Rzeka

[Uchiha Matsu]

"Bo gnojem, to trzeba się urodzić"
Misja rangi C dla Rokudo Gaika
23/30 Shigashi no Kibu, Noc Rokudo stanął, tak jak mu kazano to zrobić. W kolejnej zaś chwili podał odpowiednie hasło, które o dziwo podał mu dziadek, którego spotkał u zboczu góry. Czyżby był on jakoś powiązany z tą organizacją? Możliwe, ale z drugiej czy pomagał by naszemu wojownikowi? Na pewno był tajemniczą postacią, ale póki co nie warto mu było dawać uwagi. Teraz stanęło na tym, że Gaika podał hasło, które o dziwo podziałało. Mężczyzna przestał kręcić swoim orężem i umocował je na plecach.


- Witam szanowny nabywco. Zapraszam- powiedział i wskazał swoją prawą ręką drogę do wejścia jaskini, by przy tym usunąć się z drogi dając przejście do środka.
Gdy tylko Rokudo wszedł do środka, mógł ujrzeć dużą grotę. Wysoką na cztery metry i szeroką na trzydzieści metrów jaskinie, gdzie znajdowały się różne osobistości. Dwóch mężczyzn w maskach, którzy wyglądali dokładnie tak jak ninja z przed wyjścia i Ci z targu sprzed paru godzin. Do tego wiele osobistości o odkrytych twarzach, którzy przechadzali się po jaskini i wybierali przedmioty do zakupu. Była to swego rodzaju wystawka, a może aukcja przedmiotów skradzionych. Ludzie targowali się i próbowali negocjować ceny z zamaskowanymi sprzedawcami. Na półce skalnej powyżej ich wszystkich znajdowała się jeszcze jedna osobistość w masce. Chyba był to jeden z liderów, który nadzorował cały proceder.


Gdy tylko białowłosy wszedł do jaskini nikt nie obejrzał się by go przywitać. Przynajmniej tak mu się zdawało na samym początku. Jednak uważny lider podchwycił jego obecność i zdaje się, że wiedział kim on jest.
- Kod czerwony, ewakuacja Vipów, wykonać!- krzyknął, a dwójka pozostałych zamaskowanych rabusiów szybko zareagowała na jego rozkaz. Pośpiesznie zaczęli oni eskortować ludzi tylnym wyjściem. Lider zeskoczył z półki skalnej i przywitał się z Rokudo:


- Witaj, nie wiem jak udało Ci się oszukać naszego strażnika, ale to był Twój ostatni błąd. Ja jestem Doro, a Ty trafiłeś prosto w paszczę lwa. Tutaj spoczniesz na wieki.- powiedział i klaśnięcie do wykonania swojego ataku. W mgnieniu oka zza jego pleców wyłonił się duży podmuch wiatru, który posłał w kierunku naszego wojownika. Nie tylko szybkość ataku była imponująca, ale i siła podmuchu, który może nieźle poturbować kogoś, kto zostanie nią dotknięty. Rokudo od przeciwnika dzieliło 15 metrów, a posłana technika zdążyła pokonać pierwsze 3, więc zostało jej tylko 12 metrów, A więc jakies 2, 3 zekundy na reakcję. Gdy posłał swój pierwszy atak obserwował przeciwnika, zgięty lekko do przodu, jak gdyby planował kolejne uderzenie. Czekał jednak na działanie Gaiki.

Mapka:

Legenda:
1. Kupiec
Przybliżony wygląd:

2. Zamaskowany rabuś
3. Staruszek z fletem
Przybliżony wyglad:

4. Doro
Przybliżony wygląd:

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Tsuma]

Misja 3# [ B ]
31 / 45
Ame Meitou
Zostawienie ludzi odpowiedzialnych za przejęcie informacji nie tylko mogłoby pokrzyżować plany Saburo dotyczące tego, żeby nikt się nie dowiedział o jego momencie słabości, ale z pewnością wpłynęłoby negatywnie na misję, jakiej podjął się Ame. W końcu okazałoby się, że pracował dla zdrajcy, czyż nie? A rodzina bardzo nie lubi tych, którzy zadają się z takimi typami, a już szczególnie po tym, gdy zgodzili się utajnić przypadkowy wyciek informacji poza rodzinę. W końcu jedną z podstawowych zasad Akiyamy, jak i każdej mafii działającej na terenie Shigashi, jest karanie śmiercią za współpracę z innymi rodzinami. Nie zważając jednak na pobudki, jakie kierowały Ame, ludzie i ich dobytek, a wraz z nim zapewne zwój, zostały bezpowrotnie zniszczone.

Dotonowa zbroja faktycznie sprawiała niemałe problemy, ograniczając ruch, jaki mógł wykonać Ame, lecz z drugiej strony zdawała się być idealną obroną przed nacierającym na niego kryształowym smokiem. Czy klan Koseki uparł się na biednego młodzieńca, a może mieli z nim swoje personalne utarczki? Bogowie jedynie wiedzą, czemu nasz srebrnowłosy spotyka ich aż tylu. Plan był jednak obrany wyjątkowo skutecznie, a teraz należało jedynie go wykonać. Wyraźne spowolnienie ruchów przez obciążającą kamienną zbroję dawało się we znaki. Już po wykonaniu kroku Ame mógł zauważyć, że smok porusza się niemalże dwa razy szybciej od niego i zdawało się, że niemożliwym będzie zręczne wskoczenie na niego i wręcz przebiegnięcie się po nim.

Kunai wyciągnięty przez chłopaka nie zdążył się opatulić chakrą Fuutonu. Chwyciwszy go w dłoń, Ame zamierzał uniknąć oddechu smoka, lecz ten niemal z całym swym impetem wleciał uderzając wprost w brzuch i klatkę piersiową. Tym samym nie roztrzaskując nie tylko zbroję z kamienia, która niczym lawina niewielkich kamyków spadła na ziemię, ale i również sam wiele więcej nie wytrzymał, a nasz bohater mógł zobaczyć, jak niewielkie szafirki spadają powoli na ziemię, jak i do rzeki, dryfującej na jej powierzchni. Czyżby smok został zniszczony przez impet, z jakim wbił się w zbroję? Któż to wie, wiemy jednak, że Doton Domu uratowało życie chłopaka, który poza chwilowym problemem ze złapaniem powietrza, nie otrzymał więcej obrażeń. No, może jakiś mały siniaczek w okolicach mostka się mu pojawi, ale taką cenę za przyjęcie techniki na klatę można było ponieść.

Co jednak u naszej pani? Oddaliła się ona na w miarę bezpieczną odległość około dwudziestu metrów, a może nawet dwudziestwu czterech metrów, tym samym wykonując skomplikowaną serię wielu pieczęci. Gdy Ame już się otrząsnął z przyjęcia uderzenia, mógł spostrzec jak przed Haruką tworzy się lustro wielkości człowieka, a w nim powoli mieni się odbicie jej samej.

  Ukryty tekst

Emiko
Saburo

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Cóż za zabawna sytuacja! Został wpuszczony do środka. Wnioskując ze słów, jakie usłyszał od strażnika, to dziadek musiał być jednym z klientów grupki rabusiów. Przynajmniej wszystko na to wskazywało. Dlaczego mu pomógł? To było dopiero do ustalenia, póki co miał wejść do paszczy smoka. Teraz trzeba było mu tylko powybijać zęby.

Nie minęło dużo czasu, jak się połapali, kim jest i co tu robi. Do tego czasu przyglądał się twarzom kupującym, starając się zapamiętać ich jak najwięcej. W końcu mieli oni styczność z tymi przyjemniaczkami w maskach, zatem byli drugą szansą na namierzenie ich z powrotem. W końcu jak już Doro będzie leżał na łopatkach, to jego kompani pewnie się go pozbędą, tak jak jego przyjaciela z dachu. Nie można liczyć na to, że on też wyśpiewa jakieś enigmatyczne wskazówki gdzie będzie mógł szukać reszty ferajny.

Ale zagalopowaliśmy się nieco, jeszcze nie doszło do starcia. Najpierw zaczęło się od rozkazu opróżnienia sali. Nie szkodziło to Gaice zbytnio, gdyż postronni cywile mogliby być sporą przeszkodą w jego pójściu na całość. A czy chciał iść na całość w tej walce? Oj, byczku… Jeszcze jak! Zanim jednak do tego doszło, główny złol zeskoczył z półki skalnej z której wydawał rozkazy i zaczął rzucać jakieś słowa, aby chyba kupić czas na ucieczkę dla jego klientów. W takich sytuacjach generalną zasadą jest bić tam, gdzie najbardziej boli. Dlatego też w trakcie monologu jeszcze chciał się rzucić w kierunku wyjścia z cywilami. W końcu oni raczej nie byli w stanie nadążyć za jego prędkością, a będą stanowiły ładne utrudnienie dla technik obszarowych Dory i jej przyjaciół.

Plan był bardzo prosty – trzeba było dorwać jednego z zamaskowanych i użyć go jako mięsnej tarczy do zbliżającej się techniki, gdyby ta chciała skręcić w jego stronę. Jeśli nie, to wyłączyć go z walki silnym ciosem w kark metalową tonfą, a następnie zmniejszyć dystans z miłośnikiem puszczania wiatrów. Oczywiście mając wszystkich ważnych vipów za plecami, bo takiej szansy przecież by nie przepuścił.

  Ukryty tekst

[Uchiha Matsu]

"Bo gnojem, to trzeba się urodzić"
Misja rangi C dla Rokudo Gaika
25/30 Shigashi no Kibu, Noc Rokudo nie myślał nic. Jeszcze w chwili gdy Doro się przedstawiał rzucił się w stronę uciekających Vipów. Był szybki, to na pewno można mu było przyznać. Ale jednak nie przewidział jednej rzeczy. Wejście, którym czmychali było również strzeżone przez strażnika, który na siłę wypychał wszystkich. Nie było tu miejsca na sentymenty, chodziło o chronienie ich tajemnic. Zauważył nadciągającego wroga i wyrzucił ostatniego z gości poza jaskinie. Następnie krzyknął:- Za Meyem! by w następnej chwili zatrzymać swoim ciałem srebrnowłosego. Uśmiechnął się, po czym odpalił notkę wybuchową, która znajdowała się nad wejściem. Całość runęła praktycznie na niego, odrzucając go w stronę Gaiki z pewnym impetem. Nie sprawiło to, że się przewrócili oboje. Martwe od uderzenia w głowę ciało spoczęło w rękach Rokudo, a raczej ciążyło mu w utrzymaniu go. Bowiem trup waży dużo więcej od człowieka przytomnego, którego można jako tako prowadzić. Czy można to truchło wykorzystać jako żywą tarczę?

To jednak nie był jego jedyny problem. Widząc to całe zamieszanie Doro nie chciał próżnować i w tej samej sekundzie, gdy strażnik odpalił notkę, ten wykonał kolejny atak. Widać nie pałał zbytnią sympatią do swoich wspólników. Przeciwnik nastroszył swoje włosy, które aż zdjęły kaptur z jego głowy, po czym wystrzelił 40 senbonów w kierunku Rokudo. Atak był efektem pierwszego fiaska, którego to nie zdążył dobrze wcelować w biegnącego wojownika. Tym razem na pewno trafi. Nie skracając dystansu posłał je z zabójczą prędkością, po czym wykonał kolejne klaśnięcie, tym razem posyłając technikę Fuutonu w prawą stronę srebrnowłosego, odcinając mu ucieczkę lub ewentualny odskok w tatmą stronę. Gdy patrzył jak jego pociski lecą w stronę Gaiki, zaczął grzebać w swojej torbie.


Teraz kolej na naszego bohatera. Jak zareaguje by uniknąć śmierci ze strony igiełek z włosów, oraz zabójczej techniki wiatru, która rzuci go dodatkowo na skały, a dzięki temu poturbuje go porządnie i może nawet wyłączy światło. Teraz był czas na reakcje, którego było coraz mniej. Tik tok...

Mapka
https://i.imgur.com/9k4zfJ9.png

Legenda:
1. Kupiec
Przybliżony wygląd:

2. Zamaskowany rabuś
3. Staruszek z fletem
Przybliżony wyglad:

4. Doro
Przybliżony wygląd:

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Oj ta organizacja miała poważne problemy. Przede wszystkim jej członkowie zbyt lekko oddawali życie. Czy faktycznie umieranie w imię lepszej kasiory było takim dobrym interesem? W sensie dla żywych, to jak najbardziej. Chociaż był jeden wyjątek w postaci naszego srebrnowłosego, który tym sposobem stracił już dwóch kolegów! Z jednym nawet nie zdążył się porządnie zapoznać, jednak siła ich przyjaźni była wielka. Na tyle wielka, by ten osłonił własnymi plecami go przed nadciągającym strumieniem igieł. Nie, że miał coś do powiedzenia, w końcu był kawałkiem nieżywego mięsa… Za to jak bardzo użytecznym!

Wyglądało na to, że tutaj się nie lubią bawić i od razu idą na całość. Nie było to specjalnie w smak Rokudo, który nie lubił tak do tańca zaczynać z wysokiej noty. Niestety organizator tej potańcówki dyktował zasady, a on był tu tylko gościem. Trzeba było zatem ruszyć z przytupem do tańca śmierci. Kroki znał. Doskonale wręcz.

Wpierw jednak musiał otworzyć bramę. Ale nie tylko pierwszą, trzeba było wskoczyć od razu na wyższy bieg. Dzięki chwilce czasu, którą spędził za swoją mięsną tarczą mógł spokojnie się skoncentrować na tym zadaniu. Jak już poczuł spokój związany z tym stanem oraz przypływ sił, to cisnął bez ceregieli mięsnym jeżem w kierunku wroga i odbijając w prawo skierował się po łuku w jego kierunku. Teraz najważniejsze to było znaleźć się blisko Doro, by potraktować przyjemniaczka techniką ze swojego asortymentu. Łokcie miały iść w ruch. A celował w splot słoneczny.

  Ukryty tekst

[Uchiha Matsu]

"Bo gnojem, to trzeba się urodzić"
Misja rangi C dla Rokudo Gaika
27/30 Shigashi no Kibu, Noc

Senbony leciały niemiłosiernie w Rokudo, który postanowił zasłonić się jedyną tarczą, którą miał pod ręką. Był to oczywiście martwy członek bandyckiej organizacji, który bezwładnie został przesunięty przez niego, by przyjąć na siebie większość igiełek. Jednak nie wszystkie. Dwie z nich otarły się o nogi naszego wojownika o srebrnych włosach, nie przysparzając mu wielkich ran. Były to cięcia płytkie, z których owszem polała się krew, jednak w żaden sposób nie skrępowało to dalszych poczynań. Ba, chyba nawet ich do końca nie zauważył.

W kolejnym momencie aktywował on swoją zabójczą kartę. Coś, czego jego przeciwnik się nie spodziewał. Powiew mitycznej energii spowił całą jaskinię, a Gaika zyskał na prędkości i sile, co zamierzał w kolejnej chwili wykorzystać. Wystrzelił łukiem w kierunku Doro z taką prędkością, że ten ledwo zdążył zauważyć nadchodzący atak. Nasz wzmocniony podmiot literacki uderzył z całym impetem w splot słoneczny przeciwnika. Ten cios powinien go zabić. Jednak okazało się, że ten był przygotowany na taką ewentualność. Walka w zwarciu nie była jego atutem, więc dokonał za wczasu techniki podmiany. Chmurka dymu odsłoniła strzaskaną, dużą wazę, która w kawałkach opadała na ziemię.

- Teraz Cię mam gnoju!- krzyknął z góry lider szajki z groty. Stał on na półce skalnej, jakieś półtora do dwóch metrów nad Rokudo, a wokół niego latało pięć shurikenów napędzanych powietrzem. Gdy tylko wypowiedział te słowa wypuścił je w stronę srebrnowłosego, a potem dobył swojego miecza, by w akcie ostatecznej desperacji czekać na niego, gdyby temu udało się uniknąć morderczych gwiazdek i zaatakować. Teraz wszystko w rękach, a raczej nogach Gaiki, by raz na zawsze rozprawić się z przestępczym przedsięwzięciem i wypełnić swoją misję. Do dzieła!

Legenda:
1. Kupiec
Przybliżony wygląd:

2. Zamaskowany rabuś
3. Staruszek z fletem
Przybliżony wyglad:

4. Doro
Przybliżony wygląd:

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Ah, polała się pierwsza krew. Z jakiegoś powodu należała do niego, a nie jego przeciwnika. Ale to nie szkodziło w sumie. Strzaskał tylko coś, co mogło być potencjalnym bezcennym artefaktem. Nie, żeby go to specjalnie deprymowało, czy coś. W końcu dzięki temu przedłużył się nieco taniec śmierci pomiędzy nimi dwoma.

Wraz z kolejnym atakiem dystansowym Rokudo dobył swojej broni. Gdy grube, metalowe sztaby zwane tonfami wylądowały już w jego rękach była pora na kontratak. Wpierw jednak trzeba było rozprawić się z rzuconymi pociskami. Wpierw odbił w lewo, by znów po łuku kierować w stronę swojego wroga, tym razem jednak na ostatnim odcinku za podłoże zaczęła mu służyć ściana. W końcu miał wbiec na półkę. Po drodze chciał odbijać wszystkie latające gwiazdki swoją bronią na tyle, by nie przeszkadzała mu w dalszym biegu. Na przeciwnika z bronią miał już całkiem skuteczną sztuczkę, więc czemu miałby jej i tym razem nie zastosować? Po wszystkim będzie go trzeba jedynie pozbawić przytomności ciosem w kark. Z drugiej strony wariaci z tej organizacji lubili się wysadzać, więc jeśli manewr się powiedzie, to planował zrobić strategiczny odskok do tyłu.

  Ukryty tekst

[Uchiha Matsu]

"Bo gnojem, to trzeba się urodzić"
Misja rangi C dla Rokudo Gaika
29/30 Shigashi no Kibu, Noc

Shurikeny pofrunęły szybciej niż ktokolwiek zdążył powiedzieć Shigashi no Kibu. Z zabójcza prędkością i nie małą precyzją dosięgnęly Rokudo. Tylko ten ubezpieczył się na tą ewentualność i odskoczył przed pierwszymi dwoma, dwa kolejne odbił swoimi tonfami, a jedna musnęła lekko przez bark bohatera, wydrążając lekką szramę. Nie spowolniło to jednak srebrnowłosego, który używał swoich nóg do biegania. Wcześniejsze obrażenia od senbonów były tylko powierzchowne, więc w pełni sił wskoczył na półkę i znalazł się pod swoim wrogiem, a następnie kopnął jego miecz z taką siłą, że ten lecąc w górę wbił się na chwilę w sufit groty, po czym spadł na ziemię z charakterystycznym trzaskiem.

Przeciwnik nie miał już swojej broni, nie miał żadnej innej defensywy. Pomimo tego, iż jego pomagierzy uwielbiali się wysadzac, ten nie mógł już tego dokonać. Nie miał przy sobie żadnej wybuchowej kartki. Był totalnie bezbronny i pomimo prób obrony, nie miał absolutnie żadnych szans z szybkim jak strzała i zwinnym niczym lis pustynny srebrnowłosym wojowniku. Ten przemykał pomiędzy jednym punktem, a drugim, zostawiając tylko smugę po swoich włosach. Gdy znalazł się za plecami rzezimieszka wykonał swój ruch. Doro zebrał ostateczny cios w szyję i złożył się jak domek z kart, skazany na łaskę Rokudo. Czy ten sam wymierzy sprawiedliwość? A może przekaże go strażnikom wioski? Któż to może wiedzieć...

Tymczasem po opadnięciu kurzu walki, na dole jaskini można było zobaczyć różne ciekawe przedmioty, które zostały skradzione przez bandytów. Między innymi znajdowały się tam też rzeczy, które zostały opisywane przez kupca. Dwie statuetki, które wyglądały na złote, bardzo dużo ozdobnych waz i talerzy, przy okazji ta, którą zbił atakując draba Gaika. Wszystkie, oprócz jednej, która pewnie mogła okazać się najcenniejsza. Tak mowa tu oczywiście o berle pierwszego Shirei-kana klanu Sabaku. Ciekawe czy ten przedmiot miał jakąś wartość sentymentalną i kto go zakupił? Gdybanie jednak trzeba było odłożyć na później, a teraz zebrać dobytek i wrócić do grubaska, który na pewno zżarł już wszystkie paznokcie, martwiąc się o swoje cenne towary.

Legenda:
1. Kupiec
Przybliżony wygląd:

2. Zamaskowany rabuś
3. Staruszek z fletem
Przybliżony wyglad:

4. Doro
Przybliżony wygląd:

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Wszystko wskazywało, że jego najnowszy przyjaciel pobędzie z nim nieco dłużej. Nawet po odskoczeniu w celach uniknięcia potencjalnego wybuchu, ten dalej się trzymał w jednym kawałku. Rokudo z tego starcia wyszedł z draśnięciami, więc nie musiał się jeszcze szczególnie przejmować swoim stanem. Jak będzie miał nieco czasu, to pewnie nałoży plasterek tam, gdzie go bolało i to powinno załatwić sprawę.

Teraz jednak zostawały rzeczy ważniejsze. Schował swoje metalowe tonfy z powrotem za pasek i skierował swój krok, do nowego koleżki. Trzeba było rozpocząć dyskusję z wysokiego C, dlatego lekko go szturchając nogą obrócił go na brzuszek, następnie stając nad nim złapał go na ręce i zaciskając mocno swoje ręce pociągnął je do tyłu. Aby delikwent specjalnie się nie ruszał, to srebrnowłosy położył swoją stopę na plecach jegomościa, tak mniej więcej pomiędzy łopatkami. W końcu nic tak nie budzi ze snu, jak dźwięk wyłamywanej ręki z barku. – Dobry wieczór Doro, jestem Gaika. – Po tych słowach jego druga ręka podzieliła los pierwszej. – Ja słucham, ty mówisz. – Pokonanego trzeba było poważnie wpierw wypytać o rzeczy związane z organizacją. Może też się dowie gdzie jest berło Shirei-kana? Zawsze to na plus dla pucułowatego kupca, który czekał na swoje dobra. Ale to nie był jeszcze czas o tym myśleć. Dla chłopaka teraz był ważny czas zaprzyjaźniania się ze swoim nowym najlepszym druhem. Mawiają, że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. Doro teraz miał doświadczyć tego na sobie, a sam podmiot literacki tej opowieści? On miał jeszcze łokcie do połamania, nadgarstki, palce… Słowem cały bufet. Ale nigdy nie zadawał pytań. Oni sami bardzo byli rozmowni w trakcie całego procesu. Nic tylko się cieszyć wieczorem.

[Uchiha Matsu]

"Bo gnojem, to trzeba się urodzić"
Misja rangi C dla Rokudo Gaika
31/30 Shigashi no Kibu, Noc

Gaika nie pierdzielił się w zbieranie drogocennych rzeczy, o nie. Tutaj chodziło już tylko o jego przyjemność z zadawania bólu i przesłuchiwania swoich ofiar. Doro zawył z bólu i obudził się ze snu, kiedy Rokudo wykonał pierwsze wybicie ramienia z barku. Ból musiał być piekielny, bo ten próbował się wyrwać za wszelką cenę, mimo, że jego ręka właśnie bezwiednie latała w uścisku Gaiki. Nie ugiął się jednak i nie odezwał ani trochę. Druga z rak krachnęła, a dźwięki wydane przez lidera rabusiów mogły przerazić dzieci poniżej trzynastego roku życia. Był niczym wilk wyjący do księżyca podczas pełni.
- Nic Ci nie powiem, skurwysynu! Tfu- splunął na ziemię, bo nie mógł obrócić się w stronę swojego przesłuchującego.
Jak na złodzieja był bardzo wierny. Ciekawe czy kogoś bał się bardziej niż obecnego tu wojownika o srebrnych włosach. Możliwe, że to w cale nie on był mózgiem tej operacji.

Jego cierpienie miało trwać dalej w najlepsze, jednak w tej samej sekundzie do jaskini wbiegli strażnicy z miasta. Można było od razu poznać parę, która na rynku zajmowała się zabójstwem jednego z zamaskowanych i tego, który akurat dawał ostrzeżenie naszemu bohaterowi.
- No już wystarczy! Nie zabij nam go. Potrzebujemy go, żeby zeznawał, musimy wiedzieć gdzie znajduje się reszta. To, co tu widzisz to tylko część ich całego procederu. Jest ich więcej, dużo więcej.- powiedział strażnik i wskoczył na półkę by odebrać go pod swoją opiekę. Doro już prawie mdlał z bólu, który przed chwilą otrzymał. Jednak zdołał jeszcze dopowiedzieć:
- Idź pozbieraj graty grubego haha hgrgh- zachłysnął się i prawie upadł na ziemię, gdyby jego ramiona nie były przytrzymywane przez Rokudo.

Teraz chyba nie zostało tylko wypełnić misję, za którą czeka nagroda u kupca z targu. W końcu to on płacił Ryo za odzyskanie swoich rzeczy. Na dole można było zobaczyć prawie wszystkie z brakujących przedmiotów i zarazem worki, do których można ów przedmioty wrzucić.

Następny post tutaj: viewtopic.php?p=187879#p187879


Legenda:
1. Kupiec
Przybliżony wygląd:

2. Zamaskowany rabuś
3. Staruszek z fletem
Przybliżony wyglad:

4. Doro
Przybliżony wygląd:

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

[Ame Meitou]

Nawet nie pomyślał, że mógłby zostać posądzony o zdradę. W końcu pracował dla starszego rangą członka rodziny i on przecież o niczym nie wiedział. Musieliby go złapać za rękę, a o to by było trudno. Ame idzie, Ame zabije i w tym wszystkim nie wie co to strach - w ogóle nic nie wie. Zresztą, teraz nie będzie się musiał z niczego już tłumaczyć, no chyba że cel mu ucieknie.
Miał teraz większe problemy jak nadciągający kryształowy smok. Zbroja była dużo cięższa niż wtedy, gdy ostatnio ją nosił. Będzie musiał trochę poćwiczyć. Wyciągnął kunai i zamierzał pokryć go czakrą futonu. Niestety zlekceważył nadciągające zagrożenie, które z impetem wbiło się w jego brzuch i klatkę piersiową. Pancerz ochronił go przed potężnymi obrażeniami, ale w całości rozleciał się niczym pewien słynny samolot w starciu z grupą drzew. Białowłosy spodziewał się kolejnego ciosu, ale ze zdumieniem odkrył, że smok także rozleciał się pod wpływem uderzenia.
- No nieźle. - skomentował z udawanym spokojem. Nie wiedział, że tak się da. Gdy się otrząsnął, to zobaczył, że kobieta nie próżnowała i stworzyła jakiś dziwny twór, w którym pojawiło się coś na kształt jej odbicia.
- Z wami to zawsze coś nowego, kryształowe skurwysyny! - krzyknął niby do siebie, ale miał nadzieje, że tamta go usłyszy. Jak to ugryźć? Z dystansu nie mógł jej nic zrobić, co było dziwne. Ciężko będzie podejść, ale jego ostatnia deska ratunku, która mogła coś wskórać w walce z takim przeciwnikiem tego wymagała. Z drugiej strony szarża przez wodę na wymagającego wroga to samobójstwo. Potrzebował solidnej dywersji. Zaczął wykonywać serie pieczęci. Chciał objąć rozstępującą się ziemią zarówno cel jak i to co tam sobie tworzy. Zamierzał szybko oderwać rękę, żeby zmusić ją do chaotycznych uników, bo wątpił, że uda się pogrzebać ją żywcem. Po tym zamierzał skrócić dystans jak najszybciej, biegnąc zygzakiem i będąc gotowym do uników w postaci odskoku w bok.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tsuma]

Misja 3# [ B ]
33 / 45
Ame Meitou
Faktycznie niewiedza jest rzeczą czasami o wiele cenniejszą od zdobytych informacji. Problemem staje się jednak, gdy o naszej nagłej amnezji wiedzą osoby trzecie. Emiko, chociaż nie brała czynnego udziału w walce, jak to polecił jej srebrnowłosy, ukryta za konarami drzew przypatrywała się swymi czarniutkimi oczami rzece, która stała się wyraźnym polem bitwy pomiędzy Ame, a Haruką. Niegdyś piękną i zjawiskową kobietą, a teraz będącą złym odbiciem samej siebie. Pot, jaki pojawiał się na jej twarzy, porozrzucane tu i ówdzie pojedyncze kosmyki włosów, a także kimono. Ta piękna, zjawiskowa, chwalona niegdyś przez Saburo szata, obecnie była cieniem samej siebie. Uważny obserwator mógłby jednak zauważyć samotne fragmenty kimona porozrzucane tu i ówdzie, będące najpewniej konsekwencją uderzenia techniki żywiołu wiatru, jaką wykonał parę chwil temu Ame.

Wracając jednak do obecnej sytuacji, Ame tuż po tym, jak uporał się z problemem kryształowego smoka, przystąpił do wykonywania techniki, której seria pieczęci nie należała do najkrótszych, przez co tym samym dał czas swojej przeciwniczce na to, aby przygotowała własny atak, przez co po chwili wokół niej pojawiły się 4 szafirowe shurikeny, które po łukowatych torach pomknęły w kierunku chłopaka tak, aby jak najbardziej uniemożliwić mu wykonanie dogodnego uniku. W tym samym czasie replika, która jawiła się do tej pory jako odbicie w zwierciadle, w końcu dostała cząstkę życia. Wychodząc z lustra ustawiła się niedaleko swojej stworzycielki, lecz sielanka nie trwała długo.

Technika, do której przymierzał się Ame, w końcu została dokończona, a on przyłożywszy rękę do podłoża mógł podnieść fragment terenu, na którym obecnie stała Haruka. I choć to jeszcze nie zachwiało całkowicie koncentracji kobiety, tak równie nagły powrót do stanu wyjściowego spowodował, że ona, jak i jej klon, przewróciły się na ziemię, wytrącając się całkowicie z równowagi.

Ame, pomimo tego, że wykonywał swoją technikę stosunkowo krótko, nie zdążył całkowicie uniknąć dwóch shurikenów lecących z prawej strony, które ugodziwszy go w lewy bok, zraniły dotkliwe do krwi naszego bohatera. To jednak nie przeszkodziło mu w dalszym funkcjonowaniu i tym samym, gdy teren wrócił do normalności, mógł wykonać resztę swojego planu, biegnąc przez rzekę w kierunku swojej oponentki, zbierającej się po nagłym upadku spowodowanym techniką żywiołu ziemi. Obecnie Ame znajduje się w odległości ~6-7m od swojej oponentki.

  Ukryty tekst

Emiko
Saburo

  Ukryty tekst

[Ame Meitou]

Amnezja jednak nie zostałaby zakwestionowana, gdyby Emiko się coś stało. Nie to, że zamierzał coś jej zrobić. Sprawy tak się potoczyły, że nie będzie to konieczne. W każdym razie - walka była bardzo zażarta i nie miał czasu myśleć o tym co by było gdyby. Wiedział, że na pewno szykuje się jakaś akcja z tym lustrem, a wybrał technikę, która miała spore wymagania jeśli chodzi o pieczęci. Niestety tylko ta przyszła mu do głowy ze względu na zasięg i efekt. W tym czasie przeciwniczka nie zamierzała odpoczywać. W jego kierunku pognały shurikeny - dokładnie takie same jak przy świątyni tylko kolor inny. Wówczas przyjął je na dotonową zbroję. Teraz taka go nie otaczała, bo roztrzaskała się w drobny mak wraz ze smokiem. Nie miał czasu na unik, zresztą nawet takiego nie planował. W pełni skupił się na swoim jutsu. Nawet nie dostrzegł, że lecą w jego kierunku, za to miał wątpliwą przyjemność poczuć je na własnej skórze. Mimo wszystko jego plan się powiódł, a kobieta wraz z klonem zostały zmuszone do karkołomnych manewrów przez co skończyły na ziemi. Wykorzystał ten czas, aby biec do przodu, przez rzekę, aby doprowadzić do walki na bliższy dystans. Skoro najlepsza dystansowa technika zawiodła, to niestety musiał podejść bliżej, żeby coś zdziałać. Przy brzegu zauważył, że dwa ciała leżą na ziemi. Zauważył też kawałki kimona. Co zabawne - gdyby nie obecność Emiko mógłby połasić się na zabranie kawałka i wycofanie się z walki, ale z małym konfidentem na plecach takie coś nie przejdzie. Postanowił podbiec do przeciwniczki, która leżała dalej od rzeki. Jedną z dłoni sformował gest w postaci złączenia palca wskazującego or środkowego i zaczął powoli gromadzić czakrę w opuszkach tych palców. Zamierzał wykończyć ją techniką o największej mocy. Jeśli to zawiedzie, to trudno przewidzieć co się będzie działo. Po wszystkim odskoczy kilka metrów w prawo (na wschód), aby mieć pewność, że jest bezpieczny na wypadek gdyby klon okazał się oryginałem. W sytuacji zagrożenia będzie próbował uników w bok.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tsuma]

Misja 3# [ B ]
35 / 45
Ame Meitou
Ach, to prawda. Mały konfident, którego należy chronić. Tacy mogą przysporzyć najwięcej problemów, ale w zasadzie zabicie Haruki nie powinno stanowić dla Ame żadnego problemu. W końcu na tym polega jego praca, prawda? A właściwie na tym, aby wykonywać zlecenia dane mu przez wyższych w Akiyamie rangą i najlepiej, aby ich nawet przez sekundę nie kwestionował. Zbliżając się do swojej przeciwniczki, Ame był gotowy do wykonania techniki, która tym razem nie zajęła mu wiele czasu. Nawet po uzyskaniu lekkiej rany przecinającej lekko jego brzuch, ruchy naszej Łuski były bez większego zarzutu. Klon kobiety dalej leżał na ziemi, gdy ona sama znalazła się już w pozycji stojącej, gotowa do tego, aby raz jeszcze spowić swe ciało kryształową zbroją. Dwie szybkie pieczęci i... i właściwie tyle. Nie zdążyła się ochronić przed tym, co przed chwilą ją spotkało. Niewidzialny miecz stworzony z podmuchów wiatru przeszył klatkę piersiową kobiety, a z niej trysnęła jasnoczerwona posoka, brudząca wszystko to, co znajdowała się przed nią. Łącznie z dolną częścią płaszca, jak i spodniami naszego młodzieńca, które z pewnością będą musiały zostać uprane przez wprawione ręce pani domu. A skoro już mówimy o paniach domu... Widząc dość wyraźnie, że walka dobiegła końca, Ame mógł usłyszeć kilkanaście metrów za sobą głos dziewczynki. – Hej! To wszyscy. – I jakby nigdy nic, wytrzeszczyła swe zęby, biegnąc powoli w kierunku chłopaka. Komu jak komu, ale jej słowom można było zaufać. Co natomiast z pobojowiskiem, jakie zastawił Ame? Rozwalone łodzie, deski tworzące niegdyś budynki, które teraz były jedynie skupiskiem gruzu. A przede wszystkim ciała woźniczych, którzy chyba nie spodziewali się, co ich teraz czeka. – Ale paskudnie wygląda. Haha, moglibyśmy ją zabrać i pokazać panu Saburo, w kim się zakochał. Pewnie by mu szybko przeszło.

Emiko
Saburo

  Ukryty tekst

[Ame Meitou]

To smutne, że musiał usługiwać starym i w dodatku kochliwym dziadom, którzy są odklejeni od rzeczywistości niczym najwybitniejszy surrealista w dziejach forum. Dochodził powoli do takiego etapu w życiu (zresztą jak każdy nastolatek), że zaczynał kwestionować zastany porządek świata. W samej mafii widział co raz więcej nieprawidłowości i zaczynał nabierać przeświadczenia graniczącego z pewnością, że byłby dużo lepszy niż Saburo.. czymkolwiek on się tam zajmuje, nie licząc oczywiście jakieś tam sztuki, panienek i sake. To wszystko zaczęło towarzyszyć mu kilka sekund po tym jak było już po wszystkim. Zebrał czakrę w opuszkach palców i wymierzył wiatrowe ostrze prosto w przeciwniczkę. Przebił jej klatkę piersiową w wyniku czego najbliższe otoczenie oblało się czerwienią. Nawet jego spodnie i fragmenty płaszcza. Dobrze, że dworek był za miastem, bo wygląda co najmniej jak zbiegły ze szpitala seryjny morderca. W ten sposób może uda mu się uniknąć samosądu ze strony mieszkańców. Kilkanaście sekund ciszy zostały przerwane przez Emiko, która - jak mu się wydawało - pojawiła się znikąd. A może upłynęło trochę więcej? Trudno powiedzieć.
- Chociaż tyle... - skomentował brak obecności przeciwników po czym przeciągle westchnął.
- A będziesz ją nieść? - zapytał. Ame w przeciwieństwie do dziewczyny walczył i jeszcze na dodatek był lekko ranny. Nie uśmiechało mu się dźwiganie zwłok, zwłaszcza że nie było to zbyt potrzebne.
- Pewnie nie znasz się na leczeniu, co? - uznał, że warto zapytać, bo zawsze można się miło zaskoczyć.
- Ale fakt. Paskuda. - rzucił w kierunku Emiko szczerząc zęby. Takie spóźnione odwzajemnienie uśmiechu.