Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Kuroi
NAZWISKO: Kuma
SZCZEP: Sabaku
WIEK [DATA URODZENIA]: 28
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 187cm | 88kg
RANGA: Dōkō

APARYCJA
WYGLĄD: Na pierwszy rzut oka wygląda raczej niechlujnie. Rozczochrane włosy, lekki zarost okalający twarz, jednak przyglądając się temu bliżej, widać pociągnięcia grzebienia, który rozczesał przedziałek znajdujący się lekko z lewej strony jego głowy. Nastroszone włosy o barwie zbliżonej do brązu mają pewne przebłyski czerwonych kosmyków, może nawet rudych. Gdyby była ich większa ilość, doskonale kontrastowałyby z mocno zielonymi ślepiami, widniejącymi pod ściągniętymi brwiami. Pomiędzy nimi znajduje się dosyć długi, zadarty nos. Jego rysy są bardzo wyraziste, podkreślone jeszcze przez przyciętą krótko bródkę. Nie rzuca się mocno w oczy, jest bardziej dopięciem ostatniego guzika, wisienką na torcie, bez której całość nie wyglądałaby tak dobrze. Jest dosyć wysoki, postawny, jednak nie przesadnie umięśniony. Co wcale nie oznacza, że osobnik ten jest zaniedbany. Widać ślady cyklicznego treningu odciśniętego na wypchniętej ku przodowi klatce, na której rysują się zarysy sylwetki.
UBIÓR: Nosi się raczej nietypowo, jeżeli ma się na myśli shinobi. Zamiast czarnego ochronnego płaszcza, nosi bardziej wyjściowy, kolorem zbliżony do brązowego. Sięga on w okolice kolan zasłaniając sporą część sylwetki mężczyzny. Nie jest on jednak dopięty pod samą szyję, kwestie wygody nie pozwalają na to, dlatego też prześwituje spod niego niebieski sweter, krojem przypominający golf, jednak przyjemny w dotyku. W tym zazwyczaj jest widziany, nie krępuje ruchów i jest dosyć ciepły, dlatego też stanowi niejako podstawie jego ubioru. Dodatkowym elementem ubioru jest luźno ułożony ciemny szal, sięgający mniej więcej do pasa. Kwestia czysto estetyczna można by rzec, jednak dla człowieka przyzwyczajonego do gorąca chłodne wieczory nie należą do najprzyjemniejszych.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: delikatne czerwone przebarwienia na włosach

OSOBOWOŚĆ
CHARAKTER: Zazwyczaj zamknięty w sobie, jednak nie pogardzi rozmową z kimś, kto go zaciekawi. Zdarza się być nerwowy, nie przywykł do tego, że coś jest przed nim ukryte, dlatego niezmiernie go to denerwuje. Przywykł do spokoju, ciszy, chociaż czasem zdarza mu się być niesamowitym gadułą. Jeżeli jednak tego nie robi, to uważnie słucha swojego rozmówcy, lub jego barwie głosu, na którą szczególnie zwraca uwagę. Jest typem wędrowca, który nie może znaleźć swojego miejsca, błędny rycerz polujący na swojego smoka, który jest poza jego zasięgiem.
NAWYKI: Często przysypia w miejscu publicznym, zdaje się być nieobecny myślami, czasami przy dłuższym okresie niepalenia trzęsą mu się ręce.
NINDO: Trzymaj przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej.
HISTORIA: Dzień jak co dzień, późną porą w barze na obrzeżu małej mieściny stał bar, do którego uczęszczało głównie kilku stałych bywalców. Nieznajomych witano tam niechętnie, ludzie podnosili zmęczone po całym dniu spojrzenia, oprowadzając takich osobników do momentu, gdy nie usiedli na przysłowiowych czterech literach. Stan piwniczki z alkoholami nie był może wyjątkowo urozmaicony przez egzotyczne trunki, jednak dało się tu wypić ulubiony kufel piwa, czy też sake pod koniec dnia. Na pierwszy wybór zdecydował się właśnie nowoprzybyły do baru człowiek. Usiadł przy kontuarze podwijając wcześniej długi płaszcz, położył na blacie papierośnicę i odebrał trunek. Wypił trochę, próbując się nie krzywić. Dawno nie miał niczego w ustach, a produkt nie był pierwszej klasy. Zimny płyn rozlał się po jego wnętrznościach wstrząsając nim lekko. Uśmiechnął się pod nosem, miał spuszczoną twarz, więc raczej nikt tego nie widział. Nie robiło to jednak żadnej różnicy, wszyscy byli zajęci sobą. Tacy ludzie jak on przychodzili, odchodzili a mieszkańcy żyli dalej w swoim małym społeczeństwie. Mężczyzna rozejrzał się po pułkach, zerknął na barmana, który splunął do szklanki i począł ją przecierać, pucować. Skierował dłoń ku swej papierośnicy, jednak właściciel pokręcił przecząco głową. Niby zajęty swoim zajęciem, a jednak obserwował wszystkich uważnie. Jednych był bardziej pewien i to właśni ci mieli najwięcej swobody, drugich jednak traktował z dystansem, nie pozwalał na panoszenie się po jego lokalu. Przybysz westchnął głośno i schował metalowe pudełko do kieszeni. Dokończył trunek, położył kilka monet na blacie i poprosił o następną porcję. Ułożył się teraz wygodnie na krześle, wyjął notatnik, na którym ząb czasu odcisnął już swoje piętno i zaczął kartkować od początku. Wiele wpisów było pokreślonych, pełnych złości i agresji, co widoczne było nawet dla niewprawnego czytelnika. Wyjął małe piórko i zamoczył je w atramencie, po czym zaczął pisać… Gdy już skończył notowanie, wyczyścił w szmatkę pióro, zamknął pojemniczek i miał już je chować do kieszeni, gdy coś go tknęło. Wypił parę łyków piwa, które zdążyło już wypuścić nieco zamkniętego w sobie gazu, a także ocieplić się delikatnie. Wtem otworzył na pierwszej stronie dziennik, w którym wcześniej pisał i wczytał się w starannie nakreślone znaki na papierze.

WPIS ZERO:
To dziś jest ten wielki dzień, oficjalnie mogę nazywać się shinobi, chociaż wielu podejdzie do tego sceptycznie. Matka jednak byłaby dumna, gdyby jeszcze była wśród nas. Jej mały chłopiec, jak lubiła mnie nazywać wyrósł już trochę i zaczynał swoją drogę, po której miał podążać. Dopiero wróciłem do domu, emocje już stosunkowo opadły, jednak nadal czuję to przyjemne mrowienie w skroniach, które mówi „idź dalej”. Nie jestem jednak pewien na ile dobrze postąpiłem. Czemu poszedłem w Twoje ślady mamo? Mimo tego, że to przez nie Twoja ścieżka się zakończyła, a ojciec ją odradzał raz za razem negując wszystko, czego mnie nauczyłaś do tej pory. Miałem potencjał, nadal go chyba mam, wiedzieliśmy o tym oboje i nie zamierzam go zmarnować na pracę jako handlarz. W owych czasach nic nie jest bezpieczne, zwłaszcza ludzkie życie, na które czyhają wszyscy. Tym wpisem zacznę swoją opowieść, będę zbierać swoje wspomnienia, by przekazać je pewnego dnia dalej. Może ktoś czytając te brednie wyciągnie jakieś wnioski, może mój przykład pomoże mu, lub jej..? Tego nie wiem, jednak chciałbym się tego dowiedzieć. Na zawsze Twój, Kuma.
[…]

WPIS CZTERY:
Dopiero wstaje, słońce jeszcze nie wstało, czuje się jak kogut, który ma zapiać i pobudzić wszystkich domowników, by zabrali się w końcu do swoich codziennych zajęć. Jednak jest za wcześnie, ciemno. Czuję pot, nawet teraz, gdy jeszcze to piszę. Wchłonął się już w moje ubranie, delikatnie je przesiąknął i zostanie przynajmniej do rana. Jestem zmęczony, jednak przy niewielkim świetle piszę ten wpis. Miałem sen, a raczej koszmar. Nie miał to być mój sennik, jednak dawno się tak nie czułem. Jakby coś przeszyło moje ciało na wskroś, rozrzuciło na kawałki niczym cerber mięso, a później złożyło do całości. Jednak przechodząc do sedna. Widziałem starca, siedział on pośrodku niczego, wsparty o kiju i przyglądał mi się z oddali. Nie ruszaliśmy się z miejsca, jednak coś nas zbliżało do siebie. Jakby ziemia ruszała się spod naszych stóp. Nie bałem się go, nie wyglądał groźnie, do czasu, gdy nie spojrzałem w jego ślepia. Były puste. Dosłownie, oczodoły były puste, brak gałek był przerażający. Jednak przyglądał mi się, wpatrywał w moje oczy bez słowa. Wtem wyciągnął przed siebie dłonie zaciśnięte w pięści. Ściskał coś, trzymał mocno i nie wypuszczał z dłoni. Mięśnie pod jego skórą zarysowały się mocno. Wtem nagle spytał "wybierz jedną, a zatrzymasz to co masz, zachowasz bezpieczeństwo, wybierz drugą, a odlecisz wolny". Spojrzałem na niego dziwnie, nie rozumiejąc jego słów. Nie powiedział która ręka oznacza który wybór, dalej wlepiał swe swoje wydłubane ślepia w moje. Nie za bardzo rozumiejąc wybrałem jego lewą dłoń dotykając ją jednym palcem. Ten wyrzucił do góry zawartość ściskaną w prawej dłoni. Złoty proszek rozprysł się w powietrzu i opadł szybko na ziemie. Drugą zaś otworzył spokojnie, a piasek poleciał razem z wiatrem. Wtem sypnął mi jego resztką w twarz i takim oto sposobem piszę teraz ten wpis. Robi się już jasno, trzeba wykorzystać cenne chwile snu. Na zawsze Twój, Kuma.
[...]

WPIS DWIEŚĆIE JEDEN:
Ojciec poszedł w jej ślady, zostawili mnie na tym padole razem z rodzimym majątkiem. Nie przywiązałem się do niego. W tym miejscu tylko jadłem, spałem, czasem utrzymywałem je we względnym porządku. Chyba nikt nigdy nie był na tyle zadowolony z nowego zakupu. Tak, oddałem swe domostwo w ręce jakiegoś starca z dwójką dzieci. Nic mnie tu więcej nie trzymało, przyjaciele odeszli w swoją stronę, rodzina leży parę metrów pod ziemią. Nie byłem jednak pewien co począć dalej. Kontynuować interesy, iść dalej wyznaczoną mi niegdyś ścieżką, czy tez dołączyć do niegdysiejszych domowników. Ostatni pomysł był iście idiotyczny, zakrawał nawet o przestępstwo, ale wykonane na samym sobie. Z pierwszym nigdy nie wiązałem przyszłości, jednak to było moje zajęcie przez dłuższy czas. Wtedy jeszcze miałem inne priorytety, ona była tuż obok, uwielbiała to miejsce, mimo obecności mojego ojca. Trzymał się na uboczu, zawsze gotów wspomóc młodych dorosłych. Jednak i ona odeszła z przyczyn mi nieznanych. Zachowywała się dziwnie, była roztargniona, peszyła się gdy tylko przykładałem dłoń do jej skroni, przy przegnać rozczochrane kosmyki z jej pięknej twarzy, by ujrzeć to niezwykłe spojrzenie. Brązowe oczy, które zawsze wiedziały o czym myślę, prześwietlały mnie na wylot. Denerwowało mnie to, że zawsze wszystko wie, jednak byłem spokojny, bo mogłem jej uwierzyć, że nie wykorzysta tego przeciw mnie. Teraz mi ich cholernie brakowało. Nikt więcej tak nie patrzył, nie wkładał w to co robi tyle pasji. To właśnie zdecydowało. Musiałem zapełnić tę pustkę. Zacząłem od papierosów, jednak to nie pomagało do końca. Postanowiłem ruszyć się z tego miejsca, dać odpocząć skołatanym nerwom i przenieść się w miejsce, w którym mógłbym urządzić się na nowo, zapomnieć o tym co było. Ostatni raz piszę z tego miejsca, jest mi ciężko, bo poznałem tutaj najmniejszy kąt i zawsze będzie w mojej głowie. Teraz jednak niegdysiejszy dom zdawał się być klatką. Każdy pokój niósł ze sobą jakąś historię – mniej lub bardziej szczęśliwą, jednak tkwiącą w moim sercu. Wspomnienie o tym co mogło być kłuło mnie w serce, dlatego też postanowiłem je oddać w lepsze ręce. W ręce kogoś, kto na pierwszym miejscu stawia swe dzieci. Żegnaj, na zawsze Twój, Kuma.
[…]
Mężczyzna zamknął dziennik, uniósł głowę ku górze pogrążając się w myślach. Ile to już minęło, zdawałaby się chwila, jednak to już połowa jego życia. Tyle samo lat spędził szwendając się na tym padole, co u rodziców za piecem. Dokończył resztki trunki, zalegające wciąż w kuflu, otarł brodę rękawem, na którym pozostały malutkie bąbelki pianki. Zapakował dziennik do kieszeni, skinął barmanowi na znak podziękowania i wyszedł. Zostawił jednak pod kuflem kartkę, a raczej zawiniątko. Szczelnie zwiniętą paczkę otworzył właściciel przeliczając sumę pieniędzy. W środku widniała mała karteczka, na której widniało napisane, pewną ręką i pięknym pismem „Tobie się bardziej przyda”. Obejrzał się jeszcze raz na drzwi, jednak nieznajomego już nie było.

WIEDZA

INFORMACJE: brak
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI: brak
POSTACIE:

-Hanaye - nazywa Yuusuke swoim braciszkiem, chociaż nie są bezpośrednio spokrewnieni. Zna się z Akainu. Pije duże ilości wody, do tego mówi, że nie potrzeba jej toalety bo "zdąży wyparować"
-Yuusuke - powiązany z Hanaye, ponoć siostrzyczka, ale nie bezpośrednio. Miły, mały, denerwujący. Nie lubi zniewagi.
-Akainu - przyjemny rudzielec, towarzyszył Kuroiowi kiedyś w podróży. Znają nieco swoje umiejętności. Posiada psa o imieniu Inu
-Yukiko - shinobi, bardzo się z tym obnosi. Ma w zwyczaju chodzić z bronią na pokaz. Trzyma się z daleka od ludzi.

ZDOLNOŚCI

KEKKEI GENKAI: Suna Kanri
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI: brak
Nabyta -
PAKT: Brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 14
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 31 | 41
PERCEPCJA 20 | 30
PSYCHIKA 10
KONSEKWENCJA 10
KONTROLA CHAKRY: Ranga B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: +10 do Szybkości i +10 do Percepcji (ze stylu walki)
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU: E
GENJUTSU: E
TAIJUTSU: E
BUKIJUTSU: E
KENJUTSU: E
SHURIKENJUTSU: E
KUSARIJUTSU: E
KIJUTSU: E
IRYōJUTSU: D
FūINJUTSU: E
ELEMENTARNE
KATON: E
SUITON: E
FUUTON: E
DOTON: D
RAITON:E
KLANOWE: C
JUTSU:
Ninjutsu:Wszystkie E
Genjutsu: Wszystkie E
Taijutsu: Wszystkie E
Iryōjutsu:

D:
-Chiyute no Jutsu
Doton:

D:
-Doton: Doro Kawarimi no Jutsu
-Doton no Jutsu
-Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu
-Doton: Doryuso
-Daisan no Me

Klanowe:

D:
-Suna Kanri (Teichi): Reberu Di
-Sabaku Fuyū
-Suna no Kanchi
C:
-Suna Kanri (Teichi): Reberu Shi
-Suna Shuriken
-Suna Shigure
-Sabaku Kyū
-Suna no Tate
-Suna Bunshin no Jutsu

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
-2 gurdy z piaskiem
-ołówek
-notes
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
-5 kunai
-5 shurikenów
-talia kart, na których znajdują się panie w skąpych strojach, poprzebierane za kotki, lisiczki i króliczki w różnorakich pozach
-Shōidan
-4 średnie zwoje
-dwie kabury na broń
-torba na pośladek
-10 metrów bandaży

ROZLICZENIA
PIENIĄDZE: tutaj
PH: tutaj
MISJE:
D - 3
C - 2
B -
A -
S -

[/list]
PREZENT OD ADMINISTRACJI: +12 PH za topki

Karta zaakceptowana. Życzę przyjemnej gry.

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Kuroi Kuma

Kuroi Kuma

Re: Kuroi Kuma