"Pod rozpiętymi skrzydłami"

[Seinaru]

Czyli co? Zostało tylko dogadanie szczegółów? Seinaru nie dyskutował już na temat tego, czy kogokolwiek będzie obchodziło gdy złapany przemytnik będzie się wypierał, że on to w ogóle jest niewinny bo nic nie wiedział. Słabe to będzie tłumaczenie, ale podejście mężczyzny do tej kwestii nie było w ogóle istotne. Do głosu doszły bowiem pieniądze, a raczej obietnica szybkiego wzbogacenia się. Samuraj nie zastanawiał się jak się z niej wywiąże mając na koncie równe zero, ale to również było drugoplanowe zmartwienie. Tak czy siak nie zamierzał bowiem płacić zaliczki, a po wykonanej pracy... nie wiadomo co się stanie.
- Wiem że mnie zobaczą. Pewnie mi teraz nie uwierzysz że chcę pomóc w przemycie, więc nie będę cię okłamywał. Psucie planów złych ludzi to coś czym zajmują się ludzie tacy jak ja. Wiem, że jeśli nie będzie transportu to będziesz stratny, dlatego tak jak mówiłem, jestem gotowy ci to wynagrodzić. Do tego, może ktoś inny przejmie biznes i załapiesz się na lepsze warunki przy kolejnych takich akcjach. Wystarczy tylko, że jutro będziemy działać razem. - Zachęcał go cały czas, jednakże nie chciał mówić wprost dla kogo pracuje. Mimo to jednak, jeśli ktoś jest łebski to z kontekstu mógł wyczytać, że "tym kimś kto chce przejąć biznes" nie może być nikt inny niż konkurencyjna rodzina. Pozostało tylko mieć nadzieję, że ten tutaj kupiec nie jest za bardzo przywiązany do aktualnych barw, ale o to Pastuszek za bardzo się nie martwił. Całkiem wyraźnie było widać, że duszą tego człowieka rządzi pieniądz i chciwość. Tym lepiej dla całej sprawy, skoro zaufanie można było sobie po prostu kupić.
- Zrobimy tak. Po pierwsze nie zobaczyć nas razem w mieście. Podasz mi swój adres i godzinę, o której masz zamiar wyruszyć na umówione miejsce. Będę cię śledził z bezpiecznej odległości, aby nikt nie zaczepił cię w Shigashi. - Kei miał tu na myśli ogon przypięty przez Ekibyo. Skoro towar był dla nich taki cenny, mogli śledzić swoje mrówy od samego miasta i z powrotem, strzegąc każdej przesyłki.
- W sumie to nie musisz o nic więcej się martwić. Wystarczy że doprowadzisz mnie na miejsce i nikomu nie wspomnisz o naszej rozmowie i to wszystko. Resztą zajmę się ja, a po wszystkim dostaniesz co twoje i tyle. - Podszedł w końcu do swojego rozmówcy i wyciągnął ku niemu dłoń.
- Umowa stoi? - Zapytał ostatecznie, bo nie chciał przedłużać tego spotkania. Takie negocjacje nie powinny trwać zbyt długo.

[Kyoushi]

Misja rangi B
- Dorwać Mafię -
27/45

---

No chyba tak się dogadaliście. Na to przynajmniej wyglądało, że wiedziałeś tyle ile potrzebowałeś. Całkiem nieźle ci poszło jak na nowicjusza w kwestii przesłuchań. Cóż, wychodziło na to, że nie interesował cię los mężczyzny, więc stawałeś się prawdziwym złolem. W końcu schodziłeś na ścieżkę, której oczekiwali od ciebie choćby w klepsydrze. Miałeś być silny i nie zwracać uwagi na ludzi, bez empatii. Tak jak należy żyć w tym okrutnym świecie, a nie tylko myśleć o swoich owieczkach i barankach. To nie była sielanka.
- No to teeej, jak płacisz to dla mnie dobrze. Ale, ale, ale... Oni mnie później dorwą jak zapamiętają z kim przyszedłeś, nie możesz tego zrobić wiesz co mam na myśli tak czy nie - bełkotał trochę, ale ogólnie przekaz był znany. Nie chciał byś pozostawił kogokolwiek przy życiu. Chociaż warunki, które przedstawiałeś dalej zaczynały wchodzić jak słowo boże w jego umysł. Kiwnął nawet głową z miną typu "not bad". W sumie to był logiczny deal, nawet mający sens, nawet taki, że mógłby jeszcze więcej zarobić. - Głupio to nie brzmi, nie interesuje mnie dla kogo pracuje, byle płacili ile trzeba i trzymamy się ramy, hehe - powiedział, jeszcze czkając na sam koniec. Widocznie mu się prawie odbiło od ilości chmielu, który przytulił jego brzuszek dzisiejszego wieczoru. Wspaniały to był zapach, prawie się upiłeś jak nigdy.
Wyjaśniłeś pijaczkowi po krótce swój plan na tyle by zakumał co chcesz przekazać. Ten spoglądał nieufnie, jednak po chwili zmienił minę na zdziwioną, nic nie mówiąc. - Teeej, to nie lepiej byś mnie śledził jak to mówisz od samej bramy jak zacznie się ściemniać? Będę nią wychodził, po prostu, południowa brama i tyle. Ja nic nie będę gadał, nikt nic nie zapyta, ja gadał nie będę. Taka umowa stoi, a co.- teraz w sumie wiedziałeś wszystko, ale czy zgodziłeś się na jego warunki czy raczej wolałeś by wszystko poszło po twojemu?

Gonbao

[Seinaru]

Oh, jak dobrze że plan się powiódł. Chociaż trudno było mówić tutaj o jakimkolwiek planie, większość tych negocjacji była czystą improwizacją ze strony Seinaru, jednak na szczęście po kiepskim początku wszystko przybrało korzystny obrót.
- Wiem co masz na myśli. Spokojnie, nie jestem amatorem. - Zapewnił swojego kolegę samuraj. W sumie wciąż nie wiedział nawet jak tamten ma na imię, ale było to zupełnie niepotrzebne. To biznesowe spotkanie było pierwszym i ostatnim, więcej Kei póki co nie przewidywał.
- Zanim się rozstaniemy, opisz mi jeszcze dokładnie to miejsce, gdzie masz się jutro udać. Żebym mógł się tam dostać, nawet gdybym po drodze stracił cię z oczu. - Albo gdy jutrzejszy kac nie pozwoli mu nawet wstać z łóżka. Niektórzy gorzej znosili skutki upojenia i jakoś nigdy nie myśleli o tym zwłaszcza podczas spożywania. Mądry człowiek po szkodzie, jednak tym razem Pastuszek chciał przewidzieć wszystkie okoliczności. Gdy tamten dopowiedział jeszcze kilka zdań o dokładnej lokalizacji miejsca przerzutu, Kei nareszcie mógł puścić go wolno. Oczywiście przystał na jego pomysł śledzenia dopiero od głównej bramy osady. Przynajmniej tak mu powiedział.
- W porządku. W razie czego, w ogóle się nie znamy. Nikt nie musi wiedzieć, że ta rozmowa się odbyła. - O czym dodatkowo zapewniał go również sam rozmówca i to kilkukrotnie, więc w tej kwestii byli zupełnie jednomyślni.
Jednak gdy mężczyzna wyszedł z szopy, Kei odczekał chwilę zanim sam wykona swój ruch i dyskretnie, bardzo dyskretnie poszedł za nim. Oczywiście że nie zaufał facetowi w pełni. Miał zamiar z mroku i bezpiecznej odległości śledzić go pod same drzwi domostwa i zjawić się niedaleko nich dużo wcześniej, niż ich ustalony czas spotkania pod południową bramą. Mówiąc prościej, Kei teraz wyśledził miejsce zamieszkania mężczyzny, aby następnego dnia móc śledzić go bez jego wiedzy już od samych drzwi domu.

[Kyoushi]

Misja rangi B
- Dorwać Mafię -
29/45

---

Ten plan się powiódł, a przed tobą kolejny, który należało wykonać. Twoja spontaniczna akcja była na tyle udana, że starszy gostek wyśpiewał ci niemal wszystko. Trochę szczęścia i mogłeś wykonywać swoje. Gość na razie nawet nic nie mówił, wiadomym było, że nie jesteś amatorem, w końcu doskonale odegrałeś porwanie. Póki co miałeś ostatnie pytanie dotyczące tego jak wyglądało miejsce, do którego mieliście się udać.
- Aa nie ma problemu. Jest to jedna, jedyna drewniana wioska przy czarnym lesie, nietrudno tam trafić i po trasie na pewno byś jakoś dotarł. Znajoma wioseczka. - dodał na spokojnie, wszystko było jasne. Nie miałeś pojęcia z tą sytuacją czy będzie miał kaca czy też nie, czy dotrze czy też nie. Musiał jakoś dotrzeć, musiało się coś wydarzyć. Miałeś to wszystko w głowie i zgodziłeś się z tym, że będziesz gościa śledził od głównej bramy, a nie tak jak sam zaproponowałeś.
- Więc to idealnie, jesteśmy umówieni, a ja jutro widzę pieniążki jak ta lala. Nikt się nie dowie i nikt nie zapyta, jestem w stanie sobie dać rękę uciąć! - powiedział na potwierdzenie, by wszystko się mogło tutaj i teraz zakończyć. W końcu dogadaliście już chyba wszystko co mogliście. W końcu mógł opuścić szopę i to zrobił i zostałeś sam jak palec. Ruszyłeś po ciemku tuż za nim, czego gość nie przewidział. Postanowiłeś go śledzić co też ci się powiodło, docierając pod same drzwi, do których wlazł, a ty doskonale wiedziałeś gdzie mieszka. Chyba sam jednak potrzebowałeś snu po takim dniu, prawda?
Jeżeli tylko wykonałeś co miałeś wykonać - przespałeś się, zjadłeś, cokolwiek innego, nastał nowy dzień. W nocy nic specjalnego się nie działo, więc miałeś także cały dzień na przemyślenie całej akcji i od zmroku śledzenie swojego nowego kumpla. Jednak nadchodził zmierz, jeżeli nie miałeś innych planów, a on... Nie wychodził. Jednak, wyczekując odpowiednio długo, zauważyłeś, że wybiega z domu w jednym bucie, zakładając po drodze drugi i głośno klnąc. "KURWA SPÓŹNIĘ SIĘ". Tak też było, więc mogłeś go bardzo pięknie obserwować, aż do samej wioseczki. Nie było niczego ciekawego, jednak gdy byliście przed wioską on wszedł, ty jeszcze nie, byś mógł się rozejrzeć. Były tam drewniane domki, a on zebrał się za jakąś szopą, przy dużym placu w 5 wozów i 5 woźnic, których ma rozwieść towar, na który czekali.

Kolejny post tutaj.

Gonbao

[Kakita Asagi]

"Długie cienie"
Ranga: Wyprawa rangi A dla Juna
Post 11/?

  Ukryty tekst

---

Świadomy wybór jest jednym z przejawów inteligencji, różniącej człowieka od większości zwierząt. Zdolność poddania krytycznej analizie faktów, połączonej z oceną ryzyka ostatecznie "doprawianej" charakterem sprawiała, że za każdym razem podejmowany wybór miał w sobie ogromny przejaw indywidualizmu i wręcz "własności". Nie nam jednak o tym mówić, bowiem ani to rozprawa psychologiczna, ani tkacz tej opowieści w tym temacie nie jest kompetentny...
Tak jak podejrzewał Jun, Grom był doświadczonym agentem - nie jedną misję już odbył, z tym czy innym przewodnikiem, dlatego wiedział jak się zachować, w tym przypadku nie przeszkadzać. Sam Kapelusznik natomiast zdecydował się obrać trasę bliżej cywilizacji, co było chyba lepszym rozwiązaniem, biorąc pod uwagę cirrusy, który pojawiły się na niebie, a jak wiadomo, gdy cirrus na niebie, pogoda się... spsuje, a żadna przyjemność podróżować w deszczu. Dodajmy, w deszczu i w pełnym pancerzu - elementy zbroi naszego bohatera stukotały metalicznie przy każdym kroku, za co odpowiedzialne były wiązane taśmą płytki. Dźwięk ten zapowiadał przybycie naszego bohatera na długo zanim pojawiał się w zasięgu wzroku (w sensie na prostej drodze to był widoczny, ale skradać się mowy nie ma), co w połączeniu z ilością szpeju jaką na sobie miał nasz bohater skutecznie odstraszało potencjalnych rzezimieszków, a samym wyglądem przywoływało na myśl niesławnego "Forteca-sama". Co więcej, nasz bohater - nie był sam! Towarzyszył mu wspomniany już sokół Grom, który pozwolił się usadzić na ramieniu, koło jednej z tarcz sode. Dzięki opancerzeniu Jun nie czuł szponów ptaka (w znaczeniu takim, że Grom mu się nie wbijał w bark, ale odczuwał siłę chwytu), a ten mógł sobie grzecznie siedzieć i nie przeszkadzał w wędrówce...
Jak wspomniano, podróż szlakiem minęła bez większych trakcji i nasz bohater dotarł do karczmy "Pod rozpiętymi skrzydłami" i teraz pozostawało mu już jedynie wejść i się rozejrzeć - kto bowiem wie, co go tam czekało? Mógł się dowiedzieć tego, gdy tylko otworzył drzwi i zajrzał do środka, a tam...
W środku panowała biesiadna atmosfera - przy jednym z postawionych dalej stołów grupa mężczyzn grała w kości, głośno komentując wyniki, co chwilę życząc sobie dodatkowej porcji sake. Pieniędzy nie oszczędzali, sami wyglądali mało przyjaźnie - ot trzy byczki, ubrani w nie pierwszej jakości kimona, ale problemów nie robili. Dokładnie po przeciwnej stronie sali, jakichś dwóch kupców pałaszowało obiadek, w towarzystwie swoich dwóch ochroniarzy - typowi najemnicy. Stali pilnując swoich pracodawców, przy pasach mieli krótkie miecze. Cóż dalej? A tak, w innym koncie jakiś miejscowy grajek brzdąkał na instrumencie, który nieco przypominał koto, ale chyba był czymś innym - może mandoliną? Facet śpiewał znaną balladę o przygodach śmiałków, którzy pokonali Antykreatora kiedy pierwszy raz podniósł głowę - słowem, od karczma jak karczma. Był oczywiście zarówno barman który zza lady spoglądał na obecnych. Był to mężczyzna o zdecydowanie zacniejszej liczbie lat, ale elegancki i z pewną siłą. Ładnie wystrzyżony, z zadbaną brodą, widząc pojawienia się uzbrojonego po zęby męża przechylił lekko głowę, dłonią musnął coś pod ladą, po czym zwrócił się do jednej z kelnerek. Ta skinęła nieznacznie głową, po czym skierowała się płynnym krokiem w stronę Tamori'ego. Ubrana była w zalotnie rozsuwające się, strojne kimono (podobnie jak pozostałe), w uszach miała ozdoby podobne do noszone przez geishe bira-bira.
- Witaj nieznajomy, co do nas sprowadza ciebie i twojego podniebnego towarzysza? - zapytała silnym kobiecym głosem, a na pojawienia się naszego bohatera zareagowali inni biesiadnicy - hazardziści podnieśli głowy po czym wrócili do swoich spraw, strażnicy kupców odruchowo sprawdzili czy ich miecze są blisko, a sami kupcy nieco szybciej zaczęli jeść...

Spis NPC:
Głos Kawamura Takeo - oficer dyżurny.
Głos - Sokolnik
- Głos Barman
Głos - Maiko - kelnerka

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Przywykł do odgłosów, jakie wydawała jego zbroja. I o ile na pewno nie była to najcichsza z podróży, jakie odbył, to przynajmniej bezpieczna. Po dostrzeżeniu tawerny wkroczył do środka, tym co nie specjalnie go zaskoczyło, była biesiadna atmosfera. Choć z drugiej strony zastanawiał się przez moment, co się takiego wydarzyło, że są tutaj aż tak radośni, czyżby gra w kości i alkohol wystarczyły by wprawić wszystkich w tak dobry nastrój, by nawet nie przejąć się szczególnie opancerzonym, który wkroczył do środka? To nie tak, że chciał zwracać uwagę, lub brakowało mu atencji, ot - na pewno nie widziało się tego często, a już na pewno nie codziennie. Koniec końców sam starałby się nie dawać po sobie poznać, że ktoś taki wkroczył do środka, stąd też koniec końców niezbyt się tym przejął. Mógł zająć się swoimi sprawami, zwłaszcza że wyglądało na to, że pracownicy i właściciele właśnie zainteresowali się jego osobą.

Możliwe, że nawet zbyt szybko, nie przeszkadzała mu natomiast życzliwość pracowników.

Karczmarz wydawał się... Człowiekiem starszym, ale zaskakująco dobrze zachowanym. Może to częste wizyty u jakiejś znachorki, albo efekty leczniczej herbaty... Tamori nie znał się na alchemii, ale wiedział jedno. Jak na właściciela karczmy kawałek drogi od traktu, nie wyglądał on źle - na pierwszy rzut oka. Nie było mowy, by nie zwrócił uwagi na kobietę, którą w jego kierunku wysłano. Prawdopodobnie mało kto by tej uwagi nie zwrócił. Nie miał jednak zamiaru rozgłaszać na całą okolicę, po co i dlaczego tutaj przybył, raczej zamierzał ograniczyć się do normalnego tonu, nie tyle cokolwiek ukrywającego, a bardziej nierozgłaszającego swoich słów na cały lokal – Są wolne pokoje? — Spytał bezpośrednio, zerkając to na kobietę, to na właściciela. Ściągnął też kapelusz z głowy, który nosił w tej chwili zamiast hełmu. Zrobił to jednak tylko na chwilę i podrapał się po głowie. Kapelusz, zamiast jednak skończyć w dłoni na dłużej, wrócił na głowę. Oczywiście szukał wzrokiem jakiegoś miejsca przy ladzie, tudzież innego wolnego, które mógłby sobie wybrać. – Dajcie mi też specjał wieczoru i coś dla niego — skinął głową, by wskazać na swojego podniebnego towarzysza, Groma. Dopiero wtedy ściągnął kapelusz i skierował się do miejsca, które wydało mu się odpowiednie do zajęcia. Nie omieszkał zwrócić w tej chwili swojego wzroku na siedzących hazardzistów i strażników.

Na barda większej uwagi nie zwrócił. Przynajmniej umilał miejscowym chwile spędzone w karczmie "legendami" jak to niektórzy twierdzili. Lepiej by nimi pozostały, dla ogółu ludności. Jun jednak wiedział, że to legendy nie są, bo sam miał okazję Antykreatora spotkać... Lecz kto w to uwierzy? Sama kelnerka, tak jak i pozostałe, wydawały się szczególnie zadbane jak na lokal "przy drodze" Być może to miejsce oferowało znacznie więcej niż mogłoby się oczekiwać od zajazdu przy drodze... To i też Tamori zaczął się rozglądać po przybytku uważniej. Może mają tutaj zawieszone jakieś karty z ofertami, ogłoszeniami, a może jakieś drzwi z oznaczeniami dokąd prowadzą. Gdy już siedział, to zawiesił kapelusz na krześle. Podobnie zdjął co mu ciązyło. to jest łuk i pozostałe zewnętrzne sprzęty, kładąc je gdzieś obok, przy krześle. Oczywiście - zbroi nie ściągał, mowa jedynie o broni i podobnych przyborach.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

"Długie cienie"
Ranga: Wyprawa rangi A dla Juna
Post 13/?

  Ukryty tekst

---

Czy dobry wygląd karczmarza był efektem jedynie zdrowej diety i jakichś magicznych ziółek? Generalnie rzecz biorąc, nie od dziś wiadomo, że jesteś tym co jesz - czyli jak jesz śmieci, to i twoje ciało staje się śmieciem. Mało tego, w zdrowym ciele zdrowy duch, tak wiec im ktoś zdrowszy, tym lepsza strona psychiczna jego jestestwa, ale... nie wszystko można wypracować jedynie dietą. Zdrowa skóra, jasne spojrzenie (chociaż wspomagane już okularami z racji wieku), dłonie silne których stan wskazywał na to, że nie jednej pracy się imały i włosy... długie i zadbane, niezaprzeczalna oznaka zdrowia. Tak, karczmarz musiał w swoim życiu to i owo widzieć i z nie jednego pieca jadać chleb - niewątpliwie, jego stan był efektem dobrej diety i fizycznej pracy. Tajemnicą pozostawało, jakiej...
- Tak, mamy pokoje, życzy pan sobie coś większego z dodatkowym wystrojem czy prostszego?- - zapytała kelnerka stawiając akcent na odpowiednie słowo, z którego Jun (jako mieszkaniec "miasta grzechu"), mógł sobie odpowiednią dedukcję przeprowadzić co do tego, jakiż to wystrój mógłby na niego w tzw. większym pokoju czekać.
- Dzisiaj mogę panu polecić tempura-udon, nasza wersja miast owoców morza ma smażone raki, a co do pańskiego towarzysza...- - tutaj kelnerka na moment się zastanowiła, kładąc palec wskazujący na wargę w geście zamyślenia, po czym dodała - Dowiem się, czy zostały nam jakieś przepiórki, albo gołębie. Bo sokoły jedzą gołębie, prawda? - upewniła się kobieta, po czym płynnym krokiem skierowała się do lady, gdzie mogła przekazać zamówienie barmanowi, a ten dalej do kuchni...
Teraz nasz bohater mógł się nieco lepiej rozeznać w sytuacji. Jak się okazało, nieco z boku głównej sali wpadł mu w oko idealnie nadający się do tego stolik, oddalony od hazardzistów, nieco bliżej kupców, stojący w rogu, tak więc otoczony z dwóch stron ścianami - niby zapędzić się w kozi róg niedobrze, ale w razie czego, nie będzie się musiał obawiać ataku z dowolnej strony.
Jak zdecydował, tak uczynił, zajął swoje miejsce, zdjął z siebie nieco zbędnego ekwipunku, najpewniej również posadził gdzieś Grom'a, bo chyba nie będzie jadł z sokołem na ramieniu i mógł się dalej przyglądać w poszukiwaniu jakichś dodatkowych informacji. Wystrój karczmy był dosyć typowy, po ścianach sporo wszelakich trofeów myśliwskich, w tym nawet głowa wielkiego wilka - czyżby ktoś z obecnych (albo byłych) właścicieli wybrał się na Wietrzne Równiny zapolować nielegalnie na tamtejsze święte zwierzę? Trudno orzec jednoznacznie. Jeśli chodzi o układ pomieszczeń, to z przeciwnej do zajmowanego przez naszego bohatera miejsca znajdowały się schody prowadzące na górę, najpewniej do pokoi gościnnych, ale co ciekawe, pod schodami znajdowały się jeszcze jedne drzwi, dokąd prowadziły? Tego jeszcze Jun nie wiedział.
Cóż dalej? Przewidywania co do "dodatkowych atrakcji" jakich można było zaznać w karczmie okazały się słuszne. Podobna bowiem do "jego kelnerki" inna kobieta usługiwała przy stole z kupcami, raz po raz nalewają alkohol, śmiejąc się z rubasznych żartów i wszystko wskazywało na to, że dzisiejszy wieczór spędzi z jednym (a może ostatecznie dwoma) kupcami, ku wyraźnej zazdrości strażników i hazardzistów, łypiących znad kości co jakiś czas w stronę kelnerek. I może nawet mieliby na jakieś harce ochotę, co wyrażali w niewybrednych komentarzach do panny, której szczęściem/nieszczęściem było przynosić im alkohol, ale... nie odważyli się na nic wyjątkowo nieprzyzwoitego. Czy to dlatego, że pojawił się "zakapeluszowany samotny cowboy", czy też może na drodze spojrzenia karczmarza, a skoro o ni mowa...
Kiedy danie dla naszego bohatera było gotowe, nie podała go mu kelnerka, która chwilowo stanęła za barem, lecz właśnie sam karczmarz, który trzymając wszystko w jednej ręce skierował się w stronę stolika naszego bohatera.
- Pańskie zamówienie - - rzekł kładąc przed Jun'em wspomniany już udon z tempurą oraz elegancko oskubanego, surowego gołębia, po czym dodał - Można? - - co oczywiście było bardziej stwierdzeniem, niż pytaniem, po czym usiadł sobie naprzeciwko naszego bohatera. Wydawał się przy tym swobodny, ale jednocześnie czujny i wyjątkowo dystyngowany.
- Maiko, podaj coś dobrego dla mnie i pana? - - tutaj skinął pogodnie na Jun'a, po czym czekał z pogodnym uśmiechem, aż Maiko przyniesie im butelkę sake w gorącej wodzie z dwiema czarkami, chciała również nalać sakę, ale właściciel tego przybytku zatrzymał ją ręką i odprawił do jej spraw, a samemu przeszedł na nieco konspiracyjny ton, tak by tylko Jun go słyszał.
- Mam nadzieję, że nie towarzyszą panu żadne kłopoty? A jeśli jest inaczej, to... czy potrzebuje pan jakiejś dodatkowej, kryjówki tudzież...zajęcia się kimś z tamtych graczy? - sędziwy, ale jak już wspomniano w dobrej kondycji barman, zdecydował się od razu wybadać, cóż tak uzbrojoną personę do niego sprowadza. Warto ustalić, czy nie będzie zaraz musiał przemeblować swojej karczmy, co oczywiście nijak mu się nie podobało...

Spis NPC:
Głos Kawamura Takeo - oficer dyżurny.
Głos - Sokolnik
- Głos Barman
Głos - Maiko - kelnerka

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Praca - wydawałoby się, że bez niej człowiek się zapuszcza i bez wątpienia było to prawdą, ale no właśnie - pozostawała kwestia rodzaju wykonywanej pracy. Poza tym - dużo zależało też od tego, ile się jej wykonywało, bo co za dużo, to też nie dobrze.

Kwestia posiłku ciekawiła Tamoriego na tyle, że z zainteresowaniem wysłuchał tego, co mieli mu za chwilę podać. Na pewno interesował go smak, jakiego za niedługo doświadczy. Może i się tego nie spodziewał, ale zapowiadało się, że ten wieczór będzie znacznie lepszy niż z początku oczekiwał. – Średniego — Krótko skomentował kwestię pokoju. Jego życzenia nie wychodziły ponad te, których mógł sobie życzyć zwyczajny podróżnik. Nie chciał uchodzić za sknerę, ale też nie miał zamiaru traktować się w przydrożnej karczmie, jak osoba nie wiadomo z jak głęboką kieszenią, a raczej - z kieszenią na pokaz. Sprawianie problemów właścicielom i pracowników wcale nie było na liście jego priorytetów.

Zapowiadało się, że Grom również doświadczy jakiegoś posiłku, ostatecznie Tamori rzuci mu cały kawał, bo przecież nie miał zamiaru go nigdzie dzisiaj posyłać, mieli okazję ucztować, chyba na to zasłużyli po pokonaniu tego fragmentu drogi, jaki przed nimi się dziś rozrysował. Rozglądanie się po wnętrzu lokalu na pewno nie było bezcelowe, można było ucieszyć spojrzenie wspaniałymi trofeami, które budziły nieco pytań, ale również opowiadały historie, którą być może jest w stanie rozświetlić sam właściciel. Tak się jednak składało, że Jun nie miał zamiaru przeszkadzać tutejszym, póki żaden z nich nie przekroczył tej cienkiej i niebezpiecznej granicy, o której się nieraz zapominało. To, że wyższe piętro oferowało pokoje, było dość proste do domyślenia się, co natomiast skrywały drzwi pod schodami, nie wiedział, ale spodziewał się, że albo jest to jedna wielka spiżarka, albo inny magazyn. Zwykle piwnice były właśnie tym. Nikt nie płacił mu za węszenie w tym miejscu, to i nie miał zamiaru tego robić i naprzykrzać się tutejszym.

Gdy w końcu doczekał się swojego posiłku, nie mógł powstrzymać delikatnego uśmiechu. W końcu cały ten czas spędzony w lokalu na niego czekał. Czy będzie odpowiednio dobry, by wynagrodzić wszelkie oczekiwania? To się okaże. Chciał podziękować, ale w tej chwili karczmarz zdecydował się dołączyć do niego, do rozpocząć jakąś rozmowę, jego pytanie było raczej retoryczne, więc Jun nie zdecydował się na nie odpowiedzieć, a przedtem uraczył go gestem skinienia głowy, jakby akceptując posiłek i jego towarzystwo. – Niech będzie — Zgodził się ze słowami właściciela. Nie protestował, choć już spodziewał się, że ta rozmowa do łatwych należeć nie będzie. Po jego pierwszych, nieco uciszonych wypowiedziach uśmiechnął się zawadiacko, odpowiadając w tonie pasującym do tej konspiracyjnej rozmowy – Ja rozwiązuje kłopoty — Mówił pewnie, nie chwaląc się a stwierdzając fakt odnośnie sporej części pracy jaką się parał – Nie mam nic do tamtych ludzi. Chce to pan zmienić? — Nijak nie była to groźba, nie miało tak brzmieć, bardziej jak pytanie czy właśnie nie znalazł się obiektem oferty pracy. Bo i owszem, miał całkowicie przejść do porządku dziennego nad tymi kupcami, oraz hazardzistami. Nie wykluczał jednak dorobienia sobie na boku pobocznym zleceniem jakie mogło wpaść w jego ręce. W końcu strzeżenie porządku na drogach to też jego praca, a tak się składało, że wszystko, co mogło się tu wydarzyć, pozostawało w zasięgu jego jurysdykcji.

Nie był przesadnie zaskoczony. Zainteresowaniem właściciela. Wolał wiedzieć kiedy należy wszystkich wyprosić by zachować interes, możliwe, że właśnie w ten sposób unikał większości stresu związanego z prowadzeniem interesu, poprzez doglądanie tych, którzy mogą mu zaszkodzić - imponoujące. Zastanawiał się czy powinien powiedzieć coś więcej, wszak póki co mówił niewiele, z drugiej strony więcej słów mogło postawić go w sytuacji nieco bardziej... Otwartej osoby, a też nie zależało mu na takiej wizji siebie w tej chwili. – Moje zadanie spoczywa gdzie indziej — Mówił starając się nieco uspokoić starca. Co następowało dalej? Nim pojawił się alkohol, chciał spróbować przyniesionego jedzenia, póki jeszcze było ciepłe.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

"Długie cienie"
Ranga: Wyprawa rangi A dla Juna
Post 15/?

  Ukryty tekst

---

Skromność nigdy nie jest złym rozwiązaniem, a wtopić się w otoczenie najłatwiej, przybierając "barwy" najczęściej występujące w środowisku - strategia ta była znane jak świat. Dlatego też nasz bohater zdecydował się wybrać średnich
rozmiarów pokój, było to rozsądne, bowiem ani dodatkowe atrakcje nie sprawią, że za dużo oczu go zapamięta (z drugiej strony, mniej ust mu coś m in., opowie), a z drugiej nie będzie podejrzane, że człowiek ubrany jak chodzący arsenał wybiera dziwnie tanie lokum...
Na decyzje wędrowca kobieta więc jedynie skinęła głową twierdząco i nie pytała o więcej. Nie próbowała również go przekonywać, że może jednak zdecyduje się na nieco większy zakres atrakcji, bo wiadomo - wojownicy i ten ich kodeks. Może ten tutaj był ascetom? Z kilometra widać, że samuraj (tudzież inny zabijaka), więc nie ma się co narzucać...
Istotnie słusznym było, by nie interesować się, cóż takiego dzieje się za wszystkimi zamkniętymi drzwiami - zwłaszcza, za darmo. Jun miał swoje zadanie, a właściciele przybytku swoje tajemnice, na razie sprawa była jasna - najeść się, nakarmić towarzysza, a potem wyspać tylko... no właśnie. Wspomniany już właściciel zdecydował się nieco bliżej poznać tajemniczego gościa, najpewniej nie było to żadne szczególne wyróżnienie dla Smoka, ale zawsze lepiej zachować ostrożność.
Słysząc, odpowiedź kapelusznika, karczmarz uśmiechnął się nieznacznie, po czym pozostawało kontynuować rozmowę w rozpoczętym tonie.
- To podobnie jak ja. Wielu przychodzi tu rozwiązać swoje zmartwienia. - odpowiedział karczmarz spoglądając na Jun'a, jeszcze chwilę wahając się z zaproponowaniem mu alkoholu. Z tej krótkiej wymiany myśli strażnik mógł nabrać pewności, że ma przed sobą osobnika, który wiele widział, wiele wie i nie jedno się już w jego karczmie wydarzyło: a to jakiś młody mafiosa uciekał po nieudanej misji, a to ktoś mafię ścigał "Pod rozpiętymi skrzydłami" widziało to i owo.
- Chociaż ruch jest zdecydowanie ciekawszy od stagnacji, to jednak nadmierna dynamika szkodzi interesom. A tamci nie są moimi wrogami. - odpowiedział pogodnie karczmarz, po czym zdecydował się rozlać ciepłe sake do dwóch czarek, z której jedną przekazał Jun'owi, natomiast drugą zachował dla siebie.
- Zatem, oby się pańskie zadanie spełniło. Kampai! - zawołał pogodnie wychylając czarkę do dna jednym sprawnym łykiem, po czym powrócił spojrzeniem do Jun'a.
- Toda Shin, o usług. - przedstawił się z lekkim ukłonem, po czym pozostając na tonie konspiracyjnym dodał - Nie musi pan zdradzać swojego imienia, o nie nie pytam tych, co walczą z cieniem mgły. - pozwolił sobie na zacytowanie pewnego chwytnego zwrotu, pochodzącego z poezji mało znaczącego artysty, po czym rozlał dodatkową porcję sakę, oczywiście, jeśli Jun zaprotestował, to jemu nie polał. W między czasie Grom nieco się zaczął szamotać, jakby już wiedząc, że jego jedzonko na niego czeka, a przecież z czapką na głowie jeść nie będzie. Zachowanie sokoła nie uszło uwadze Shina, który lekko zmrużył oczy.
- Dobre stare metody... długo z panem służy? - zainteresował się karczmarz, który najwidoczniej rozpoznał w ptaku podniebnego posłańca. Czy miał jakieś kontakty ze stróżami prawa, a może sam kiedyś był jednym z nim? No cóż, wszystko było kwestią zadania odpowiednich pytań, ale jak wiadomo - nic na siłę...

Spis NPC:
Głos Kawamura Takeo - oficer dyżurny.
Głos - Sokolnik
- Głos Toda Shin - Barman
Głos - Maiko - kelnerka

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Rozwiązywanie problemów mogło rzeczywiście ich łączyć. Ciężko jednak by rozwiązaniem zmartwień nazwać upijanie się, lub przepijanie ostatnich pieniędzy. Jun był ostatnim, który mógłby wspomnieć o niemarnowaniu pieniędzy na alkohol, stąd też uważał, że każdy miał swoje własne sposoby radzenia sobie z problemami. Dla jednego działało upicie się na umór, a dla drugiego wygadanie się. Co człowiek, to inny sposób rozwiązania zmartwienia.

Rozumienie tego, z jakimi problemami oraz tym, co musiał czasami doświadczać karczmarz, przychodziło Junowi z łatwością. Zwłaszcza jak przypomniał sobie o sytuacji na Yinzin gdy sam wparował do jednego lokalu i zrobił tam bałagan - wszystko w dobrej wierze. Takich jak on na pewno było więcej, a jeszcze więcej było zwykłych ludzi sprawiających problemy - po zwykłych ludziach, którzy przychodzą pić i się awanturują rzadko, jednak nie trzeba robić gruntownych remontów, również ich można się łatwo pozbyć o własnych siłach. Tamori mruknął porozumiewawczo, zgadzając się ze słowami właściciela lokalu. Wszystko było więc jasne, nie szykowało się tutaj nic interesującego, przynajmniej na tyle by Jun musiał interweniować. Zapowiadał się spokojny wieczór, póki co. Po słowach Shin'a, tak jak i on wychylił czarkę. Nie chciał dać staruszkowi pić samemu. – Spełni się. Zadbam o to. — Krótki odparł. Nie miał jeszcze powodów, by informować ludzi, zwłaszcza przypadkowych spotkanych na drodze o swojej misji. Nie, żeby była ona jakąs tajemnicą, to i tak Jun nie czułby się komfortowo gdyby każdy mógł znać jego kolejny ruch. – Jun — Wszelka kultura wymagała odpowiedzi po tym jak właściciel zrobił to pierwszy. Waga tych słów w obu przypadkach była najpewniej podobna, pozornie bezwartościowa w dłuższym rozrachunku. Ostatnim razem miał do czynienia z cieniami w osadzie Antykreatora, a jeszcze wcześniej na Głębokich odnogach. Nie było to jednak coś, o czym warto było zaprzątać głowę Shinowi. – Właściwie to ja służę z nim. Tak naprawdę to on tutaj rządzi — Wzruszył lekko ramionami. Z jednej strony był to żart. z drugiej istniało wielkie prawdopodobieństwo, że Grom miał dłuższy staż od niego jeśli chodzi o sprawy prawa. Ba - możliwe, że miałby nawet większy stopień w związku z wkładem w region, ale koniec końców Grom był tylko ptakiem posłańcem.

Co do samego ptaka, nie byli w pracy, a mógł więc ściągnąć mu czapkę. Tak też zrobił, upewniając się przedtem, że wszelkie jedzenie, jakie dostanie, nie będzie w dwóch kawałkach, a w jednym, albo w większej ilości. Ostatnim czego potrzebował to uganianie się za latającym mądralą. – Warto coś wiedzieć o okolicy? Będę przekraczał Dogakure i pewnie tam zatrzymam się w następnej kolejności. — Ludzie podróżowali, to, że ktoś przekraczał tereny ziem należących do jednego z okolicznych bogaczy nie było niczym zaskakującym, a taki karczmarz... Kto wie, może wiedział więcej niż inni zjadacze chleba w okolicy, wszak... Słyszy wszystko.
Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

"Długie cienie"
Ranga: Wyprawa rangi A dla Juna
Post 17/?

  Ukryty tekst

---

Istotnie, istnieją różne metody radzenia sobie z problemami, cześć z nich lepsza, cześć z nich gorsza, ale nie o tym będziemy dzisiaj pisać...
Widząc, jak Jun unosi swoją charkę, karczmarz lekko się uśmiechnął, bowiem zapowiadało się, że udało się uniknąć kłopotów, o których obaj byli doskonale świadomi. Natomiast kiedy Jun się przedstawił, skinieniem posłał mu odpowiedź i tak sobie mógł płynąć milusio wieczór, aż do kolejnej wypowiedzi Strażnika...
Pewne informacje, jakie krążyły należało umieć wyłapać. Shin niewątpliwie zdawał sobie sprawę z tego, jakim sokołem jest Grom i co oznacza, tak więc słowa Jun'a jasno deklarowały, kim jest, skąd przybywa i czego należy się po nim spodziewać. I w tym, że karczmarz doskonale wie, z kim ma do czynienia mógł się Jun rozeznać po niewielkim, wręcz niezauważalnym ruchy brwi, który Tamori wyłapał. To również zdradzało wiele, kim był karczmarz zanim karczmarzem został, że potrafił tak dobrze panować nad swoim ciałem i tak skutecznie czytać informacje, jakich dostarczali mu ludzie i otoczenie, no i cóż takiego kryło się pod ladą, że sięgnął po to, kiedy tylko Tamori pojawił się w drzwiach jego gospody...
- Oby zatem prowadził cię dobrze... - podjął Shin spoglądając, jak Grom elegancko, ale przy tym nieco straszliwie rozprawia się z przydzielonym mu ptakiem. Niezwykłe, jak instynkt łowiecki nakazywał sokołowi oskubać gołębia z piór, nawet jeśli ten już w zasadzie ich nie miał. Dalej, ostry dziób i silne szpony skutecznie radziły sobie z ciałem "ofiary", a drapieżnik w charakterystyczny sposób zakrył ją skrzydłami. W tej chwili jasnym było, że nikt nie odbierze mu posiłku, na pewno nie bez walki, tak więc obaj mężczyźni mogli wrócić do rozmowy, chociaż to, co robił podniebny wojownik było nieco makabryczne i chyba nawet jakoś skomentowali to siedzący nieco dalej kupcy, ale cokolwiek powiedzieli, Jun tego nie wyłapał, miast tego zdradził nieco z tego, gdzie się udaje...
Słysząc nazwę wioski, Toda pogładził swoją brodę, po czym spojrzał badawczo na Juna. Jasnym było, że coś niecoś o tym miejscu wie, pytanie tylko, czy się tym podzieli? Spojrzenie ukradkiem na około, upewniające, czy ktoś jest na tyle blisko by podsłuchać po czym karczmarz zawołał.
- Maiko, Midori, sprawdźcie czy gościom nic nie brakuje! - gromki głos poniósł się po sali i obie wywołane kelnerki udały się w stronę pozostałych gości by wykonać zadanie zlecone im przed szefa, natomiast on sam mógł wrócić do swojego rozmówcy.
- Jun powiem tak, wydajesz się być szczerym człowiekiem, to coś ci powiem... - zaczął pogodnie, ale szybko spoważniał, ponownie wchodząc na konspiracyjny ton.
- Jeśli twoje zadanie leży w Dogakure, to uważaj. Ten młody Umeda nie tylko nie jest głupi, ale ludzi ma podobno wszędzie, a mieszkańców okręgu trzyma krótko. - przerwał na polanie sobie i ewentualnie strażnikowi alkoholu, którego jednak jeszcze nie wypił, miast tego kontynuował.
- To, co ogólnie wiadomo to zamieszki, jakie tam wybuchły. To jest sprawa znana, jednakże... Powód pozostaje już mniej jasny. Według wersji, jaką ja słyszałem, wszystko zaczęło się od jednego z kowali, który skrzyknął ludzi niezadowolonych z powodu podatków. Chłop silny, skrzyknął kilku towarzyszy, zrobili rozróbę, puścili kilka budynków z dymem, po czym zbiegli w las... - przerwał na wychylenie czarki, po którym odetchnął głębiej i ponownie spojrzał przenikliwym spojrzeniem, jakby próbując odgadnąć prawdziwe intencję przybysza.
- Ale są i plotki mówiące o dekadenckich ekscesach, które odbywają się w siedzibie głównej Umeda, a w której udział biorą córki i co młodsze żony mieszkańców gminu. Ale to pewnie tylko plotki nie mające związku. - zakończył przenosząc spojrzenie gdzieś w dal...

Spis NPC:
Głos Kawamura Takeo - oficer dyżurny.
Głos - Sokolnik
- Głos Toda Shin - Barman
Głos - Maiko - kelnerka

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Jun nie ukrywał tego, skąd przybywa ani jakie kolory nosi, nie potrzebował się jednak z nimi jakoś mocno identyfikować w tym momencie. Shin potrafił to wyłapać, ale najpewniej nie każdy byłby w stanie to zrobić po tak krótkiej rozmowie. Potrzebna była odrobina wiedzy ogólnej. Jedna z tożsamości była dla nich jasna, Jun natomiast wciąż nie znał kolorów, jakie nosił karczmarz, też nie zamierzał pytać, bo na nic nie była potrzebna mu taka wiedza - przynajmniej na razie. Kiwnął głową, by potwierdzić słowa Shin'a, nie wątpił w to, że Grom sprawdzi się dobrze w swoim zadaniu. Miał doświadczenie jako ptak-posłaniec więc jeżeli Jun zrobi wszystko tak, jak powinien i przekaże odpowiednie informacje, to i powietrzny towarzysz zrobi wszystko, jak należy.

Grom, mimo bycia ptaszyskiem w służbie straży, to wciąż był tylko ptakiem i zachowywał się jak takowy. Może i niektórzy uznaliby to za gracje, Jun natomiast z lekką odrazą spojrzał w kierunku pożywiającego się ptaka. Nie miał przedtem okazji oglądać takiego spektaklu z tak bliska, choć widział gorsze - to ten dalej nie należał do takich mogących przynieść uśmiech na jego twarz. Nie był jakimś sadystą, by lubować się w tego rodzaju teatrzyku. Karczmarz zadał sobie sporo trudu, by odciągać wszelką uwagę od siebie i Juna, jego okiem może nawet zbyt dużo, czasem lepiej jednak przesadzić, niżeli zrobić za mało i potem żałować, że nie zrobiło się więcej, gdy był jeszcze czas.

Stwierdzenie o szczerości Jun przyjął... Nijak, nie miał zdania na ten temat, ale uważał, że skoro ktoś go tak określał, to musiało coś w tym być, a kolejne ostrzeżenia o Dogakure przyjął z zainteresowaniem, które jednak zdecydował się ukrywać. Nie gardził informacjami, zwłaszcza takimi, które mogły zmienić jego podejście do sprawy, nim ta na dobre jeszcze się zaczęła. To, że Umeda sprawiał tutejszym wrażenie tyrana, który trzymał wszystko twardą ręką, bardzo go nie dziwiło, bardziej był zaskoczony tym, że ktoś się jednak odważył zbuntować. Ilość ludzi i szpiegów nie świadczyła jednak o wszystkim, bo trudności z ujęciem bandy kowala, albo i drwala stawiały ludzi służących Umedzie nisko pod względem kompetencji, albo lojalności, coś, co Tamori mógł wykorzystać, niezależnie co to było. Jak miał to jednak zrobić? Tego jeszcze nie wiedział.

Tym razem Jun wypił pierwszy. Słuchał kolejnych rad karczmarza. Z jakiegoś powodu ten człowiek zdawał się wiedzieć dużo, to, że w ogóle zdecydował się podzielić takimi informacjami, mogło świadczyć o tym, że miał jakiś własny interes do Umedy, albo zwyczajnie był idealistą. Jun jednak wątpił by poszło tutaj o podatki. Mało kto byłby gotowy zaryzykować z kolesiami utratę dotychczasowego życia, albo sprawić kłopoty rodzinie, byle udowodnić swoją rację, na pewno nie jakiś kowal. Za tym kryło się coś więcej. Smok był jednak zdania, że poddani powinni się słuchać swoich panów, lecz panów którzy rządzą dobrze, póki co jedyne co słyszał o Umedzie tworzyło obraz osobnika który skupił się na sobie i własnej przyjemności. Jeśli plotki o których wspominał były prawdziwe - to szykowało się interesujące śledztwo, mogły to jednak być tylko plotki... Każda jednak miała jakieś podstawy. Biorąc pod uwagę informacje o samym Tadanarim nawet wykluczenie zakazanej miłości nie było możliwe, bo kto wie. Może uprowadził czyjąś żonę i stąd taka plotka? Zabawniej gdyby ta zona nie miałą nic przeciwko, bo zależałoby jej jedynie na pieniądzach, to jednak tylko gdybania którym Jun nie poświęcał zbyt dużo czasu.

– Ludzie Umedy mają problem z garstką chłopów... Na pewno szukają kogoś by się tym zajął — Powiedział pewnie. Nikt nie chciał na swoich ziemiach powstańców i ludzi sprawiających problemy, zwłaszcza jak było się pod obserwacją, co na pewno Umeda wiedział. Był zbyt dużą rybą by go zignorować, tak samo jak to co dzieje się na jego ziemaich. – Dowiem się na miejscu — Jako wysłannik Shigashi miał duże pole do popisu w tej sprawie. Mógł zacząć badać tą sprawę od takiej strony, od której chciał. Nawet jeśli nie strażnik, to pozycja wędrownego najemnika również bardzo mu sprzyjała. Jun spojrzał wymownie na właściciela, nie odezwał się słowem, ale mierzył go uważnie wzrokiem, gość mówił sporo, miał w tym jakiś cel, lecz z jakiegoś powodu jeszcze nie zdecydował się go wyjawić... A co z obiado-kolacją? Na pewno Jun nie pozwolił jej stygnąć i jak tylko mógł to zabierał się do jedzenia, wszak Grom nie mógł jeść sam. Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

"Długie cienie"
Ranga: Wyprawa rangi A dla Juna
Post 19/?

  Ukryty tekst

---

Grom był tylko ptakiem - to prawda. Dlatego właśnie, zachował się jak na podniebnego łowce przystało - dostał swoją ofiarę więc pozwolił działać instynktowi, a ten był nieubłagany i kazał sokołowi pożywiać się na modłę jego przodków. Co prawda, oznaczało to, że będzie nieco więcej bałaganu do sprzątania, ale karczmarz wydawał się nie widzieć w tym problemu, ani też w sposobie, w jaki skrzydlaty posłaniec rozprawiał się z kolacją...
Czy zastosowane przez Shina metody były przejawem przezorności, czy raczej nadgorliwości? No cóż, trudno jednoznacznie odpowiedzieć, zwłaszcza, że jego karczma znajdowała się poza wpływami rodziny Umeda i szansa na to, że ktoś mógłby im donieść była raczej niska, ale... no właśnie. Gorsza od braku informacji jest dezinformacja, a jakby przypadkiem ktoś z tej knajpy wyszedł i zaczął rozpowiadać, że karczmarz plotki jakieś rozpuszcza? No wtedy można by się nim szczególnie zainteresować, może jakaś ekipę "nawracającą" podesłać, co by człowieka "naprostować" - wszak złe słowo zaszkodzić może na równi z ostrzem w gardle (a w przypadku interesów to chyba nawet i zdecydowanie mocniej). Tak, pilnujący swojego interesu (i zdrowia) karczmarz wolał przedsięwziąć pewne środki bezpieczeństwa, tak na wszelki wypadek. Oczywiście, nikt nie mówił, że Jun zaraz nie poleci do Umedów i im na pana Toda nie doniesienie, ale nie można wszędzie doszukiwać się zdrady...
Przemyślenia naszego bohatera co do potencjalnego rzeczywistego stanu rzeczy w wiosce stanowiącej cel jego misji pozostawimy na razie bez głębszego komentarza, nie przecząc, ani nie potwierdzając im. Czy bowiem istotnie chodziło jedynie o prawdziwą lub "prawdziwą" miłość, czy to się kryło za szeroko pojętą dekadencją? Kim w istocie był człowiek, który stanął na czele buntu, co takiego miał w sobie, albo czego już nie miał, że zdecydował się przeciwstawić potężnym i bogatym? I jak to się stało, że w zasadzie udało mu się ujść z tego cało, czy szło jedynie o niekompetencje ludzi, którzy służyli rodzinie Umeda?
- Jeśli tak jest, to na pewno tak będzie. - zgodził się z Jun'em Shin, który odchylił lekko głowę by rozejrzeć się po okolicy, a tam sprawy miały się zgodnie z jego planem - kelnerki zajęły się gośćmi, tak więc nawet panowie gracze nie interesowali się tym, co karczmarz ze zbrojnym omawia. Oczywiście, stan ten nie mógł trwać nazbyt długo.
- Na mnie pora. Mam nadzieję, że strawa smakuje. Pański pokój to numer 4, klucz będę miał przy ladzie, a teraz życzę spokojnego wieczoru. W razie czego, proszę wezwać mnie, albo Maiko. Sake na koszt firmy. - odpowiedział pogodnie karczmarz, już normalnym głosem, po czym zgodnie z zapowiedzią wstał od stołu i skierował się w stronę lady. Co ciekawe, dopilnował, by większość usłyszała, że Jun dostał sake na koszt firmy - co mogło to oznaczać? No cóż, albo miał jakieś chody u Shina, albo właśnie właściciel tego przybytku wynegocjował u "straszliwego zabijaki" że jednak mordów nie będzie dzisiaj. Czy do takich wniosków doszli inni biesiadnicy? Raczej tak, bowiem nikt nie kwapił się by spoglądać w stronę strażnika i jego sokoła...
Cóż dalej? Reszta wieczoru potoczyła się już spokojnie. W zależności od tego, jak długo siedział nasz bohater, mógł zaobserwować, jak kupcy w obecności dwóch kelnerek kierują się w stronę drzwi nie prowadzących ani na górę, ani na zewnątrz - najpewniej w kierunku "dodatkowych atrakcji". Jak się nasz bohater uprze, to może się wywiedzieć, ale w zasadzie, po co? Co się zaś tyczy hazardzistów, to i oni ostatecznie udali się w swoją stronę, jednakże nie na górę, tylko opuścili lokal - najwidoczniej nie byli tutaj przejazdem, lecz spotkali się na drinka i grę (co potwierdzał ich chwiejny krok i pokrzykiwania, kto to najpewniej najbardziej oszukiwał).
Jeśli jednak Jun zmył się prędzej (czyli przed pierwszą w nocy), to o opuszczeniu lokalu przez hazardzistów dowiedział się przez okno swojego pokoju, który zgodnie z jego życzeniem był średni. Miał może 12 metrów kwadratowych powierzchni, na wystrój składało się łóżko, niewielka szafka przy nim i skrzynia, do której mógł zapakować swoje klamoty. O ile strażnik nie zamierza na własną rękę jakichś dalszych działań czynić, to noc minie mu bez żadnych atrakcji. Poranek również nie bedzie zapowiadał się źle, jeśli bowiem wstanie przed świtem, to zastania za ladą Maiko, która przyjmie zamówienie na śniadanie, lub pożegna go jeśli wolą Juna będzie ruszyć dalej...
Co jednak zrobi Jun? To wie tylko on i to właśnie od jego decyzji (częściowo) zależna będzie rzeczywistość, jaką zastanie i kreował będzie...

Spis NPC:
Głos Kawamura Takeo - oficer dyżurny.
Głos - Sokolnik
- Głos Toda Shin - Barman
Głos - Maiko - kelnerka

[Jun]

- Rok 390 - Wiosna -

---

[/color][/b] " ... " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IrEm9eW ... U&index=11[/youtube] Nawet największa łapówka i przyjemności nie odciągną czyjegoś wzroku na zawsze - wiedzieli o tym obydwaj, że rozmowa nie będzie trwała pomiędzy nimi w nieskończoność. Musiała dobiec jakiegoś końca. Robiło się powoli późno, zarówno Jun skończyli już swój posiłek, jedyne co trzymało Juna na dole, była rzeczywiście rozmowa z Shinem, no i alkohol. Tego nie miał zamiaru odmawiać.

– Dobrze. Spokojnego wieczoru... — I tak Jun nie zamierzał zbytnio zaprzątać bardziej głowy właściciela swoją osobą. Posiedział jeszcze góra kilka minut by wszystko, co zjadł i wypił, miało okazje się uleżeć. Toda zadbał by wszyscy wiedzieli, że Jun jest z nim w jakiejś komitywie. Nie było się tutaj nad czym zastanawiać. Z jednej strony mogło to wszystkich uspokoić a z drugiej sprawić, że nikt nie będzie na tyle ciekawski, by interesować się za bardzo Tamorim, pod potencjalną groźbą popadnięcia w niełaskę właściciela - Było to dosyć sprytne, lecz standardowe zagranie. Pozostali go nie interesowali. Poszedł do pokoju i tam rozłożył swój sprzęt. Uchylił lekko okno, by Grom w razie gdyby chciał, mógł polatać, nie miał zamiaru go jednak całkiem puszczać, nie mniej czapeczka miała wrócić dopiero o poranku, gdy rzeczywiście zaczną ponownie prace. Nie zostawał na tyle długo by się rozpakowywać, więc jedyne co to wsadził torbę z klamotami do szafki, zbroje rozłożył gdzieś w wolnym miejscu obok, by mieć do niej w miarę szybki dostęp. Rozmiar pokoju wystarczał mu w zupełności. Myślał, że będzie mniejszy i jakoś pozytywnie się zaskoczył. Co najwyżej wyjrzał przez okno gdy dostrzegał kogoś opuszczającego lokal - również nie był zaskoczony.

Jun nie wstał przed świtem, zrobił to około godziny siódmej - jeśli udało mu się wstać. Jeszcze nie miał zamiaru opuszczać tego miejsca, ale początek dnia był początkiem kolejnej zmiany dla Groma i czapeczka wróciła na jego głowę. Tamori schodząc - jeśli zastał za ladą Maiko zamierzał się do niej zwrócić dość w przelocie – Ohayō gozaimasu. Coś sytego, jakoś za około godzinę. — Uśmiechnął się delikatnie. Nie miał na sobie zbroi a zwyczajny strój, a pod pachą trzymał kapelusz, który szybko spoczął na jego głowie, w ręku miał pochwę ze swoją bronią, nie trzymał jej w żaden ostentacyjny sposób, ot tak jakby ją nosił. Szybko tez skierował się do drzwi wyjściowych, a potem poszukał sobie jakiegoś miejsca z dobrym widokiem na lokal w najbliższej okolicy, może kilkanaście, góra kilkadziesiąt metrów. Groma również ze sobą zabrał. Jak już wybrał sobie miejsce, to zajął się codzienną rozgrzewką, tym razem jednak nie poświęcał czasu ani uwagi, by zrobić to aż tak doskonale jak zwykle. Pokusił się o proste ćwiczenia, by rozgrzać mięśnie i delikatnie się rozciągnąć, pozostałe pół godziny spędził na zwyczajnym machaniu mieczem, by nie wyjść z wprawy. Nie forsował się, ani nie przesadzał. Nie chciał zaczynać dnia jak morky knur. Potem zamierzał wrócić na śniadanie, ciekawy tego co mu zaoferują. Myśli - Mowa

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kakita Asagi]

"Długie cienie"
Ranga: Wyprawa rangi A dla Juna
Post 21 /?

  Ukryty tekst

---

Spokojna noc, to podstawa, prawda? Jun nie miał wiele do roboty w swojej tymczasowej kwaterze, poza pójściem spać i tak też postąpił, uprzednio jednak zostawiając uchylone okno - dla Groma. Sokół podszedł do parapetu, po czym przechylił głowę zainteresowany, nie do końca rozumiejąc, czego od niego strażnik oczekuje - wszak była noc, a on nie był sową. Latanie po ciemku zdecydowanie mu nie podchodziło, tak więc zajął sobie jakieś wysoko położone miejsce i okrywając skrzydłami poszedł spać, a niedługo po nim Tamori...

Czy Junowi udało się wstać zgodnie z założeniami? Zdecydowanie, można by wręcz powiedzieć, że miał prywatny budzik - pod postacią dzwoneczków Groma, który zdecydował się skorzystać z otwartego okna i polatać, bo przecież poranek, to moment kiedy ptaki śpiewają - tak więc tak, udało się rano wstać, jednakże założyć czapeczkę na głowę sokoła już nie. Mało tego, chociaż zaleceniami było, by go luzem nie puszczać na latanie, to jednak Tamori zdecydował się zignorować to zalecenie... ku przerażeniu miejscowego ptactwa. Szybko do dźwięki dzwoneczków sokoła, który prędko przeleciał nad pobliskimi drzewami, dołączyły dźwięki przerażonego ptactwa - które szybko zaczęło uciekać to w prawo, to w lewo: wszelakie szpaki, sikory, nawet jakaś kawka. No, ale nie skupiajmy się nadmiernie nad lokalną (przeżywającą traumę) awifauną, tylko nad tym, że sokół który "poszedł w tanto".
No dobrze, co można było teraz zrobić? Po pierwsze określić w których kierunku skierował się drapieżny ptaszor, a był to kierunek południo-wschodni. I może nie byłoby aż źle, gdyby... nie zerwało się pokaźne stado gołębi. No na to nawet tresowany sokół nie mógł pozostać dłużny i już chyba zupełnie w nosie mając swoje obowiązki rzucił się w pościg za uciekającymi gołębiami. Tutaj Jun mógł obejrzeć sobie ciekawe zjawisko - chociaż Grom należał do najszybszych podniebnych łowców, to jednak gołębie w locie poziomym były od niego wytrzymalsze. I tak nasz bohater mógł sobie podziwiać to misterium przyrody, gdyby nie fakt, że jego ptak oddala się szybciej i szybciej i już za moment zniknie, wróć, zniknął mu z pola widzenia...
Jeśli Jun zdecydował się wybiec głównym wejściem to tak, zobaczył za ladą Maiko, nieco zaspaną, ale to wymagałoby uważniejszego przyjrzenia się i nie wpływało na jej zdolność do pracy i mogła przyjąć zamówienie, o ile Jun mu jej rzucił. Jeśli natomiast zdecydował się wyskoczyć oknem i skierować za drapieżnikiem, to oczywiście powyższa procedura do pominięcia. Możliwym jest również, że zupełnie nie zainteresował się ptaszorem, wychodząc z założenia że "jakoś to będzie" - w takim układzie mógł iść na swój trening, który chociaż odbył jak każdy szanujący się dzik, to jednak nie upocił się jak knur - czyli tak, jak zaplanował. Wtedy gdy podejdzie do lady, dostanie klasyczne śniadanie - ryż z zupą miso...

Spis NPC:
Głos Kawamura Takeo - oficer dyżurny.
Głos - Sokolnik
- Głos Toda Shin - Barman
Głos - Maiko - kelnerka