Karczma

[Uchiha Masako]

Trzech panów w karczmie (nie licząc shinobi) Misja Rangi D [11/15] Sata

Częściowo podniebny, częściowo naziemny pościg trwał w najlepsze, kiedy to nastąpiła potrzeba współpracy bohatera z nikczemny mafiozem ścigającym bogu ducha winnego syna kupca. Chociaż - może nie aż tak niewinnego? W końcu zostawił właśnie swojego brata, nie patrząc na konsekwencje, na pastwę mafii... chyba, że wiedział, iż to on jest celem, a jego brata nikomu nie będzie się chciało naprawdę skrzywdzić? Te pytania raczej nie przemknęły przez głowę naszego shinobi, gdyż skupiał się w tym momencie na tym, by swój pobyt w mieście zacząć na dobrej stopie z cichą, ale realną władzą Shigashi. Dlatego obniżył lot i rzucił do wytatuowanego przystojniaczka swoją propozycję. Ten uniósł brwi w zdziwieniu i szybko przekalkulował swoje szanse na złapanie uciekiniera samemu, z czego wyszło mu... cóż, że pomoc Saty będzie niezbędna.

- Dobra. Zagoń go tam, a potem przypilnuj z tyłu, żeby nie zwiał! - odparł nasz mafiozo, na co Sata wzniósł się wyżej i po krótkiej chwili w której namierzył znowu swój cel, a następnie z kartek tworzących jego spektakularne skrzydła ujął nieco surowca, przetwarzając go na dwie włócznie, którymi cisnął w stronę celu, skutecznie go wystraszając i zmuszając do poszukania innej drogi... prosto w spalony budynek.

Pułapka się zamknęła.

Mafiozo wpadł także do ruin, a Sacie pozostawało tylko upewnić się, że szczur nie wymknie się z zastawionego potrzasku.

  Ukryty tekst

[Sata]

Chłopak ucieszył się widząc, że jego plan skierowania chłopaka do zgliszczy zadziałał tym bardziej, że przekonanie bandziora okazało się być łatwym osiągnięciem. Teraz jednak napotkał kolejną przeszkodę, jaką były same ruinki. Chłopak nie był w stanie precyzyjnie wycelować w każde miejsce szpikulcem, przez co zatrzymanie uciekiniera stawało się trudnym do wykonania zadaniem. Jednak nie po to chłopak szkolony był od najmłodszych lat i edukowany, by jego kreatywność nie miała właśnie rozkwitnąć.
Sata bowiem przygotowując się na wędrówkę uczył się pilnie tych technik, które mogły mu się przydać w życiu shinobi, ale nie tylko ofensywnych, lecz również praktycznych. Chłopak pamiętał, ile kłopotów i pracy oszczędziła mu użyta tu technika i postanowił po raz kolejny wykorzystać ją, tym razem do wykonania postawionego mu zadania.
Skupił się, wytwarzając kartki i posyłając je na drodze chłopca. Po chwili, gdy kartki dotarły do celów, uformowały się w postacie wyglądające kropka w kropkę jak chłopak. Klony wykonane za pomocą techniki powinny biec, naprowadzając zgodnie z wolą latającego Saty uciekiniera na drogę umięśnionego opryszka. Każdy z klonów dostał minimalne pokłady chakry, miały one służyć jedynie jako straszak. Gdyby to nie było wystarczająco, sam oryginalny chłopak zapikuje, starając się nastraszyć młodzika, który był na tyle śmiały, że zadarł z mafią.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Trzech panów w karczmie (nie licząc shinobi) Misja Rangi D [13/15] Sata

Kondo zdecydowanie nie miał dzisiaj szczęścia. Był zwinny, obeznany w terenie i pewnie dałby radę zwiać samemu mafiozie, jednak cóż mógł poradzić, gdy przeciwko niemu stanął jeszcze jeden z Władców Papieru? Ten bowiem, nadal beznogi, ale za to skrzydlaty miał całkiem niezły pogląd na to, co się dzieje. Dostrzegł zawahanie młodzika, gdy szukał wyjścia z pułapki i spróbował szczęścia przez jedno z okien - na próżno. Oto bowiem jedna z rąk Saty złowieszczo zaszeleściła zmieniając się w stos kartek, które pomknęły w odpowiednie miejsce formując się w dwa klony shinobiego, które zablokowały drogę uciekinierowi, kompletnie go przy tym zaskakując i przerażając. Przy całej swojej buńczucznej postawie nie spodziewał się najwyraźniej, że do pościgu dołączy jeden z tych, o których umiejętnościach szeptało się w karczmach i z rzadka tylko widywało w akcji. Może by jeszcze spróbował ucieczki, gdyby Sata nie zniżył lotu, dodając tylko złowieszczego i złowróżbnego wrażenia.

Otoczony i postawiony przed ścianą, jakby zapadł się w sobie. W tym czasie mafiozo dotarł także na miejsce, dołączając do Saty - który już w tym momencie był dość zmęczony i czuł, że pościg kosztował go zaskakująco dużo energii. Bandzior skinął z wdzięcznością shinobiemu, a następnie uśmiechnął się paskudnie, stając naprzeciwko swej ofiary.

- No, no... wiesz, że teraz jeszcze pogorszyłeś sobie życie? Widzisz, zostawiono mi wybór, jak cię ukarać za twój wczorajszy wyskok z tamtą dziewczyną. Spuścić solidny łomot i okaleczyć, dowolnie. Miałem zamiar poprzestać tylko na lewej dłoni. Tylko, że ty... - bandyta zbliżył się do chłopaka, który teraz już dygotał tylko i wpatrywał się przerażony w niego. -...ty postanowiłeś jeszcze pchnąć nożem mojego kumpla. Dlatego stracisz nie tylko palce. Ale... nie wybiegajmy zbytnio w przyszłość. -

Mafiozo stanął bokiem do Kondo, zwracając się ku Sacie i oferując mu kunai.

- To twoja zdobycz. Jeśli chcesz... czyń honory. Ja go przytrzymam. Tylko go nie zabijaj, to byłby zbytek łaski dla takiego śmiecia. - zaproponował, kątem oka cały czas pilnując, by uciekinier ponownie nie zwiał, choć wydawało się to zbędne.

  Ukryty tekst

[Sata]

  Ukryty tekst

Plan poszedł po myśli Saty i uciekinier wreszcie wpadł w ręce ścigających go... bandytów? Bo w sumie jak można nazwać Satę po tym, jak rzucił się do pomocy bandytom? Chłopak na szczęście miał nerwy ze stali i zbyt łatwo nie dał się ponosić emocjom, więc na spokojnie zadbał o własny interes, nie zastanawiając się nad szczegółami życia w Shigashi.
Chłopak zniknął swoje klony i odwołał skrzydła, zmieniając je w brakujące części ciała. Wziął kunia, którego przekazał mu bandyta i spojrzał w oczy chłopakowi. Nie wiedział w sumie o co poszło, i jakoś specjalnie nie miał zamiaru okaleczać poważnie tego człowieka, ale wiedział jedno: jeśli tego nie zrobi, to chłopak w końcu się odwdzięczy.
- Za wszystko w życiu ponosi się cenę. Teraz zapłacisz swoją. - powiedział - Nie słuchałeś rad, więc wpadłeś w kłopoty. Kara W moich stronach kara jest prosta - dodał i chwytając go za włosy odciął mu lewe ucho, po czym rzucił kunaia w bok.
Spojrzał na człowieka, któremu właśnie odciął ucho. Nie wiedział, czy dobrze zrobił narażając się temu człowiekowi i jego bratu, ale to był wybór, który musiał być podjęty, a walka z opryszkami nie wchodziła w tym przypadku w grę.
- Zrobiłem swoje.Poczekam przed budynkiem, resztę dokończ sam - powiedział, lekko blednąć po tym, jak się odwrócił i na odmaszerował, chcąc poczekać przed budynkiem aż mężczyzna dokończy dzieła. Chłopak ma nadzieję, że dostanie chociażby odrobinę nagrody za pomoc... i kontakt do Yoshidy, do której chłopak chciał się dostać.

[Uchiha Masako]

Trzech panów w karczmie (nie licząc shinobi) Misja Rangi D [15/15] Sata

- Nie, nie, proszę! Nie! - zaczął skomleć chłopak, nagle wydając o wiele młodszy, niż wcześniej. Jęki jednak nic mu nie dały - Sata był w końcu szkolonym shinobi, na którym widok krwi i błagającej o litość ofiary nie robił wrażenia, podobnie jak na przystojniaczku z mafii, który przytrzymał Kondo i wcisnął mu kawałek szmaty wyciągniętej gdzieś z kieszeni w usta i brutalnie przyduszając do ściany. Ostrze Saty prześlizgnęło się po uchu młodzika gładko, bez problemu rozcinając skórę. Krew chlusnęła z rany, a chłopak zawył - co jednak zostało zagłuszone przez szmatę w jego ustach. Zaraz po tym szarpnął się i... zemdlał, co wywołało pogardę na twarzy mafioza.

- Każdy chojrakuje, a potem... - mężczyzna położył Kondo na ziemi, po czym... zaczął go leczyć. A raczej zaleczać ranę zieloną, leczniczą chakrą, nieco ją zabliźniając - co oczywiście nie naprawi ucha w żadnym wypadku, ale na pewno pozwoli mu przeżyć. - Ja pozbawię go jeszcze czegoś cenniejszego. Za chwilę do ciebie wyjdę i się rozliczymy. - rzucił do naszego bohatera, a następnie odwrócił znowu do chłopaka i chwytając odrzuconego przez Satę kunaia. Co dokładnie chłopak stracił, tego już nasz shinobi nie ujrzał, kierując się przed budynek. Po paru minutach dołączył znowu do niego przedstawiciel mafii - ochlapany krwią, ale najwyraźniej nie robiący sobie z tego wiele.

- Dzięki za pomoc. Feniksy nie zapominają pomocy, której nam ktoś udzielił, także proszę. - sięgnął do kieszeni i przekazał sakiewkę z monetami młodemu Kami. - Nazywam się Haruki... gdybyś potrzebował jeszcze jakieś pracy, to zgłoś się do knajpy Tendon Ginza i powołaj na mnie. A teraz wybacz, ale muszę sprawdzić co z moim człowiekiem. -

Z tymi słowami ruszył w drogą powrotną, zostawiając Satę bogatszego o 250 Ryo i z perspektywą dalszego zarobku.

[Misja zakończona sukcesem. ]

[Sata]

  Ukryty tekst

Chłopak odszedł za zgliszcza, bo w ogóle nie ciekawiło go, co cennego tak naprawdę straci młodzik. Nie chciał się nawet domyślać, mimo, że cała sytuacja nie pozostawiała wyobraźni zbyt wiele. Chłopak wyciągną chustkę i zaczął czyścić swoje zakrwawione ręce, na które trysnęła krew z ucha ściętego bojowym nożem. Chłopak widział już podobne sceny, ale nigdy sam nie zadawał poważnych ran innym, toteż zdziwił go fakt, że w sumie za bardzo go to nie ruszało. Daleko mu przecież było do bycia "maszyną do zabijania".
Z zadumy wyrwał go odgłos kroków oprycha, któremu pomógł. Mężczyzna wyglądał strsznie z całą tą krwią na ubiorze, ale najwidoczniej ta robota to była dla niego nie pierwszyzna i znakomicie radził sobie ignorując zabrudzenia, które mogły ściągnąć na niego uwagę tłumu. Widocznie mafia o której mówił była super wpływowa, skoro mógł sobie pozwolić na poruszanie się w tym stanie po mieście...
- Feniksy, Haruki... zapamiętam. Jestem Reszka. Miło robi się z Wami interesy... - powiedział, starając się nie wyczuć w swoich własnych słowach żartu o cudzym interesie. Odwrócił się na pięcie i odszedł odpocząć w swoją stronę...

  Ukryty tekst

[Seinaru]

Miał już spakowane manatki i wybierał się z miasta do obranego wcześniej za cel Daishi, gdy do głowy przyszła mu jeszcze jedna myśl. Oprócz standardowego napicia się herbatki w jakiejś obskurnej karczmie, Kei sporo zastanawiał się nad tym, czy warto do swojego ekwipunku dodać buteleczkę alkoholu. Nie jako zapasowy napitek ostatniej szansy gdy będzie umierał z pragnienia na jednej ze swoich przygód, lecz jako swoiste wzmocnienie w podbramkowej sytuacji. Seinaru pamiętał co stało się u niego w domu, gdy po raz pierwszy umoczył dzioba w jakimś procentowym napitku. Tak naprawdę można było z tego zrobić niezły użytek w prawdziwej walce, gdyby pijacką złość podsycić tą prawdziwą, przeciwko stojącemu naprzeciw wrogowi. Ostatecznie nic nie zaszkodzi nosić sobie przy pasku niewielką małą gurdę z porcyjką czegoś, co pozwoli mu jeszcze raz dotrzeć umysłem tam, gdzie dotąd zawędrował tylko raz. Ostatecznie więc młody samuraj zapłacił nie tylko za herbatkę, ale również za niewielka gurdę wypełnioną sake, którą przytroczył sobie do pasa i opuścił lokal, tym razem już naprawdę na szlak transportowy.
zt.

[Kawa]

Po przekroczeniu drzwi karczmy jego nozdrza uderzył smród - mieszanka dymu, potu, alkoholowych wyziewów i mnóstwa innych niesprecyzowanych składników, których mężczyzna wolał się nie domyślać. Staruszek rozejrzał się niespiesznie po karczmie, skubnął wąsa i ruszył w stronę baru, który po dłuższej chwili udało mu się wypatrzyć. Jego krok był pewny i spokojny, ale jednocześnie powolny, jak na starszego człowieka przystało. Żadne obowiązki go nie wzywały, na barkach niósł lata doświadczeń. Doskonale wiedział, że nie musi nigdzie pędzić. Stracona minuta czy dwie nic nie znaczyły.
Podczas gdy ludzie wokół oddawali się przyziemnym przyjemnościom bądź też zapijali smutki, siwowłosy dzielnie kroczył w stronę swojego celu, by wreszcie go osiągnąć. Zasiadł na niezbyt czystej ławie, poprawił kaptur, który przez cały czas od wejścia spokojnie spoczywał na jego plecach, by wreszcie kiwnąć na barmana, zamawiając w ten sposób czarkę sake.
Napój nie był zbyt dobrej jakości, a czarka nawet czarki nie przypominała, a bardziej brudnawy kubek. Mężczyzna nie narzekał jednak, bo na nic innego nie było go stać. Westchnął tylko lekko i odezwał się w końcu do gospodarza.
- Nie potrzebujecie pomocy, panie gospodarzu? - zagaił - Staruszek potrzebuje noclegu, a interesy ostatnio nie idą zbyt dobrze. - były kupiec w rzeczywistości nie był aż tak przyparty do muru, by podejmować się byle jakiej pracy. Lata życia jednak nauczyły go, że czasem lepiej być niedocenianym. Wiedział też, że karczmarz to prawdopodobnie najlepsze źródło wszelkich informacji w pomieszczeniu. Musiał jedynie zapracować na jego zaufanie.

[Gundan]

Misja D
1/15
Meko Kawa

Miejsce w którym znalazł się nasz bohater na pewno nie należało do tych miejsc w którym ludzie wykazują szacunek osobom w podeszłym wieku, no może poza niewielką grupką tych pijanych już do tego stopnia, że załącza im się miłość do wszystkich wkoło. Właśnie dla tego już gdy spokojnie kroczył do baru mógł poczuć na sobie mało przychylny wzrok części gości ów zacnego przybytku. Na szczęście póki co nic gorszego go tu nie spotkało i sędziwy mężczyzna o wąsach godnych podziwu spokojnie zasiadł przy barze, złożył zamówienie na które długo czekać trzeba było choć jakościowo pozostawiało wiele do życzenia.
- Hee, a do czego mi staruch w karczmie? - burkną w odpowiedzi mało sympatycznie karczmarz o fioletowym spojrzeniu - Ehhh, dziadku jakbyś był kilka wiosen młodszy to bym Ci może i co znalazł, a tak... niech no się zastanowię.
Mężczyzna zaczął wychylać się nieco z nad lady marszcząc brwi jakby czegoś szukał na sali z gośćmi wrzucając całkiem zdumiewającą wiązankę pod nosem. Wyzwiska jednak nie padały ani w stronę Kawy ani w niczyją konkretną, a może we wszystkich tu zgromadzonych na raz. Ciężko było stwierdzić jednak w pewnym momencie skakania zza szynkwasu uśmiechną się spoglądając gdzieś w jeden z rogów sali za plecami staruszka po czym szybko wrócił wzrokiem do swojego klienta.
- A powiedz dziadku czym to się zajmujesz, że interesy słabo idą w naszym mieście snów? - spojrzał przenikliwym wzrokiem wprost w oczy naszego bohatera z typowym szelmowskim uśmiechem na twarzy.
Doświadczenie mogło staruszkowi podpowiedzieć, że powinien się zastanowić na wzięciem tej roboty bo taki właśnie uśmiech zwiastował zazwyczaj taplanie się w łajnie, co gorsza w cudzym łajnie. Jednak czy Meko miał teraz czas aby wybrzydzać? W końcu jak to zwykli mawiać co poniektórzy kupcy tego zepsutego miasta "Pieniądz nie śmierdzi".

- Karczmarz

[Kawa]

Bywalcy, stali bądź nie, karczmy nie zdawali się witać nowego gościa zbyt przychylnie. Nie było co się dziwić. Kiedy na arenę wkraczała nowa persona, zawsze zwiastowało to większe bądź mniejsze kłopoty. Taka osoba była niewiadomą. Staruszka nie interesowała jednak zbytnio karczemna hierarchia. Chciał po prostu uniknąć kłopotów - czy to w postaci bójki, oszustwa, czy kradzieży. Nie raz w swoim długim życiu bywał w takich spelunach i nigdy nie niosło to za sobą zbyt dobrych wspomnień. Gdyby mógł, zdecydowanie wolałby siedzieć w najlepszej karczmie w mieście.
Siwowłosy pogładził się powoli po brodzie, jakby w zamyśleniu nad słowami karczmarza. Pociągnął kolejny łyk słabej jakości trunku, nie krzywiąc się już nawet, kiedy alkohol zapiekł go w gardło. Burknął coś cicho pod nosem, jak to czasem robiąc starcy i spojrzał na karczmarza najwyraźniej knującego iście diabelski plan.
- Cóż... - zaczął powoli, robiąc znaczącą przerwę - Mógłbym być ze 40 lat młodszy, ale krzepy wciąż mam więcej niż niejeden młodzik. Młode pokolenie nie wie jak to kiedyś było. - mrugnął porozumiewawczo do karczmarza, utrzymując pogodny ton. Zapewne wulgarny jegomość i tak by nie uwierzył, że w starym ciele wciąż może drzemać odrobina siły, ale nie miało to większego znaczenia. - Jestem kupcem. Pracuję w swoim fachu od lat. Niestety ze względu na pewne okoliczności musiałem porzucić swój towar w drodze... - Kawa urwał zdanie w pół i nie trzeba było być jasnowidzem, żeby wiedzieć, że nie zamierza dokończyć i wyjaśnić czym były owe pewne okoliczności. Jasnym też było, że może i lepiej o to nie dopytywać. Stary lis zręcznie mieszał prawdę z kłamstwem. Właściwie to nie kłamał... nie raz musiał porzucać towar. Nie powiedział w końcu o jakim okresie czasu mowa. Taka była rzeczywistość kupców, zwłaszcza tych podróżujących z dostawami.
- Nie chciałbyś może rozszerzyć swojej oferty? - tu Kawa wlał resztę alkoholowego płynu do ust, by subtelnie zasugerować o czym mowa - Negocjować nowej zniżki dla stałego klienta? - wyliczać mógł cały dzień, ale i tym razem zwyczajnie nie o to chodziło. Karczmarz prawdopodobnie miał już w głowie robotę, której sam wykonywać nie chciał, ale starzec nie mógł odpuścić sobie próby wprowadzenia jego myśli na odpowiedniejsze tory.

[Gundan]

Misja D
3/15
Meko Kawa

Karczmarz słuchał tego co mówił Kawa nie komentując specjalnie, jednak jego twarz wyrażała więcej niż tysiąc słów dlatego jedynie ślepy bądź głupi nie zauważyłby, że nie przekonały go słowa o sprawności fizycznej staruszka. Ba, na wzmiankę o tym na krótką chwilę jego podstępny uśmiech przybrał bardziej drwiącą formę.
- Kupcem powiadasz dzadziu? Hmmm... - rzucił ledwie słyszalnie po czym wyjątkowo sztucznie złapiąc się za podbródek jak gdyby chciał się nad czymś faktycznie zastanowić. Jednak jego twarz dalej zdobił paskudny, podstępny uśmiech którego nauczył się chyba od samego szatana.
Chwile później gdy Meko starał się przekonać go co do swoich kompetencji wspominając coś o negocjacji czy rozszerzaniu oferty, mężczyzna odwrócił głowę gdzieś w lewą stronę i wychylił się zza lady tak jakby zaraz miał zza niej wyskoczyć.
- Wypierdalaj mi stąd! Kurwa bo cię wyniosę chlejusie jebany! Pić nie umiesz to won do rynsztoku tffuuu...- wydarł się na jednym tchu aż jego twarz przybrała kolor ciemnej purpury gdzieś w kierunku jednego ze stolików przy którym jeden z gości ewidentnie opróżnił swój żołądek bo smród rzygowin dotarł również do nozdrzy staruszka. Po chwili dwóch kompanów poległego towarzysza poderwało się z miejsca aż jakieś krzesło czy inny taboret spadł na ziemię. Rzucili kilka obelg w kierunku karczmarza który aż podwiną jeden z rękawów ale goście ostatecznie posłusznie opuścili ten zacny przybytek, a jego właściciel momentalnie wrócił do rozmowy ze staruszkiem tak jakby nic się przed chwilą nie wydarzyło.
- Taa, yyy y... ta negocjacje. Nieważne słuchaj dziadek co do roboty to weź skocz tam do stolika sprzątnij po tamtym chamie bo mnie zaraz szlag jasny trafi i zaraz wrócimy do tego co mogę ci zaproponować.
Po tych słowach schylił się pod ladę z pod której wyją wiaderko do połowy wypełnione ciemną nieco cuchnącą cieczą która prawdopodobnie była wodą, następnie rozejrzał się w koło szukając jakiejś szmaty. Niestety mógł być to dla staruszka który nie dawno co wychylił czarkę sake mało smaczny widok, bo karczmarz nie widząc żadnej innej szmaty sięgnął po tą samą którą jeszcze niedawno przecierał większe kufle.

- Karczmarz

[Kawa]

Karczmarzowi zdecydowanie brakowało ogłady i dobrego obycia z klientem, ale w tym miejscu najwyraźniej dobrze się to sprawdzało. Nie można było powiedzieć, że nie był inteligentny, bo miał dość oleju w głowie, by prowadzić to miejsce i utrzymywać je w jednym kawałku zamiast siedzieć przy jednym ze stolików i pić, jak pozostała większość osób. Wyglądało też na to, że miał posłuch wśród bywalców karczmy - cóż, sam zakaz przebywania w karczmie i picia z kumplami, jaka by ta karczma nie była, potrafił zapewne niejednego postawić do pionu. Pomijając oczywiście groźby ze strony samego gospodarza.
Niestety plan siwowłosego spalił na panewce. Nie wyglądało na to, by mógł się wykazać w swojej kupieckiej roli. Zamiast tego dostał wiadro pomyj, szmatę, która nie wywołała miłych skojarzeń i polecenie wyczyszczenia podłogi z rzygowin. Niezbyt mu się to spodobało, ale nie był też na pozycji, by zbytnio wybrzydzać. Był jedną ze zwykłych, całkowicie losowych osób. Nie stał za nim autorytet wioski, mafii czy innej lokalnej władzy, a wiek wskazywał, że nie był w stanie sam stanąć w swojej obronie.
Staruszek jednak nie zamierzał się łatwo poddawać. Z trudem, jednak utrzymał pogodny wyraz twarzy i ton wypowiedzi. Wszak nadal był jeszcze klientem, nie parobkiem. Nikt nie podejmował się najgorszej z możliwych prac, tylko dlatego, że ktoś inny kazał mu coś wykonać, nie zawierając wcześniej odpowiedniej umowy - choćby i ustnej.
- Pewnie niewielu jest chętnych do takiej roboty w tym mieście snów? - Kawa zamachał tutaj lekko szmatą, nadal nie ruszając się z miejsca. Celowo użył słów karczmarza z wcześniej - A wy, gospodarzu, pewnie nie możecie pozwolić sobie na zbyt wygórowane stawki... - ton wypowiedzi zupełnie nie był złośliwy. Raczej sympatyczny. Słowa miały na celu poruszyć nieco ambicję karczmarza, niebezpośrednio zachęcając go do zaprzeczenia takiemu stanowi rzeczy. Poza tym prawdą było, że nikt nie podejmował się czyszczenia karczemnej podłogi pro bono.

[Gundan]

Misja D
5/15
Meko Kawa

Karczmarz ewidentnie wydał się nieco zaskoczony faktem, że jego nowy pracownik, który jeszcze przed chwilą sam pytał o jakieś zajęcie po jego otrzymaniu nie ruszył w te pędy zrobić co mu zlecono. W końcu ilu jest ludzi, którzy w potrzebie wybrzydzają? Raczej nie zbyt wielu wnioskując po zdziwieniu jakie pojawiło się na twarzy właściciela przybytku. Jednak nie utrzymało się ono na jego twarzy zbyt długo, bo szybko zakrył je uśmiech, a następnie w odpowiedzi na słowa staruszka zaśmiał się choć brzmiało to nieco bardziej jak kwiczenie prosiaka.
- Niezła z ciebie gaduła dziadku, a stawki są wystarczające. Te moczymordy przepijają tu większość tego co mają więc nie narzekam. - odpowiedział z nutką dumy w głosie - Właściwie dziadku jedyna rzecz na jaką mogę ponarzekać to na personel z przypadku co chciał robotę, a jak dostał to nosem kręci hahahahahahahaha! Mężczyzna zaśmiał się ponownie klepiąc się po tym w udo. Ewidentnie był bardzo dumny z żartu jaki mu wyszedł, no pomijając fakt, że właściwie nie bawił on nikogo poza nim samym.
Chwilę później odsunął się nieco dalej aby wziąć zamówienie od jednego z chwiejących się już na nogach klientów i rozlał mu jakiegoś trunku, zapewne czegoś co miało być piwem, do sześciu kufli.
- A ty jeszcze tu dziadku? Nie chcesz sprzątać twoja wola oddaj szmatę sam to później zrobię. - odparł jeśli po powrocie Kawa dalej nie zabrał się za robotę.
Cóż nie była to może najfajniejsza praca jaka mogła spotkać starca jednak jak to się mówi żadna praca nie hańbi, a kto wie może dalsza część zaplanowanej roboty będzie ciekawsza albo chociaż mniej obrzydliwa? Czasem warto spróbować aby potem żałować, że się spróbowało niż żałować, że nie spróbowało się nigdy.

- Karczmarz

[Kawa]

Wysiłki poświęcone na uzgodnienie jakichkolwiek szczegółów zatrudnienia spełzły na niczym. Staruszek zdecydowanie musiał poćwiczyć umiejętność perswazji albo zwyczajnie zmienić otoczenie. Gospodarz nie należał chyba do ludzi, z którymi można by się łatwo targować. Kto by się spodziewał... Kawa podejrzewał, że mało prawdopodobnym było osiągnięcie celu, jaki sobie postawił, pracując dla tego jegomościa. Mimo wszystko postanowił dokończyć dzieła, które zaczął - nawet jeśli praca, jaką miał wykonać, nie należała do najprzyjemniejszych.
Siwowłosy zebrał się sprzed baru, przy którym siedział, zabierając ze sobą otrzymaną szmatę oraz wiadro z wodą. Ruszył swoim zwyczajnym, powolnym krokiem w stronę stolika, przy którym jeszcze niedawno siedział mężczyzna pijący, dopóki jego organizm nie zaczął zwracać na wpół przetrawionego alkoholu razem z resztkami ostatniego posiłku. Kawa, jeszcze zanim zbliżył się do stolika, napomniał sam siebie, by oddychać tylko przez usta. To pomagało nieco zdławić smród, który zdecydowanie przy pracy nie pomagał. Mężczyzna przykucnął przy "dowodach" typowego w tym miejscu wypadku i zaczął zbierać szybkimi ruchami zostawione na podłodze fluidy. Podłogę miał zamiar wyszorować stosunkowo szybko i odstawić wiadro pomyj karczmarzowi. Miał nadzieję, że przynajmniej coś na tym zarobi.

[Gundan]

Misja D
7/15
Meko Kawa

Los Kawy nie rozpieszczał, trudny do przekonania karczmarz, paskudna robota ale kto wie może za tymi przeszkodami czeka go sowita nagroda? Wystarczyło tylko zakasać rękawy i wziąć się do pracy by się o tym przekonać. Czy to właśnie takie myśli kierowały Kawą gdy ten zdecydował się wykonać swoje zadanie czy może po prosu fakt, że naprawdę bardzo potrzebował pieniędzy? To wiedział jedyne nasz staruszek, jednak nie planował on spędzić przy tej mało przyjemnej czynności całego dnia więc zabezpieczając się przed dołożeniem pracy samemu sobie po przez oddychanie ustami ruszył do dzieła.
Na szczęście Meko nie było tego jakoś wybitnie dużo i sprzątanie poszło całkiem nieźle, pomijając jakieś tam śmiechy ze strony co niektórych gości w stylu: "Tam jeszcze zostało!", "Hahahaha, dziadziu niedowidzi!?", "Zaczekaj z tym wiadrem zara dojdzie pracy!".
Jednak gdy wymioty zostały sprzątnięte, a śmierdząca szmata wraz z wiadrem znów znalazła się u fioletowookiego karczmarza ten wydał się całkiem zadowolony...a może znów coś knuł? Ciężko było odgadnąć ponieważ na twarzy znów pojawił się ten szelmowski uśmiech, lecz tym razem był jakby nieco sympatyczniejszy o ile można było to tak nazwać.
- Noo! Zuch, hahahaha, wiedziałem że starsze pokolenie to nie to co te bęcwały dzisiejsze. Dobra to teraz jak obiecałem coś przyjemniejszego dziadku. Widzisz tamtego chlejusa zaszczanego? Tego tam z brudnymi bandażami na łapach co siedzi z tamtym brzydalem o długich włosach, bodajże jego żona. - wskazał podbródkiem jedną z par siedzących przy dwuosobowym stoliku za twoimi plecami - Sprawa nie jest banalna ale zapłacę sowicie i dam nocleg jak trzeba. Otóż koleś nazywa się Seishin Zenaku i wisi mi kasę, równo pięćset ryo kutasiarz zawszony ale problem jest taki, że obiecałem go nie tknąć. Więc ani ja, ani moi koledzy musimy kurwa czekać, a ta łajza przylazła dziś tutaj i chleje, a kasy oddać się nie kwapi. No mówię Ci kurwica mnie bierze jak na niego patrzę, jakbym jego matce nie obiecał przed jej śmiercią, że poczekam aż odda to bym już teraz nim i tą tępą kurwą obok świniaki nakarmił ehh...nooo ale ciebie prawie nie znam więc jeśli ty odbierzesz te pieniądze to ja słowa nie złamie, a kasę w końcu odzyskam. Także zrób na nim te kupieckie czary i go przekonaj, połam go jeśli faktycznie taki silny jesteś co mówiłeś nie ważne. Nie obchodzą mnie metody tylko efekty. Będą efekty to chuj odstąpię ci jedną piątą jego długu, a niech stracę i dorzucę coś ekstra za sprzątanie powiedzmy pięćdziesiąt ryo. To co dziadek uczciwa oferta co?
Karczmarz wyciągnął dłoń w kierunku siwowłosego w celu zawarcia ustnej umowy. Zadanie samo w sobie skomplikowane nie było zgodnie z tym co powiedział karczmarz jednak, czy staruszek zdecyduje się wziąć udział w ściąganiu długu to zależało już tylko od jego własnego sumienia i kręgosłupa moralnego. Choć czy kupcy mają coś takiego?

- Karczmarz