Rynek

[Rin Noboru]

Noboru skinął głową mężczyźnie na pożegnanie. Ewidentnie w mieście... cóż, panowało napięcie i działały tutaj jakieś na pół skryte siły, znane mieszkańcom, ale niekoniecznie przyjezdnym. Kontrola straży wydawała się być pozorna. Tylko... kto sprawował władzę w takim razie? Na kogo uważać, poza ową "Gildią"? Czy to możliwe, że i w Shigashi działał jakiś kult Jashina, czy była to inna siła, bardziej "świecka". Tak czy inaczej, brzmiało to jak ciekawe wyzwanie. Znowu poczuł się młody. Jakie to... fascynujące, że napad i groźba śmierci, a następnie bycie zmuszonym do rozpoczęcia życia niemal całkiem na nowo sprawiały, że czuł się wyśmienicie. Gdyby był tego świadomy, już dawno by tak zrobił. Swoją drogą, już jakiś czas nie składał ofiary - ciekawe, czy któryś z tych dzieciaków by się nadał... na oko wyglądały jak jakieś przypadkowo zatrudnione sieroty, co i jemu się zdarzało robić w Ryuzaku, ale pewnie jeszcze będzie musiał poobserwować. Na szczęście miał jeszcze nieco zdolności kredytowej u bóstwa i spłata jego należności nie była jeszcze paląca.

Przystanął na moment, drapiąc się po brodzie i zastanawiając, co dalej. Wiedział już co nieco, choć nadal umykały mu szczegóły. Miał jednak konkretne podejrzenia, konkretną metodę kradzieży w zasadzie chyba udowodnioną... co tu jeszcze. Może warto byłoby wejść do środka, rozejrzeć się? Kupić coś drobnego, aby nie wzbudzić podejrzeń, podpytać - ale nie tak nachalnie jak przy przechodniu, który w końcu coś zwęszył? Dzieciaki nawet jak są w środku, to chyba go nie skojarzą, bo wydawały się dotrzeć już w momencie, jak Akio burdel sprzątał.

Cóż, czemu by nie zaryzykować. Nie ryzykował aż tak wiele, a kto wie - może zysk będzie konkretny. Szukał głównie potwierdzenia, że towary w środku drastycznie będą różnić się jakością, jakby sprzedawczyni nie umiała się zdecydować w jakiego w zasadzie klienta celuje. Albo - kto wie - może nawet dojrzy tam podobne futra i materiały, co u Akio?

Z tymi myślami, wszedł do środka sklepu spokojnym krokiem, rozglądając się po asortymencie z miną człowieka, który chce coś faktycznie kupić - ale lubi najpierw porządnie pooglądać towar.

[Uchiha Hiromi]

~ 12/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Sklepik, do którego Noboru wszedł, był niewielki. Miał drewnianą fasadę i typowe, przesuwne drzwi. W środku było jasno, miejsce było zadbane, a ryżowy papier przepuszczał światło, które padało na eleganckie stoliki i szafy, na których były wyłożone tkaniny. Już na pierwszy rzut oka było też widać, że nie tylko tkaniny są tutaj wystawiane, ale również kimona - część eleganckich, część raczej takich zwykłych. Szafy na ścianach miały dość obszerne półki, gdzie były ułożone tkaniny. Futer nie było nigdzie widać, ale Noboru wiedział, że futra przechowywano w suchym i ciemnym miejscu, z odpowiednimi ziołami i substancjami, żeby trzymać je sucha i czyste, bo chętnie były atakowane przez szkodniki i pleśń.

W środku była też starsza kobieta w dobrym kimonie (chociaż nie jakoś specjalnie drogim). Była szczupła, nieco zasuszona, pomarszczona i o bardzo wąskich ustach. Jej siwe włosy były spięte w bardzo elegancki koczek - jej grzebień wydawał się bardzo wartościowy i piękny - z drogimi kamieniami, kwiatami i pięknie uformowaną masą perłową. Lekki zapach dymu tytoniowego sugerował, że paliła.

Była w towarzystwie dwóch wyrostków, których wcześniej widział Noboru - rozmawiali pod drzwiami, które prowadziły na zaplecze. Kiedy jednak Noboru wszedł do środka, odesłała ich do tyłu machnięciem ręki, a sama uśmiechnęła się tak fałszywie jak tylko mogła i zaszczebiotała.

- Witam, witam! Zapraszam!

[Shindo]

Misja D - Mafia
Manjiro
"Początek - krąg dziewiąty" _____________________________
Posty:
MG: 2
Gracz: 1
_____________________________

Dziewczynka wytrzymała twoje spojrzenie, chociaż było po niej widać, że wprawiło ją to w zakłopotanie. Gdy tylko potwierdziłeś jej, że wszystko zrozumiałeś przy czym równocześnie wyraziłeś swoją gotowość do działania, błyskawicznie odsunęła się od ciebie i biegiem popędziła w kierunku w którym to właśnie ty zmierzałeś. Ciekawe gdzie tak jej było spieszno ? Pewnie wykonywała kolejne zadanie dla mafii, ale tego już się nie miałes dowiedzieć.
Ruszyłeś po swoich "śladach", wychodząc z parku, co prawda powrót nie zajął ci zbyt długo czasu, ale jednak mogłeś poczuć smutek, żal przecież właśnie zakończył się twój spacer ? A może byłeś wielce szczęśliwy i rad ? Po pierwsze wyszedłeś z linii drzew toteż miałeś okazję aby bardziej nacieszyć się spadającymi kroplami na twoją głowę. Zwłaszcza, że burza była już właściwie tuż nad tobą. Drugim powodem mogłoby radość z powodowana mopżliwością wykazania się w szeregach mafii. A może był jakiś inny powód bądź co innego w tym momencie czułeś, na to pytanie już sam msiałeś zdecydować, które uczucie w tym własnie momencie zdominowało twoje serce.

Pozwalając, aby nogi same cię poprowadziły znalazłeś się w końcu na terenie największego rynku w Shigashi no Kiba. Mimo pogody która zdecydowanie nie sprzyjała handlowi, cała branża w raz z klientami nie zrażała się do zawierania transakcji. Tam ktoś kupił kawał mięsa, tam ktoś egzotycznych przypraw, kilku pijaków zataczało się po wypiciu kilku głębszych, to znowu ktoś dał się orżnąć na sporą ilość ryo w grze kubki. Były to wydarzenia które z pewnością rzuciły ci się w oczy, ale to nie był kompletny obraz tego miejsca, gdyż działo się o znacznie więcej, jednakowoż nic co mogłeś nazwać mianem niepasującym do tego miejsca. Gdyż wszystko co miało tutaj miejsce, mogłeś podsumować właśnie tym jednym słowem, które określało to miejsce, ale też było jego nazwą - rynek.

Z pośród tych kramów, udało ci się odnaleźć ten jeden, poszukiwany. Zmierzałeś w kierunku sprzedawcy ryb kiedy, akurat jakieś dziecko na oko dwunastoletnie, przebiegło ci drogę. Chłopiec zaraz zniknął ci z oczu, ale ten który go gonił na długo zapadł ci w pamięć. Był to bardzo rosły niemalże dwumetrowy, dobrze zbudowany mężczyzna po czterdziestce.
- Zaraz cię dopadnę smarku, a wtedy porachuje ci wszystkie kości. - krzyczał wniebogłosy.
Osiłek nigdy nie odnalazł małego złodziejaszka, a ty w spokoju udałeś się w wyznaczone miejsce. Na uboczu rynku mogłeś usłyszeć różnicę w głośności dźwięków. Na bazarze harmider miejsca był wręcz przytłaczający, tutaj jazgotanie plotkujących bab, przekrzykujących jedna drugą był najwyżej irytujący, ale nie uciążliwy... W każdym razie dopóty nie docierała do ciebie treść tego bełkotu.

- Bracie, bracie - krzyczał niski głos z ciemnego zaułku po twojej lewej stronie.
Gdy się odwróciłeś dostrzegłeś mężczyznę, który machał do ciebie ręką.
- Bracie pozwól tu na moment.

Czy to członek twojej mafii ? Nie dowiesz się dopóki nie podejdziesz, ale jedno było pewne. To z pewnością do ciebie wołał, gdyż obok ciebie nie znajdował się nikt inny, kogo można by nazwać bratem.

Osiłek z rynku
Twój brat z mafii?


! UWAGA !
Misja dla mafi może łatwo podnieś swoją rangę. Proszę o czujność.

[Manjiro]

Opuszczenie parku rzeczywiście przyniosło mi więcej frajdy niż gdy się w nim znalazłem, a to za sprawą... no nazwijmy to większą interakcją z pogodą. Co prawda nie miałem pewności jak szybko powinienem udać się we wskazane miejsce ale nie miałem zamiaru pędzić tam na łeb na szyję. Rozkoszowałem się w tym czego inni tak nie cierpieli co jakiś czas wskakując obiema nogami w kolejne kałużę.
Droga mijała mi raczej spokojnie i dość długi czas samotnie jak na środek dnia w mieście, jednak na terenie rynku i właściwie już jego okolicach owa samotność przeminęła bardzo gwałtownie. Do tego momentu ludzi w zasięgu wzroku było może nastu, łącznie. Tu z kolei już na pierwszy rzut oka było kilkudziesięciu. Kobiety, stare i młode, mężczyźni, młodociani przestępcy i kanciarze. Do wyboru do koloru, a co za tym szło, hałas. Jazgot taki że ciężko byłoby zrozumieć pojedyncze słowa nawet gdyby chcieć. Już prędzej chyba dało by się usłyszeć gdakanie jednej konkretnej kury na fermie.
Wzdrygnąłem się. Nie bardzo nie lubiłem takich miejsc, nie lubiłem obcych. Dlatego moje dłonie powędrowały instynktownie bliżej mojego dobytku, tak by nie zostać oskubanym i w razie czego szybko dobyć sztyletu. Spojrzenie, to beztroskie i pełne wręcz dziecięcego szczęścia ustąpiło miejsca skupionemu wzrokowi i grobowej minie. Obserwowałem otoczenie próbując przechodzić przy jak najmniejszej ilości ludzi. Każdy z nich mógł być zagrożeniem, a szczególnie gigant który gnał w moją stronę. Opuszkami palców już sięgałem rękojeści sztyletu drugą ręką zasłaniając ten ruch po przez imitowanie obracania się do ucieczki gdy ten jednak pobiegł dalej goniąc jakiegoś huncwota.
Po chwili jednak odezwał się ktoś z zaułku. Szemrany typ. Aż dziwne było że tak wyraźnie go rozumiałem ale miejsce jakby się zgadzało tylko skąd pewność? Skąd miałem wiedzieć czy owy typ nie wsadzi mi zaraz kosy pod żebra? No właśnie nie mogłem wiedzieć. Musiałem podjąć ryzyko, albo to był On albo będę musiał odstrzelić typa. Podejmując tą jakże trudną moralnie decyzję ruszyłem w jego stronę zginając trzy palce od środkowego do najmniejszego jednocześnie wyprostowując wskazujący tak na kształt pistoletu.

[Shindo]

Misja D - Mafia
Manjiro
"Początek - krąg dziewiąty" _____________________________
Posty:
MG: 3
Gracz: 2
_____________________________

Widząc twoją niepewność i podejrzliwość wobec siebie, mężczyzna patrząc się głęboko w twoje oczy, nie wykonując żadnego ruchu, spokojnie podjął dalszą rozmowę:
- Chwali się twoja ostrożność bracie, ale nie musisz się niczego obawiać. Co prawda żadnych symboli i znaków rozpoznawczych nie mamy, ale powinieneś wiedzieć, że na dziedzińcu są kwiaty czarnej wiśni... Myślę, że tym powinienem przekonać cię do siebie. Dlatego pozwól, że zaczniemy jeszcze raz.
Mężczyzna zakończył swój wywód i niespiesznie wyszedł z ciemnego zaułka, który skutecznie skrywał jego twarz. Z kilkoma bliznami na twarzy i brakiem lewego oka można było przyjąć, że mieści się w standardach aparycji rodziny Akiyama. Podszedł do ciebie, ukłonił się nisko i przedstawił się:
- Brat Kanekichi, Pazur. A skoro już mamy za sobą te wszystkie ceregiele to przejdzmy w końcu do konkretów. Mamy zadanie do wykonania, sprawa jest stosunkowo prosta, w opuszczonych magazynach jest towar do przejęcia. Miasto skrywa tam interesujące nas fanty, jeden z nas będzie miał za zadanie odwrócić uwagę straży, gdy drugi wkradnie się do środka i zabierze to co potrzeba. Władze Shigashi nie chcąc wzbudzać podejrzeń nie wysstawiło zbyt licznej straży, więc nawet najprostsza dywersja powinna zadziałać. Zrobimy to dzisiejszej nocy, także jeżeli miałeś coś na dzisiaj to zapomnij... - członek mafijnej rodziny, na chwilę zatrzymał się w swoim monologu. Chwilę się nad czymś zastanowił i kontynuuował - ... Lubię dawać młodym wolną rękę, aby sami zaczęli stawiać pierwsze kroki w naszych szeregach. Także możesz spokojnie wybrać za co chcesz odpowiadać przy dzisiejszej operacji. Chcesz odwrócić uwagę straży i dostatecznie długo ich przytrzymać, abym mógł zabrać nasz pakunek. Czy też może chcesz wejść do środka i samemu chcesz doznać zastrzyku emocji podczas skoku ?

Brat Kanekichi zakończył przybliżenie ci wszystkich informacji dotyczących waszego zadania. A teraz, oparł się o ścianę pobliskiego domu i z lekkim uśmiechem patrzył się na ciebie wyczekująco. Niczym małe dziecko, nie mógł się doczekać kiedy decyzja zapadnie, kiedy w końcu wybierzesz dla siebie rolę.

W tym samym czasie rozpętała się burza, deszcz zaczął kropić coraz mocniej i mocniej. Na niebie rozpościerały sie co chwila błyskawice rożwietlając pobliską okolicę. W tych krótkich chwilach byłeś wstanie dojrzeć najmniejsze wgłebienia w bliznach swego towarzysza. Czy warunki pogodowe dodawały ci otuchy ? A może jedynie potęgowały dreszczyk emocji, na myśl o zadaniu dla rodziny ?

Brat Kanekichi

! UWAGA !
Misja dla mafi może łatwo podnieś swoją rangę. Proszę o czujność.

[Rin Noboru]

Noboru zaczął przechadzać się między tkaninami, z miną wskazującą na poszukiwanie czegoś konkretnego, chociaż zatrzymał się na moment przy kimonach. Czy czasem jedna z osób, które również narzekały na znikające towary nie sprzedawała właśnie kimon? Chociaż te z drugiej strony jednak ciężej byłoby sprzedawać z drugiej ręki... wzornictwo najczęściej było wystarczająco charakterystyczne, żeby łatwo dało się rozpoznać krawca. Trzeba by być wyjątkowo nieumiejętnym, albo wyjątkowo bezczelnym, by sprzedawać kradzione kimona. Co innego półprodukty pokroju futer, to łatwo było ukryć. Dlatego on sam jeszcze w Ryuzaku dbał o to, żeby oznaczać swoje produkty pieczęciami, które pozwalały na łatwą identyfikację.

Być może czasami w ten sposób oznaczał też produkty podprowadzone innym, mniej sprytnym kupcom, ale cóż - ich strata. Będzie musiał poszukać jakichś lokalnych speców od Fuinjutsu, ewentualnie samemu podszkolić się w tej sztuce.

Słysząc głos sprzedawczyni, odwrócił ku niej głowę i uśmiechnął się, uprzejmie skłaniając.

- Ach, proszę wybaczyć, szanowna pani - widzę, że przeglądając ozdoby na półkach, przeoczyłem największą ozdobę tego sklepu. - rzucił głosem ociekającym niemal słodyczą, po czym zbliżył się do niej. - Widzi pani, wybieram się niedługo w góry na północy i potrzebuję stosownego odzienia, te tutaj łachmany zupełnie mi się tam nie przydadzą. Zszedłem już targ, ale tamtejsi kupcy nie mieli niczego, co by mnie zadowoliło - tylko jakieś pożałowania godne produkty podłej jakości. Polecono mi natomiast pani przybytek jako o wiele bardziej wysublimowany i dbający o jakość, jak i o klienta. Widzę, że wiele pani towaru w istocie zgadza się z tym, co słyszałem - potrzebuję jednak raczej czegoś cieplejszego. Może ma pani jakieś futra i mogłaby mi pani polecić produkt stosowny na taką wyprawę? -

[Uchiha Hiromi]

~ 13/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Kobieta rzuciła spojrzeniem na Noboru i przez ułamek sekundy miała na twarzy wyraz… ciężki do określenia. Spojrzenie na pewno nie było takie, jakie się rzuca na przystojnego młodzieńca. Dość szybko jednak to wrażenie przerodziło się w zadowolenie, kiedy usłyszała słowa wydobywające się z ust Noboru. Miał gadane, potrafił odpowiednio odezwać, żeby pierwsze wrażenie było dobre.

- Pewnie, że ci z targu nie mają niczego ciekawego. Jakby mieli, to by już dawno własne sklepy pozakładali - odpowiedziała z uśmiechem i podeszła do lady, słuchając go uważnie. - Tak, myślę, że miałabym coś dla pana, tak, tak. Tyle że jest pan pewien, że tylko futra potrzebuje? Pewnie buty by się przydały. Też mogę pokierować do ludzi, co mogą zapewnić ochronę i przewodnictwo w takiej podróży. Ale zacznijmy od futer. Coś się znajdzie na zapleczu. Zwykle nie sprzedajemy ich o tej porze roku, ale mam dla pana kilka specjałów. Proszę zaczekać.

Kobieta podeszła do drzwi na zaplecze i dość ostro zawołała do chłopców, którzy tam byli, aby przynieśli futra z zaplecza. Po chwili i ona i chłopcy byli z powrotem, kładąc na ladę kilka najróżniejszych futer w rozmaitych kolorach, z rozmaitych zwierząt.

- To bardzo cenne futra, z Cesarstwa. Z zaśnieżonego Hyuo, gdzie zwierzęta mają najcieplejsze futra, najbardziej odpowiednie w mroźne góry. Lisy, foki, zające. Proszę tylko dotknąć, proszę poczuć jakie są miękkie i delikatne. Takich już pan nie dostanie. Obecnie można jedynie dostać jakieś podróbki z letnich futer, bo nikt się nie spodziewał odcięcia od Cesarstwa. Może zacznie się sprowadzanie z Teiz, ale samuraje, tfu tfu, za przeproszeniem, gówno się znają na czymś poza ich "honorem". Dlatego ma pan szczęście.

Co Noboru zauważył to fakt, że kiedy kobieta pokazywała my futra, odgarnęła elegancko rękaw swojego kimono, pokazując nadgarstek. Jednocześnie było widać, że dba o swoje rękawy i może była trochę, bardzo subtelnie, zalotna. A na jej przedramieniu, niemalże niewidocznym, był tatuaż jakiegoś kota. Noboru mógł ocenić, że być może był to tygrys.

[Rin Noboru]

Noboru gładził się po brodzie, słuchając z zainteresowaniem oferty kobiety - i to nawet szczerym, bo chociaż nie wybierał się naturalnie nigdzie dalej, tak lubił słuchać ofert handlowych i porównywać w głowie ile sam by dał za podobny towar oraz jakiej taktyki by użył. Podobało mu się, że kobieta momentalnie starała się zdywersyfikować ofertę i sprzedać dodatkowe usługi jakichś znajomych - znowu, sam zawsze pouczał swoich pracowników, by robili podobnie. Do tej pory miał w pamięci, jak w taki sposób udało im się sprzedać zamiast pojedynczej włóczni jeszcze łuk, konia, zbroję i ochronę karawany aż do Sarufutsu jakiemuś młodemu bogaczowi. Gdyby nie brak informacji, chętnie by podjął współpracę z tą kobietą, zamiast z naiwnym sprzedawcą z targu. Tyle, że tamtego pewnie łatwiej będzie sobie potem owinąć wokół palca.

- Ha, wiedziałem, że tylko czas marnuję u tych amatorów na placu. Mogłem od razu tutaj zajść, to bym w milszym towarzystwie się szybciej znalazł, a i porządne futra znalazł. - pokiwał z zadowoleniem głową, przeglądając towar i rejestrując mimochodem obecność tatuażu na nadgarstku kobiety. Nie dał po sobie poznać, że go dostrzegl. Miał coraz większe podejrzenia, że w mieście działała co najmniej jedną ukryta na skraju wzroku organizacja, która naprawdę kontrolowała miasto.

- Za ochronę serdecxnie dziękuję, ale ma już do mnie dołączyć paru znajomych, którzy umieją sobie radzić na trakcie, więc tych usług mi nie trzeba... ale kto wie, jeśli nasza wyprawa się uda, może się znaleźć takie zapotrzebowanie. - uśmiechnął się nieco tajemniczo. Z doświadczenia wiedział, że widmo zysku było lepszym afrodyzjakiem i towarem niż jakikolwiek realny zysk, który mógłby zaoferować. Niech wyobraźnia kobiety zacznie sama pracować.

- Cóż, nie pozostaje mi nic innego, jak dopytać o cenę takich dóbr. Może z ewentualną zniżką, jeśli bym miał zakupić od razu dziesięć sztuk? - spytał, błyskając oczami.

[Uchiha Hiromi]

~ 14/... ~

~ Rin Noboru ~

~ Misja rangi D ~

~ Tajemnice targu ~

Kobieta przysłuchiwała się Noboru z pewną przyjemnością, a jej oczy nawet błysnęły z zadowoleniem i zaintrygowaniem, kiedy wspomniał o potencjalnych większych zakupach lub większej współpracy.

- No, no, moglibyśmy pomyśleć o zniżce, ale chyba nie mam aż tyle futer na zapleczu, ale sprawdzimy w magazynie. Jeżeli szanowny pan wpłaci zaliczkę, to istotnie i opuszczę z ceny i za dwa, trzy dni będę miała dla szanownego pana wszystko. A na początek współpracy, jeszcze w promocyjnej cenie, mogę panu zaproponować kimono z pięknym, jesiennym wzorem, idealne dla takiego szanownego pana. Jeżeli chodzi o cenę…

Kobieta wyciągnęła liczydło i zaczęła szybko przesuwać koraliki na nim, licząc coś. Noboru dość szybko zauważył, że nalicza odpowiednie zniżki. Następnie zawołała cenę - i za kimono i za futra tyle, że starczyłoby na utrzymanie rodziny przez kilka miesięcy. I Noboru wiedział, że to właściwa cena po zniżce. Jednak nieadekwatna do tego, że towar był kradziony.

- Jedna dziesiąta tego i wszystko szanownemu panu pięknie załatwię.

[Rin Noboru]

Rin musiał przyznać, że właścicielka sklepu mu się spodobała. Była kuta na cztery nogi, starała się też nie przepuścić żadnej okazji biznesowej, wciskając mu nawet dodatkowo kimono. Szczerze powiedziawszy był zachwycony - i gdyby nie fakt, że posiadała ewidentnie zbyt duże doświadczenie oraz orientację w lokalnych sprawach, to wolałby pracować z nią, niż z naiwnym kupczykiem z targu. Niestety, nawet gdyby teraz jasno dało jej do zrozumienia, że wie skąd bierze futra, w jaki sposób i że chce dołączyć... byłby na jej garnuszku nie wiadomo jak długo, a do tego - kobieta prędzej przejrzałaby jego ewentualne plany. Tymczasem jego oryginalny pracodawca wydawał się o wiele bardziej poczciwy i co ważniejsze - uczciwy, a dzięki temu przewidywalny i to jego łatwiej będzie owinąć sobie wokół palca, albo zastąpić. W głowie powoli wykluwał mu się plan, jak móglby zabić handlarkę w sklepie i spalić jej cały dobytek, a winę zwalić na jej konkurencję, zwalniając sobie miejsce na swój własny stragan. Ale to poczeka. Na razie pogładził wąsy, przyglądając się okiem znawcy pięknemu ubraniu. Tak, z pewnością sobie coś podobnego sprawi, ale za jakiś czas, jak już odbije się nieco od dna i będzie mieć gotówkę do inwestycji.

- Ha! Z chęcią, ale chyba domyśla się pani, że takiej gotówki nie będę nosić przy sobie. W każdym takim dużym mieście krąży mnóstwo rzezimieszków - przechodząc się po targowisku widziałem przynajmniej dwójkę, która zwinęła sakiewki jakimś przechodniom. Dlatego z zasady nie noszę przy sobie zbyt dużo gotówki, tyle tylko, by mieć na posiłek i napitek na mieście. - zaśmiał się głębokim basem, przykładając jedną z dłoni do pokaźnego brzucha. - Wierzę, że tak szybko te futra pani szanownej jednak nie zejdą, bo jeszcze nie ten okres... Wrócę nazajutrz, jeśli tylko przekonam moich towarzyszy do zakupów u Pani. Ale nie sądzę, żeby któryś znalazł lepszy sklep... Chyba, że mogłaby mi pani za powiedzmy... symboliczne 100 Ryo użyczyć próbki tych futer - starczy jakieś mniejsze - abym miał stosowny argument w dyskusji? -

Co prawda podejrzewał, że kupczyk z targu o tym oczywiście nie pomyślał, ale gdyby to były jego futra - z pewnością by je oznaczył własnym znakiem towarowym, aby utrudnić odsprzedaż komu innemu. Może jednak miał szczęście i zdobędzie dowód kradzieży?

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 1/15 Rynek znajdował się w samym centrum tętniącego życiem Shigashi no Kibu. Jak na miasto kupieckie przystało, zagospodarowany dla tego miejsca plac był pokaźnych rozmiarów, a jednocześnie był wypełniony po brzegi. Ciasno ustawione kolorowe stragany, skrzynki pełne lokalnych, jak i importowanych dóbr, w połączeniu z tłumami kupujących, tworzyły istny labirynt, gdzie chwila nieuwagi wystarczy, żeby na coś lub kogoś wpaść i zrobić sobie krzywdę. Zapachy egzotycznych mięs, owoców i potraw, i nieznośny hałas wywołany przez krzyczących sklepikarzy i targujących się klientów, tworzyły razem sensoryczną ucztę, którą mało kto mógł znieść. Każdy tutaj chciał uszczknąć coś dla siebie, czy to zarobić więcej ryo, czy tanim kosztem wypełnić garnek.
Wśród tych tłumów manewrował też nasz bohater, rozglądający się za czymś, co umili jego dzień. Kiedy mafijne obowiązki nie wzywają, znalezienie zajęcia rzadko jest łatwym wyzwaniem. Tyle się czeka na wolne od pracy, a kiedy wreszcie się je ma, nigdy nie ma w co włożyć rąk. Przechadzając się po straganach leniwym tempem, jego wzrok przykuł machający do niego mężczyzna, stojący za ladą jednego ze straganów. Jego gęste wąsy i brwi zasłaniały większość jego twarzy. Kiedy udało mu się zdobyć uwagę Suguru, dłonią wskazał mu, żeby ten do niego podszedł.
- Hej! Chodź, podejdź! Nie chcesz może zarobić paru groszy? Potrzebuję kogoś kumatego, żeby coś dla mnie załatwił - Krzyczał starszy pan do naszego bohatera.

[Suguru]

Życie w mieście bardzo często kojarzyło się z pędem. Każdy gdzieś biegł załatwiać swoje sprawy nie specjalnie oglądając się przy tym na mijane osoby. Lecz gdy naprawdę byłeś mieszczuchem czy dostrzegałeś takie rzeczy? Nie specjalnie, a to z powodu tego że człowiek nie znał innego życia. Dla mnie było to normalne. Tak samo jak to, że gdy się nie wychylasz niewiele osób zauważy twoje istnienie, a co za tym idzie nie będzie o tobie gadać to z kolei prowadzi do unikania plotek które mogłyby zaszkodzić.
Właśnie dlatego osobiście nie wychylałem się. Chodziłem spokojnie i ostrożnie aby nikt nie wpadł na mnie ani żebym ja nie wpadł na kogoś gwarantując sobie tym samym względny spokój.
Niestety czasem przejezdni bądź biznesmeni Shigashi, o ile tak można nazwać gościa sprzedającego jakieś śmierdzące ryby na dwóch skrzynkach, wypatrywali takich osób aby zmącić to nad czym tak ciężko pracowałem. Dokładnie to zadziało się dziś.
Gdy zauważyłem że jakiś podejrzany typ zaczął do mnie machać zacząłem się rozglądać czy może przypadkiem nie macha do kogoś innego, żeby wepchnąć mu tuńczyka będącego w prawdzie śledziem ale popełniłem wtedy dość znaczący błąd. Cholera. Po co się na niego obejrzałem... jeszcze jakbym się nie rozejrzał mógłbym udać że nie widziałem że macha do mnie... - zasłoniłem profil od jego strony ręką jednak spoglądałem przez palce. Nie było wyjścia, mogłem albo uciekać ale wtedy dziad mógł krzyknąć złodziej, a to zbędny kłopot albo podjeść. Krótka kalkulacja za i przeciw mimo wszystko skłoniła mnie aby ruszyć swoje szanowne dupsko do faceta ale zatrzymać się poza zasięgiem jego ramion.
- Hmmmm... - mruknąłem czekając na ofertę kupna zdechłej ryby za równowartość kryształowego pałacu w Karmazynowych Szczytach ale gdy koleś przeszedł do swojej kwestii oczy mi błysnęły niczym dwa talary, a nos zaswędział.
Pieniądze. Czy było coś lepszego niż zarabianie pieniędzy? Śmiem wątpić. Szczególnie gdy ma się daleko idący plan zakupu kilku kamienic w mieście. Mimo to nie zatraciłem się w moim żydo umiłowaniu pieniądza. Askuracyjnie jedną ręką sięgnąłem ku swojemu dobytkowi, a żeby zaraz mnie tu ktoś nie próbował ocyganić zza pleców. Nie ze mną te numery.
- Parę groszy zawsze się przyda ale o jakiej kwocie rozmawiamy?

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 3/15 Choć widok i zgiełk takiego rynku nie robił na pewno wrażenia na lokalnych mieszkańcach, to wielu z uczestniczącym w kiermaszu ludzi pochodziło z innym partii kontynentu. Stąd wszechobecne na twarzach zakłopotanie i dezorientacja. Kiedy Suguru dosłownie na moment zatrzymał się, żeby zerknąć na machającego jegomościa, zaraz ktoś wpadł na niego lekko od boku, uderzając go ramieniem w ramię. Bez odwracania się osoba ta rzuciła tylko ciche przepraszam i utonęła znowu w tłumie. Nasz bohater niezbyt entuzjastycznie zareagował na wołania handlarza i chwilę walczył ze sobą, czy podejść, czy jednak udać, że to nie o niego chodzi. W końcu jednak ciekawość albo może żądza pieniądza, przeważyła o decyzji o podjęciu rozmowy.
- Tak, tak, ty! Różowowłosy dryblas! - Starszy pan utwierdził go w domysłach, kiedy Suguru patrzył na niego przez palce w iście teatralnym geście. Mimo swojego wieku był bardzo głośny i żywy, ale tego w końcu wymagał jego zawód, jeśli chciał przetrwać w tym morzu pełnym rynkowych piranii. Zastanowił się chwilę nad ofertą i rzucił swoją propozycję, po czym szeroko się uśmiechnął, ukazując niepełne uzębienie. - Hmm, co powiesz na sto pięćdziesiąt Ryo? Wyglądasz mi na lokalnego, więc nie zajmie Ci to zbyt długo. Maksymalnie z godzinkę.

[Suguru]

- Ciekawa propozycja ale odrobinę mi się śpieszy, a godzina to mnóstwo czasu. Zresztą patrząc na takiego profesjonalistę jak pan na pewno zdjaje pan sobie z tego sprawę. Jednak za czterysta ryō na pewno mógłbym przesunąć w czasie moje plany. - odparłem czując, że facet chce mnie urobić. Niby godzinka i jesteś wolny, a potem biegaj przez pół dnia jak głupi. Już ją takich znałem, dziadów, jak on.
Poza tym facet jeśli bywał tutaj częściej niż od święta na pewno musiał liczyć się z tym, że w miejscie kupieckim każdy będzie się targował. No może z wyjątkiem turystów. Na nich to pluć i wyciągać kasę jak leci bo w końcu to przyjeżdżają tutaj wydać pieniądze, a nie je zarabiać.
Oczywiście ja też nie byłem tak oderwany od rzeczywistości by uwierzyć że facet zgodzi się od razu na wyższa kwotę która mu rzuciłem. No chyba że zamierzał mnie oszukać. Uczciwy pracodawca nigdy by na to nie poszedł dlatego warto było zawyżyć cenę by następnie dać mu poczucie że utargował dobrą kwotę jednocześnie będąca taką która usatysfakcjonuje również mnie. Jednak zanim do targowania musiałem jeszcze wybadać rodzaj usługi na jaką miałbym się pisać. W końcu wolałbym nie iść z tym dziadem do pokoju jakiejś karczmy, tym bardziej nie za czterysta srebrników.
- Dobra to mówi pan co trzeba ogarnąć? - zapytałem nie tracąc uwagi ze swojego dobytku.

[Kizuna]

Misja D - Suguru Getou - 5/15 Starszy jegomość zmarszczył brwi i przejechał sobie ręką po łysej glacy, jakby sprawdzał, czy nie przybyło mu włosów. Był o głowę niższy od Suguru, a jednak widać było, że po usłyszeniu kontroferty patrzył trochę spod byka.
- Spotkajmy się pośrodku, co ty na to kawalerze? Dwieście... No, niech stracę. Dwieście pięćdziesiąt Ryo, za dobrze wykonaną robotę. Stoi? - Wykonał gest, jakby pluł sobie na dłoń, choć w rzeczywistości tego nie zrobił, i podał ją różowowłosemu Shinobi.
Jeśli oferta została zaakceptowana, a ciekawski chłopak chciał wreszcie dowiedzieć się, czego miał się podjąć, handlarz zaczął grzebać w swoich rzeczach pod ladą. Dopiero teraz, mając chwilę spokoju, można było zauważyć, że faktycznie na straganie tym handluje się rybą. Słony zapach był ledwo wyczuwalny, a wszystkie produkty wyglądały na dość świeże, do tego leżały one w skrzynkach wypełnionych po brzegi lodem. W parze z jakością szła niestety cena, która mogła przerazić nawet tych z większą sakiewką. Nie były to na pewno produkty, na które zwykły mafijny pachołek mógłby sobie często pozwolić. Łysy handlarz wypłynął po chwili spod lady, trzymając w swoich dłoniach zapisany częściowo notes i ołówek. Wyrwał w pośpiechu zużyte już kartki i rzucił je gdzieś na bok, a zeszycik podał naszemu bohaterowi.
- Robota jest taka, żebyś przeszedł się po rynku i pozapisywał ceny konkurencji. Moje rybki są najlepsze i najświeższe w tym cuchnącym kurwidołku, ale od kilku dni mam mniejszy obrót. Muszę wyczaić, o co chodzi. Ja tego sam nie zrobię, bo jak mnie widzą, to sukinkoty z daleka wygrażają mi już pięściami. Tak już się sprawy mają w świecie handlu. Tylko zrób to tak, żeby za bardzo nie było to widoczne, bo to im się na pewno nie spodoba.