Pola uprawne Shigashi no Kibu

[Tenshi]

Rok 395 Tenshi nie miała żadnych trudności z dogonieniem tamtych mężczyzn. W cale nie uciekali i nawet - o dziwo - posłucha/li się jej i zatrzymali powóz. Dobiegła lekkim truchtem i od razu została "zaatakowana" pytaniem. Oczywiście, że ją pytali. Czego innego mogła się spodziewać? Oczywiście, że pytania... Kim jest? Dokąd zmierza? I po co tu przybyła? Brzmiało to jak jakaś filozofia prostego chłopa, ale ona była jeszcze głupsza, a do tego nie potrafiła dobrze kłamać. Wyjątkowo paskudne wady jak na mafijne narządzie do zabijania...
Mimo wszystko czasami potrafiła dość logicznie podejść do problemu - nawet jeśli jej logika była pokręcona. Nie, Tenshi nie stworzyła z tego kolejnej historii. Dla niej mężczyźni wyglądali jak rolnicy wracający do domu po ciężkim dniu pracy. Grabie na wozie, kilka worków związanych linami - prawdopodobnie zawierałī warzywa i owoce - lecz piach był trochę niecodziennym "odkryciem". Bardziej spodziewałaby się ziemi, która odpadła z butów jak mężczyźni chodzili po wozie. Mimo wszystko nie wyglądali na przeciwników. Ba! Nie wyglądali nawet na wojowników albo osoby niebezpieczne. Ich sposób mówienia był na tyle chłopski, że nawet gdyby potrafili za pomocą chakry niszczyć całe miasta w mrugnięciu oka, to nikt by ich o to nie podejrzewał. Może zabójczyni powinna przybrać maskę farmerki? Może powinna się nauczyć tak mówić? Może byłaby to idealna przykrywka? Dogu nie spodziewała się po nich niczego co mogłoby w jakikolwiek sposób zagrozić jej zadaniu, jednak ciągle utrzymywała swoją włosową technikę[1] w pogotowiu na wszelki wypadek - by się bronić lub atakować.

Zabicie ich wydawało się aż zbyt proste. Wystarczyło tylko wydać swoim włosom odpowiedni rozkaz i mężczyźni byliby martwi. Tak - być może naiwnie - sądziła. Jednak dwa trupy w żaden sposób by jej nie pomogły. Tenshi nie potrzebowała rozlewu krwi i pięknych pól uprawnych splamionych krwią i oszpeconych górą trupów, które przyciągałyby w ten sposób dodatkową uwagę innych rolników, a być może i strażników. Tenshi potrzebowała przede wszystkim informacji.
- Pro... prosz... proszę mi wyba... czyć - zaczęła się jąkać lekko. Kłamanie jej nie wychodziło, ale by zdobyć informacje, musiała się uciec do kłamstwa. Lub chociaż półprawdy. - Mój... - Jakie było dobre słowo? Oczywiście "właściciel", ale to słowo sprawiłoby, że... nie wyszłaby na osobę normalną. Nie była normalna, ale musiała to ukryć. "Szef"? To słowo zbytnio kojarzyło się mafią. - ... pracodawca zle... clecił mi... zadanie. Wy... koppać... coś spod czerwonej... wstążki... - Wzięła głęboki oddech. Powiedziała prawdę, a mimo wszystko słowa te brzmiały jak kłamstwo. A teraz musiała skłamać. Stresując się i jąkając, intensywnie myślała nad tym co powinna powiedzieć. Jeśli chciała mieć jakąś szansę w tym całym kłamaniu, to musiała to przemyśleć. Jeśli mężczyźni zapytają co takiego kazał wykopać... Tenshi miała zamiar odpowiedzieć: "najlepsze warzywa na tym polu". A jeśli zapytają dlaczego tak późno, to odpowiedź była prosta: "chciał zjeść je na śniadanie, a mi się przypadkowo zasnęło. Spałam zamiast kopać". - Widzieli Panowie tą wstążkę?

Jeśli miała okazję, to postanowiła także wypytać o Panią Hibiki.
- Wspominali Panowie coś o Hibiki? - Musiała tak powiedzieć. Chociaż nazywanie Władczyni Smoków z imienia bez żadnych określeń tytularnych, bez szacunku... nie mieściło jej się w głowie. Teraz jednak grała głupią idiotkę, która dostała zadanie do wykonania. Miała na nie cały dzień, lecz zamiast pracować, to sobie smacznie spała. Idiotkę, która nie wiedziała co się w mieście działo. - Taka głupia posługaczka jak ja niezbyt to rozumie, ale to ta... himmm... nowa władczyni naszego miasta?

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

5/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Tenshi podjęła się ogromnego ryzyka wychodząc ze swojej techniki kamuflażu, aby dojść do powozu, który mogła ot tak ominąć. Jednak coś ją tchnęło… Czy była to jakaś siła wyższa czy głupota nie można było tego stwierdzić. Kiedy tylko ujawniła się mężczyznom, jeden z nich zatrzymał powóz mocnym pociągnięciem lejców. Spojrzeli się niepewnie na nią. -Panienka nie powinna chodzić tymi drogami samej. Dużo niebezpieczeństw w tych okolicach ostatnio…- powiedział siedzący tuż przed nią. I wydarzyło się nagle coś lepszego. Dogu ostatecznie wspomniała o swoim dziwnym zleceniu. Nie całościowo, ale wystarczająco, aby jeden z nich zaczął się kręcić nieswojo na siedzeniu. -W tych miejscach nie powinna niczego Panienka szukać. Te pola są przeklęte przez mafię. Uważałbym szukając tutaj czegokolwiek. Ta przeklęta Hibiki wysyła tutaj cały czas swoich ludzi… nie wolno być nigdy nieprzygotowanym. Niech Panienka wraca z nami do osady. Jeszcze stanie się coś i nie będzie szans odwrotu.- gdyby tylko wiedzieli z kim rozmawiają…

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Rok 395 Tenshi była w pełni świadoma ryzyka. Całe jej życie było jednym wielkim ryzykiem i bezsensem. Mimo wszystko żyła i służyła Akiyamie. A jedyne niebezpieczeństwo na jakie się natknęła, to niebezpieczeństwo całkowitej straty czasu. Zawsze uważała się za bezużyteczne narzędzie, ale ci mężczyźni bili ją na głowę. Do tego stopnia, że zaczęła się zastanawiać:
- "Jak można być tak bezużytecznym?" - pomyślała i zacisnęła pięści.
Pola przeklęte przez mafię. Przeklęta Hibiki. Nie potrafiła zdzierżyć takiej potwarzy w stosunku do jej właścicieli. Dziewczyna była wściekła. Nie dość, że traciła cenny czas, to jeszcze traciła go na wysłuchiwanie takich plugawych słów. A mężczyźni? Całkowicie bezużyteczne i nieszanujące Akiyamy śmieci.

Było takie powiedzenie: "nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło" i w większości przypadków się nie sprawdzało. Ale skoro istniało, to może czasem złe rzeczy magicznie przeistaczały się w te dobre. Warto było z tego korzystać, jeśli już była taka szansa. Dogu nie miała niczego do stracenia. Jej plan był prosty. Zamierzała im jasno dać do zrozumienia kto jest jej właścicielem. Zastraszyć ich, zmuszając do pomocy w szukaniu czerwonej wstążki. A potem zabić, pozbywając się świadków. A gdyby jednak nie zgodzili się jej "pomóc", to zamierzała wysłać ich na tamten świat szybciej. W takiej sytuacji najlepiej byłoby umrzeć wcześniej, ale "nadzieja była matką głupich", zwłaszcza "nadzieja na przeżycie".

Dobrze było wiedzieć, że inni mafiozi również przeszukiwali te tereny. Oznaczało to, że szansa na to, że strażnicy miejscy odnajdą czerwoną wstążkę była mniejsza. Oczywiście to było jej zadanie, ale ostatecznie liczyło się tylko to, by Pani Hibiki dostała to czego poszukiwała.
- Pani Hibiki-o-kami-no-kami-sama pragnie skarbu zakopanego pod czerwoną wstążką - oznajmiła chłodno i nienawistnie, tym razem odpowiednio tytułując liderkę mafii. - A czy Panowie są przygotowani? - zapytała, parafrazując zdanie "nie wolno być nigdy nieprzygotowanym". Skoczyła[1] i stanęła na wozie.
Jej włosy momentalnie się rozrosły i uformowały dwie 10-metrowe włócznie[2], które wycelowała w stronę mężczyzn.
- Zawracać wózek i szukać czerwonej wstążki! - wrzasnęła. - Albo nie dojedziecie do domu!

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

6/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Ryzykowne zagrania były często jedynymi możliwymi do wykonania, aby przejść dalej. Służalcza natura Tenshi wygrywała cały czas, mimo spotkania z Chochuro nie mogła tak szybko dostrzec, że życie mogło wyglądać inaczej i im mniej pokazywania do kogo należy jako przedmiot, mogło jej ułatwić życie i zadania. Jednak w tym momencie było trochę za późno, kiedy stanęła na ich wozie z wystawionymi kolcami stworzonymi za pomocą chakry z jej włosów. Mężczyźni w przerażeniu zeskoczyli z wozów, klepiąc tyłki zwierząt, które walnęły kopytami o ziemię i ruszyły w przerażeniu, razem z nią, do przodu. Jeden z woźniców biegł w stronę lasku i odpasał małe ostrze zza pazuchy. Trochę z nim walczył. Nie byli to wojownicy, zwykli mężczyźni, którzy chcieli wrócić po prostu do domu, do rodzin... Drugi zaś biegnąć rzucił czymś do góry, powyżej drzew. Bombka dymna wypuściła z siebie kłęby czerwonego dymu. Mężczyzna wpadł pomiędzy drzewa i zaczął się drzeć. -AKIYAAAAMA!!!! AKIYAMAAAAA! AKIYAAAAAAMA!- a ona jechała na trzęsącym się powozie i kątem oka zauważyła, że. niektórych miejscach na wozie znajduje się kilka notek przyczepionych o podłoże i ścianki, zakryte były workami z ryżem i zbożem. Ale teraz, kiedy wóz jechał z zawrotną szybkością i wszystko się przesuwało widziała to bardzo dobrze. Wpadła w zasadzkę i gdzieś tutaj był shinobi albo grupa shinobich.

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Lato, Rok 395 Mogło się wydawać, że Tenshi była głupim narzędziem. Narzędzia niczego nie czuły. Nie odczuwały bólu i emocji. I chociaż bardzo chciała, by w jej przypadku również była to prawda, to nie było to takie proste. Dogu była narzędziem zamkniętym w wyjątkowo ludzkiej powłoce. Wyjątkowo często zdarzało jej się kierować emocjami. Wyjątkowy przejaw narzędziowej głupoty. Ale w tej głupocie była metoda.
Tak było też i w tym przypadku. Wszystko stało się bardzo szybko. Gdy tylko spróbowała ich zastraszyć, mężczyźni zeskoczyli z wozu i klepnęli zwierzęta w tyłki. A wóz ruszył z miejsca. Tenshi mogłaby ich zabić prawdopodobnie, gdyby zaatakowała, ale całe zdarzenie wywołało w niej taki szok, że jedyne co zrobiła, to skupiła chakrę w stopach[1]. Nie chciała spaść z pędzącego wozu.
Chciała szybko zakończyć to zadanie. Chciała, by jej poszukiwania ruszyły z kopyta i posuwały się szybko do przodu. Ale niekoniecznie zależało jej na urzeczywistnieniu dosłownej interpretacji, dodatkowo w przeciwnym kierunku i w towarzystwie notek wybuchowych!
Głupia wpadła w pułapkę, a odpowiedź na pytanie "A czy Panowie są przygotowani?" niestety była twierdząca. Mimo wszystko bardzo dobrze się złożyło. Jej głupota przyniosła nieoczekiwany przełom. Z oddali mogła zaobserwować zachowanie mężczyzn. Nie dostrzegła, że jeden z nich wyciągnął nóż. Natomiast bez najmniejszego problemu dostrzegła bombę dymną wyrzuconą w powietrze. Jasny znak. Krzyczał niczym herald zapowiadający przybycie Akiyamy. I gdzie w tym wszystkim przełom? Ano w tym, że poprzez swoje głupie zachowanie Tenshi zmusiła wroga do ujawnienia się. Dowiedziała się też, że prawdopodobnie w pobliżu czają się wrodzy ninja. Zmieniło jej to trochę priorytety. Nie zamierzała już wyeliminować tylko farmerów. Teraz zamierzała zabić wszystkich wrogów, którzy czaili się w pobliżu. Każdego, bez wyjątku. Miała w zanadrzu kilka mocnych kart.

Jednak w chwili obecnej najważniejsze było uniknięcie wybuchowej pułapki. Doskonale znała te narzędzia. Były powszechnie dostępne i bardzo popularne. Miały jednak kilka wad. Jedną z nich było to, że przeciwko jej włosowej technice wybuchowe notki nie miały najmniejszych szans. Jej włosy przestały być dwiema włóczniami, a stały się płaszczem, który szczelnie otulił jej ciało[2]. Płaszcz ten mógł bez najmniejszego problemu przyjąć na siebie wybuch i zamortyzować potencjalny upadek.
Po zabezpieczeniu swojej osoby, Tenshi postanowiła użyć techniki teleportacji i pojawić się w pobliżu lasku do którego uciekli mężczyźni[3]. Zaletą tej techniki był jej zasięg. 150 metrów powinno być wystarczająco, nawet jeśli ciągle znajdowała się w poruszającym się wozie. Problemem jednak była szybkość teleportacji. Zniknięcie i pojawienie się w miejscu docelowym trochę trwało i w teorii była wtedy narażona na atak. W praktyce jednak otulona była włosowym płaszczem, który ją chronił.

Miała bardzo prosty plan, chociaż nie wiedziała czy była w stanie go wykonać. Zranić dotkliwie dwóch farmerów albo chociaż jednego. Nie tak, żeby zginął, ale tak, by przykuł uwagę pobliskich shinobich. W tym czasie Tenshi zamierzała się ukryć i zaatakować z zaskoczenia gdy tamci będą udzielali pomocy poszkodowanym. A potem?
- "ZABIĆ ICH WSZYSTKICH!!!"
Nikt nie wróci do domu i rodziny... I w końcu odnaleźć skarb dla Pani Hibiki...

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

7/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Sytuacja się rozkręcała z każdą sekundą. Dwóch wrzeszczących mężczyzn robiło niezłe zamieszanie a jej przykrywka została właśnie zdjęta. Była świadoma, że Rada tutaj węszyła i że przyszykowała pułapkę na popleczników Hibiki. A jedyną w tym momencie możliwością było... wykończenie ich w jej imieniu. Otuliła się włosowym płaszczem i zobaczyła, że notki się zaczynają wypalać. Ktoś je aktywował! Ale nie mogła teraz nikogo dostrzec, ukrywał się w ciemności? Był gdzieś ukryty w koronach drzew? Opcji było naprawdę wiele. Dlatego zaczęła powolnie się teleportować - jej znak rozpoznawczy i technika, którą opanowała do perfekcji. W momencie, kiedy notki się dopalały ona właśnie przeniosła czubek swojej głowy a powóz wraz z końmi... wybuchł. 150 metrów dalej w płaszczu kor drzew zaczęła wykonywać swój plan. Jeden z mężczyzn dalej krzycząc wbiegł praktycznie wprost na nią. Nabijając się na jej Ninjutsu. Krew spłynęła po jej utwardzonych chakrą włosy. Nie była to bolesna śmierć, trwała zaledwie kilka sekund. Zostawiła go na ziemi ukrywając się w lesie, słyszała oddalające się krzyki drugiego mężczyzny, odgłos palonego powozu i dogorywających zwierząt. Ale nic poza tym. Czyżby ktoś nie mógł jej znaleźć? A może ukrywał się obserwując? Chociaż mógł też uciec... A jej zadanie nadal nie jest wykonane i zdradziła wręcz mężczyzną, czego tutaj poszukuje... A zegar robił ciągle. Tik, tak. Tik, tak.

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Lato, Rok 395 Tenshi sama zdjęła swoją przykrywkę, bo to pasowało do jej planu. Później plan musiała lekko zmodyfikować, ale ciągle wszystko szło dobrze. Jednak teraz nie mogła po prostu "porzucić planu" i spróbować czegoś innego. Wszystko zaszło za daleko i gdyby teraz zrezygnowała, to wszystko by się - jak zwykle zresztą - koncertowo spierdoliło. Powiedziała za dużo. Zdradziła coś czego - być może - nie powinna zdradzać. Musiała to dociągnąć do końca. Gdyby chociaż jeden z tych mężczyzn zdołał uciec, to dziewczyna poniosłaby sromotną porażkę, za którą śmierć byłaby zbyt łaskawą karą, zwłaszcza, że o niej marzyła. Nie zdziwiłaby się gdyby ją za to obdarto ze skóry.

Ale póki co wszystko szło dobrze. W ostatniej chwili zdołała uciec z pola rażenia wybuchowych notek, chociaż była pewna, że nic by jej nie zrobiły. Jej włosowa technika była od notek potężniejsza. Miała też niebywałe szczęście i pecha jednocześnie. Dobra wiadomość była taka, że udało jej się - i to zupełnie przypadkowo - wyeliminować jednego z farmerów. Pojawiła się w lesie, a idiota po prostu na nią wbiegł, a jego ciało zostało przebite przez włosy[1]. Nie straciła równowagi. Nie upadła. Strąciła martwe ciało tak, by nie ograniczało jej ruchów.
Zła wiadomość była natomiast taka, że mężczyzna zmarł. A trup nie mógł odgrywać przynęty tak dobrze jak ciężko ranny, ale żyjący sojusznik. Nie mogła więc ukryć się w pobliżu i czekać aż jej wrogowie magicznie podejdą do tego trupa. Musiała działać i nie mogła tracić więcej czasu.

Jej priorytet na tą chwilę był prosty. Zabić drugiego farmera, który za dużo wiedział. A potem... a potem się zobaczy. Nie obchodziło jej, że mieli rodziny albo przyjaciół. Zamierzała pozbyć się wszystkich popleczników rady, którzy ośmielili się węszyć w tej okolicy. Do tej pory nie była świadoma, że mogli zastawić pułapki. Ale to nie zmieniało niczego. Co prawda czas biegł niemiłosiernie do przodu, ale to również nie miało znaczenia. Mogła spędzić 10 lat, poszukując skarbu dla Hibiki, jeśli tylko pozbywałaby się na bieżąco wszystkich wrogów Akiyamy. Jednak wątpiła, że Hikibi-o-kami-no-kami-sama będzie chciała tyle czekać. Ale czy jeden lub dwa dni lub nawet tydzień robiły jakąś różnicę?

Słyszała krzyki drugiego mężczyzny. Widziała też wcześniej w którą stronę się udał. Nie zamierzała puścić go wolno. Złożyła pieczęć barana i teleportowała się ponownie[2], próbując dogonić swoją drugą ofiarę. Gdy tylko zobaczyła mężczyznę i gdy tylko był w jej zasięgu, zaatakowała bez ostrzeżenia za pomocą włosowej techniki.

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

8/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Odnalezienie skarbu Hibiki było aktualnie najmniej ważne w całej tej sytuacji. Priorytetem było pozbycie się wszystkich świadków tego dziwnego wypadku przy zleceniu, którym okazała się dwójka mężczyzn, którym rzeczywiście powiedziała trochę za dużo w trakcie. I to w zaledwie kilka sekund. Ale czy Tenshi zamierzała się tym przejmować na dłuższą metę? Nie! I może to i lepiej. Patrząc się z odrazą (posiadała jakieś odruchy ludzkie! sic!) na martwe ciało wbite w jej włosy, po których ściekała krew wraz z wnętrznościami wiedziała, że musi powstrzymać drugiego z nich, który wrzeszczał. Wiedziała, gdzie biegnie, dlatego ponownie użyła techniki teleportacji, aby przeszkodzić uciekinierowi i weszła mu w drogę. Pojawiła się w płomieniach przed nim. Ze strachem upadł na cztery litery i zaczął wrzeszczeć. -Odejdź ode mnie, bandytko! ODEJDŹ!- wydzierał się w niebogłosy przyglądając się, jak opatulona zakrwawionymi włosami brunetka stawia krok przed nim, aby i mu odebrać życie...

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Lato, Rok 395 Patrzyła na to ciało z odrazą, ale nie z tego powodu, że był to iście makabryczny widok. Przywykła do widoku krwi. Nosiła w płaszczu zakrwawione głowy wrogów. Nie miała oporów w przebijaniu ludzi na wylot swoją włosową włócznią. Coś takiego nie robiło na niej najmniejszego wrażenia. Jej lekka odraza - lekka, bo jakoś duża nie była - wynikała bardziej z tego, że ten mężczyzna sprawił jej tyle problemów, a był głupi jak stary, wyłowiony z rzeki, dziurawy i śmierdzący but, a jego użyteczność była równie wysoka.
Dziewczyna nie chciała się zbytnio rozwodzić nad tym co się właśnie tutaj odkurwiło. Miało to - jak już zostało wspomniane - dobre i złe strony. Jednak nagle w głowie Tenshi pojawił się kolejny aspekt, o którym nie pomyślała. Mimo wszystko bardzo często ją to spotykało, ale niezbyt często miała zaplanowane "bardzo ważne spotkanie". Jej włosy były całe we krwi i flakach. Normalnie po zakończeniu zadania poszłaby nad rzekę i zmyła z siebie nieczystości. Teraz jednak Chochuro-o-kami-sama chciał by spotkała Hibiki-o-kami-no-kami-sama. Jak mogła się Wielkiej Królowej pokazać na oczy w takim stanie? Jej sama obecność była wystarczającym nietaktem i grzechem. A co dopiero jej obecny wygląd... Czy pozwolą jej się doprowadzić do ładu i składu? Obawiała się, że nie...

Nie mogła o tym długo rozmyślać, bo właśnie stała przed kolejnym mężczyzną. Bardzo szybko go odnalazła.
- "Jak się ucieka, to się nie wrzeszczy, idioto!" - pomyślała, a jej włosy powróciły do normalności[1]. Ciągle utrzymywała nad nimi kontrolę i zawsze mogła uformować z nich włócznię bądź tarczę, w razie konieczności lub nagłych wypadków. Czyniąc tak dawała mężczyźnie złudne poczucie bezpieczeństwa, a dodatkowo otwierała sobie kilka nowych możliwości.
Uparcie realizowała swój plan. Miała zamiar oczyścić teren z wszystkich wrogów. Nie mogła bowiem sobie pozwolić na bycie zaatakowaną w środku nocy podczas kopania dołów lub szukania wstążki. Co prawda mężczyzn było mniej, ale... ciągle mogła to wykonać.
- Bandytko? - zdziwiła się na jego słowa. Była narzędziem. Nikt nigdy nie nazywał ją "bandytką". W sumie nie było ku temu okazji. To prawie jak bycie nazwaną "człowiekiem". Czy podobało jej się to określenie? Niespecjalnie. - Obrażaliście Boginię bogów, Wielką Królową, Hibiki! Odmówiliście współpracy! Próbowaliście mnie wysadzić! I kto tu jest bandytą?! - syknęła.

Na tym się jednak nie skończyło. Podeszła tak, by znaleźć się w odległości co najmniej 8 metrów od mężczyzny (o ile wcześniej w takiej odległości nie była). Nie zamierzała odpuścić. Tenshi wyciągnęła przed siebie ręce i bandaże owinięte wokół jej ramion, błyskawicznie się odwinęły[2]. Najpierw ten z prawej ręki. Uderzył około pół metra od mężczyzny.
- Gdzie czerwona wstążka?! - Po tym pytaniu wystrzelił drugi bandaż - ten z lewej ręki. Uderzył mężczyznę w bok. Tenshi nie żartowała. - Gdzie wasz kolega ninja?!
Miała nadzieję, że ten mężczyzna przeżyje ten cios. Specjalnie użyła słabszego ninjutsu. Miała zamiar wyciągnąć z niego informacje i wykorzystać jako żywą, lecz umierającą przynętę na prawdziwego wroga. Tego, który chciał ją wysadzić.

Robiąc to jednak starała się zachować czujność i w porę obronić się przed atakiem, gdyby taki nastąpił.

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

9/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Meżczyzna leżąc na ziemi przyglądał się jej z przerażeniem, ledwo co już dukał. Trząsł się cały i próbował się odsunąć od niej, ale ta jeszcze bardziej się do niego zbliżała. -ODEJDŹ!- wrzasnął jeszcze raz, kiedy ta coś gadała o tym, że to oni byli bandytami i wystrzeliła jakimś sposobem bandażem z ramion. -MY BANDYTAMI?! HIBIKI KRÓLOWĄ! MASZ WYPRANY MÓZG, TĘPA SUKOOOO!- i nagle usłyszała tylko chrząknięcie i mężczyzna po uderzeniu przez drugi z bandaży przeleciał dwa metry po ziemi uderzając plecami o drzewo. Zachłysnął się własnym powietrzem i wypluł trochę krwi na ziemię. -Jaka czerwona wstążka, wiedźmo? Mieliśmy zwabić takie kurestwo jak ty, aby przestało prześladować Shigashi... aby was się pozbyć... i abyśmy wszyscy mogli żyć bez was, waszych pogróżek, ściągania opłat za nic... Mieliśmy żyć w lepszym miejscu... po to tutaj byliśmy... jesteś morderczynią... Zwykłym popychadłem Hibiki, które wyrzuci jak mu się znudzi... jak pozostałą resztę, którą wykończyliśmy.- jąkał pod nosem, ale wszystko dobrze słyszała. Nie zamierzał się chyba z nią niczym dzielić a jej technika praktycznie po jednym ciosie doprowadziła go na skraj. I nadal nikogo tutaj nie było. Żaden shinobi... Ale jego słowa były pełne nienawiści, widziała też w jego prawie, że pustym, martwym wzroku determinację, żeby się pozbyć takich jak ona.

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Lato, Rok 395 Rzeczywiście jej mózg do najzdrowszych nie należał. Ba! Rzeczywiście był wyprany i całkowicie chory. Mężczyzna jakimś cudem to odgadnął. Ciekawe jak? Czy dała mu jakiś powód, by tak sądził? Mniejsza o to. Skrzywiła się tylko lekko, gdy nazywał ją tępą suką. Była wszak "normalną" dziewczyną, a normalne dziewczyny niespecjalnie lubiły jak się je w ten sposób obrażało.

Zaatakowała. Mężczyzna przeleciał kilka metrów i uderzył w drzewo. Potem jej wszystko ładnie wyśpiewał, chociaż jego piosenka nie należała do najprzyjemniejszych. A więc zaplanowali całą tą akcję. Tenshi poczuła, że dobrze zrobiła... Oni z pewnością byli wrogami. Nie żeby jakoś specjalnie ją to obchodziło. Już od jakiegoś czasu planowała ich zabić. Teraz jednak jej plany nabrały dodatkowego sensu. Nie chodziło już o to, by pozbyć się świadków... by pozbyć się osób, którym powiedziała za dużo. Teraz już chodziło o zakończenie ich "złowieszczego procederu". Z ich perspektywy to ona była tą złą. Ona należała do mafii, a mafia robiła złe rzeczy. Groziła ludziom. Kradła. Zastraszała. Zabijała. Wymuszała haracze. Dogu miała to gdzieś. Jej nie obchodziły takie rzeczy. Dla niej szczęśliwe życie obywateli, bez naciskającej na kark mafii, było tyle warte ile gówno, które od czasu do czasu robiła. Dla niej liczyło się TYLKO WYKONANIE ROZKAZU. I bezpieczeństwo jej właścicieli. Nic innego nie miało znaczenia. Gdyby mogła, to zabiłaby tego człowieka z 10 razy.

Ostatnie zdanie... było jak nóż, który wbił jej się głęboko w serce. Powiedział dokładnie to czego się spodziewała. Nie było innej opcji. Była narzędziem. I jak już nie była potrzebna, to ją porzucano. Bała się tego. Nie chciała tego. To bolało. Bardzo bolało. W jej oczach pojawiły się pojedyncze łzy.
- Za... - wydukała. - Za... za... milcz. - Po tych słowach jeden z jej bandaży uderzył prosto w mężczyznę[1], sprawiając, by zamilczał. Zamilczał na wieki.

Tenshi była wściekła i smutna. Przez chwilę zapomniała o całym świecie i oddała się rozpaczy. Po kilku chwilach jednak otrząsnęła się. Otarła rękawem łzy, które się zbierały w jej oczach. Musiała działać. Bandaże na powrót wróciła do niej i owinęły się wokół jej ramion. Dezaktywowała technikę. Jej włosy ciągle były kontrolowane i gotowe na potencjalną obronę[2]. Tenshi starała się zachować czujność przez cały ten czas, o ile oczywiście pozwalał jej na to stan psychiczny. Na samym końcu po prostu zniknęła. Nie było to byle jakie zniknięcie. Po prostu stała się niewidzialna, korzystając z techniki kamuflażu[3]. Czekała jakieś 5 metrów od martwego (prawdopodobnie) mężczyzny. Czekała na jego kolegę ninję.

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

10/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Milczenie było złotem w tym momencie. Każde kolejne słowo wbijało jakiś dziwny gwóźdź w wyprany mózg dziewczyny. W jej oczach pojawiły się łzy. Skąd u narzędzia coś takiego? Skąd ten nagle popchłoch w zabijaniu? I skąd w niej takie reakcje? Po prostu go zabiła, bo powiedział jej prawdę? Czy może właśnie teraz przewidział jej przyszłość zaznaczając, co może się wydarzyć w momencie spotkania z Hibiki? Czy to mogło, aż tak ją zranić? Patrząc po tym, że bez zastanowienia wystrzeliła kolejny raz bandażem uciszając ofiarę... Odpowiedź sama się nasuwała. I tak o to chwilę poświęciła nad swoją rozpaczą. Czy narzędzie, Dogu, mogło nad czymś rozpaczać? Szczególnie nad odrzuceniem? A może teraz zaczynała dostrzegać swoje bardziej ludzkie odruchy? Otrząsnęła się. Była w trakcie zlecenia, musiała wprowadzić kolejny plan ukrywając się w swojej niewidzialności i czekając na shinobiego, który tą zasadzkę prowadził. Czekała tak trzy minuty... osiem... piętnaście i w końcu po dwudziestu minutach dotarło do niej, że nikt się tutaj nie zjawi. A co jeżeli on szukał jej wstążki? Co jeżeli poświęciła za dużo czasu na dwóch, nic nieznaczących mężczyzn, wieśniaków? A ktoś zabierał jej cel z dala od niej a ona nawet nie wiedziała, gdzie dokładnie powinien się znaleźć!

Chochuro - klik!

[Tenshi]

Lato, Rok 395 Zabiła go przede wszystkim dlatego, że był wrogiem. Po pierwsze, powiedziała mu za dużo. I gdyby dotarł do miasta i rozpowiedział wszystkim co usłyszał, to odnalezienie skarbu dla Pani Hibiki byłoby bardzo utrudnione i dodatkowo Tenshi mogłaby być przez strażników rozpoznana. W jednym ze swoich zwojów miała zapieczętowany czarny płaszcz, czarną maskę i czarne rękawiczki z blaszkami. Zazwyczaj starała się te przedmioty zakładać, gdy brała udział w misjach. Nie chciała - jako zabójca - by rozpoznano jej twarz. Ostatnimi czasy wszystko działo się bardzo szybko i Tenshi nie mogła nawet na chwilę przystanąć, by te przedmioty ubrać. Gdyby to zdarzyło się raz, to jeszcze mogłaby to zrozumieć. Ale to zdarzało się zbyt często. Zbyt często zbyt szybko zostawała wepchnięta w wir wydarzeń. Barwy głosu nie potrafiła natomiast zmienić. Mężczyzna znał jej cel, znał jej głos i jej wygląd. Musiał więc zginąć.
Po drugie, dlatego, że razem ze znajomymi brał udział w polowaniach na członków Akiyamy. Tego nie mogła darować. Po trzecie, dlatego, że był bezużyteczny i nie chciał współpracować. Po czwarte, dlatego, że obrażał Panią Hibiki. Po piąte, ponieważ jego słowa zabolały Tenshi. Powodów dla których musiała go zabić było wiele. Musiał więc zginąć. I zginął.

Gdyby się chwilę nad tym zastanowiła... gdyby nie była narzędziem... gdyby miała własną wolę i solidny kręgosłup moralny, to z pewnością by nie walczyła po stronie mafii. Pewnie przyznałaby mężczyźnie rację. Mafia robiła okrutne rzeczy i świat bez mafiozów byłby lepszy. Jednak ani się nad tym nie zastanawiała, była narzędziem bez własnej woli i bez kręgosłupa moralnego. Dla niej mafia była całym światem i sensem istnienia. Była jebaną egoistką. Ruinowała innym życia - przecież ci farmerzy mogli mieć rodziny, które wkrótce odkryją co się stało i ich świat się zawali - niszczyła marzenia - bo przecież ci farmerzy marzyli o spokojnym życiu, a to pewnie nie było ich jedyne marzenie - i gasiła istnienia, by samej móc istnieć. Czy zdawała sobie sprawę z tego wszystkiego? Częściowo. Czasem coś do niej docierało.
Suka... to nie było miłe określenie. Ale wiedźma? Gdyby Tenshi myślała o takich pierdołach, to pewnie by się uśmiechnęła. Wiedźmy były mądrymi i potężnymi kobietami. Ludzie się ich bali, szanowały je prosiły o porady. Wiedźmy były jakby istotami legendarnymi, niezbyt ludzkimi. "Wiedźma z Shigashi" - to brzmiało dumnie. Nie dla Tenshi.
Dla niej liczyły się tylko rozkazy. Nie potrafiła bez nich żyć.
- "Służę, więc jestem..." - to było jej "nindo" - droga ninja. Bardzo pokręcona droga ninja. Gdy nikt jej nic nie kazał, gdy wszyscy milczeli... Tenshi potrafiła całymi godzinami siedzieć na ławce w parku i wpatrywać się w ziemię, zupełnie ignorując całe otoczenie. Traciła poczucie istnienia. Wydawało jej się wtedy, że zamiast zielonej trawy widzi jeno czarną pustkę. Potrafiła się wyłączyć na długie godziny.
Gdy miała 10 lat, była narzędziem w rękach pewnej kobiety. Pani Toriko nie należała - chyba - do żadnej mafii, ale okrucieństwem i wyrachowaniem dorównywała niejednemu mafiozie. Gdy stwierdziła, że Tenshi nie jest już potrzebna, kazała wywlec ją poza teren swojej posesji i wrzucić wprost w zaspę śniegu, by dziewczynka zdechła. Chociaż Tenshi bardzo się starała, a nie było to łatwe i bez słowa znosiła upokorzenia, głód, ból, strach i zmęczenie... Starała się być dobrym narzędziem. Nic to nie dało. Została porzucona. Los chciał, że przeżyła.
A teraz? Jakiś czas temu usłyszała, że Pan Arata znalazł sobie młodsze i lepsze narzędzie. Martwy farmer wspominał o porzuceniu przez Panią Hibiki. Niestety wszystko do tego zmierzało i Dogu nie miała wątpliwości, że to wkrótce nastąpi. Mimo, że zabijała dla Akiyamy i wykonywała inne zadania, starając się być użyteczną... Nie było to łatwe. Każdemu zadaniu towarzyszył stres i strach. Każde było męczące. Każda ofiara prześladowała ją w jej snach, nie dając spać po nocach. Kilkukrotnie odniosła rany podczas walki. Córki albo wnuczki tych farmerów, gdy były w jej wieku... z pewnością nie potrafiłyby znieść chociażby procenta tego co ona zniosła. A mimo wszystko miała zostać wyrzucona. W końcu była narzędziem. Miała zostać zastąpiona. Miała znowu zostać sama, pozbawiona jedynej rzeczy, która sprawiała, że czuła swoje własne istnienie - rozkazów.
A może powinna się cieszyć? Gdy była własnością Akiyamy, jej życie nie należało do niej i nie mogła o nim decydować. A gdyby została wyrzucona, odzyskałaby je. I wtedy mogłaby spełnić swoje JEDYNE MARZENIE: odzyskać życie, by móc je sobie odebrać. Chciała umrzeć. Bardzo chciała. Chciała przestać się starać. Chciała odpocząć. Chciała przestać cierpieć i gdyby przestała, to być może nie rozsiewałaby cierpienia na lewo i prawo niczym zarazy. Nie mogła. Jeszcze nie... Mimo wszystko takie myślenie nie sprawiało, że czuła się lepiej. Ogarniał ją smutek.

Czekała, czekała, czekała... Wrogi ninja się nie pojawiał. I nagle zdała sobie sprawę z tego jaki błąd popełniła.
- Cholera... - zaklęła pod nosem. Wróg mógł wykorzystać wieśniaków, by zyskać na czasie. Mógł już szukać skarbu. Wyprzedzał ją o... co najmniej 30 minut. Ale może to i lepiej? Może powinna dać mu odkopać skarb ukryty pod czerwoną wstążką i wtedy go zabić i przechwycić to co udało mu się zdobyć? Był to jakiś plan, ale wszystko zależało od - dosłownie - kierunku. Jeśli wracając, zmierzałby w jej kierunku, to mogła to zrobić. Jeśli w przeciwnym, to byłoby prawdopodobnie niewykonalne. Nie należała do najszybszych kunoichi stąpających po tej ziemi. Była powolna. Ale jeszcze nie straciła szansy, by wygrać ten wyścig po skarb.
Istniała szansa, że wrogi shinobi nie wiedział o skarbie. Wtedy mogła go odszukać, zabić i na spokojnie szukać skarbu. Istniała też szansa, że shinobi ten odnalazł skarb, albo wkrótce to zrobi... ale musiał go jeszcze odkopać i wydobyć z ziemi. Mogła go zaskoczyć, gdy kopał. Mimo tych rozważań, Dogu stawała się lekko nerwowa. Nie mogła tracić więcej czasu. Noc była tuż tuż. Podobnie jak wróg...

Czego by nie wymyśliła, czego by nie analizowała... w tej sytuacji wyjście - albo raczej punkt startowy - było jedno. Musiała ruszyć swoją dupę i biec w stronę pól. Rozglądać się na boki, uważać na pułapki - na otwartej przestrzeni trudniej było je zastawić - wypatrywać wroga i czerwonej wstążki. I tak też zrobiła. Jej włosy zaczęły wracać do normalnego stanu[1]. Przestała używać tej techniki. Nie widziała takiej potrzeby, bo oto z ofiary stała się łowcą. Teraz to ona polowała na wroga, a nie wróg na nią. Jeśli była to prawda, to zawsze mogła aktywować tą technikę ponownie. Chociaż doskonale kontrolowała chakrę, to jednak nie miała jej nieograniczonych rozmiarów. Musiała trochę przyoszczędzić. Gdy tak biegła, ciągle była niewidzialna[2].

---

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

11/17

Nowa Akiyama
Zlecenie Specjalne "Wojna o Shigashi" (Akiyama) B - Tenshi

---

Miała rację! Czas wziąć się do roboty i trzeba było znaleźć cholerną wstążkę. Zrezygnowała już z obrony, kiedy biegła, narazie nie było jej to potrzebne. Ale nadal pod przykrywką swojej niewidzialności podążała w kierunku pól, które delikatnie ominęła w swojej misji. straciła około godziny na zajęcie się niezbyt interesującymi mężczyznami. Teraz przebiegała między drzewami, aż w końcu po kilku minutach wbiegła na ścieżkę pomiędzy różnymi polami ryżowymi. Omiatała wzrokiem wszystko, co mogłoby ją doprowadzić na poszlakę. I szczerze nie musiała się długo naszukać, ponieważ po środku pól, dwadzieścia metrów od niej. Pod oświetleniem z kilku lamp jeden mężczyzna, wieśniak, wymachiwał grabiami po ziemi wygrzebując ziemię i czyjąś uprawę. Był cały spocony i ubrudzony ziemią. Nie widziała z daleka, jak głęboko się wkopał, ale widziała, że na jego ramieniu przewiązana była czerwona wstążka.

Chochuro - klik!