Północna Ziemia Shigashi no Kibu

[Arii]

Lokalizacja stworzona na rzecz Zlecenia Specjalnego - do użycia tylko na niej

Potężne wzgórza na północy Shigashi okryte potężnymi obeliskami, skałami i górami, które przykryte są trawą. Gdzieniegdzie rosną jakieś drzewa, które jednak nie dorównują wielu skałą w okolicy. Dla lubiących kwiaty znajdzie się tutaj wiele okazów, których nigdzie indziej się nie da znaleźć. Dookoła widać pustkę, ale dla dobrego oka nigdy nie zabraknie cennych wskazówek, że coś jest tutaj sztucznego. Dla odpowiednich osób wiadomym jest, że gdzieś tu znajduje się główna siedziba Tygrysów a właściwie ich lidera. Nigdzie nie widać było żadnego zwierzęcia tak jakby wszystko było tutaj martwe i stworzone jako przykrywka, której nikt przez piękno tego miejsca miał nie zauwazyć.

[Kyoushi]

Białowłosy szermierz pałaszują sobie w najlepsze nie za bardzo zwracał uwagę na przybyszke, która w dodatku próbowała, jak się później okazało dla testu, zdenerwować zebrana tu grupę bohaterów, których śmiało po wydarzeniach na świecie można było tak nazywać. Była przy nich tylko pionkiem i to także dalekim w hierarchii swojej śmiesznej organizacji, więc nie powinna tutaj wypowiadać się bez kubła zimnej wody na głowie. A jednak próbowała swoich sił.
Gdy tylko wyrzucił swój ołówek zauważył kątem oka jak kobieta odsuwa się od pocisku, który nawet nie był w nią skierowany i rzuciła w jego kierunku kunai. Serio? Chciała przestraszyć Jinchuuriki rzucając w jego stronę nienaladowany chakra kunai? Miał się od niego odbić czy co? Prychnął śmiechem pod nosem. Gdy odniosła się znów zarzucając braki w jego sile po stuknięciu pałeczkami w policzek przez Misae i ujrzeniu jej uśmiechu po prostu zeszło z niego powietrze jak z przebitej piłki.
- Po prostu kolejny pocisk wyceluje ci prosto w czoło zamiast ciskając obok, pyszałkowata miernoto. - zakończył swoją wypowiedź nawet nie patrząc na kogoś, kto potrafi tylko klaskać językiem w mordzie. W tej chwili wiedział, że żaden mafijny pomiot nie zasługuje na życie i żadna ie zasługuje na byt. Poza Matsuda nie zamierzał od dziś chybiać żadnego z nich, z jakiej rodziny by nie pochodził. Jeszcze zaśpiewają marsz żałobny, gdy którykolwiek z mafii go zobaczy. Przyjdą czas i przydomki. Więc decyzją była prosta. Kolejne spotkanie z kłem nie zakończy się uściskiem dłoni.
Gdy tylko wszystkie informacje zostały zebrane, a ona sama zniknęła, białowłosy wstał z miejsca i otrzepał spodnie z okruszków, rozglądając się dookoła. Zwrócił się do towarzyszy prostym pytaniem:
- Ruszamy? - i tylko czekał by ruszyć za pierwszym, który w ogóle wiedział dokąd kroczyć. Z kieszeni płaszcza przy okazji wyjął fajka, którego odpalił i w drodze palił ze spokojem i wydychanym dymem, który ciągnął się jeszcze długo za nim...

[Ichirou]

Ichirou obserwował ze spokojem, jak wzięty pod włos Kyoushi zaczyna pokazywać pazurki. Jego zainteresowanie wzrosło, gdy ten narwaniec puścił naelektryzowany pocisk, który bezczelna paniusia z mafii zneutralizowała z nadzwyczajną sprawnością. Parę cierpkich słów, wymiana złośliwości, i przepychanka dobiegła końca, niczym burza, która rozproszyła się zbyt szybko.
— No tak, jeszcze ja jestem — skwitował Ichirou, gdy Unamami rzuciła do Shiroyashy, że nie jest najsilniejszy. Ostentacyjnie splótł ręce na piersi, jakby sygnalizując, że teraz nadszedł czas na konkrety.
Najpierw jednak padło parę słów o numeracji u Smoków. Według Seinina, procedura zajmowania tytułu pierwszych pięciu Kłów była prymitywna i pozbawiona sensu. Marnowanie silnych jednostek dla przetasowania pozycji wydawało mu się głupotą.
Potem skupił się na słuchaniu. Mafijne starcia nabrały impetu, a całe Shigashi krwawiło. Ulice przybierały kolor szkarłatu. Klepsydra pojawiła się we właściwym, a może i ostatnim momencie na wyprowadzenie swojego ataku. W obliczu mobilizacji wszystkich żołnierzy, szanse na zupełnie cichą, szybką akcję były raczej nikłe. Może to i dobrze. Z całym szacunkiem dla Klepsydry, ale w obecnym składzie skrytobójstwo nie było ich domeną. Potencjał do skrytych akcji mieli, ale woleli działać głośno. Wystarczy spojrzeć na Kyoushiego, który zazwyczaj robił hałasu za trzech.
— No dobrze, nie będziemy się krępować — odpowiedział na odchodne kobiecie, gdy ta przekazała im wszystko, co miała w zamiarze. Potem westchnął cicho i zgarnął swoje rzeczy. — Gospodarzu, poprowadzisz? — zwrócił się do Soueia, poprawiając pasy gurdy na plecach. Matsuda, jako ktoś stąd, najlepiej nadawał się do przewodnika i wytyczenia trasy, która ominie większość istotnych zagrożeń. Nie to, żeby się bali, ale szkoda było marnować czas i fatygować się na mafijnych pionków. Ryuuichi był jedynym celem, a jego poplecznicy stanowili przeszkody konieczne do pokonania. Klepsydra nie zjawiła się tutaj wygrywać wojnę dla Akiyamy, tylko wymierzyć zemstę dla towarzysza.
Pozwolił Soueiowi obrać drogę, bo wcinanie się w te kompetencje byłoby bezsensowne. W drodze nie mówił zbyt dużo, powoli koncentrując się na celu.
— Można polegać na waszych cudownych zdolnościach, jeśli chodzi o wywiad, prawda? — odezwał się do Misae i Matsudy, sugerując im wykorzystanie swoich umiejętności. Przenikające oczy widzące na dalekie dystanse oraz sensor były świetnymi narzędziami, by wychwycić wszelkie zagrożenia zawczasu.

[Souei]

Souei był dość zaskoczony tym, jak dokładne wiadomości dostali od Yushi. Część z nich może i nie dotyczyła w ogóle tematu rozmowy, ale mimo wszystko lepiej żeby zdradziła im dwa słowa za dużo, niż dwa słowa za mało. Ostatecznie to co było najistotniejsze to przybliżona lokalizacji Ryuichiego. Czyli tego tchórza nawet nie ma w mieście, tylko uciekł ze swoimi najlepszymi ludźmi po to, żeby chronili mu tyłek. Prawdziwy lider, nie ma co.
Sytuacja z latającymi kunaiami i ołówkami szybko została zdeeskalowana przez umiejętne użycie pałeczek przez Misae, więc na szczęście nie musieli tracić czasu. Dziwne były takie zaczepki ze strony Kła, ale chyba taki po prostu miała charakterek? Ludzie dzielą się na niepokornych i takich, którzy już dostali kiedyś w mordę. Widocznie wszystko jeszcze przed nią, ale to przecież nie z ręki Soueia. To było jego generalne spojrzenie na całą tą sprawę, lecz sam przez całą tą akcję nie ruszył się z miejsca ani jej nie skomentował. Zamiast tego postarał się wygrzebać z pamięci tereny na północ od osady, aby nie wyprowadzić Ichirou i spółki na manowce.
- Cały czas na północ i w razie czego zabić. Chyba damy sobie radę. - Podsumował króciutko jej wywód z dobrotliwym uśmiechem znaczącym, że wszystko już wiedzą i Unamami może już sobie iść.
- No i tak tu się żyje właśnie. - Powiedział do swoich towarzyszy wzdychając, gdy to dziwne spotkanie było już za nimi. Ruszyli w drogę.
Souei wyprowadził ich z miasta północną bramą, uważając na przypadkowe zagrożenia czy konfrontacje, bo przede wszystkim nie chcieli być zaczepiani przez jakichś losowych wrogów. Nie mieli czasu rozmieniać się na drobne i przebijać się przez mięso armatnie. Tym bardziej, że mieli pewność, że nie będzie wśród niech Tentory. Co on kombinował?
Gdy oddalili się już spory kawałek od Shigashi, Matsuda musiał uruchomić swoje zdolności, zapewne w tandemie z Misae. Zamierzał skorzystać również z usług zwierząt dookoła, jednak ze zdziwieniem zdał sobie sprawę, że już od jakiegoś czasu wokół nie było żadnej żywej duszy, którą można by poprosić o pomoc w zwiadzie. Może była to po prostu wyjątkowo odosobniona okolica, ale nie mając już lepszych narzędzi do zwiadu, Pazur aktywował swojego byakugana i zaczął przeczesywać okolicę, zaglądając pod każdy przysłowiowy głaz.
- Tja, na razie cisza... - Odezwał się do Ichirou, bo rzeczywiście trudno było dostrzec jakikolwiek ślad ludzkiej bytności w tym miejscu.
- Ale Yushi mówiła, żebyśmy nie szukali budynku, tylko lochów. A wejście do lochów może być wszędzie. Misae, czujesz coś? - Zapytał towarzyszki, której radar polegał na innych bodźcach, więc doskonale mogli się uzupełniać. Przed połączonymi siłami takich zwiadowców nic się nie ukryje. Mając jednak w głowie słowa Kła, Souei szukał nie tylko nad ziemią, ale również pod nią. Być może właśnie w tym momencie stoją nad jakąś rozległą siecią podziemnych korytarzy? Tylko że szukanie wejścia do niech, to jak poszukiwanie igły w stogu siana...
- Nie martwisz się o Tomoe? Może powinien iść z nami? Zagadnął jeszcze Yamanakę, bo sam trochę przejmował się losem fenka, którego zostawili w teoretycznie bezpiecznym miejscu w leśniczówce, którą okupowali przez kilka ostatnich dni. Nie wiadomo jednak, co przydarzy im się tutaj, ale tak samo przecież lisek może wpakować się w kłopoty, a wtedy znikąd pomocy...

  Ukryty tekst

[Misae]

Uśmiechnęła się do Kyoushiego gdy poza rzuceniem groźbą z pewnym pokryciem raczej nie zrobił nic aby przy najmniej teraz już spełnić. Była naprawdę z niego dumna. A mógł przecież ukatrupić i jakiś Kieł miałby awans społeczny. Wysłuchała z uwagą wszystkiego co miał do powiedzenia Kieł i przeciągnęła ramiona. Szykował się trudny kawałek chleba.
Podążała za obecnymi a w szczególności za Souei’em, który z nich wszystkich na pewno najlepiej znał okolicę i mógł robić im za dobrego przewodnika wycieczki. Gdy zaczęli się zbliżać okolica zaczęła wydawać się dziwna. Cicha. Było w tym wszystkim coś niepokojącego. Nie na poziomie wywołującym dreszcze bądź niepokój, jednak wystarczająco aby zapalić z tyłu głowy lampeczkę ostrzegawczą.
Powiodła wzrokiem do Ichirou, gdy poczuła się wywołana do tablicy.
-W razie konieczności jestem w stanie wezwać jeszcze jednego sensora. Jest dużo mniejsza i wbrew pozorom może nas wspomóc - obecność Redi mogła być przydatna, zwłaszcza, że mała jaszczurka wbrew wszelkim pozorom posiadała zaskakująco sporo umiejętności bojowych jak na malutkie ciałko. Decyzję co do jej przyzwania zamierzała zostawić przywódcy. Ona była od robienia za system wczesnego wykrywani i krótkofalówkę… no i w razie najgorszym za chodzącą apteczkę, jednak tej roli liczyła, że za często przyjmować nie bedzie musiała.
Złożyła dłoń w odpowiednią pieczęć w celu zeskanowania okolicy i regularnym powatarzaniu tego w razie konieczności. W tak zwanym międzyczasie zdecydowała się odpowiedzieć na wątpliwości Souei’a, które były… również jej niepokojem.
-Oczywiście, że się martwię… i nie znam dobrej odpowiedzi na twoje pytanie… - odpowiedziała z ciężkim sercem -..ale dalej wydaje mi się, że będzie tam bezpieczniejszy niż po środku krwawej jatki, która nas zapewne czeka. Nie chce ryzykować, że niechcący dostanie rykoszetem. W zamkniętej leśniczówce raczej nic poza nudą mu nie grozi… - to był jej zdaniem najlepszy z wyborów. Nie wiedziała czy był trafny, bo do tej pory albo zaginął na kilka miesięcy, gdy oddała go pod odpowiedzialną opiekę, albo lądował po środku wojny… jak wtedy na arenie czy nawet w teoretycznie bezpiecznym szpitalu. Zostało jej wierzyc, że w domku będzie bezpieczny. Teraz musiała być skupiona na zadaniu, nie małym fenku biegającym między nimi…

  Ukryty tekst

[Arii]

3/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Bez zbędnych ceregieli ruszyli przed siebie. Białowłosy zamierzał przejąć kontrolę nad ich poruszaniem się w terenie. W końcu zamieszkiwał te rejony. I cała wycieczka minęła im szybko, bezproblemowo, aż dotarli do zazwyczaj zamieszkiwanych przez zwierzęta terenów. Najlepsze dwie opcje do zwiadu wyszły i zaczęły przeszukiwać otoczenie. Soeui przeczesywał pierw wszystko na wprost od siebie i dookoła, zanim zdał sobie sprawę z małej wskazówki Pani Kieł i zaczął szukać pod ich stopami. Niestety wszystko pod jego stopami było rozmazane i nie mógł zrozumieć dlaczego. Najważniejszą informacją z całego jego wyszukiwania było to, że nie widział nigdzie żywej duszy przez dystans, na który mógł spojrzeć. Mogło to już w nich zapalić świeczkę niepokoju. Wszędzie coś żyło, więc dlaczego tutaj nie? Plus zauważył, że siedem kilometrów na północ od ich aktualnego położenia znajduje się dziwna ściana, przez którą nie może spojrzeć a która ma coś na sobie.

Misae za to miała trochę lepszy wgląd w sytuację i pod ziemią zauważyła dziwne skupiska energii w kilku miejscach, co jakieś dziesięć metrów w każdą stronę. I gdy się przemieszczali ta zasada ciągle się utrzymywała, jednak nie mogła dostrzec co jest pod ziemią zupełnie jakby jakaś bariera nie pozwalała im się przedrzeć przez to. Czyli nie będzie to łatwe zadanie na wstępie i musieli podjąć jakieś decyzje względem bariery. Gdyby chcieli się wybrać w miejsce, przez które Souei nie mógł spojrzeć dotarli by do jaskini, która zablokowana by była ogromnym włazem z dziwną notką na swoim wierzchu.

---

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!

[Souei]

Souei orientował się w terenie całego Shigashi no Kibu całkiem sprawnie. Praca nieraz zmuszała go do polowania za murami miasta, więc zwiedził już spory kawał niewielkiej prowincji. Nigdy jednak nie był w tym konkretnym miejscu, lecz bardzo szybko odnotował kilka najdziwniejszych faktów. Potwierdził to jeszcze swoim byakuganem, aby w końcu oznajmić swoim towarzyszom.
- Jesteśmy na miejscu. Wokół ani żywej duszy, sprawdziłem dokładnie - żadnego człowieka ani zwierzęcia. Wejście jest jeszcze spory kawał przed nami, ale pod nami już coś jest. Nie mogę przeniknąć tego wzrokiem, tak samo jak podczas ostatniej roboty. Mieliśmy obrobić magazyn i była tam taka sama bariera, która nie pozwalała zajrzeć na najniższe poziomy. To nie jest naturalna przeszkoda, tylko ich specjalność. - Takie rzeczy Matsuda widział dopiero raz w swoim krótkim życiu, ale okoliczności i przeciwnicy byli praktycznie ci sami. Widocznie metoda blokowania dojutsu rozpowszechniła się bardzo szybko, lecz w tej sytuacji brak odpowiedzi również jest odpowiedzią. Znali przybliżoną lokalizację i trafili na coś, co idealnie pasowało do celu ich poszukiwań. Brak fauny też mówił tutaj wiele. Zwierzęta z jakiegoś powodu omijały to miejsce, lub zostały przepędzone albo wybite. Pytanie nasuwało się samo: kto i dlaczego?
- Możemy iść jeszcze jakieś siedem kilometrów naprzód i zacząć od początku, jak się domyślam. Jest tam podobna ściana, ale na powierzchni. - Wskazał ręką kierunek, gdzie widział ścianę i "coś" na niej, choć ponownie, nie był w stanie zajrzeć, co skrywała za sobą. Bezpiecznie było założyć, że jest do wejście do tego, co aktualnie znajdowało się kilka metrów pod nimi.
- Albo możemy też skrótem, jeśli macie narzędzia do kopania. Ja nie wziąłem szpadla z domu. - Wzruszył ramionami, patrząc na ziemię pod ich stopami. Sam pewnie nie miałby wyjścia, ale teraz dysponowali o wiele szerszym wachlarzem możliwości. Każdy problem da się przecież rozwiązać siłowo.
- Misae, ty czujesz coś pod tą barierą? - Zapytał zaciekawiony, bo tutaj mogli jak na dłoni zaprezentować, że ich zdolności rzeczywiście się uzupełniają, a nie dublują. Zasadność wchodzenia na pałę zostawił do decyzji reszcie zespołu. Dla niego to zawsze lepiej - szybciej zacznie to szybciej skończy, ale nie czuł, że jest tutaj w roli dowódcy, który samodzielnie obiera kierunek działania. Spoglądał to na Ichirou, to na Kyoushiego i Misae. Byli na otwartej przestrzeni, więc teoretycznie słabym polu do walki, gdy przeciwnik ma przewagę liczebną. Ale hej, przecież zawsze miał, a jednak oni wszyscy wciąż tutaj stoją i mają się względnie dobrze.

  Ukryty tekst

[Misae]

Sytuacja w której się znaleźli była dziwna. Odetchnęła głęboko i spojrzała na Souei’a który wywołał ją do tablicy
-Czuję skupiska energii… przemieszczają się w odległości 10 metrów od siebie w każdym kierunku… obstawiałabym ochronę i patrole… nie mniej jest tu bariera przeszkadzająca moim zmysłom - dodała z grymasem, niezadowolona z takiego obrotu spraw.
Musiel wymyślić jakiś plan i chociaż pomysł ze szpadlem był mocno ironiczny i przerysowany sprawił on, że w głowie kunoichi zapaliła się lampka. Odetchnęła zadowolona i spojrzała na obecnych.
-Wiem kto mógłby nam pomóc - wyznała i jeżeli zobaczyła aprobatę na ich twarzach ugryzła się z kciuk, pozwalając aby kilka kropli swobodnie spłynęło po jej skórze, by zaraz potem złożyć kilka pieczęci. Ichirou na pewno je rozpoznał, a Kyoushi może pamiętał jak je składała kilka dni temu kiedy byli w trasie.. chociaż wtedy raczej jego uwaga była skupiona na łuskowych stworach niż głupich znakach. Żeby nie było. Sama byłaby podobnego zdania.
Gdy skończyła składać pieczęci, a jej dłoń dotknęła ziemi z kłębów dymu wyłoniła się niewielkich rozmiarów jaszczurka. Długości jednego metra z ogonem, o szarych łuskach z czerwonymi akcentami. Jej inteligentne ślepia chłonęły otoczenie, do którego została wezwana. Była spokojna, obracała delikatnie łebek, aż natrafiła na Misae.
-Misae… dawno nie miałyśmy sposobności porozmawiać - zagadnęła Redi z niezwykłą gracją wskakując na ramie kunoichi. Jej ogon luźno zwisał wzdłuż ramienia dziewczyny. Rozejrzała się po okolicy, a jej gadzie oczy spoczęły na pozostałych obecnych -A kim są ci… - zapytała mierząc wzrokiem każdego z nich -…dżentelmeni? - dokończyła, gdy słowo niemal nie ugrzęzło w jej gardle. Jaszczurzyca przekręciła lekko łebek.
-Redi… to moi przyjaciele, o których ci kiedyś wspominałam… Kyoushi, Ichirou i Souei - zagadnęła łagodnie białowłosa na co gad ożywił się. Summon już miał poderwać się by przyjrzeć się obecnym, ale przypominając sobie, że damie to nie przystoi jedynie odchrząknęła delikatnie i wyszczerzyła swoje ostre ząbki.
-To zaszczyt spotkać przyjaciół mojej przyjaciółki… a zarazem tych, o których nawet w naszym świecie imiona nie są zupełnie obce… - przywitała się z typową dla siebie przesadną grzecznością. Była wszak gadem o nienagannych manierach. -Zwłaszcza… że dzieciaki nie omieszkały opowiedzieć wszystkim o nowym członku ich szwadronu… - mówiąc to skupiła wzrok na Kyoushi’m, który przez czwórkę maluchów został mianowany nikim innym niż członkiem Delta Szwadronu Super Cool Komando Jaszczurów Alfa. Co prawda na honorowego członka będzie musiał jeszcze zapracować, ale wszystko było przed nim. Tak. Opowieści o Kocie nie dość że stosunkowo świeże to jeszcze jakże rozchwytywane.
-Redi… będę musiała prosić cię o pomoc… potrzebuję abyś użyczyła swoich zdolności - Redi przyjrzała się swojej przyjaciółce
-Wiesz dobrze, że to zaszczyt móc nieść pomoc powiernikowi paktu… - odparła, a oczy zdradzały ekscytację przyszłą przygodą.
-Dziękuję… jeśli sprawdzisz otoczenie to wyczujesz skupiska chakry pod ziemią… czy byłabyś w stanie wydobyć ich na powierzchnię? - zapytała Misae dając czasu gadu na wykorzystanie szóstego zmysłu i zapoznanie się z sytuacją. Zaraz potem skinęła głową, a gadzie oczy zabłysnęły tajemniczo.
-Mam pewien pomysł… cofnijcie się lekko i przygotujcie… jeśli wszystko pójdzie zgodnie z zamierzeniem, wasze cele powinny zostać wyrzucone w powietrze - poinformowała zerkając po obecnych zamierzając skorzystać ze znanej sobie techniki dotonu. Nie zamierzała nawet schodzić z ramion Misae, a cele mogła namierzyć bez problemu korzystając ze swoich zdolności sensorycznych

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Gdy dotarli do miejsca, w której sensorzy wykonywali swoją pracę, on mógł jedynie wygrzebać brud spod paznokci, oglądając czy zrobił to wystarczająco dokładnie. Spoglądając to na Matsude, Ichira i na końcu na Misae, w głowie miał wielkie pstro. Wiedział po kogo przyszli, ale nie słuchał do końca co mówiła tamta baba, więc polegał na kompanach. Wydobycie kogoś spod ziemi było jak najbardziej możliwe, jednocześnie jeśli byłaby taka potrzeba to i on może wskoczyć pod nią i przejść się ten kawałek do ściany, która blokowała widoczność. Może, ale nie musi, bo Misae miała lepszy pomysł.
Już po chwili pojawiła się przywołana kolejna specjalistka od kopania. Jaszczurka, co oznaczało, że rzeczywiście ten pakt Yamanaki to nie przelewki. Była także bardzo elokwentny i rozpoznała Kjosza po plotkach w swoim świecie, które zniosły młodsze jaszczurki. Gdy o tym usłyszał nieco się zapalił by w końcu zagadać na spiętym ciele z podniecania.
- Witaj, i od razu powiedz, że szwadron ma się dobrze! Czekam na pierwsze rozkazy chłopaków! - zaciskał pieści z ekscytacji, ciesząc się jak chłopiec, który spotkał najlepszych przyjaciół dzielacych tę samą pasję. Teraz jednak mieli swoją misję, a jaszczurka miała wypluć z ziemi przeciwników, co zaiste stawało się jeszcze większą abstrakcja niż mogłoby się wydawać, jednak ne zamierzał zasypywać gruszek w popiele. Stał blisko i obserwował czy ktokolwiek wyleci z kratery ku górze, w gotowości skupiając na tym swój wzrok, a także chwyt, gdyby trzeba było bardzo szybko zdobyć rękojeści jednego z wielu meczów, które nosił przy sobie każdego dnia na służbie.

[Ichirou]

Poznawszy obszar przebywania ich celu, nie pozostało nic innego, jak ruszyć w drogę. Jak na zespół o niedużej liczebności dysponowali naprawdę sporymi możliwościami zwiadu. Souei widział wszystko w dalekim zasięgu i za przeszkodami, z kolei Misae wyczuwała wszystko, czego nawet nie było widać. Choć ich potencjał do dokonywania rekonesansu i przeczesywania terenu był zatem ogromny i praktycznie bez wad, to i tak po pewnym czasie napotkali na pewne przeszkody.
Ichirou nie spotkał się wcześniej z barierami, o których wspomniał im właśnie Matsuda. Stwierdził wtedy w duchu, że jest to coś, co z chęcią zaadaptowałby u siebie w domu, zabezpieczając chociażby siedzibę władzy. Na ten moment jednak należało te dywagacje odstawić na bok i uporać się z tym, co stało przed nimi.
- Cholera, ile ich tam jest? – skomentował na wzmiankę o gęstych patrolach. – Mieliśmy wyeliminować jednego, a zaraz się okaże, że będziemy musieli przebić się przez całą jego armię – stwierdził, wzdychając ciężko. Daleko mu było jeszcze do jakiegokolwiek zwątpienia czy zawahania przed kontynuacją podjętych działań.
Niezwykle przyjemnie było szefowanie w grupie, której członkowie sami znajdowali rozwiązania na napotkane przeszkody. Seinin nie wcinał się, oddał inicjatywę Yamance, która okazała się być powiernikiem paktu. Ichirou kiwnął głową na powitanie, kiedy został przedstawiony właśnie przywołanej jaszczurce.
- A więc w gotowości… - rzucił do grupy, cofając się trochę w bezpieczniejsze miejsce, oczekując rozwoju sytuacji. Przywołane zwierzę miało bowiem jakimś sposobem wydobyć na powierzchnię tych przebywających pod ziemią. Sabaku czekał zatem, będąc w pełni przygotowanym na podjęcie natychmiastowych działań. Istniała duża szansa, że w kolejnej chwili w ruch pójdzie piach albo i miecz.

[Arii]

4/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Cała grupa była zgodna do tego, że zostali wprowadzeni w kropkę i musieli wybrać odpowiednią drogę do przedarcia się pod ziemię. Zabezpieczenia, które Tygrysy posiadały na tym terenie mogły być dla nawet najstarszych wyjadaczy czymś całkowicie nowym i niezrozumiałym, ale nie musieli nad tym długo się rozwodzić widząc w tym szansę na stworzenie odpowiednich zabezpieczeń na przyszłość w swoich domach. Czyli założenie było proste... Nie zamierzali umierać a całe zadanie było tylko końcem czegoś co już dawno temu zaczęli.

Zwiad zbadał całą sprawę i Misae wyszła im na przeciw widząc, że nikt nie pali się do tego, aby jakoś zmienić tę sytuację. Jak zawsze to kobiety muszą prowadzić mężczyzn za rączkę i im wskazywać dobrą drogę. Już po chwili z dotkniętej przez nią ziemi w kłębie dymu wyłonił się przywołaniec. A właściwie wyłoniła się. Redi bardzo rozgadana jaszczurka, która znała odpowiednie zasady kultury i zachowania w towarzystwie a tym bardziej przy gentlemanach, o których nawet ona wiedziała. Taka grupa mogła delikatnie onieśmielać. Rozmowy trochę się przedłużyły, ale w końcu Redi przeszła do działania używając jednej z potężniejszych technik Dotonu, aby sprawdzić te dziwne źródła chakry pod nimi i aby wprowadzić ich od dołu do siedziby celu. Już po chwili przed nimi pojawił się ogromny wulkan, który zabuczał. Ziemia pod nimi niebezpiecznie zadrżała. Do uszu doszedł ich ogromny zgrzyt, jakby planeta właśnie się łamała na pół. Jeżeli, któryś z sensorów w ekipie chciał sprawdzić, co działo się pod ich nogami to Misae wyczułaby właśnie zabierane w górę przez wulkan punkty chakry, które miały wystrzelić już zaraz w powietrze. A Souei dostałby w końcu szansę przyjrzenia się, co znajduje się pod jego nogami. Ściana, która była problemem dla jego oczu została rozerwana przez wulkan i mógł zobaczyć sporę pomieszczenie pod stworzonym wulkanem i kilka par przejść w dalsze części podziemi. Już wiedzieli, że prawdopodobnie znajdują się tam jeszcze kolejne punkty energii. Ale białowłosy widział dziwne przejścia zrobione w podłożu, które prowadziły gdzieś drabinami jeszcze niżej.

Wulkan nagle "pierdnął" i z otworu na szczycie wyrzucił kilkanaścioro ludzi, którzy obracali się bezwładnie w powietrzu (prawdopodobnie przez siłę wyrzutu). Cała Klepsydra nie musiała czuć się raczej zagrożona, bo nie byli to ich przeciwnicy... Ciała nagle uderzyły o ziemię wydając dźwięki łamanych kości, brutalnie pokazując siłę Uwolnienia Ziemi. Deszcz ludzkich ciał trwał krótko, ale kilkoro z nich przeżyło. Wskazywały na to ruchy ciał. Byli to w większości sami mężczyźni. Jeden, który trafił na przeciw Misae wyciągnął drgającą dłoń, aby dotknąć ziemi i się delikatnie przysunąć. -D-d-d...om...- był bez sił. Możliwe, że wszystkie kości były złamane. Chłopacy zauważyli, że jeszcze czterech z mężczyzn żyje i się w jakiś sposób poruszają.

Do ich uszu oprócz stękających mężczyzn doszedł dźwięk dzwonów na całym terenie. Czyżby właśnie uruchomili alarm? A to mogło oznaczać, że niedługo rozpocznie się ich prawdziwa misja i trudności... Jak jeden z nich zauważył mogli zmierzyć się z całą armią Niebiańskiego Tygrysa, aby dostać jego głowę... O ile tam dotrwają. Nikt nie wiedział do czego może być zdolny on i jego współpracownicy. Gdyby zwiadowcy dalej chcieli popatrzeć w teren Yamanaka dostrzegłaby, że nikt pod nimi się już nie porusza. A sam Smok dostrzegłby, że jaskinia oddalona od nich, która wcześniej nie pozwalała mu przez siebie zajrzeć jak jakaś dziwna ściana... Uniosła potężny głaz do góry i kilkanaście osób wypychało coś co przypominało dziesięciometrową procę... Jaskinia okazała się ogromnym magazynem na broń, w której znajdowały się głazy przenoszone obok drewnianej broni.

3... 2... 1... AKCJA! Chciałoby się powiedzieć, jak w jakimś teatrze...

---

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!

[Souei]

Przywołana jaszczurka była miłą niespodzianką. Po Misae bardziej spodziewałby się kolejnego liska albo czegoś innego puchowego, ale czego Redi nie dowyglądała, to dopowiedziała. Bardzo elokwentna i wygadana, a do tego znająca techniki shinobi. Być może był to zwierzak podobny do niedźwiedzi Kuroia? Wiedzę o paktach ze zwierzętami Souei posiadał tylko szczątkową, więc poświęcił chwilę na to, aby dokładnie poobserwować gada w akcji. Odpowiedział jej na powitanie skinieniem i nie spoufalał się za bardzo, bo było to przecież dopiero ich pierwsze spotkanie. Dobrze było mieć w zanadrzu takie wsparcie, bo w tym wypadku pomoc zwierzęcia okazała się bardzo przydatna. Matsuda zrobił jej miejsce i zgodnie z zaleceniem odsunął się kilka kroków do tyłu. Po tym Redi złożyła kilka pieczęci, a ziemia zatrzęsła się w posadach, puchnąc tuż przed nimi i wypychając na powierzchnię spory... wulkan? Jedyną różnicą było to, że nie buchnął on ogniem, ale zmiażdżonymi ciałami ich przeciwników. Pazur był gotowy na zdejmowanie ich jeszcze podczas przelotu lecz szybko okazało się, że nie ma takiej potrzeby. Ciała bezwładnie spadały na ziemię jak jakiś dziwny deszcz. Nikt nie wylądował o własnych siłach, a w większości płomień chakry gasnął od uderzenia w ziemię. Pazur zbliżył się do najbliższego sobie delikwenta, który jeszcze ledwo dychał. Nawet jeśli tamten jeszcze coś rzęził w ostatnich chwilach, Matsuda nie miał litości (a może właśnie miał?) i skrócił jego męki skręceniem karku. Jeśli inni nie kwapili się do tego aby niedobitków dobić, to spokojnie obszedł wszystkich, którzy przeżyli technikę jaszczurki.
- Pudło. - Oznajmił zebranym, gdy wokół nich leżały już tylko trupy.
- Ale warto było spróbować. Teraz widzę, że pod nami jest sieć tuneli z niższymi poziomami, ale nie ma tam żywej duszy. To pewnie jakiś magazyn albo coś w tym stylu. - Odpowiedział, zaglądając w ciemność jeszcze raz, na wszelki wypadek. Teraz, gdy nic nie ograniczało jego widoczności bardzo trudno było o pomyłkę. Wiedział natomiast, że z jego oczami wszystko jest w porządku, bo zauważył ruch przy kamiennych wrotach wciąż oddalonych od nich o kilka kilometrów. Wokół podniósł się dźwięk alarmu.
- Co do... - Zaczął, gdy w oddali zobaczył wynurzającą się z ciemności wielką procę, razem z jadącą obok amunicją w postaci głazów.
- Wejście chyba jednak jest tam. - Wskazał głową we wspomnianym kierunku.
- Wytoczyli na nas jakąś wielką procę i będą strzelać głazami. - Mimowolnie roześmiał się słysząc swoje własne, absurdalne słowa, ale była to prawda.
- Wciąż mamy jakieś siedem kilometrów do pokonania, więc może jeszcze ktoś ruszy nam na spotkanie. Powiem wam, że nie spodziewałem się takiej ogromnej kryjówki. Może zająć nam trochę czasu zanim go znajdziemy, chyba że sam do nas wylezie.- I w jego głosie nie było słychać uznania, tylko raczej niedowierzanie i politowanie. Ileż zasobów musiała pochłonąć budowa tego... czegoś przy granicy? Co to w ogóle było? Magazyn, laboratorium, więzienie, sadząc po przed chwilą zabitych ludziach? Być może to była główna kryjówka Tygrysów, tylko dlaczego tak daleko od miasta i rzeczywistej walki?

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Jako naczelny gamoń tej grupy, leser i typ spod ciemnej gwiazdy, idąc z rękami w kieszeni nie zajmował się za bardzo przeczesywaniem czy też sprawdzaniem terenu jak jego przyjaciele. Był typem, który wparowywał na pałę, a potem mierzył się z całą hordą przeciwników, by oglądać własnymi oczami ten chaos, który siał na polu bitwy. W tym jednak wyjątkowym przypadku nie zamierzał się wychylać, a czekał na wskazówki i podpowiedzi. W końcu w grupie byli już absurdalnie silni, nie trzeba było się aż tak jarać na walkę z byle lygrysem, czy innym pieskiem preriowym.
- Im więcej tych celów to lepiej, ja nie widzę problemu! Dajcie mi wszystkich, a wy se tego, jak mu tam... No wiecie o kogo chodzi. Sklepcie. - no i to by było na tyle z biegłego dialogu z kjuszardem, który w głowie teraz miał pstro i planował jak tu atakować więcej przeciwników niż posiadało samo Shigashi. Tu myślał by się nie wychylać, ale powiedział co innego. Pełny sprzeczności był wojownik spod ciemnej, kociej gwiazdy.
Gdy tylko sołek i misae przekazali więcej danych, jego łeb zaczynał pracować w trybie bojowym, a tęgie obliczenia na poziomie kwantowym, na przykład dwa plus dwa składały się w jedną całość. Będzie bitka. Oficjalny wniosek zawitał do tej siwej łepetyny i czas był na sport. W końcu nadjeżdżało jakieś działo, które miało cisnąć w nich głazami. No nareszcie.
- To informujcie co jest w okolicy, działo jest moje. - powiedziawszy, nawet nie zdążyli zauważyć - a może i zdążyli, ale w jego głowie on był "I'm SPEEEED" - i ruszył aż kurz za nim zawiał. Zbliżał się do działa w zastraszającym tempie, obserwując teren uwzględniając swoją nadludzką wręcz percepcję, by unikać nadchodzących głazów, pocisków, czy przeciwników, którzy mieliby w niego strzelać. On ruszył na procę czy działo by rozejrzeć się czym to w ogóle jest. Mógł ewentualnie to zniszczyć z kopa, ale najpierw chciał się rozejrzeć. Może jeszcze czekał na info od Misae, ale ona mogła przekazać wszystko telepatycznie - wtedy dostosuje się do jakichś tam zdań, czy też rozkazów, kij go wie.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Dobrze było mieć przy boku towarzyszy, którzy nie tylko byli niezwykle silni, ale również nawzajem uzupełniali się zdolnościami. Ichirou dzięki temu nie musiał odwalać wszystkiego, do czego niestety był zmuszony w większości swoich przygód. Teraz po prostu mógł obserwować i pozwolić sytuacji się rozwinąć.
Nie było to zupełnie oczywiste, ale to Misae odegrała główną rolę na początku ich przeprawy. Jej pakt z jaszczurkami, który chyba był pewną nowinką, bo Seinin o nim wcześniej nie wiedział, okazał się nader przydatny wobec napotkanych przeszkód. Niepozorna, kulturalna jaszczurka wyłowiła mafijnych zakapiorów spod ziemi z rozmachem godnym podziwu. Sabaku był w gotowości, położył nawet dłoń na rękojeści zabandażowanego, wielkiego mieczyska, planując doskok do kolejnych przeciwników i ich szybką pacyfikację. To jednak okazało się całkowicie zbędne. Wybuch wulkanów sponiewierał tamtych tak bardzo, że nie było za bardzo czego zbierać. Souei co najwyżej komuś ukręcił kark i tyle. Lider Klepsydry w takiej sytuacji nie rwał się do przodu. Wolał nie brudzić sobie rąk, jeśli nie było to potrzebne.
– Poważnie? – odpowiedział nie tyle z trwogą, co po prostu ze zdziwieniem na relację Matsudy. – Sądziłem, że ruszamy na kameralne porachunki, a tu się okazuje, że będziemy przeprowadzać oblężenie. No nieźle. Każda rodzina Shigashi ma taką armię? – zakończył pytaniem, choć nie oczekiwał jakoś szczególnie odpowiedzi. Zdawał sobie sprawę, że kupieckie miasto w dużej mierze było w mafijnych rękach, ale chyba nie doszacował ich siły.
– Z tego dystansu to mamy kupę czasu na unik, ale bądźcie czujni – zarekomendował, a potem zwrócił się w kierunku Misae. – Może warto by sprawdzić któremuś łepetynę? Chyba powinni wiedzieć, gdzie dokładnie znajduje się ich szef. Chociaż… to chyba nie jest takie konieczne – stwierdził, machając zbywająco ręką. Pozostawił decyzję Yamance. Ich plany raczej i tak nie uległyby zmianie. Musieli przeć do przodu i tyle.
– To co, idziemy – rzucił jakiś czas później, nie lekceważąc rzecz jasna potencjalnych zagrożeń. Gdyby coś z daleko nadciągało, to zszedł z trajektorii niebezpieczeństwa, bazując na swoim refleksie. Na ożywienie piachu miał jeszcze przyjść czas później.

[Misae]

Redi jak się okazało była bardziej zaskakująco niesamowita niż mogła się Misae spodziewać. Technika, której użyła nie składając nawet jednej pieczęci zrobiła dokładnie to co miała. Wyciągnęła spod ziemi ich wrogów i do tego jeszcze zniszczyła jakąś barierę, która skutecznie im wcześniej utrudniała zabawę. Aż trudno się było nie uśmiechnąć. Nie był to oczywiście pełen szczęścia szeroki uśmiech, wszak umierali tutaj ludzie, jednakże był on nieznaczny. Dziewczyna przytuliła policzek do gada i pogładziła ją po grzebieniu na głowie ze słowami uznania.
Ze względnym spokojem obserwowała jak Masuda dokańcza dzieła Redi. Aż przeszły ją chłodne dreszcze gdy skręcał kark przeciwnikowi. Było w tym coś… coś co wywoływało nieprzyjemny dreszcz na jej plecach. Coś brutalnego i pierwotnego. Nie potrafiła zakwalifikować tego do niczego konkretnego ani powiedzieć jak bardzo jej się to nie podobało.
Poruszyła ramionami aby strzepać dreszcz. Skupiła się na ważniejszych rzeczach. Sprawdziła okolicę na tyle na ile jej intuicja jej pozwalała.
-Na ten moment nie wyczuwam nikogo w pobliżu - poinformowała towarzyszy. Redi również przeczesała okolicę.
Na sugestię Ichirou Misae skinęła głową. Nawet jeśli wiedziała, że Kyoushi jest już w blokach startowych gotowy usłyszeć wystrzal zwalanijący go z oczekiwania, wiedziała, że głupotą byłoby nie skorzystać ze skarbnicy informacji, którą mieli pod rękami
Może, któryś zna jakąś szybszą i mniej uczęszczaną trasę - powiedziała klękając przy jednym z tych, którzy się już nie ruszali. Powinna być w stanie swoim okiem medyka ocenić który był już kaput albo chociaż nieszkodliwy. Zamierzała uklęknąć przy nim i sprawdzić wspomnienia w poszukiwaniu przydatnych informacji
-Kontroluj proszę czy nikt się nie zbliża… - zagadnęła do jaszczurki, która uśmiechnęła się i skinęła głową. Zaraz po tym Misae zamknęła powieki i skupiła się na odczytywaniu. Informacje gdzie mógł być szef tygrysów, może jakaś boczna ścieżka czy dróżka, jakieś informacje o ochronie i pułapkach, których powinni się spodziewać. Wszystko co mogło się przydać.
O siebie i oddaloną o kilka kilometrów broń się nie bała. Ufała, że w razie konieczności jaszczurka i panowie ochronią jej skórę.

  Ukryty tekst