Po drodze, gdy dziewczyna spytała go gdzie idą, odpowiedział jej, że do Shigashi. Po pierwsze było najbliżej, po drugie ona potrzebowała szpitala bardziej niż on, a Shigashi no było najbliżej. Opowiedziała mu też o Ryu i o tym, jak żyje co go troche rozbawiło. Była do niego pod tym względem podobna. I to dość mocno. Nawet zadała mu o to pytania, a on postanowił odpowiedzieć, bo to przecież nie była żadna tajemnica.
-Ja? - Wskazał jej nosem las, który mijali. A potem jaskinie w oddali. - Tam. I tam. A wyjaśniając twoje wątpliwości to nie mam domu. Od kilkunastu lat. Odkąd spłonął rodzinny, tułam się i przyjmuje mnie w swe progi nasza gościnna matka natura. Sypiam w lasach, w jaskiniach, zwierzęta to akceptują, bo jestem prawie jednym z nich. - Wyjaśnił jej najładniej i najbardziej poetycko jak umiał. A drugie pytanie zignorował zupełnie, tylko sie uśmiechnął. Nie miał zamiaru jej puszczać. A to, że bolą go nogi... To wina słabości. Będzie musiał jakoś potrenować swoje kości by i z takimi ranami sobie radziły.
Doszli do szpitala, tam Kaien od razu położył ją na łóżku i podszedł do recepcji.
-Jesteśmy ranni i potrzebujemy pomocy. Ja mam rozcięte uda, a ona bardzo strzaskane kości. - Powiedział najgrzeczniej i najuprzejmiej jak umiał. Nigdy jeszcze nie był w szpitalu i czuł się odrobine nieswojo.
Spojrzał na Mei która została od razu zabrana do sali więc poszedł za nią. Tam dziewczyna została opatrzona, a nogi Kaiena tak samo. Miał zostać zszywany zaraz.
Wykorzystał ten czas, to oczekiwanie, na to by myśleć o swoich kościach. Dziewczyna została poczęstowana narkozą by jej się urwał film i nie musiała czuć bólu przy nastawianiu i opatrywaniu jej ciała do względnie działającej poprawnie całości.
Kaien wysunął kość z dłoni. I schował. Wysuwał i chował swoją kość wielokrotnie, z każdym razem robiąc to coraz szybciej. Ogólnie... Bawił się nimi. Wydatek czakry jest dość drobny, ale zabawa przednia. Naprawdę przednia. Bawił się o tyle doskonale, że już po chwili wyjmował kilka kości na raz ku ogólnemu zaskoczeniu, a może obrzydzeniu lekarzy. Po prostu nie mógł się przed tym powstrzymać. Kości wręcz go świerzbiły i swędziały, czuł niesamowitą potrzebe wyciągania swoich kości i produkcji nowych. I czuł, że każda kolejna kość jest coraz silniejsza, coraz mocniejsza i wytrzymalsza. Że z każda kością jego umiejętności rosną w zastraszającym tmepie. Po prostu... Czuł, że jego kościec się przemienia . I to naprawdę w dobry sposób. Teraz miał już swiadomośc, że te kości wytrzymałyby spadający w Antai gruz. To w sumie śmieszne, po walce z Rinsari kości się zmieniły, tak samo zmieniły się teraz, po sytuacji w Antai. Czy jego ciało ewoluowało w ten sposób? Czując, że istnieje potrzeba zmian po prostu te zmiany zachodziły? Chyba tym właśnie była ewolucja, dostosowaniem się do potrzeb świata i otoczenia. Jego kości w Antai spękały, a teraz były dość twarde, że to by się raczej nie powtórzyło. Gdyby teraz zrobiłby ten krzyzak, po prostu kości zatrzymały by go albo nawet zniszczyły. Nie pękłyby już. Użył techniki Yanagi no Mai i wyciągnął miecz z ręki. Broń była ostra, bardzo ostra, ostrzejsza niż kiedykolwiek. Była prawie jak żyletka, a złamanie jej - niemożliwe. Kaien zmienił się w przerażający sposób, teraz będzie jeszcze groźniejszym przeciwnikiem dla każdego oponenta który wejdzie mu w drogę. O tak. I to bardzo wspaniałe uczucie. Wiedział, że jeśli ktoś spróbuje odebrac mu jego blask, to po prostu mu na to nie pozwoli. Będzie walczył duszą i ciałem, o swoje, o to co nalezy do niego. Nie da sobie tego odebrać!
Kości najeżyły ciało w wielu miejscach, a po chwili, w sekunde, się pochowały.[/ghide]
Kaien się uśmiechnął do budzącej się Mei.
-Sup'. Jak się czujesz, połamana dziewczynko? - spytał się stojąc nad nią, z pozszywanymi nogami i widocznie czując się o wiele lepiej.
Kaien wysunął kość z dłoni. I schował. Wysuwał i chował swoją kość wielokrotnie, z każdym razem robiąc to coraz szybciej. Ogólnie... Bawił się nimi. Wydatek czakry jest dość drobny, ale zabawa przednia. Naprawdę przednia. Bawił się o tyle doskonale, że już po chwili wyjmował kilka kości na raz ku ogólnemu zaskoczeniu, a może obrzydzeniu lekarzy. Po prostu nie mógł się przed tym powstrzymać. Kości wręcz go świerzbiły i swędziały, czuł niesamowitą potrzebe wyciągania swoich kości i produkcji nowych. I czuł, że każda kolejna kość jest coraz silniejsza, coraz mocniejsza i wytrzymalsza. Że z każda kością jego umiejętności rosną w zastraszającym tmepie. Po prostu... Czuł, że jego kościec się przemienia . I to naprawdę w dobry sposób. Teraz miał już swiadomośc, że te kości wytrzymałyby spadający w Antai gruz. To w sumie śmieszne, po walce z Rinsari kości się zmieniły, tak samo zmieniły się teraz, po sytuacji w Antai. Czy jego ciało ewoluowało w ten sposób? Czując, że istnieje potrzeba zmian po prostu te zmiany zachodziły? Chyba tym właśnie była ewolucja, dostosowaniem się do potrzeb świata i otoczenia. Jego kości w Antai spękały, a teraz były dość twarde, że to by się raczej nie powtórzyło. Gdyby teraz zrobiłby ten krzyzak, po prostu kości zatrzymały by go albo nawet zniszczyły. Nie pękłyby już. Użył techniki Yanagi no Mai i wyciągnął miecz z ręki. Broń była ostra, bardzo ostra, ostrzejsza niż kiedykolwiek. Była prawie jak żyletka, a złamanie jej - niemożliwe. Kaien zmienił się w przerażający sposób, teraz będzie jeszcze groźniejszym przeciwnikiem dla każdego oponenta który wejdzie mu w drogę. O tak. I to bardzo wspaniałe uczucie. Wiedział, że jeśli ktoś spróbuje odebrac mu jego blask, to po prostu mu na to nie pozwoli. Będzie walczył duszą i ciałem, o swoje, o to co nalezy do niego. Nie da sobie tego odebrać!
Kości najeżyły ciało w wielu miejscach, a po chwili, w sekunde, się pochowały.[/ghide]
Kaien się uśmiechnął do budzącej się Mei.
-Sup'. Jak się czujesz, połamana dziewczynko? - spytał się stojąc nad nią, z pozszywanymi nogami i widocznie czując się o wiele lepiej.
Czas nauki: Rozpoczęcie o 19. Zakończenie o 3 w nocy.
Kiedy tylko opanował swoje nowe umiejętności począł myśleć dalej. Czy... Czy jest coś więcej co może uczynić. Kości których uzywał nie zapewniały takiej ochrony jakiej sobie by mógł zażyczyć. One po prostu były, zapewniały mu większą wytrzymałość. Ale to nie było to. Każdy pierwszy gnój który będzie miał broń może go przebić na wylot bez problemu. I to jest ochrona? Jakiś szczyl, pieprzony doko, kupuje sobie tanto czy katane i go przebija na wylot jak zwykły worek z miecha. Przez to nie był takim obrońcą jakim chciał by być. Nie byl ściąną dla swych bliskich, nie był ich tarczą i wsparciem. Powinien óc stanąć przed osobą którą chce uratować, rozłożyć ręce i przyjąć cios na klate. Ale nie mógł tego zrobić. Jeszcze nie. I to było złe, powinien móc. Powinien mieć taka możłiwość. Kości zaczęły boleć. I swędzieć, jakby chciały rosnąć. Pozwolił im na to. Czuł przeszywające uczucie podrywania skóry do góry, jakby coś ją rozpychało, ściskało, ściągało i znów odpychało. Uczucie bardzo niepokojące, a jednak... Dla takiego świra jak Kaien bardzo miłe. Czym więcej był niż freakiem pokroju Muraia? Tamten był z nitek i nimi działał, ono było jego ciałem i ono było jego bronią. Czy Kaien nie był mu bliski? Jego głowna i jedyna bronia wynikajaca z bycia Kaguya był kościec, kościec którym mógł manipulować robiąc kolce i ostrza, broń... Ale Murai miał łapy, defensywną obrone. A czy coś takiego defensywnego miał Kaien? Nie, nie miał nic co by mu dawało przewage w obronie przed innymi, wynikającą z tego kim jest. Nie miał nic co by mu dawało przewage! Tak nie może pozostać. Czuł jak wapno w jego ciele zmienia się, zmienia swą gospodarke czując dopływ świeżej czakry. Wapno odkładało się tworząc świeżutkie, nowe kości. Ale były inne. Były cienkie. Jak pancerz. Bardzo piękny i wytrzymały pancerz który tworzył się tuż pod skórą chłopaka. Spojrzał na Mei, a potem lekko palcem rożciągnął szew na udzie - Rany jako takiej nie było, bo jego ciało od skóry było odcięte przez cienki płytowy pancerz...[/ghide]
Link do zdarzenia: Click!
Czas nauki: Rozpoczęcie 4 w nocy, zakończenie około 12.
Czas leczenia: 24hLink do zdarzenia: Click!