Lokal "Czarna Perła"

[Ise Kutashi]

Czekał na swoje zamówienie z cierpliwością jednak jego wzrok co chwila był kierowany na okna i drzwi. Odkąd wybuchły zamieszki musiał być o wiele bardziej świadom swojego otoczenia i tego co się dzieje. Może i znajdował się w smoczej dzielnicy jednak ostrożności nigdy za wiele. Przecież nie tak dawno temu zrównali tą drugą knajpę z ziemią. Ewidentnie celowali w siedziby, których zniszczenie zabierze jak najwięcej Smoków do grobu.
Westchnął na zdawkową odpowiedź barmana. Starał się tylko zagaić jakąkolwiek rozmowę jednak facet był oschły i odpychający. Kutashi poniekąd rozumiał napiętą atmosferę i panujące wszędzie zdenerwowanie. Chciał się jednak nieco odprężyć i Czarna Perła powinna mu to umożliwić. Niestety tutaj też udzielał się grobowy nastrój.
Słysząc otwierane drzwi aż się wzdrygnął i natychmiast spojrzał w tamtym kierunku. Wytężył słuch ponieważ nie miał pojęcia kim byli Ci dwaj faceci. Rozmawiali jednak na głos o sprawach Smoków więc domyślił się że muszą być wyżej ustawionymi kolegami „z branży”. Odetchnął cicho jednak nadal lekko nastawiał ucha. Aż się wyprostował kiedy jeden z nieznajomych skierował się w jego stronę.
- Taaak…? Słucham? Jestem Łuską. Mogę jakoś pomóc? - powiedział i zaakcentował swoją pozycję dumnie wypinając klatkę piersiową. Nie miał pojęcia o co chodzi jednak z tego co do tej pory udało mu się podsłuchać to Ten Drugi facet nie był wcale zadowolony. To nie oznaczało przyjemnego zadania...

[Mijikuma]

Misja D
misja mafijna
Ise Kutashi 2/7
Kutashi szybko jednak może zauważyć, że barman, który raczyć go miał szklanką soczystego soku wiśniowego nie kwapi się do wykonania zadania - podał tylko dwa kieliszki dla mafiozów i odwrócił się plecami akurat kiedy ci skierowali swoją uwagę na chłopaku. Chyba nie przyjdzie mu się dziś napić owocowego smaku...
Białowłosy niemal momentalnie może zauważyć porozumiewawcze spojrzenia między dwójką nieznajomych i jednocześnie znów się do ciebie zwracając, samemu odpychając się od baru, jakby mieli zaraz znowu wyjść.
- Zajebiście młody, czuj się kurewsko zaszczycony, zadanie dostajesz! - Mówi ten młodszy mafioza i sam dając Kutashiemu do zrozumienia, że ma pójść za nimi.

---

Kutashi z dwójką starszych mu stażem kolegów z branży udaje się do opuszczonego domu w biedniejszym regionie miasta - zapuszczanie się tutaj bywa niebezpieczne, dobrze więc, że Kutashi jest wśród swoich, nawet jeśli są to tereny wpływów Akiyamy i w teorii młodzieniec mógłby zapuścić się do tych rejonów w zgodzie z zakazem rodziców.
Bohaterowie dzisiejszego dnia wchodzą w końcu do budynku, mijając po drodze szereg bezdomnych odurzonych najtańszym alkoholem i Amaterasu wie czym jeszcze. Przechodzą przez klapę w podłodze, która prowadzi do małej piwnicy, której wystrój jest raczej w dość mafijnym smaku - na środku Kutashi widzi przywiązanego do krzesła sędziwego mężczyznę w otumanionym stanie. W jakim, dokładnie chłopak wiedzieć nie mógł, ale widać było, że powoli wybudzał się z stanu nietrzeźwości.
- Ten tu ma pochowane gdzieś oszczędności, a nam wisi kasę, zdobądź z niego informacje gdzie chowa hajs i przynieś go barmanowi Perły. Chuj mnie to, jeśli coś nie wyjdzie, ma być kasa. - Tymi słowami starszy mafiozo zostawia chłopaka samego w środku, gdyż drugi brat nawet nie wchodził do tego pomieszczenia, czeka w poprzednim. Kutashi dostaje więc zlecenie mafijne, pytanie tylko czy takie, którym mógłby się chwalić?

z/t
Kolejnego posta pisz tutaj: viewtopic.php?p=214899#p214899

---

Barman
Mafioza A
Mafioza B

[Ise Kutashi]

Ten dzień był dla niego nie lada wyczerpujący. Minęło zaledwie kilka godzin odkąd opuścił swój dom jednak był mentalnie wyczerpany. Ta gonitwa myśli, która mu towarzyszyła przez ostatnie kilka godzin sprawiła że chłopak miał tylko chęć położyć się w swoim łóżeczku i przykryć kocykiem.
Wszedł ponownie do knajpy pod pachą niosąc kuferek. Podszedł do baru i postawił znalezisko na ladzie. Spojrzał tylko na barmana i nic nie mówił. Usiadł i rozkoszował się spokojem oraz ciszą. Nikt nic od niego już nie chciał i nie musiał nigdzie biegać.
- To dla Braci. Oszczędności, których szukali w mieście. - powiedział i rączką posunął skrzyneczkę w stronę barmana. Nie odszedł jednak natychmiast. Liczył na jakiś rodzaj podziękowania lub zapłaty bo przecież był w pracy. Jeżeli jest mu coś zlecane jako „Łusce” to chłopak bierze za to kasę. Postanowił zatem zaczekać aż ktoś doceni jego starania i wysiłki.

[Mijikuma]

Misja D
misja mafijna
Ise Kutashi 10/7

Kutashi z pewnością mógł się dzisiaj nauczyć sporo rzemiosła mafijnego. Są to bowiem w praktyce jego pierwsze kroki w tym biznesie. Niejeden starszy doświadczeniem mafiozo popatrzyłby z politowaniem na działania białowłosego, inny zaś powiedziałby, że idzie dobrą ścieżką niezadawania niepotrzebnego bólu i cierpienia. Spostrzeżenia i opinie na te tematy są różne i gdzie się pójdzie tam można się spotkać z zupełnie inną opinią.
Wszedłszy do baru, akurat nie było za dużego ruchu – w głównej sali zajętych było z połowę stolików przez cichociemnych klientów – tak można ich nazwać, gdyż jak na to, że w lokalu znajduje się co najmniej ponad tuzin osób, to było aż nienaturalnie cicho.
Barman patrzy na Kutashiego, lecz w jego spojrzeniu za grosz zainteresowania. Nie ma zdziwienia, ewidentnie wiedział w jakim celu tu jest i po co. Nic jednak nie mówi, ani też nie wykazuje żadnej inicjatywy jeśli chodzi o zapłatę należnym chłopakowi pieniędzy.
Nagle, chłopak czuje mocny uścisk na ramionach z lewej i prawej strony. Okazuje się, że są to ci sami mafiozi, którzy zlecili mu dzisiejsze zadanie.
- Siemano! Widzę, że ci pykło, choć się nie spieszyłeś za bardzo. Co z starym? A zresztą chuj w to. Dobra, trzymaj hajs. – Wyciąga rękę do barmana, który bierze pakunek i podaje sakiewkę z monetami. Z niego młodszy mafiozo wyciąga nieznaczną część wynagrodzenia i podaje chłopakowi.
- No to co, my spierdalamy. Dzięki za pomoc, młody! – Rzuca na odchodne i razem z swoim bratem opuszczają lokal, Kutashi zaś może się czuć wyjątkowo – nie dość, że właśnie wykonał brudną robotę za kogoś, to jeszcze dostał jedynie ułamek wynagrodzenia za to zlecenie. Taki to już jednak los najniższego stopniem mafiozy…

---

Barman
Mafioza A
Mafioza B
Więzień
Golas

---

Misja zakończona sukcesem

[Mayumi]

Poprzedni post

To był dobry trop, bo okazało się, że pod notką schowany był liścik. Najbardziej oczywiste skrytki, które sprawdziła, nie przyniosły jej żadnych ważnych informacji i zaczynała być już sfrustrowana, gdy pojawił się nowy trop, który na nowo wzniecił w niej ciekawość detektywa. Okazał się on najbardziej trafny ze wszystkich, bo wynikało z niego, że ofiara, której sprawą się zajmowała, faktycznie była niewinna i że jej zleceniodawca miał rację, gdy twierdził, że Oyami został wrobiony w jakieś chore gówno. Środowisko mafijne nigdy nie przestanie jej zaskakiwać i ilość brudu i zepsucia, która tam występowała, była nie do zniesienia dla zwykłego człowieka. Ale nie dla Mayumi, która z tygodnia na tydzień stawała się coraz bardziej odporna na zło, które tam się odbywało i która adaptowała się do nowego środowiska, w którym musiała się odnaleźć.

Pełna wewnętrznych rozkmin (cholera, ostatnimi czasy stawała się strasznie sentymentalna) już miała wychodzić z domu, gdy usłyszała głos. Gdyby była narwaną nastolatką, pewnie rzuciłaby się do ataku, ale jako dorosła, wiedziała, że z odsłoniętym gardłem i brakiem widocznego przeciwnika, mogłaby się co najwyżej zesrać. Podejrzewała, że ten i tak używał jakieś sztuczki przez którą ta i tak nie mogłaby go dojrzeć dojrzeć – przychodziło jej do głowy przynajmniej kilka jutsu, które mogłoby być za to odpowiedzialne. Stała więc posłusznie w miejscu i czekała na dalszy przebieg wydarzeń.

- Po co mi to mówisz? – zapytała spokojnym tonem, choć przeczuwała, że nie dostanie na to pytanie odpowiedzi i że sama będzie musiała ją sobie znaleźć. Mafia, która chciała ją sprawdzić nie była dla niej nową sprawą, bo wiedziała, że prędzej czy później nabiorą jakichś wątpliwości co do jej działania, gdy niektóre z jej spraw zahaczały o pośrednią pomoc przeciwnikom gangów. I choć wiele osób nie zaufałoby dziwnemu dźwiękowi znikąd, to ona wzięła jego słowa za wysoce prawdopodobne. Tylko kim był i dlaczego jej pomagał? Wątpiła, by jego obecność była kolejnym testem mafii, nie wpadliby na coś tak wyszukanego i nie spodziewała się po nich takich podejrzanych zagrań. Brzmiało to więc jak kolejna zagadka, którą będzie musiała rozwiązać.

Wyszła więc z domu „ofiary” i udała się do Czarnej Perły, gdzie próbowała znaleźć zleceniodawcę. Nie powinno być to trudne przez jego charakterystyczne, różowe włosy, więc gdy go już namierzyła, podeszła do niego i skinęła mu głową na powitanie.

- Nazwij mnie gównianym detektywem, ale nic nie znalazłam. Jeśli ktoś go wrabia to robi to tak zajebiście, że nawet ja tego nie odkryję – wzruszyła ramionami. Po drodze przeanalizowała sytuację i doszła do wniosku, że lepiej wyjdzie jak powie nieprawdę i nie dostanie pieniędzy niż jak powie prawdę i się okaże, że nie zdała jakiegoś egzaminu… nawet jak kochała forsę, to sytuacja w której ktoś wbija jej kosę pod żebro wydawała się mało zachęcająca. – Ale mam nadzieję, że to nie był żaden głupi test? – skrzyżowała ramiona. Czy byłoby to aż tak podejrzane, gdyby sama się domyśliła wszystkiego? Może powinna trzymać język za zębami, ale nie była osobą, która szczególnie ukrywałaby swoje zdanie – być może był to błąd.

[Mijikuma]

Misja D
misja mafijna
Mayumi 8/7

Był to dobry trop, ponieważ jedyny jaki udało się Mayumi znaleźć. Co jest o tyle dziwne, że zazwyczaj w tego typu miejscach znajduje się kilka poszlak, które się potem zgodnie łączy ze sobą i szuka się wzorca, który wyjaśniłby nieco więcej i uchyliłby rąbka tajemnicy. W tym przypadku z kolei pani detektyw miała jedną poszlakę, która już sama okazuje się być wystarczająca to określenia rozwiązania tej sprawy.

Nikt na pytanie Mayumi nie odpowiedział i więcej, nie odezwał się w jakikolwiek sposób a kobieta została sama w budynku. Pytaniem nie powinno być jakich sztuczek użył, gdyż jak sama Mayumi stwierdziła, na to znalazłoby się co najmniej kilka jutsu. W zasadzie to jedyna rzecz, którą udało się dowiedzieć dziewczynie w tak krótkim czasie – nie ma do czynienia z byle cywilem czy osobą niepotrafiącą korzystać z swoich zasobów chakrowych.

W Czarnej Perle dość szybko zlokalizowała swojego klienta – masywna kupa mięcha udekorowana różowymi kłakami na łbie jest całkiem łatwa do odnalezienia, co dopiero dla wprawnej detektyw.
Słucha uważnie słów białowłosej i chwile się nie odzywa, a raczej przybiera minę jakby z wielkim zaangażowaniem coś właśnie przedyskutowywał w swojej głowie. W gruncie rzeczy w żadnym stopniu się nie zdradza, choć jeśli Mayumi skupi się bardziej na jego mimice i mowie niewerbalnej to dostrzeże, że mężczyzna nie wydaje się w żadnym stopniu zaskoczony. Co jest dziwne, zważywszy na charakter całej sprawy.
- Dziękuje jednak, że to sprawdziłaś, przynajmniej wiem na pewno. – Odpowiada i kłania się lekko głową w ramach podziękowania. W tym samym momencie kładzie pobrzękujący metalicznie mieszek na stół i przesuwa go w stronę dziewczyny.
- Czego test? – Pyta mężczyzna marszcząc czoło i bardzo sprawnie udając, że nie wie o co chodzi. Nie czeka na odpowiedź i sam sobie ją udziela:
- Nie ma żadnego testu, co chciałem wiedzieć to się dowiedziałem, to twoja zapłata za robotę. Zapamiętam też, że sprawnie uporałaś się z zadaniem. – Dodaje jeszcze, co dla kogoś spoza rodziny mogłoby być czymś zupełnie bez wartości, lecz tutaj Mayumi wiedziała co to znaczy – że jest osobą na której można polegać dla kogoś o wyższym statusie w rodzinnej drabince ważności. A kontakty to najważniejsza potęga w tym mieście. Najwyraźniej jeśli był tu jakiś test, to właśnie go zdała śpiewająco i była już wolna – wykonała przydzielone jej zadanie. Czy jednak wyjdzie z uśmiechem i bezrefleksyjnie wróci do swojego życia, bądź też zastanowi się nad tym co się wydarzyło i czy gdyby tajemniczy jegomość jej nie ostrzegł, co by się wtedy stało – to wszystko zależy tylko od Mayumi.

---

Tajemniczy głos
Chłop

Sukces! Misja ukończona!

[Ryukuro]

Ryukuro przewrócił się z boku na bok. Był wczesny ranek a on nie mógł ponownie zasnąć. Leżał w jedwabnych szatach na średniej jakości łóżku w średniej jakości lokalu w którym wynajmował pokój. Też średniej jakości jakby ktoś miał wątpliwości. Ledwie parę miesięcy temu wstąpił do smoczej mafii marząc o wypruwaniu wnętrzności z feniksów i tygrysów odpowiedzialnych za spalenie jego sklepu. Jednak teraz zakres jego zadań zaczynał się i kończył na wynoszeniu i przenoszeniu zamówień i tym podobnych głupotach. Chciał walczyć a nikt go nie zabrał na żadną akcję. Niestety co za tym idzie jego dochód był równie marny jak prace, które zlecała mu mafia. Oczywiście miał nadal schowane niezłe zasoby pieniężne. Dał radę sporo zaoszczędzić z pracy w swoim przedsiębiorstwie, ale konsekwentnie wzbraniał się przed ich wydawaniem. Chciał wydawać tyle ile zarabiał. A skoro zarabiał niewiele to jego mieszkanko musiało ograniczyć się do wspominanego średniej wielkości pokoju w średniej jakości karczmie. Nie pomagała świadomość tego, co się stało z innym z lokali mafii. Został doszczętnie zniszczony w ramach wojen gangów. Czarna Perła była znanym miejscem spotkań czerwonych jaszczurek więc była też potencjalnym celem wrogiej rodziny.
Chłopak ziewnął okazując swoje kły jak u rekina. Nie było rady musiał w końcu wstać. Bosymi stopami dotknął podłogi i wykonał kopnięcie w przestrzeń przed nim. To był moment na trening. Codziennie od paru dni systematycznie trenował nowe techniki. Z jednej strony jego obecny repertuar możliwych zagrań był zapewne wystarczający, by poradzić sobie z większością osiłków jakich napotka w tym mieście. Z drugiej jednak strony więcej możliwości to zawsze lepiej. Powietrze świsnęło, kiedy po raz kolejny jego noga przecięła powietrze. I następny raz. I znowu. Oddając się automatycznemu powtarzaniu tej samej czynności jego myśli szybko skierowały się do epickich bitew ulicznych mających miejsce właściwie każdego dnia od czasu kiedy tygrysy zostały zaatakowane. Ahh ile by dałby zamiast ćwiczyć sam ze sobą mógł się sprawdzić w prawdziwej walce. Śliska od potu podłoga na chwilę wytrąciła go z równowagi zmuszając do zmiany miejsca treningu. Nabierając powietrze do płuc i powoli je wypuszczając przyjął pochyloną postawę potrzebną do wykonania nowego ruchu. Tym razem jednie tak czekał w bezruchu. Od siły i szybkości ciosu ważniejsza była sama technika. Poprawna technika wybaczy wiele w przeciwieństwie do młócenia postronnych łapskami i nogami na oślep jak osiłek w barze. Zmieniając swoją pozycję ciała powoli wykonał skręt miednicy, by znaleźć się naprzeciwko zamkniętych drzwi. Jego kolano uniosło się swobodnie ku górze by zaraz powoli opaść ku ziemi. Ta technika w przeciwieństwie do pozostałych nie wymagała tylko fizycznych uwarunkowań, ale także wyostrzonych zmysłów. Z tego też powodu zdecydował się ćwiczyć ją na sucho zaraz po wstaniu. Mechanicznie powtarzając całość sekwencji na chwilę skupił całą swoją uwagę na spowolnionej walce z cieniem. Po kilku kolejnych powtórzeniach wychodząc z założenia, że cel treningu został osiągnięty przysiadł na podłodze pod ścianą.
Strzelił palcami i ponownie ziewnął. Nawet poranny ruch nie dał rady go rozbudzić tak jak mogłaby to zrobić poranna mocna kawa. Chyba już czas na wstanie i udanie się do baru na dole .....

  Ukryty tekst

[Arii]

1/14

Tygrysi zwiad
Zlecenie Specjalne C (przeciw Tygrysom)– Ryukuro

---

Młodość prowadziła się swoimi prawami. Wczesny poranek. Inni smacznie jeszcze spali, przekręcali się na prawy bok, chrapali lub robili dorosłe sprawy, ale... relaksowali się. Za to młodzian imieniem Ryukuro postanowił, że przez problemy ze snem potrenuje.
Młodzi rządzili się całkowicie innymi prawami niż starsi, którzy nigdy by sobie nie pozwolili na takie straszne męczenie organizmu o tak nieludzkich godzinach. Ale nie każdy był tym kim był on. Nie był zwykłym białowłosym chłopakiem - o ile takich można uznać za zwykłych. Należał do szlachetnej rodziny mafijnej, która właśnie planowała przejąć całe miasto dla siebie. Czy taki uroczy chłopak pasował do brutalnych Smoków Akiyamy? Nie można było być tego wcale pewnym. Może to miał być nowy wizerunek rodziny? Delikatność i bycie uroczym? Raczej nie...

Co by to nie było postanowił w końcu wstać i zejść na dół. Miał chwilę czasu, aby się ogarnąć i nie musiał się spieszyć. Miał cały dzień dla siebie i działać mógł powoli według własnego "widzimisię". I z takim nastawieniem skierował swoje kroki na sam dół Czarnej Perły. Gdy chciał przekroczyć próg przesuwanych drzwi do czegoś, co nazwać można było jadalnią w jego oczy wpadła niezwykła piękność w czerwono-złote kimono w kwieciste wzory. W czarne włosy miała wpięte żywe krwiste róże. Usta delikatnie pomalowane na czerwień. Siedziała przy stoliku na samym środku popijając jakiś ciepły napój, prawdopodobnie herbatę. -Ryukuro-kun. Czekałam na ciebie. Chodź się przysiądź.- znała jego imię, ale skąd i po co? Wydawała się bardzo sympatyczna i ciepła. Otaczała ją aura dobroci i czegoś niezwykle przyciągającego. Gdy tylko podszedł do stolika wskazała mu dłonią krzesło. -Hayami. Zaraz podadzą śniadanie. Jak się spało?- uśmiechnęła się do niego delikatnie, aby rozluźnić atmosferę.

---

Dialogi:

Hayami - klik!

[Ryukuro]

Rykuro był urodziwy to fakt. Nie da się ukryć. I wizualnie delikatny jak porcelanowa zastawa. Być może to nie pasowało do najbrutalniejszej ze wszystkich mafii, ale w tym właśnie tkwiła jego przewaga! Kto będzie się lepiej wyróżniał na tle tępych osiłków niż taki kwiat? To jak róża rosnąca na środku pustyni. Najlepsze predyspozycje by stać się reprezentantem rodziny w kontaktach z cywilami. Może dzisiaj nie mieli najlepszej renomy. Ale zawsze jutro może nas zaskoczyć. Zawsze może pojawić się ktoś kto poprawi pijar organizacji i zadba o odpowiednią obsługę interesantów. I dlatego białowłosy był przekonany, że będzie największym odkryciem mafijnym tego roku. Tylko najpierw .... muszą go odkryć.
Ubrał swoje rękawice łańcuchowe i udał się na dół. Osoba postronna może uznać to za dziwne i ekscentryczne. Ale skoro miecznicy chodzą wszędzie ze swoimi mieczami to dlaczego on nie może chodzić w rękawicach? Być może są troszkę większe i bardziej nieporęczne niż bardziej typowe odzienie dłoni. I być może troszkę utrudniały jedzenie. Ale z drugiej strony mistrz łańcuchów nie może od tak zostawić swoich łańcuchów. To byłoby dosyć nielogiczne. A torby do której mógłby je wrzucić jeszcze nikt mu nie sprezentował. No i skoro od dawna mógł składać w nich pieczęcie to dlaczego podnoszenie chleba miałoby sprawić mu trudności.
Po wejściu na salę jadalną od razu w oczy rzuciła mu się ubrana na czerwono kobieta. Co jednak ciekawe rozpoznała go i zaprosiła do stolika. Boże od jutra nie pije - stwierdził w myślach. Uśmiechnął się delikatnie do damy i szybkim krokiem zajął miejsce na przeciwko. Pierwsza myśl, która wpadła mu do głowy to jednak fakt, że wczoraj nie pił. Przedwczoraj też. I nie pamiętał żeby jakoś niedawno urwał mu się film. Kim więc była ta kobieta? Na szczęście od razu po tym jak się nad tym zastanowił ta się przedstawiła. Odwzajemnił uśmiech. To chyba pora na ten słynny smalltalk. Niegrzecznie byłoby przechodzić od razu do mięsa. Wręcz grubiańsko. No i należy pamiętać, że był jak kwiatek. Bez wody długo by nie pociągnął. Jaki klan takie trudności. Więc i tak musiał się chociaż napić z rana.
-Letnie noce dobrze mi robią ale chyba nigdy nie przywyknę do ciepłych poranków. Piękne róże dzisiaj zebrane?
Mówiąc ostatnie zdanie pokazał małym palcem na kwiaty w jej włosach. Następnie zdjął obydwie rękawice łańcuchowe kładąc je pod swoim krzesłem. Pierwotnie nie był to jego plan. Doszedł jednak do wniosku, że spożywanie posiłku w towarzystwie damy z wyższych sfer mając na łapskach wielkie metalowe szpony nie brzmiało jak dobry początek znajomości. Po zdjęciu uzbrojenia schował dłonie w długich rękawach oczekując na podanie posiłku.

[Arii]

2/14

Tygrysi zwiad
Zlecenie Specjalne C (przeciw Tygrysom)– Ryukuro

---

Chłopak bez żadnego ale przysiadł się do pięknej niewiasty. Ściągnął nawet swoje niekomfortowe odzienie z dłoni, aby nie wyglądać jak rozbójnik. Kobieta przyglądała mu się ukradkiem popijając herbatę. -Zebrane z ogródka mojej opiekunki. Codziennie zrywam kolejne, aby udekorować włosy. Bardzo mi miło, że zapytałeś.- uśmiechnęła się odkładając filiżankę naparu. Do stoliczka podeszła młoda dziewczyna w kokonie i rozłożyła kilka miseczek, talerzyków i dzbanek wody ze szklanką. Dwie ostatnie rzeczy znalazły się przy jego stronie. Poczęstunku było co niemiara. Bułeczki z nadzieniem, ryż z kwiatem bzu, kawałki mięsa. Nie spodziewał się tego w tym miejscu, które raczej nie należało do wykwintnych. Dopiero teraz zauważył, że kobieta tutaj nie pasowała. Co tak piękna i urocza sama robiła w takim przybytku z daleka od luksusów?

dopiero teraz zauważył, gdy nachyliła się po miseczkę, że w jej włosach pomiędzy płatkami róż znajdowały się spinki w kształcie złotych smoków z rozdziawionymi paszczami. -Nie krępuj się tylko jedz, ile będziesz chciał. Tutejszy kucharz marnuje swoje talenty. Wiedziałeś, że ten przybytek jeszcze tydzień temu należał do Ekibyo?- i ot tak z niczego wypowiedziała nazwę jednej z rodzin mafijnych. Ba! Nie byle jaką, ale rodzinę założycieli mafii. Aktualnie toczących zażarte walki ze Smokami, które żniwa zbierały[ wśród cywilów, strażników i samych siebie. -Masz idealne predyspozycję, żeby gdzieś się dostać i sprawdzić co knują Tygrysy. Zbliżamy się powoli do momentu kulminacji starcia i czas żebyśmy zyskali przewagę nad innymi. Smok musi pochłonąć całe Shigashi.- wszystko mówiła z uroczym uśmieszkiem na twarzy i delikatnością w głoście całkowicie nie sprawiając zmartwionej tym co mówi i kto to usłyszy. -A wracając do tematu Czarnej Perły. Tydzień temu przejęliśmy ten teren dla siebie.- ekspansja smoków działała w dobre. Na ludzi dla nich pracujących musiał być to dobry punkt motywacyjny zachęcający do lepszej pracy dla rodziny. Czyżby właśnie to chciała odciągnąć Hayami?

---

Dialogi:

Hayami - klik!

[Ryukuro]

Pierwszą informacją, którą odnotował w głowie był fakt, że dziewczyna miała jakąś opiekunkę. I to taką z ogródkiem z różami. Dużą ilością róż, jeśli jest w stanie codziennie zerwać nową. Być może to były mało wartościowe dane, ale zawsze mogły mu się do czegoś przydać. Były to tak naprawdę jedyne bardziej szczegółowe informacje jakie pozyskał o swoim zleceniodawcy. Bo nie miał wątpliwości, że dziewczyna nie jest tutaj inicjatorką a jedynie uśmiechniętą doręczycielkom rozkazów od wyższych sfer. Może była językiem? Albo złotą łuską? Kim by jednak nie była przyniesione jadło stygło. Białowłosy nalał sobie cały kubek wody, a potem paroma łykami go opróżnił. Zaraz nalał sobie drugi, który to już spożywał w sposób bardziej cywilizowany. Delikatnym ruchem ręki sięgnął po kawałek mięsa skupiając się na swojej rozmówczyni. Pokazując na chwilę swoje ostre długie białe zęby odgryzł kawałek. Zębiska niczym noże precyzyjnie i bez problemu rozcięły je na pół. Nie wiedział, czy dziewczyna była zaznajomiona także z jego danymi osobowymi jak klan i jego cechy charakterystyczne. Czuł jednak pewną satysfakcję za każdym razem jak nowo poznana osoba mogła dostrzec jego zabójcze rekińskie uzębienie. To musiał być dla wielu niecodzienny widok. A tym bardziej niespodziewany z racji delikatnego wyglądu Rykuro.
Drugą istotną informacją była zmiana władzy w Czarnej Perle. Widząc jej spinki i słysząc jakie posiada informacje mógł już mieć pewność co do tego jaka jest jej rola. Była wysłannicą rodziny. A on oficjalnie mieszkał w mafijnym przybytku należącym do jego rodziny. W końcu dobre wieści. Mógł czuć się przynajmniej chociaż troszkę bezpieczniej wiedząc, że śpi w miejscu należącym do jego rodziny. Uśmiechnął się do niej.
-Zauważyłem po tym, że zrobiło się nagle czyściej i kulturalniej. Było ciężko go pozyskać?
Pierwsze zdanie rzucił żartobliwie a drugie już troszkę bardziej poważnie. Skoro dziewczyna ewidentnie chciała się pochylić nad tym tematem to jego rolą było dać jej przestrzeń do wygadania się. Któż nie lubi się chwalić? I kto nie czuje się lepiej po tym jak się wygada na temat, który go interesuje.
-A co do misji ... to bardziej wniknięcie w stado tygrysów, zakradnięcie się do ich legowiska czy polowanie na ich terenie i urządzenie przesłuchania?
To było już pytanie bardziej na poważnie o szczegóły tego, czego się od niego oczekuje. Jego zadaniem jest gdzieś wejść i pozyskać informacje. Ale informacje pozyskuje się na różne sposoby. Udając kogoś innego i wkręcając się w tłum zbierając plotki. Lub porywając kogoś i wyciągając informacje prosto z jego gardła. Albo okradając kogoś z jego listów, dzienników czy raportów. Mógł też być odesłany do jakiś zasadzek na kurierów. Była też szansa, że to zadanie zespołowe, które miał wykonać w grupie. Tyle możliwości. Musiał uzyskać precyzyjną informację czego się od niego oczekuje, żeby potem nie stracić palców lub głowy za chociażby rozpętanie gdzieś niepotrzebnej krwawej rzeźni. Lub też znając renomę jego rodziny odwrotnie. Żeby nie stracić głowy za to, że zamiast przetrzebienia stada futrzaków zdecydował się ich jedynie okraść. A może ...... a może to chodzi o jego łańcuchy? Może jego zadaniem jest spętać jakiegoś tygryska i doprowadzić go do specjalistów od wyciągania informacji. Chyba pazury się w tym specjalizowały. No nic nie ma co kombinować lepiej poczekać na odpowiedź, która rozwieje wątpliwości.

[Arii]

3/14

Tygrysi zwiad
Zlecenie Specjalne C (przeciw Tygrysom)– Ryukuro

---

Śniadanie było bardzo pożywne. Wiele przekąsek, drobnych bułeczek, wielu rodzajów warzyw. Ale te kły nie służyły do tak prostego jedzenia. One miały rozrywać i właśnie to robiły. Dziewczyna wpatrywała się w chłopaka przez chwilę z zaskoczeniem, ale po chwili zachichotała zakrywając rękawem kimona swoje usta. -Jesteś uroczy, Ryukuru-kun.- sama przegryzała bułeczki i popijała naparem. Pozwoliła mu się chwilę skupić na jedzeniu, ale wystarczyło mu kilka minut i sam z chęcią zaczął uczestniczyć w rozmowie. -Cieszę się, że widać różnicę. Trochę zajęło nam wejście na ten teren, ale jak tylko się udało reszta poszła z górki. Wystarczyło zabić odpowiednią osobę i wszystkie takie przybytki w okolicy stały się nasze. Pracownicy dostali większą płacę i od razu zmieniły się warunki tutaj panujące. Jest czysto, cicho, spokojnie. Może czasami rozwiązujemy coś siłowo, ale potrafimy zadbać o ludzi nas popierających.- powiedziała to z pewnością i dokończyła ostatnią bułeczkę.

Oczyściła usta serwetką i przetarła palce u dłoni. -Twoim zadaniem będzie dostanie się do legowiska, jak to skromnie nazwałeś. Za wschodnim gościńcem na zejściu traktem kupieckim jest pewna stara chata. Według naszych ludzi w jej piwnicy będzie jeden z oficerów planujących obławę na wschodnią bramę, gdzie są nasi ludzie. Twoim zadaniem jest dostanie się tam i zabicie go. Jeżeli zabijesz innych świetnie, ale nie jest to priorytet. Chociaż nie muszę Ci mówić, że im więcej tym lepiej prawda?- jej delikatny, uroczy i ciepły uśmiech wyglądał teraz nieco bardziej, jak u wygłodniałej bestii czekającej na krew w swoim gardle. -Masz jakieś pytania czy będziesz gotowy... zabrać się za to od razu? Poranek to dobry moment na rozlew krwi niczego niespodziewających się Tygrysów.

---

Dialogi:

Hayami - klik!

[Ryukuro]

Rykuro zarumienił się na otrzymany komplement. Jego próżność została pogłaska. Miło, że mógł ją czymś zaskoczyć. Nawet jeśli to były zabójcze zębiska jak u dzikich zwierzaków. Pokiwał ze zrozumieniem głową. A no tak faktycznie prosta metoda. Zaszlachtować starego właściciela i już się jest nowym. Głuptas z niego to przecież takie oczywiste. On tutaj myślał o wielkie bitwie ulicznej lub intrygach w ratuszu a tutaj po prostu trzeba przypierdolić odpowiedniej osobie. Chociaż fakt, że pracownicy dostali podwyżki jakoś tak go uspokoił. Bądź co bądź to był jego chwilowy dom a ci ludzie mu gotowali i krzątali się w jego okolicy. Dobrze jakby mieli pozytywne skojarzenia z rodziną. Mieszanina strachu, szacunku i wdzięczności to chyba idealny balans. I smok dał radę to zrobić. Musieli jednak powoli przejść do konkretów, mimo że rozmowa była bardzo angażująca. Chwile trawił jej instrukcje.
-Rozumiem. Upolować alfę i utopić tyle kociaków ile się uda. Informacje o których mówiłaś, które mam pozyskać to wszystkie znalezione dokumenty i ewentualne dane z przesłuchania? Czy na jakieś informacje powinienem szczególnie zwrócić uwagę? A i wiesz może na ilu przeciwników powinienem liczyć?
Misja dosyć prosta. Upolować kierownika wrogiej drużyny na jego terenie. Na szczęście za miastem więc będzie mógł pójść na całość. Nie powinien mieć z tym większego problemu chociaż wolał upewnić się co do tego czy to na pewno całość jego obowiązków. Głupio byłoby zmasakrować wszystko i wszystkich tylko i wyłącznie po to żeby dostać ochrzan za połowiczne wykonanie rozkazów. Chociaż oczywiście rozumiał, że od tego czy pomorduje przeciwników będzie zależało to czy jego kamraci zostaną zaatakowani. Więc siłą rzeczy suche informacje były dużo mniej warte niż zatrzymanie natarcia wroga. Jak tylko otrzymał odpowiedź to zdecydował się wyruszyć już teraz. Mógł albo siedzieć w pokoju albo załatwić sprawę raz a dobrze. Opcja druga chyba była lepsza.
-Myślę, że nie ma na co czekać. I tak pewnie będzie musiał posiedzieć chwilę na miejscu czekając aż wyjdą z tej piwnicy.
Założył odłożone rękawice łańcuchowe i sprawdził czy na pewno dobrze leżą. Był gotowy do podróży. Ku przygodzie! To będzie jego pierwsza misja i jak dobrze pójdzie pierwsze morderstwo! To jak prezent urodzinowy! Ciekawe jakie to będzie uczucie. Gorzej będzie jak mu się nie spodoba. Ale tym będzie się martwił na miejscu. Chociaż martwiła go troszkę ta cholerna piwnica. No gorzej to by było jakby był łucznikiem. Co łańcuchowiec może zdziałać w małej piwniczce. Zwłaszcza jak przeciwników będzie kilku. W dużym zamieszaniu może dostać dwa razy nożem w plecy i na tym się skończy rumakowanie. I dokładnie na takie okazje powinno się kupować zbroje. Żeby nie dać się głupio wyłapać walcząc w ciasnych pomieszczeniach.

[Arii]

4/14

Tygrysi zwiad
Zlecenie Specjalne C (przeciw Tygrysom)– Ryukuro

---

W końcu były jakieś konkrety i nie musiał się hamować w dowiadywaniu się o wszystko. Dziewczyna też przekazywała mu proste informacje, które były konkretne i tym bardziej nie musiał przejmować się zadawaniem pytań. -Interesuje nas wszystko dotyczące ataku na bramę, ale również kto konkretnie od Tygrysów zajmuje się całą logistyką. Chcemy przechwycić wszystko co się tylko da.- uśmiechnęła się i powoli zaczęła się zbierać. Odsunęła krzesełko i odłożyła serwetkę na talerzyk. -Posiadasz pewne umiejętności, które nie będą zmuszać ciebie na oczekiwanie wyjścia kotków z legowiska. Możesz przecież się tam łatwo dostać w inny sposób.- mrugnęła do niego porozumiewawczo. I zrobiła dwa kroki do przodu tak aby stanąć za jego plecami i pogładzić go po ramieniu. -Liczę na ciebie, Ryukuro-kun. Do zobaczenia po ukończeniu zlecenia.- i wyszła z jadalni. Młoda dziewczyna, która podała im jedzenie zbierała puste i brudne talerzyki nie przerywając mu dalszego posiłku. Uśmiechała się do niego równie miło co sama Hanami, ale gdy zobaczyła jego ostre jak brzytwa zęby przestała.

Gdy postanowił ruszyć w wyznaczone miejsce nie miał problemu z dotarciem do dziwnej chaty, która miała być centrum dowodzenia tygrysów. W okolicy nie widział nikogo. A jeszcze dwieście metrów dalej na samym szlaku mijał wiele wozów. Wyczuł w tym mały podstęp, dlatego dobrze by było się rozejrzeć lub niezauważenie dostać się do środka budynku.

---

Z/T

Dialogi:

Hayami - klik!