Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Ryuunosuke
NAZWISKO: Kozuki
KLAN: -
WIEK [DATA URODZENIA]: 20 lat [365 rok]
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 184cm | 80kg
RANGA: Samuraj

APARYCJA

WYGLĄD:
Być może w rodzimej krainie wygląd Ryuunosuke nikogo nie dziwi, ale gdy zawędruje on do prowincji shinobi, to wtedy zaczyna się dziwne obłapianie go wzrokiem. Przede wszystkim należy wskazać, że jest on wysokim oraz postawnym mężczyzną, co samo przez się zdradza poniekąd to, że para się zawodem związanym z wysiłkiem i pracą fizyczną. Oczywiście jest to prawda, bowiem już od kilkunastu lat młodzieniec trenuje sztukę władania mieczem. Jednak po kolei. Ryuu wyróżnia przede wszystkim to, że jego włosy układają się w dość nietypowy sposób, przy którym blednie nawet fakt, że sięgają mu one aż za pośladki. Wszystko przez niesforne kosmyki po bokach głowy, które niezależnie od przyklepywania i starań samuraja i tak podnoszą się do góry tworząc przy tym swoiste fale. I wszystko byłoby w porządku, bo przecież każdemu zdarzy się chodzić z rozczochraną fryzurą, gdyby nie fakt, że nic nie może z nimi zrobić. Będe odstawały nawet wtedy, gdy są mokre. Takie podobieństwo do zwierzęcych uszu stało się nierzadko przyczyną wielu nieporozumień, a zdecydowana część dzieci dawała Ryuunosuke nieźle popalić za młodu. Koniec końców mężczyzna całkowicie się jednak do nich przyzwyczaił i teraz nie uważa ich już za jakąś niedogodność, a traktuje je raczej jak obiekt dumy. Jeśli zaś chodzi o twarz bohatera, to ta ma charakterystyczne, surowe i ostre rysy, które są znakiem rozpoznawczym jego rodziny. Ryuu niemalże do złudzenia przypomina swego ojca i nie byłoby to nic dziwnego, gdyby nie to, że wyglądają prawie jak bliźniacy (a przynajmniej wyglądaliby, gdyby ojciec stał obok niego, a nie uciekł kiedy Ryuu był niemowlakiem). Oczywiście na ciele samuraja znajduje się także wiele pamiątek po cięciach ostrzem i nieudanych treningach, jednak są one stosunkowo niewielkie lub też ukryte w miejscach, które na pierwszy rzut oka schowane są pod połami materiału i z tego też powodu nie warto o nich więcej wspominać. Nauczyciel Ryuunosuke twierdził, że trening bokkenem sprawia, że człowiek nie wyrabia w sobie doświadczenia, które wiąże się ze strachem przed ostrzem. Może i ma rację, bo po kilku ranach młody samuraj naprawdę zwracał uwagę na każdy ruch katany.
UBIÓR:
Podstawą jest tutaj białe kimono, skrzętnie okrywające całe ciało młodzieńca. Identycznego koloru jest również noszona przez niego hakama. Kozuki zaopatrzył się również w jedyne swego rodzaju żółte haori będące tradycyjnym ubiorem ludzi takich, jak on. Elementem dość nietypowym są rękawy, a raczej rękaw. Ryuunosuke posiada tylko lewy rekaw, pozostawiając prawą część klatki piersiowej oraz ręke niezakrytymi. Jeśli zaś chodzi o elementy ozdobne ubioru, to w oczy na pewno rzucają się bogato zdobione haori-himo oraz obi. Całość jest barwy złotej, co dodaje pewnego splendoru i pozwala mężczyźnie kłamać na temat swojego pochodzenia. Nogi Kenjiego przyodziane są w tradycyjne, białe tabi, które z kolei ukryte są w surowych, niezdobionych zōri. Ostatnim elementem ubioru są natomiast specyficzne rękawiczki, które jednak nie kończą się zaraz za nadgarstkiem mężczyzny. Zamiast tego ich materiał został przedłużony do tego stopnia, że pełnią raczej rolę koszulki z długimi rękawami, która jednak kończy się zaraz pod szyją (rękaw na lewej ręce podzielony jest na dwie części, a rękawiczki na tej samej ręce odkrywają najmniejszy oraz serdeczny palec). Całość związana jest sznurkiem koloru białego.

OSOBOWOŚĆ

CHARAKTER:
Dzieciństwo Ryuunosuke nauczyło go wielu rzeczy i sprawiło, że postrzega świat w określony sposób. Będąc zawsze tym, który patrzy na wszystko z dołu, który dostaje tylko ochłapy i którego mija się bez wymienienia spojrzenia, mężczyzna wyrobił w sobie fascynację na temat sławy. Bycie na ustach innych, bycie rozpoznawalnym, szanowanym to prawdziwy sukces w życiu. A jak dochodzi się do sławy? Wszelkimi sposobami. W końcu nie jest ważne to jak mówią, a że mówią w ogóle. Mimo tego Ryuunosuke nie jest jakimś bezdusznym człowiekiem, który zrobi wszystko dla swoich celów. Przyznaję jednak, że dość często zdarza mu się kłamać, wyolbrzymiać pewne rzeczy, a nawet iść w zaparte wtedy, kiedy nie ma racji. Wszystko przez to, że stara się zrobić wobec siebie otoczkę kogoś, kim nie do końca jest. Chce, żeby ludzie postrzegali go za ważną personę i jeśli w osiągnięciu tego celu pomoże parę niewinnych kłamstwek o tym jak walczył z wilkami, kiedy tak naprawdę odganiał psy, to nie widzi nic złego w podkoloryzowaniu historii!
Ryuunosuke zdaje nie dopuszczać do siebie myśli, że coś mogłoby mu nie wyjść. Niektórzy mogą to nazwać optymizmem, ale inni widzieliby w tym przerośnięte ego. Ryuu odpowiedziałby im natomiast, że po prostu zna swoją wartość. Samuraj zdaje sobie sprawę z tego, że pomimo swojego pochodzenia, natura obdarzyła go dość porządną prezencją, więc stara się podkreślić atuty, które mu przyznano. Jego ciało jest jego świątynią, więc często wybiera ubrania, które odsłaniają jego klatkę piersiową i ręce. Długie godziny spędza również na utrzymaniu swoich włosów w niemalże idealnej kondycji. Wygląd zewnętrzny jest dla niego tak ważny, jak dbanie o swój miecz. Podczas walki zakłada na siebie zresztą różne szale, liny i inne ozdoby, które mają zdekoncentrować przeciwnika. W końcu wygląd ma przyciągać oko nie tylko podczas pokoju, ale także i podczas wojny.
Pomimo kilku wad, Ryuunosuke nie jest jednak gburem. Z natury ma łagodne usposobienie choć jego charakterkowi nie można odmówić pewnej frywolności. Uwielbia droczyć sie z rozmówcą, choć rzadko zdarza mu się przekroczyć tę niebezpieczną linię, po której kontakty się psują. Działa to także w drugą stronę i sprawia, że mężczyznę bardzo trudno urazić. Zazwyczaj puszcza zniewagi koło uszu albo zwyczajnie je wyśmiewa. Jego spokój jest wystarczający do tego, żeby werbalny napastnik zaprzestał swojego ataku.
Kozuki Ryuunosuke jest więc osobą pogodną, ambitną, z lekko przerośniętym ego, która po prostu chce spędzić swoje życie w sławie i bez zbędnych animozji.

HISTORIA:

~Jak zwykły bękart, sierota,
Syn prostej zdziry i kmiota,
Łachudra, znajda i miernota,
Ktoś, kto na wyspach
Gdzieś z biedotą rósł obdarty wciąż i głodny
Mógł stać się bohaterem i uczonym?~ Wbrew temu, co Ryuunosuke lubi wmawiać ludziom, jego pochodzenie wcale nie było tak wspaniałe. Urodził się w dolnej warstwie społeczeństwa, która nie miała dostępu do podstawowych przywilejów jakie oferuje obecny stopień cywilizacji. Dobre ubrania? Marzenie. Czystość i higiena? Chyba stojąc na deszczu. Jedzenie? Raz na parę dni. Ojciec nigdy nie przyznał publicznie, że bialowłosy dzieciak jest jego synem. Matka? Nigdy o nim nie mówiła, być może nawet sama nie wiedziała kto jest jego rodzicem, ale Ryuusuke pamiętał jednego mężczyznę, który odwiedzał ich podejrzanie zbyt często i nawet przynosił mu jakies przekąski. Przez taki dowcip losu Kozuki od małego był wystawiony na podwójny ostracyzm. Z jednej strony był synem kurtyzany, co samo w sobie już nie wzbudzało w innych pozytywnych odczuć, a z drugiej strony był bękartem, więc nie miał go kto bronić czy chociażby wskazywać prawidłowej drogi. Taka mieszanka w kraju, który trzyma się tradycji, była dość wybuchowa i mocno odbiła się na Ryuunosuke. Z początku pogodził się ze swoim losem i nie przewidywał dla siebie świetlanej przyszłości, jednak z każdym kolejnym dniem coś w nim kiełkowało. Złość? Pogarda dla samego siebie? Zazdrość? Poczucie bezradności? Samuraj do tej pory nie wie co nim wtedy pokierowało, ale pewnego dnia stwierdził, że wyrwie się z tego grajdołka i nie będzie żył w takich warunkach jak jego matka. Będzie jadł w karczmach, spał na czymś innym niż słoma i będzie potrafił się obronić. To było jego nowe postanowienie. ~Każdego dnia, gdy rybaków woził na statkach,
Choć miał naprawdę dość,
Nie skarżył się, stał przy żaglach,
Bo coś mu mówiło, że szansa mu będzie dana,
Nieważne, czy musiałby kraść, pożyczać albo błagać.~ Pomimo stosunkowo młodego wieku dla dzieci takich jak on pojęcie dzieństwa nie istniało. Jeśli chciałyby się tylko bawić lub leniuchować, to zostałyby uznane za zbędne gęby do wyżywienia i skończyłyby w jeszcze gorszej pozycji. Choć od matki posiłki dostawał rzadko, to i tak wolał to niż spędzenie kazdego dnia na dworze. Z pomocą przyszedł stary rybak, który przyłapał go na kradnięciu towaru z porannego połowu. Zamiast oddać go strażnikom, przyjął go do pracy. Oczywiście najpierw spuścił mu porządne lańsko, ale poskutkowało. Ryuunosuke zobaczył, że dzięki ciężkiej pracy może trochę poprawić swój byt. Przez pierwsze tygodnie męczyła go choroba morska, bo fale sprawiały, że jego błędnik szalał. I co? Nie poddał się. Jego małe ręce nieprzyzwyczajone do szorstkich i grubych lin szybko obrosły w pęcherze, otarcia i rany, ale i to go nie zniechęciło. Niektórzy mówili też, że zapach ryb w porcie był nie do zniesienia, ale co z tego, skoro te same ryby dawały mu utrzymanie? Przez pierwszy miesiąc Ryuunosuke nie mógł pozbyć się wrażenia, że całego jego ciało jedzie morzem, ale mimo tego wytrzymał i kurczowo trzymał się podarowanej mu pracy. Wszystko wskazywało na to, że będzie mógł odłożyć trochę więcej pieniędzy i spełnić swoje pierwsze marzenie, ale niestety los zweryfikował jego zamiary. ~Aż się wielki wiatr wzniósł
I całe miasto zmiótł,
I znów plany wzięły w łeb, został tylko gruz.
Gość był nieźle podłamany,
Wysilił więc trochę mózg
I na papier przelał ból i cały żal jaki czuł.
Każdy, kto czytał to, mówił:
"To dopiero jest gość!"
Każdy się dołożyć chciał i dla chłopaka zrobić coś.
"Kształć się i pamiętaj, gdzie korzenie twoje są,
Kiedy świat będzie pytał cię: coś za jeden, ziom?"~ Jego niewielką wioskę nawiedziła katastrofa, która zniszczyła życie wielu ludzi. Figlarny los sprawił jednak, że domostwa bogatszej części zbiorowiska ludzi wyszły z wichury prawie bez szwanku, a koncentracja destrukcyjnej siły nastąpiła w "slumsach". Podupadły domek Ryuusuke i jego matki przestał istnieć. Do tej pory nie wiodło im się dobrze, ale przynajmniej mieli dach nad głową. Teraz nie mieli już nic. Pieniądze odłożone przez białowłosego i zarobki kurtyzany wystarczyły jedynie na postawienie prowizorycznej chatki, która nie zapewniała dostatecznej ochrony przed chlodnym klimatem samurajskiego kraju. Z dnia na dzień było coraz gorzej, a zima stała już za rogiem. To właśnie wtedy Ryuunosuke zobaczył w mieście pisarza, który głośno reklamował swoje największe dzieło. I co? Ku zdziwieniu dzieciaka, jego twórczość rozchodziła się jak ciepłe bułeczki, szczególnie wśród bogatych mieszkańców, którzy udawali filantropów. Ostro zakończony nos Ryuunosuke wyczuł w tym okazję i postanowił zbliżyć się do pisarza. Każdego dnia przesiadywał w pobliżu i słuchał jak ten recytuje swoje kolejne dzieła, a następnie przynosił mu jeszcze darmowe, świeże ryby z portu. Tak właśnie zaprzyjaźnił się z mężczyzną o imieniu Satoru i zaczął powoli wdrażać swój plan w życie. Trochę minęło nim Satoru zgodził się mu pomoc, ale ostatecznie uległ. Jego historia została przelana na papier i to w formie takiej, jaka nigdy nie udałaby się dzieciakowi. Wszystko to było możliwe tylko dlatego, że piórem nie zajmował się sam Kozuki, a doświadczony twórca. Nie trzeba było długo, żeby ludzi zainteresowała historia Ryuunosuke (oczywiście mocno podkolorowana) i w ten sposób białowłosy zdobył pierwsze fundusze pozwalające mu na szkolenie się w drodze battodo. Wtedy życie podlożyło mu kłodę pod nogi po raz drugi. ~Miał dziesięć lat, gdy ojciec zwiał.
Został żal i długi i śmierć spojrzała
Wtedy w oczy im po raz drugi, jest źle,
Leżą chorzy pośród swych wymiocin.
I Ryuunosuke wyzdrowiał, ale matka wciąż śpi...

Mieszkał u kuzyna, ten kuzyn wziął sobie odciął łeb.
Został znów z niczym i miał już dość,
W środku pękło coś, ten głos w głowie:
"Ryuu, jesteś sam, na siebie licz"
I zaczął zamykać się w sobie
I treningami zaczął żyć.~ Przeżył biedotę, przeżył zniszczenie domu, przeżył chorobę. Tyle szczęścia nie miała jednak jego matka, która poddała się na ostatnim punkcie. Podupadnięcie na zdrowiu nie było czymś rzadkim w okresie zimowym, kiedy biedota nie miała czym opalać swojego domostwa, więc dla nikogo nie było zdziwieniem, kiedy do wiosny nie dożywała spora część osób. Dla nastolatka śmierć matki była jednak wyzwaniem, z którym musiał się zmierzyć samotnie. W końcu miał mu w tym pomóc kuzyn, którego widział pierwszy raz na oczy, ale nad Ryuunosuke ciążyła chyba jakaś klątwa, bo kilka miesięcy po przygarnięciu go, kuzyn stwierdził, że jednak skończy ze swoim życiem. Szczęście w nieszczęściu było takie, że Kozuki był jedyną rodziną zmarłego, więc to jemu przypadł majątek, z którym mógł zrobić to, co chciał. Marzenia o sławie zostały jednak przykryte przez szarą rzeczywistość i chłopak znów zaczął w siebie wątpić. Aby to zmienić zaczął więc prawie nie wychodzić z dojo. Miecz stał się przedłużeniem jego ręki, jego życie kręciło się wokół ostrza, a wszystkie inne przyziemne przyjemności zeszły na dalszy plan. Przez ten epizod w jego życiu Ryuunosuke stał się przykładnym samurajem, ale tak, jak morze w końcu uspokaja się po sztormie, tak też Kozuki z dnia na dzień porządkował sobie swoje wewnętrzne zwątpienia i ostatecznie wrócił do swoich dziecinnych marzeń. Tym razem jednak nie był już chłopcem w obdartych ubraniach, a młodym mężczyzną, który wyrusza na podbój świata. ~Do portu wpływa statek już,
On tam gdzieś jest na nim,
Dziś jeszcze nikim jest, imigrant z marzeniami,
Wrogowie mu odbiorą cześć, a życie gowystawi!~
Po rozpisaniu tej historii Ryuunosuke zwinął papier i odetchnął zadowolony. Co w niej było prawdą, co przekolorowaniem? To wiedział tylko on. Czytelnik może być natomiast pewny, że sam szkielet całej historii faktycznie miał miejsce i losy białowłosego samuraja potoczyły się właśnie w taki sposób. Cała reszta może być jednak równie dobrze jego literackim niedopowiedzeniem. W końcu, żeby książka się sprzedała, musi w niej być ziarenko prawdy i dwie garści porządnej fikcji. Czy tym razem Ryuunosuke udało się uchwycić odpowiednie proporcje? Przekona się dopiero wtedy, gdy jego dzieło zweryfikuje rzeczywistość.

WIEDZA

INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
Inuzuka - często charakterystyczny tatuaż na policzkach, jakby na kształt kłów, towarzyszą im, jak i walczą z nimi psy, preferują walkę bezpośrednią, wyszkoleni w taijutsu, zamieszkują tereny Yustsu

Kaminari – członkowie tego klanu w większości przypadków charakteryzują się ciemniejszą karnacją, z natury spokojni, specjalizują się w manipulacji raitonem, wytwarzając go w innej, znanej sobie wersji, stawiają na ninjutsu, zamieszkują tereny Antai

Uchiha – w większości przypadków ciemnowłosy przedstawiciele tego klanu, posiadają wyjątkowe oczy, które przy aktywacji stają się czerwone, zazwyczaj posługują się katonem, specjalizują w genjutsu i ninjutsu, zamieszkują tereny Sogen

Yamanaka – członkowie klanu często posiadają długie, blond włosy i oczy pozbawione źrenic, słyną z bycia świetnymi mediatorami i politykami, potrafią wniknąć w myśli przeciwnika
POSTACIE:

ZDOLNOŚCI

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Raiton
STYLE WALKI: Battodo
UMIEJĘTNOŚCI:
Wrodzona -

Nabyta -
PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 50 | 60
WYTRZYMAŁOŚĆ 40
SZYBKOŚĆ 45
PERCEPCJA 40
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 185
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI: 20% siły (szkoła Ryu)
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
Battodo - B

---

---
ELEMENTARNE
RAITON
JUTSU:
Ninjutsu:
Ranga E: Kai, Bunshin no Jutsu, Kawarimi no Jutsu, Suimen Hokou no Waza, Kinobori no Waza, Henge, Nawanuke no Jutsu

Chanbara:
Ranga D:

Ranga C: Ikioi, Omotegiri

Ranga B: Kenryūtō, Uragiri

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Tachi z białą rękojeścią

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

ROZLICZENIA
PIENIĄDZE: Bank
PH: Bank PH
MISJE:
D -
C -
B -
A -
S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:

Ukryty tekst

Poprawione

Akcept, witamy na pokładzie.

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Ryuunosuke

Ryuunosuke

Re: Ryuunosuke

Re: Ryuunosuke

Re: Ryuunosuke