Posiadłość rodziny Tanaka

[Tatsuo]

Trzeba jakoś pokazywać to, że ma się pieniądze. A najlepiej zaprezentować liczbę swoich złotych monet przez dobra materialne, jakimi możemy gospodarować. Stąd też nie dziwi nikogo, a przynajmniej nie tych, którzy mogą sobie na to pozwolić, że na obrzeżach osady Shigashi, na lądzie, gdzie jedynie natura rządzi, została wybudowana sporej wielkości chata, będąca w stanie przyjąć do siebie niezliczoną liczbę gości.

Pozwalają na to liczne sypialnie, pokoje do wspólnego picia alkoholu i spożywania pysznego żarełka, a także cała infrastruktura. Czasami nawet spędzenia dnia w tym miejscu nie wystarcza, aby go całkowicie poznać. I to dosłownie. W końcu za każdym wielkim budynkiem kryje się jakaś straszna historia, o której lepiej jest nie opowiadać szerszemu gronu odbiorców.

A kto się tutaj kręci? Głównie wszyscy Ci, którzy chcą udać, że żyją w luksusie. Od wielu lat domostwem tym zajmowała się rodzina Tanaka, parająca się nie tylko szeroko rozumianym artyzmem, który każdy z nas może zrozumieć na inny sposób, ale również bardzo chętnie zawierała przeróżne kontrakty i umowy z osobami chcącymi zacząć swój biznes, lecz potrzebującymi pieniędzy. Wieść lokalna niesie, że mało kto wracał z rozmów, na których prezentował swoje innowacyjne pomysły na rozkręcenie biznesu i zarobieniu kilku złotych monet. Tym jednak się nikt nie przejmuje, bo kto martwiłby się o los jakiegoś mieszczanina. Za to każdy ceni sobie innowacje i pomysły, jakie rodzina może zapewnić. Normalnie geniusze!

Nie sposób również zapomnieć o zlokalizowanych z tyłu domostwa ogrodach, które czekają na gości, gdyby tylko chcieli się nimi przejść.

[Tatsuo]

Kubomi & Toshizo [ C ]
7 / 15
Kurayami Kubomi & Tachibana Toshizo
Trudno byłoby podejrzewać, że ktoś nie zauważy tego, jak jakiś przepięknie ubrany mężczyzna postanowi przeskoczyć kilka metrów nad ziemią i wbić wręcz do środka budynku. Na pewno nie pozostał niezauważony przez mężczyznę pilnującego wejścia, który aż się podniósł, widząc biegnącego w jego stronę (a tak przynajmniej myślał) napakowanego osiłka. Ten jednak nie wybrał drogi przez wejście główne, a przez to nie musiał taranować biednego mężczyzny. Przeskoczył w miarę sprawnie nad drewnianym płotem i znalazł się w pierwszym lepszym pomieszczeniu z otwartą okiennicą, która aż się prawie rozwaliła, gdy Toshizo popchnął ją swoim ciałem, a ta uderzyła z dużą siłą o ścianę. To, czy mężczyzna od razu wezwał straże, czy też może udał się do środka, mężczyzna mógł się jedynie domyślić. Obecnie znajdował się w niewielkim pomieszczeniu, stojąc na jednej z poduszek. Wyglądało to jak typowe miejsce dla gości, aby mogli sobie posiedzieć.

Kubomi postanowiła być nieco bardziej dyskretna. Po obejściu budynku zauważyła, że po jego boku ustawione są schody, którymi można było swobodnie wejść do środka. Obecnie nie były one w żaden sposób zamknięte, bo też nikt nie podejrzewał, że ktoś zapragnie się zakraść do środka. Z drugiej strony być może był powód tego, że pozostawały one otwarte wręcz na oścież? Z innych lokalizacji spostrzegła niezbyt duże okno, przez które może i udałoby się jej przecisnąć, ale obecnie znajdowało się dosyć wysoko. Co to jednak za problem dla shinobiego. 

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Kelnerka
Bogaty wuj
Pan Vip
Pan Vip #2

[Kubomi]

Bingo! Spokój i obserwacja, tak jak uczył jej dziadek, a także koledzy w Mafii, przynosiły efekty. Oczy Białowłosej zmrużyły się wyszukując jakichkolwiek nieprawidłowości, ale na szczęście ich nie wypatrywały. Postanowiła ruszać! Jej celem było wejście po schodach, by jak najkrócej być na widoku – a następnie przed przekroczeniem drzwi nasłuchiwanie, czy kogoś lub czegoś nie ma za nimi, lub w ich pobliżu. Jeżeli uda jej się wyłapać okienko, bez gwałtownych ruchów wejdzie do środka i rozpocznie ostrożne przemieszczanie w kierunku mniej-więcej głównego wejścia, czyli jako-tako tam, gdzie jej „osoba do śledzenia” wpadła i to z hukiem, to musiała przyznać. Musiał czuć się pewnym swoich umiejętności. Kluczem do powodzenia tej misji jest znalezienie jej celu, aby wywnioskować, co próbuje zrobić i gdzie próbuje się udać – inaczej będzie błądziła w ciemno.

  Ukryty tekst

[Toshizō]

Czarnowłosy był pewny swoich umiejętności jednak kiedy rozpoczynał manewr przedostania się do środka miał nadzieje, że narobi przy tym nieco mniej zamieszania. Cóż przynajmniej zlecenie zaczynało być ciekawe i wreszcie może trochę trudne. Właściwie to posiadłość była całkiem klimatyczna i urokliwa. Możliwe, że Toshizo przejmę również i to miejsce. Nie sądził, że w taki prosty sposób może się ustawić w tym śmiesznym miasteczku.
Myślami jednak musiał wrócić do bieżących spraw. Usłyszawszy hałas w pokoju obok... Nie przejął się w tym w ogóle. Skoro już narobił rabanu to nie musiał zachowywać się jakby go tu nie było. Pewnym siebie ruchem otworzył drzwi do pomieszczenia, w którym coś się działo i było nieco głośniej. Potencjalny atak postara się zablokować lub go uniknąć, a w odpowiedzi od razu zaatakuje najostrzejszą częścią łokcia w sam środek twarzy co powinno zniechęcić przeciwnika do stawiania oporu. Jeśli uda mu się uspokoić sytuacje to rozpocznie przeszukiwania pomieszczenia.
Jeśli poszukiwania nie przyniosą skutku to chłopak będzie otwierał i przeczesywał każde pomieszczenie w tej cholernej rezydencji. W przypadku strażników będzie starał się unikać ich ataku, samemu wyprowadzając ciosy z pełną siłą.

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Kubomi & Toshizo [ C ]
8 / 15
Kurayami Kubomi & Tachibana Toshizo
Skoro już powiedzieliśmy A, no to trzeba powiedzieć cały alfabet, bo jeszcze wyjdziemy na jakichś niedouczonych gamoni. Toshizo, nie bojąc się nikogo i niczego, wyszedł naprzeciw starszego mężczyzny, który podjął się akcji poszukania tego, co sprawił niemały raban w całym pomieszczeniu. Niestety, ale zanim w ogóle doszło do jakiejkolwiek rozmowy i spytania, o co właściwie w ogóle mężczyźnie chodzi, że sobie wskoczył przez otwartą okiennicę do środka budynku, "strażnik" wejścia dostał łokciem prosto w twarz, co nie tylko sprawiło, że prawie stracił przytomność, gdy jego nos zalał się krwią, ale i przewrócił się do znajdującego się w środku domostwa niewielkiego ogrodu, co od razu zaalarmowało znajdującego się na balkonie piętro wyżej strażnika. Zdaje się, że o wiele lepiej przygotowanego do walki niż staruszek leżący w krzakach. Tylko co teraz - idziemy na spotkanie ze strażnikiem, a może zawracamy do schodów znajdujących się w bocznym pomieszczeniu (w lewo na mapie)? Parter zdaje się być głównie piętrem dla gości, a na takim nie zwykło trzymać się prywatnych dokumentów.

Kubomi w tym czasie udało się przedostać do środka, z racji tego, że Toshizo wyrządzając hałas, właściwie zwrócił uwagę wszystkich w kierunku prawego skrzydła domu, przez co ta miała ułatwione zadanie. Obecnie znajdowała się na tym samym piętrze, lecz w kuchni, w której jeszcze wesoło bulgotały miedziane kotły wypełnione przeróżnymi cieczami. Najwyraźniej drzwi były otwarte, bo ktoś ciągle tutaj przychodzi i roznosi gościom jedzenie. Drogi stąd były dwie, a właściwie trzy, jeżeli weźmiemy również pod uwagę to, że dziewczyna będzie mogła zawrócić. Jedna prowadziła wprost do głównego holu pomieszczenia, gdzie za chwilę zjawi się strażnik zaalarmowany działaniami Toshizo, a druga prowadziła do niewielkiego pomieszczenia, w którym znalazłaby się drabina prowadząca w dół budynku.

Nie chcecie hajdować, to nie, o.
Żółte - Toshizo
Zielone - staruszek, co leży
Pomarańcz - Kubomi
Niebieskie - drabina w dół

Kelnerka
Bogaty wuj
Pan Vip
Pan Vip #2

[Kubomi]

Oczy Białowłosej rozejrzały się po pomieszczeniu, w którym się znalazła. Kuchnia. Wyjaśniało to otwarte drzwi na zewnątrz, musiało być tutaj za gorąco. Dwie drogi dalej, jedna najpewniej do spiżarni, a druga do miejsca, gdzie zaraz wydarzy się duży chaos – wnioskując po dotychczasowych działaniach jej celu i tym, że jest niezerowa szansa, że znajduje się w tych okolicach. Po dosyć szybkiej analizie sytuacji i prawdopodobnych celów nie było sensu aż tak pchać się w ten harmider ani tym bardziej do spiżarni, w której raczej nic ciekawego nie znajdzie.
Pozostawało więc wycofanie się na zewnątrz i wykorzystując podstawową technikę chakry, postanowiła udać się po ścianie domostwa, tuż przy wejściu do kuchni, omijając przy tym okna po drodze – by skierować się do drugiej drogi wejścia, czyli okna, które znajdowało się wysoko – ale na wyższych piętrach powinno trudniej wejść w konfrontację, skoro uwaga jest na parterze. Pierwotnie planowała znaleźć Toshizo i na tej podstawie ogarnąć dalszy plan, ale chyba nie doceniła słyszalnej rozróby. Więc plan jest prosty, wspiąć się sprawnie po ścianie budynku, w razie zauważenia ile sił w nogach i do okna, przez które najpierw rzuci się pakunek na plecach, a potem ona sama się spróbuje przecisnąć.

  Ukryty tekst

[Toshizō]

Toshizo nie miał planu, nie miał chęci do wykonywania tego zadania. Do przodu pchał go fakt możliwości jakie dawała mu realizacja tego konkretnego zlecenia. Nie martwił się konsekwencjami bo zresztą jest w miejscu, których takie rozróby w ogóle nie interesują. Czarnowłosy natknął się na jakiegoś ciekawskiego, który jednak nie zdążył zrobić niczego, a już leżał w domowym ogródku z twarzą we krwi. Toshizo od razu doskoczył i wyprowadził kopnięcie prosto w twarz. Nie miał zamiaru zostawiać za sobą nikogo.
Tachibana podejmował szybkie decyzje bez zbędnego przemyślenia. Nie sądził, że znajdzie się jakiś strażnik czy inny pracownik rodziny Tanaka, który mógłby mu dać radę. Więc radosnym lecz nieco przyspieszonym krokiem podąży ku pomieszczeniu z drabiną, o której to nawet jeszcze nie wie. Kiedy znajdzie się na dole będzie próbował znaleźć miejsce, które mogłoby chociaż wyglądem zdradzać, że to właśnie tutaj jest schowany cel całej tej imprezy. Toshizo jednak nie będzie aż tak beztroski ponieważ w razie jakiegokolwiek zagrożenia będzie omijał lub blokował, a kiedy mu się to uda od razu przystąpi do kontrataku. Frontalne kopnięcie w klatkę piersiową rozpocznie jego sentencje, a po chwili obrotówka drugą nogą skierowana na szczękę dokończy dzieła zniszczenia.

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Kubomi & Toshizo [ C ]
9 / 15
Kurayami Kubomi & Tachibana Toshizo
Czasami trzeba się ewakuować. Ta jakże cenna taktyka zwana odwrotem wcale nie była wykorzystywana zbyt często przez shinobi, którzy przecież musieli za wszelką cenę wykonać swoje zadanie, nawet przelewając pot i łzy. Kubomi jednak nie zamierzała się narażać na spotkanie ze swoim celem, który w każdej chwili mógł ją przecież zobaczyć i na pewno nie pomyślałby, że dziewczyna jest kolejną z panien próbujących odnaleźć drogę na artystyczny bal w ogrodzie. Toteż odwróciwszy się na pięcie i skupieniu w nich swojej chakry, zamierzała pójść do nieco oddalonego wejścia, będącego niewielkim okienkiem. Znajdowało się ono prawie pod samym dachem i droga do niego trochę trwała, a przynajmniej na tyle długo, aby dwaj kucharza ubrani obecnie w pracowiczne stroje z przewiązanymi na brzuchu chustami. Zamierzali oni zanieść gotujące się w kotłach buliony do ogrodów. Dlatego też ciągle zostawiali kuchnię otwartą, aby mieć do niej pełen dostęp. Widząc jednak przemykającą dziewczynę po ścianie, zaskoczyli się nieco. Spojrzeli po sobie, jakby licząc, że się tylko przewidzieli, ale to chyba nie była pustynna fatamorgana. – Co ty wyprawiasz! – Rzucił w końcu jeden z nich, zbierając w sobie dość odwagi. Dziewczyna w tym czasie mogła jednak przemknąć dalej, próbując się zmieścić przez naprawdę małe okno, licząc na to, że może sie nie zaklinuje albo spróbować cokolwiek uczynić z dwojgiem mężczyzn znajdujących się teraz kilka metrów od niej na ziemi.

Biedny starzec. Nie dość, że ktoś nakazał mu ochronę tego miejsca za zapewne marne pieniądze, to teraz nie tylko dostał z łokcia w nos, ale i ktoś postanowił dołożyć mu potężnego kopniaka. Toshizo mógł jedynie usłyszeć, jak coś strzeliło pod jego nogami. Czy była to gałązka jednego z kwiatków, a może to właśnie kość jego ofiary postanowiła udać się na wypoczynek i się złamała? O ile to nie było częścią kręgosłupa, to przecież człowiek taki będzie spokojnie żył! Chyba. Bo obecnie to się nie ruszał. Tachibana jednak nie przejął się zbytnio tym, że mógł zabić człowieka i już chciał ruszać do przodu w stronę przeciwległego pomieszczenia, w którym się znajdował. Nim jednak zdążył poruszyć w choć najmniejszym stopniu drzwiami, usłyszał, jak z niższego piętra balkonu nad wewnętrznym ogrodem, wydziera się do niego męski głos. – Stój. Natychmiast masz się wytłumaczyć! – I z jednym miał rację. Toshizo faktycznie przystanął, czując, jak trafił w jakąś pułapkę. Belki drewna, na których do tej chwili spokojnie stał, zaczęły się pod nim ułamywać, wciągając go pod ziemię. Będąc teraz niemalże po kolana zapadnięty pod podłogą, nie mógł ruszyć nogami choćby o centymetr. Obecnie, będąc skierowany twarzą w stronę drzwi, nie był w stanie zobaczyć, co dalej planuje strażnik.

Nie chcecie hajdować, to nie, o.
Zolty - Toshizo
Niebieskie - drabina w dol
Brazowy - skrzywdzony przez Toshizo czlowiek
Różowy - przybliżone miejsce straznika

Kelnerka
Bogaty wuj
Pan Vip
Pan Vip #2
Kuchcik
Pan strażnik #1

  Ukryty tekst

[Kubomi]

Wtopa! Trochę przeceniła własne możliwości, a zbagatelizowała zwykłego pecha. Spojrzała równie zaskoczona na nich, co oni na jej osobę. Przez chwilę powstał w jej głowie plan wypytania tych ludzi, po „zachęceniu ich” do tego, ale mogłoby to szybko okazać się bezsensowne, gdyby tylko pracowali na parterze… Z drugiej strony jakakolwiek znajomość tego miejsca, choćby i parteru mogłaby być pomocna. Obecnie chodziła jak dziecko we mgle z dosłownym „jakoś to będzie”. Postanowiła więc zaryzykować, sięgnęła po swoje zawiniątka na plecach, by się odwiązało i swobodnie poleciało do dołu – w tym czasie podłączy linki chakry do swojej zaufanej kukiełki i sama zeskoczy. Chciała to wykonać na tyle sprawnie, by Ningyo wylądowało obok tej dwójki z gotowymi ostrzami, przy nich – a ona tuż przed nim.
- Żadnych głupich ruchów. – poleciła, siląc się na największą pewność siebie w swoim głosie. – Cenicie swoje życie, prawda? Co znajduje się na parterze i wyższych piętrach? Gabinet właściciela lub coś takiego. – dodała, wzdychając w swoich myślach. Liczyła, że to przynajmniej ją naprowadzi jakkolwiek na to czym ma się zająć. Jeśli się okaże, że jej cel przyszedł ukraść jakieś krzesła albo jedzenie, to swojemu pracodawcy w oczy nie spojrzy, jak będzie się tłumaczyła „Musiałam ukraść szybciej i lepiej”. Lepiej, aby nie doszło do tej komedii.
Zakładając, że do małego przesłuchania doszło. Po uzyskaniu odpowiedzi uderzy tępą stroną ostrzy Ningyo w tył głowy tej dwójki, by jak najszybciej stracili przytomność. A dalej… Zależy od odpowiedzi. Może trzeba będzie wrócić na parter, bo tam jest coś, co brzmi jak jakikolwiek cel? Ciekawe jak idzie "osobie do śledzenia".

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Kubomi [ C ]
10 / 15
Kurayami Kubomi
Niektórzy mogliby powiedzieć, że działania podjęte przez Kubomi kwalifikowałyby się do jakiejś opowieści akcji. A nie czekajcie, chyba już kiedyś takie coś było powiedziane? Nie zważając jednak na to, jaka była przeszłość, lalka posłusznie wykonała czynności, jakie zleciła jej Kubomi poprzez podłączenie linek chakry, a sama lalkarka w miarę stabilnie pojawiła się na trawie. Jeden z kucharzy, niosący w ręku tackę z jakimiś wypiekami znajdującymi się na niej, ze strachu aż upuścił ją na ziemię, a ciastka rozsypały się dookoła, lądując tuż pod nogami kukły. – Co ale. – Wydusił jedynie z siebie. Nie wiedział, co się dzieje i dlaczego. Wiedział jedynie, że ma przed sobą ostrze, które teatralnie wręcz pobłyskiwało przez padające nań promienie Słońca. Drugi jedynie popatrzył szybkim rzutem oka na swojego towarzysza i widząc, że odebrało mu całkowicie mowę, postanowił wreszcie cokolwiek odpowiedzieć. Nie widziała mu się utrata życia jedynie przez to, że nie powiedział kilku słów. – W piwnicach. Tam szukaj. – Rzucił jedynie, lecz tuż po tym jego oczy zajęła ciemność spowodowana dość mocnym uderzeniem w tył głowy. Co prawda ostrze nie przebiło głowy na wylot, ale już teraz można było dostrzec nieco krwi sączacej się przez powstałą ranę. Z pewnością ta utrata przytomności nie jest trwała, lecz wystarczająca do tego, aby udać się we wskazane miejsce. Piwnice? Wchodząc do kuchni Kubomi przyuważyła zejście na dolne piętro. Najwyraźniej o tym mówili kuchciki.

I wszystko może by się udało, gdyby nie mężczyzna biegnący z dość dużą prędkością w kierunku dziewczyny. Zdaje się, że ktoś lub coś zaalertował go o tym, co się tutaj wyprawia. Czyżby chłopak, którego miała śledzić Kubomi, wyrządził jeszcze więcej szkód, niż zdawać się mogło? Tak czy siak teraz najważniejsze było to, że w stronę kukły, jak i samej Kubomi, została wystrzelona z ust mężczyzny kula wody, pędząca wprost w stronę Ningyo.

Odleglości:
Kubomi - kukła: 3m
Kukła - mężczyzna: 15m

Pole walki to trawnik o szerokości 5 metrów. Kubomi stoi na środku. Po lewej stronie budynek, po prawej ogrodzenie z żywopłotu. Dalej las.

Kelnerka
Bogaty wuj
Pan Vip
Pan Vip #2
Kuchcik
Pan strażnik #1

  Ukryty tekst

[Kubomi]

Cel misji odkryty! Trochę to zajęło… Drobny, pewny siebie uśmiech wykwitł na twarzy Kubomi. Dwójka ludzi była nieprzytomna, więc pozostawało iść do przodu. Niestety, w życiu Tygrysicy jak zawsze musiały wystąpić komplikacje, gdy oczy kuglarki zauważyły mężczyznę, który biegł ze sporą prędkością w jej kierunku. Najwyraźniej jej cel zrobił na tyle demolki, że przybywało wsparcie? Kula wody odpowiedziała na to nieme pytanie. Ostatnie czego chciała – walka. Lubiła rozwiązywać konflikty bez konfrontacji, jak to ninja ale najwyraźniej nie będzie jej to dane.
- Oi oi! – mruknęła pod nosem, wyraźnie niezadowolona z takiego obrotu wydarzeń. Poruszyła palcami, by Ningyo przygotował się na przyjęcie impetu, a sama wykonała uskok w bok, by dobić do ściany i przez to zejść z linii strzału. Jeśli zdąży, chętnie by przesunęła marionetkę w prawo. Niezależnie od rezultatów, drugą ręką wyciągnęła średniej wielkości zwój z torby, by odpieczętować drugą Ningyo i natychmiastowo podpiąć do niej nici. Następnie zamierzała uciec się do bandyckiego, ale sprawdzonego rozwiązania – nie znała jeszcze siły wroga, a najbliższe wydarzenia powinny pomóc jej to ocenić. Odpieczętowana kukła miała przyłożyć swoje ostrza, a właściwie nogi do dwójki nieprzytomnych.
- Ani kroku, bo zginą! Nie jesteśmy wrogami! – czas na dyplomację! Teraz liczyła, że jej przeciwnik przynajmniej zada sobie trud posłuchania jej, jeśli tak i nie wyprowadzi combosa w jej kierunku to będzie kontynuowała swoje słowa. – Jestem tutaj w sprawie tamtego gbura, który wbił się w tę posiadłość. To on jest moim wrogiem! – może negocjacje zadziałają? A jeśli nie to pozwolą jej nieco lepiej przeanalizować swoją sytuację i pomyśleć nad strategią.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tatsuo]

Kubomi [ C ]
11 / 15
Kurayami Kubomi
Może i bezkonfliktowo udałoby się rozwiązać, gdyby Kubomi nie musiała szukać drugiego wejścia. Czasami pierwsza myśl okazuje się być tą najlepszą. Powrót do pomieszczenia, w którym Tygrysica przed chwilą się znajdowała, został udaremniony przez skierowaną w jej stronę kulę wody. Na jej drodze wciąż znajdowała się lalka, która swoimi drewnianymi ramionami wystawionymi do przodu, miała przyjąć na siebie uderzenie, o ile nie uda jej się czmychnąć w prawo. Prędkość kontrolowanej kukły jedynie nieznacznie przewyższała szybkość lecącej w nią kuli wody, lecz ze względu na odległości udało się jej uniknąć starcia z tym żywiołem, który ostatecznie spadł i rozbił się o ziemię niedaleko Kubomi, tworząc małe zasoby wody. 

Mężczyzna biegnący w stronę Kubomi miał już chwytać swój miecz przyczepiony do pasa, lecz walka w momencie się przerwała. Najwyraźniej nikomu z nich nie zależało na tym, aby za wszelką cenę walczyć, a może to chwyt, jaki zastosowała Kubomi sprawił, że strażnik tej posiadłości musiał przystanąć na chwilę miejscu, znajdując się teraz około 7 metrów od ciał, jak i lalek, a 10 metrów od naszej młodej Ayatsuri. Wkroczenie w dyplomację było ciekawym ruchem ze strony dziewczyny, bo istotnie nie miał on, póki co żadnych informacji na temat tego kim ona jest i jakie jest jej zadanie tutaj. Co prawda widział kukłę stojącą nad ciałami kuchcików, ale Ci nie wyglądali na zaatakowanych. A przynajmniej nie dotkliwie. – Kto Ciebie zatrudnił. – Rzucił jedno, acz proste pytanie, które miało sprawdzić, czy rzeczywiście kobieta pracowała w tym miejscu. A może wymyśli inną historię, w której nie będzie starała się być pracownicą pana Tanaki, a kimś z zewnątrz? Wszystko w jej słowach! Szansa na zaprzestanie niepotrzebnej walki wciąż istniała.

Kelnerka
Bogaty wuj
Pan Vip
Pan Vip #2
Kuchcik
Pan strażnik #1
Pan strażnik #2

  Ukryty tekst

[Kubomi]

Próba dyplomacji się udała. Nie tylko z powodów taktycznych, ale i moralnych cieszyło to białowłosą – prywatnie jednak nie lubiła przelewać krwi, szczególnie, gdy było to niepotrzebne. Nieznacznie uniosła dłonie wewnętrzną stroną w stronę mężczyzny dla pokazania pokojowych zamiarów, choć dalej posiadała nici chakry podłączone do swojej zaufanej kukiełki. Przez chwilę milczała w reakcji na zadane jej pytanie, szacując w głowie ile może powiedzieć.
- Niestety, nie mogę powiedzieć. Powiedzmy, że dla Tajemniczego Zleceniodawcy. – zaczęła swoją wypowiedź, mówiąc powoli i nie wykonując żadnych podejrzanych ruchów. Pierwotnie miała odpowiedzieć, że nie wie dla kogo pracuje, ale zabrzmiało by to żałośnie śmiesznie, a tak to pewną nutę profesjonalizmu utrzyma. – Mój Zleceniodawca był zaniepokojony mężczyzną, który się wtargnął na teren posiadłości i miałam się dowiedzieć kim jest. Ale słysząc, że trochę ucichło zgaduję, że to już nie jest ważne. Jedyne co się domyślam, że próbował coś stąd ukraść, ale to tylko domysły. Tak czy inaczej nie chcę walczyć i najchętniej bym już zaraportowała, że… Nieznany Osobnik rozbił się o ochronę dworku, czyż nie? – dodała po chwili, robiąc powolny krok do tyłu, chcąc już powoli zacząć odwrót i wycofanie do miejsca pracy, gdzie na spokojnie o wszystkim zaraportuje. Śledzony mężczyzna raczej albo będzie martwy albo za kratami, więc chyba nie musi się zajmować zrobieniem „czegoś” przed nim.
- Mogę odejść? – zadała ostatnie pytanie, by być pewną tego, że może się oddalić. Jeżeli tak, to nic jej tutaj już nie trzymało, a jeżeli nie… Raczej da się wycofać wykorzystując kukiełkę jako tarcze. Cały czas jednak jest czujna na wszelki atak z zaskoczenia, ot tak dla przezorności.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tsuma]

Kubomi [ C ]
12 / 15
Kurayami Kubomi
Los dalej się zadziwia tym, że pani z mafii cieszy się, gdy może uniknąć walki bezpośredniej. Prawdą jednak jest również, że spryt niejednokrotnie jest ostrzejszą bronią od stali nawet dobrze naostrzonego miecza. Kukiełki Kubomi delikatnie podskoczyły do góry, gdy ta podniosła swoje ręce, choć na pewno nie był to żaden ruch, który mógłby wytrącić pana strażnika z równowagi, lecz ten stale trzymał swoją dłoń na rękojeści miecza, gotowy do tego, aby w razie zagrożenia zamachnąć się w kierunku jednej z lalek.

– Tajemniczego Zleceniodawcy. – Powtórzył za białowłosą. Nie ufał jej. Trudno, żeby faktycznie uwierzył w słowa jakiejś dziewczyny, której kukły właśnie stały nad ciałami dwóch kuchcików. Nie byli martwi, a i ran widocznych na swym ciele nie posiadali, co z pewnością wpłynęło pozytywnie na plan bladej dziewoi. Informacje, jakie uzyskał od swojego towarzysza znajdującego się obecnie w domu, nie były pełne i właściwie nie wiedział, czego się ma spodziewać. Czy ten ktoś pracował sam, a może miał do tego jakąś wspólniczkę? Z całą pewnością utajnienie personaliów zleceniodawcy nie wpłynęło pozytywnie na to, w jakiej sytuacji znalazła się dziewczyna, która po wykonaniu kilku kroków wstecz mogła usłyszeć ponownie głos swojego przeciwnika.

– Czemu ktoś z zewnątrz miałby chcieć, abyś zajmowała się ochroną tego miejsca? I komu byś to zaraportowała? – Strażnik lekko zmrużył oczy, lecz strażnik jak to strażnik. Gdyby zatrudniali samych bystrych w tym zawodzie, to nikt by nigdy niczego nie ukradł, a wiemy jak jest. Wypadałoby jednak odpowiedzieć na zadane pytania, jak i nieco dołożyć autentyczności swej historii, aby wreszcie dał jej spokój. Co natomiast działo się w środku? Rzeczywiście rozróba, jaką do tej pory preferował mężczyzna, ucichła całkowicie. Tylko kto został pokonany? Tego obecnie Kubomi niestety nie wie.

Kelnerka
Bogaty wuj
Pan Vip
Pan Vip #2
Kuchcik
Pan strażnik #1
Pan strażnik #2

  Ukryty tekst

[Kubomi]

- Czemu? – powtórzyła zadane pytanie, chwile milcząc po wypowiedzeniu tych słów. Na jej twarzy widniał jedynie obojętny wyraz. Białowłosa nauczona już pewnej kontroli nad mimiką twarzy, wiedziała, że jakiekolwiek zdenerwowanie i pokazanie słabości może ją tutaj kosztować. W końcu ponownie otworzyła usta, odzywając się swoim delikatnym, niepasującym do mafiozy, głosem. – Ktoś z Zewnątrz chciał przede wszystkim, aby zająć się Jegomościem, który wparował do oto tej posiadłości! Obydwoje wiemy, że to niebezpieczny człowiek, który brutalnie wykonuje swoje działania. W końcu praktycznie wbił się do tego miejsca, czyż nie? – gdy skończyła mówić, odetchnęła nieco, by ponownie nabrać powietrza w usta i spojrzeć strażnikowi w oczy – siląc się na utrzymanie swojej poważnej maski, która nie zdradzi tego, że ta sytuacja niezwykle ją denerwuje. Delikatnie ruszyła palcami, by jej kukiełki powolnymi ruchami wykonały dwa kroki do tyłu. W końcu narzędzia mordu, przy nieprzytomnych ludziach nie są najlepszym środkiem negocjacji, przynajmniej takich.
- Mężczyzna, który tutaj wparował naraził się… pewnym ludziom. Nie znał zwyczajów, które panują w tym mieście. Pewne zachowania są ryzykowne, jeżeli mogę tak to ująć. Mój Zleceniodawca nie lubi osób, które myślą, że mogą sobie pozwolić na wszystko w Shigashi, niezależnie od tego gdzie są. Gdy tylko odejdę, zaraportuje „Tajemniczemu Zleceniodawcy”, że problem… praktycznie sam się rozwiązał. Przepraszam, że nie skończyło to się lepiej. – kolejnych swych słów była jeszcze mniej pewna. Nie wiedziała na ile sobie może pozwolić. Liczyła na to, że strażnik załapie subtelności w jej wersji zdarzeń – choć czy można nazwać je subtelnościami?
- Czy coś jeszcze zanim się oddalę? – ostatnie słowa wypowiedziała, czując, że to albo moment na walkę albo triumf słowa i brak niepotrzebnego rozlewu krwi. Chciałaby tego drugiego, ale... trochę się bała reakcji pracodawcy na rezultat działań.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst