Wschodni gościniec

[Souei]

Jest to jedna z głównych dróg prowadzących ze wschodnich prowincji do Shigashi no Kibu. Przez swoją długość jest dość zróżnicowana, jednak długi jej fragment w pobliżu kupieckiej osady prowadzi przez okoliczne lasy. Sam szlak jest szeroki na co najmniej dwa wozy, a nawierzchnia ubita do tego stopnia, że podczas ulew i niepogody błoto nie staje się problemem nie do przebycia. W lato drzewa rosnące po bokach gościńca dają przyjemny cień ułatwiający życie podróżnym, natomiast w zimę chronią przed mroźnym wiatrem i ograniczają zasypanie traktu śniegiem. Jak na każdej drodze występują godziny szczytu i mniejszego ruchu, zależne nie tylko od pory dnia, ale również pory roku.

[Souei]

Misja B
15/45 Dziewczynie widocznie zmiękły nogi na widok długiego, nagiego miecza Kyoushiego. Jej chłopak takiego nie miał. Hierarchia w trzyosobowym towarzystwie szybko więc ustaliła się sama. Na szycie znajdował się Shiroyasha, potem długo długo nic, potem dziewczyna i na samym dnie pierdołowaty chłopak, który umiał tylko przytakiwać albo się zawstydzić.
- Sheeesh, po prostu zamknij się i chodź. - Kobietka zarzuciła sobie z powrotem ramiączko na swoje miejsce i wyciągnęła za rękę swojego chłopaka z pokoju, a potem w ogóle z domku. Warto przy tym zaznaczyć, że jej facet przez cały czas posłusznie pozostawał zamknięty.
Tym sposobem leśniczówka została zabezpieczona, teren sprawdzony, a Kyoushi uspokojony. W małym leśnym domku aktualnie nie było już niczego do oglądania ani wypędzenia, więc szermierz z Sogen mógł przejść do właściwej części zadania, którym było zabijanie i uprowadzanie. Po oddaleniu się od leśniczówki prosto w kierunku północnym dotarł w końcu do drogi, o której wcześniej opowiedziała mu Kaede. Korzystając z przewagi czasu, którą Shiroyasha miał na przygotowanie, mógł on spokojnie wybrać miejsce zasadzki. Zdecydował więc, że oddali się nieco od miasta. Odgłosy walki mogły łatwo zwabić niepożądane osoby w miejsce całej akcji, czyniąc z nich niewygodnych świadków. Kyo nie miał również problemów ze znalezieniem wysokiego drzewa. W końcu wciąż znajdował się w lesie, przez który przebiegał wschodni trakt. Dał radę wspiąć się na gałąź i zająć dobry punkt obserwacyjny, jednak takie rozwiązanie mogło skutecznie pozbawić go elementu zaskoczenia przez to, że część liści o tej porze roku zamiast na drzewach, znajdowała się już na ziemi. Z drugiej strony, dzięki temu Kyoushi widział więcej drogi, na której miał zastać go jego cel. Do wieczora pozostało jednak jeszcze co najmniej kilka godzin, więc zanosiło się na długi czas oczekiwania.

[Kyoushi]

• No cóż, nie każdy mógł pochwalić się takim mieczem, jaki posiadał on - wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju, ze stali kantaiskiej, o praktycznie całej powierzchni koloru smoły. Cudowny i jedyny, a jaki długi! Wiadomym jednak było, że białowłosy nie życzy sobie by sytuacja kolejny raz się powtórzyła, więc szybko wyprosił ów parkę, która zabawiała się w leśniczówce, którą on planował zabezpieczyć. Nie było szans by znajdowały się tutaj osoby trzecie, więc rozprawił się z nimi właśnie w ten, a nie inny sposób, ukazując swoją "siłę".
  W końcu wyszli i tyle ich widział - sporo szczęścia, że nie musiał przelewać krwi. Ich szczęścia, bo kto jak kto, ale białowłosy nie wahałby się nawet sekundy by skrócić tę parkę o głowy. Więc mieli poważnie więcej szczęścia, a szczególnie dziewczyna, która także była zbyt cwana i nie wiedziała co za chwile może się stać. Cóż, najważniejsze jednak było w jego rozumowaniu, że leśniczówka była już zabezpieczona, a sam szermierz mógł na spokojnie podejść do tej sprawy, wiedząc, że właśnie ogarnął temat.
  Kolejnym jego krokiem było porwanie i także wyczyszczenie terenu z wszystkich możliwych świadków czy też gapiów. Ruszył w stronę, z której mieli nadjechać jego kompani, których miał poczęstować stalą. Wybrał nawet miejsce, które będzie idealne do stworzenia odpowiednich warunków do zasadzki, której jakoś specjalnie inaczej nie planował jak improwizacja już na miejscu. Wysokie drzewo przy trakcie biegnącym ze wschodu idealnie wpasowywało się w jego plan. Nieefektownym natomiast było miejsce, które było dość... Odsłonięte ze względu na brak liści. Taki urok lasów liściastych, no cóż. Nie miał jednak nic ciekawszego do roboty, a stąd widział znacznie więcej drogi, więc cofnął się na jeszcze wcześniejsze drzewo, by zobaczyć czy stamtąd również będzie miał dobry widok i pozostanie mu obserwować wydarzenia, które miały niechybnie nadejść. Jeżeli jednak będzie ciulowy widok, to wraca na poprzednie drzewo i stąd planuje dalej obserwować.

[Souei]

Misja B
17/45 Miejsce może i nie było najlepsze do ukrywania się, ale niewątpliwie było dobrym punktem obserwacyjnym. Kyoushi siedząc na drzewie widział wystarczająco duży fragment drogi, aby dostrzegać nadciągających podróżnych na długo przed tym, gdy spotka się z nimi twarzą w twarz. Niestety, sam również był doskonale widoczny na czubku drzewa, ale tym nie zrażał się ani przez chwilę. Przebojowy Sentoki od zawsze lubił wyróżniać się w tłumie, więc takie bycie na świeczniku to na pewno dla niego nie pierwszyzna. Być może po prostu wyciągał wnioski z wcześniejszych niepowodzeń? W pierwszym zadaniu realizowanym dla Kaede postawił na skrytość i ciche zabójstwa, co niezbyt mu się opłaciło. Teraz było po prostu logiczne to, że postanowił się trzymać swoich silnych stron, zamiast silić się na nie bycie sobą. Problemem było to, że godzina była jeszcze dość młoda i trzeba było siedzieć na gałęzi dość długo, aby nareszcie doczekać się tej pory dnia, w którym słońce zacznie przytulać się do horyzontu. W tym czasie minęło go wiele kupców i karawan wędrujących z i do kupieckiej osady. Wzrokowi żadnej z nich nie umknął siedzący na drzewie dziwak. Wszyscy przyglądali mu się bacznie i wzmagali czujność gdy go mijali, jednak ostatecznie przez brak jakichkolwiek ruchów nie doszło do żadnej konfrontacji, nawet słownej. Po prostu nikt nie zaczepiał wypatrującego swojego celu Shiroyashy, a i on nie był zainteresowany nikim, kto nie był jego celem.
Po wielu godzinach oczekiwania jego cierpliwość została nagrodzona, a przynajmniej tak mogłoby mu się wydawać. Ze wschodu nadciągał mały konwój złożony z pięciu koni. Na razie jeźdźcy byli tylko czarnymi sylwetkami na brązowym tle drogi i drzew, jednak przynajmniej ilość się zgadzała. Nie było żadnych wozów, bryczek ani nawet furmanek. Po prostu pięć idących gęsiego koni pojawiło się na drodze, a Kyu mógł mieć nadzieję, że za chwilę rozprostuje ścierpnięte nogi.

[Kyoushi]

• Jakby nie to, że cierpliwość to nie była jego największa cnota, którą posiadał to byłoby znacznie łatwiej, jednak jakoś się udało. Nie będąc przecież sensorem, mógł polegać tylko na swojej percepcji, która udostępniała mu kawał fragmentu drogi, którą objął wzrokiem w celu poszukiwania swojej ofiary. Nic przeciwko, jeżeli zauważyli go pierwsi. W końcu to nie takie dziwne, że jakiś kotleś stał se na szczycie drzew i obserwował. Może obserwował ptaki i był pierwszym ornitologiem tej ery? Albo lubił gwiazdy, nie wiem.
  Możliwym było, że pierwszy raz wyciągnął te daleko idące wnioski, że jednak tryb ducha to nie jest tego powołanie. O wiele lepiej nadawał się do tego by wejść z buta, dobrze, dokładnie, szybko i odpowiednio boleśnie dla wszystkich wokół, nie przejmując się pierdołami, a tylko obranym lub nadanym mu celem. Takowym była zamożna córka, którą miał porwać i pozbyć się reszty. Idealnie także pod teren, gdzie było go sporo by korzystać z najcięższych dział jakie posiadał ciskając technikami elementu ognia na lewo czy prawo.
  Miał ochotę co kolejnemu, który się gapił na niego, gdy sobie z nudów na gałęzi machał nóżkami, pokazać język. No patrzą się jakby zobaczyli słonia na drzewie, a to tylko czerwonooki szermierz. Kij im na łeb, niech się zajmą sobą. On oprócz wyluzowanego spędzania czasu i długotrwałego czekania nie robił nic, po prostu obserwował, chcąc wiedzieć, kiedy najlepiej będzie się skryć. Pozostali go nie interesowali. Nie nudził się, więc sam nikogo nie zaczepił, a poza tym po co. Co by zmienili kupcy w jego życiu? No właśnie.
  Ziewnął sobie po raz ostatni, gdy w końcu coś zaczęło się dziać, ponieważ gdy tylko robiło się co raz ciemniej, zauważył na horyzoncie nic innego jak jeźdźców wyglądający jak konwój. Był inny niż wszystkie, a takiego właśnie miał się spodziewać, więc nabrał trochę powagi do tej sytuacji. Pięciu czarnuchów, którzy zbliżali się w jego stronę. No jakby powiedzieć - kto nie ryzykuje ten sake nie pije, a on lubił pić sake. Najlepiej z jakimiś fajnymi duperkami, o. Przygotował się, zeskakując od razu na ziemię, ukrywając swoją sylwetkę z drzewami, jednocześnie nakładając kaptur, by schować swoje dość wyróżniające się tutaj włosy. Liczył na to, że nie tylko wzrok, ale i pozostałe zmysły jak zapach czy słych pozwolą mu na przeprowadzenie dokładniejszej analizy osób, które niedługo obok niego przejadą. A nuż uda mu się dostrzec dziewczynę w tym sznurku osób nazwanego konwojem...

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
19/45 Jego wytrwałość została nagrodzona. Wyglądało na to, że zdobycz sama pcha się w łapy drapieżnika, o ile oczywiście była to ofiara, której wyczekiwał Kyoushi. Czy został dostrzeżony tak samo jak sam dostrzegł? Tego nie mógł wiedzieć, bo pięć koników poruszało się gęsiego bez zmiany tempa czy kierunku. Nawet gdyby zobaczyli z daleka faceta siedzącego na drzewie, to dlaczego mieliby panikować? Dopiero gdy ów facet zniknął spośród gałęzi w momencie gdy zbliżyli się do jego pozycji to tak... to mogło wzbudzić niepokój. Bandyci na traktach handlowych czy podróżniczych nie byli rzadkością, a takie zasadzanie się w krzakach to chyba najbardziej pospolita metoda napadu. Dlatego większość karawan kupieckich czy ważnych osobistości zaopatrywała się w ochroniarzy na czas podróży. Ci nierzadko samą swoją obecności zniechęcali potencjalnych napastników do zwady, jednak w tym wypadku było to zdecydowanie za mało, aby odwieść Kyoushiego od jego niecnych zamiarów.
Shiroyasha jedynie podejrzewał, że ma przed oczami to, na co czekał tak wiele godzin. Po zejściu z drzewa stracił ferajnę na chwilę z oczu, jednak po drodze do niego nie było żadnych skrzyżowań ani leśnych odnóg. Jeśli nie zawrócą, to w końcu dojdzie do konfrontacji. Po kilkunastu minutach oczekiwania usłyszał końskie kroki. Zaraz mieli pojawić się w jego polu widzenia, a sam Kyu miał mieć możliwość zidentyfikowania nadjeżdżających osób. Na przodzie jechało dwóch mężczyzn, za nimi w środku stawki na swoim koniku jechała jakaś kobieta, ale z powodu jesienno-zimowego ubioru trudno było ocenić jej urodę. Miała długie, czarne włosy i ładną buzię, ale właściwie to wszystko co miała odkryte. Sam strój był jednak bogaty co wskazywało na jej pozycję i fakt, że nie jest biedną osobą. Za nią jechało kolejnych dwóch mężczyzn. Faceci byli uzbrojeni w miecze od katan do tasaków, tylko dziewczyna nie miała na sobie żadnego ekwipunku bojowego. Aktualnie znajdowali się jeszcze kilkadziesiąt metrów przed Kyoushim. Sentoki nie wiedział czy go widzą, ale widać było, że jadą czujni, w ciszy i skupieniu.

[Kyoushi]

• W końcu jakaś nagroda za tę cierpliwość. Cóż z tego, skoro to wcale nie była główna nagroda, a szkoda. Zawsze wolałbym otrzymać całość niż tylko pół. Czy też nawet ćwierć, a póki co to tylko takim wynikiem mógł się pochwalić. Najgorsze było jednak to oczekiwanie czy to rzeczywiście jego cel - gdyby tylko posiadał umiejętności klanu Ranmaru czy Hyuuga to miałby to z głowy, spokojnie dojrzałby czy to właśnie nadchodząca ofiara... Co ciekawe, jego nikt by nie zweryfikował, a on sam miałby olbrzymią przewagę. Nie myślał jednak o tym, ponieważ nawet nie zdawał sobie sprawy, że przecież ma wiedzę o możliwości przeszczepów, ale nie miał materiału genetycznego. Cóż mu z samych myśli, ciekawe.
  Cóż, mogło, ale wcale też nie musiało. Bo on nie wiedział czy w ogóle został zauważony z takiej odległości. Czy nie został pomylony z nie wiem, jakimś zwierzęciem bliżej nieokreślonym. Było bardzo wiele czynników, które rodziły pewność w białowłosym, że jego plan nie posiada aż takich dziur. Chociaż prawdopodobnym jest, że mógł posiadać i być jak ser yinziński, jednak czy aby na pewno trzeba było myśleć aż tak pesymistycznie? Warto było zastanowić się nad tym, czy w ogóle te przemyślenia mają teraz jakikolwiek sens. W końcu miał pierw określić czy ta grupa to w ogóle jego cel i czy jest tam dziewczyna, córka jakiegoś zamożnego kupca. Dopiero wtedy miał reagowac, a walka z czwórką czy piątką strażników nie będzie łatwa, ale jakże przyjemna. Oczy płonęły mu jak rozrzażony węgiel.
  Miał na uwadze to, że nie widzi przez drzewa, więc pozostaje mu czekać na przejazd jego domniemanego celu, o ile nie zawróci lub nie zboczy z trasy, a przecież była taka możliwość. Mogli także pomyśleć, że stchórzył i uciekł jako pierwszy lepszy zawadiaka, który celował w konwój, a go nie zastał. Czy też obecność tak licznej grupy strażniczej go przestraszyła, kto wie. Jednak się doczekał i bacznie nasłuchiwał. Pierwsza była jazda, w końcu konie było słychać najwcześniej, a później - mógł próbować weryfikować płci. Szybko dojrzał kto jest na przedzie - dwóch mężczyzn. No dobra, co dalej. Oni go najmniej interesowali. W środku stawki długie, czarne włosy i piękna twarz, kobieta. To dawało wiele, bo pokrywała się z opisem od Kaede.
  Bogaty strój zwiastował zamożność, tego nie dało się przeoczyć. Za dużo miał do czynienia z Ichirou, który obnosił się swoim bogactwem, więc wiedział jak to wychwycić. Katany, tasaki, kobieta bez broni. Wnikliwie przejrzał wszystko by zinwigilować całą tę grupę. Ciekaw był co potrafili w walce mieczem, szczególnie, że sam był w niej mistrzem. Stawiało to przed nim nowe wyzwanie, którego chciał doświadczyć. Byli czujni, a on nie wiedział czy go dostrzegli... Jednak wciąż sam zachowywał czujność, jeśli mieliby go zaatakować, samemu jednocześnie czekając aż przejadę z jego widoku, bo planował zrobić to co umie najlepiej. Zaatakować od tyłu, jednocześnie odcinając pierwotną drogę ucieczki. Jedynym ruchem jaki wykonuje to stworzenie własnej podobizny, by przygotować się do zasadzki.
  

Chakra:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
21/45 Przygotowywanie zasadzki na obecnym etapie akcji nie mogło się udać. Jeszcze niedawno Kyoushi widniał w koronach nagich drzew dla wszystkich przejeżdżających jak gwiazda betlejemska, aby po kilkunastu minutach stojąc pod tym samym drzewem liczyć na to, że o nim zapomniano. Wszyscy mijający go do tej pory podróżnicy widzieli go jak na dłoni i w tym przypadku nie było inaczej. Nie była to jednak wada dyskwalifikująca ze staranie się o córkę kupca. Po prostu odpadał element zaskoczenia, ponieważ cała grupa podróżująca traktem była już przygotowana na ewentualne spotkanie trzeciego stopnia. Pięć par oczu rozglądało się po lesie przemierzając fragment drogi, w którym wcześniej zobaczyli sylwetkę czającą się na drzewie. Trudno było patrzeć na nich i samemu nie zostać dostrzeżonym, co znalazło potwierdzenie w tym gdy jeden z mężczyzn podróżujących na koniu dostrzegł go pomiędzy drzewami i chyba dał znać pozostałym. Shiroyasha nie słyszał co zakomunikował ten jeden męzczyzna, ale zaraz po tym wszyscy spojrzeli w jego kierunku (ale nie wszyscy od razu zobaczyli, niektórzy ze swojej pozycji nie byli w stanie tego zrobić). Dość powiedzieć, że po tym ostrzeżeniu konie ze stępu przeszły do kłusa i odbiły na drugą stronę drogi, tą bardziej oddaloną od samego Kyoushiego.

[Kyoushi]

• Może trochę inaczej to widział. Może na większym dystansie, jednak nie to teraz było najważniejsze, bo najważniejsze dopiero miało nadejść, a wszystko było przed nim. A dokładnie przyszłość, która budowała się właśnie teraz. To, że oni byli gotowi to było ich zadanie, jednak czy byli gotowi na spotkanie z szermierzem tej klasy? Możliwe. Widać było, że jeden z nich go dojrzał i skomunikował się z resztą. Więc albo iść na całość albo nie iść na całość, o to jest pytanie. Cóż, od razu widać było, że przyspieszyli, przez co cały misterny plan poszedł w pizdu. Nie było wyboru, trzeba było zrównać tę planszę z ziemią, bez konwenansów i próśb. Myślał, że powiedzie się to wszystko bez trudu, z delikatnym zaskoczeniem, ale jednak nie. Nie udało się. Trzeba przejść do agresywnej ofensywy.
  Jak pomyślał, tak też zrobił. W oka mgnieniu zmienił swój plan. To nie była ewolucja planu, a raczej jego rewolucja. Uśmiechnął się pod postacią kaptura, by w mgnieniu oka odrobinę zbliżyć się w kierunku kłusujących koni, by unieść dłoń, a wytworzone przez jego chakrę błoto miało pognać w ich kierunku i wywrócić wszystkie konie. Technika idealna do tego zadania, która po prostu wparuje w postacie na koniach, które niewiele teraz mogą, by przewrócić ich wszystkich, by wypatrzeć stosowną taktyką na dalszą potyczkę, którą zamierza poprowadzić. Wie, że coś może pójść nie tak, więc nie planuje kolejnego ruchu, bo jego zadaniem jest po pierwsze - przewrócić kobietę, bo strażnicy bez niej nie uciekną, więc to ona staje się głównym celem, a on sam reaguje do ewentualnych ataków przeciwników unikami, by móc ich później skontrować, jednak to dopiero się okaże. W ręku wciąż ma asa, ponieważ wciąż nie dobył swoich mieczy. Najważniejsze było dla niego uważać by nie zabić kobiety, tylko ją unieruchomić. Jako, że ta technika była silna, to jednak niebezpośrednio potrafiła zranić. Od upadku z konia w błoto jeszcze nikt nie umarł. Jednak na strażników już wcale nie uważa, oni mogą się porozbijać choćby i o drzewa. On sam musi mieć wszystko na oku, by nie wpaść także w jakąś ich pułapkę, jednak wyglądali na takich, którzy stronią od walki, a raczej próbują unikać zagrożenia - w końcu o tym świadczył ten kłus, do którego Shiroyasha postanowił się zbliżyć, by mieć ich w zasięgu błotnej rzeki.

Chakra:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
23/45 Należało reagować i atakować natychmiast. Mimo że atak z zaskoczenia się nie udał, to Kyoushi daleki był od pogrzebania swoich szans na zwycięstwo. Wciąż czekała go walka, lecz na odrobinę równiejszych warunkach, niż na początku się spodziewał. Wyskoczył zza drzew na swoich przeciwników i od razu przeszedł do ofensywy. W odpowiedz i na jego nagłe pojawienie się, konwój zaczął się przegrupowywać, lecz nie doprowadził swoich manewrów do zamierzonego końca. Żołdacy z przeciwnej drużyny wiedzieli jednak co robić i że ich priorytetem powinna być przede wszystkim ochrona dziewczyny, która była wyraźnie przerażona obrotem całej sytuacji.
Rzeka błota pomknęła w kierunku koni, które przemieszały swoje pozycje. Trójka z nich udała się na tyły, od strony z której wyskoczył na nich Kyu. Za nimi znajdował się jeszcze duet córka kupca i czwarty z jej ochroniarzy. Ci nie garnęli się do walki i gdy tylko zobaczyli zagrożenie, puścili konie w cwał, aby pognać przed siebie, w kierunku osady Shigashi. Doro Hōshi zrobiło robotę... jakąś. Błotna rzeka na pewno porwałaby ze sobą ludzi, którzy nie siedzieliby w siodłach, jednak w starciu z rozmiarem i masą dorosłych koni, technika okazała się średnio skuteczna. Z sukcesem uziemiła konie w głębokim błocie praktycznie po końskie kolana, jednak nie przewróciła ich na grzbiety i nie wyrzuciła jeźdźców z siodeł. Co więcej, impet techniki został wyhamowany na pierwszej żywej zaporze, jaką stworzyła trójka ochroniarzy, umożliwiając ucieczkę najważniejszej osobie w tym towarzystwie i jedynej kobiecie.
- Itadori! Panienko! Uciekajcie! - Wykrzyknął jeszcze jeden z osiłków, który znajdował się na tyle formacji. Żadna zachęta tego typu nie była jednak w ogóle potrzebna, bo wspomniany Itadori i panienka bardzo chętnie wzięli nogi za pas. Po tych słowach nadszedł czas na kontratak mafiozów. Nie schodząc z siodła jeden z oprychów zaczął wiązać pieczęci i po złożeniu jedynie trzech, wypuścił z ust ogromną kulę ognia skierowaną prosto na obecną pozycję Kyoushiego. To trochę przysłoniło obraz atakującemu szermierzowi z Sogen, jeśli jednak uda mu się uniknąć zagrożenia, wówczas spostrzeże, że pozostała dwójka zeskoczyła ze swoich wierzchowców i utrzymując się na powierzchni głębokiego błota szykuje się do walki. Jeden z nich zdążył złożyć kilka pieczęci, natomiast drugi zdjął z pleców swój miecz-tasak i na razie stał w miejscu czekając na rozwój wypadków. Kyoushi poczuł, że ziemia pod jego nogami zaczęła drżeć i pękać z głośnym traskiem.

Mapka: https://sketchtoy.com/69875758
Duże brązowa koła po bokach drogi: drzewa
Mniejsze brązowe kółeczka na drodze: konie
Kolorowe kropeczki: przeciwnicy (różową kropką zaznaczona jest dziewczyna)
Brzoskwiniowa kropeczka: Kyoushi
Brązowe linie na drodze i zakreskowany na brązowo obszar: obszar zalany przez błotną technikę
Czerwona artystyczna kula ognia: kula ognia
1 kratka = 1 metr

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Zaczęło się. Oczy białowłosego tradycyjnie zapłonęły rażąco gorącym, niebieskim płomieniem symbolizującym pojawienie się w jego organizmie pasażera na gapę, którą była jakże leniwa kotka. Nie to jednak było najważniejsze, kolejny raz zabiło jego serce mocniej ze względu na chęć spuszczenia delikatnego wpierdolu strażnikom, z którymi miał się nie cackać. Nie pozostawić przy życiu. Miał być jak jeden z jeźdźców Hana, siać śmierć, jednak rozpoczął to bardzo delikatnie, przecież nie mógł uszkodzić swojego celu, którym była córa bogatego kupca. Głupio byłoby to tak spieprzyć, więc uważał, jednocześnie nie zatrzymując się podczas walki, która była nieunikniona.
  Ciekawym ruchem był ruch przeciwników, którzy swój kłus był tylko przykrywką, ponieważ zdecydowali się przegrupować, co było niemałym zaskoczeniem. Raczej spodziewał się ucieczki po tych typkach, ale jak zawsze, nie dało się przecież wszystkiego przewidzieć. Jednak coś z tego wszystkiego wiedział i o tym pomyślał - nie wycofają się, wiedząc kto - mimo, że zakapturzony, ich atakuje. Musieli chronić swojej 'księżniczki'. Jednocześnie Białowłosego zwiastuna śmierci wysunięta dłoń ku górze mogła oznaczać tylko jedno, kłopoty. Kłopoty, które naznaczone były ruszeniem rzeki błota, która z animuszem ruszyła w ich stronę. Jego technika okazała się jednak poniekąd farsą, przez co mocno ograniczył ruch jedynie pierwszej trójce, która ruszyła przed niego i zakopał on konie pod same kolana, jednocześnie dwójka zaczęła uciekać. To nie był dobry znak, bo trzeba będzie ich gonić - jednak kto jak nie on.
  Dwójka już była w odwrocie, a jego wzrok dostrzegł, gdzie biegną i już miał za nimi ruszać, gdy zdarzyło się coś niebywałego. Ktoś przeciw niemu użył... Coś się zaczęło dziać, ponieważ oprócz kuli ognia, spostrzegł pieczęci oraz potężny tasak, który zdjął trzeci przeciwnik. Utrzymywali się na powierzchni błota, przez co już wiedział - znali podstawy. Cóż to jednak miało znaczyć? Nic w porównaniu do tego co teraz planował, mimo że poczuł jak ziemia pod nim zaczyna drżeć. Oho, czyżby wszystkie żywioły, w których sam się specjalizował? Cudownie!
  To jednak był czas na jego kontratak, a jego podstawą była 'panienka'. Białowłosy miał czas by złożyć jedną, najważniejszą pieczęć w tej chwili by niemalże teleportować się po prostej (oczywiście uprzednio spoglądając w tę stronę, by nie wdupcyć się w jakiegoś jeszcze przewoźnika) by wyprzedzić uciekającą parę i nie pierdoląc się w tańcu, od razu doskakuje do obydwu koni, pakując się między nie z dwoma katanami, które podczas szarży wyjął z pochew, by w prosty, aczkolwiek skuteczny sposób skosić obydwa konie, by padły na ziemię. Jak daleko ma się pojawić? Na najdalszej możliwej pozycji, czyli całkiem daleko. Stamtąd, dopiero atakuje konie, by rozejrzeć się co ma robić dalej. Tamci pewnie nie spostrzegli, że nie powinno go już być w tamtej okolicy. Jednak na pewno kiedyś się skroją, jednak on miał ważniejszy cel - ściąć głowę Itadoriego i dorwać się kobiety. Domyślał się jednak, że coś może zakłócić jego rajd, przez co nie wyprzedzał wydarzeń, chcąc po prostu uciec z rażącej techniki ognia i domyślając się, że i elementu ziemi, by w szarży dobyć katany w dwie dłonie i ściąć pędzące na przeciwko konie.

Chakra:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
25/45 Gdyby walka odbywała się tylko na papierze, była wymyśloną potyczką i symulacją ruchów wszystkich walczących, wówczas Kyoushi byłby murowanym faworytem i prawdopodobnie zabiłby wszystkich bez najmniejszego wysiłku. Trudno jednak było o optymalizację każdego ruchu w walce, która rozgrywała się naprawdę. Zimną kalkulację zastępowały emocje, a punkty życia efektywnie zwiększała sam wola przetrwania. Wszystko co zostało w niego wystrzelone i na nim użyte było jednak zbyt wolne, aby wystarczyła sama wiara w trafienie. Gdy tylko Shiroyasha zorientował się, że stoi w niebezpiecznej strefie, od razu wystrzelił do przodu, aby nie tylko uniknąć wymierzonych w niego technik, ale również przygotować własny atak w zupełnie innej strefie pola walki. Shunshin no jutsu w połączeniu z pękającą pod jego stopami ziemią spowodowaną techniką przeciwnika dało imponujące efekt wizualny, jednak najważniejsze było to, że gdy pojawiła się szansa na potknięcie lub uwięzienie między kruszącymi się fragmentami gleby, Kyoushiego już tam nie było. Tak samo nie musiała go interesować już ognista kula, która pomknęła gdzieś za jego plecy, eksplodując żarem i pożogą kilka metrów dalej. Białowłosy szermierz bez trudu wyprzedził konie z ogromnym zapasem, aby mieć czas i przestrzeń na wyprowadzenie ataku przy pomocy konwencjonalnej szarży. Odwrócił się więc na pięcie znajdując się kilkadziesiąt metrów przed uciekającymi końmi i zaczął biec w ich stronę. W miarę zbliżania się przeciwnik siedzący na koniu biegnącym obok uciekającej dziewczyny skończył składać pieczęci i w odpowiedzi na atak Kyoushiego przy pomocy mieczy, wypluł mu pod nogi ogromny strumień wody, tworząc przy tym zaporę pod dużym ciśnieniem. Fala odbiła się od podłoża i podmyła nogi Kyu, który został co prawda nisko, ale jednak podrzucony do góry i odpłynął z prądem kilka metrów w tył. Zarówno użytkownik suitonu jak i dziewczyna cofnęli się do reszty grupy, zsiedli z koni i ustawili się dość blisko siebie, aby o ich sile stanowiła ilość, a nie jakość.
- Ostrzegam, że to nie będzie łatwe! Lepiej sobie odpuść, słyszysz?! - Krzyknął ten, który przed chwilą obronił się wodną falą. Wszyscy stali zwarci i gotowi, czujni na każdy ruch Kyoushiego, który teraz miał chwilę aby się pozbierać i może nawet wycofać, skoro dostał taką szansę. Konie powoli zaczęły usuwać się z pola walki.

Mapka: http://sketchtoy.com/69877931
Duże brązowa koła po bokach drogi: drzewa
Mniejsze brązowe kółeczka na drodze: konie
Kolorowe kropeczki: przeciwnicy (różową kropką zaznaczona jest dziewczyna)
Brzoskwiniowa kropeczka: Kyoushi
Brązowe linie na drodze i zakreskowany na brązowo obszar: obszar zalany przez błotną technikę
Niebieskie cienkie linie: woda którą został zmyty Kyoushi
Przesunąłem perspektywę troszkę na prawo w stosunku do obszaru przedstawionego poprzednio
1 kratka = 1 metr

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Gdyby było za łatwo, to przy okazji byłoby zbyt nudno. A na nudę nigdy nie mógł narzekać podczas swoich potyczek ze względu na to, iż jego przeciwnicy często okazywali się o wiele bardziej inteligentni i sprytni niż na to mogłoby wyglądać na pierwszy, a nawet na drugi rzut oka. Zanosiło się, że i tutaj tak będzie. No i teraz zapowiadało się podobnie. Gdyby tylko była to gra karciana, już by wygrał, gdyby tylko zdradził, że sam jest Asem. Cóż, przeciwnicy jednak nie znali go po samej posturze, ukrytym wyglądzie czy jakkolwiek inaczej. W tych stronach nie słyszeli o Białym Demonie, ani też o jego zawadiackich przygodach. Był dla nich jak każdy inny zbój. Po prostu trzeba się go było jak najszybciej pozbyć dla dobra panienki.
  Czerwonooki nie czekał, nie zamierzał stać jak łodyga i dać się strącić technikami, które tak dobrze zna. Ziemia zaczęła się kruszyć, jednak zbyt późno by dogodnić kogoś takiego jak sam szermierz z Sogen. Po prostu zniknął ze wzroku jego przeciwników, którzy niechybnie podnosząc na niego broń, musieli zginąć. Nie miał pozostawić żadnych świadków, więc wcale nie zamierzał tego robić. On był już daleko na przedzie, czekając na swoją ofiarę, która próbowała uciec, a której nie mógł na to pozwolić. W oddali widział jak kawałek przydrożnego lasu został zaatakowany ognistą kulą - to akurat mu się bardzo podobało. Takie sztuczki to kochał wręcz. Ogniste i z temperamentem.
  Ciekawym było, że jego przeciwnik był całkiem nieźle przygotowany wypluwając wodę, która zaskoczyła samego Shiroyasha, podmywając mu nogi i wycofując go nieco w tył, przez co nie udało mu się zaatakować koni. Wrócili się, gdy ten tylko się zatrzymał, by momentalnie schować swoje miecze w pochwy przy pasie, by móc odpowiedzieć gościom, który byli gotowi do obrony przed samym demonem. Szczęściem było, że dziewczyna była bardzo z tyłu.
  - Oddajcie panienkę, a daruję wam życia. - skłamał, perfidnie nie ukrywając uśmiechu i płonących wręcz oczu, którymi spojrzał na przeciwników spod kaptura. Teraz nie mógł zaatakować wszystkich na raz. Widać było, że się ubezpieczali, wiedząc, że on nie może skrzywdzić dziewczyny, więc tego nie robił. Reagował dalej, przechodząc do dalszej ofensywy. Wątpił, że strażnicy własnym ciałem osłonią dziewczynę, więc musiał eliminować ich po kolei. Nie wahał się, cały czas obserwując spokojnym krokiem podejść bliżej, by będąc w zasięgu sięgnąć do jednej z toreb i przelać na jeden ze swoich kunai chakrę elementu błyskawicy, który rzuca w pobliże przeciwników, oczywiście tak, by wbił się przed nich i zaatakował jednego z nich, tego, który będzie w zasięgu, by tuż po rzuci samemu złożyć pieczęć i stworzyć swoje dwa klony, które zasłonią go przed wzrokiem przeciwników, uważnie przyglądając się ich dłoniom, gdyby kombinowali ataki jakimiś technikami, które po prostu unika wykorzystując swoje umiejętności, zwinność, a także percepcję.

Chakra:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja B
27/45 Mimo iż działania Kyoushiego nie przynosiły jeszcze spektakularnych efektów w postaci juchy i rzezi, to temperamentny Sentoki nie tracił werwy i woli walki. Bycie tak pewnym siebie stojąc naprzeciw czwórki przeciwników było wynikiem albo znakomitego wyszkolenia, albo gigantycznej arogancji. Grupka stojąca przed nim ani myślała poddać się bez walki i tylko prychnęli na szczodrą propozycję Kyu. Gdyby tutaj przehandlowali dziewczynę za swoje życie, to czy potrwałoby ono długo, gdyby dowiedzieli się o tym ich mafijni przełożeni? Byli pomiędzy młotem a kowadłem i jedyne co mogli zrobić w tej sytuacji to wybrać, kiedy zostaną zmiażdżeni.
Na zbliżanie się spacerkiem w ich kierunku nie zareagowali. Obserwowali Kyoushiego w napięciu i z bardzo niepewnymi minami. Jego nastawienie bardzo ich niepokoiło i było to widać w przyspieszonych oddechach i skupionym, niemal wbitym w jego osobę wzroku. Gdy Shiroyasha wyciągnął kunai wszyscy spięli się, a stojący między nimi użytkownik suitonu dodatkowo krzyknął do reszty:
- Obrona! Jest naładowany chakrą! Formacja San! - W tym momencie stojący z tyłu użytkownik dotonu przyłożył do ziemi obie dłonie, a przed całą grupą wyrosła nieduża, skalna ściana. Wystarczyła ona jednak do tego, aby błyskawice uderzyły w nią i zostały zatrzymane. Przez chwilę atakujący Kyoushi i jego przeciwnicy przez ziemny twór stracili się z oczu. Wtedy Shiroyasha wytworzył dwa ziemne klony i w tym samym czasie zza ściany wyskoczyły trzy postacie - dotonowiec i katonowiec po lewej stronie Kyu, natomiast suitonowiec z prawej. Duet znajdujący się po lewej rozpoczął bieg w kierunku Kyu i natychmiast przeszedł do ofensywy.
- Prawdziwy jest ten w środku! - Zakrzyknął do nich suitonowiec, który jakimś cudem odgadł nie taką prostą sztuczkę klonowania.
Kierowani tą wskazówką jego koledzy wykonali kombinowany atak. Użytkownik dotonu wypluł w kierunku Kyoushiego dwie błotne kule, a następnie dołożył jeszcze dwie w kierunku, w którym Kyoushi miałby zrobić unik. W tym ataku wtórował mu użytkownik katonu, który wydmuchując za swoim kolegą spore porcje ognia podpalał błotne pociski w locie, przez co stały się one naprawdę niebezpieczne. Użytkownik suitonu póki co obserwował sytuację z boku, czekając na swoją okazję i szukając luki w obronie Kyoushiego. Nie zdradzał się z żadnym zamiarem ataku, ale zapewne spróbuje swojego szczęścia, gdy tylko nadarzy się sposobność. Dziewczyny i mężczyzny z mieczem nie było zza skalnej ściany.

Mapka: http://sketchtoy.com/69880060
Duże brązowa koła po bokach drogi: drzewa
Kolorowe kropeczki: przeciwnicy (różową kropką zaznaczona jest dziewczyna)
Brzoskwiniowa kropeczka: Kyoushi
Brązowe linie na drodze i zakreskowany na brązowo obszar: obszar zalany przez błotną technikę
Niebieskie cienkie linie: woda którą został zmyty Kyoushi
Małe czerwone kropeczki: ognisto-ziemne pociski
Gruba brązowa krecha - dotonowa ściana
Konie uciekły
1 kratka = 1 metr

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Lekceważył swoich przeciwników, jednak cały czas pamiętał o swoim celu. To, że on prezentował wielką siłę, nie znaczyło wcale, że będzie łatwo. Przecież w każdej chwili mógł popełnić błąd, jednak nie zamierzał do niego dopuścić. Przemyślał następne ruchy już w głowie, gdy tylko zobaczył co się dzieje. Rzeczywiście, prezentacja aroganckiego stylu bycia Shiroyasha aż biła po oczach, przez co jego przeciwnicy poczuli się prawdopodobnie... Dość niepewne. Gdy staje na przeciwko nich wojownik, który kompletnie nie boi się ilości swoich wrogów, to musi znaczyć jedną z dwóch rzeczy. Albo jest pierońsko silny albo jest debilem. Akurat tutaj obydwie rzeczy się pokrywały, jeśli rozmawiamy o bohaterze tej historii.
  Niestety, jego prośba spełzłą na niczym, więc musiał ich zaatakować. Mówi się, trudno, przejdźmy więc do konkretów. Przewrócił tylko oczami, gdy ci wiedząc co się święci stworzyli jakaś bliżej nieokreśloną formację, która miała uchronić ich przed techniką Raitonu i to się im udało. Dobrze, więc nie było czasu się z nimi bawić. Chociaż to czas był po jego stronie ze względu na to iż nawet nie pokazał jednej piątek swojego potencjału.
  Stworzone klony miały jedno zadanie, które im dał przekazując rozkazy mentalnie - dotrzeć do dziewczyny za ścianą, obiegając całą grupę, którą zajmie się on sam. Nie mieli zważać na techniki, które za chwile miały lecieć w jego stronę. Ciekawostką był jednak gość, który przewidywał więcej niż pozwalała na to ustawa. Prawdopodobnie jakoś widział chakrę. Doujutsu? Sensor? Nie wiedział, jednak to nie było teraz zbyt istotne. Nic nie oprze się jego sile w tej chwili.
  Byli ciekawi przez co rzeczywiście stanowili zagrożenie. Błotne pociski, przy okazji podpalone miały zabić Kyu na miejscu, na co nie mógł sobie pozwolić. Białowłosy na te techniki był po prostu za szybki, jednak miał pewien plan, który mu pomoże. Od razu zawiązał niezbędne pieczęci by postawić przed sobą niezwykle potężną, defensywną ścianę, która miała powstrzymać wszelkie lecące w jego stronę pociski. Jednak na tym nie zakończył, bo wyskoczył tuż nad swoją ścianę by stamtąd pokierować atak swoją dłonią, gdzie kamienne kolce miały poprzebijać stopy lub nogi przeciwnikom, których widział - a w szczególności temu co przewidywał co się dzieje, chyba panującego także nad suitonem. Więc on był głównym celem, jednak kolców miało być 5, stąd atak na pozostałych także po kolcu się nada. Klony obiegając po półkole miały ominąć pociski, a także przeciwników. Białowłosy jednak nie kończył, ponieważ kumulował w ustach chakrę do wyplucia w kierunku kolejnego oponenta, które miał zaatakować żywą błyskawicą. Jeśli leciały w niego jeszcze jakieś pociski będąc już na górze to oczywiście swoją szybkością i zręcznością je omija, stojąc cały czas na górze ściany, uskakuje w bok czy tam saltem w bok, żeby było bardziej widowiskowo.

Chakra:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst