Północna Ziemia Shigashi no Kibu

[Misae]

Głęboki wdech pozwolił jej uspokoić kołatające się serce, które zabiło nierównym rytmem, gdy uderzyła w nią fala czystej żądzy krwi. Miała zadanie doprowadzenia pewnego kota do stanu używalności i zamierzała się z niego wywiązać. Nieważne jak potężny był przywódca Tygrysów, nie był przecież silniejszy od największego swego czasu antagonisty świata - Antykreatora, a tego pokonali najwięksi wojownicy jakich kiedykolwiek historia mogła widzieć i tak się składało, że byli oni właśnie w tym pomieszczeniu - Ichirou, Kyoushi i choć nieobecny w czasie pojedynku na Arenie, równie potęży - Souei.
Zerknęła na Ichirou, który dołączył do niej i kota.
-Zależy o co pytasz - odparła z drobnym, przekornym uśmiechem -Jest cały i zdrowy - dodała. Mogła się wypowiadać co do jego kondycji fizycznej, ale tego co z niego kiedyś wyrośnie... to już była inna para kaloszy.
Skinęła głową, przykładając otoczone zieloną chakrą dłonie do rany Ichirou. Szczęśliwie, ta nie była poważna, bardziej szkodząc dumie, aniżeli ciału.
-Nie sądziłam, że nadejdzie dzień kiedy przyjdzie mi cię leczyć - jej wzrok nie odrywał się od rany, gdy pochłaniała kolejne słowa Souei'a. Fakt, że mieli kogoś, kto był w stanie nie tylko widzieć na ogromne odległości, ale również przez materię nieożywioną... była to przewaga nie do przecenienia.
-Gotowe - zakomunikowała pogodnym tonem, unosząc wzrok na ich lidera. Była gotowa przyjąć kolejne polecenia, które zapewne dla jej własnego dobra wiązać się miały z trzymaniem bardziej na uboczu unikając niepotrzebnych obrażeń. Jeżeli będzie mogła i potrafiła wesprze ich w walce, jednakże musiała być rozważna i nie dokładać im więcej pracy po postacią przeszkadzania gdy oni będą związani walką, niż było to konieczne. To co mogła na pewno, to skupić się na obserwacji otoczenia, aby wyłapać możliwie nieproszone niespodzianki, jeżeli takie miały się pojawić. Byli w końcu w miejscu, które było przygotowane na takich nieproszonych gości jak oni.

  Ukryty tekst

[Arii]

13/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Cała trójka w końcu spotkała się przy Kyoushim. Misae doprowadziła dwójkę mężczyzn do stanu sprzed walki. Kyoushi wydawał się trochę skołowany tym, że taka wpadka trafiła się mu przed oczami wszystkich, siedział w ciszy i podziękował Misae za wsparcie. Patrzył się w kierunku skąd dochodziła straszliwa rządzą krwi. Zrobił pierwszy krok w tym samym momencie ruszyła cała trójka. Wiedzieli, że nie ma na co czekać. Na końcu potężnego pomieszczenia widzieli specjalnie wytworzone przejście do korytarza. Souei widział, że ciągnie się na kilka kilometrów, ale w ścianach już nie znajdował żadnych pułapek. Czyżby sam Tygrys nie potrzebował takich zabezpieczeń przed swoją salą tronową? Korytarz oświetlony był pochodniami, dlatego spokojnym tempem mogli przygotować się na to spotkanie.

Szli tak około piętnastu minut. Soeui widział, że to już koniec drogi i że panicz siedzi i na nich czeka. Kiedy weszli do potężnej sali tronowej ze złotym tronem w kształcie tygrysa zauważyli już wszyscy, że na tronie siedział znudzony, dobrze zbudowany, rudy mężczyzna o złotych oczach, z którego zionęła nieprzyjemna aura mordu i chłodu. Dzieliło ich około 30 metrów, wysokość sali była na około 100 metrów w górę i gdy tylko weszli zebrał się z tronu i rozwinął swoje czarne haori, ściągając górną część. Całkowicie się obnażył przed nimi i każdego z nich ogarnął. Zatrzymując oczy na Ichirou. -Niesamowite, że taka osobistość jak, Ichirou-dono, nowy Shirei-Kan Sabaku się tutaj pojawił... Trochę się naczekałem. Przepraszam za te małe tygryski dookoła. Mam nadzieję, że trochę się rozgrzaliście. W końcu jesteśmy w czyimś grobie...- spojrzał się po twarzach tutaj zebranych i rozciągnął -Możecie powiedzieć, jaki cel macie? Oprócz oczywiście rozkazu dla jednego z was od Smoczycy to akurat rozumiem, dlaczego Biały Wilk się zjawił przed moim obliczem.- puścił do niego oczko i szeroko się uśmiechnął. Nie czekał też na reakcję innych i zawiązał jedną pieczęć. I wypluł ze swoich ust szeroką falę ognia na całe pomieszczenie mknącą w ich stronę z niezwykłą szybkością. Biały Wilk widział przez ścianę ognia, dzięki swojemu Doujutsu, również, że ich przeciwnik rozpływa się w powietrzu znikając mu sprzed oczu. Nie wykrywał ani jego chakry, ani jego osoby w tym pomieszczeniu. Przeniósł się gdzieś?

---

Kolejka:
dowolna

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!
Blondyn - klik!
Mężczyzna 1 - klik!
Mężczyzna 2 - klik!
Ekibyo Ryuichi -klik!

[Souei]

Szybko udało im się doprowadzić do porządku i ruszyć w dalszą drogę. Dobrze, że ostatecznie nikomu nie się nie stało i nie powstały żadne kryzysowe sytuacje. Nie tylko utrudniłoby im to końcowe starcie, ale mogłoby też poddać w wątpliwość, czy rzeczywiście są do niego dobrze przygotowani. Wszyscy weszli do tego lochu pewni siebie, natomiast rzeczywistość szybko sprowadziła ich na ziemię i przypomniała, że nie należy lekceważyć żadnego przeciwnika. Souei nie stracił jednak motywacji, lecz postanowił być mniej nonszalancki, co być może w ostatecznym rozrachunku wyjdzie mu na dobre.
Korytarz prowadzący do Tentory istotnie był bardzo długi. Widzenie byakugana na pieprzone kilometry zostało tutaj wykorzystane prawie w pełni, lecz dało im to również czas na złapanie oddechu, skoncentrowanie i przede wszystkim przygotowanie. Matsudzie nie zajęło to długo, dlatego poczekał z tym prawie do samego końca, przy którym zdjął swoje ciężarki treningowe i zapieczętował w małym zwoju, który schował do torby.
- Od razu lepiej. - Powiedział głosem, w którym dało się jednak wyczuć nutkę zdenerwowania, choć chciał pozostać zimnokrwisty jak zawsze. Obserwował przy tym co będą robić jego towarzysze, aby troszeczkę lepiej ich poznać, a także być świadomym tego, co można wykorzystać podczas walki. Ich zgranie było już niezłe, ale mogłoby być jeszcze płynniejsze.
Nie rozmawiając wiele, może tylko gadka-szmatka, dotarli w końcu do światełka w tunelu. Całe szczęście nie musieli pokonywać po drodze innych pułapek czy przeciwników, więc spacer, mimo że długi, upłynął dość szybko. Ryuichi czekał już na nich na tronie, wcale nie onieśmielony przez grupę, która po niego przyszła. Dostrzegł Soueia i Ichirou, na którym skupił większość swojej uwagi. Nic dziwnego, że przez jego obecność lider Ekibyo mógł poczuć się wyróżniony. Marny to jednak zaszczyt pod koniec życia. I tak nikt nie zobaczy tego epickiego starcia, które będzie rozgrywać się głęboko pod ziemią. Ponad ich głowami ziała bowiem wielka pustka, która kończyła się jednak litym sklepieniem, a nie otwartą przestrzenią.
Czasu wystarczyło jednak jedynie na cięte riposty, ponieważ czasu mieli tylko tyle, ile Tentorze zajęło obnażenie się przed nimi. Zaraz po tym w ich stronę pomknęła wielka fala ognia, ale miejsca do uniknięcia było aż nadto. Korzystając ze swojego refleksu, Souei w mgnieniu oka aktywował swój płaszcz błyskawic, aby umknąć technice. Wskoczył na ścianę i pomknął w górę, ponieważ ogień rozlewał się po całej powierzchni pomieszczenia, lecz nie mógł przecież wypełnić całej przestrzeni również w górę. Poza tym, problemem nie była sama technika, lecz fakt, że podczas zamieszania powstałego z wszechobecnym ogniem, Ryuichi rozpłynął się w powietrzu.
- Straciłem go z oczu! - Pazur nie był w stanie dostrzec go swoim byakuganem, lecz mimo to rozpoczął składanie pieczęci do swojego kontrataku. Jeśli tylko przeciwnik gdzieś się objawi, wówczas Matsuda wystrzeliwuje tam swoją technikę. Cały czas pozostawał jednak czujny, zwłaszcza gdy nie był w stanie zlokalizować przeciwnika. Był gotowy na atak z każdej strony, a mięśnie pozostawały cały czas spięte i gotowe do uniku.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

- Jestem równie zaskoczony, co ty - odpowiedział Misae, wzdychając ciężko. Nawet lekkie oberwanie w walce z mafijnymi poplecznikami nieszczególnie przystawało jego osobie. Prawdę mówiąc, Seinin próbował przypomnieć sobie, kiedy ostatnim razem otrzymał coś więcej niż zadrapanie i po chwili zadumy, gdy Misae przywracała go do idealnego stanu, doszedł do wniosku, że to była kwestia bardziej lat niż miesięcy.
Cóż, zimny kubeł wody przydaje się każdemu, nawet komuś takiemu jak Ichirou. Ale nie oczekujmy, że on to głośno przyzna. Zamiast tego był tylko lekki grymas na twarzy – taka jego wersja pokory, a raczej jej braku.
Ruszyli dalej. Po pewnym czasie przemarszu, tym razem pozbawionego już zaskoczeń i niebezpieczeństw, trafili do - wydawało się - celu ich wyprawy. Asahi nie widział wcześniej na swoje oczy Ryuichiego, ale wiedział mniej więcej, jak wygląda. Kolor włosów i przede wszystkim rzadko spotykane, złote ślepia utwierdzały tylko w przekonaniach.
– A dzień dobry – rzucił tonem niemal przyjaznym, układając usta w coś na kształt uprzejmego uśmiechu i nawet kiwnął głową, jak przystało na człowieka o wielkiej kulturze. – Tak się złożyło, że Yoichi, twój syn, poprosił o drobną przysługę. Zemstę, znaczy. Wspomniał coś o gwałcie na jego matce i... – urwał, bo nie było sensu kończyć. Gospodarz nie miał ochoty na konwersację. Zamiast tego – ogień z paszczy, zniknięcie w powietrzu. Typowa gościna.
Nadeszła więc pora na przestawienie się w tryb bojowy. Sabaku zareagował możliwie szybko, wypuszczając piach z gurdy, by stworzyć zaporę przed ogniem, chroniąc całą drużynę.
- Potrzebuje chwili spokoju, osłaniajcie mnie - oznajmił do reszty, pozostając wciąż za piaskową zasłoną, która miała być dodatkowym gwarantem bezpieczeństwa. Sam natomiast na moment zamarł w bezruchu, stojąc ze złączonymi dłońmi. Mimo zawieruchy wokół starał się odciąć od świata zewnętrznego, a otworzyć na coś, co było zgoła niewidoczne i nienamacalne - otaczającą ich wszędzie naturę chakry. Nie był to pierwszy raz aktywacji Seinin Modo w warunkach bojowych, ale nie podchodził do sprawy lekceważąco. Wiedział, że tą surową energią nie ma żartów. Pozostawił więc inicjatywę drużynie, sam zanurzając się w krótkiej, ale intensywnej medytacji. Gdy znów otworzy oczy – będzie gotów.

  Ukryty tekst

[Misae]

Na słowa Ichirou posłała mu tylko drobny, pocieszający uśmiech. Nie miała wątpliwości, że takie wydarzenie mogło być dla niego faktycznie niczym powrót wspomnieniami do bardzo dawnej wersji Ichirou, która nie była jeszcze bohaterem narodowym, a zwykłym szarakiem, który dopiero rozpoczynał swoją historię jako shinobi.
Nie.
Ichirou na pewno nigdy nie był szarakiem, nawet jako dziecko, które dopiero uczyło się jak składać pieczęcie i którą stroną trzymać kunai pewnie odbiegał od reszty. Jakby się nad tym zastanowić obraz małego pustynnego chłopca na początku drogi mógł być naprawdę urzekający, jednak nie był to temat do skupienia na ten moment, zwłaszcza, że bardzo szybko dotarli do moze ostatniego przystanku.
Podczas krótkiej i niestety mało treściwej wymiany zdań Misae pozostawała w ciszy. Jedyny powód, dla którego sama została wciągnięta w to ludobójstwo... a dokładnie dwa powody stały obok niej - Ichirou i Kyoushi byli zmotywowani by tu przyjść i bardzo im zależało, to jako dobra przyjaciółka zamierzała im towarzyszyć i przyłożyć małą cegiełkę do tego aby pozostali w jednym kawałku... a że przy okazji mogła pomóc Souei'owi, którego poznawała i lubiła coraz bardziej również wpisując go w grupę ludzi, których określała mianem przyjaciół, była to tylko kolejna zaleta. Poza tym musiała przecież mieć oko na właściciela knajpki, bo uszaty Tomoe nie wybaczyłby jej nigdy gdyby ulubiony dobrodziej nagle przestał mu gotować.
"osłaniajcie mnie". Pięknie. Jeszcze wzieło Ichirou na żarty w momencie do tego nieodpowiednim. Kyoushi był mistrzem daleko idącej ofensywy. Souei... dopiero miała pierwszą okazję przyjrzeć się jego stylowi, a nie zamierzała wyrokować za wcześnie. No i ona. Tak. Kyoushi i Souei sobie poradzą. Chociaż niepokojący był fakt, że przeciwnik zniknął i to na tyle skutecznie, że nawet wzrok Souei'a, który do tej pory był ich największą przewagą przestał nią być. Ale... przecież nie mógł tak po prostu zniknąć. Nie było wątpliwości, że jest to sprytny wybieg, aby w jakiś sposób zaatakować ich ponownie z zaskoczenia.
Złożyła dłoń w pół pieczęci barana aby skupić się na moment na swoim zmyśle sensorycznym. Nie wiedziała do jakiego stopnia jego wzrok Souei'a działa, więc nie zaszkodzi wspomóc się dodatkowym zmysłem. W głowie starała się odtworzyć moment zniknięcia. Zasłona Ichirou z jednej strony stanowiła dla nich obronę a z drugiej ograniczała widoczność na to co działo się za nią. Na ten moment nie pozostawało nic innego jak pozostać skupionym i postarać się rozgryźć co zaszło w sali tronowej na moment przed zniknięciem ich przeciwnika.

  Ukryty tekst

[Arii]

14/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Wszyscy nagle się spięli. Souei wystrzelił w swojej zbroi na ścianę szukając przeciwnika. Wspinał się po niej i próbował odnaleźć przeciwnika. Nic nadal nie widział, ale był przygotowany na ewentualne odkrycie, gdzie się skurczybyk chował. Misie stała przy Kyoushim i Ichirou, który za dużo nie robił tylko obserwował. Ściana piasku odgrodziła ich od jeszcze większego pola widzenia , ale Pustynny Książę coś szykował. Odciął się całkowicie od rzeczywistości i z zamkniętymi oczami po prostu stał. Jego trójka kompanów dzięki swoim umiejętnością widziała jak wokół niego zbiera się przedziwna chakra i do niego wchodzi. Całe jego ciało było spokojne i jakby kojące.

Ale nie mogli Zapominać, że są podczas walki i właśnie dochodziło do starcia się dwóch technik, które o siebie napierały. Potężny płomień zdążył się z piaskową ścianą. Trzeba było przyznać, że umiejętności Ichirou były niebywałe, aby powstrzymywać takie ataki. Misie próbowała swoim trzecim okiem przebadać teren. Zniknięcie przeciwnika nie wróżyło nic najlepszego, dodatkowo analizowała wszystko co było możliwe, ale nic na to nie wskazywało, żeby mogła coś dostrzec. Kyoushi podskakiwał na paluszkach, nie mogąc się doczekać starcia z tym monstrum.

Ichirou czuł, że jest bliski dokończenia swojej tajemnej techniki, ale poczuł jak coś niewidzialnego wbija się w jego prawy bok. -Sądziłeś, że ci na to pozwolę?- i nie usłyszał nawet końca tego zdania i leciał już w stronę Kyoushiego. Z powietrza nagle pojawił się wyszczerzony przeciwnik napinający wszystkie swoje mięśnie. Kyoushi widząc tą wyszczerzoną minę wystrzelił w jego stronę ze swoim ostrzem. Z poślizgiem pod lecącym Ichirou zamachnął się ostrzem tuż przed przeciwnikiem. Ten jeszcze bardziej się wyszczerzył, bo już odskoczył i rozbłysnął niebieską błyskawicą, wyglądał tak samo jak Souei na ścianach. -Jackpot.- i w Kyoushiego trafiła błyskawica Denkō Noroshi, która Souei wystrzelił widząc ruch swojego przeciwnika. Ale nie spodziewał się, że Kyoushi wystrzeli tak szybko.

Ichirou otrzymuje 1x ranę lekką

  Ukryty tekst

Kyoushi otrzymuje 1x ranę lekką

  Ukryty tekst

Ale przeciwnik już machał do Soueia. -Będziesz tak stał i się opierdalał? Wydajesz się jedynym mocnym przeciwnikiem z tej zgrai. Poza tym... chyba masz za co mi płacić, Biały Leniwcu. Przestań tak biegać i chodź się napierdalać.- wyszczerzył się jeszcze bardziej. Nie interesował go biegnący w jego stronę Kyoushi z wkurwioną miną. Jego zainteresowaniem był tylko Souei, do którego zaczął właśnie biec, jak błyskawica i rozmazywał mu się w powidokach. Był szybszy od niego i Kyoushiego. Na jaki plan teraz wpadną?

---

Kolejka:
dowolna

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!
Blondyn - klik!
Mężczyzna 1 - klik!
Mężczyzna 2 - klik!
Ekibyo Ryuichi -klik!

[Misae]

Co prawda nie tak zdziwiona jak zapewne Ichir, patrzyła jak technika cesarza słońce zostaje przerwana, a chakra natury rozpływa się dookoła. Moment później Kjosz również oberwał. Nikt z obecnych się tego nie spodziewał. Może była to kara za pychę? Za to, że chyba nikt tak naprawdę nie zakładał, że cokolwiek złego może się wydarzyć.
Misae nie była pewna co ma zrobić. Zerknęła na Ichirou i Kjosza, jeżeli wykazali potrzebę aby opatrzeć ich rany nie będzie z tym zwlekać, aczkolwiek wątpiła aby teraz kiedy byli związani walką mieli na to czas. Ku chwilowej uldze białowłosej ich przeciwnik na ten moment nie był zainteresowany jej osobą. Nie zamierzała narzekać na taki obrót spraw. Ona była tam tylko płotką. Nikim więcej. Nic dziwnego, że wolał skupić się na tym kto mógł stanowić dla niego wyzwanie. Taka sytuacja miała pewną zaletę. Mogła spróbować wykorzystać aby może zdobyć odrobinę przewagi dla towarzyszy. Wszak była tu by wspierać z tyłu i nie skupiać na siebie żadnej uwagi.
Pomysł na postępowanie był prosty. Obserwując przeciwnika wybrać moment, w którym będzie pewna, że go dosięgnie techniką złożyć pieczęć tygrysa i posłać w kierunku przeciwnika impuls chakry. Nie wiedziała czy będzie wystarczająco silna aby utrzymać go w technice, ale może chociaż uda jej się choć na moment rozproszyć go i wykupić kilka minut dla Souei’a, który został obecnie kolejnym celem Tygrysa.
Pozostała jej uwaga była skupiona na obserwacji i ewentualnym unikaniu nadchodzących ciosów… nie żeby uważała, że sobie poradzi - była obiektywna, ktoś kto z taką łatwizną dopadł Ichirou i Kjosza wykraczał poza jej umiejętności bojowe, lecz zawsze należało walczyć.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Warunki na zebranie energii natury były prowizoryczne, ale wejście w Tryb Mędrca nie tylko zwiększało siłę bojową, ale również umożliwiało wyczuwanie chakry w otoczeniu, co w przypadku znikającego wroga mogło okazać się nieco pomocne. Niestety, jak się okazało, postawienie ściany piaskowej wokół zespołu było niewystarczające, by zapewnić sobie chwilę spokoju. Seinin był już blisko uruchomienia swojej sekretnej mocy, jednak w pewnym momencie coś kompletnie zachwiało jego koncentrację - niespodziewany atak lidera mafii, który w jakiś sposób pojawił się tuż obok.
Coś niewidocznego ubodło go w prawy bok. Atak nie był wielce poważny w kontekście obrażeń czy bólu, ale nie można go było całkowicie zignorować. Nie w momencie, w którym Sabaku potrzebował absolutnego skupienia i zamarcia w bezruchu.
Zaklął cicho pod nosem. Szef Ekibyo bawił się nad wyraz dobrze, kiedy Klepsydra mimo przewagi liczebnej wydawała się skonfudowana. Mogłoby się wydawać, że przed tą grupą śmiałków nie ma już prawdziwych wyzwań, ale jednak wciąż po świecie rozsiane były jednostki, które mogły im stawić opór. No, przynajmniej na chwilę...
Nikt przecież nie powiedział, że to ostatnie ich słowo. Ichirou zamierzał dokończyć pierwotny plan, korzystając z okazji, że uwaga została przeniesiona na Soueia.
- Zaraz wracam, muszę siku - rzucił cicho do towarzyszy, żeby nie myśleli, że ich przywódca dał dyla i zostawił ich na pastwę potężnego wroga.
A potem rozpłynął się w powietrzu.
Przeniósł się do Neko no Tani - krainy kotów, gdzie wcześniej zostawił pieczęć Hiraishin. Potrzebował warunków do wejścia w Tryb Mędrca, a nie chciał już ryzykować kolejnym wytrąceniem z równowagi i utratą cennego czasu. Zjawiając się w nowym miejscu, przeszedł od razu do działania. A raczej nie-działania, czyli utrzymania pozycji medytacyjnej, skupiając się w całości na gromadzeniu energii z otoczenia, traktując swoje ciało jako zbiornik, w którym musiał idealnie zbalansować swoją chakrę z zebraną chakrą natury.
Niestety stracił na moment wgląd w zmagania reszty Klepsydry. Powinni wytrzymać. Ichirou nie potrzebował jedynie chwili, by do nich wrócić.

  Ukryty tekst

[Souei]

Kto by pomyślał, że ogromna fala ognia, paląca wszystko na swojej drodze będzie pełniła formę jedynie rozgrzewki przed prawdziwym starciem? Souei uciekł na ścianę, gdzie nie dosięgnęło go ani wrogie jutsu, ani na szczęście, kolejne atak wroga. Czy Matsudę uratowało to, że oddalił się od swojej grupy? Widział, jak Ichirou zbiera chakrę natury, co mogło być naprawdę interesujące. Takie inne od tego, w jaki sposób wykorzystywał ją Pazur. Nie było w tym nic dzikiego ani pierwotnego jak Senninka. Seinin posługiwał się nią inaczej - był w pełnej harmonii z otaczającym światem. Przynajmniej dopóki nie dostał silnego kuksańca, który zupełnie wybił go z tego medytacyjnego rytmu. Romantyczny obraz rozproszył się natychmiast, a Sabaku razem z Kyoushim wylądowali kilka metrów dalej. Całe szczęście, że Ryuichi oszczędził Misae, która na razie znajdowała się poniżej jego radarów zagrożeń. Może to i lepiej, uderzanie mocno było ich domeną, ona miała zupełnie inną rolę w tej drużynie, więc dobrze, że nie rzucił się na nią z pięściami.
Ichirou puffnął na chwilę z pola walki, co było dość zaskakujące, ale Matsuda wiedział, że tamten po prostu nie uciekł. Być może chciał dokończyć to co zaczął, a może powróci z decydującym atakiem dopiero na finał, tak jak robią to bohaterowie. Niemniej jednak oznaczało to, że przy nieobecnym Kyoushim, uwaga przeciwnika skupiła się chwilowo na samym tylko Soueiu, który nie miał póki co innego planu, niż skorzystać z zaproszenia przeciwnika. Uniósł w górę kącik ust.
- Uważaj o co prosisz! - Krzyknął do niego, gdy Tentora nacierał na niego w bliźniaczo wyglądającej zbroi błyskawic. Był szybszy, ale to jeszcze o niczym nie rozstrzygało. Souei bowiem miał w rękawie asy, które zamierzał teraz wyciągnąć za jednym razem.
Jego włosy skróciły się i nastroszyły, wzrok stał się bardziej dziki, a spod ubrania przy szyi zaczęły wyrastać strzępy futra. Jego nogi zmieniły kształt na bardziej wilczy, dając mu dodatkowy zastrzyk szybkości. Dobył dwóch metalowych kastetów i aktywował Chidorigatanę na obu. Ruszył na swojego oponenta, aby wyjść mu na przeciw bez żadnego respektu. Chciał starcia i pokazu siły, to proszę bardzo. Matsuda nie bał się ani odrobiny, jego umysł kipiał teraz od adrenaliny, podsycany dodatkową aktywacją Przemiany. Wyczekiwał jeszcze odpowiedniego momentu, gdy dzieliły go trzy, cztery metry od przeciwnika. Do całego swojego arsenału dołożył jeszcze dwie techniki. Chidori Nagashi dookoła siebie i Raiton: Kōken prosto w Ryuichiego. Mając perfekcyjną kontrolę chakry, można było pozwolić sobie na szastanie technikami na prawo i lewo, zwłaszcza tymi, które nie wymagały składania pieczęci. Kombinacja wszystkich tych technik miała dopaść go pierwsza, tuż przed tym, gdy Souei wymierzy mu pierwszy cios. Był gotowy na wymianę, lecz tak naprawdę spodziewał się swojej serii wymierzonej w ciało oponenta.

  Ukryty tekst

[Arii]

15/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Walka dopiero się rozkręcała. Każdy chciał dodać coś od siebie w tym starciu, ponieważ przeciwnik nie okazał się łatwym i pokazywał im coraz bardziej wskazujący palec, co dwóch samców alfa denerwowało najbardziej. Souei zamierzał przyjąć rękawice a Ichirou postanowił nabrać sił w innym kraju z dala od ludzkich oczu. Ryuichi nie zwracał na to uwagi. Zainteresował się swoim głównym celem, który się przeobrażał. Wyszczerzył się - walka dopiero się zaczynała. Jakby z zachwytu podskoczył i szybkim ruchem ściągnął coś z nóg. Coś potężnie łupnęło o ziemię, a ten wyleciał jeszcze bardziej do przodu. Po czym, gdy zauważył przyspieszenie przeciwnika odskoczył w bok składając pieczęć Tygrysa i wypluł potężną falę wody wprost w Soueia tworząc wokół siebie półokrąg po 5 metrów zasłony ściany wody odcinając się od niego z trzech stron. Czyżby obawiał się Wilkołaka, który zamierzał wykorzystać pełnię swoich możliwości w tej walce? Wyglądało to jak akt desperacji z jego strony. Dodatkowo Koken trafiło w ścianę wody rozpraszając się na niej i nabierając jeszcze więcej siły. Rozpędzony Souei miał jeszcze szansę wyhamować i zmienić swoje plany, ponieważ przeciwnik skupiał już kolejną porcję chakry. Zamierzał wykorzystać swoją szybkość i skoczył nad Niebiańskim Tygrysem wykręcając w powietrzu i tnąc w nim wprost przez prawy bark Ryuichiego. Krew trysnęła przez kilka metrów a sam Tygrys zasyczał. Wystawił dłoń przed siebie zbierając w niej chakrę. Wokół całej jego ręki zaczęły zbierać się serpentyny wody. Jedyne co jego przeciwnik w tym czasie zrobił to odskoczył, aby się od niego oddalić. Właśnie teraz szala wygranej przechyliła się znowu dla Klepsydry, która była głodna jak wilk tej wygranej... I już Souei mógł poczuć smak krwi swojego przeciwnika, który patrzył się nad niego z dziwnym zachwytem i psychopatycznym uśmieszkiem.

Souei zauważa, że przoduje w szybkości nad swoim przeciwnikiem.

Zapraszam Ichirou spowrotem w 15 turze - miejmy nadzieję, że ostatniej

---

Kolejka:
dowolna

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!
Blondyn - klik!
Mężczyzna 1 - klik!
Mężczyzna 2 - klik!
Ekibyo Ryuichi -klik!

[Ichirou]

Zniknięcie z pola walki w środku starcia nie było szczytem elegancji, ale Ichirou nie przejmował się pozorami. Trochę przewrotnie, ale musiał w tej chwili trzymać kciuki za przeciwnika i za to, że walka się nie zakończy zanim wróci. Kilkusekundowe wakacje lidera wyglądałyby wówczas co najmniej żałośnie.
Ale teraz myśli o przebiegu starcia były odległe. Całą swoją uwagę skierował na coś innego – chłonięcie energii natury. Odetchnął głęboko, wyciszył się. Świat stał się rozmazanym, nieważnym tłem. Liczyła się tylko pulsująca wokół chakra: dzika, potężna, nieokiełznana. Miał ją ujarzmić, nie siłą, a cierpliwą precyzją.
Ten proces nie trwał długo, ale wymagał absolutnego skupienia.
Po tym krótkim czasie skupienia, w którym jego chakra z tą natruy stały się idealnie wyrównaną mieszaniną, otworzył ślepia, które nabrały zwierzęcej prezencji, a wokół nich objawiły się złote obwódki. Ta niepozorna zmiana wyglądu ukrywała w sobie niezwykłą zmianę w sile Seinina.
Bez dalszej straty cennego czasu wrócił na pole walki. Jako znacznik do przenosik wybrał kunai w posiadaniu Misae. Wybór był oczywisty. Souei był w ferworze walki, Kyoushi równie nieprzewidywalny. Misae, jak zawsze, stanowiła bezpieczną przystań.
Gdyby inicjatywa grała jeszcze po jego stronie, to po błyskawicznym rozeznaniu się w sytuacji przeszedł do działania. Bez zawahania wypuścił ze swojej gurdy piach, który - wsparty mocą Senjutsu - poruszał się szybciej i precyzyjniej niż kiedykolwiek wcześniej. Piach ten skierował na Ryuichiego w prostym celu - złapać i spętać.

  Ukryty tekst

[Souei]

Walka szybko się rozkręciła i na szczęście nie były to szachy czy zabawa w kotka i myszkę. Dobrze, że początkowy fortel ze zniknięciem był tylko sposobem na zbliżenie się do przeciwnika, a nie stał się upierdliwą taktyką, przez którą Klepa musiała przeklinać pod nosem. Teraz szli już na całego, więc Souei nie zasypiał gruszek w popiele. Błyskawice skakały wokół niego jak oszalałe, na co w odpowiedzi przeciwnik zdjął swoje ciężarki treningowe. Matsuda dobrze znał tą taktykę, więc wiedział czego się spodziewać. Nagły wzrost szybkości był jednak niewystarczający. Tentora próbował bronić się technikami, co zmniejszyło wymiar kary do minimum. Pazur doskoczył do niego, rażąc błyskawicami z obu podtrzymywanych technik i zadając cięcie jednym ze swoich kastetów. Napoczął swojego przeciwnika, co dodało mu nieco pewności siebie i przekonanie, że rzeczywiście jest w stanie przytłoczyć lidera Tygrysów i nie ma w tym żadnej sztuczki.
Souei nie przestawał. Ani na chwilę nie przerwał działania żadnej ze swoich technik. Jeśli Ryuichi dalej był w zasięgu którejś z nich, nie powinien przestać być rażony prądem nawet na chwilę. Matsuda był przekonany, że nawet jeśli nie od razu, to ten ciągły atak w końcu odniesie jakiś efekt i dołoży swoją cegiełkę do końcowego zwycięstwa. Dokładnie widział swoim byakuganem przepływ chakry w ciele przeciwnika. Był w stanie dostrzec to, że przygotowuje on kolejną technikę. Dzieląca ich odległość była jednak na tyle mała, że Jugo wciąż był w stanie przeszkodzić mu w jej wykonaniu. Doskoczył do swojego przeciwnika, unikając przy tym wszystkiego, co mogło w niego zostać wystrzelone. Jeśli Tygrys byłby w stanie dokończyć wykonywanie jutsu zanim znowu oberwie, wówczas Souei musiał być gotowy na unik. Nie unikał jednak w tył, lecz na boki i w kierunku przeciwnika, chcąc jak najszybciej skrócić do niego dystans. Jeśli mu się to uda, wówczas podbija rękę przeciwnika kastetem z aktywną Chidorigataną, chcą przekierować wykonywane przez niego jutsu gdzieś w powietrze. Jeśli to by się udało, Matsuda kontynuuje swoje natarcie pełne błyskawic (dwa aktywne jutsu ofensywne), uderzeń i czystej, niepowstrzymanej agresji. Poczuł krew i zamierzał doprowadzić to do końca jak najszybciej. Cały czas kontrolował swoje otoczenie, więc jeśli zauważył powrót Ichirou i wykonywane przez niego techniki, wówczas stara się skoordynować z nim swoje ruchy, aby razem szybko i sprawnie zneutralizować, a potem zabić przeciwnika.

  Ukryty tekst

[Misae]

Trudno jej było ocenić czy jej technika zadziałała. Choć tak naprawdę, nie musiała sobie zaprzątać tym głowy. Souei, wywołany przez Tygrysa do tablicy nie zamierzał zawieść swojego przeciwnika i bardzo szybko nie tylko wyrównał szanse w pojedynku, ale i wyszedł na bezapelacyjne prowadzenie. Choć Misae nie zamierzała opuszczać gardy zdecydowała się, że oszczędnością chakry i czasu będzie po prostu skupić się na obserwacji i oszczędzaniu energii na ewentualne później - może będzie trzeba kogoś podleczyć, może będą chcieli by przebadała głowę szefa mafii. To były jej obowiązki. Wspierać z tyłu i nie przeszkadzać w bezpośredniej walce zwłaszcza, że jej nieprzemyślane wepchnięcie się mogłoby skutkować rozproszeniem, któregoś z sojuszników.
Troski rozmyły się tym bardziej kiedy zaraz obok pojawił się Ichirou, którego obecność dodawała tylko pewności, że szala w tym pojedynku jest nieodwracalnie przesunięta na szalę Klepsydry. Jej zostało obserwować walczących i pilnować czy w otoczeniu nie szykują się jakieś nieprzyjemne niespodzianki.

  Ukryty tekst

[Arii]

16/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Souei nie zatrzymywał się na ani sekundę, gdy tylko jego przeciwnik wystrzelił do tyłu ten wystrzelił za nim. Ryuichi syknął i zamachnął się dłonią, w której kumulował chakrę. Ale przemieniony shinobi nawet nie zamierzał się dać zaatakować kolejną techniką przeciwnika. Widział, że Ryuichi odczuwał skutki paraliżu, nie był tak szybki a jego ruchy wydawały się drętwe. I taki też był ruch ręką owianą wodą. Przed nią zaczęło tworzyć się lustro, ale Wilk postanowił po prostu ciąć kastetem z chidorigataną. Cios nie był taki zwykły, nie tyle odbił dłoń do góry co przeciął ją i odrzucił wysoko w powietrze. Tentora wytrzeszczył oczy, jego ciągłe stawianie oporu opadało. Paraliż nadawany jego ciału przez dwie agresywne techniki obronne przeciwnika nie umożliwiały mu kolejnego uniku.

W między czasie na pole walki wrócił Ichirou w całkowicie innej formie. Zarówno Souei, jak i Misae czuli różnicę w Pustynnym Księciu, który bez zastanowienia się poruszył dłońmi wystrzeliwując swój piasek. Tentora za bardzo skupił się na swoim przeciwniku i nie zauważył tego powrotu, dlatego widząc jak Souei odskakuje do tyłu myślał, że będzie miał gotową furtkę, aby coś zrobić... Niestety... Nagle został schwytany przez piasek. Tego tym bardziej się nie spodziewał... Całe jego ciało zostało spętane przez Ichirou... I nagle ni stąd, ni zowąd, w pierś Niebiańskiego Tygrysa wbiło się ogniste ostrze. Kyoushi wraz z odpalonym Sharinganem wbił się w niego od tyłu. Ryuichi splunął krwią przed siebie. W jego oczach powoli pojawiała się mgła. -T-tak... myś-ślałem... wasz pe-pełen pot...jał... był te-go... war...- zachłysnął się swoją krwią... To był koniec... ale jeszcze dyszał.

---

Kolejka:
dowolna

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!
Blondyn - klik!
Mężczyzna 1 - klik!
Mężczyzna 2 - klik!
Ekibyo Ryuichi -klik!

[Ichirou]

Gdyby tylko ferwor walki na to pozwalał, właśnie odetchnąłby z ulgą, bo w trakcie jego mikro nieobecności potyczka mafijnym bossem nie dobiegła końca. Seinin mógł więc podbudować swoje ego, prezentując swoje nowe oblicze - drobne zmiany w wyglądzie, ale ogromne w sile i ilości kotłującej się w nim chakry.
Pięć minut (a raczej sekund) Ryuichiego miało zatem swój finisz. Teraz nadeszła pora Klepsydry, która w pełni odpalona okazała się totalnie skutecznym zespołem. Po mocarnych atakach Soueia, piachu Ichirou, który nie dawał szans na ucieczkę, i wreszcie ognistym ciosie Kyoushiego nie było czego zbierać. No, może coś tam było, ale szef Ekibyo już dogorywał.
- Przyznam szczerze, że nie przygotowałem na ten moment żadnej przemowy. Możemy już kończyć, prawda? - rzucił spojrzeniem po swoich towarzyszach, strzepując jakieś drobiny pyłu z ramienia. Zatrzymał spojrzenie na Matsudzie, bo w sumie on jako zakapior przeciwnej mafii mógł mieć jeszcze coś do przekazania.
Jeżeli rozmówki z przegranym zostały zakończone, subtelnym gestem dłoni zalecił dobicie go. Sabaku kucnął po tym przy ciele i zabrał Ryuichiemu jakiś pierścień, wisior, zdobiony kunai - cokolwiek, co było najbardziej charakterystyczne i nadawało się do przekazania Yoichiemu jako dowód na dopełnienie zemsty.
- Możemy się stąd zawijać. No chyba, że chcesz coś jeszcze pomyszkować? Rozwalamy tę dziurę do końca? - rzucił do Soueia, dając mu decyzję do podjęcia. Jeżeli była potrzeba, to podziałał piaskiem, by zdewastować trochę rzeczy, czy zasypać wszystko morzem kwarcowym ziaren.
Upewnił się tylko swoim sensorem Trybu Mędrca, że w okolicy już nie ma żadnych przeciwników.
- Ma ktoś może średni zwój? Zabierzemy ciało, Misae je przebada w leśniczówce na spokojnie - zasugerował. Jeżeli ktoś podał mu zwój, to zapieczętował ciało. W innym przypadku po prostu owinął martwego w piaskowy kokon i w ten sposób planował przemieścić się z zespołem w bardziej ustronne miejsce, gdzie mogli przegadać temat.

  Ukryty tekst