Wschodni gościniec

[Arino]

Arino spędziła czas w wozie, po prostu medytując. Nie było nic lepszego do roboty, a więc postanowiła wykorzystać ten czas w najlepszy możliwy sposób. Ubrana w pełni na czarno dziewczyna siedziała w siadzie skrzyżnym starając się w ten sposób jak najlepiej wyciszyć. By odciąć się od wszelkich emocji, by nie czuć później żadnych wyrzutów, za niszczenie czegokolwiek. Za zabijanie. Miała teraz zadanie, które było bardzo tożsame z jej zadaniem. Zamierzała więc spisać się tak dobrze, jak się tylko dało. W końcu jednak podróż się skończyła, a ona wyskoczyła z wozu na ziemie, sprężystym wręcz ruchem. Nie można było odmówić jej gibkości.
Tam już czekał na nią pięcioosobowy oddział ubrany podobnie do niej, większość z nich też miała już też założone kaptury wraz z maskami. Oprócz jednej osoby, która od razu podeszła do Arino, przedstawiając się. Uścisnęła jej dłoń, jednak jej oczy pozostały puste. Wysłuchała tego co ma do powiedzenia Hyo ze spokojem i gdy skończyła mówić, postanowiła ściągnąć maskę oraz kaptur odsłaniając swoje płomienne włosy oraz twarz. Może w innym wypadku mogły, by się nawet zaprzyjaźnić. Jednak tutaj chodziło o uwolnienie niewolników oraz zemstę.
- Jestem Arino Hikage, choć dowództwo zwykło mnie nazywać Płomyczkiem - powiedziała spokojnie, dalej nie wychodząc ze swojego trybu narzędzia. Była w pełni dalej skupiona. Mogła kogoś uratować od tego na co ją chciano skazać. Musiała być w swoim najlepszym bojowym trybie, bez wahań czy strachu. Bez panicznego myślenia, bez setki myśli krążących jej po głowie. Tylko jedna rzecz. Cel. - Moje zdolności opierają się głównie na ogniu, potrafię jednak również trochę walczyć mieczem, podczas ostatnich dwóch wizyt w Sanso byłam katowana przez Demonicznego Senseia - jeżeli, którakolwiek miała coś wspólnego z mieczem, doskonale wiedziała o kim mowa, gdyż i ona zaznała tej "przyjemności" połączonej z licznymi siniakami od partnera treningowego. W końcu na jego zajęciach nie było czegoś takiego jak "powstrzymywanie się", cios zawsze miał być ze wszystkich sił. Nigdy jednak nikt nie wylądował tam też w szpitalu, wiedział kogo z kim nie może łączyć - Do tej pory miałam okazję pokonać nikena w przemienionej formie, bestialsko wytrzymałego oraz samuraja, który poddał się gdy tylko odpowiednio go przypaliłam, z obu starć wyszłam prawie bez szwanku - rzekła odsłaniając delikatną bliznę na obojczyku. Można było to nazwać ledwie draśnięciem, wyglądające jak zadane mieczem bardziej niż szponem. Pod tym względem robiło to nawet wrażenie. Zwłaszcza numer z samurajem, w końcu to nie były byle kmiotki.

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w czarne Ninja Yaroi, pod czarną tkaniną ma też ukryty przybornik pasowy. Do tego na jej lewym udzie jest założona czarna kabura na broń. Na jej plecach znajduje się duży kunai.

  Ukryty tekst

[Arii]

11/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

Hyo przyjrzała się Arino, chciałaby coś powiedzieć, ale powstrzymała się na rzecz wysłuchania dziewczyny. Kiwała głową i zaczęła rozmyślać, gdzieby tu ją wsadzić. Kiedy już wszystko ułożyła sobie w głowie przyjrzała się każdemu członkowi drużyny.

-Za około dwie godziny ma tędy przejechać cały korowód. Według wstępnych informacji jest to sześć wozów, w każdym po dwadzieścia osób. Przy woźnicy siedzi dwóch strażników, łącznie dwunastu. Po każdym boku i tyle wozu po jednym strażniku. To daje nam kolejnych osiemnastu. Trzydzieści strażników. Dodatkowo na tyle, oddaleni o trzy kilometry, przejeżdżać będą dwie niezidentyfikowane przez Nas osoby. Nie wiemy na ich temat nic, ale możemy zakładać, że skoro będą trzymać taką odległość, jeden z nich posiada zdolności sensoryczne. Dlatego plan będzie wyglądać w ten sposób...- przyjrzała się wszystkim i uśmiechnęła się do dwóch pierwszych osób w szeregu. -Ayo, Kara - zajmiecie się dwoma pierwszymi wozami. Zlikwidujecie sześciu bocznych strażników i czterech przy woźnicy. Shi i Pon, wy zajmiecie się dwoma następnymi wozami.- w końcu spojrzała się na Arino. -Ty zajmiesz się przedostatnim wozem "Płomyczku". Ja będę obserwować wszystko z tyłów i kontrolować sytuację z dwoma jeźdźcami. W głowie zakodujcie sobie, że może być to zmyłka, dlatego akcja musi przebiec szybko. Kiedy widzieć będziecie, że rusza jedna drużyna, doliczacie minutę, żeby ruszyć samemu. Rozumiemy się?!- dziewczyna zdecydowanie miała posłuch u swoich ludzi, którzy stanęli na baczność, odpowiadająć, że wszystko zrozumieli. -Ayo, Pon, wiecie co teraz robić. Macie poniżej dwóch godzin.- dwie postacie kolejno, w różowej masce i niebieskiej, wyszły na przeciw i zniknęły w obłoczkach dymu. -Reszta może spocząć i przygotować się.
Rozejrzeć się po okolicy, wybrać odpowiedni punkt widokowy. Najlepiej, gdyby było to drzewo na tyle wysokie, żeby nie było Was widać.- kiedy skończyła raport dwie postacie wysunęły się na boki i rozeszły. Ho przyjrzała się jeszcze raz Arino.
-Hmmm... Słyszałam, że jesteś wesoła, ale najwidoczniej to nie o Tobie. Ruszaj przejrzeć teren i się przygotuj. To nie będzie ninken ani słaby samuraj.
Dziewczyna odeszła w bok, wyciągając jakiś zwój z pasa swojego kimona i zaczęła go czytać.

Arino zostało tylko wykonać rozkaz i zacząć rozglądać się po terenie. Wąski dziedziniec, masa drzew dookoła, czyli są otoczone laskiem. To dało jej dużo do myślenia, względem własnych umiejętności. Dodatkowo drzewa były dostatecznie wysokie i ich korony dostatecznie były duże, żeby się pomiędzy nimi skryć. Dodatkowo był z nich idealny widok na przejazd, ale także na wjazd i wyjazd do dziedzińca.

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga

[Arino]

Arino ze spokojem słuchała tego co się tutaj ma dziać. Każde emocje, jakie próbowały się w niej przebudzić starała się zdusić wręcz natychmiastowo. Była teraz narzędziem. Do uwolnienia z tego co zrozumiała miały sto dwudziestu ludzi, to nie było małe przedsięwzięcie, a jego ukrócenie było wielkim policzkiem dla Smoków i karą śmierci dla tych, którzy zawiedli w tym momencie. Dla tych zdradzieckich i kupieckich hien. Do tego jeszcze trzydziestu ludzi w ochronie, których najpewniej również czekała teraz śmierć z ich ręki. Byli złem. A tej nocy spotka ich zasłużony los.
"Arino, gdy ktoś jest twoim wrogiem, nie patrz już tak na niego. Jest on po prostu chodzącym trupem. Tyle. Wyrok został wydany. Bądź narzędziem, które ten wyrok wypełni.". Przypomniała sobie słowa Kaori. Tak, ochrona tego wozu wraz z woźnicami, byli już chodzącymi trupami, które męczyły tylko żywych swoim istnieniem. Tymi dwoma dodatkowymi strażnikami nie zamierzała się też zbytnio przejmować, skoro nimi miała zająć się Hyo. Jednak gdy tak słuchała, zapaliła się jej z automatu czerwona lampka. Ostatnim wozem, nie wozami. Więc kto miał zająć się przedostatnim? Gdy zadała to ważne pytanie, zaprzeczyła głową.
- Co z przedostatnim wozem i jego strażnikami? I zanim się rozejdziemy, weźcie to, skoro dopiero co ukończyłyście jedną misję - powiedziała, sięgając do jednej z większej kieszeni swojego przybornika paskowego i wyciągnęła sześć oni-giri. Miały one inny cel gdy je brała ze stołówki, dlatego też zjadła też część przed wyruszeniem. Jednak jeżeli miało być do stu dwudziestu niewolników to nie było sensu mieć tylko kilku kulek ryżowych.
Gdy w końcu kazała się rozejść i Hyo podeszła ponownie do Arino, dziewczyna lekko westchnęła. Była teraz narzędziem, nie była Arino. Ta kierowała się odruchami serca, a to na misji nie było potrzebne. Osoba działająca sercem, mogła zlitować się nad chodzącym trupem i go nie zabić. Narzędzie działało, zabijało.
- Chciano zrobić ze mnie niewolniczą kurtyzanę - powiedziała bez cienia emocji - Nie zamierzam dopuścić by kogoś spotykało niewolnictwo, będę ratować takie osoby i zabijać, tych którzy się na to ważą. Dlatego będę też narzędziem w rękach mafii, gdy ono tego zażąda, skoro nasze cele są zbieżne - wytłumaczyła prosto swój stan. Himawa oraz Kinohisa wiedziały o tym, jednak nigdy nie widziały tego na własne oczy. Nie mając nic więcej do zrobienia, ruszyła sprawdzić trakt, ile ma długości i szerokości. Chciała to wiedzieć, by móc jak najbardziej precyzyjnie korzystać z ognistych biczy.
Dlatego też wyciągnęła linę jutową o długości dziesięciu metrów z przybornika pasków, mierząc sobie wszystko, by w walce być jak najlepiej przygotowaną. Nie mogła sobie w tym wypadku pozwolić na to by spalić wszystko wokół, musiała być teraz precyzyjnym ogniem. Gdy skończyła, ruszyła na jedno z wyższych drzew, by wspiąć się na nie przy pomocy Kinobori no Waza. Gdy dostała się wysoko na drzewo usiadła na jednej z gałęzi, ukryta w liściach i czekała na swoją kolej, z zamiarem przypatrzenia się, jak działają inne też dziewczyny podczas ataku.

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w czarne Ninja Yaroi, pod czarną tkaniną ma też ukryty przybornik pasowy. Do tego na jej lewym udzie jest założona czarna kabura na broń. Na jej plecach znajduje się duży kunai.

  Ukryty tekst

[Arii]

13/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

-Ostatni wóz to nie Twoje zmartwienie Arino. Zajmij się piątym, czyli ostatnim. A jedzenie zostaw sobie na później. Nam nic się bez niego nie stanie.- dziewczyna mrugnęła do niej na odchodne.
W tym czasie Arino postanowiła zapoznać się z terenem. Masa drzew po jednej stronie i jeszcze więcej drzew po drugiej. Łączna długość traktu, jakim się zajmowały wynosiła cztery kilometry. Szerokość drogi to sto metrów z jednej na drugą. Drzewa były gęsto zalesione. Niektóre były mniejsze, ale zdecydowana większość była wysoka i korony były rozpięte, gęste. Kiedy przysiadła na gałęzi mogła zauważyć, że dowódca czyta zwój i pogwizduje. Pozostałe dwie sylwetki usadowiły się na drzewach i ewidentnie dobrze się ze sobą bawiły. A dwie osoby, które dostały jakiś tajemniczy rozkaz jeszcze nie wróciły.
Ze swojego drzewa Arino widziała dobrze wjazd na gościniec, więc będzie miała idealny punkt do oglądania pojazdów zaprzęgniętych w konie.
Po jakieś godzinie doszła do niej na gałęzi obok Hyo. Spojrzała się na nią z uśmiechem, pokazując swoje białe ząbki. -Nie musisz się tak odcinać, wiesz? Wydaje mi się, że bardzo źle odebrałaś rozkaz Płomienia na temat uczuć. Po prostu nie ma już czegoś takiego jak Ty, jako jednostka. Musisz włączyć siebie do rodziny. Możesz być wesołą, ale spełniać wszystko o co prosi rodzina. To jest bycie w Feniksach. Liczy się całość, nie jednostka. Nikt nie mówi Ci, żebyś przestała być jakaś. Chodzi o to, że nie ma czegoś takiego jak zbieżne cele. Chcesz się zemścić, bo spotkała Ciebie krzywda. Ale teraz już nie ma na to miejsca. Jest Feniks i to jego cel jest jako jedyny w Twoim sercu. A raczej powinien być.- Hyuga spojrzała się na płomiennowłosą ninja i kiwnęła głową, żeby zeszły na dół. Wsadziła dwa palce do ust i zagwizdała. Wszyscy pojawili się wokół nich, jakby z powietrza. -Arino. Mamy jeszcze trochę czasu. Jako świeżynka, powtórz plan i zbieramy się do roboty.

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga

[Arino]

Skoro tak chciała, tak też zamierzała zrobić Arino. Była narzędziem, w rękach mafii. Narzędziem, danym teraz do ręki Hyo, mającej zaplanować całą akcję. Zgodnie z wytycznymi sprawdziła pole walki, czy wystarczy jej miejsca, by tańczyć swoimi biczami ognia i jak bardzo będzie mogła je wręcz rozciągać. Była to wystarczająca ilość. Wiedziała, też iż konie w jednym momencie też będą spłoszone, gdy tylko pojawi się wraz z ogniem. Konie bały się ognia. Miała plan, więc teraz siedziała spokojnie obserwując trakt. Było tak, do czasu aż znowu Hyo postanowiła się do niej zbliżyć.
Słuchała jej w ciszy, ale zgodnie z założeniem bycia narzędziem, nie zamierzała komentować. Wiedziała czego się od niej wymagało, wiedziała czym jest mafia lepiej od samej Hyo. Hyuga, nie była częścią stałą rodziny, jak Hikage. Arino wychowała się wśród Mafii. Nim jednak ciocia zaczęła jej szkolić, nie skrzywdziła nikogo. Nie rzucała kamieniami w psy, nawet współczuła ludziom w dybach. Taka była właśnie kiedyś. Dobra dziewczynka o ciepłym sercu. Był tylko jeden sposób, by mogła zabić. Stać się bezwolnym narzędziem na czas akcji, a później odłożyć maskę zabójcy i stać się sobą. Nie zamierzała więc wdawać się teraz w kłótnię, gdy była w pełni skupiona i była narzędziem. Nie dopuszczała z całych sił uczuć z serca. Nie było teraz czasu na słabość! Ku jej zdziwieniu Hyo postanowiła zrobić po raz drugi naradę przed akcją i gdy kazała jej jeszcze raz wygłosić cały plan, popatrzyła na nią zaskoczona. To na pewno ona? A co jeżeli wpadła nagle w genjutsu? Lepiej się upewnić. Złożyła pieczęć barana przed sobą. "Kai". Tak na wszelki wypadek. Jeżeli nic się nie stało, zamierzała spokojnie ujawnić plan, w innym wypadku zamierzała dać znać znak innym. Mimo bycia narzędziem, w głębi ducha była cały czas panikarą.
- Ayo i Kara, atakują dwa pierwsze wozy, mają zdjąć dziesięciu strażników. Shi i Pon, mają zaatakować dwa kolejne wozy, a ja, mam zająć się ostatnim. Zadaniem Hyo jest pilnowanie naszych pleców oraz dwóch jeźdźców z tyłu. Drużyny działają z odstępem minuty. Mamy pamiętać, iż może to być jedna wielka podpucha - streściła sprawnie Arino, zdając sobie sprawę iż te rozkazy nie były zbyt przewidujące, ale uznała iż obszarem jej działań będzie okolica powozu oraz jego konie. Na ten moment to oznaczało iż będzie walczyć z sześcioma przeciwnikami. Dwóch z wozu, dwóch z boków oraz dwóch tyłowych. Najlepiej byłoby ich zdjąć Kunajami, ale w zależności od sytuacji najpewniej przywoła ogień.

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w czarne Ninja Yaroi, pod czarną tkaniną ma też ukryty przybornik pasowy. Do tego na jej lewym udzie jest założona czarna kabura na broń. Na jej plecach znajduje się duży kunai.

  Ukryty tekst

[Arii]

15/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

Wszyscy zebrani byli, jak tylko dziewczyna złożyła pieczęć. No i wszyscy zaczęli się z niej śmiać. Hyo tego nie skomentowała przetarła tylko oczy z łez i skupiła się na tym, co dziewczyna mówi. Pokiwała głową. Pięknie. Zapamiętała wszystko, zaklaskała.
-Dobrze, zapamiętałaś wszystko. Teraz. Każda na swoje drzewo. Mamy mało czasu a zaczyna się powoli ściemniać. Obserwujcie dokładnie moje sygnały. Otwarta dłoń, stójcie. Palec w dół, zaczynacie. Kciuk do tyłu. Zwijamy się. Zamknięta pięść, notka świetlna. Rozumiemy się?- brunetka znowu spoważniała. Dookoła jej oczy pojawiły się żyły, co oznaczało, że misja się rozpoczęła. Skoczyła do tyłu, pomiędzy gałęzie drzewa. Każda inna osoba z drużyny zrobiła dokładnie to samo. Chowając się w gęstwiny liści. Po około dwudziestu minutach wszyscy zobaczyli znak, żeby czekać.
Na dziedziniec powoli wtoczył się pierwszy wóz. Tak jak się spodziewano, dwóch strażników na woźnicy i trzech na boku i tyle. Drugi wóz wjechał w odległości około 200 metrów od niego. Trzeci i czwarty dokładnie tak samo. Piąty zajechał z nieco większą odległością, co mogło zastanawiać. Na drodze nie było widać szóstego wozu. Ale za to pojawił się pierwszy znak.
Hyo pokazała zamkniętą pięść i nagle w powietrzu pofrunęły cztery kunaie i rozbłysły światłem. Wszystkie idealnie wpasowały się pomiędzy wozy, oślepiając każdego. Kiedy Arino otworzyła oczy i zaczęła odliczanie, palec Hyo już wskazywał, żeby rusza i się tak utrzymywał. Ewidentnie obserwowała całą okolicę swoim Byakuganem. Dwa pierwsze wozy już prawie były wyswobodzone od strażników. I w tym samym momencie w idealnym czasie Shi i Pon uderzyli o strażników, nie robiąc nawet przy tym hałasu. Właśnie zaraz miała nadejść chwila Arino. Jej strażnicy powoli wracali do widzenia świata. Pytanie, jak zamierza wyswobodzić ten wóz?

odległość między wozami po 200 metrów (1 - 2 wóz 200m, 2 - 3 wóz 200, 3 - 4 wóz 200m)
odległość od 4 wozu do wozu 5 (Arino) 300 metrów

Czarne gwiazdki - strażnicy
Zielona niby-gwiazdka - Hyo
Różowe kółko - Ayo
Czerwone kółko - Kara
Niebieskie kółko - Pon
Pomarańczowe kółko - Shi
Czerwone serce - Arino - odległość z drzewa do wozu - 100 m)

w następnym poście umieść wszystkie swoje statystyki, KC etc

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga

[Arino]

Mogły się śmiać, ale ona wolała zawsze dmuchać na zimne, niż dać się złapać w jakieś genjutsu. Himawa miała genjutsu oparte na świetlikach oraz dźwięku, nigdy nie było wiadomo, kto na ciebie naciera. Lekko ją zdenerwowało zachowanie pozostłych członków grupy, lecz w żaden sposób tego nie skomentowała. W końcu jednak ta, dała by wszyscy zajęli swoje pozycję. Arino tak jak wszyscy wybili się i znalazła na jednym z drzew, gdzie przysiadła oczekując na pojawienie się wozów. Gdy te się zjawiły, było ich pięć. Gdzie był jej wóz? Odległość między czwartym, a szóstym wozem była spora. Czyżby był niewidzialny i nim miała zająć się osoba, widząca niewidzialne rzeczy, jak Hyuuga? Nie miała jednak czasu, gdyż padł sygnał do ataku. Zamknęła oczy przygotowana na notki świetlne i odczekała aż minie ich efekt. Nastał też czas dla drugiej grupy. Dobyła sześć shurikenów z podręcznego paska i ułożyła je w obu dłoniach. Gdy dano jej sygnał, skoczyła do przodu, rzucając w ludzi na koźle, z zamiarem oczywiście wyeliminowania obu strażników, jednak nie, była szkolona w seido, mogło się jej to więc lekko nie udać i mogła przy tym zranić też woźnicę. Tak jak i pozostali atakujący wybiła się do przodu, by jak najszybciej znaleźć się w odległości przynajmniej sześciu metrów od nich. Jednak już na dwunastym metrze złożyła pieczęć tygrysa i szarpnęła rękoma na boki.
Dla wszystkich tu obecnych podstawową wiedzą było to, iż Katon wymagał zaczerpnięcia powietrza przed stworzeniem ognia, jednak nie w tym wypadku. W jej dłoniach pojawiły się dwa płomienie, którymi ona zamachnęła się, zmieniając oba płomienie w dwa ogniste bicze, które strzeliły do przodu z zamiarem uderzenia w jednego ze strażników z dwóch stron w gardło. Nawet jeżeli nie zabiłaby go tym, powinna przypalić mu tak gardło by nawet nie mógł krzyknąć. Zaraz po tym uderzeniu, zamierzała też uderzyć w drugiego ze strażników, tym razem już na poziomie klatki piersiowej. Celem był strażnik znajdujący się zza wozem. Niezależnie jednak od wszystkiego zamierzała utrzymywać dalej swoje nowe Katon. Tylko w wypadku zabicia tych dwóch strażników, zamierzała znaleźć się na wozie i uderzyć z góry oboma biczami w dół, w ostatniego strażnika.

  Ukryty tekst

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w czarne Ninja Yaroi, pod czarną tkaniną ma też ukryty przybornik pasowy. Do tego na jej lewym udzie jest założona czarna kabura na broń. Na jej plecach znajduje się duży kunai.

[Arii]

17/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

Płomiennowłosa dziewczyna widziała, jak jej drużyna rozprawia się ze swoimi przeciwnikami, więc sama nie czekała na zaproszenie do akcji. Rzucając dwoma shurikenami raniła jednego strażnika na woźnicy, zaś drugi shuriken trafił w drewnianą ścianę powozu. Woźnica odskoczył i zaczął dramatycznie uciekać ze swojego stanowiska kierując się do lasu, skąd zeskoczyła dziewczyna. Drugi strażnik zeskoczył z niego i ukrył się za prawym bokiem przy następnym z mężczyzn. Następne ruchy dziewczyny były dość specyficzne i pozwoliły jej przygotować coś specjalnego, co rozświetliło okolicę wokół nich. Strażnicy już dłużej nie wiedzieli co to. Pierwszy ze strażników, który otrzymał rany w gardło padł próbując się za nie złapać, ale było tak gorące, że skóra i krew przylepiała mu się do parzonych przez nie dłoni. Drugi również otrzymał swoją ranę w pierś. Ale tylnego strażnika po prostu tam nie było i jej technika trafiła w drzwiczki od powozu i opadły na zewnątrz. Z jego wnętrza nie wydał się żaden dźwięk. Zero reakcji.
Za to zauważyła jak dwa kije bo lecą z dwóch stron w kierunku jej nóg. Pozostała dwójka strażników przy życiu nie zamierzała tak łatwo oddać tego wozu napastnikom. Chociaż przy innych nikt nie musiał się martwić już o to. Strażnicy leżeli martwi na glebie.
Sama Hyo trzymała nadal sygnał, ale widziała coś więcej niż jej oddział i niepokoiła się tym, co widzi. Została jeszcze Arino, którą trzeba było sprawdzić. Szczerze powiedziawszy poradziła sobie świetnie z pierwszymi trzema. Hyuga chciała do niej dołączyć, ale musiała pierw zawierzyć w jej umiejętności. Dlatego postanowiła sprawdzić, jak dokończy sprawę i jak zareaguję na niespodziankę w środku.

odległość między wozami po 200 metrów (1 - 2 wóz 200m, 2 - 3 wóz 200, 3 - 4 wóz 200m)
odległość od 4 wozu do wozu 5 (Arino) 300 metrów

Czarne gwiazdki - strażnicy
Zielona niby-gwiazdka - Hyo
Różowe kółko - Ayo
Czerwone kółko - Kara
Niebieskie kółko - Pon
Pomarańczowe kółko - Shi
Czerwone serce - Arino - odległość do strażników 1m

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga

[Arino]

W większości jej sztuczki zadziały, tak jak się spodziewała. Shurikeny raniły ludzi, a ci spadali z kozła. Arino nie zamierzała czekać i zamierzała załatwić sprawę tak jak sugerował jej pseudonim. Płomiennie, a jako iż nikt nie widział do tej pory jej jutsu ognia, zaskakiwała przeciwników, pozbywając się dwóch w bardzo szybki i sprawny sposób. Gdy ruszyły ku niej dwa kije, skróciła bicze to trzech metrów, powodując iż zmieniły one kolor z czerwonego na prawie złoty. Skupiła ogień w jednym miejscu. Skróconymi biczami zakręciła wydłużając je ponownie tak by uderzyły w oba lecące ku niej kije. Jeżeli udało jej się odbić, skróciła jeszcze bardziej swoje bicze, do metra aż. Nie patrzyła na nie, musiała je czuć, gdyż tak zebrany ogień, był zbyt jaskrawy jak na noc. Mając metrowe bicze, przeciwnicy mogli czuć się pewnie, lecz ona znowu nimi szarpnęła, zamierzając się ku nim i jednocześnie je wydłużając, tak by oplotły ich w pasie. Nie znała pełnych możliwości swoich biczów, jednak gdy testowała tę technika na skała, ogień przecinał je niczym miecz.

  Ukryty tekst

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w czarne Ninja Yaroi, pod czarną tkaniną ma też ukryty przybornik pasowy. Do tego na jej lewym udzie jest założona czarna kabura na broń. Na jej plecach znajduje się duży kunai.

[Arii]

19/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

Akcja dziewczyny się powiodła. Kije zostały przepalone i przepołowione a sami oprawcy zostali zranieni tak, że od razu padli na ziemię. Hyo zeskoczyła na ziemię obok jej wozu i spojrzała do środka. Splunęła na ziemię. -Wykiwali Nas.- jej Byakugan ponownie się włączył zaczęła patrzeć w każdym kierunku po kolei ruszając gałkami ocznymi jak szalona. Zacisnęła pięści. Cała drużyna zebrała się wokół niej z jakimiś zwitkami pergaminów.
-Przy każdym woźnicy wbity był kunai z tym. U Arino również.- męski głos Pona mógł zaskoczyć dziewczynę, w końcu zakładała, że wszyscy są tutaj dziewczynami, bądź kobietami. Hyo kończąc swój rekonesans odetchnęła i przejęła dokumenty. Pokazała je Arino, żeby również się z tym zapoznała. Na pergaminach napisane było tylko:

Przepraszam. W wozach zapłata za towar. R.

I dosłownie w środku wozu Arino stała ogromna skrzynia ze złotem. Mogła spojrzeć również na inne wozy, które zostały już otworzone przez dziewczyny i zobaczyć ten sam obrazek. Nagle z lasu wyszły dwie sylwetki Ayo i Pon wyciągały złapanych woźniców z lasu. Te same osoby stały tuż obok niej. Czyżby właśnie to kazała im robić przed rozpoczęciem oględzin terenu? -Żaden z nich nam nic nie powie. Ayo, Pon – zostajecie tutaj. Zajmijcie się tymi pieniędzmi i wozami. Dostarczcie woźniców do kryjówki. Reszta, mamy długo drogę. Szósty wóz, który ominął Naszą pułapkę jest wschodzie, osiem kilometrów od Nas. Nie ma czasu na odpoczynek. Jazda.- widać było, że Hyo jest zdenerwowana. Włączyła ponownie swojego Byakugana i ruszyła na gałęzie drzew, przeskakując z jednego na drugie. Wszyscy inni wykonali rozkaz, Ayo i Pon zostali przy swoich podobiznach i zaczęli pracę. -Płomyczku, bardzo ciekawa umiejętność z takim Katonem. Nie spodziewałam się czegoś takiego.
-Szczerze bardzo spektakularna, robi wrażenie, że potrafisz panować tak nad Ogniem, żeby zmanipulować tak bardzo kształt.- kolejny męski głos w drużynie.
Wszyscy patrzyli się teraz na nią, chcąc złapać z nią jakikolwiek kontakt. Oprócz Hyo, nikt inny ne wydawał się zirytowany, nie dawali po sobie tego poznać? A może jednak mieli to gdzieś i była to misja, jak misja? Może sama powinna zacząć mieć takie podejście? A może jednak „narzędzie” tak nie może? Pewne wartości zostały zamknięte, ale jednak komplementy musiały być dla dziewczyny miłe, w końcu ktoś widział efekty jej treningów, przy których się starała i dawała z siebie wszystko, żeby móc być odpowiednio przygotowaną na takie zadania, jak teraz.

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga
Pon
Shi

[Arino]

Wszystko poszło zgodnie z planem, ale wtedy zrozumiała iż niepotrzebnie się tak napięła na walkę z tymi strażnikami. Mogła inaczej ich załatwić, ale dostali przynajmniej to na co zasłużyli. Gdy tylko dwa ogniste bicze otoczyły ich i zaczęły coraz bardziej ranić, wiedziała, iż to było już okrucieństwo. Dlatego przerwała przepływ czakry do dłoni, sprawiając iż ogień natychmiastowo zgasł. Ruszyła sprawdzić wóz, chcąc być jedną z osób, która jako pierwsza zobaczy uwalnianych ludzi i jej nadzieje nagle spełzły na niczym. Pełna spokoju, wręcz opanowana dziewczyna starająca się do tej pory blokować swoje emocje wewnątrz siebie, wybuchła gniewem. Ściągnęła maskę i uderzyła stopą w tył wozu cofając się o kilka kroków.
Wykiwali nas! - pomyślała wściekła, miała ochotę wrzeszczeć. Jak do tego mogło dojść. To nie tak miało być! Nie chciała łupić pieniędzy. Chciała uratować ludzi. Chciała zatrzymać niewolnictwo!
Na szczęście, dowódca oddziału wiedział gdzie jest szósty wóz, a to oznaczało iż nie wszystko było stracone. Arino, z opuszczoną maską i oczami w których widać było nadzieję, spojrzała na nich. Uśmiech pojawił się na jej twarzy. Wciąż była nadzieja. Gdy ta dała znak iż mają ruszyć, posłuchała rozkazu, nasuwając z powrotem maskę. Ktoś patrzący w jej oczy, widziałby jak nadzieja, zmienia się w zdecydowanie i ten wręcz pusty wyraz, który do tej pory mogli dostrzec.
- Nie łatwo było się tego nauczyć, ale podobno to jutsu jest jednym z ważniejszych w nauce dla osoby z rodziny Hikage - powiedziała opanowanym głosem, tak jak i reszta ruszając w kierunku wyznaczonym przez Hyo. To tam był cel wyprawy, to tam była jej zemsta, unikalna. Uratowanie ludzi przed niewolnictwem i zabijanie złych ludzi. Tym była jej zemsta, a jako narzędzie nie czuła się w żaden sposób winna. Zabiła brutalnie ludzi przed chwilą, a jedyne co czuła to iż przesadziła tylko z mocą. Tylko roztropne podejście do sprawy, pozbawione emocji.

  Ukryty tekst

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w czarne Ninja Yaroi, pod czarną tkaniną ma też ukryty przybornik pasowy. Do tego na jej lewym udzie jest założona czarna kabura na broń. Na jej plecach znajduje się duży kunai.

[Arii]

21/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

Wszyscy przeskakiwali z drzewa na drzewo. Każdy rozumiał chyba powagę sytuacji, ktoś zabrał im cenne minuty na to, żeby przeprowadzić boczny transport. W dodatku zdecydowanie przekroczył on szybkie dotarcie. A także nie zwalniał. Hyo ciągle obserwowała powóz przed nimi. Zbliżały się, ale nie było to tak szybkie tempo. Arino widziała różnicę pomiędzy sobą a innymi członkami różnicy. Nie czuli zmęczenia, które Ona w trakcie tej gonitwy zaczęła odczuwać po pięciu kilometrach. A tamte były jeszcze po poprzedniej misji. Hyo widząc do zaczęła zwalniać pościg.
-Zostały nam trzy kilometry, dasz radę Płomyku czy przyda Ci się trochę przerwy?- chyba wolała upewnić się, że jej podopieczna nie padnie w trakcie pościgu z wycieńczenia. Nie spodziewała się też innej odpowiedzi od „Dam radę”, ale zamierzała bacznie się jej przyglądać kątem oka. -Wóz jest ogromny, jest w nim 120 osób, ale brak dwóch jeźdźców, o których mówiłam wcześniej. A raczej jest ktoś, ale jest to tylko jedna osoba. Nie, zaraz…- powiedziała jakieś słowa. -Kara, Shi. Ruszajcie do przodu. Odbijcie wóz z niewolnikami. Arino, za mną.- odbiła całkowicie w bok, kierując się na zachód. Co zobaczyła i dlaczego tak przyspieszyła? Czyżby zobaczyła coś bardziej ważnego od wozu z niewolnikami, na którym tak zależało Arino?

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga
Pon
Shi

[Arino]

- Nic mi nie jest, choć żałuje użycia chakry - powiedziała Arino, biegnąc obok dowódcy swojego oddziału. Nie była w końcu byle jaką pannicą, która poprzez Ciocię dostała się na taką misję. Cioci należały się jednak wszelkie laury za każdy rezultat osiągnięty przez Arino, była w końcu jej nauczycielka. Ona wymyśliła jak ma trenować Arino. Rozgrzewki i minimalny jednogodzinny bieg każdego dnia. Dziewczyna się nie obijała, zwłaszcza w Sanso. Nie dorównywała siłą oczywiście osobą, które trenowały znacznie dłużej od niej i były oczywiście starsze, lecz nie było jednak wielu rówieśników, którzy byli silniejsi od niej.
Co do samej chakry, żałowała tego, w końcu jak mogło być inaczej, w końcu tamci ludzie byli płotkami, jednak ona jeszcze nie potrafiła ocenić siły ludzi. Postanowiła na następny raz testować ludzi najpierw rzucając w nich bronią. I zdała sobie sprawę, iż nie zebrała tych cholernych dwóch pierwszych shurikenów, którymi rzuciła. Miała nadzieję, iż tamci zbiorą po niej broń, bo to nie była najtańsza rzecz, zwłaszcza przy jej wydatkach. Gdy zdała sobie ze sprawy, ze swoich myśli, wyciszyła je, by skupić się w pełni na celu zadania. Rozpraszanie uwagi, mogło kosztować życie. Zaczęła, bardziej zważać na otoczenie, by w odpowiednim momencie móc zareagować.
Gdy Hyo zauważyła coś dziwnego, postanowiła zabrać ze sobą Arino i skierować się tam. No to teraz mogło się zacząć dziwniej, ale skoro dowódca kazał, narzędzie słuchało.

  Ukryty tekst

Arino "Płomyczek" Hikage

[Arii]

23/x

Wyprawa C - Niewolnicy Arino

Nie było czasu na zbytnie tłumaczenie, trzeba było ruszyć za kapitanem, który zauważył całkowicie coś innego niż wóz niewolników. Kiedy przebiły się przez kolejny kilometr Arino odczuła, że zmęczenie daje jej znak. Ciągły bieg/ruch przez sześć kilometrów był jednak męczący i zmęczenie dawało o sobie znać, jednakże nie było to jeszcze uciążliwe. Ot, mała zadyszka.
Z takich przemyśleń wyrwała dziewczynę nagła zmiana pozycji. Z drzew zeskoczyły na grunt i zaczęły biec przed siebie. Hyo nadal dopasowywała się do tempa Arino, ale w końcu się zatrzymała. Spojrzała się na dziewczynę. Jej Byakugan ciągłe był aktywowany. -W naszą stronę zmierza dwójką mężczyzn. Są szybcy, podejrzewam, że to dwójka, o której mamy informacje. Cele mają zostać złapane i przesłuchane. Jeden jest mój. Drugi Twój. Mam nadzieję, że dasz sobie radę sama. Zresztą masz swoje bicze. Powinnaś dać radę.- przyjrzała się Arino, aż ta nagle w końcu usłyszała dźwięk czyjegoś biegu. Dwóch mężczyzn, o których wspominała brunetka wyzionęło z ciemności drzew i zatrzymało się trzy metry od nich. Jeden był zamaskowany. Maska była cała czarna, jego aura przerażała i zdecydowanie Arino wiedziała, że to nie jej poziom. Zaś drugim okazał się brunet. Niebezpieczny przeciwnik, było czuć od niego coś dziwnego. To też dało się wyczuć. Hyo wymieniła tylko wzrok z przeciwnikami i czarna maska pobiegła w bok a za nią Pani kapitan.
Płomiennowłosa mogła spojrzeć na swojego przeciwnika, który patrzył się na nią i przekrzywił głowę. -Nie chcę Ci zrobić krzywdy. Zejdź mi z drogi a przeżyjesz.

  Ukryty tekst

Czarne kółko - przeciwnik
Czerwone serce - Arino

Dzieli ich 3 metry

Dialogi:
Ikuchi
Kaori Hikage
Hyo Hyuga
Pon
Shi
Przeciwnik

[Arino]

Sześć kilometrów rzeczywiście nie było czymś co nie zrobiłby na Arino wrażenia, jednak była przyzwyczajona do takiej właśnie rozgrzewki w Sanso Ryokan*. Nie zaczynała odczuwać zmęczenia, wręcz czuła się rozgrzana, brakowało jej tylko zwyczajowej przed wszystkim rozgrzewki. Przydałoby się przez takimi walkami być rozciągniętym i pewnym swoich mięśni. Szanse wtedy też na nagłe skurcze były niewielkie. Biegła słuchając opinii Kapitan oddziału na swój temat robiąc proste skinięcie głowy. Miała przed sobą osobę gotową do walki. Mając maskę nasuniętą na twarz, Hyo mogła patrzeć tylko w oczach, których nie było strachu. Była tylko determinacja. Czasem jednak i tak się zdarzało, iż osoby zdeterminowane na widok przerażających rzeczy, zaczynały uciekać. Pojawiał się w nich strach. Czy tak byłoby z Arino, to już musiała sama Hyo ocenić.
W końcu jednak się zatrzymały i spojrzały w kierunku, z którego nadciągnął przeciwnik. Jeden z maską, która miała przerażać. Czuła wręcz iż jego pokłady chakry są na zupełnie innym poziomie i ku jej szczęściu, to Hyo postanowiła się nim zająć, jej zostawiając bruneta. Patrząc na Arino przekrzywił głowę. No cóż, wiedział tylko tyle iż jest kobietą. Szaty ściśle do niej przylegały zdradzając jej kształty, jednak nie mógł dostrzec zza maską, jak wygląda. Widział jej pomarańczowe oczy, wpatrzone w niego z determinacją. Nie sięgnęła też jeszcze po miecz, ale nasunięta maska na usta, sugerowała też iż nie jest ona użytkowniczką Katonu. I to mogło zaskoczyć przeciwnika.
- Mam rozkaz - powiedziała, składając pieczęć tygrysa. Jedyną jej potrzebną. Miała nadzieję, iż nie jest płotką i go nie zabije tym. Skacząc do tyłu, odsunęła od siebie dłonie i wytworzyła tym razem po zewnętrznej stronie dłoni dwa płomienie. Ruchem do przodu, tuż przy swoich nogach skierowała oba bicze w niego, wydłużając je do dwunastu metrów, co było jej osobistym ograniczeniem. Oba miały uderzyć z obu stron w niego, a chwytając go, miały go opleść resztą wolnej długości.
Powodem zewnętrznego ułożenia płomieni, było to iż jej dłonie dalej były wolne. Przesuwając tak blisko swoich nóg wolne dłonie, zdołała z kabury na broń dobyć trzy kunaje i rzucić jednym z nich, dwa pozostałe zostawiając sobie na później. To był idealny atak z trzech stron, w razie problemów zamierzała uzyskać przewagę odległości - była osobą w końcu walczącą na średnim dystansie, mimo posiadania miecza. W razie uniku, mogła też błyskawicznie skrócić bicze do minimalnej długości i ponownie nimi się zasłonić lub odbić nawet atak.

  Ukryty tekst

*W każdym poście jest nawet o tym wzmianka <3
Arino "Płomyczek" Hikage