Antykwariat

[Hayami Akodo]

misja rangi d dla matsudy kyo
"here i come"
7/15+




Pytanie jest proste i trudne zarazem, bo czemu ktokolwiek miałby mieć coś przeciwko kotom...? Takim niewinnym, futrzastym, słodkim istotom, żyjącym tylko po to, by wchodzić na kolana, łasić się, mruczeć i w ogóle jedynie umilać życie...?
Zaraz się dowiesz, Kyo, cierpliwości - bo w życiu nic nie przychodzi nagle poza długami, nieszczęściem i demonami szaleństwa. Nie wiadomo, co z tej trójki jest gorsze...A może któryś element dałoby się zastąpić? To przecież takie łatwe - zastąpić, wyrzucić, zniszczyć, oddać na przechowanie, bo coś nam nie pasuje do życiowej koncepcji. A że przychodzi czas na zmiany, to nie ma co się zastanawiać, trzeba coś zmienić. Tak po prostu.
Nie, żeby kogoś obchodziła związana z tym krzywda.
Wchodzisz za staruszką dalej, w głąb części mieszkalnej powiązanej z antykwariatem - do budynku, w którym przechowywane są i sprzedawane starocie, dobudowano w zamierzchłych czasach jeszcze inny, mniejszy; od zawsze mieszka tam powiększająca się sukcesywnie przez lata rodzina właściciela. Docierasz do małego saloniku pełnego starych mebli, takich z duszą, ze skrzypiącą podłogą pokrytą odwiecznym jak ten budynek dywanem w kolorze (chyba) ciemnej czerwieni) i powoli pożeranymi przez zęby czasu zasłonami na obsikanych przez ptaki okna. Dawno nikt tu nie sprzątał, to widać.

- Niech panienka wybaczy... - głos staruszki lekko drży. - Stara jestem, nie mam siły tu posprzątać sama, a w dzisiejszych czasach, wie pani, Matsuda-san, tak trudno o pomocnych, dobrych ludzi. Interesu ktoś pilnować musi, ja mam siedemdziesiąt już lat z haczykiem, i tak no...Synowie na misji, synowe wyjechały z chorymi dziećmi do Kyuzo dla ratowania ich zdrówka, więc...Ale ja nie o tym chciałam, panienko. Niech panienka spojrzy na tą bidę, o. Tu w koszyku.

Na środku salonu stoi koszyk - zwykły, wiklinowy, wymoszczony błękitnym kocykiem. W środku znajduje się sześcioro małych , zabiedzonych, potwornie wychudłych kociąt bez oczu. Nie jest to zwykła ślepota, o nie; widać, że to robota człowieka. Zwierzaczki, wszystkie co do jednego, mają czarne, skudlone futerko, miauczą niespokojnie, a co jakiś czas jeden z nich zawodzi głośniejszy pisk. Nigdzie nie widać matki.

- Znalazłam je obok zakatowanej matki. Tu niedaleko, tam, gdzie kiedyś był dom jakichś ludzi - w starczym głosie kobiety drży oburzenie. - Chciałabym, żeby panienka rozejrzała się tam, poszukała, może znalazła tego, kto to robi...To nie są pierwsze maluchy, ja ich tam więcej znalazłam, ale panienka wie, Matsuda-san...Jak do straży iść, to nagle wszyscy zajęci i nikt nie ma czasu dla starej Arisu! Cóż, dlatego dałam to ogłoszenie. Mnie trudno jest na jeden dzień zostawić interes, nawet jak klientów nie ma, a wierzę głęboko, że shinobi jeszcze dobre serca mają. Nie mamy wiele pieniędzy, ale mąż mi trochę gotówki zostawił, te dwieście pięćdziesiąt się znajdzie, a i inna nagroda może...To jak? Zajmie się tym panienka, Matsuda-san?

[Matsuda Kyo]

Kolejne pomieszczenie. Jak je opisać? Jednym słowem, syf. Kyo rzucała okiem na lewo i na prawo, a każda kolejna sekunda zmarnowana na obserwację tego obrazu nędzy i rozpaczy, jedynie utwierdzała ją w tym jednym wniosku... Ale czy to było ważne? To nie było jej życie. To nie było jej mieszkanie. To wszystko należało do obcych jej ludzi... A to jedynie podkreślało jak bezwartościowe to jest, nawet nie napawało jej to obrzydzeniem. Czy coś czuła to widząc...? Co by dała, aby tak... Dlatego niewiele ją zainteresowały wytłumaczenia staruszki, przyczyny jak i efekt nie były ważne... Jednak przechodząc do interesów.
- Co się... - mruknęła widząc... Zmaltretowane zwierzęta. Ale najgorszym to co poczuła, była znajoma już jej mechaniczna reakcja, reakcja, która występuje w sytuacjach, gdzie powinna się w pewien sposób zachować. Nie czuła gniewu, ani obrzydzenia, ani współczucia, jednak była pewna, że ktokolwiek to robi powinien być ukarany. Nic więcej. W pewnym sensie... Jedynym co mogło ją obrzydzać, była jej własna osoba. Tak nieczuła bestia, która jedynie udaje owce. Czy to nie było bardziej straszne niż to co spotyka to zwierzęta? Zależy dla kogo...
- To straszne... Ale... Chcę pomóc! Zajmę się tym. - rzuciła, po udaniu oburzenia a następnie determinacji, by powstrzymać tego człowieka. Czy ta maska wystarczy? Raczej tak. Mimo wszystko, udawanie tego co powinna czuć przychodziło jej z pewną łatwością. Jedynie dostać konkrety i można już się tym zająć, prawda?

[Hayami Akodo]

misja rangi d dla matsudy kyo
"here i come"
9/15+




Staruszka oddycha z ulgą. Zaufała Ci, Kyo, panienko znikąd, dumny wróbelku przeskakujący z nogi na nogę w idealnej obojętności - jednak są na świecie ludzie, którzy umieją się wzruszyć. Tyle że Ty, jak pewna panienka z innej, odległej bajki, nie rozumiesz słowa "wzruszenie", rytm leniwego walca w czasie wojny może Cię jedynie poruszyć - i przeszyć dreszczem. Jak to było? Ach tak, obrót, smutny dźwięk lirycznych strun shamisenu, pełne żalu westchnienie, szelest kimona, naiwny uśmiech do tych wszystkich chłopców mimo drżącej w sercu miłości do nieosiągalnego.

The years slowly creep by, Arisa,
The snow is on the grass again...
But the heart - throbs on as warmly now,
As when the summer days are nigh.
Oh!...The sun - is never dip so low,
So adorn affections not on the sky.

- Dziękuję panience. To niedaleko, o tam, widzi panienka? - tłumaczy z ekspresją staruszka. Wszystko Ci wyjaśnia, pokazuje, jak dojść, a kiedy już udziela informacje, pochyla się nad niespokojnymi, futrzastymi kłębuszkami małych nieszczęść.
Kolejny smutny akord na strunach, łkanie wiatru, obrót, balancez - ach, jakiż to był piękny taniec...! Jakież to było przyjemne, tańczyć na trupach, rozpływać się w niepotrzebnej krzywdzie, deptać po nowonarodzonych...!
Gdy wychodzisz z jej domu, żegna Cię melancholijne miauczenie ofiar, trzask podłogi i chłodny podmuch wiatru. Jest zdecydowanie nieco chłodniej - albo CI się tak tylko wydaje...?

Oh, the sun is never dip so low
A down, affection's cloudless sky.

_________________________________________________________________________________________________________
zt na rynek