Rzeka

[Yami]

Miałem pewne wątpliwości co do prawdomówności strażników jednak wypłacenie mi nagrody od razu pobyło mnie takich myśli. Oczywiście nie tyle co przestałem wątpić co miałem zwyczajnie gdzieś czy to współtowarzysze pragnący wspomóc ziomków czy prawdziwi strażnicy. Pożegnałem naszą dwójkę, do kobiety puściłem nawet oczko aby zapamiętała sobie na przyszłość ich klęskę i słowa mądrości, które przekazałem tej dwójce.
Kiedy ci zniknęli z moich oczu poszedłem w miejsce gdzie znajdował się wbity w ziemię bełt i wyjąłem go z ziemi. Otarłem grot z ziemi o materiałowe spodnie a następnie umieściłem w pojemniku na bełty. Upewniłem się, że mechanizm naciągu znajduje się w pozycji bliskiej wystrzału i zapieczętowałem mój skarb w pieczęci umiejscowionej na karwaszu. Dzięki takiej czynności nie dość, że mam broń gotową do wystrzału to również i cięciwa nie ulegnie zniszczeniu właśnie ze względu na jej zapieczętowanie. Świat Shinobich jednak jest piękny na swoje sposoby.
Kiedy udało mi się zakończyć przygotowania ponownie ułożyłem się na trawie. Miałem w planach naukę jeszcze jedną technikę ale może zrobię to po krótkim odpoczynku.

[Yami]

Kolejny cudowny dzień nad Shigashi. Słońce świeci, ptaki śpiewają, wiatr wieje, liście szeleszczą, dzieci krzyczą… te cholerne dzieciaki. Zawsze się drą, wbiegają w ciebie, taranują ludzi, rzucają kamieniami i tłuką się kijami, często „przypadkiem” waląc nimi przypadkową osobę. Oczywiście to są „tylko dzieci” dlatego należy być wyrozumiałym. Guzik prawda! Ja nigdy taki nie byłem. Nigdy nikomu nie wadziłem. Chciałem zawsze zwyczajnie sobie spokojnie odpoczywać. Nie byłem jak te bachorki. Ech. Szkoda gadać. Wypuściłem z ust sporą porcję powietrza. Nie była to technika Futonu. Przynajmniej na razie.

  Ukryty tekst

Dalsza część treningu obyła się bez powyższych niespodzianek. Raczej odbyło się już całkiem sprawnie. Po kilkunastu próbach i kilku przerwach jakoś udało mi się dotrwać do końca. Technika nie sprawiła jednak tak wielu problemów. Wszystko opierało się na podstawach a te znałem. No i byłem geniuszem ale to inna kwestia. Mogłem teraz ponownie na spokojnie odpoczywać na polance tuż przed rzeką.

  Ukryty tekst

[Suzu]

Satori się uśmiechał? I to aż dwa razy? Zaskakująca reakcja, której kunoichi zupełnie się nie spodziewała. Z drugiej strony, nie znała go przecież zbyt dobrze, może pod pozorami sztywnego kandydata na urzędnika krył się tak naprawdę całkiem sympatyczny gość!
Poranek przyszedł szybko, a sny rozpierzchły się pod powiekami Suzu. Nie należała do osób, które miałyby problem z budzeniem się rano, zupełnie jakby przełączał jej się jakiś pstryczek - jedna chwila i już była w pełni przytomna oraz gotowa do działania. Swoją drogą miło było przekonać się, że niepotrzebnie się martwiła wieczorem.
- Heeej, Satori. Zbieramy się i do boju! - oczywiście chodziło jej o mierzenie się z trudnościami, nie faktyczną walkę. Do tej wciąż miała nadzieję nie dopuścić.
Przeszła do sąsiedniego pokoju i ze zdziwieniem odkryła ślady małych stópek. Miu? Liu? Najniższym z reberu ściągnęła piach z powrotem do gurdy i poszła do bliźniaków. I tak z rosnącym zdumieniem przeszukała każde pomieszczenie w domu, okazało się, że poza nią i Satorim nie było tu nikogo. Chcieli się pożegnać? Poprosić o pomoc? W głowie dziewczyny pojawiło się od razu kilka możliwości, teraz jednak mogła już tylko pluć sobie w brodę. Oby znaleźli się później.
Przebrała się we własnym pokoju i gotowa była do drogi. Nie zwracała w ogóle uwagi na mieszkańców, zamiast tego wydobyła nieco piachu i jak wczoraj, ukształtowała z niego latającą chmurkę.
- Jak chcesz to wskakuj, polecimy szybko - odezwała się do blondyna, po czym sama usiadła wygodnie na chmurce i ruszyła, sama bądź z Douhito jako pasażerem.
Lecieli szybko i pewnie, bo dziewczyna znała już drogę. Spływ wyraźnie już się rozpoczął, niestety i tutaj nie dało się znaleźć bliźniaków. Zamiast tego kunoichi dostrzegła samotną sylwetkę i wskazała ją Satoriemu. Czyżby to był obiecany przez Rin znajomy?
Gdy jednak Suzka podleciała bliżej na piachu, w osobie tej rozpoznała Yamiego, z którym miała okazję poznać się na jednej z polanek tutejszego lasu, bliżej Shigashi. Ze zdziwieniem obniżyła lot chmurki, na razie jeszcze z niej nie schodząc, znaleźli się około pięciu metrów od siebie.
- Yami? - wyraziła swoje zdziwienie - Jesteś tu z polecenia Rin?
Jeśli tak było, może rozwiązanie sprawy nie będzie wcale takie trudne. Tylko wiele rzeczy nie pasowało do okoliczności, inaczej przedstawiał swój styl życia, nie korzystał też z suitonu. Chyba. W każdym razie Zielonowłosa znała go z innym żywiołem.

  Ukryty tekst

[Yami]

Mogłem w końcu odpocząć po treningu oraz po tym incydencie z kobietą. Czasem jeszcze docierały do mnie wspomnienia z tamtego wydarzenia. Kto by się spodziewał, że zwykła niechęć do ruszenia zadka może okazać się zbawienna. Gdybym był "jak każdy topowy chłopiec ruszający na pomoc" pewnie leżałbym pewnie pod piachem, a tak mogłem dalej odpoczywać na polance. To jest kolejny dowód na to, że kobietom nie należy ufać. Potrafią bez większych problemów udawać do takiego stopnia, że chyba same nie wiedzą czy to tylko gra czy prawda. Miały jednak pewną wadę, którą może kiedyś wykorzystam. Nie potrafiły dobrze łączyć wcześniejszych wątków i zbyt usilnie dążą do swego celu przez co można łatwo wyłapać czy mówią prawdę czy fałsz. Po co jednak się nad tym teraz głowić? Była całkiem niezła pogoda. Słońce świeciło, wiatr schładzał lekko ciało nic tylko leżeć i cieszyć się życiem.
I tak było przez dość długi czas. Każda jednak radość miała swój koniec. Zawsze przybywały ciemne chmury, które rzucały cień i odbierały promienie słońca. Chmury te widać chciały się pobawić moim szczęściem, gdyż cień pojawił się na mojej twarzy. Psia mać, będzie padać? Kiedy podniosłem powiekę dostrzegłem jak jedna z chmur znajdowała się na błękitnym niebie. Akurat przysłaniała słońce. Było w niej coś dziwnego. Jakaś taka małą i dziwnych kształtów do tego zaczęła poruszać się jakoś nienaturalnie. Mrugnąłem kilkukrotnie. Żółtej chmury jeszcze jakoś nie widziałem. Podniosłem się i skupiłem swój wzrok w stronę chmury, na której znajdowały się dwie postaci. Dodatkowo chmura była wykonana z piasku. Wow. Niezła magia.
Usłyszała głos kobiecy. No może raczej dziewczęcy. Zielone włosy były dość charakterystyczne. Takie same miała dziewczyna, który przybyła z pustyni oraz ta, która lubiła mordobicie. Cholera. Kobiety jednak są straszne. Ku memu szczęściu nie planowała się na mnie rzucić co wynikało z tonu głosu oraz faktu, że zapytała o jakąś dziwną osobę. Rin? Rin Rin?
- Cześć, myślałem, żeś już dawno w podróżny - ziewnąłem i przeciągnąłem się - Nie znam, żadnej Rin. Coś się stało? Kim jest twój towarzysz?
Cholera za sprawą lekko przytłumionych myśli powiedziałem coś czego nie chciałem. Gdy pytasz czy coś się stało wykazujesz chęć ewentualnej pomocy oraz wysłuchaniu drugiej osoby. Mogłem więc być pewien że nagle usłyszę jakąś opowieść za sprawą której wymusi się na mnie jakieś działania. Ech.

[Dōhito Satori]

Suzu wstała wcześniej i to ona musiała wybudzić smacznie śpiącego Satoriego. Chłopak gwałtownie otworzył oczy gdy piaskowa dama się wydarła i sapnął głęboko. Podniósł się ociężale i czmychnął za parawan, zza którego wrócił po kilku minutach już ubrany i nieco bardziej ożywiony. Sprawdzili z Suzu dom, który okazał się dziwnie pusty. Wczesna pora, domownicy powinni jeszcze spać, a tutaj jak się okazuje wszyscy już dawno byli na nogach. Niby nic, może mieli jakieś prace w polu, ale Satori czuł, że coś tu się święci, że coś tu jest nie tak. Tym bardziej nabrał tego podejrzenia, gdy poszedł za Suzu i zobaczył ślady stóp na pozostawionej przez nią warstwie piasku. Być może byli to bliźniaki, ale czemu mieliby nawiedzać zielonowłosą w nocy? Co jeśli przyszli, bo chcieli ostrzec o nadchodzących wydarzeniach? Może było to czarnowidzenie ze strony Dohito, ale nagłe zniknięcie chłopców i ich matki o tej porze i w takich okolicznościach, mogło nie być wcale takie przypadkowe.
Bez wahania wskoczył na piaskową chmurkę. Nie zamierzał iść pieszo, ani marnować swojej chakry na tworzenie glinianego ptaka. Skoro dziewczyna oferowała transport, to jak tu nie skorzystać?
W trakcie lotu srebrnooki bacznie lustrował otoczenie, próbując dostrzec z góry coś lub kogoś - przede wszystkim bliźniaków i ich matkę. Zapewne jednak mu się to nie udało. Na miejscu zaś spotkali osobę, która mogła być trzecią z opisywanych - shinobim korzystającym z suitonu. Nie atakował, choć dostęp do wody miał dobry i w miarę zbliżania się mógł ich dosięgnąć. W pewnym momencie Satori zdziwił się dość porządnie, słysząc, że Suzu rozpoznaje tamtego chłopaka. Na początku nic się nie odezwał, po prostu oddał inicjatywę Suzu. Niestety trochę się zawiódł, gdy okazało się że wspomniany Yami jest tylko randomowym gościem, który znalazł się tu o nieodpowiedniej porze.
- Satori. Widziałeś może tutaj kogokolwiek poza nami? - wyręczył Suzu w przedstawianiu i od razu zapytał, nie widząc potrzeby marnotrawienia czasu na pogawędki.

[Akashi]

Misja C
40/45

---

"Magiczne Sztuczki Ludzi"

---

Mieszkanie było dziwne, mimo że mieszkańcy wiedzieli, że muszą obudzić was rano nie zrobili tego, a oni sami zwyczajnie przepadali bez śladu. Niepokojące i podejrzane. Co do matki chłopców raczej można spodziewać się wszystkiego, ale oni obaj raczej was polubili, więc nie powinni was tak zostawiać, a same ślady na piasku w pokoju dziewczyny coś sugerowały, niezbyt dobrego i przyjemnego, ale czemu nie weszli do pokoju Satoriego? Czyżby nie mogli dostać się tam przez pojemnik z piaskiem, który blokował wejście? W końcu MIu nie mógł go unieś, a wyglądał na silniejszego od Liu. Może gdyby nie ten pojemnik byliby w stanie was obudzić, a tak niestety nie. Przeszukanie domu wiele nie przyniosło, żadnych śladów, czy zniszczeń, może nieco w jednym pokoju gdzie wszystko było rozrzucone. Cóż ten bałagan raczej nie powstał w ciągu nocy, a nawet jak coś tutaj się stało nocą, nie da się tego zauważyć przez ogólny chaos.
Dalej w podróży wzdłuż rzeki także nie dało się ich zauważyć, wypatrzenie dwóch chłopców było raczej ciężkie, ale znaleźliście kogoś innego, małego lenia, który najwidoczniej nie chciał zbytnio pomagać, ale siłą rzeczy i tak zapytał się czy coś się stało. Siłą rzeczy po tych słowach przegrał już całą rozmowę i był skazany na wysłuchanie i ewentualną pomoc w tym wszystkim. Tylko czy go potrzebowaliście? Nie wyglądał jakoś dobrze bojowo, bardziej jak mięso armatnie, ale pozory potrafią mylić, ale czy to jest właściwa polana? Czy na tamtej, która odwiedziłaś wczoraj nie było więcej drzew? Szansa na to była spora, zwłaszcza że to miejsce nie znajdowało się tak daleko od wioski, a wcześniej pokonałaś nieco większą trasę, ale zawsze jest szansa, że chłopak widział przynajmniej bliźniaków. Raczej dwóch identycznych chłopców ciężko jest przegapić, zwłaszcza w lesie, prawda Yami? No cóż niewiele drogi wam zostało do rozwiązania całej tej sprawy. Zawsze mogliście tutaj zaczekać razem z nim na rozwój wydarzeń, lecz towar się nie zatrzymywał i płynął dalej w dół rzeki. Decyzje niestety w tym momencie nie były łatwe. Jeżeli polecieliście trochę dalej zauważyliście nieco podobną polanę do tej, tylko nieco bardziej zarośnięta. Na niej także ktoś siedział, a ten osobnik pasował do opisu wodnego giganta, który w tym momencie nie sprawiał wrażenia groźnego. Siedział spokojnie medytując, prawdopodobnie czekając na was, ubrany był w swój płaszcz, a na jego ramionach i dłoniach siedziały wiewiórki, które postanowił czymś dokarmiać. Groźny potwór, którego wcale nie bały się zwierzęta, ten który próbował utopić czterech ludzi, ale tego nie zrobił. Nawet jak zbliżyliście bliżej, nie odezwał się jedynie otworzył swoje oczy i uśmiechnął się pokazując swoje szpiczaste zęby, które robiły całkiem duże wrażenie. Przynajmniej pod tym względem mieszkańcy wioski nie kłamali. Ciekawe czy reszta jego opisu była prawdziwa? Tylko co byście chcieli z nim zrobić, on samemu nie planuje się odezwać, jedynie patrzy się na was, tak jakby chciał żebyście zeszli na ziemię i powiedzieli w jakim celu tutaj przybyliście. Zawsze możecie go też od razu zaatakować, drugiej tak dobrej okazji do tego nie będzie. W takiej pozycji jest praktycznie bezbronny, a od wody dzielą go trzy metry, ale dalej na jego ramionach siedziały dwie wiewiórki, które najwidoczniej zbytnio nie chciały się stąd ruszyć. Tak jakby chciały pokazać, że on nie jest dla was zagrożeniem.

[Suzu]

Fałszywy alarm? Yami wyglądał na zaskoczonego podobnie do niej, choć okazywał to w typowy chyba dla siebie, flegmatyczny sposób. W końcu to on twierdził, że praca shinobi i niebezpieczeństwo w ogóle go nie kręcą.
- Chciałabym, ale moja wizyta w Shigashi odrobinę się przedłużyła...
Wszystko się psuło. Bliźniaki zniknęli, przy spływie nikogo nie ma, a zamiast wodnego giganta trafili na kogoś zupełnie innego. Czy faktycznie była tu mowa o przypadku? Nie znała Yamiego za dobrze i nie mogła powiedzieć, czy rzeczywiście wszystko to jest jedynie zbiegiem okoliczności. Wolała mieć na niego oko, by nie okazało się ostatecznie, że to on okrada spływy.
- Miło, że pytasz. Zaraz ci wszystko opowiemy - oznajmiła z milutkim uśmiechem, po którym ciemnowłosy powinien nabrać bardzo złych przeczuć.
Suzka bowiem podleciała swą piaskową chmurką tak, że znaleźli się praktycznie na poziomie Yamiego, ona zaś wyciągnęła rękę i wciągnęła go na swój środek transportu. Oczywiście gdyby jakoś bardzo się opierał i wyrywał, nie zmuszałaby go do niczego, ale czyż sam pierwszy nie okazał zainteresowania? Miała zamiar to wykorzystać.
Chmurka wzniosła się na tyle wysoko ponad korony drzew, by mieli widok na całą okolicę. Zielonowłosa wyglądała znajomej polanki, mając nadzieję, że mimo wszystko dojdzie do umówionego spotkania.
- Bo widzisz, nie wiem, co tutaj robisz, ale nad rzeką może być dość ciepło. Próbujemy doprowadzić do pokojowego rozwiązania konfliktu, chcemy pogadać z takim shinobi, jak nie wyjdzie to trzeba będzie jakoś go powstrzymać przemocą... Powiedz, bo ty z kupieckiej rodziny jesteś. Nie wiesz nic o kradzieżach towaru tutaj na spływie? - dała mu czas na udzielenie odpowiedzi, po czym obróciła głowę do Satoriego - Jakby doszło do walki, postaram się ściągnąć na siebie jego ataki, więc ty zajmij się ofensywą.
Po czym dostrzegła go. Wielki osobnik, nieruchomo siedzący na ustalonej wczoraj polance. Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, czując ekscytację pompowaną do krwi. To by była nawet ciekawa walka! Nie można jednak gubić z oczu prawdziwego celu tego spotkania, dlatego trzeba było powściągnąć żywiołową naturę. Znowu. Co innego zresztą również rzucało się w oczy, coś, co budziło w Zielonowłosej absolutną zazdrość.
Jakim cudem te zwierzaki od niego nie uciekają?
-Zazdroszczę! - odezwała się do niego na powitanie, opuszczając chmurkę w dół - To oswojone gryzonie?
Cała ich grupka znalazła się na krawędzi polany, podczas gdy piach pod nimi powoli tracił formę, łagodnie rozsypując się po trawie. Zielonowłosa zmrużyła na chwilę oczy, po czym po wykonała kilka kroków w stronę wielkiego gościa. Ostrożność? Rozłożyła dłonie na boki pokazując, że nie planuje żadnych sztuczek, na twarzy zaś trzymała swój standardowy uśmiech. "Gigant" sprawiał niezwykle sympatyczne wrażenie z tymi zwierzaczkami skaczącymi mu po ramionach.
- Nazywam się Suzu, to ja rozmawiałam wczoraj z Rin. Moi towarzysze to Satori oraz Yami - tak, biedak został nieszczęśliwie wciągnięty w bieg wydarzeń i pozostawało mu jakoś zadbać o to, by wyjść z tego wszystkiego w miarę cało - Wioska wynajęła nas, by rozwiązać problem shinobi okradających ich spływ. Natknęliśmy się jednak na sporo niezgodności i to wszystko wygląda bardzo dziwnie. Wiemy, że wasz przyjaciel został ranny. Mógłbyś nam opowiedzieć, co wydarzyło się dwa dni temu nad rzeką? I czy te spływy w ogóle są okradane?
Równie dobrze mógł okradać je ktoś inni, oni zaś przypadkiem wmieszali się w tę sprawę, przebywając w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Trochę jak Yami. Być może prawdziwy złodziej w tej chwili właśnie kradnie wioskowe towary? Byłoby to oczywiste gdyby nie fakt, że wieśniacy niemożliwie kombinowali. Suzce zależało więc na usłyszeniu tej historii, nie zdradzając się przy tym z własnymi informacjami. Na razie przynajmniej.
Oczywiście jeśli Yami postanowił się wyrwać i nie lecieć z naszymi bohaterami, cała ta część dotycząca jego osoby nie miała miejsca.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Yami]

Yami spojrzał na towarzysza młodej dziewczyny, Wysoki, umięśniony, piękna czupryna i twarz. Boski żigolo, w sumie nie dziwne, że Suzu chciała podróżować z nim. Czyżby zapomniała o swoim innym przyjacielu? Temu takiemu cichemu co nie chciał się zbyt mocno kłopotać i przeszkadzać innym? To był wspaniały człowiek zaprawdę. Widać jego miejsce zastąpił "nowy, lepszy model". Westchnąłem.
- Niestety nikogo tutaj poza mną nie widziałem. Pogoda piękna to aż żal siedzieć w domu. Dlatego się tutaj zdrzemnąłem. Od rzeki często ciągnie zimniejsze powietrze które również miło chłodzi dlatego właśnie tu się usadowiłem.
To była moja odpowiedź na słowa Satoriego. Nie kłamałem. To jedno z lepszych miejsc na drzemkę i odpoczynek. Nim jednak mogłem oddalić się swoim myślom w stronę wspaniałości tego miejsca powstrzymała mnie Suzu, która podleciała w moją stronę na piaskowej chmurce, która jakimś cudem lewitowała. Co prawda obiło mi się kiedyś o uszy klan, który jest w stanie kontrolować opiłki żelaza więc w sumie czemu by nie był klan, który mógłby robić dokładnie to samo z piaskiem. Poza tym wspominając pewnego młodzieńca, który potrafił zamienić swoje ciało w setki kartek... raczej nic nie zdoła mnie już zaskoczyć.
Tak jak spodziewałem się niewyparzony język sprawił, że dziewczyna wyciągnęła do mnie rękę. Miała na twarzy ten cholerny uśmiech. Westchnąłem. Skoro już powiedziałem A warto i powiedzieć B. Wyciągnąłem swoją dłoń i wdrapałem się na piaskową chmurkę. Nim dziewczyna zdążyła cokolwiek zapytać ja usiałem sobie spokojnie i zadałem pierwsze pytanie.
- Czy to jest trzecia osoba z paczki, na którą to czekałaś no i gdzie twój drugi towarzysz?
Zamiast odpowiedzi usłyszałem długi monolog opisujący sytuację, w której dwójka się znalazła. Powiedziałbym, że raczej nietypowa sytuacja ze względu na jedną rzecz. Skoro dochodziło do kradzieży towarów ze spływu od jakiegoś czasu już dawno osoby odpowiedzialne za transport powinny zająć się jego zabezpieczeniem. BA! to jeden z podstawowych elementów aby ochraniać taki spływ z poziomu rzeki będąc np na jednej z tratw.
- No jestem z rodziny kupieckiej jednak o czymś takim nie słyszałem. W sumie dla mnie to dziwne, że towar nie był zabezpieczony w żaden sposób. To podstawa aby razem ze spływem posłać jedną bądź dwie osoby które pilnowałyby towar właśnie ze względu na możliwą kradzież. Jeśli spojrzymy na to z innej strony zbiry musiały non stop koczować nad rzeką i wypatrywać spływu bądź zwyczajnie wiedzieli od kogoś kiedy ten będzie spuszczany. Drugi przypadek w całości minimalizuje ujawnienie się, gdyż wystarczy przyjść na odpowiednie miejsce o właściwej godzinie. Postawienie siatek rybackich, które powstrzymają płynące baczki czy co tam było jest stosunkowo szybkie i proste. Potem wystarczy zabrać towar i zwinąć się będąc niemal niezauważanym. Problem jednak przychodzi z przeniesieniem dużego ładunku, który właśnie zdobyto. Potrzebne byłyby wozy oraz kryjówka, w której te mogliby je składować, wszak straż Shigashi przy wjeździe dokonałaby oceny i spisania takiego wozu a w chwili poinformowania władz o kradzieży szybko dałoby się znaleźć winnego. Słyszałem kiedyś historię jak jeden z właścicieli takiego składowiska sam okradał swój własny skład. W końcu koszty straty byłyby rozłożone na kilkanaście osób a on miałby niemal stuprocentowe zyski.
Oj chyba trochę się rozgadałem. Do tego rzucałem w sumie oskarżeniami na właścicieli składowiska, choć z drugiej strony jest to jedno z najlogiczniejszych opcji. Zawsze mogłem się mylić. Nie jestem przecież detektywem ani wróżką przewidującą przyszłość.
Kiedy usłyszałem o walce przełknąłem ślinę. Ej na to się nie pisałem! Miałem pomóc swoją głową i takimi tam. Przecież po to się uczyłem tych pierdół, żeby móc z nich korzystać w takich sytuacjach. Prosta kalkulacja. Nie odpowiedziałem jej. Trochę mnie przycięło.

[Dōhito Satori]

Blondyn westchnął, gdy okazało się, że Yami znalazł się tu tylko przypadkowo i niewinnie odpoczywał. Satori liczył na jakieś popchnięcie sprawy, ale wyglądało na to że nie dotarli w to miejsce które trzeba, albo druga strona spłoszyła się przez obecność Yamiego, którego tutaj być nie powinno. Satori nie pozostawał zawiedziony zbyt długo, bo wylecieli we trzej na dalsze poszukiwania. W tym czasie wysłuchał małego monologu z ust chłopaka, które w Dohito wzbudziły coś na wyraz uznania. Z pozoru niby flegmatyk, niby leń skończony, a łepetyną ruszyć potrafił.
- Niezgorsza analiza. - pochwalił, nie odwracając się do Yamiego. Chwilę później usłyszał od Suzu, że to on ma się w razie czego zająć ofensywą. I słusznie, bo jednak to on się do tego najbardziej nadawał. Zdolności Dohito nie miały nic wspólnego z defensywa, ich obroną był atak. Satori przygotował się więc mentalnie na nadchodzące starcie, oraz wsadził obie dłonie w torbę, skąd pobrały glinę i memłały ją. Wolał oczywiście najpierw porozmawiać z typem, ale zerkając na oblicze zielonowłosej, spostrzegł w jej oczach ogniki żądne krwi. No tak, Sabaku swej prawdziwej natury nie odkryją. Gdy dotarli na miejsce spotkali gościa, który w części pokrywał się z opisem mieszkańców. Widać było, że przyjął postawę obronną, ale mogłoby to być tylko mylne wrażenie. O dziwo blondwłosy postanowił zostawić dyplomację w rękach Suzu, a sam wypatrywał wszelkich zagrożeń do okoła, choć robił to dyskretnie; zerknął to tu to tam, niby podziwiając krajobraz. Przede wszystkim ocenił odległość wody od ich drużyny. Im dalej się znajdowali, tym mniejsza szansa na oberwanie masą wody i więcej czasu na kontratak. Korzystając z faktu, że Suzu zwróciła na siebie uwagę usta wypluły glinę w postaci zminaturyzowanej stonogi, którą Satori bez dymu powiększył do średniej wielkości. Stonoga ruszyła po nodze blondyna w kierunku ziemi, gdzie miała się zakopać i podkraść się do tamtego mężczyzny. Wszystko to miało miejsce pod obszernym płaszczem jaki nosił Satori, więc akcja pozostawała niewidoczna nawet dla członków drużyny.

Chakra: 104% - 10%(1 średni twór) = 94%
6kg gliny - 100g = 5.9 kg

Nazwa

C2: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Dowolny

Koszt E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (za 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

100g za średniego, 200g za dużego, 75g za kolibra.

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">

• Technika podobna do swojego odpowiednika dla ładunków o sile C1. Charakteryzuje się ona większą swobodą w tworzeniu tworów. Mogą one posiadać niewielką siłe wybuchu, ale być bardzo szybkie lub wręcz odwrotnie posiadać ogromną siłę wybuchu, ale za to poruszać się z normalną prędkością. Cechą charakterystyczną C2 jest to, że niemal nie występują tu małe twory. Wszystko możemy podzielić na odpowiednie kategorie:
• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

---

Od dziedziny klanowej rozwiniętej na rangę S:

• kolibry z 4 skrzydłami - małe ptaki charakteryzujące się siłą wybuchu porównywalną do 2 notek oraz szybkością na poziomie Wielkim. Koszt jak za duży twór.

</span>

[Akashi]

Misja C
43/45

---

"Magiczne Sztuczki Ludzi"

---

Podróż do właściwego celu, została wzbogacona o dodatkowy przystanek i lekko pechowy ładunek, który zbytnio nie chciał uczestniczyć w tym całym przedstawieniu, ale niestety powiedział o jedno słowo za dużo przez co teraz musiał lecieć na małą przejażdżkę na piaskowej chmurce. Dalsza droga nie była zbyt długa gdy w końcu dotarliście na polane, ktoś tam już na was czekał. Był spokojny nie wydawał się żadnym zagrożeniem dla nikogo w okolicy, zwłaszcza w towarzystwie tych małych gryzoni, których cześć ulotniła się po waszym wylądowaniu, zostały jedynie dwa, które spokojnie siedziały na jego ramionach.
No może była jeszcze jedna, która najwidoczniej chciała skorzystać z towarzystwa Yamiego, który jedynie stał i się przyglądał, ona postanowiła zrobić to samo, zatrzymując się tuż przed nim i spoglądając na niego. Najwidoczniej ona też średnio wiedziała co tutaj robi i po co przyszła, najprawdopodobniej inne wiewiórki ją do tego namówiły, a każdy w tym przedstawieniu postanowił odegrać nieco inną rolę, jak zwykle zielonowłosa wyrwała się do przodu chcąc porozmawiać z potencjalnym przeciwnikiem, nawet nie zaczynając od pytań najważniejszych, a od gryzoni.
Są dzikie, ale bardziej lubią jedzenie, niż się boją. - odparł, wkładając jedną dłoń do kieszeni swojego płaszcza by wyjąc z niego trochę okruszków prawdopodobnie jakiś nieudanych wypieków i wyciągnął swoją dłoń w twoją stronę. Po chwili jedna z wiewiórek postanowiła wybrać się na mała wycieczkę w stronę pożywienia siadając grzecznie na dłoni i patrząc się na ciebie. Najwidoczniej od Ciebie także oczekiwała jakiegoś pokarmu. W tym czasie Satori miał idealny czas by przygotować swoją technikę, spuszczając pod ziemię jedną ze swoim bomb, która miała być zabezpieczeniem w razie problemów. Przy okazji starał się określić odległość wszystkich od wody. Najbliżej oczywiście znajdował się podejrzany, który do rzeki miał trzy metry, następna była Suzu, której odległość wynosiła 4,5 metra, po tym ty i yami około 5 bądź 6 metrów. W niewielkiej różnicy między wami. Dodatkowo obserwowałeś okolice chcąc zauważyć dziwne rzeczy czy też zachowania by szybko zareagować w razie problemów.
Jednak w tym czasie rozmowa mogła dalej trwać. Zaczynając w sumie właściwie od przedstawienia się.
Ja jestem Misaki, Rin mówiła mi o waszym wczorajszym spotkaniu i o tym, że wioska wynajęła kogoś do pozbycia się mnie. To wy? - powiedział, dość zimnym głosem pozbawionym większych emocji. Tak jakby samemu ich zbytnio nie posiadał, albo je zatracił w przeszłości. Mogliście poczuć na sobie jego wzrok, który także chciał przygotować się na wszystkie możliwości. Najprawdopodobniej chciał przygotować się na wasz atak, w końcu do tego zostaliście wynajęci, poza Yamim, który znalazł się w tym miejscu przypadkiem i za bardzo nie wiedział co tu robi. Mężczyzna także otrzymał szybko swoją odpowiedź co wynajętych osób przez wioskę, przez co lekko odetchnął i stęknął. Najwidoczniej było mu nie po drodze z walką z wami.
Tak okradłem spływ. Zabrałem jednak to co potrzebowaliśmy, nieco nasion i jedzenia, nic więcej. - powiedział, przyznając się do winy, jednak raczej taka pula kradzieży jaką przedstawił nie powinna zwrócić zbytniej uwagi odbiorców.
A co do wydarzeń sprzed dwóch dni, przyszedł tutaj mój przyjaciel. Nie wiedział nic o spływie, chciał połowić ryby. Gdy tutaj przyszedłem leżał pod drzewem z raną brzucha zadaną mieczem. Błagał ich o litość. Wojownik z niego żaden, a tym bardziej shinobi. Zapewne nie poradziłby sobie z jednym napastnikiem, a co dopiero z czterema. - dodał, wyjaśniając całe zajście, które miało miejsce dwa dni temu. Z jego wersji wynika, że srebrno włosy nie miał nic wspólnego z kradzieżami, a był jedynie przypadkowym rybakiem, który trafił na lincz chłopów.
W takim razie, co zamierzacie zrobić? Znacie już moją wersję. Do tego przyznałem się do kradzieży i zaatakowania chłopów w obronie przyjaciela. - dodał, powoli podnosząc się z ziemi by wstać leniwie na proste nogi. W wyprostowanej postawie był równy wzrostem Satoriemu, bądź niedużo większy od niego, a lenistwem mógł dorównywać Yamiemu.
Jednak w tym momencie obserwacja Satoriego miała swoje pierwsze efekty, gdyby nie to raczej nikt by tego nie widział. Coś poruszało się w zaroślach po drugiej stronie rzeki. Niestety ciężko było stwierdzić czy to jakiś człowiek, czy większe zwierze typu dzika. Tylko ten fakt poruszania się czegoś w oddali mógł wywołać napięta sytuacja, która mogła skończyć się dość nieprzyjemnie. Teraz szczęśliwa mogła czuć się tylko Suzu, o ile wcześniej wyciągnica dłoń w stronę wiewiórki, teraz może cieszyć się z małego przyjaciela siedzącego na jej ramieniu i zajadającego wcześniej zebrane okruszki z dłoni Misakiego.

[Suzu]

W jednej chwili stało się jasne, że uprowadzenie Yamiego było dobrą decyzją. Nie musiał wcale walczyć i dziewczyna w tej kwestii nie oczekiwała niczego, pamiętając jak niechętnie nastawiony jest do obowiązków shinobi. Uraczył ich jednak wyjaśnieniami, które dla Suzi nie były wcale takie oczywiste. Przecież do dzisiaj nie wiedziała nawet, jak wygląda transport rzeczny, nie mówiąc o procedurach przy kradzieży czy wjeździe do miasta z towarem.
- Jeśli faktycznie jesteś tu przypadkiem to powiem ci, że z nieba nam spadłeś - mruknęła, również doceniając jego analizę - I nie, moi towarzysze czekają w osadzie. Satoriego spotkałam tutaj, został wynajęty jak i ja, więc oczywiście współpracujemy. Jak chcesz, po wszystkim możesz wrócić że mną do Shigashi.
Nie było niestety czasu na długie pogaduszki, wylądowali i dziewczyna bez dalszej zwłoki rozpoczęła dialog z gigantem. Od wiewiórek, tak. Raz, że naprawdę były interesujące, dwa zaś, miała nadzieję nawiązać z nim jakoś wspólny język, zanim przejdą od razu do poważnych rzeczy. Z Suzki kiepski byłby urzędnik.
Gdy potencjalny przeciwnik wyciągnął ku dziewczynie dłoń, ona spojrzała mu w oczy, po czym uśmiechnęła i podeszła by przyjąć poczęstunek. Ryzykowała, ale to samo można powiedzieć o nim, nie znał przecież specjalnie jej możliwości. Opuszkami opalonej dłoni ściągnęła mu z dłoni porcję okruszków. Nadal stojąc przy obcym poczęstowała wiewiórkę, choć gdzieś tam w głowie kołatało jej się, że na wypadek wybuchu powinna się odsunąć. Jaki miał być zasięg eksplozji? Cholera, polana chyba była na to za mała.
Gdy usłyszała, że faktycznie odpowiadał za kradzieże, z rozczarowaniem opuściła ramiona i omal nie zrzuciła przez to gryzonia, który wspinał się właśnie po materiale jej chusty. Szybko przekupiła zwierzakami okruszkami.
- Nie wiem, jak tu na kontynencie, u nas na pustyni ludzie sa prości. A kradzież jest nadal kradzieżą. Jeśli się tego dopuszczasz to musisz liczyć się z konsekwencjami.
Przykre, bo w pewnej chwili naprawdę miała nadzieję, że Yami ma rację i to mieszkańcy okradają własne spływy. Nie chciała, by ta trójka była winna.
- Co jednak nie usprawiedliwia mieszkańców. Nawet nie wiedzieli, kogo atakują. Równie dobrze to Yami mógł drzemać pod tym drzewem - tak,wciąż nie lubiła tych mieszkańców.
Jak to ugryźć? Tak naprawdę nie było tu nikogo bez winy, a opowiedzenie się jednoznacznie po jednej ze stron wydawało się dziewczynie niewłaściwe.
- Chcę zabrać cię do wioski, byś otwarcie przyznał się do wszystkiego, przeprosił i wypłacił pieniądze za skradzione dobra. Zapewnimy ci przy tym bezpieczeństwo, a moja sakwa niech posłuży do pokrycia kosztów. Najwyżej przez kilka dni pożyję na koszt kuzyna, on i tak wydaje moje pieniądze na lalki - dziwnie to zapewne zabrzmiało, Suzia miała jednak najlepsze intencje - potem zaś pomogę wam przenieść się gdzieś, gdzie będziecie mogli zacząć od nowa, zarabiając uczciwą pracą. Na moim piasku nawet wasz ranny przyjaciel może podróżować komfortowo. Co ty na to? - zapytała, wyciągając ku niemu dłoń.
Nie wiedziała oczywiście, że Satori dostrzegł coś w krzakach. Nie przejmowała się też utratą pieniędzy. Skoro już się podjęła tego zadania to chciała je rozwiązać tak, by niczego później nie żałować.

  Ukryty tekst

[Yami]

Przysłuchiwałem się rozmowie Suzu z miłującym zwierzynę mężczyźnie. Przynajmniej początkowo gdyż chwilę później uwagę mą skupiła wiewiórka, który widocznie upatrzyła sobie coś w Yamim. Spoglądała w jego stronę oczekując czegoś w zamian. Szkoda. Życie nigdy nie daje tobie czegoś za nic. Sorki młoda.
Dupnąłem na ziemię. Skoro nie musiałem stać to wolałem oczywiście siedzieć a jeszcze bardziej leżeć choć zważając na wcześniejsze słowa dziewczyny ta ostatnia najprzyjemniejsza pozycja wydawała mi się zdziebka niebezpieczna. Tak więc przypatrywałem się raz Suzu, raz mężczyźnie i raz wiewiórce, która wciąż się mi przyglądała. Może też chciała sobie gdzieś przysiąść. Kto ją tam wie. Teraz raczej ważniejsze było co by zrobić aby nie zostać wciągniętym w jakąś grubszą burdę. Co jak co ale w takich wypadkach najlepsze będzie omówienie całej sytuacji na spokojnie a tym bardziej przeanalizowanie jej. Co innego mi zostało. Miałem dwa wyjścia tłuc się w nieswojej sprawie i to z całkiem przypadkowego powodu albo wykminić o co w tym wszystkim chodzi. No więc zacznijmy poruszać łepetyną.
Suzu podczas swej rozmowy wspomniała coś o wiosce, która wynajęła dwójkę do rozwiązania sprawy okradających spływ shinobi. Ktoś został w jakimś stopniu zraniony dwa dni temu co doprowadziło do konfliktu. Misaki zaś przybył na polecenie Rin, kobiety o której wspominała Suzu. Skoro tak dlaczego ktoś kto jest podejrzewany o kradzież w jakimś stopniu nie uciekł a stawił się na miejscu spotkania gdzie jak sam wskazuje mógłby zostać zaatakowany. Mężczyzna przyznał się również do wykradania części żywności ze spływu jednak nie całego. Dodatkowo opowiedział historię jak jego towarzysz, który łowił ryby został raniony przez chłopów. O co mogło tu chodzić. Częściowa kradzież, atak, znikanie ładunku, przyznanie się do winy. Brzmi to dziwnie. Mogłoby wiązać się to z kilkoma rzeczami. Pierwszy to chłopi rzeczywiście widzieli jak mężczyzna okrada transporty rzeką. Tutaj są dwie możliwości wiedząc, że towar ginie, chcieli go wrobić w kradzież, bądź nie wiedzieli tego i zwyczajnie postawili mu zarzuty. Dalej możliwe jest również iż mężczyzna kłamie, kłamie całkiem dobrze zważywszy na sytuację w której się znalazł. Przecież sam wspomniałem o tym, że skoro został poproszony o przybycie oraz że był podejrzany o kradzież oraz był świadomy na atak musiał alby mówić prawdę i nie czuł potrzeby unikania bądź właśnie będąc świadomy takiego myślenia zwyczajnie opowiedział zmyśloną historię. Cholera nie lubię takiego myślenia.
Złapałem się za głowę, dużo możliwości mało informacji, to wszystko gdybanie. Nie mogłem jednak określić co tak naprawdę chodziło w tym wszystkim. Przecież to nie tak, że wiedza była ukryta... ukryta... Przemyt? Wykorzystanie rzeki w celu ominięcia kontroli straży? Co jeśli w transporcie rzecznym znajdowały się przedmioty na które nałożono by duże cło bądź w ogóle byłyby niemożliwe do wprowadzenia do prowincji bądź przez tę opuścić? Wtedy jeśli osoba, która przypadkiem okradła choć nawet w niewielkim stopniu taki skład mogłaby dowiedzieć się o nielegalnym precedensie i zawiadomić straże.
Świadomość jednak, że nie dana osoba nie wykazała żadnych oznak zaskoczenia dodatkowym tower wskazywała iż nie poznał sekretu lecz był potencjalnie niebezpiecznym dla całego przedsięwzięcia. Wtedy atak na kogoś kto znajdował się przy rzece a którego omyłko bądź też i nie, wzięto za zbira wydaje się być sensowne. Niestety to tylko domysły, które jednakwarto mieć w głowie.
Tak rozmyślając postanowiłem zadać pytanie temu całemu mężczyźnie nim odpowie na wezwanie zielonowłosej, który wydawałby się logiczny ale jeśli motyw z przemytem był trafny skończyłby się zapewne źle. No a sam nie chciałem aby wciągnięto mnie w jakiś większy konflikt. JA tu przecież mieszkam. Jeśli przez jakąś pierdołę trafię do więzienia to ja dziękuję idę do domu. Choć może być ciężko. Jak nagle wstanę i powiem "cześć idę do domu" to coś czuję, że nagle cała wina dotycząca kradzieży spadnie na mnie. Nic tylko paść na kolana i płakać.
- Czemu tak właściwie okradłeś ten spływ? Brak ci pieniędzy? Widać po Tobie znaczną muskulaturę tak więc o zarobek najemnika nie byłoby trudno.
To była kolejna rzecz, która jakoś sensu nie miała. Okradanie spływu kiedy jest się wojownikiem dla jedzenia? Kiedy przyjaciel łowi sobie spokojnie ryby tak więc możliwość zebrania pożywienia to nie problem. Jeśli są ścigani przez prawo również nie powinno być problemu z zdobyciem jadła w lesie. W końcu te wszystkie sarenki i zajączki aż proszą się aby zamienić je w gulasz.

[Dōhito Satori]

O tak, Satori dzięki temu że Suzu i Yami skupiali uwagę Misakiego, mógł zabezpieczyć ich wszystkich przed ewentualnym atakiem oraz wybadać nieco warunki terenu, w jakim przyjdzie im być może walczyć. Czy jednak Satori chciał walczyć? Zgodził się wcześniej, by najpierw porozmawiać z mężczyzną, ale kto wie czy potem pójdzie coś nie tak. Albo nawet za chwilę. Blondyn wolał upewnić się co do bezpieczeństwa swojego i towarzyszy. No ale dobra, co wynikło z jego obserwacji? Rzeka, w której ilość wody bez problemu wystarczyłaby do użycia silnych technik Suitonu, znajdowała się mniej niż dziesięć metrów od każdej osoby na tej polanie. Najbliżej miał Misaki, potem Suzu, a na koniec Satori z Yamim. Koniec końców gdyby Misaki zareagował naprawdę szybko, mógłby sięgnąć swoim atakiem każdego. Satori musiał temu w razie czego zapobiec i spętać go stonogą od razu jak tylko zacznie wyciągać broń lub składać pieczęci. Przy okazji Satori zarejestrował poruszenie się krzaków. Teoretycznie mogło to być jakieś zwierze, ale nie należy zapominać, że Misaki nie działa samotnie. Suzu wspomniała, że Rin to fajtłapa, więc być może to ona nie potrafi nawet cicho usiedzieć w chaszczach.
Satori sięgnął ręką(która pozostawała po przeciwnej stronie od czegoś, co było w krzakach) po glinę, z której wytworzył średniej wielkości węża. Twór tak samo jak stonoga spełznął po nogawce i zakopał się w ziemi, by zgodnie z wolą stwórcy powędrować w krzaki. Sporo zwierząt i ludzi boi się węży, więc jeśli coś tam jest, to z pewnością się wypłoszy.

Szybkość tworów: 140
Chakra: 94% - 5%(1 średni) = 89%
Glina w torbie nr 1: 5.9kg
Glina w torbie nr 2: 6kg - 100g = 5.9kg

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Dowolny

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

[Akashi]

Misja C
46/45

---

"Magiczne Sztuczki Ludzi"

---

Podróż na umówione miejsce spotkania nie trwała zbyt długo. Wszystko przebiegało zgodnie z planem, mężczyzna odpowiedzialny za okradanie mieszkańców pojawił się na miejscu i czekał na was spokojnie. Tak jak Rin powiedziała, nawet się nie ukrywał, zwyczajnie sobie siedział jakby nic. Mogliście z nim normalnie porozmawiać, bez żadnego ryzyka, chyba że to był podstęp mający na celu wciągnięcie was w pułapkę i pozbawienie życia. Tylko jakoś nikt się tym nie przejmował, każdy zajął się swoim zadaniem. Suzu oczywiście najpierw przystąpiła do negocjacji, zaczynając od wiewiórek, który niby dzikie dotrzymywały towarzystwa mężczyźnie. Może kiedyś i były dzikie, ale obecnie ceniły sobie wygodę i luksus dostając przysmaki prosto pod pyszczek. Może poza jedną, która najwyraźniej zainteresowała się Yamim i obrała go sobie za cel obserwacji. Dziwne małe stworzonko, które po prostu lubiło się patrzeć, ale o czym myślało to wyższy poziom skomplikowania. Dalsza rozmowa także przynosiła skutki Misaki najwyraźniej wolał grać z wami w otwarte karty wszystko mówiąc wprost bez owijania w bawełnę.
Wiem, że muszę liczyć się z konsekwencjami i dlatego tutaj się zjawiłem. Tylko uważam, że atak tych chłopów nie był przypadkowy, myślę że zrobili to celowo. Nikt nigdy nie pilnował tych spływów, a ilość towarów jaką zabierałem nie była znacząca. Co najwyżej parę garści ziaren i parę bochenków chleba, które w wielkości tych pojemników nie mają większego znaczenia. - powiedział, a jego słowa były proste spokojne, ale widać było po jego twarzy, że nad czymś się zastanawiał. Raczej to nie należało do nazbyt łatwych spraw.
Oni chcieli go po prostu zabić, wcześniej się nad nim znęcając. Nie zależało im na sprawiedliwości, tylko na linczu bezbronnej osoby. - dodał, posyłając dość poważne oskarżenia w stronę czwórki mężczyzn. Tylko czy to miało jakieś podstawy i sens? Ciężko było to stwierdzić, a sama konfrontacja między złodziejem, a chłopami byłaby raczej ciężka. Jednak przed samym punktem kulminacyjnym wypowiedzi Suzu, jedno zdanie postanowił wtrącić Yami, który wygodnie siedział na trawię z wiewiórką, która postanowiła wskoczyć mu na udo, by wszystko obserwować z nieco wyższej perspektywy. Na samo pytanie, niebiesko włosy mocno westchnął, przecierając swoją twarz dłonią.
Widziałem już za dużo bólu, cierpienia i śmierci. O wiele za dużo by samemu się tym dalej zajmować. Widziałem śmierć mojej rodziny, bliskich i przyjaciół. - odpowiedział, podając raczej dość solidny argument, dla którego nie jest najemnikiem, zwłaszcza że większość prac takich osób kończy się mordowaniem bandytów, bądź zleceniami zabójstwa, a biorąc pod uwagę jego budowę fizyczną takich zgłoszeń mogłoby być sporo. Teraz jednak swoją kwestie mogła wypowiedzieć Suzu, dość odważna propozycja, która zaskoczyła Misakiego i raczej nie tylko jego, wliczając w to także twoich towarzyszy i wiewiórkę na twoim ramieniu, która z wrażenia upuściła największy z okruszków. Tylko sam podejrzany, nie miał za wiele czasu na odpowiedź. Satori powoli zaczynał działać, widząc ruch po drugiej stronie rzeki gdzieś w zaroślach postanowił wysłać tam jednego ze swoich węży, który w trakcie rozmowy zdołał się bezpiecznie przedostać na drugą stronę, mimo drobnych problemów z głębokością udało mu się to, a przez to wszystko atmosfera w tym miejscu zaczynała być burzliwa. Jeden niewinny wąż wystarczył, by wzbudzić jeszcze większe ruchy w zaroślach, wystarczające by każdy mógł usłyszeć szelest dochodzący z tamtej strony rzeki.
Przyprowadziliście jeszcze kogoś? - zapytał się, z lekkim zdziwieniem Misaki. Co także mogło świadczyć o tym, że on nie miał pojęcia o tym wszystkim, a samo poruszenie w zaroślach w zaroślach dalej trwało, gdy z nich wyłoniło się mała znajoma istota. Miu, nie wyglądał zbyt normalnie, był cały w siniakach, a jego ubranie było w większości zakrwawione.
Suzu przepraszam... - wypowiedział, po czym niestety padł, a z jego pleców trysnęła krew, a razem z krwią zostały rozcięte także zarośla razem z glinianym wężem, który w tym momencie był w dwóch częściach. Teraz przynajmniej mieliście jasność kto ukrywał się w tych zaroślach. Dwójka znajomych Satoriemu mężczyzn, uzbrojonych w miecze, jeden duży kunai oraz no-dachi. Właśnie to drugie ostrze pozbawiło ich schronienia i prawdopodobnie pozbawiło także życia Miu. Chociaż najdziwniejsza w tym wszystkim była trzecia osoba, trzymająca w tym momencie przerażonego Liu, chłopiec też nie był w najlepszej kondycji, był tak samo obity jak jego brat, a osoba, która go trzymała była jego matką.
Mieliście go zabić, a nie z nim rozmawiać! - wykrzyczała, pełna oburzenia, najwyraźniej starała się was wykorzystać do pozbycia się silniejszego elementu tej całej układanki, który mógł ich wcześniej pozabijać, gdyby tylko chciał. Chociaż teraz mieliście pewność, kto jest tym złym. Jednak cała sprawa nie stawała się łatwiejsza, a wasze ataki mógłby pozbawić życia Liu, a przecież zawsze istnieje szansa, że Miu dalej żyje, a jest tylko poważnie ranny, a po policzkach jego bliźniaka spływały łzy, nie mógł nawet nic powiedzieć bo jego usta były zakryte dłonią kobiety. Tylko czy tutaj kogoś nie brakuje?

Poglądowa Mapka i legenda.

Ciemna Zieleń to las, mało w nim widać i łatwo się ukryć.
Najbliżej do lasu od waszej strony ma Yami 2m (biała kropka)
Odległość między Yamim (biała kropka), a Satorim (brązowa kropka) wynosi pół metra.
Odległość między Satorim (brązowa kropka), a Suzu (szara kropka) wynosi półtora metra.
Odległość między Suzu (szara kropka), a Misakim (różowa kropka) wynosi także półtora metra.
Odległośc Misakiego (różnowa kropka) do rzeki wynosi trzy metry.
Rzeka w tym miejscu ma szerokość ośmiu metrów na całej szerokości mapki.
Miu (żółta kropka) jest oddalona od rzeki o metr.
Zanim znajduje się dwójka mężczyzn, matka chłopca i Liu. (czarowna plama), ich odległość od Miu wynosi około dwóch metrów. Znajdują się na skraju lasu.

[Suzu]

Zielonowłosa nie całkiem ufała słowom "giganta" gdy podkreślał, jak bardzo mało znaczące były jego kradzieże. Nie dlatego, że był w jej oczach podejrzany, właściwie sprawiał wrażenie dobrego materiału na przyjaciela, normalne jednak, że ludzie zwykle próbują się jakoś wybielić podczas przyznawania do popełnionego przestępstwa. Zresztą, jej zdaniem kilka bochnów chleba to nadal przestępstwo. Sięganie po cudzą własność nigdy nie powinno mieć miejsca i kompletnie nie przemawiały do dziewczyny powody, dla których dryblas nie chciał pracować jako shinobi. Nie trzeba przecież być ninja by oglądać śmierć bliskich, żyją w niespokojnych czasach. Rozwijając się mogą jednak mieć nadzieję, że uda im się obronić ważnych dla siebie ludzi w sytuacji zagrożenia.
- Ale gdybyś nie był shinobi, dwa dni temu zobaczyłbyś też śmierć przyjaciela - jej opalona ręka spoczęła na jego ramieniu, podczas gdy spojrzeniem wwiercała się w jego oczy jak dwoma zielonymi świdrami - I bez tego jednak jest wiele rzeczy, które mógłbyś robić. Uczciwie i bez wyrzutów sumienia. Jeśli rzeczywiście chcesz uczciwie żyć, weź swoich przyjaciół i zacznijcie od nowa, jak należy. I nie chcę niczego w zamian. Liczę na to, że jeśli sama się kiedyś zagubię, też znajdę kogoś, kto wyciągnie pomocną dłoń.
Uśmiechnęła się szeroko, przyjaźnie. Prawda była taka, że nigdy nie można być wszystkiego pewnym, nawet jeśli wydaje ci się, że widziałeś już całą możliwą podłość tego świata i nic nie zrobi na tobie wrażenia. Z drugiej strony jednak Suzu nadal pozostawała optymistką i wolała się trzymać szczęśliwszego scenariusza.
Los jednak to przekorna bestia i lubi wystawiać ludzi na próby, ta zaś okazała się dosyć okrutna. Posiniaczone, okrwawione ciałko chłopca zdawało się opadać jakby w zwolnionym tempie, zupełnie jakby sama rzeczywistość nie zgadzała się na zaakceptowanie takiego stanu rzeczy. Słowa Miu zabrzmiały w głowie dziewczyny i było to ostatnim, co zdołała usłyszeć. Pretensje kobiety nie dotarły do niej wcale. Poczucie zagrożenia też nie. Wiedziała tylko, że chce przelać krew ludzi po drugiej stronie brzegu, w tym zaś przeszkadzała jej tylko obecność drugiego z chłopców. Sięgnęła dłonią do pasa i nie odpinając zwoju od szarfy, rozwinęła go na tyle by odpieczętować jeden z ukrytych tam przedmiotów.
- Zgarnij młodego - rzuciła, nie precyzując do kogo.
W jej dłoniach znalazł się wachlarz i od razu przeszła do zamachu. Nie tak dawno temu jeszcze rozmawiała z Yamim o tym, że nigdy nie miała okazji użyć technik wiatru podczas walki. Zaskakujące, że okazał się być świadkiem jej pierwszej próby. Umieszczenie w wachlarzu chakry fuutonu sprawiło, że po agresywnym machnięciu dziewczyny po drugiej stronie rzeki powstało tornado. Nastawione zostało na wyrzucenie w powietrze Liu, może też jego matki, właściwie jednak może nawet było w stanie łyknąć obu drabów biorąc pod uwagę fakt, że wszyscy stali skupieni w jednym miejscu.
Suzka wiedziała, że Douhito potrafią tworzyć latające istoty ze swej wybuchowej gliny, nie raz widziała ich przelatujących nad pustynią, czasem nawet ścigała się na swej piaskowej chnurce. W tym momencie wszystko zależało od tego, czy lotnik Satoriego powstanie, oraz czy da radę wydobyć chłopca z tornada. Jeśli dziewczyna zauważy problem z tym drugim, technika zostanie zakończona, wiatr się uspokoi i gliniane stworzenie powinno sobie poradzić. Jeśli jednak Liu zostanie odbity bez większych problemów, kunoichi gotowa była dokonać kolejnego zamachu, by ciąć uwięzione tam osoby obracającym się wściekle powietrzem. Trzecia i najmniej prawdopodobna ewentualność była taka, że żaden z jej towarzyszy nie zareaguje, wówczas po wyrzuceniu Liu w powietrze zakończy od razu technikę i postara się złapać go piaskiem przy pomocy reberu, zanim jeszcze dziecko upadnie na ziemię.
W tym wszystkim wysunęła się do przodu tak, by przed sobą mieć już brzeg rzeki, jeśli zaś nie wszyscy zostali wyrzuceni w górę, uwagę dzieliła też na pozostałych. Żadnych więcej zaskoczeń.

  Ukryty tekst