszych niż przypadkowy pan Yuma z ulicy, ba bogatszych nawet niż nie jeden Hiroto. Kim oni byli? Zapewne zamożnymi kupcami, wybitnymi jednostkami miasta które współpracowały z rodziną smoków aby zapewnić sobie stabilną pozycję w mieście ale pewności nie miałem.
Ponownie wróciłem wzrokiem do kufla z tym paskudnym napitkiem z którego jednak tak ciężko było mi zrezygnować. Czy to były początki uzależnienia od alkoholu? Nie wiedziałem, nie dbałem o to po prostu chciałem odciągnąć swoje myśli od tego czy moi znajomi żyją, od krwi tych których miałem już na sumieniu. Zabijałem ich by samemu móc żyć, by broić bliskich mi osób ale czy oni nie robi tego wszystkiego, czy nie rzucili nam rękawicy właśnie w tym samym celu? Czy byłem złym człowiekiem? Pociągnąłem kolejny łyk krzywiąc się przy tym od paskudnego gorzkiego smaku czując dziwne uczucie, jakbym nieco zdrętwiał na twarzy, a głowa zrobiła się dziwnie lekka. Nie byłem jeszcze pijany lecz zaczynałem odczuwać skutki spożywania trunku, na szczęście tym razem było to łagodniejsze niż jak piłem sake.

[Jun]

Misja Rangi - C - 1/30

---

- Rok 389 - Jesień -
- Gundan -
- Shigashi no Kibu -
- xxx -

---

" Interesy " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=TqT7MSL ... U&index=30[/youtube] Minęło kilka dni od całego zamieszania z lecznicą. Wszystko doskonale przycichło i nie słyszałeś o żadnych problemach związanych z wydarzeniami jakie miały tam miejsce. Twój "dowódca" operacyjny musiał świetnie sobie z tą sprawą poradzić, bo nawet zapanowała cisza pośród wszelkich znanych ci plotkarzy na ten temat. Strażnicy również stracili zainteresowanie okolicą. Co najwyżej pojawiali się, tyle ile musieli, czyli codzienne patrole w okolicy, które pilnowały porządku na samych ulicach.

Kto wie, jaki los spotkał Shiyasu, czy nawet Yoshimitsu. Od dłuższego czasu nie miałeś z nimi kontaktu. Mogło to być spowodowane wieloma rzeczami, albo jakąś misją, poza miastem, albo mogło stać się najgorsze. Na tej linii pracy, nigdy nie można było się spodziewać, co przyniesie jutro. Tak się złożyło, że w ostatnim czasie znacznie częściej natrafiałeś na swoich nowych znajomych. W trakcie tego tygodnia zdarzyło ci się przypomnieć wraz z Sayuri jednemu sklepikarzowi po czyjej stronie leży jego lojalność - pod nadzorem ludzi, którzy odpowiadali za rozmawianie, bo żadne z was nie mogło się tam sprawdzić w roli innej niż góry mięcha, z którym nie powinno się zadzierać. O ile z Sayuri widziałeś się kilka razy to o samym Chisoto słyszałeś tyle, że zamknął się w swoim warsztacie i prawie z niego nie wychodził pod groźbą śmierci tego kto mu przeszkodzi w pracy. Pośród ludzi krążyła miejska legenda, co prawda nie tak straszna jak ta o demonie, który ma was pozabijać, że kiedyś ktoś mu przerwał i do dzisiaj nie powrócił z warsztatu... To jednak pewnie tylko głupia plotka, którą rozpuścił sam by nadać sobie i swoim słowom wiarygodności.

Co do Hiaskiego. Któregoś razu pojawił się, by znów ci podziękować, za to co zrobiłeś w dla Tsuyi. Sama Tsuya z kolei wysłała ci paczkę, którą doręczył ci kurier - nie było to nic... Drogiego, a powiedzmy sobie szczerze - nietypowego. Dostałeś całoroczny zestaw kuponów na słodkie onigiri w jednej z tutejszych restauracji. Mało? Ale od serca, a to chyba najważniejsze, prawda?

Pod koniec tygodnia, byłeś już wtedy w pełni sił i niemalże zapomniałeś o tym co się stało. Kręciłeś się po mieście zajmując się interesami swoimi, lub tymi należącymi do rodziny - mniej ważnymi. W pewnej chwili zobaczyłeś jednego z łebków rodziny, kojarzyłeś go z widzenia. Tuż przed tobą upuścił jakąś notatkę, dosłownie przed twoimi nogami. – Oh, coś ci wypadło — I oddalił się w równie luzackim stylu, w jakim wyłonił się zza jakiegoś rogu.

W zaułku za bramą południową. Punkt północ. Szukaj pod luźnymi deskami.

  Ukryty tekst

[Gundan]

2/30

---

Brak jakikolwiek oznak życia ze starych kompanów był mało przyjemny, na szczęście po ostatnich wydarzeniach zostałem częścią większej grupy z którą los nie raz skrzyżował mi od tamtej pory drogę. Cieszyłem widząc ich paskudne, choć nie we wszystkich przypadkach, twarze. Dla małych dzieci myślących o mafiozach jak o bezdusznych potworach mogło by się to widać zabawne jednak prawda była taka, że martwiłem się o los każdego z nich.
Dzień w którym dostałem przesyłkę od Tsuyi był naprawdę miłym dniem gdyż miałem pewność, że czuje się już lepiej. Hahaha, wielcy, straszni mafiozi, potwory mordujące bez mrugnięcia...sam kiedyś też myślałem że tym są mafiozi, że nie ma w nich nic ludzkiego. Teraz sam byłem jednym z nich i jak się okazało nie wyzbyłem się uczuć, po prostu nauczyłem się pewnych zasad i praw rządzących tym paskudnym światem. Nauczyłem się, że gdy ktoś próbuję skrzywdzić ciebie bądź twoich najbliższych to ty musisz skrzywdzić ich bardziej, dowiedziałem się że nie ma czegoś takiego jak honor, w końcu ludzie próbujący przekonać kogoś do honorowej walki to oszuści którzy chcą ustawić walkę pod swoje najmocniejsze strony czyli najczęściej otwartą walkę w zwarciu. Te i inne zasady, prawa otwierają oczy na to jak bardzo zepsuty i obrzydliwy jest świat w którym przyszło nam żyć. Świat pełen stereotypów i kłamstw, miejsce w którym stado baranów mówi Ci kto jest dobry, a kto zły.
Niestety odkąd zacząłem się nad tym głębiej zastanawiać w mojej głowie pojawiły się pewne wątpliwości. Zacząłem zastanawiać się nad tym jak rozpoznać kto jest zły, a kto jest dobry. Czym jest dobro, a czym jest zło? Najczęściej myśli tego typu nachodziły mnie wieczorami gdy byłem w domu i spoglądałem na swoje dłonie podczas obmywania się po całym dniu, jednak ostatnio stały się one na tyle natarczywe że nachodziły mnie również w ciągu dnia. Tak było właśnie w tamtej chwili, chodziłem po mieście kręcąc się to tu to tam, czasem na chwilę zagłębiając się w swoich myślach.
Stałem tak zamyślony nieopodal Czarnej Perły, a gdy się już otrząsnąłem zauważyłem pewnego mężczyznę, który pracował dla nas, a może już był częścią rodziny. Ciężko orzec w każdym razie należał do nas, uśmiechnąłem się do niego powoli schylając po karteczkę.
- Ooo, dziękuję. - po tych słowach podniosłem wiadomość z ziemi i szybko rzuciłem na nią okiem. Była krótka lecz treściwa, w związku z czym szybko skryłem ją w kieszeni, spojrzałem w niego by określić mniej więcej godzinę i ruszyłem w kierunku lokalu. Miałem jeszcze co nieco czasu więc postanowiłem odpocząć. Co do samej notki to skryłem ją pod ubraniami, ewentualnie spaliłem od płomienia jakiejś świecy jeśli takowa była przy stoliku. Nie zamawiałem nic ponad jakąś wodę ewentualne coś do zjedzenia, żaden alkohol nie wchodził w grę gdyż zapowiadała się interesująca noc. Gdy księżyc znalazł się wysoko na niebie wstałem ze swojego miejsca i wcześniej upewniając się, że akurat przed lokalem nie stoi patrol strażników ruszyłem w kierunku południowej bramy najbezpieczniejszą trasą. W końcu zaczynać noc od przygody ze strażą miejską to byłby zły omen, a ja już miałem po dziurki w nosie tych wszystkich niefortunnych zdarzeń.

[Jun]

- Brama -

[Jun'ichi]

Jun'ichi czując już lekkie zmęczenie po całodniowym obserwowaniu Shigashi oraz jej mieszkańców, postanowił zejść z ulic, odpocząć od tłumu i zgiełku, napić się i pomyśleć co dalej. Jego celem była zemsta na mafii, jednak zadanie to zdawało się nie być tak proste jak początkowo zakładał. Opuszczając rodzinne strony, był przekonany o tym że mafia jest względnie niewielka grupą, ukrywającą się w zakamarkach wioski, jednak czas pokazał że całe Shigashi można było uznać za coś na wzór mafii. W związku z tym, chłopak wiedział że musi stać się znacznie silniejszy ale również bardziej doinformowany. Z czasem zrozumiał też, że nie uda mu się wykończyć tej organizacji w ciągu jednego dnia lub nawet tygodnia, potrzeba na to mnóstwo czasu ale również sposobu. Eliminowanie ich pojedynczo, zaczynając od słabych i łatwych celów mogło nie tylko osłabić ich szeregi ale również posłużyć jako trening przed trudniejszymi wyzwaniami. I tak oto jego obolałe od ciężarków nogi przywiodły go do jednego z lokali, który od jakiegoś czasu miał na oku - Czarna Perła. Nie wiedział czym dokładnie było to miejsce, ale miał pewność że bywali tu ludzie podejrzani, powiązani z mafią pośrednio lub bezpośrednio, tak czy inaczej wiedział że w tym miejscu może udać się zyskać cenne informacje lub chociaż wiedzę o zwyczajach mafii.
Wszedł do lokalu spokojnym ale w miarę pewnym krokiem. Widział już wcześniej ochroniarzy, ale wiedział też, że nie wzbraniają oni wstępu zwykłym ludziom. Po zawitaniu do środka, podszedł do baru i uprzejmie poprosił białowłosego barmana o dwie, gorące herbaty i coś niewielkiego do przegryzienia, zdał się w tej kwestii na niego. Od razu położył też na blacie Ryo, które powinny pokryć koszty napojów, przekąski oraz niemałego napiwku. Po tym chłopak oparł swoje drewniany kij o blat i podwinął maskę do nosa, ujawniając połowę swojek szpetnej, pełnej blizn twarzy. Jego białe oczy wciąż skryte były pod materiałem aby w razie potrzeby moc aktywować swojego Byakugana. Nie był to jednak na to czas, nie przyszedł tutaj by walczyć, jednak nauczył się już aby zawsze być gotowym na taką ewentualność. Zachowywał czujność, starał się wsłuchiwać w rozmowy innych tu obecnych ale również obserwować wszystko co miało tam miejsce, bowiem wszystko mogło ostatecznie okazać się elementem koniecznym do wypełnienia jego planu zniszczenia mafii. Póki co czekał jednak na zamówienie, podziwiając jednocześnie to jak ładnie Ci zwyrodnialcy urządzili się w tej przepełnionej złem wiosce.

[Sayona Kidori]

---

Misja C
1/30
[/size][/center]

---

Shigashi.. Miasto o wielu twarzach. Na pierwszy rzut oka, piękne, bogate miasto kupieckie, niezależne od rodów i szczepów shinobich, miejsce, gdzie można się dorobić, mekka kupców, w którym można było dostać wszystko za odpowiednia cenę.. Ale z drugiej strony siedlisko zła i rozpusty, pełne burdeli, złodziei oraz.. Mafii. Trzech mafii, których cicha rywalizacja była codziennością tego miasta, która przenikała przez wszystkie sfery działania metropolii: przez władze, gildie kupieckie, po straż, sięgając najgłębszej biedoty oraz najbogatszych obywateli. Zdaje się, że całe miasto się pogodziło z ich obecnością, ale były wciąż jednostki, które chciały z tym walczyć.
Jun'ichi, choć nawet nie był z Shigashi, także chciał ją zniszczyć.
Czarna Perła była z pewnością ciekawym wyborem dla osoby polującej na mafię. Z zewnątrz niepozorny, w środku był to lokal luksusowy, bogato wyposażony, elegancki, właściwie dla zwykłego shinobiego może nawet za drogi, jednak stojący przy wejściu ochroniarz nawet nie mrugnął na wejście chłopaka. Odprowadzał go czujnym wzrokiem, obserwował czy nie będzie robił problemów, jednak widząc jak zamaskowany jegomość siada przy barze i spokojnie zamawia odpuścił nieco i powrócił do leniwej postawy. Barman przyjął jego zamówienie ze spokojem, przekazując do kuchni zamówienie, sam zaś zaczął parzyć herbatę. Jego pewne, bezbłędne ruchy zdradzały duże doświadczenie, obycie z zawodem oraz z miejscem. Postawił przed chłopakiem czarkę, do której zaczął ze znawstwem powoli nalewać parującego naparu.
W tym samym czasie usłyszał, jak ktoś po cichutku wchodzi do lokalu i po cichu zamienia kilka słów z ochroniarzem, który po tym machnął dłonią w kierunku baru. Nowy gość, niewysoki, smukły mężczyzna niepewnie podszedł do baru i nachylił się w kierunku barmana.
- Chciałbym zamówić sake z sokiem i.. I specjał szefa kuchni - powiedział niepewnie i tak cicho, że Jun'ichi nie mógł być pewny tego, że usłyszał poprawnie. Barman jednak zachował spokój i kiwnął głową, po czym zniknął za drzwiami do kuchni.

[Jun'ichi]

Pojawienie się nowego osobnika w lokalu nie powinno dziwić nikogo, zwłaszcza Jun'ichiego, który próbował na chwilę odciąć się od "swojej misji". Mimo to zachowanie tajemniczego jegomościa wzbudzało delikatne zainteresowanie - z pewnością nie był tutaj pierwszy raz, wiedział co zamawia i... Czy to w ogóle było zamówienie? Podejrzliwa wobec Shigashi postawa chłopaka sprawiła, że nie mógł oprzeć się wrażeniu jakoby specjalność szefa kuchni nie była żadnym daniem ani napojem, dlatego też postanowił na moment zrezygnować ze swojej przerwy i znowu wrócić do trybu małego detektywa. Uniósł do ust kubeczek z herbataką i delikatnie, powoli przechylił aby skosztować napoju. Jego górna część twarzy, wciąż skryta pod maską była już jednak ozdobiona kilkoma, solidnymi żyłami które okalały jego oczodoły. Białe źrenice już w tym momencie bacznie obserwowały kroki barmana, który wyszedł na zaplecze. Ściany, drzwi, zasłony, wszystko to było niczym powietrze w starciu z Byakuganem, który był w tych okolicach zapewne cenniejszy od całego chłopaka razem wziętego że wszystkimi umiejętnościami i sprzętem.
Jaki sok pasuje do Sake? - spokojnym, dość cichym głosem spytał nowego gościa lokalu, wciąż trzymając w dłoniach swoją herbatę, której po tych słowach znowu wziął solidny łyk. Nie patrzył na niego, nie odwrócił się w jego stronę, wciąż siedział wyprostowany i twarzą w stronę baru.
Ja niestety nie wiem, smak Sake poznałem ledwie tydzień temu. To było trudne doświadczenie. - ponownie pociągnął z kubeczka i odstawił go na blat. Przez cały ten czas jego oczy obserwowały wydarzenia w kuchni, ale Hyuga nie omieszkał rzucić też swoim wzrokiem na siedzącego obok, by ocenić jego pokłady chakry, jak również zbadać pozostałe pomieszczenia w budynku, po których chciał raptem przelecieć, upewnić się że nie czyha tam nic groźnego. Wszystko to trwało kilka sekund jednak nie potrzebował więcej, przyszedł tutaj by odpocząć, zjeść i wypić, możliwość zyskania informacji potraktował jako przedwczesny deser, który mógł w każdej chwili zniknąć jeśli go nie skosztuje.

  Ukryty tekst