Biblioteka

[Ieanuso]

Kimkolwiek był - wydawało się, że musi być jakimś ważniakiem. Nie znał nikogo, kto mógł zachowywać się w tak karygodny sposób i nie zostać za to w żaden sposób ukarany. Bibliotekarka nawet nie pisnęła słówkiem. Z bólem wpatrywała się w zwoje, które zostały uszkodzone przez niedbalstwo starucha. Zachowywała się zupełnie jakby samoistnie spadły z półek i przez przypadek ubrudził się atramentem w kształty ludzkich odcisków palców. Dziadyga ma chyba jakiś immunitet i trzeba się z tym zacząć liczyć. Ieanuso nie miał ochoty być potem ścigany przez mafie albo innych gangusów. Wiedział coś o tym. Mimo wszystko ciekawość wygrała i ruszył za kłopotliwym gościem. W końcu coś musiało go zdenerwować, a dojrzali ludzie nie denerwują się byle czym, chyba że są skrajnie niezrównoważeni. Chłopak zastał go, gdy ten przeczesywał kolejne regały. Poruszał się niezgrabnie o dosyć powolnie, jakby miał trudności z przeczytaniem tytułów. Może to przez ten beznadziejny przyrząd, który nosi oparty o nos. Co za ćwok w ogóle nosi coś takiego i po co? Wiedziony głodem wiedzy zapytał go czego tak właściwie szuka. Czarnowłosy uznał, że to całkiem zabawne - popatrzeć jak wzdrygnął się ten dziadek, jakby przyłapał go na podglądaniu damskiej łaźni.
- Nie mój. Po prostu ciekawość. - chciał też jak najszybciej pozbyć się problematycznego gościa ze swojego ulubionego miejsca, ale tego już na głos nie powiedział. Słuchał w skupieniu dalszej części wypowiedzi staruszka.
- Dla wnuczki? Dziadek sam jej nie może nauczyć? Aha! No tak! Oczy już nie te. Faktycznie dobry podręcznik mógłby pomóc. - miał ochotę mrugnąć do niego konspiracyjnie, ale dziadyga wydawał się być arcypoważny i mógłby tego nie odebrać jako przyjacielski żart, więc chłopak postanowił ugryźć się w język. Zwłaszcza, że dziad obiecywał sypnąć groszem. Czarnowłosy zaczął poszukiwania od miejsca, gdzie ostatnio widział tego typu pozycje. W końcu znał tu każdy regał, aczkolwiek wiedział, że na tego rodzaju rzeczy nie często zwraca uwagę. Teraz tytuł "ABC dla najmłodszych i opornych - potrzeba czy fanaberia" wydawał mu się nadzwyczajnie zabawny.

[Chise]

Misja D
7/15


Chłopak był bystry, naprawdę. Szybko myślał, wyciągał wnioski, ale posiadał coś jeszcze, może nawet ważniejszego dla shinobiego żyjącego w Shigashi - instynkt tego, co powinien mówić i o co pytać, a o co nie. Kiedy jakaś szycha rozrabia w bibliotece, w tym mieście lepiej ustąpić mu z drogi, to wiedział każdy mieszkaniec. Każdy mógł być powiązany z mafią, nawet ten dość pociesznie wyglądający staruszek. Nikt przecież nie ma wypisanego na czole dla kogo pracuje, tym bardziej jeśli zajęcia jest.. Mało legalne.
Jednak oferta pracy to co innego, zwłaszcza, że zadanie było dość proste i w miarę przyjemne dla kogoś kto lubi się babrać w papierzyskach. A to było jedno z ulubionych zajęć Ieanuso.
- Tak, tak, dokładnie. Oczy nie te, ręka się trzęsie.. Lepiej z podręcznikiem - przytaknął chłopakowi dość panicznie. Jednak samo znalezienie książek o uczeniu się czytać nie było tak łatwe jakby się mogło wydawać. Dość oczywistym wyborem był dział ze zwojami dla młodszych czytelników oraz jakiś zawierający podręczniki oraz poradniki, jednak oba okazały się dość szybko pudłami. W pierwszym były same bajki, opowiadania i historie, jakie mogło dziecko przeczytać lub być przeczytane, jeśli nie potrafiło, ale raczej nic pomiędzy. Natomiast w drugim były poradniki uczenia niemal wszystkiego, od liczenia, przez podstawy przyrodnicze, ekonomiczne, gospodarcze, nawet polityczne.. Ale tak podstawowej rzeczy jak nauka czytania nie było.
Na odpowiedni regał trafił raczej przypadkiem niż celowo. Przechodząc obok niego rzucił mu się w oczy tytuł "Abecadło!" wypisane wielokolorowym atramentem, a gdy się przyjrzał, zobaczył więcej podobnych pozycji: "Czytanie dla najmłodszych!", "Poznajemy literki", "A jak antałek" i tym podobne, utrzymane w tym samym tonie, to znaczy zdziecinniałym i raczej w formie nauki przez zabawę niż wkuwania. Jednak znalazł też poważniejsze pozycje, jak "Poradnik nauki czytania", oraz prosty "Podręcznik dla najmłodszych", oba bardziej surowe i skierowane w stronę nauczyciela niż ucznia. Sam chłopak musiał podjąć decyzję co wziąć, a może znalazł coś jeszcze lepszego, kto wie? Mógł szukać zawsze głębiej.