Post
autor: Yoru 1 sie 2020, o 21:59
DANE PERSONALNE IMIĘ: NAZWISKO: KLAN: PRZYNALEŻNOŚĆ: WIEK [DATA URODZENIA]: PŁEĆ: WZROST | WAGA: RANGA: APARYCJA WYGLĄD: UBIÓR: ZNAKI SZCZEGÓLNE: Mała, podłużna blizna pod prawym okiem
Długa, pozioma blizna idąca wzdłuż całego brzucha
Ręce przez większość czasu zakryte bandażami
Twarz niekiedy zakryta białą, jedwabną chustą
Kawałek sznurka ze srebrną przywieszką półksiężyca zawieszony na szyi OSOBOWOŚĆ CHARAKTER: NAWYKI: Obserwuje otaczający go świat, próbując wyłapać jak najmniejsze detale
Niektóre noce spędza na oglądaniu nieba
Wieczory często spędza w karczmach, bądź innych zajazdach nie stroniąc od alkoholu
Przynajmniej 2 razy w tygodniu bierze gorącą kąpiel w łaźniach
Strzela palcami prawej dłoni
Gdy zastanawia się przez dłuższy czas splata ze sobą palce obu dłoni, aby oprzeć na nich brodę NINDO: HISTORIA: ~~~
...akcja, już kolejna z wielu, nie miała różnić się niczym od innych. Yoru i paru innych młodzików żyjących na ulicach wybrali się na, tak jak to oni lubili nazywać, łowy. Słońce kończyło zachodzić za horyzont, większość mieszkańców wioski właśnie pogrążała się we śnie. Idealna okazja, aby zarobić. W szemrany sposób, ale nie można było ich winić. Życie na ulicy potrafiło dać w kość, więc każdy rodzaj zdobycia monet na przetrwanie był dla nich dobry. Udali się na skraj lasu. Weszli paręset metrów w głąb niego i zatrzymali się z boku drogi. Musieli uzgodnić plan. Zajmowało to maksymalnie parę minut, bo każdy z nich był do siebie podobny. Część szajki była wabikiem, reszta atakuje z zaskoczenia. Yoru jako najstarszy z obecnych był odpowiedzialny za przydzielenie ról.- Ja dziś będę przynętą. Reszta zachodzi ofiarę. Obezwładniamy, bierzemy co się da i uciekamy w las. Nikt ich nie zna tak dobrze jak my. Spotkamy się na obrzeżach parku. - kilka prostych zdań i już każdy wiedział co robić. Zajęli odpowiednie pozycje i zaczęli czekać. Nie mieli żadnej pewności, że ktoś jeszcze będzie zmierzał do osady. Robiło się dość późno, więc szanse były coraz bardziej znikome. Ale oni mieli czas...
~~~
Minęło kilka minut, Yoru powoli zaczynał zagłębiać się w swoich myślach, gdy nagle z daleka nadleciał dźwięk koni uderzających kopytami o podłoże. Był to dobry znak. Może właśnie za moment miał ujrzeć wóz kupiecki, który już dawno powinien być w wiosce, ale z nieznanych powodów był spóźniony. Młodzieniec rzucił szybko wzrokiem na swoich kompanów, wyjął z kieszeni spodni chustę w białym kolorze i założył ją na twarz, tak aby zasłaniała ją od brody ponad sam nos. Schował swoją głowę pod kapturem grafitowego płaszcza i położył się na drodze, blisko jej środka. Tak, aby przejeżdżający na pewno go zauważył, lecz w razie potrzeby mógł łatwo odskoczyć na bok i uniknąć stratowania przez biegnące konie.- Pomocy, niech ktoś mi pomoże... proszę. - zaczął nawoływać, robiąc odpowiednie przerwy między poszczególnymi wyrazami, tak jakby był ranny. Powóz po chwili zbliżył się i zatrzymał parę metrów od niego. Mężczyzna, który go prowadził zsiadł z niego i powolnym krokiem zaczął zbliżać się do leżącego chłopaka. Mamy to... ~~~
Ocknął się dopiero po paru sekundach, leżąc pod drzewem kilka metrów dalej. Ostrze broni przeleciało idealnie wzdłuż całego brzucha Yoru. Nie wyglądało to najlepiej. A bolało jeszcze gorzej.- Nie ze mną takie sztuczki... - rzucił nieznajomy, opierając się o duży kamień stojący naprzeciwko chłopaka. - ..zostawili Cię. Cała Twoja szajka. Uciekli, gdy tylko zobaczyli jak krew powoli zaczyna wyciekać z Twojego ciała. Banda tchórzy i tyle. - dodał z lekkim uśmiechem na twarzy. - Dobrze zrobili.. - rzucił Yoru spluwając przy tym krwią z ust. - ...podstawowa zasada przetrwania, lepiej stracić jedno życie niż pięć. - dokończył wpatrując się w naszyjnik zwisający na szyi mężczyzny.- Spodobała Ci się moja błyskotka, co? Zwykłe badziewie, nic nie warte. Wiesz... mam taką tradycje, zawsze przed śmiercią przeciwnika lubię dowiedzieć się kim jest, usłyszeć jego historię. Jak będzie tym razem zależy tylko od Ciebie. - A co mam do stracenia. - rzucił młody, po czym kontynuował.- Na świat przyszedłem piętnaście wiosen temu. Ojciec. Hm... sam nie wiem kim był, nigdy go nie poznałem i raczej już nie poznam. Matka. Była zwykłym kupcem, raczej nikim specjalnym. Podróżowała po świecie z innymi ludźmi pełniącymi ten sam zawód, handlując najróżniejszymi towarami, a ja podróżowałem razem z nią. Od małego nie miałem swojego miejsca na Ziemi, a jedyną bliską mi osobą była matka. Nikogo innego nie miałem. - tutaj zatrzymał się na chwilę. Potrzebował przerwy spowodowanej bólem, który odczuwał, ale także napływem przykrych wspomnień.- No właśnie, była.. Zmarła parę lat temu... Niestety pamiętam ten dzień doskonale. Wraz z całą grupą kupców przybyliśmy do jednej z mniejszych wiosek znajdujących się na obrzeżach Daishi. Dzień nie różnił się zbyt wiele od innych, jedni przychodzili coś sprzedać, inni chcieli coś nabyć. Po wielu godzinach przestanych w letnim słońcu nastał czas na odpoczynek. Wszyscy udali się do karczmy, jedynej w tamtejszej wiosce. Nic wtedy jeszcze nie zapowiadało, że wieczór ten będzie inny. Po skończonym posiłku każdy zasiadł do różnych stolików w celu umilenia sobie tego wieczoru. Niektórzy upijali się najróżniejszymi alkoholami, innymi uprawiali hazard, a jeszcze innym wystarczyła tylko zwykła rozmowa. Pomimo młodego wieku zawsze zostawałem z nimi. Nie uczestniczyłem w ich zabawach, ale zawsze lubiłem się im przyglądać. W pewnym momencie, pomimo zakazu matki, opuściłem karczmę. Często tak robiłem, gdy nie widziała. Chciałem tylko usiąść na świeżym powietrzu i pooglądać niebo w nocy. Uwielbiałem ten widok, dlatego to robiłem. Wdrapałem się na czubek niewielkiego drzewa rosnącego nieopodal lokalu. Widziałem stamtąd wszystko co potrzebowałem, piękne, gwieździste niebo oraz wejście do karczmy, na wypadek gdyby matka zauważyła, że mnie nie ma i zaczęła mnie szukać. Przyglądałem się niebu przez parę minut, gdy usłyszałem, że kolejni goście wchodzą do karczmy. Nic w tym dziwnego nie było. Noc była jeszcze młoda. Oj, jak bardzo mogłem się wtedy mylić. Minęło parę chwil, a ze środka budynku zaczęły napływać najróżniejsze krzyki, wrzaski i dźwięki tłuczonego szkła. Nie zdążyłem zejść z tego cholernego drzewa i podbiec do okna, a było już prawie po wszystkim. Gdy spojrzałem przez okienko bandyci, którzy przed momentem wparowali do karczmy, kończyli mordować osoby znajdujące się w środku. Zdążyłem idealnie, aby zobaczyć jak mordują moją matkę. Nic tam było po mnie. Wiedziałem, że nic nie mogę zrobić, musiałem ratować siebie. Musiałem przetrwać. - znowu przerwał i spojrzał tym razem w niebo. Grymas na jego twarzy został na chwilę przerwany uśmiechem.- Ładne dzisiejszej nocy mamy niebo... Widzisz, teraz jestem dzieckiem ulicy żyjącym w Seiyama'ie. Jednym z wielu. Próbujemy przeżyć, na wiele różnych sposób. Niekiedy pomagamy mieszkańcom, niekiedy kradniemy. Jedni z nas mają lżej, inni niestety muszą posuwać się do drastycznych środków. Sprzedając własne ciało pomimo młodego wieku, czy nawet mordując. Niekiedy sobie pomagamy, lecz nie zawsze... Taka jest moja historia i moje życie. - zakończył spoglądając się w oczy swojego przeciwnika.- Masz, abyś nie mówił, że zostawiłem Cię z niczym... - powiedział zakładając wcześniej wspomniany naszyjnik na szyję rannego - ...ale to i tak Twój... - nie zdążył dokończyć... Dłoń chłopaka zdążyła powędrować do szyi napastnika i wytworzyć najpotężniejszy wybuch jaki tylko potrafił, gdy ten się nachylił.- Koniec... zakładam że chciałeś powiedzieć koniec. - rzucił Yoru, zalany krwią swoją oraz przeciwnika, pozostając jako jedyny żywy z dwójki rozmówców...*któregoś letniego wieczoru, rok 387 ~~~
WIEDZA Ukryty tekst
ZDOLNOŚCI Ukryty tekst
EKWIPUNEK PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Grafitowy płaszcz założony na siebie
20 metrów bandaży owinięte na obu dłoniach i rękach Ukryty tekst
ROZLICZENIA PIENIĄDZE: 紙幣 PH: パワー MISJE (dla klanu / inne): D - 0 | 1 WYPRAWY: EVENTY: PREZENT OD ADMINISTRACJI:
0 x
