Park

[Tenshi]

Feralna misja nie była do końca feralna. Tenshi wykonała zadanie. Kimura Seichi stracił życie, a o jego śmierci zrobiło się głośno. Oprócz odniesionej rany chyba wszystko się udało. Tenshi wykonała dobrą robotę, chociaż ona sama tak nie uważała. Jej samoocena była wyjątkowo niska. Na dobrą sprawę mogło to spowodować obecne problemy.

Trenowała w swój niezbyt zorganizowany sposób, a później chciała skontaktować się z Panem Aratą w celu otrzymania dalszych instrukcji. Zamiast tego mężczyzna skontaktował się z nią. Tenshi na początku zdziwiła się dlaczego, ale później wszystko stało się dla niej jasne. Mężczyzna wyglądał strasznie zaniedbanie. Niemalże przypominał Kimurę Seichiego kiedy go mordowała. Pan Arata miał kłopoty. Nie zdążyła nawet odpowiedzieć.

Tenshi uważała się za bezużyteczne narzędzie. To była ewidentnie jej wina. Powinna tam być. Powinna zrobić co do Dōgu należało. Powinna wyeliminować tych co zagrażali jej właścicielowi. A co robiła? Stała gdzieś w ustronnym miejscu w pobliżu parku i nie robiła dosłownie nic ciekawego. Jej dupa nie była w tej chwili zbyt użyteczna i wątpliwe było, że będzie użyteczna w przyszłości. No, ale ruszyła się.
- "Cholera!" - pomyślała. - "To wszystko moja wina!"
Tenshi uświadomiła sobie co zrobiła. Włamała się do rezydencji Kimury Seichiego i zabiła jej właściciela, oznajmiając wszystkim, że to dzieło Akiyamy. I chociaż takie były rozkazy Pana Araty, to Tenshi rozumiała. Wiedziała, że tamci będą próbować się mścić i to być może właśnie oni zaatakowali Pana Aratę. Miała do siebie ogromny żal.
- "Idiotka... idiotka..." - Nie potrafiła inaczej o sobie myśleć. Jej właściciel potrzebował pomocy. To on nadawał sens jej istnieniu. To ona powinna zginąć, jeśli ktoś musiał. Nie on!

Rzecz jasna dziewczyna nie miała pewności kto dokładnie stał za tym atakiem, a mógł to być każdy. Wroga mafia, strażnicy lub nawet jacyś niezidentyfikowani osobnicy. To nie było ważne. Tenshi nie miała chwili do stracenia. Ruszyła biegiem w kierunku siedziby Pana Araty. A dokładniej do jedynego miejsca, o którym wiedziała. Pan Arata być może miał wiele kryjówek. Tenshi znała tylko jedną z nich.
- "Już biegnę! Już biegnę!" - Biegła. Nawet nie pomyślała o tym, by ubrać swój czarny płaszcz, który maskował jej tożsamość. Była gotowa. Gdy dobiegła na miejsce, zachowała szczególną ostrożność i czujność.

  Ukryty tekst