Czarny Rynek Shigashi no Kibu

[Rokudo Gaika]

Są rzeczy ważne i ważniejsze. Z jednej strony był jakiś tam człowiek, który miał całkiem użyteczną zdolność, wiedzę dotyczącą jego szefa i tym podobne dyrdymały. Z drugiej zaś dostał pokaz biednych, nieszczęśliwych, zaklatkowanych koteczków, które cierpiały niewyobrażalne katusze z dala od rąk najlepszej osoby, która mogłaby się nimi zaopiekować. Był to oczywiście, niechciany dziedzic rodu Rokudo.

Podjęta przez niego decyzja nie mogła być inna, bowiem wszystkie stworzenia są równe w oczach pięściarza. No, może ludziom sporo brakuje, ale to przecież ich wina? Jakby się tak na minutkę zamknęli i zajęli rozmyślaniami, to mocno by zapunktowali w oczach srebrnowłosego.

Tłumaczenia, dlaczego ktoś miałby więzić Zashiego w klatce, jak zwierzęta, które właśnie zakupił, przysłuchiwał się z umiarkowanym zainteresowaniem. Umiejętność co prawda ciekawa, ale chodzący gryzak zapewne oddałby ją bez mrugnięcia okiem. W końcu został uprzedmiotowiony nie przez jedną tylko organizacje, ale aż dwie. Trzecia najpewniej była już w drodze, bo podejrzewał, że królowi porcelany przyda się taka chodząca apteczka. Jak tylko w kimś takim zaszczepić lojalność? To już był temat na grubszą debatę, której Gaika najchętniej by uniknął.

Po zniknięciu stworzeń z jego zasięgu srebrnowłosy znów przybrał kamienny wyraz twarzy, chociaż ciężko mu się było teraz irytować. W końcu uratował aż pięć stworzeń. Jedno z nich zapewne zostanie z Sonem, ale na to już nie miał wpływu.

Wychodząc z kanałów, Mia wyraźnie dała upust własnej frustracji względem żółtookiego. Cóż, nie pierwszy raz i pewnie nie ostatni. – Wszystko dobrze, Son wybierze swojego pupila a resztą… - Nie dokończył, uśmiechając się miękko. Zbyt miękko jak na maszynkę do bicia. Wzrok mu się rozmarzył. Dziewczyna chyba mogła zobaczyć, jak przegraną sprawą było tłumaczyć młodzieńcowi o konsekwencji jego działań. Przyszedł kupić koty, to to zrobił. Na chuj drążyć temat.

[Arii]

21/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Brunetka przekrzywiła tylko głowę. Nie mogła tego komentować, ale chciała zobaczyć minę Shimoyi, kiedy dowiozą do niego pięć kotów z czego jeden zostanie z Sonem... Na resztę tych drapieżników miał ochotę zapewne sam żółtooki, który nie mógł przestać słodzić tym futrzakom. Był nimi wręcz zachłystnięty. Podróż do posiadłości ich szefa była cicha. Mia nie komentowała, próbowała zebrać wszystkie informacje do kupy, żeby niczego nie pominąć przed szefem. W końcu zobaczyli jego posiadłość, wejście jak zawsze wyglądało tak samo i od razu mogli przejść do gabinetu Porcelanowego Króla.

Ten, jak zawsze siedział za biurkiem uzupełniając jakieś zwoje i nakładając wszędzie pieczęć rodu. Kiedy weszli spojrzał się z nad jednego tekstu i uśmiechnął się do siwowłosego młodzika. -Gaika-kun, dawno się nie widzieliśmy. I jak, mamy to? Wybraliśmy kotka dla Son'a? Niedługo powinien wrócić.- mężczyzna uśmiechnął się. Dzisiaj był ubrany w zwykłe czarne kimono, bez żadnych ozdób. Był ciekaw tego, co zakupili. A Mia siedziała cicho. Nie chciała się w to wtrącać i niech sam wyjaśni swoje zakupy, za które Ona tylko zapłaciła. Może pozna również jego prawdziwe motywy.

Z/T

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi
Shimyo

[Rokudo Gaika]

Oj Gaika się rozgadał, to prawda. Mówił jednak same potrzebne rzeczy, używając właściwych słów. Nie było opcji, aby ten wydawał nie swoje pieniądze bez potwierdzenia zainteresowanej strony. Nie dość, że było to w złym smaku, to jeszcze mógłby narazić się swojemu pracodawcy. Jego reakcja jednak świadczyła o tym, że to były dla niego drobne i wydatki tego rzędu nie stanowiły problemu z jego strony. Do ośmiu skrzyń złota mógł wykonywać zakupy bez dalszych konsultacji? Dobrze się składa. Miał jednak nadzieje, że nie często będzie musiał robić zakupy dla Króla Porcelany. Nie po to się u niego najął, aby robić za zaopatrzenie. – Tak zrobimy. Dziękuje panie Shimyo. – Skoro mężczyzna ufał jego osądowi, to ten będzie musiał przeprowadzić tę operację. Kwestia kupionych koteczków została zignorowana albo odłożona na czas późniejszy.

Dziewczyna wyraźnie nie była zadowolona z konieczności powrotu na miejsce. Cóż, Rokudo też nie specjalnie miał ochotę tam wracać. Jej komentarze jednak natrafiły na milczenie chłopaka, który właściwie trochę się zmęczył prowadzeniem dyskusji, przez jakiś czas. Zresztą tłumaczenie, dlaczego tak postąpił, a nie inaczej nie wynikało z praktyczności, ale z dobrego obyczaju panującego w kupieckich rodzinach. Nie spodziewał się, że ona zrozumie ich zachowanie.

Znowu rynek, znowu głosy i szepty. Ta sama droga, do podziemnej części, gdzie dosłownie można było kupić wszystko, jeśli się odpowiednio długo szukało. Może to jest dobre miejsce, aby w przyszłości poszukać sparring partnera, który wytrzyma z nim dłużej na deskach? Taki odporny mięśniak byłby w sam raz dla kogoś takiego jak Rokudo. Nie był tutaj jednak dla własnych zachcianek, był interes do wykonania. Dotarł do znajomego kupca, który lekko się zdziwił jego pojawieniem się. Mia znów go wrobiła w mówienie, ale tym razem nie szkodziło, bo wszystko, co miało zostać potwierdzone, już dawno było. - Bierzemy Zashiego. Pięć skrzyń. – Oczywiście mógłby się bawić w negocjacje ceny, ale nie miał najmniejszych powodów do tego. Dla szefa to były drobniaki, a on miał być teraz w innych miejscach, najlepiej bawiąc się ze swoją gromadką kotków. Kto wie, może rodzinka Rokudo wzbogaci się wkrótce o nowych członków?

[Arii]

25/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Hikari spojrzał się na Rokudę zdziwionym wzrokiem, ale zadowolonym. Brak targowania to najlepszy interes, jeżeli dostaje się to co się chciało. Uśmiechnięty klasął od łonie i wstał biorąc kota na ręce. -Zatem ruszajmy do Waszego zakupu. Ostrzegam, po Waszym wyjściu... zrobił się nieco... agresywny.- zamachał dłonią w powietrzu, jakby to nie był problem. I Gaika mógł wyczuć mały podstęp. A to lubił najbardziej.
Kiedy przeszli tę samą trasę, Zashi stał w swojej celi, wyprostowany i... Doleczony. Ewidentnie był cały i zdrów, wraz z pełną energią, której wcześniej nie miał. Hikari odkluczył kratę i pozwolił wejść tam chłopakowi. Zamknął ją ponownie i trochę się odsunął. Teraz czekał na teatr a to mogło być niemałe widowisko, prawda?

-Nigdzie się z Tobą nie wybieram. Chyba trzeba Ci odpłacić za złamanie mi palców.- i ruszył na niego, był wolny a więzienie nie było takie duże 3 metry na 3 metry, wysokość 4m. Nie za dużo miejsca, żeby pobawić się w kotka i myszkę w takim miejscu. Wszystko było, jak an wyciągnięcie ręki, nawet przeciwnik,który chyba nie był wyszkolony w walce tak samo jak Gaika. I to mogło go zgubić, bo towar mógł dojść do szefa naruszony... A zakup chyba nie powinien mieć widocznych śladów użytkowania. Chociaż chyba dostał w sumie pozwolenie...

Czarny - Zashi
Szary - Gaika
Niebieski - hikari

1 kwadracik - 1 metr

  Ukryty tekst

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi
Shimyo

[Rokudo Gaika]

Kupieckie interesy były na pewno fascynujące, ale Gaika miał rzeczy do zrobienia, koty do głaskania i mordy do obicia. Z tego też powodu nie bardzo się kwapił do tego, aby przeciągać w nieskończoność ulubiony sport tutejszych sprzedawców, jakim była szermierka na ceny towarów, przez gawiedź nazywaną niekiedy targowaniem się. Ba! Nawet lepiej, że trochę przepłaci za ten towar, bo wtedy nikt więcej nie będzie na tyle mądry, aby wysyłać go samemu na zakupy. Może i Shimyo się później wyżyje na Mii, czy kimś innym, ale teraz go to rybka obchodziło. Kotki kupował bardzo, bardzo, bardzo chętnie. Lubił zwierzęta futerkowe i samemu był posiadaczem małej grupki. Jeśli dobrze to rozegra, to szybko się ona powiększy o nowych członków. Niestety, najpierw praca, a potem przyjemności. Tak zbudowany był właśnie świat. – Nie masz jakiegoś środka odurzającego? – Odpowiedział, przyglądając się budowie swojego towaru dla Króla Porcelany. Nie chciał go bardziej naruszyć, niż to, co było zupełnie konieczne.

Gdy uzyskał odpowiedź przeczącą bądź odpowiedziało mu milczenie, niechciany dziedzic rodu Rokudo westchnął ostentacyjnie i wkroczył do klatki z najbardziej niebezpiecznym zwierzęciem, jakie kroczyło po tej ziemi. Z człowiekiem. On jednak był łowcą i nawet taka gruba zwierzyna była mu niestraszna. – Możemy to zrobić po dobroci lub złości. – Dał mu szansę. W końcu u jego szefa ten by zyskał jako taką wolność, co było lepsze od przechowywania w klatce. Niestety pewnie typek był tyle razy zdradzany w życiu, że przekonanie go o jego słuszności musiało poczekać.

Oczywiście dał się uderzyć. A jakże. Niech ten się wyżyje, a srebrnowłosy przyjmie cios na klatę, jak czołg, do którego się upodabniał. Na wszelki wypadek jednak zacisnął lekko szczęki, bowiem nigdy nie wiadomo, czy będzie miał do czynienia z kolejnym domorosłym dentystą, który będzie go chciał pozbawić uzębienia.

Jak jego pakunek zdecydował się, że jednak próby przebicia się przez obronę żółtookiego są daremne, albo co mniej prawdopodobne, zrobi JAKĄŚ krzywdę młodzieńcowi, to ten planował złapać go ręką za głowę i lekko zacisnąć palce. Chwyt w końcu miał być dobry, aby mógł przeprowadzić dalszy manewr. Stopniowo dawkując siłę, chciał go po prostu przyszpilić do podłoża, aby ten się najzwyczajniej w świecie poddał. Wiedział mniej więcej, ile musi władować swojej wrodzonej krzepy do tego wyczynu, gdyż jak Zashi wspomniał wcześniej, to łamał mu niedawno paluszki, zresztą nie wysilając się do tego specjalnie.

Jeśli wszystko poszło zgodnie z planem, a tak właśnie miało być w głowie Gaiki, to ten odezwał się niezbyt przyjemnym tonem do swojej nowej zdobyczy. – Spokój tam, bo ugryzę. – Odsłonił swoje ostre kły w uśmiechu. Był w końcu Garou, Wygłodniałym Wilkiem. A zdobycz leżała tuż przed nim.

Używane techniki:

Nazwa

Aian Kurōī

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +10 Siły

Opis Technika TaiJutsu, polegająca na złapaniu konkretnego celu za głowę tak, aby ją ścisnąć. Jednak ten atak nie może sprawić większych obrażeń pokroju rozerwaniu czyjegoś łba, ponieważ wykonywany jest w celu lekkiego ściśnięcia i bardziej przestraszeniu przeciwnika, niż zabiciu go.

  Ukryty tekst

[Arii]

27/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Siwowłosy zdziwił się, jak chłopak sam dał się złapać za głowę i wykręcić sobie rękę do kolejnego łamania palców. tym razem Gaiek mógł zauważyć, że łamanie nie idzie mu tak dobrze, jak ostatnio. Mimo, że coś starał się działać musiał przebijać się przez opór Zashi'ego. Czyżby wyleczenie go przywróciło mu wszystkie siły i nie był takim cipostanem, jak na początku mogło się wydawać? Mimo jakiś minimalnych obrażeń nic się nie stało a Zashi zaparty stał na ziemi. W tym samym momencie Hikari ze zdziwioną miną przyglądał się temu oporowi. Więc jednak Zashi nie był tylko apteczką, mógł przy odpowiednim przeszkoleniu stać się idealnym narzędziem. I wtedy zauważył jak chłopak gryzie się w drugą dłoń.
Jego minimalne obrażenia jakie spowodowało złapanie go za głowę i wyłamywanie mu palców zniknęły. Próbował się wyrwać, ale brakowało mu siły. Mógł tylko stać i czekać na inny wyrok niż kolejna sprzedaż jego osoby. Nie mógł pozwolić sobie znowu tego zrobić.
-Nigdzie nie zamierzam z Tobą iść.- wysyczał przez zaciśnięte zęby. Próbował się wyrwać, ale to chyba nic miało mu nie dać. A czas leciał, cierpliwość Rokudo również się kończyła a kotki już zapewne dotarły do nowego domu i trzeba było się nimi zaopiekować, bo jak to tak?! Son nie mógł wziąć wszystkiego dla siebie! Nie taki był plan!

Stoją przy kracie, gdzie wcześniej stał Gaiek. Nie aktualizowałem mapy, bo to bezsensu.

  Ukryty tekst

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi
Shimyo

[Rokudo Gaika]

Gaika wyraźnie był tym gostkiem, który stał w kolejce po mięśnie, gdy rozdawali cierpliwość. Miał jej w związku z tym całkiem niewiele, a czynny opór Zashiego tylko go nakręcał do działania. Wyglądało na to, że typek sam siebie też był w stanie leczyć, co tylko podnosiło jego wartość w oczach, jako dobry zakup. Srebrnowłosy miał już całkiem dobre pojęcie, jaka minimalna siła jest potrzebna, aby tamten się nie mógł wyrwać. Zastosował więc prosty cios wycelowany w splot słoneczny, tak by chłopak po prostu stracił dech i zgiął się w tej pozycji. Jeśli wcześniej coś trzymał w ustach bądź się wgryzał, to teraz po prostu musiał to wypluć. Zamiast tego żółtooki po prostu wepchnął mu tam własne przedramię, po tym, jak przerzucił go sobie w podobny sposób, jak kiedyś Mię. Tym razem jednak głową do przodu, tak by improwizowany knebel utrzymał się na miejscu. Jak delikwent zaczynał się bardziej szarpać, to po prostu dociskał go lekko swoim stalowym chwytem. – Głupi jesteś. Jeszcze mi podziękujesz. – Mruknął pod nosem. Jakoś nie pasowała mu wizja Shimyo jako zwolennika niewolnictwa, więc praca dla niego była szansą na odkupienie wolności przez nieszczęśnika. Z drugiej strony jego nieufność była jak najbardziej uzasadniona, biorąc pod uwagę, jakie życie prowadził do tej pory, zdradzany przez jednych i drugich.

Jak już opanował sytuacje z więźniem, to wyszedł z mniej lub bardziej szamotającym się więźniem na zewnątrz. Odwrócił się do Hikariego. – Możesz mu założyć knebel? Całego mnie uślini. – On był klientem, więc powinien być traktowany priorytetowo. Zresztą suma, jaką wydał, na ulubionego gryzaka shinobi była tak przesadzona, że to on powinien go dostarczyć do posiadłości w złotej klatce. Po zaaplikowaniu odpowiednich środków zaradczych Gaika ruszył na zewnątrz, aby umieścić typka w karocy. On nie był Kopciuszkiem, ale miał przed sobą całkiem magiczną podróż wprost do posiadłości Porcelanowego Krola. Ale farciarz!

  Ukryty tekst

[Arii]

29/29

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Niczego innego nie mogliśmy spodziewać się po żółtookim bandycie kupczyku. Widział, że przeciwnik/zakup/worek treningowy (wybierz jedno, pozostałe skreśl) nie potrafi postawić mu odpowiedniego oporu, więc uderzył tak, żeby ten stracił dech i wypluł rzekę śliny. Zashi zgiął się w pół i nie zauważył, kiedy był już na ramieniu siwowłosego zagryzając jego przedramię. Hikari otworzył celę i wyprowadził więźniów. Przy okazji już miał nawet knebel przygotowany. Zawiązał go na jego karku i wziął z ziemi chodącego białego tygryska, który pomrukiwał coś do Gaika i łasił się do jego nogawki.

-No to dobiliśmy targu, możecie już znikać zanim ktoś zauważy, że go sprzedałem. Handel ludźmi to trochę inna sprawa niż egzotycznych zwierząt.- szybko skrył się w swoim przedsionku kiwając mu głową na pożegnanie. Zashi coś się wiercił, ale wiedział, że jest to daremne. Po prostu został rzucony jak wór ziemniaków do powozu. Mia spojrzała się na Rokudę z uniesionymi brwiami i czekała na jakieś wyjaśnienie. Wcześniej ludzie Hikari'ego odebrali od niej pięć skrzyń złota i czekała sobie na partnera.
-Dobrze, że Shimyo nie wiedział o tym, że pięć skrzyń to była stawka handlarza. Widzę, że nie chciałeś tracić czasu.- zaśmiała się pod nosem. Raczej nie przejęła się też tym wydatkiem. Tym bardziej, że zaraz mieli zmierzyć się z szefem i jego reakcją na koty.

A ta po dotarciu do posiadłości i wygramolenia się do środka ze swoim już spokojnym pakunkiem, chyba pogodzonym ze swoim losem, ponieważ nawet już nie mruczał zza knebla. Znowu spotkało go to samo.
Mia zaprowadziła ich do ogrodu, gdzie małe kotki już chodziły po trawce a Son przytulał każdego po kolei. Jego oczy były duże, zapełnione przez rozszerzone źrenice. Cieszył się, jak dziecko a pomiędzy tym wszystkim stał Shimyo, który również nie oszczędzał się w głaskaniu kotków. Kiedy zauważyli swoich gości, Shimyo z zadowoleniem uśmiechnął się do swojego nabytku. -Panie Rokudo, proszę ściągnąć naszemu nowemu pracownikowi knebel. Nie godzi się tak. To Nasz przyjaciel i nikt nie będzie u mnie traktowany jak więzień.- machnął ręką do chłopaka, żeby wykonał polecenie. -Później omówimy Pana historię. Zaraz Son zaprowadzi Pana do gotowych pokoi, które będą tylko Pana, nikogo innego. Do tego już szykują jedzenie.
Szef odwrócił się do kotków i wziął śnieżną panterę do rąk i pogłaskał ją za ucho. -Co do kotków. Każdy z Nas otrzyma po jednym. Nawiążemy tak więź i każdy dostanie ode mnie prezent. Gepart pasuje mi do Mii.- dziewczyna raczej nie była zadowolona, ale przyjęła prezent z uśmiechem, kiedy spojrzała się na siwego. -Son wybrał dla siebie czarną panterę. Ja wybrałem małego tygryska. Dla Pana za to będzie śnieżna pantera, jako najczystszego z naszej małej grupki. A Pan Rokudo...- do rąk kociarza został wręczony puchaty kotek, który przez Hikari'ego został opisany, jako podobny do tych domowych, ale rosnący do rozmiarów dużego psa! Cóż za hojność! -Od dzisiaj każdy ma zajmować się swoim kociakiem i go pielęgnować.- klasnął w dłonie. Son nawet się nie odezwał całując w główkę swojego czarnego kociaka, który wyszczerzył ząbki. Do dłoni Rokudy wleciała sakiewka z pieniędzmi. To był koniec zadania, każdy mógł pobawić się ze swoim kotkiem i odejść w swoją stronę

MISJA ZAKOŃCZONA SUKCESEM

Z/T

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi
Shimyo

[Shindo]

Usłyszałem skróconą wersję swojego życia, nie powiem zrobiło to na mnie wrażenie. Na tyle, że "poluzowałem sznurek w spodniach", ręce przestały się zaciskać, a irytacja gdzieś uciekła na bok. Tego dnia udało się radzie wiele rzeczy, teraz mieli mój spokój i całą mą uwagę. W ciszy wysłuchałem wszystkich, nawet Son zbytnio mnie nie wkurwił ponieważ zostały we mnie rzucone mocne argumenty z którymi nie byłem w stanie spekulować. "Otworzyłem oczy", na radę, spoglądałem na nich innym spojrzeniem, co prawda były to na razie tylko zwykłe słowa, ale zmierzało to w naprawdę dobrym kierunku. Moje serce zaczęło odczuwać nadzieję na lepsze jutro.

W końcu gdy wszyscy powiedzieli to co mieli powiedzieć podniosłem powoli ręce do góry w geście kapitulacji, przymknąłem oczy i po chwili odezwałem się:
- Przepraszam.
Kiedy ostatni raz powiedziałem to szczerze z takim spokojem ? Chyba swojej żonie jak nie posprzątałem naszego domu gdy ona pojechała na rynek.
- Nie zdążyłem jeszcze zmienić swojej percepcji na nowych rządzących, zwłaszcza że są tutaj ci którzy byli wcześniej wysoko postawieni...- Spojrzałem na Ryutaro -... dlatego jeszcze raz was przepraszam za to, ponieważ ta optyka z pewnością jest dla was krzywdząca. Nie musieliście mi udowadniać, że wszystko macie przemyślane i poczyniliście daleko idące posunięcia. A jednak to uczyniliście, jeżeli poczuliście choć przez chwilę, że takie działanie i tak nie ma sensu to od razu was uspokajam. Dokonaliście czegoś co wydawało mi się niemożliwe, zmieniliście moje serce na was. Brzmi śmiesznie, ale dopóki ten statek będzie trzymał się tego kursu dopóty macie we mnie oddanego shinobi`ego który już nigdy w was nie z wątpię.
Skończyłem swą wypowiedź niskim ukłonem, gdyż pierwszy raz poczułem niemrawe jeszcze wrażenie, ale jednak że osada może zostać oczyszczona z tego mafijnego gówna. Poczułem też spokój, gdyż stałem się naocznym świadkiem, że władza tej osady wie w którym kierunku chcę zmierzać. Co lepsze kroki które poczynią świadczą o tym, że też działa w tym kierunku.
- Będę szczery porzuciłem te plany, ale pokazaliście mi, że za szybko. Także tak jak wykonam to zadanie to też będę oczekiwał awansu na rangę Akoraito po Sentoki`ego przyjdę innym razem.
Z uśmiechem na twarzy, otoczoną aurą ukojenia zmierzałem do wyjścia, jednak za nim opuściłem gabinet odwróciłem się do rady
- Hisagi... - pozwoliłem sobie na tą śmiałość, za przyzwoleniem radnego Hisagi`ego -... mówisz tak bo nie widziałeś co tak naprawdę potrafi ten Doko.
Wyszczerzyłem zęby i za nim wyszedłem z gabinetu złożyłem kilka pieczęci i *PUF* rada mogła zobaczyć nie mnie, a mojego serdecznego przyjaciela, druha z najemnej kompani, brata z wyboru Hashi`ego.
- Nie lubię takich ciuciubabek, ale służba nie drużba
Rzuciłem na głos i opuściłem siedzibę władzy po cichu, starając się jak tylko mogłem nie rzucać się w oczy. Zmierzałem na rynek, a w tym czasie zastanawiałem się czy nie powinienem przeprosić Son`a
- Nie, jego kurwa nie będę przepraszał, toż to zwykła panosząca się pizda.
Ponownie wezbrała we mnie irytacja, a na moją twarz przemienioną w Hashi`ego wypełzły symbole układające się w latorośl... Pierwszy poziom mocy demona sprawiedliwości został uruchomiony...
- Krew, chcę krwi...

  Ukryty tekst

[Arii]

4/17

Prawa Ręka Shigashi
Zlecenie Specjalne B - Shindo

---

Nie zamierzał wątpić w Radę. Odrobiła swoje zadanie i była przygotowana na wszystkie konsekwencje, dlatego nie próbował się już z tym kłócić. Dlatego postanowił wyruszyć od razu na wyznaczone miejsce spotkania przez wielkoluda. Plan był sprytny. Przemienić się, aktywować bestie i wjechać na pełnej w rynek. Ale gdy tylko ruszył z białego obłoczka dymu wiedział, że nie może uruchomić swojego drugiego ja, bo zakłóci to przepływ chakry. Może nie był, aż takim specem w tej kwestii, ale to wiedział na pewno. Dlatego musiał dotrzeć tam w opanowanej wersji.

Droga w przebraniu była o wiele bardziej lżejsza. Nikt na niego nie zwracał uwagi i mógł w spokoju dotrzeć do rynku. Nie znał dokładnego miejsca, dlatego robił wszystko na czuja. Krążył po straganach i czekał na cud Amaterasu. I w końcu ktoś pojawił się obok niego. Nie mógł być to nikt inny, jak Son, który postanowił go wkurwić. -Dobry zamysł. Chodź. Wejdziemy w alejkę.- poprowadził go dwadzieścia metrów w ciemną alejkę, brudną, śmierdzącą szczynami i doprowadził nią do ściany z drabinką, po której wszedł. Gdy dotarli na daszek zobaczyli mały placyk z trzeba odnogami kierującymi się w podobne alejki. Son przyklęknął. -Mają jeszcze 15 minut. Codziennie korzystają z innego wejścia, doprowadzając do inaczej wyglądającego Rynku. Pozwala im to zachować pewną anonimowość i ochronę, żeby Straż w nalotach nie mogła skonfiskować wszystkiego. W dodatku każdego dnia jest inny człowiek, inne hasło, inny sygnał, inne byki na wejściu.- zaczął tłumaczyć siadając i w spokoju przyglądając się wszystkiemu. -Więc jesteś detektywem szukającym zemsty?- jak gdyby nigdy nic zamierzał sobie z nim przeprowadzić pogaduszkę na temat jego profesji i wyborów? To mogło zaprowadzić całkowicie niż by chciał.

---

Dialogi:
Batodan Ryutaro - klik!
Zeirin Hisagi - klik!
Inimikidao Hanami - klik!
Boken - klik!
Son - klik!

[Shindo]

Omal zapomniałem, że wyciągnięcie mocy demona zakłóca działanie niektórych technik. Dlatego udało mi się w porę powstrzymać wypłynięcie pierwszego poziomu na światło dzienne. Sztuka była stosunkowo prosta, nie byłem na tyle wkurwiony i zły, żeby nie zapobiec takiemu działaniu. Niestety w sztukach shinobi nie byłem całkiem wprawny, toteż zdarzało mi się zapomnieć o takich niuansach. Zwłaszcza, że to też nie był mój styl walki i życia co by się za takimi rzeczami chować.

Wyszedłem z urzędu i spokojnym krokiem udałem się na rynek.
- Czy Son mnie rozpozna ? Śmiało mogę przypuszczać, że tak. Skoro wszyscy wiedzą wszystko o mnie to pewnie też prześwietlili moje otoczenie zwłaszcza, że specjalnie nie jest to szeroka ława osób. Dlatego postać Hashi`ego powinna być idealna.
Planowałem tylko i wyłącznie w postaci swego druha dostać się we wskazanego druha. Gdy będzie miało zacząć się główne przedstawienie odpowiednio wcześniej zdejmę postać przyjaciela co by go nie potrzebnie nie narażać.


Co prawda miałem jeszcze plan, że to ja wcześniej znajdę Sona, gdyby jednak nie był w stanie mnie odnaleźć. Okazało się, że się nie myliłem Son mnie rozpoznał, jednakże nie miałem pewności czy rozpoznał mnie po aparycji czy jednak użył sensorycznych trików do wykrycia mej postaci. W każdym razie poszedłem zanim i trafiłem na dach budynku z którego pokazywał mi miejsce mojej misji. Podzielił się ze mną mocno wstępnymi informacjami, sam spojrzałem na mapę chcąc ocenić ilość ewentualnych dróg ucieczki. Jak się domyślałem, mafie pewnie będą myślały że mają ze mną szanse i staną do nierównej walki. Jednak takie gnidy jak informatorzy byli na tyle irytujący, że zawsze wyczuwali doskonały moment na ucieczkę jak jakieś jebane szczury. Gdy już formułowałem pytania nagle Son wyskoczył z pytaniem dotykającym sfery prywatnej. Poirytowałem się, spojrzałem mu w oczy i rzeczywiście długo zastanawiałem się nad odpowiedzią, analizując w głowie jak podejść do tematu.
- Z pławić go ciszą ? E to nie to. Powiedzieć, że to nie jego interes ? I tak kurwa o wszystkim wie, a próbuje zachować tylko kurtuazję...
W końcu po chwili namysłu odezwałem się
- Mordowanie mafiozów, duże dawki sake i sprawy detektywistyczne... Te rzeczy są w stanie chociaż na chwilę zamazać obraz moich... martwych dziewczyn... To taka informacja ode mnie o której możesz nie wiedzieć... Jeżeli chcesz mi przypomnieć po co tu jestem, jeżeli chcesz mnie odpowiednio z motywować do wypełnienia misji. Spokojnie, możesz mi wierzyć motywacji mi nie brakuje, a wręcz przeciwnie, dostałem przyzwolenie na wolną rękę w rozprawieniu się z mafią... A pomimo iż jak sam powiedziałeś jesteśmy wojownikami to planuje odjebać tutaj mały teatr. Nie, nie dla siebie i nie dla ciebie, ale dla tej mafii która przyjdzie oglądać zgliszcza jakie pozostaną z tego miejsca.
Nie patrzyłem na niego tylko cały czas w skupieniu obserwowałem czarny rynek, po chwili poruszyłem inny, znaczący dla mnie temat.
- Czy wiesz jak ten informator wygląda ? Mam już plan jak się do niego dostać, ale taka odrobina informacji może być wielce przydatna.

[Arii]

5/17

Prawa Ręka Shigashi
Zlecenie Specjalne B - Shindo

---

Mężczyzna był delikatnie zdziwiony, że Shindo nie zareagował agresywnie a wręcz ze spokojem udzielił mu odpowiedzi. Uśmiechnął się delikatnie kiwając głową. Nie obserwował w ogóle placu przyglądał się detektywowi i temu jak on to robi. Chociaż mógł mieć jakieś asa w rękawie, prawda? -Wiem tylko tyle, że lubi ekstrawagancje. Mafie lubią go rozpieszczać i on się z tym obnosi. Wyszukanie go zostaw mnie. Dam ci znać, kiedy go znajdę. Ty zajmiesz się tym co w środku.- wskazał palcem na środek placu, na który wszedł zamaskowany mężczyzna (tak wynikało przynajmniej z postury). -Mamy nasze wejście.- ale nie ruszył się z miejsca. Całkowicie przysiadł na dachu i widać było, że nie zamierza się ruszyć dalej niż ten skrawek miejsca. -Skoro chcesz przedstawienia. Zdaję się na ciebie. Będę tuż za tobą. Rób co tam uważasz za najlepsze.- dosłownie dostawał wolną rękę w wykonywanym zleceniu. A to mogło strasznie mu się podobać. Obserwując dalej mężczyznę widział, ze idzie do prawej uliczki, która według mapy kierowała w stronę podziemi, które wychodziły poza zachodnią bramę Shigashi. Analizując dalej jedyną drogą ucieczki będzie tylko wejście, którym wejdą. Chyba, że coś jest tam ukryte. Teraz zostało mu zdecydować, jak zamierzał załatwić sprawę i jak wejść. Miało być hasło, miało być wejście... Ale może zrobić to przecież jeszcze inaczej, no nie?

---

Dialogi:
Batodan Ryutaro - klik!
Zeirin Hisagi - klik!
Inimikidao Hanami - klik!
Boken - klik!
Son - klik!

[Shindo]

Son wypowiedział słowa które były miodem na moje uszy. Z początku jak zaczął zdradzać mi szczegóły wyglądu wielkiego informatora to w wielkim napięciu wyłapywałem każde jego wypowiedziane słowo. Niewiele tego było i bałem się, że po ludzku gdzieś mi spierdoli. Co więcej opis ten tym bardziej mi się nie podobał gdyż oznaczał on bowiem, że muszę bawić się w jakieś macanki, przebieranki i chuj wie co jeszcze. Na szczęście powiedział, że wykrycie informatora mam jemu zostawić, co oznaczało, że mogłem tam władować się jak dzik w trufle i niczym się nie przejmować.

Zaraz po tych informacjach, wskazał mi miejsce gdzie znajdowało się wejście na czarny rynek i powiedział, że możemy ruszać.
- Będzie głośno.
Z uśmiechem na twarzy dezaktywowałem technikę przemiany i na powrót byłem już sobą również z aparcyji. Uruchomiłem pierwszy poziom mocy demona sprawiedliwości. Czerwone symbole wypełzły na moje ciało formując się w coś na kształt latorośli. Gdy się zatrzymały to również barwy zmieniły wzór z czerwonego na czarny. Poczułem jak krew zaczyna mi szybciej pulsować, irytacja przemieniła się w złość. Zazgrzytałem zębami, zacisnąłem mocno dłonie w pięść i napiąłem mięśnie przyjmując cały pokład dzikiej energii która aż we mnie pulsowała. Poluzowałem mięśnie ciesząc się nową dawką adrenaliny.
- Hahahaha ! Zajebię ich kurwa wszystkich.
Na nic już nie czekając zeskoczyłem z dachu, gładko lądując na ziemi i poszedłem w kierunku czarnego rynku. Całe moje JA rwało się aby pobiec do przodu, jednak brałem siebie pod włos i szedłem z wolna. Czułem jak ledwo panuje nad swoimi emocjami gdyż dawno nie miałem pod swoimi dłońmi żadnego mafioza
- Zmiażdżyć czy urwać łeb ? Hihihihi zajebię jak psy !
Pomimo iż świetnie dawałem sobie radę z kontrolą pierwszego poziomu to dzięki tej wolności i swobodzie w działaniu poczułem się niczym ptak który może wszystko. Nadmiar radości jak widać też nie był dla mnie korzystny, w tym miejscu doszedłem do wniosku, że jedynie spokój ducha i czysty stan emocjonalny jest w stanie w pełni dać mi pewność sukcesu kontroli nad sobą...
- Jak tu kurwa być spokojnym ?! Jak tu dzisiaj czeka mnie tyle mordu ?! Haha
Gdy znajdowałem się coraz bliżej celu zastanawiałem się jaką taktykę obrać jak tutaj się dobrze zaprezentować złodziejom, kurwą, szulerom, szubrawcom, jebanym mafiozom i innymi pomiotowi. Pomimo iż już podjąłem decyzję, że zrobię to na głośno to jeszcze wahałem się czy od samego początku wchodzić na pełnych obrotach czy zachować jeszcze przez sekundę listek figowy... W tym momencie przypomniałem sobie jak wyśmiewałem Son`a, że zamiast wejść głównym wejściem to dopuszcza aby jeden z rządzących wchodził do własnej osady bocznym wejściem po cichu.
- Dam wszystkim przykład jak to się kurwa robi ?
Lewą ręką sięgnąłem po odznakę, którą mocno trzymałem w ręku. Teraz jedynie pozostało pytanie co mnie przywita jakaś brama czy strażnicy. Trząsłem się z ekscytacji nie mogąc już się doczekać jaka to niespodzianka mnie czeka.

  Ukryty tekst

[Arii]

6/17

Prawa Ręka Shigashi
Zlecenie Specjalne B - Shindo

---

Obłoczek dymu zakrył Shindo i dopóki nie zawiało nie było widać go w całości. Gdy wiatr powoli przerzedzał dym od Henge pokazała się jego twarz pełna specjalnych znamion, które przetaczały się po jego całym ciele. Son uniósł wysoko lewą brew i obserwował, jak całkowicie ktoś inny niż detektyw Shindo zeskakuje z dachu i rusza przez plac mówiąc do siebie. Chociaż jak ktoś miałby go widzieć z daleka to by słyszał krzyki i syki bestii. Mężczyzna nadal planował wejść z wielkim hukiem, ale powstrzymywał swoje pragnienia, żeby nie przesadzić z widowiskiem. Chciał upewnić się, gdzie ma wejść i kogo spotka od razu przy wejściu.

Długo na to czekać nie musiał, ponieważ trzy minuty przejścia przez śmierdzącą uliczkę doprowadziło go do mężczyzny, którego zauważył na placu. Czyli jest wejściówka. Za nim była drewniana deska oparta o ścianę budynku. Spojrzał się na niego i chciał coś powiedzieć, ale zauważył znaki na jego twarzy. Wychylił dłoń na wierzchu, której był wytatuowany Feniks. Czyli mafia… -Nie używamy w Czarnym chakry. Odejdź stąd!- wykrzyknął w jego stronę robiąc krok do tyłu. Bestia, którą się stawał mogła czuć się Głodna i chętna tej krwi. Na jego ręce był tatuaż, który oznaczał już śmierć… wolną czy szybką? Decyzja mogła należeć tylko do niego, oby nie żałował, że czegoś nie zrobił.

---

Dialogi:
Batodan Ryutaro - klik!
Zeirin Hisagi - klik!
Inimikidao Hanami - klik!
Boken - klik!
Son - klik!

[Shindo]

Przepełniony na wskroś rządzą mordu szedłem przed siebie czekając aż napotkam pierwsze oznaki oporu. Po chwili zobaczyłem tego samego gościa którego wskazywał Son. Zaczął coś pierdolić od rzeczy jednak popełnił największy błąd w swoim życiu pokazał mi swój tatuaż przynależności do mafii.
- Dobrze, że to pierwszy poziom bo inaczej bym cię kurwa już dawno zjadł. - pomyślałem z wysiłkiem blokując swoją chęć rzucenia się na niego
- Nie używamy w Czarnym odejdź stąd ? - zapytałem cicho jednak to była pozorna cisza
- NIE UŻYWAMY W CZARNYM ODEJDŹ STĄD ? - wydarłem się na całą ulicę.
Pokazałem mu odznakę shinobi`ego którą mężnie dzierżyłem w lewym ręku, swoją prawą rękę przemieniłem tymczasem w ostrze topora.
- Jestem Shindo ! Sentoki osady Shigashi no Kibu w imieniu prawa... zabiorę twoje życie.- Uśmiechnąłem się od ucha do ucha doskoczyłem do niego i wykonałem prawą ręką cięcie wertykalne chcąc upierdolić mu rękę.
Właściwie do tego zmierzałem gdyż symbol mafii za bardzo mnie obrażał. Jednak przypomniałem sobie ostatni pojedynek z poprzedniej misji jak zmiażdżyłem oponenta. Przyznając medykowi, że mogłem poprzestać na poważnym okaleczeniu i najpierw go wypytać o wszystko co chciałem wiedzieć. Zmysł detektywa zdołał się przebić niemrawo przez ścianę złości
- Nie wiesz gdzie są mafie ? Może i Son da ci znać, ale tak polegać na nim ? Jak spierdolisz robotę to na kogo pójdzie na Son`a czy na ciebie ?

Dzięki wzmożonym treningom chłodna logika miała szanse tak jak w tym przypadku przedostać się jeszcze do mej świadomości w tym stadium. Dlatego dy już upierdoliłem mu rękę, nie pozwoliłem, żeby mi uciekł przyjebałem z dwa razy lekko tak żebym nie musiał go gonić. W swojej wspaniałomyślności pozwoliłem mu się wykrzyczeć, z jednej strony była to piękna muzyka kojąca rany na moim sercu. Słyszeć błagania z ust gościa który należał do organizacji mafiozów, którzy zabrali mi moją żoną i córeczkę... coś wspaniałego. Nawet zrobiło mi się smutno gdy dotarło do mnie, że powoli zaczyna łkać w rękaw odjebanej ręki.
- Ach... A szło ci tak pięknie... - wyciągnąłem lewą ręką mapę którą dostałem od Sona i położyłem obok tej kurwy. - To jest mapa czarnego rynku tumanie, nie czarnego tylko czarnego rynku. I jak chcesz odpowiadać to nie zapomnij dodać na końcu: "Tak, proszę pana" bo obiecuje ci, że będziesz dłużej umierał... Wracając pokażesz mi na mapie gdzie znajduje się ten cały chędożony główny informator.
Spodziewałem się odpowiedzi negatywnej, dlatego z pewnością bo kilku przyjacielskich ostrzeżeniach o konsekwencji kłamania mnie w żywe oczy upierdoliłem mu nogę swoją ręką toporem. Amaterasu cóż to był za widok, krew tryskała na lewo i prawo, chłop tak zabawnie skomlał że aż się roześmiałem
- Hahaha kurwa przestań bo wykituje ze śmiechu !
Jednak zatamowałem krwawienie szmatami, nie mogłem dopuścić żeby tak szybko mi padł.
- Dobra to słuchaj sprawa jest taka pokażesz mi główne skupiska mafii, gdzie takie kurwy jak wy przesiadujecie tutaj na czarnym rynku i cię szybciutko dobiję. Zgoda ?!

W każdym razie kilkanaście minut później poćwiartowałem jego ciało tasakiem i przed wejściem na czarny rynek ułożyłem je w wyraz: "Shindo". Gdzie zamiast kropki nad literką "i" użyłem jego głowy. Podczas ćwiartowania przeszukałem jego ciało chcąc znaleźć ciekawe dla mnie rzeczy. Pieniędzy nie brałem, ale wszystko co mogło dotyczyć sprawy z pewnością już by mnie zaciekawiło. Następnie wszedłem do czarnego rynku.

  Ukryty tekst