Zamtuz "Pod Włosami Kinko"

[Yami]

Bardzo wartościowym okazało się dodanie ostatniej części wypowiedzi. Mafia posiadała wiedzę odnośnie tego co się stało więc nie nadszarpnęliśmy zaufania naszego "rozmówcy". Również dzięki temu nie doszło do próby oszukania rodziny dzięki czemu nasze głowy wciąż były na swoich miejscach. Problemem okazałą się sprawa dość znaczącego podwyższenia kosztów "ochrony" lokalu do sporego procenta. 25% to już całkiem sporo jednak na szczęście to wciąż kwota z zysku czyli po uiszczeniu opłat za pożywienie, pracowników i inne mniejsze pierdoły. Brak zrozumienia sytuacji widocznie niezbyt pozytywnie wpłynął na jego zdolności myślenia.... Choć może kobieta mówiąc o czystych zyskach, bez kosztów też użyła dość niefortunnego sformułowania, wszak w zysk wlicza się koszta. Jeśli chodziło jej o przychód... no to rzeczywiście to może zaboleć zakład.
Podniosłem rękę i poklepałem właściciela po ramieniu aby się przymknął. Bardziej przeszkadza niż pomaga. Kiedy targają kimś emocje zawsze można wejść na bieg rozmowy tym bardziej nieprzyjemny. Osobiście wolałbym to wszystko załatwiać polubownie. Oczywiście tricki idą swoją drogą lecz w ramach rozsądku i realnych do zrealizowania. Trzeba będzie znaleźć sposób na zastosowanie umowy, która nie będzie aż tak bolesna.
- Jestem świadomy, aktualnych komplikacji, jednak jak wspominałem chodzi mi o dalszą ochronę lokalu. Chodziło mi bowiem o podpisanie umowy, która rozpoczynała się w dniu w którym lokal będzie należał do właściciela. Jeśli więc lokal będzie w naszym posiadaniu nie będzie już żadnych komplikacji ani "śliskich" spraw, które powodowałyby podniesienie cen ochrony. Chyba, że woli Pani byśmy przyszli później mając już tę pewność. Jednak wolałbym nie tracić Pani cennego czasu.
Westchnąłem spoglądając na rozmówczynię. Sama kwestia zarobków to jedno. Nasz negocjator musi być zainteresowany możliwą współpracą, nawet jeśli sprawa z początku może nie należeć do prostych. Do prostych to nie należy... Choć czy aby na pewno? Na mojej twarzy zagościł uśmiech. Dłonie złączyły się tuż pod brodą, zaś łokcie oparły się o drewniany stolik.
- Poza tym z tego co zrozumiałem dochód dotyczy lokalu samego w sobie nie zaś pewnego "wydarzenia", które ma mieć miejsce w jego czterech ścianach?
Chyba mam pomysł aby trochę namieszać w tej "rozgrywce"...

[Chise]

Misja C
53/60 Albo 63/75


YAMI:

Kobieta nie zwróciła uwagi na wybuch karczmarza, patrzyła na Yamiego. Zaciekawiona, przechyliła lekko głowę w bok i uśmiechnęła się, lekko zaskoczona twardą postawą młodzieńca.
- Chcesz powiedzieć, że możesz mi zagwarantować, że po tym jak załatwicie swój.. Drobny problem.. To nie będzie miało żadnych następstw w przyszłości? I nie będzie sytuacji tego typu? - uniosła delikatnie jedną brew, niedowierzająco. Jednak.. Chyba podobało się jej to, że stawiał sprawę tak twardo i nie był miękką kluską. Spojrzała w zamyśleniu w górę, stukając palcami w przedramię.
- Hm.. Nie mogę jednak powiedzieć, że nie masz w tym trochę racji. Powiedzmy, że.. - w połowie wypowiedz przerwało jej łupnięcie w ścianę. Kobieta umilkła, zaskoczona, spojrzała na dwójkę swoich gości, pewnie równie zaskoczonych, co ona. Nie zdążyła jednak zrobić więcej, bo usłyszeli kolejne łupnięcie, po którym ktoś wleciał do pokoju razem drzwiami. A dokładnie rzecz ujmując, to kobieta, która ich tu przyprowadziła rozbiła je swoimi plecami.
W drzwiach stanął mężczyzna z ciemnym płaszczu, z wyciągniętą dłonią i żyłami wokół oczu. Oddychał szybko, wściekle lustrując otoczenie, aż napotkał wzrokiem kobietę.
- TYYYYY! - ryknął, ruszając w jej stronę. tym czasie ona, widocznie zaskoczona, wychyliła się mocno, próbując sięgnąć coś za biurkiem.

HarEtsu


Chłopak uśmiechnął się, wyraźnie rozbawiony słowami dziewczyny. W pewnie sposób było to na pewno urocze, jednak pewnie dla tego pana oznaczało to coś zupełnie innego - łatwą ofiarę. Choć w tej kwestii mógł się po prostu pomylić, uznając, że jak ktoś jest niezorientowany w takich sprawach to musiał być też łatwowierny lub po prostu głupi.
Zresztą, nawet gdyby Harumi chciała się zachować w ten sposób to nie mogła, bo wielki brat czuwał. Etsuya był na straży cnoty dziewczyny czy tego chciała czy nie, a w tym momencie to chyba niezbyt to było potrzebne, a raczej irytujące. Nikt nie zamierzał jej do niczego zmuszać, prawda? Chłopak wiedział, że w takich przybytkach to nie klienci bynajmniej mogli być do czegoś przymuszani.
- Bywają artystkami - przyznał jej rację, mrużąc oczy - A także towarzyszkami rozmów, powierniczkami tajemnic.. - wymienił swobodnie, po czym zawiesił głos - W tych z alkowy - zakończył. Nie był speszony reakcją Harumi, do której miał wiele cierpliwości, ale na słowa Etsuyi uniósł brwi.
- Panienka Harumi sama potrafi chyba wyrazić swoje potrzeby i zdanie w tej kwestii - zwrócił uwagę chłopak, ale spokojnie. Nie atakując, a raczek zasłaniając się prawem dziewczyny do własnego osądu. W chwili, gdy rozmawiali w tej garderobie, Etsuya wyczuł kolejną osobę zbliżającą się do budynku i wchodzącą do niej. Szybko. Pewnie przeszedł przez hol i zniknął w przejściu, którym wszedł Yami.
- Oczywiście - uśmiechnął się chłopak, kłaniając się dziewczynie po odmowie - Do usług w każdej chwili. Możesz zapytać i odwiedzić mnie na górze.. Z braciszkiem lub bez - ostatnia prowokacja przed wyjściem. tuż po wyjściu oboje mogli zobaczyć plecy nieznajomego kiedy szedł korytarzem, ale to co działo się dalej mógł w jakiś sposób ocenić tylko sensor. Mógł zobaczyć swoim szóstym zmysłem nagłe spotkanie dwóch sygnatur czakry, po czym nagłe odrzucenie jednej..

[Yami]

No nie powiem, trochę zaskoczyło mnie brak chęci dowiedzenia się czegoś więcej o tym "wydarzeniu", o którym wspomniałem. Przecież jawnie przed nią wspominałem o rzeczach, które mogą przynosić realne pieniądze dlatego też rzuciłem tą wzmianką w kwestii zysków lokalu jednak ta nie zwróciła na to uwagi. Szkoda, choć może to i lepiej nie będę musiał wysilać się w omawianie całej tej ekonomii. Odpowiadając na pierwsze pytanie pozwoliłem sobie krótko wtrącić.
- Nigdy nie wiadomo co przyniesie jutro. Można zawrzeć wzmiankę, że umowa zostaje zerwana w chwili zmiany właściciela lokalu. Choć niby człowiek uczy się na własnych błędach.
Następnie pozwoliłem kobiecie kontynuować, jednak nie trwało to zbyt długo. Od strony drzwi zaczęły dobiegać niepokojące dźwięki. Zwróciłem głowę w ich stronę. Te jednak nie znajdowały się w swoim miejscu zbyt długo. Drzwi razem z cieniem wleciały do pokoju. Gdy tylko się "uspokoiło" na drzwiach, które teraz leżały na podłodze znajdowała się dziewczyna, która przyprowadziła nas do tego miejsca. Biorąc pod uwagę jej wcześniejsze zachowanie i sposób w jaki "czuwała" nad właścicielką przybytku nie była raczej zwyczajną osóbką, a jednak została łatwo obezwładniona przez mężczyznę, który wparował i zaczął się drzeć jak małpa, której zabrano banana.
Ten nie zwracając na nic uwagę zaczął iść w jej stronę. Jeśli jest to niezadowolony klient to raczej był dość silnym, niezadowolonym klientem. Inną kwestią jest to czy powinienem mieszać się w to wszystko. Dziewczyna jest piastuje wszak dość istotne stanowisko w rodzinie, musi więc posiadać umiejętności aby przeciwstawić się takim osóbkom. Nie było więc potrzeby by mieszać się w zatarg. Jednak czy można wyciągnąć jakieś z niego korzyści? Jeśli zwyczajnie zacznę walczyć z nie wiadomo kim może się to źle skończyć dla mnie. Jednak mógłbym zyskać przychylność negocjatorki obniżając tym samym koszty ewentualnej ochrony, a kto wie, w razie niepowodzenia staruszka może sama załatwi problem. Znowu przyszło mi decydować o sprawach zbyt ciężkich jak na moją już mocno zmęczoną głowę.
Podniosłem się z krzesła i założyłem dłonie na klatce piersiowej, stając tym samym niemal na drodze mężczyzny. Głośno westchnąłem.
- Proszę wybaczyć ale jesteśmy w trakcie rozmowy. byłbym wdzięczny gdyby poczekał Pan z 10 min.
Ughhh. Nie znając sytuacji zacząłem mieszać się w sprawę. Jednak kobieta już została raniona, a drugą mogłoby czekać to samo, choć wnioskując po złości raczej coś gorszego. Dlaczego muszę być tak miękki. Kobiety są straszne. Lubią wykorzystywać innych ludzi, bawić się nimi i być nieracjonalne. Zdarzyło mi się to już kilka razy. A mimo to, jak miękka ciapa, wciąż nie mogę znieść kiedy coś złego ma dziać się na moich oczach. Mam dobre serduszko i to jest moja największa wada, która zabiera mi moje słodkie lenistwo.

  Ukryty tekst

[Etsuya]

Młodzieniec był kontent z faktu, że nie będzie musiał się już przejmować upierdliwcem. Zgadza się; Harumi potrafiła sama podjąć decyzję, ale jego zadaniem była pomoc w wybraniu tej właściwej. Szczególnie w miejscu, w którym nigdy nie była i w miejscu w którym obranie złej drogi mogło zaowocować niechcianymi dla niej skutkami w kontekście długoterminowym. Ostatnia z prowokacji kurtyzana, nie wpłynęła zbytnio na Nakiriego zważywszy na to, że ten za moment i tak zniknie z jego oczu raz na zawsze. Taką przynajmniej ten miał nadzieję. No, wypierdalaj - mruknął w myślach i widząc jak odchodzi szybko o nim zapomniał.
Pominąwszy już wszelkie 'utarczki' pomiędzy pracownikiem przybytku, a Etsuyą, oraz towarzyszące im przemyślenia, jego uwagę przekuła inna rzecz, która zaalarmowała jego zmysły swoją nietypowością. Po tym jak nieudany uwodziciel zostawił swoją niedoszłą ofiarę w spokoju, Nakiri spojrzał na Harumi, nie powracając jednak do tematu rozmowy sprzed kilkunastu sekund - Coś tu nie gra - przekazał jej i szybkim krokiem ruszył w kierunku korytarza, do którego zmierzał wcześniej właściciel karczmy z towarzyszem - Chodź - pogonił ją, dając do zrozumienia, że jest to sprawa niecierpiąca zwłoki.
Podążając za źródłami chakry zagłębiali się dalej we wnętrze domu publicznego, starając się odnaleźć prawidłową ścieżkę do pokoju, w którym przeprowadzane miały być pertraktacje. Etsuya jeszcze nie wiedział co dokładnie się mogło zadziać, ale wnioskując po tym w jaki sposób nieznane źródło chakry wparowało do budynku powątpiewał, że była to zaplanowana przez tutejszą mafię akcja. Tak czy inaczej ich obecność była niezbędna, gdyż wszelkie nietypowe sytuacje mogły zaowocować niechcianymi dla ich interesu komplikacjami.

[Kana Yuki]

Wszystko potem... - burknęła w myślach. Te enigmatyczne słówka i odpowiedzi doprawdy działały Kaguyi na nerwy. Harumi chciała wiedzieć wszystko na teraz, na już. Nie należała do najcierpliwszych osób czekających w spokoju na rozwiązanie sytuacji. Diagnoza - osobnik w gorącej wodzie kąpany. I to takiej bardzo wrzącej, niczym z źródeł samego Lucyfera, radośnie bulgoczącej w akompaniamencie rozżarzonych płomieni.
Etsuyia był, a przynajmniej w tym momencie, doprawdy niezrozumiale wredny dla pracującego w przybytku chłopaka. Białowłosa nie rozumiała motywów jakimi kierował się Nakiri. Do tegoż momentu wydawał jej się całkiem spokojnym, umiejącym obracać się w różnych towarzystwach chłopakiem. A tu klops. Docinki i niefajne komentarze. Twarz dziewczyny z pustyni wykrzywił się w klasycznym grymasie zażenowania. Nie da się ukryć, że czuła swoisty wstyd i potrzebę tłumaczenia nagannych odruchów towarzysza, ale póki co nie było jeszcze aż tak źle, by musiała wcielić chęci w życie. Westchnęła jedynie z przekąsem i ruszyła śladami Yukiego.
Później działo się dużo, scena, tłumaczenia, kolejne pomieszczenie i jeszcze jedno. No i szal. Szal, który spowodował kolejne wtrącenie "braciszka". W obróconym na chwilę łbie urodziła się kolejna myśl. Zazdrosny jest, głupek. Trafnie czy nie, właśnie do takiego wniosku doszła Harumi.
Dziewczyna nachyliła się by wzbogacić podziękowania o jeszcze większy wydźwięk wdzięczności za chęć oprowadzenia ich po przybytku. Wciąż jednak czuła, że nie wie wszystkiego, co wiedzieć by chciała. Niby wszystko było jasne - tancerki, występy, garderoby, ubranka i maziajdła. No ale wtedy na cholerę byłaby tu mafia. Że niby co, dziewczyn pilnują, po co? Szybko jednak zganiła samą siebie za dociekliwość wyrastającą ponad normę i to, że zamiast koncertować się na celu swej wizyty w tym miejscu, biega pośród pomieszczeń i męczy zajętych pracowników.
- Racja, racja - przytaknęła i wyrwała przodem do głównej sali rozglądając się ponownie po każdym kącie. - Co takiego?
Stanęła twardo na dwóch nogach i pobladła jak tynk. Jeśli Etsuya mówi, że coś jest nie tak, to zazwyczaj "nie tak" znaczy tyle co "zaraz będzie rozpierdol". Szczędząc jakichkolwiek pytań ruszyła szybko za oddalającymi się plecami blondyna. Jej serce zaczęło bić szybciej. Coś z tym chłopakiem. Na pewno, choleraaa...

[Chise]

Misja C
57/60 ALBO 68/75


YAMI:

Chłopak mógł zignorować tego.. Niespodziewanego gościa uznając, że kobieta da sobie z nim radę. W końcu była członkinią mafii, czyż nie? Powinna swoją siłą mieć! Mogła jednak zwyczajnie nie zdążyć, została zaatakowana przecież z zaskoczenia. Mężczyzna z białymi oczami błyskawicznie ruszył w kierunku kobiety, która po coś sięgała, a Yami.. Yami się zerwał i stanął na jego drodze ze swoją propozycją. Dość abstrakcyjną zważywszy na okoliczności.
- Z drogi - warknął w jego stronę, wyciągając w jego stronę otwartą rękę, a młodzieniec w tym czasie sięgnął pod karwasz, z którego wyciągnął.. Boken, którym machnął. Dwie techniki zderzyły się, podobne do siebie, a tak różne. Efekt był.. Dość niezwykły. Zamiast pojedynczego podmuchu powietrza z jednej ze stron, powietrze rozbiło się na wszystkie strony, uderzając.. We wszystkich po trochu. Kobieta zleciała ze stołu, karczmarz poleciał do tyłu, Yamiego przesunęło do tyłu, tak samo jak i białookiego, który potknął się o leżącą na ziemi kobietę i padł na tyłek.

HarEtsu:

Pan Wspaniały już odchodził, już wchodzi prawie na schody, gdy jego goście zwrócili się w stronę korytarza. Spojrzał za nimi i zatrzymał się.
- Ej, chwila! Tak nie można! - krzyknął za nimi, po czym przeklął za nosem i ruszył za nimi.
Prawdopodobnie przybysz nie wiedział, że jest.. Śledziony. Gdy dwójka wpadła do korytarza, po drodze minęli dwie osoby, widocznie zdziwione tą bieganiną i zamieszaniem. Najpierw jakaś dwójka na rozmowy, potem jeden biegnie, za nim kolejni.. A to przecież była cześć burdelu wyłączona z użytku dla gości! Wiadomo, że mogli być z tego niezadowoleni.
- Tutaj nie wolno wchodzić! - krzyknął za nimi młodzieniec, powoli zbliżając się do nich, składając pieczęć. Na szczęście nie była to jakaś specjalnie daleka droga. Mogli już zobaczyć otwarte, a raczej wyważone drzwi i jakieś krzyki, gdy nagle przez nimi wyrosła ściana.
Chłopak odetchnął głośno, zwalniając i poprawiając haori. Teraz już nie biegł tylko zbliżał się do dwójki statecznym krokiem. Zatrzymał się przed nimi, ukłonił lekko.
- Przepraszam, ale to nie jest miejsce dla gości. Tu są nasze prywatne pokoje i biura. Muszę was poprosić, byście wyszli - był miły, ale stanowczy. W tej chwili usłyszeli, jakby z drugiej strony coś w niego buchnęło, ale nie mieli pojęcia co. Tylko Etsuya mniej więcej mógł powiedzieć co się dzieje w środku, dzięki swoim zdolnościom.

[Etsuya]

Podróż przez korytarz należała do wyjątkowo upierdliwych ze względu na to, że jego zdolności sensoryczne pokazywały jedynie źródła chakry, lecz ścian samego budynku już nie. W tym wszystkim nie pomagał mu wcale lezący za nimi flet, który chyba nie odczepi się do końca życia. Na początku Etsuya kompletnie go ignorował, będąc pewien, że dotrze do pokoju zanim ten ich dogoni, jednakże kiedy przed jego oczami wyrosła kamienna ściana, coś się załączyło w jego głowie, a on sam stracił resztki cierpliwości dla chłopaczka.
- Ty głupcze - warknął, nie biorąc pod uwagę tego, że nie wiedział on o tym samym co Nakiri - Tam właśnie toczy się walka - rzucił, dając mu dosłownie parę chwil na przetworzenie informacji i usunięcie ściany, aby wspólnie z nim wparować do środka - Twoja szefowa zdaje się miała bliski kontakt ze ścianą - dodał, marszcząc przy tym brwi zniecierpliwiony. Miał nadzieję, że jeśli młodzieniec miał jeszcze jakieś wątpliwości to ostatnie zdanie go przekona.
Jeżeli brunet nie zdecyduje się uwierzyć i dalej będzie nalegał, aby opuścili to miejsce, lub podejmie kroki, aby ich zatrzymać, Etsuya w swojej determinacji nabierze chakry w płucach i korzystając z techniki Suiton: Teppōuo wypluje z siebie strumień wody, w celu odepchnięcia i chwilowego ogłuszenia bruneta. Następnie nie zwlekając ani chwili, zmiesza chakrę ponownie, aby pójść za ciosem i wypluć z siebie cztery błotne pociski, mające za zadanie unieruchomić natarczywca. Jeżeli uda mu się ten manewr, Harumi oraz Etsuya będą mieli więcej czasu aby przeprawić się przez ścianę.

  Ukryty tekst

[Kana Yuki]

Zaalarmowana Harumi nie zwracała uwagi na krzyki niedawnego przewodnika. Właściwie zdawała się ich nie słyszeć. Coś działo się w sali negocjacji, gdzie obecnie przebywał Yami, toteż nie zamierzała cofać swych kroków ani o milimetr. W życiu jest wiele rzeczy, które są wątpliwej słuszności względem zasad. Ale cóż, czasami trzeba je złamać. I ta sytuacja nie była wyjątkiem.
Depczący im po cieniu chłopak zdawał się nie odpuszczać. Sam fakt ichniego gwałtownego biegu powinien zmotywować bruneta do tego, by zainteresować się sytuacją, a nie wtargnięciem dwójki gości Zamtruzu do prywatnej strefy pracowników. Być może myślenie nie było jego mocną stroną. W końcu nie od tego tu jest, nieprawdaż?
Dotarłszy, krętymi korytarzami, do miejsca, z którego aż dudniło, stanęła twardo na nogach i... I ściana. Wielka, drewniana. Harumi doskonale znała tę technikę. Towarzysz podróży do Sabishi nie tak dawno pokazał pełen wachlarz technik z kategorii Dotonu, toteż nie wzbudziło to w kościanej księżniczce najmniejszego wrażenia. Zbliżający się statecznym krokiem pracownik nijak nie był im na rękę. Ba, wręcz utrudniał chęć pomocy ciul-wie-komu. Jednak, jeśli zajdzie taka potrzeba, dziewczyna nie cofnie się przed działaniem. Nawet jeśli w zakres ów czynów ma wchodzić zaatakowanie bruneta. Coby nie mówić, gdzieś pomiędzy empatią, a nieporadnością żyje umysł członka klanu Kaguya. A ci, cóż, nie cackają się w walce. Zwłaszcza, jeśli w grę wchodzi bezpieczeństwo innych ludzi.
Dialog między mężczyznami był zbędną gierką. Haru nie miała zamiaru czekać, aż dojdą do konsensusu. Bezceremonialnie obróciła się wokół osi swego ciała, nabierając tym samym impetu, by ostatecznie w pewnym momencie wysunąć przed siebie nogę, wyprowadzając nią potężnego kopniaka w ścianę.

Statystyki

SIŁA 40+30=70 (bonus od techniki)
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 51
PERCEPCJA 30
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

Styl walki

Taijutsu: Gōken (B)

Techniki

Nazwa

Konoha Toppū

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +30 Siły.

Opis Specyficzny cios, używany przez niektórych użytkowników stylu Twardej Pięści. Polega on na kilkukrotnym obrocie całego swojego ciała wokół własnej osi, nabierając tym samym impetu, by ostatecznie w pewnym momencie wysunąć przed siebie nogę, wyprowadzając nią potężnego kopniaka. Bezpośrednie trafienie jest w stanie połamać kości, lub wywołać inne, równie nieprzyjemne kontuzje.

[Yami]

Mężczyzna nie zechciał pozwolić na zakończenie rozmów w spokoju, a ja, stojący z założonymi na klatce piersiowej rękami został zaatakowany. No może nie tyle co zaatakowany co mężczyzna podniósł w moim kierunku dłoń. Niechętnie postanowiłem obezwładnić jegomościa jedną z technik, które poznałem w Ryuzaku z zabranego z domu zwoju. Potrzebowałem jednak do tego miecza, a ten mimo, że przy mnie się nie znajdował był blisko mnie. Wystarczyło przelać odrobinę chakry przez prawą dłoń do lewego karwasza aby ten ( w sensie boken ) pojawił się w zaciśniętej dłoni. Z całą pewnością musiało to jakość zaskoczyć napastnika, który miał "kurwiki" w oczach, czy może raczej wokół nich.
Niestety życie nie zawsze daje cytryny jakich chcemy. Takie, których sok mamy sobie wlewać w otwarte rany. Z niewiadomych mi powodów nagle z dłoni mężczyzny podczas wykonywania mojej techniki mającej zakończyć wszelkie spory wystrzelił strumień wiatru. Bez pieczęci... Bez niczego... tak po prostu. Tyle dobrego, że również i ja zdążyłem zebrać chakrę i wysłać ją w stronę oponenta. Zderzenie dwóch technik doprowadziło do swego rodzaju wybuchu. Chakra rozniosła się po całym pomieszczeniu odrzucając co lżejsze osoby. Szczęśliwie mężczyzna dzięki stworzonemu przy pomocy zderzonych technik odleciał do tyłu i potknął się o leżącą kobietę. Musiało boleć ale dało mi to chwilę więcej na zareagowanie.
Puściłem boken. Prawą dłoń wyprostowałem w kierunku mężczyzny a lewą zaś zbliżyłem do przedramienia prawej i przelałem do niej odrobinę chakry. Zaowocowało to pojawieniem się na prawym przedramieniu dość specyficznego urządzenia. Byłą to taka kusza z korbką. Na korbkę położyłem lewą dłoń. Zaś prawą chwyciłem uchwyt kuszy.
- Uspokój się. Inaczej coś będzie wystawać z twojej klatki.

  Ukryty tekst

[Chise]

Misja C
61/60 ALBO 73/75




Harumi była bardziej bezpośrednia w swoich reakcjach od swojego towarzysza. On chociaż próbował rozmowy i załatwić to jakoś po ludzku, negocjacją, chociaż przecież sam wiedział lepiej jaka była sytuacja za dotonową ścianą. A może to właśnie niewiedza była powodem gwałtowniejszej reakcji Harumi?
Etsuya najpierw spróbował rozmowy. Chłopak co prawda zmarszczył brwi i wydawał się zaniepokojony, ale koniec końców..
- Szefowa sobie poradzi, doprowadzicie tylko do większego zamieszania - stwierdził stanowczo, nie odpuszczając. No właśnie, po co interweniować? Skoro można było być biernym? Wręcz odwrotna filozofia do tej stosowanej przez tą dwójkę.
Ponieważ mężczyzna nie dawał się przekonać, to Etsuya przeszedł do działania. Nabrał powietrza w usta i wypluł przed siebie niespodziewanie strumień wody, który oblał przeciwnika. Jej siła była za mała by zrobić krzywdę przeciwnikowi, ale Etsui udało się go porządnie wkurwić.
- CHOLERA, MOJE WŁOSY - wrzasnął ze wściekłością, odrzucając, jeszcze przed chwilą zalotne loki, a teraz już mokre kłaki z oczu i zaczął składać pieczęcie. Etsuya wypluł już kolejne pociski, dwóch uniknął i zdążył złożyć dwie pieczęcie, po czym oberwał i poleciał do tyłu, oblepiony błotem. Wtedy chyba zupełnie strzeliła mu jakaś bariera w głowie i zaczął wyklinać błoto i "rodzeństwo" siedem pokoleń wstecz i w przód, miotając się po podłodze ze wściekłością.
Kaguya nie czekała na dalsze dyskusję i rezultat sprzeczki, przeszła do działania. Wykonała szybki obrót, nabierając odpowiedniego rozpędu, dzięki temu zwiększając siłę uderzenia. Dotonowa ściana nie była w stanie tego wytrzymać. Wszyscy mogli usłyszeć trzask i zobaczyć jak od miejsca uderzenia rozchodzą się pęknięcia, najpierw powoli, potem szybciej, a bariera pęka na pół i rozpada się na drobne kawałki.
W tym czasie Etsuya zdążył rozprawić się z natarczywcem i droga była prosta. Kilka metrów od wyważonych drzwi, słyszeli wszystko co się działo w środku. Wystarczyło przejść nad gruzem i..
I w sumie wszystko byłoby dobrze, gdyby dali radę zrobić ten krok. Ale nie mogli, bo ich nogi zaczęły zapadać się pod ziemię. Do tej pory stabilna podłoga nagle zaczęła wciągać ich stopy, unieruchamiając w miejscu. Pochłaniała ich w dość szybkim tempie, lepiej więc było szybko znaleźć jakieś rozwiązanie!


Yami był na lepszej pozycji od swojego przeciwnika. Przede wszystkim, stał na nogach, nie przewrócił się. Po drugie, miał w dłoniach broń - co prawda drewnianą, ale zawsze! Nawet bokenem można było zrobić komuś krzywdę! Jednak jednej przewagi się pozbył, wypuszczając broń z rąk by odpieczętować drugą. W tym czasie przeciwnik z jękiem podniósł się do siadu, potrząsając głową, by nieco się otrząsnąć.
Groźba chłopaka sprawiła, że na chwilę się zatrzymał i spojrzał na niego. Nie wydawał się być spokojniejszy.
- Nawet nie wiesz w co się pakujesz dzieciaku - warknął, po czym nabrał głęboko powietrza w płuca..
I w smtym momencie Yumichika poczuł, coś mija go z lewej strony, o centymetry. Poczuł podmuch, który mógł delikatnie nim zachwiać, coś delikatny prąd przechodzący po ręce i boku. Jakby przebiegło po nim. Odczucia były jednak mniej imponujące w stosunku do tego, co mógł zobaczyć.
Czysty piorun mknął w stronę przeciwnika, z ust szefowej. Kobieta zaatakowała z ziemi, głowę miała rozbitą i po jednej stronie ciekła jej krew. Jedną nogę miała wygiętą.. W sposób w jaki noga powinna się zginać. Widok techniki był wspaniały, nawet jeśli pocisk nie był bardzo szybki, mężczyzna zdążył przetoczyć się w bok i piorun przejechał mu tylko po plecach, paląc ubranie i pozostawiając niezbyt ładnie wyglądającą ranę. Mężczyzna wrzasnął, jak przypalany rozgrzanym żelazem, co nie było dalekie od prawdy.
- Wykończ go - wysapała, patrząc na Yamiego - Jeśli go zabijesz, obniżę koszty. I dam wam nagrodę - dodała, zaciskając pięść.
Tak chyba wyglądają wykłady z diabłem.

[Yami]

Trzymałem kuszę wymierzoną w stronę mężczyzny kiedy nagle coś świsnęło, prychnęło, myknęło, fiknęło czy co to tam wie zrobiło mi koło ucha, a włosy stanęły dęba. Było to dość specyficzne doznanie cielesne. Szczególnie jeśli wie się, że była to sprawka lecącego niebieskawego piorunopodobnego strumienia energii. Ten ugodził mężczyznę w plecy aż zaczął wić się z bólu.
Pomijając już kwestie dialogowe przejdźmy do mej pozycji.
Stałem między młotem niepewności a kowadłem moralności. Nagle dostaję "rozkaz", do wykonania, jakbym był jakimś najemnikiem czy coś. Nagrodą miały być niższe koszty dla właściciela lokalu. Miałem niby w ramach wdzięczności odbyć mniejszą czy większą rozmowę ale nie było mowy o pracach siłowych. Westchnąłem i podniosłem boken z ziemi. Skierowałem się w kierunku kobiety.
- NaH. Nie mam powodu go ślepo zabijać za parę groszy, poza tym to chyba spór między wami, więc chyba to wy powinniście się nim zająć. Nie przyszedłem tu wszak na rozmowę o pracę. - Zasadziłem boken za pas a kuszę wycelowałem w mężczyznę ponownie - Nie mniej jednak wciąż mamy rozmowy do przeprowadzenia dlatego nie mogę pozwolić by coś więcej się Tobie stało, dlatego uprzejmie proszę Pana o opuszczenie lokalu.
Hej, nie będę przecież rzucał się do walki, która mnie de facto nie dotyczy.

[Etsuya]

Etsuya mógł spodziewać się dosłownie każdej reakcji ze strony natarczywego bruneta, jednakże to co ujrzały jego oczy ledwo pozwalało mu wierzyć, że nie jest to reżyserowane - Co kurwa? - przeszła mu przez głowę myśl, kiedy ten zaczął wić się w spazmach, lamentując nad swoim wyglądem.
Mniej więcej w tym samym momencie, ściana za jego plecami uległa zniszczeniu. Etsuya obróciwszy się na chwilę, doświadczył niecodziennego widoku białowłosej księżniczki, kończącej właśnie swój destrukcyjny cios. Co prawda młodzieniec wiedział wcześniej, że Harumi coś tam sobie ćwiczyła, jednakże we własnej świadomości sprowadzał jej umiejętności raczej do dziecinnych zabaw. A to heca.
Podejrzewając, że zniewieściały pracownik przybytku nie powinien już sprawić kłopotu, zwrócił się już ku zniszczonej ścianie i skupiając się na tym, co działo się w pokoju, który się za nią znajdywał wspólnie z Harumi ruszyli przed siebie. Szczerze powiedziawszy wyczuwał, że składane przez bruneta pieczęcie zwiastują coś złego, jednakże niczym ciele i tak władował się w jutsu upierdliwe równie bardzo co jego autor.
Niezależnie od tego jakiego rodzaju było wykonywane przez niego jutsu, nie dało się ukryć, że obeznany z technikami Dotonu młodzieniec nigdy nie spotkał się z czymś podobnym. Technika była albo wysokiej rangi, albo... wcale nie była tym, czym mogła się wydawać. Spojrzał kątem oka na Harumi i orientując się, że również wpadła na podobny pomysł, złożył pieczęć i wypowiedział formułkę - Kai!
Szansom na wyjście z opresji dawał niezadowalające 50/50. Próba mogła być równie skuteczna co spełznąć na niczym. Jeżeli okaże się, że nieszablonowe podejście do sytuacji zakończy się porażką, Etsuya powróci do bardziej konwencjonalnych metod. Korzystając z techniki Doton: Iwagakure no Jutsu rozpoczął zlewać się z otoczeniem w postaci podłogi, tudzież otaczającej go ziemi, aby następnie przez nią przenikając powoli pojawić się zaraz obok, na twardym gruncie. Kiedy tylko mógł, od razu chwycił za rękę białowłosą i pomógł jej wydostać się z opresji, przyciągając do siebie.
Jeżeli poprzednie manewry udadzą im się bez większych kłopotów, Etsuya wychwycić powinien co niego z tego, co działo się w pokoju obok i miał już jasne wyobrażenie o tym, jak może rozwinąć się sytuacja. Jeżeli ktoś miał jakkolwiek dobre wyobrażenie o Nakirim, zapomniał chyba, że poza sprawieniem pozoru znudzonego wędrowca, był przede wszystkim najemnikiem. Fach przejął po ojcu, toteż było to w jego krwi. Rozterki w tej sytuacji miały niezbyt wielkie znaczenie. Agresor wszedł do jamy lwa z zamiarem ataku. Każdy kto jest gotów zabić, powinien być również gotów na własną śmierć. Etsuya szybkimi krokami dotarł do pokonanego i wyjąwszy kunai z kabury zakończył jego żywot szybkim cięciem szyi. Głupio byłoby tyle się namachać, aby ich próby pomocy właścicielowi karczmy spełzły na niczym. No i... te nagrody obiecane przez kobietę brzmiały całkiem obiecująco.

  Ukryty tekst

[Kana Yuki]

Gwałtowność, fakt faktem, nie była dominującą cechą w negocjowalne złożonym charakterze Harumi. I może tej reakcji wcale by nie było, gdyby nie czarnowłosy chłopak, który zechciał im pomóc w negocjacjach. A to już przeważa na szali zrobić-nie zrobić. Pieprzenie bruneta zbywała pozostawiając jego słowa bez żadnej reakcji. Na ten moment był tylko koszmarnym wrzodem na dupie. A za drzwiami, zgodnie z tym co powiedział blondyn, dzieje się coś złego. Polecenie jest jasne i klarowne, zatem czyny również. I to nie podlega dyskusji.
Działania przyniosły oczekiwany skutek. Ściana zaczęła się jawić w mikropęknięciach, które w efekcie utworzyły następne, zdecydowanie większe. Parę stuknięć i po przeszkodzie nie było ani śladu. Droga otwarta. No, prawie. Parę kroków i znów, jak krew w piach, kolejna zawada na trasie do pokoju, z którego wydostawały się pomniejsze dźwięki. Stabilne podłoże przerodziło się w coś dziwnego, ale... znajomego. Szybka droga dedukcji, znajoma technika. Keizo, Sabishi. 2+2=Kai.
Powinno zadziałać — mruknęła w myślach przygrzawszy wargę. Spokojna reakcja. Spokojne, prawie, rozwiązanie. Brzmi sensownie, nieprawdaż?
Jeśli wszystko zakończy się z oczekiwanym efektem — przejdzie do "elitarnego" pomieszczenia. Jeśli nie — pozwoli Etsuyi działać. W końcu znali się na tyle, by białowłosa wiedziała, że nie pozwoli, by stała się jej krzywda. Gdy już trafią, nieważne jak, do check pointu Kaguya podejdzie do kobiety ze standardowym zestawem pytań z gatunku "wszystko w porządku?". Co z pozostałymi aspektami? Cóż, od brudnej roboty są mężczyźni. Mężczyźni i Yami.

Statystyki

SIŁA 40+30=70 (bonus od techniki)
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 51
PERCEPCJA 30
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

Styl walki

Taijutsu: Gōken (B)

Techniki

...

[Chise]

Misja C
65/60 lub 78/75


Całe szczęście, że oboje ninja dość dobrze znali się na tego typu sztuczkach. No, może nie dobrze, ale wystarczająco by poznać się na genjutsu i zastosować najprostszą metodę wyjścia z niej, czyli Kai. Na szczęście dla tej dwójki, dla każego zadziałały dobrze, co zapewne oznaczało, że mężczyzna nie był zbyt dobry w te klocki, co też wyjaśniało fakt, dlatego pracował tutaj, a nie szukał zleceń jako shinobi na ulicach miasta, tho. Musiał być albo początkujący albo bardzo, bardzo zardzewiały, jakby ćwiczył dawno temu. Piasek przestał ich wciągać, po prostu znikł jakby go nigdy nie było, a oni po prostu leżeli na ziemi, kompletnie niczym nie związani. Laluś nadal ich wyklinał, ale nic im nie był w stanie zrobić, więc jedyne co mogli poczuć to miecz przeznaczenia nad karkiem z powodu jego klątw, jednak wątpliwe, by się jakkolwiek przejęli czymś tak trywialnym.
Yami jawił się w tej sytuacji jak prawdziwy charakter neutralny. Stanął w obronie kobiety, bo było to zgodne z jego interesami, przeszkodził im w rozmowie, a zabicie kobiety na pewno nie przyspieszyłoby sprawy. Jednak odmówił zabicia go, bo i nie miał poważniejszego powodu ku temu poza jednym poleceniem kobiety. Po co miał mieszać się w sprawy, o których nic nie wiedział dla kogoś praktycznie obcego? Co prawda karczmarz ugościł go i to było miłe, ale nie było powodem by zabijać! A przynajmniej nie dla niego. Kiedy więc odmówił, kobieta wzruszyła lekko ramionami, sama sięgając po mały sztylet z biurka, najwidoczniej chcąc sprawę załatwić sama. Facet był zbyt oszołomiony bólem by być w stanie wykonać czy nawet zrozumieć polecenie Yamiego..
Na jego własne nieszczęście.
Nim jednak doszło to jakiegoś dalszego konfliktu na tle tego jaki los na spotkać białookiego, o ile oczywiście doszłoby do czegokolwiek, bo przecież młodzieniec mógł się nadal nie wtrącać do niczego.. To do sali wpadli Etsuya i Harumi i rozwiązali sprawę zanim zdążyło paść więcej słów. Białowłosy zwyczajnie, bez wstępu poderżnął mu gardło, nie dając miejsca na inne rozwiązania czy dyskusje. Zapadła cisza, przerywana charczeniem umierającego ninja i odgłosami wymiotów zza siedzisk, gdzie karczmarz odreagowywał stres i krwawy widok. Sama kobieta była chyba tym zdziwiona.
- No. To chyba załatwia wszystko - rzuciła, odkładając broń z powrotem na biurko, zabierając w zamian chusteczkę, którą przyłożyła do głowy, by zatamować płynącą krew. Spojrzała na Harumi spod niej i uśmiechnęła się do niej.
- Zagoi się. Lepiej zajmij się waszym kolegą, nie wygląda na zbytnio.. Przyzwyczajonego do takich widoków - spojrzała z ukosa na Etsuyę - Myślałeś kiedyś, by zamieszkać w Shigashi, chłopcze? - rzuciła ofertą pół żartem, pół serio, ale zaraz potem spoważniała. Do sali zaczęli zaglądać jacyś ludzie, zapewne pracownicy tego miejsca. Nie shinobi, a zwykli ludzie, ale nie wydawali się bardzo przejęci. Część kręciła się już po korytarzu, ogarniając lalusia i gruz.
- Obiecałam nagrodę i ją otrzymacie. Ale nie tutaj. Niedobrze mi się robi od tego - powiedziała z niesmakiem, rzucając okiem na swojego gościa - Dziewczęta, zajmijcie się tym wszystkim i zadbajcie o naszego gościa, by był w stanie rozmawiać za jakiś czas - dodała polecenie do swoich pracownic, po czym sama wyszła z pokoju, omijając plamę krwi na podłodze. Odchrząknęła widząc burdel (hehhe, burdel w burdelu) na korytarzu i ruszyła w drugą stronę, na sam koniec, gdzie otworzyła drzwi kluczem, który wyciągnęła zza dekoltu.
Był w sumie skromny. Okrągły stół, jedno krzesło i wielka szafa, w której kierunku najpierw ruszyła, całą trójkę zapraszając gestem do środka.

[Yami]

Podjąłem więc swoją decyzję o zachowaniu jako takiej neutralności. Już i tak za bardzo wmieszałem się w nie swoje sprawy. Już za bardzo staram się dla innych. A ja w tym wszystkim to co mam? Siniaki, Ból mięśni i ogólne zmęczenie, a i jeszcze pewnie i tak mi się za coś oberwie. Zacząłem się tego ciut, ale tak naprawdę odrobinę obawiać kiedy kobieta, która wydała rozkaz jak nigdy nic wstała, wyjęła nożyk i miała sama załatwić sprawę. Więc na cholerę krzyczała i mnie o to prosiła skoro miała siłę by samej to zrobić? JA WAM MÓWIĘ, TO DLATEGO, ŻE TO KOBIETA. Pewnie chciała poczuć się jak księżniczka co mężczyźni skaczą na każde jej skinienie. Nie, nie nie, ja taką osobą to nie jestem. Mam przynajmniej taką nadzieję.
Nagle jednak wparowała do pokoju dwójka. Już wycelowałem w ich stronę moje zabójcze urządzenie i miałem wypuścić serię pocisków w ich stronę jednak powstrzymałem się na szczęście albowiem była to dwójka jaką znałem. Znaczy jak tak teraz się zastanowić to nawet nie wiedziałem jak się nazywali... A jebać, czy to ważne i tak jeszcze dziś się rozstaną i nigdy nie spotkają jak to w życiu bywa. Wracając jednak do sprawy. Białowłosy wparował i bez słowa poderżnął gardło mężczyźnie. Oniemiałem. Znaczy przypuszczałem, że usłyszeli te wszystkie łubudubu i przybyli sprawdzić co się dzieje a ten jak nie wskoczył jak nawet nie spojrzał co się działo i ciach, krew sika na wszystkie strony (dobrze, że byłem daleko i mnie nie uwaliło).
Stałem jak wryty. Co? Jak? Dlaczego? Zero słowa wyjaśnienia. No ja to może będę uważać jak jeszcze mnie tak ciachnie bo tak bez powodu. Przyjdzie i ciachnie. Myślałem, że to kobiety są nielogicznie a tu proszę, zdrajca rodu męskiego. Westchnąłem głośno. Przynajmniej problem się rozwiązał. Wyciągnąłem boken zza pasa lewą rękę i przyłożyłem go do
kuszy, która sobie pufła i zniknęła z bokenem. Nie będę ich chyba potrzebować, przynajmniej teraz.
W momencie kiedy kobieta wspomniała coś o osobie nieprzyzwyczajonej do takich wyglądów chciałem coś odchrząknąć, że nie jest ze mną aż tak źle, choć wtedy mnie tknęło, że właściciel karczmy gdzieś zniknął z mego pola widzenia. Przeleciałem wzorkiem po pokoju i gdy tylko dostrzegłem te "zwłoki" skoczyłem w ich kierunku.
- Hej, słyszysz mnie? Spójrz się na mnie. Już po problemie ok? Wszystko w porządku? - rzuciłem możliwie najbardziej klasyczną i sztampową paczką pytań. - A wy sprawdźcie co u niej - powiedziałem wskazując na kobietę, która z drzwiami wleciała do pomieszczenia.
Potem to już poszło z górki. Poszliśmy z kobitą do jakiegoś pomieszczenia. Sam podpierałem pewnie ledwo żywego mężczyznę. Kiedy kobieta weszła do środka. Co mi pozostawało, stać pod ścianą? Wszedłem więc do środka. Dźwigając naszego właściciela.
Chciałbym już się zdrzemnąć pod drzewem. Zaraza.