Shinobi War PBF Naruto

• Nindo:
Bywa, że nasza rzeczywistość odzwierciedla cudze sny.Jednak gdy piękna iluzja zmienia się w koszmar tylko ten co śni może uciec budząc się.
• Imię/Pseudonim: Furiza (Akira - Kobieta) / (Shirome - Mężczyzna)
• Nazwisko/Klan: Uchiha [Nie używa swojego nazwiska]
• Region Pochodzenia: Sogen
• Przynależność: Sogen
• Wiek: 19
• Płeć: Kobieta / Kunoichi
• Wzrost: 167 cm
• Waga: 50 KG
• Grupa krwi: 0 RH-

• Znak zodiaku: Ryby
• Ręka wiodąca: Prawa
• Dzień urodzenia: 3 Marzec
• Drużyna: --
• Organizacja: --
• Piastowane stanowisko: --
Zainteresowania:
Tworzeniem skomplikowanych iluzji i zagadek

Stać się kimś wielkim.

Lubię: .
Walczyć, bić się.

Zdobywać informację na temat techniki.
Ciszę, spokój, brak jakikolwiek zobowiązań.

Nienawidzę:
Hałasu, braku wewnętrznego spokoju, ograniczeń.

Oszustwa, tanich sztuczek.

Ludzi bezgranicznie polegających na innych.

Znaki charakterystyczne:
Kruczo-czarne włosy

Papieros w ustach

WYGLĄD: Jedyne, co można nazwać przeciętnym u dziewczyny jest wzrost. Ta mierzy trochę mniej niż metr siedemdziesiąt, co klasyfikuje się w dolna granice średniego wzrostu. Pierwszym co rzuca się w oczy są na pewno włosy. Bardzo długie i kruczoczarne, niezbyt grube i lekkie pasma sięgają niemal poziomu jej ud. Na samym dole, coby za bardzo nie przeszkadzały, są związane w pędzel czymś, co przypomina bandaż. Grzywka układa się w lewą stronę, a luźne, niesforne kosmyki opadają na twarz młodej Uchiha. . Furiza na świat patrzy przenikliwymi, dużymi oczami, pełnymi wyrazu, o bursztynowo-złotej barwie, która zmienia się zależnie od oświetlenia. Na pierwszy rzut oka widać w nich determinacje i zacięcie, a co bystrzejsi potrafią też dostrzec przez samo spojrzenie dziewczyny, jej ognisty temperament i chęć bycia najlepszym. Uchiha zawdzięcza to wszystko swojemu bratu oraz tym jakim był człowiekiem. Bez namysłu można powiedzieć, że czarnowłosa jest niezwykle urodziwa, gdyż to nie mija się z prawdą. Aczkolwiek wszystko psuje jej niezbyt przyjemny charakter i buntowniczy wyraz twarzy. Zgrabna, harmonijnie zbudowana, mająca pełną świadomość swojej seksualności, czująca się dobrze z samą sobą. Należy ona do kobiet które mają dosyć zgrabną figurę, lecz głównym atutem który przyciąga uwagą wszystkich na pierwszy rzut oka są piersi. Już tak w młodym wieku posiada rozmiar D, co kompletnie deklasuje jej rówieśniczki. Wzrost dziewczyny to 167 zaś waga 50kg więc jest to zachowanie idealnych proporcji pomiędzy budową ciała.Furiza porusza się zdecydowanie i pewnie prze przed siebie z dumnie uniesioną głową, stąpając przy tym lekko i z pewną elegancją, tworząc przy tym aurę silnej i niezależnej dziewczyny, która w gruncie rzeczy jest. W momencie w którym władzę nad ciałem przejmuję Akira, sprawa ma się nieco inaczej. Ta przestaje być już taka pewna siebie jak jej braciszek, wolała by ukryć się gdzieś bądź też pozostać szarą eminencja.

UBIÓR:Dziewczyna ubiera się zgodnie ze swoją aparycją. Czuję się seksowna i właśnie ten aspekty podkreśla w swoim ubiorem i wszystkim co z tym związane. Dziewczyna nosi czarną sukienkę oraz czarne zakolanówki. Sukienka ma dosyć duży dekolt który podkreśla jej dosyć duże piersi. Buty są czarne, długie i na lekkim obcasie. Strój dopełnia długi płaszcz w kolorze czarnym z rękawami trzy-czwarte i kapturem. Na dłoniach zaś nosi czarne rękawiczki bez palców. Porusza się dość lekko. Dodatkowo na szyi nosi znaczek z logiem klanu. Dziewczyna lubi mieszać dwa kolory w swoim ubiorze, przeważający jest czarny lecz pojawiają się też czerwone akcenty. Jedną z cech charakterystycznych w jej wyglądzie jest czerwona szminka na ustach, głęboka czerwień.

CHARAKTER:Ciężko w jakiekolwiek ramy wziąć charakter Furizy ponieważ, jest zbytnio złożony lecz są kwestię w których można wyodrębnić. Na pewno dziewczyna skrywa w sobie dosyć silne emocję których nie chce pokazywać czy też nie umie ze względu na swój styl bycia i osobowość. Z racji tego że zamieszkuję w niej jej brat bliźniak to często można spotkać się ze sprzecznością zdań wypowiedzianych przez tą samą osobę w zależności która z postaci się wypowiada. Większość zachowań tej dwójki, zależne jest w jakim humorze bądź też stanie emocjonalnym obecnie się znajdują. Warto zacząć od tego, że ma problem z utrzymaniem jednego stanu przez bardzo długo. Przeszłość odcisnęła na jej psychice duże piętro, przez to ma pewnego rodzaju zaburzenia psychiczne. Jest to chyba normalny przejaw dla osoby posiadającej dwie zupełnie zróżnicowane od siebie osobowości. Objawiają się one właśnie w taki sposób. Nastrój dziewczyny potrafi w kilka sekund zmienić się nie do poznania – ze szczęśliwej na przygnębioną, bądź też z radosnej na wściekłą. Wszystko dzieje się wywołane przez małą, z pozoru nic nie znaczącą rzecz. Kiedy jest w samotności, lubi pójść na łono natury, by tam wypocząć i przemyśleć sobie swoje sprawy. Porozmawiać sama ze sobą. W taki sposób tworzą się jej pomysły na nowe techniki, jak i różnego rodzaju tezy, które potem potwierdza lub obala. Tak zwany typ myśliciela, lubiący zaplanować sobie wiele spraw oraz porozmyślać o różnych możliwościach danej sytuacji. Jest to oczywiście dużym plusem, bo z tej cechy korzysta również w walce, starając się wymierzać odpowiednie ataki. Ludzi w oczach Uchihy są raczej zepsuci i niegodni uwagi. Przez to jej zaufanie bardzo trudno zdobyć, choć pozory mówią zupełnie co innego. Kiedy dojdzie już do jakiegoś kontaktu, zwykle bywa po prostu obojętna. Nie wyjdzie z inicjatywą uczuciową, dopóki nie zrobi tego rozmówca. Może nie odwzajemni uśmiechu, aczkolwiek może być miła oraz pomocna. Zarazem, jeżeli zajdzie jej ktoś za skórę, chętnie uprzykrzy mu życie oraz odgryzie się z nawiązką. Czarnowłosa należy raczej do spokojnych oraz małomównych. Mimo tego nie da sobie wejść na głowę i w aktach kłótni pokazuje swój skrywany temperament. W momencie, gdy członkini klanu Uchiha da się poznać nieco lepiej, dostrzega się, że w rzeczywistości jest zupełnie innym człowiekiem. Wcześniejsza skorupa to tylko ochrona przed światem, która zapewnia jej spokój oraz samotność.Stara się nikogo nie oceniać po pozorach, zaś jeśli już to zrobi, swoją opinię zachowuje dla siebie. Furiza nie patrzy na ludzi przez pryzmat wyglądu, bowiem ten nie jest ważny. Liczy się dla niej kto co ma w sercu oraz jakimi wartościami się w życiu kieruje. Bardzo ceni sobie spokój oraz nie lubi, kiedy jej ktoś rozkazuje. Woli mieć wolną rękę do popisu oraz zrobić coś po swojemu. Pomaga jej to zachować większą koncentrację i osiągnąć lepszy efekt. Przebywając wśród fauny i flory, stwierdziła, że są to najpiękniejsze rzeczy jakie widziała w życiu. Woli spędzić noc pod gołym niebem, aniżeli w domu. Właśnie z tego względu bardzo lubi podróżować i poznawać nowe kultury oraz miejsca. Dzięki częstym zmianom lokacji nie zwraca na swoją osobę zbyt wielkiej uwagi, co ją wręcz raduje. Lecz z drugiej strony jest ona naprawdę problematyczną jednostką, przez charakter jej brata. I cały Klan zdążył już to zauważyć. Furiza najpierw robi potem myśli i uważa, że siłą da się rozwiązać większość problemów. Obiłaby mordę każdemu, kto by ją obraził albo naśmiewał się z jej bliskich, bez znaczenia, jakiej rangi jest dana postać. Jest strasznie bezczelna i pyskata, z reguły mówi to, co jej ślina na język przyniesie i nie boi się zgłaszać sprzeciwów gdy uważa, że jest niesprawiedliwie potraktowana. Nie lubi, jak nie biorą jej na poważnie i patrzą na nią z przymrużeniem oka. Robi to, co jej się podoba, jest w stanie jednak bez mrugnięcia okiem wykonywać rozkazy gdy zostaną jej one odpowiednio przekazane (i przez prawidłową osobę). Na wszelakie trudne sytuacje reaguje gniewem. Jest pełna energii i optymizmu, można by wręcz rzec że jej odwaga zakrawa na głupotę. Nie przyswaja pewnych informacji i otwarcie je ignoruje albo sama dopowiada sobie wnioski. Bardzo dużo mówi jeśli tylko ma dobry humor, a najwięcej to już w ogóle lubi mówić na swój temat. Lubi opisywać innym swoją wspaniałość, swoje przygody i wygrane walki. Jest ogólnie rzecz biorąc, mimo braku empatii i ogólnie zrozumienia zachowań innych ludzi, bardzo komunikatywna i łatwo się z nią dogadać, jeśli tylko przymknie się oczy na drażniące cechy jej charakteru. Jest otwarta i raczej nie posiada sekretów. Przede wszystkim jest uparta, zdeterminowana i ma olbrzymie poczucie odpowiedzialności, wspomniane już wcześniej. Poza tym kocha wyzwania. I właśnie tak potraktowała nową rangę. Jak wyzwanie. A nie byłaby w stanie po prostu odpuścić i się poddać albo pozwolić na to, by cokolwiek ją przerosło. Byłaby gotowa zabić kogoś z zimną krwią bez mrugnięcia okiem ale tylko wtedy, gdy miałaby do tego jakiś powód. Są to główne cechy które odziedziczyła po swoim bracie. W zależności od sytuacji w której się znajduję, to Akira będzie się adekwatnie do pierwotnego charakteru bądź jeśli po zamknięciu oczu i przejęciu przez Shirome charakter ten się drastycznie zmienił.

HISTORIA:Frontowe drzwi rozwarły się umożliwiając staruszkowi odzianemu w biały fartuch wejście do środka. Wpatrywałem się w niego mymi czerwonymi oczami siedząc za biurkiem z nogami zarzuconymi na stół. Jedyne co czułem to ogromne znużenie oraz chęć czym prędzej wyrwania się z tejże medycznego ośrodka klanu Uchiha.
- Ah, jak zwykle przychodzisz tu przede mną, nie masz ciekawszych zajęć? - wypowiadał się dość złośliwie usiłując wywołać we mnie jakąkolwiek reakcję. Doskonale znał me odpowiedzi na wszystkie pytania, a jednak każdego dnia od dwóch tygodni bawiliśmy się w tę samą grę.
- Możesz wezwać siostrę, dziś chciałbym porozmawiać z nią. - ten sam schemat, za który miałem ochotę wybić mu co najmniej jeden ząb. Nie do końca potrafiłem zrozumieć o co tak właściwie mu chodzi i w jakim celu dalej ciągniemy tę całą szopkę. Westchnąwszy krótko zamknąłem oczy otwierając je ponownie po pięciu sekundach. Mając okazję zaznać odrobiny snu zawsze się na niego decydowałem, w końcu shinobi powinien zawsze i wszędzie oszczędzać swe siły.
- Dzień dobry Panu. - przywitałam się jak na dobrą dziewczynkę przystało, nie wiem co robił wcześniej mój brat, ale zdecydowanie będę musiała z nim poważnie porozmawiać o sposobie w jaki prezentował me ciało. Zażenowanie tym co aktualnie sobą prezentowałam to za mało by określić stan w jaki wpadłam. Zerwawszy się na równe nogi spojrzałam pytającym wzrokiem na lekarza czy ten aby na pewno nie dostrzegł dziś mych czarnych koronkowych majtek. W dodatku nie wiem co Shirome zamierzał, ale rozpinanie koszuli by aby uwydatnić przy tym biust również wywoływało we mnie mieszane uczucia. Pośpiesznie zapinając białą koszulę udałam się na fotel pacjenta oczekując kolejnego przesłuchania nerwowo wpatrując się w zegar na ścianie.
-Może opowiesz mi jak doszło do tego, że stałaś się tym kim teraz jesteś? - westchnęłam głęboko starając się zebrać swoje myśli by opowiedziana historia została przekazana dokładnie tak jak ją pamiętam. Nie chciałam popełnić tu ani jednej gafy. Pomimo zapewnień brata, że nic nam nie będzie cały czas odczuwałam niepokój i miałam nadzieję na jak najszybszą możliwość powrotu do pokoju. Nie chcąc wymieniać żadnych uprzejmości od razu zabrałam się za przedstawianie mej wersji wydarzeń. Całość miała miejsce trzy tygodnie temu, czyli siedem dni przed mym trafieniem do tego ośrodka. Przekraczając próg gabinetu Lidera Klanu dowiedziałam się, iż wreszcie będę mogła udać się na pierwszą misję pod dowództwem mego starszego brata. Mimo, że oboje pochodziliśmy z Uchiha, to jednak on był tym zdolnym, a mi przypadła rola szarej myszki, która jedynie co może to sprawnie rzucać genjutsu. Do technik ognia, w których tak się specjalizowaliśmy nie miałam kompletnie smykałki zatem ogromnie zdziwił mnie wybór do tej drużyny.
- Długo każesz na siebie czekać Akira - mimo, że przybyłam na pięć minut przed czasem to i tak byłam ostatnią członkinią czteroosobowego oddziału, w którego skład wchodziło dodatkowych dwóch członków rodu, który w godle posiadał wachlarz. Unikając kontaktu wzrokowego zrobiłam się czerwona na twarzy, a me splecione pod brzuchem dłonie ukazywały to jak bardzo targały mną nerwy. Chcąc się jakoś odgryźć rozwarłam swe usta, z których wyrwał się tylko cichy świst. Odczuwając ogromną prezencję wszystkich tu zebranych miałam ochotę zapaść się pod ziemię i nigdy z niej nie wyjść.
- Wczorajszej nocy porwano dzieci jednego z ważniejszych członków naszej społeczności, trzech najstarszych synów i dwie najmłodsze córki. -Liderka klanu Uchiha przedstawiła nam dokładnie czego od nas oczekuje i w jaki sposób niepowodzenie naszej misji wpłynie na dalsze losy regionu Sogen. Nie byłam w stanie przełknąć siły, cały czas w mej głowie jawił się obraz tego, że będę kompletnie nieprzydatna. Nawet nie spostrzegłam się a w gabinecie pozostałam sama z Liderem co dało mi szansę na wyrażenie swego sprzeciwu.
- Nie ja wybierałem skład, Shirome sam tego dokonał mając do dyspozycji wszystkich shinobi pochodzący z Sogen. Jeśli nie potrafisz uwierzyć w siebie, to wierz w niego. Uwierz mi, że twój brat nigdy nie postąpiłby wbrew regionowi i musi widzieć w tobie to coś, czego ty nie dostrzegasz. - po tych słowach zaczęłam bić się z myślami zastanawiając dlaczego ten służbista zdecydował się akurat postawić na mnie. Odkąd pamiętam to jemu wszystko przychodziło łatwo, nieważne ile sił w coś wkładał efekt zawsze był ten sam – ukazywał swój geniusz. W porównaniu z nim byłam nikim i zabieranie mnie na tak ważną dla wioski oraz kraju misję wydawało się dla mnie skrajną głupotą. Mimo wszystko słowa Lidera Klanu wpłynęły na mnie jakoś pozytywnie, w końcu skoro Shirome postawił właśnie na mnie to musiałam mu udowodnić, że nie popełnił tym samym żadnego błęgu. Zmierzając w kierunku bramy starałam się zamazać ogromny uśmiech z twarzy, w końcu nie było dla mnie niczego istotniejszego, aniżeli uznanie starszego brata.
Ustaliwszy wszelkie szczegóły ruszyliśmy ku bliżej nieznanym mi terenom. Główną rzeczą jaką pamiętam były ostre skały, które co rusz opadały mi pod nogi.
- Uważajcie jak stąpacie, jeden niepewny ruch i ktoś z nas zginie. Imouto, trzymaj się środka formacji i przestań wreszcie pleść te ręce, twoja niepewność zaczyna udzielać się wszystkim. - im bardziej ją odtrącałem, tym bardziej ta się do mnie przyczepiała. Początkowo było to urocze ale im stawaliśmy się starsi tym bardziej działało mi to na nerwy. Wiecznie braciszek to, braciszek tamto, jakby sama nie mogła zająć się swoim życiem i dorosnąć. Mimo wszystko było w niej to coś co sprawiało, że łapałem spokój ducha. To właśnie dlatego pomimo znikomych umiejętności zdecydowałem się zabrać ją ze sobą na tę misję. Potrzebowałem ludzi, którym mogę ufać, a nikogo nie mogę darzyć większym zaufaniem, aniżeli młodszą bliźniaczkę. Pozostała dwójka to dalsza część rodziny, z którą niejednokrotnie miałem już okazję współpracować. Doskonale znali me rozumowanie a ja byłem pewny, że jak dojdzie do złego to jako priorytet będą mieli powodzenie misji, aniżeli swoich towarzyszy. Nie mogłem pozwolić sobie na zabranie kogoś kto się zawaha, zbyt wiele od nas zależało, a podpisywałem się pod tym własnym imieniem. Jedno potknięcie i już zostałbym skreślony przez klan. Nasze dzisiejsze zadanie przyprawiało mnie o gęsią skórkę, nie spodziewałem się, że tak szybko będę miał możliwość przetestowania swej nowej mocy, a zwłaszcza na nich. Sama myśl o tym wywoływała we mnie ogromne podniecenie, a dłonie aż uporczywie sięgały do kabury byle tylko dobrać broń. Przedzierając się przez urwisko usilnie spoglądałem w dół mocno przełykając przy tym ślinę. Adrenalina, hormon, bez którego nie potrafiłem żyć i który popędzał mnie do działania. Nieważne co szykował dla mnie los, tak długo jak byłem pewny siebie to mogłem zrobić wszystko. Ze złośliwym uśmiechem stawiałem następne kroki mając ochotę wydrzeć się szaleńczo. Niestety popsułoby to element zaskoczenia i mogło narazić na zmienienie lokacji przez porywaczy.
Po dłuższej podróży zatrzymaliśmy się pod zielonymi wrotami, które prowadziły w głąb jaskini. Nieważne kto z nas próbowałby je pchnąć te nawet nie napierały pod ciężarem naszych ciał. Z ogromną ciekawością wpatrywałam się w brata będąc ciekawą co ten zrobi. W jego upierdliwym chodzie było coś uspokajającego, zawsze gdy go takim dostrzegałam z lewej strony klatki piersiowej czułam ogromne ciepło.
- Jedynka, drzewo z lewej strony. Dwójka pięć metrów do przodu i krok w tył, zobaczysz tam skałę. Trójka stój przy wrotach i skup się na tej białej odstającej części. - pomimo używania niezbyt wielu słów każdy z nas doskonale wiedział co zamierza zrobić. Shirome specjalizował się nie tylko w technikach żywiołowych, lecz również pieczętujących. Wiele razy przypatrywałam się księgom Fuinjutsu, jakie czytał bezpośrednio przed snem. Było tam wiele skomplikowanych inkantacji oraz technik blokujących wszystko co możliwe. Jeszcze chwilę temu kompletnie o tym nie pamiętałam, a teraz wystarczyło mi wsłuchać się w jego słowa byle tylko by to wszystko wróciło.
- Nii-san, naprawdę jesteś niemożliwy. – wychwalając go starałam się sobie wmówić, że wszystko będzie dobrze i że to właśnie dzięki niemu cała misja obejdzie się bez jakiegokolwiek problemu. Obwiązując się sznurem wytworzył następnie gruby węzeł wokół kamienia i zeskoczył w dół urwiska. Miałam ochotę krzyknąć z przerażenia, lecz w porę ugryzłam się w język co wywołało mały grymas na mej twarzy.
- 3,2,1. - odliczanie umożliwiło mi zrozumieć, że wszystko jest w porządku, a tuż na jego koniec pociągnęłam za papier wskazany mi wcześniej biorąc przy tym głęboki oddech i zamykając oczy bojąc się tego co na mnie czeka. Może i było to głupie oraz dziecinne z mojej strony, jednakże czułam strach i nie bałam się do tego przyznać.
Chłód, jedyne co czułem przedzierając się przez mroczny tunel to ogromne zimno oraz strach przed tym czego nie jestem w stanie zobaczyć. Po rozwarciu wrót na całe szczęście nie zostaliśmy przez nikogo zaatakowani, nie ukrywam, iż taki obrót sytuacji cieszył mnie najbardziej. Oznaczało to tylko tyle, że porywacze nie byli przygotowani na tak szybki pościg i przygotowali jedynie prowizoryczne zabezpieczenia, które byłyby w stanie zatrzymać genina jakim była moja siostra, lecz na geniusza w mej osobie nie mogły nic poradzić. To co mnie denerwowało to wąskie przejście, które uniemożliwiało mi złożenie chociaż jednej pieczęci, a do tego ten okropny smród gnijącego ciała. Im dalej od wejścia byliśmy tym bardziej miałem ochotę wypuścić ze swego żołądka całe śniadanie. Oczywiście Imouto nie byłaby sobą gdyby nie zrobiła tego na samym początku. Tak jak zapowiadałem wcześniej nie zamierzaliśmy na nikogo czekać dlatego też pozostawiliśmy ją przy wejściu by potem czym prędzej dołączyła. Póki co i tak nie będzie potrzebna, na tych wariatów moje umiejętności powinny wystarczyć, chociaż używanie ich w ciasnym pomieszczeniu nie wydawało się zbyt rozsądne. Ostatecznie zaatakowało nas światło pochodni, które oświetlało centralny punkt przy wejściu do nieco bardziej rozległego pomieszczenia.
- O kurwa. - wyrwało się z mych ust, a prawa dłoń mimowolnie powędrowała by je zasłonić. To co ukazało się naszym oczom to ciało pozbawione głowy, z którego rdzenia w dalszym ciągu ciekła krew. Nie odwracając wzroku przełykałem to co bez przerwy cofało mi się ku samej górze gardła.
- Kaizaki, poszukaj głowy wątpię by te debile zabrali ją ze sobą. - doskonale znałem schemat działania tejże organizacji. Pierw porywali ofiary, a następnie poświęcali ich w imię jakiegoś walniętego boga. Sprawami, które ich dotyczyły zajmowałem się od trzech lat i niejednokrotnie już miałem możliwość przetestować tę ich całą nieśmiertelność. To co mnie cieszyło to to, że robili za doskonałe maszynki treningowe na coraz to potężniejsze techniki, aż serducho biło mocniej na myśl, że niedługo ponownie będę mógł to zrobić.
- Izare, zapieczętuj zwłoki w zwoju, potem będziemy dochodzić czy to ktoś kogo szukamy czy jeszcze kto inny. - wydawać by się mogło, że mowa przychodziła mi z łatwością, lecz było to tylko grą. Nieważne kim jesteś, ważne za kogo uważają cię inni, a potem już nieważne jaką maskę ubierzesz i tak osiągniesz to co sobie zaplanowałeś. Jedyne na czym mi zależało to posprzątać tu zanim Akira tu przybędzie.
- Szlag by to trafił, znamię się zgadza, ja pierdole. - szybkie oględziny porównane ze zdjęciem otrzymanym od lorda feudalnego utwierdziły mnie w przekonaniu, że nieważne jak ale tych popaprańców muszę zabić.
- Idziemy dalej, z ruchów powietrza wyczuwam, że zaraz dojdziemy do krateru tego starego wulkanu. - byle tylko młodsza Uchiha się pośpieszyła i przyszła w czas, inaczej mój plan kompletnie się nie powiedzie.
Było mi niedobrze, nie wiem sprzed ilu dni posiłek już zwróciłam, ale czułam, że to jeszcze nie wszystko co ze mnie wyleci. Rozpoczęło się to tuż po tym jak udało nam się otworzyć wrota. Pierwsze co uderzyło mój zmysł węchu to zapach krwi oraz gnijącego ciała. Próbowałam zrobić kilka kroków w przód nie czekając na towarzyszy, ale im dalej w głąb jaskini tym więcej czegoś okropnego zbierało mi się w gardle aż wreszcie znalazło ujście. Dobre dziesięć minut dochodziłam do siebie nim zdecydowałam się ruszyć w drogę za rodziną. Jako, że mój zmysł wzroku i tak był ograniczony toteż zdecydowałam się zamknąć swe ślepia byle tylko nie przerazić się tym co ewentualnie by mnie zaskoczyło swą prezencją. Otworzyłam je dopiero czy przez powieki przebijać zaczęły się promienie rozjaśniające świat.
- Nii-san!? - dostrzegając ogromną plamę krwi na jakimś dziwnym wzorze wrzasnęłam z przerażenia obawiając się, że to ktoś z mej rodziny ucierpiał. Zaczęłam poszukiwać reszty Uchiha modląc się w duchu by to przypadkiem nie była ciecz któregokolwiek z nich. Stąpając na palcach skradałam się w głąb tego pomieszczenia ostrożnie rozglądając się przy tym czy ktoś za mną nie idzie. Dochodząc do otwartego dachu jedyna droga jaka się przede mną otwierała to skoczenie jeszcze niżej, do samego dna, gdzie to dostrzegłam dość sporą grupę osób ze sobą walczących.
- Shirome! - wydarłam się dostrzegając jak brat sam szarżuje na jakiegoś szaleńca wymachującego kosą, na którą nabite były dwa ciała. Jednego nie rozpoznawałam, lecz drugie z całą pewnością należało do mego kuzyna. Nie mogąc się ruszyć załamałam nogi, a po mych policzkach zaczęły ciec łzy.
- Katon! - usłyszałam ryk brata, a tuż po chwili cała zachodnia ściana zajęła się ogniem, z którego co rusz wyskakiwali nowi przeciwnicy.
- Kurwa! Rusz tu dupę i nam pomóż, Izare zajmuje się ewakuacją pozostałych dzieciaków lorda. Hiraishin będzie mogła użyć jeszcze tylko raz więc zbierz pozostałą dwójkę, którą te zasrańce gdzieś tu ukryły! - szlochając przetarłam swe oczy wycierając z nich drobinki krwi. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje, lecz wzrok zdawał mi się nieco poprawić a i potrafiłam dostrzec więcej rzeczy, aniżeli zazwyczaj.
Wreszcie jej się to udało, może teraz się ode mnie odczepi i ruszy swoją drogą. Byłem pewny, że na tej misji uda jej się co najmniej osiągnąć pierwszy poziom, lecz nie spodziewałem się, że od razu wskoczy na drugi. Co prawda i tak takiemu geniuszowi jak ja nie dorówna, w końcu od trzech lat operuję już trzema łezkami, lecz dzisiaj z tej małej pierdołowatej siostry odczuwałem wielką dumę.
- O nie Ty pieprzony zasrańcu, łapy precz od mojej Imouto! - sześciu jebanych przeciwników zdecydowało się rozdzielić i ruszyć po trzech na każdego z nas. Akira nie nadawała się do walki, zresztą nie zamierzałem oddawać nikomu moich przeciwników. Zasrańców nie dało się zabić nawet jednym z potężniejszych płomieni zatem nie pozostało mi nic innego jak pokazać drugi albo i trzeci żywioł jaki miałem w arsenale. Pierw Doton i wytworzenie ostrych kolców umożliwiających im swobodne dobiegnięcie tam gdzie chcą. Miałem zamiar trzymać ich przy sobie, a ogień, który zmierzał mocno do góry powinien niedługo wywołać burzę.
- Chrzanię Was, nie chcecie się poddać po dobroci to sprawię, że nie zostanie z Was nawet popiół, Kirin! - wiedziałem, że jak zastosuję boga piorunów to poziom mej chakry ledwo utrzyma się ponad zerem, a już z pewnością dezaktywuje te moje przepiękne oczy.
- Izare, przenieś się ze mną do Akiry, to jest rozkaz! - były to moje ostatnie słowa wypowiedziane jako dowódca tej drużyny, po nich było już po wszystkim.
Spoglądając w swe odbicie dostrzegłam, iż me oczy dokonały pewnej przemiany.
- Więc to jest ten cały sharingan? - zapytałam na głos starając się znaleźć jakąkolwiek informacje w osobie mego brata. Dwie w porównaniu do trzech, dalej nie byłam w stanie mu dorównać, lecz wreszcie zaczynałam widzieć świat tymi samymi oczami co on. Tuż po tym w mym kierunku zaczęło biec dwóch przeciwników, a ja obawiając się ich tylko runęłam w tył. Bałam się tego co nastąpi, przed oczami mignął mi tylko jakiś szpikulec zmierzający w mym kierunku, a tuż po chwili na ciele poczułam masę krwi oraz coś twardego uderzające o me piersi. Otwierając zaczerwienione od łez powieki spostrzegłam, iż na klatce piersiowej mam brodę swego brata, z którego ust cieknie masa krwi zalewając mą białą koszulę.
– Nii-san? – pytałam łamiącym głosem nie dopuszczając do siebie tego co właśnie się stało. – A-Ak-Akira. musisz.. ż.. ż.. żyć.. pa..trz.. udało, Ci si..ę. Teraz naprawdę spoglądasz tymi samymi oczami.. co i ja.. – tuż po tym spojrzał mi głęboko w oczy, a jedyne co dostrzegłam to to jak jego sharingan się obraca, a oczy ostatecznie przybierają czarno-szary kolor oznaczający śmierć.
– Nii-san! – wydarłam się ponownie chcąc złapać jego ciało co niestety nie było mi dane. W mym kierunku zmierzał drugi atak, a Izare ciągnąc mnie za koszulę odrzuciła gdzieś w tył tak bym była bezpieczna. Jeden jej wzrok mówił mi, że mnie nienawidzi i wolałaby, żebym to ja zginęła. Od dawna wiedziałam, że ta podkochuje się w mym bracie, lecz ten kompletnie nie zwraca na nią uwagi.
– Pomagam Ci tylko dlatego, że prosił mnie o to Shirome! Weź się w garść dziewczyno i zajmij się tym pozostałym bydlakiem, ja wracam do tego co zlecił mi twój brat! – ledwo podnosząc się na nogach usiłowałam łapczywie łapać powietrze co to by uspokoić swoje nerwy. Wyznawca dziwnej religii porzucił swój szpikulec i zmierzał na mnie z ogromną kosą. Coś w głowie mówiło mi, że właśnie nadszedł czas na zastosowanie techniki żywiołu ognia, o której ostatnio czytałam. Wahałam się z jej użyciem ponieważ wiedziałam, że doprowadzi ona do śmierci osoby, na której zostanie zastosowana. Nie chciałam nikogo zabijać, nie czułam się ku temu na siłach a na samą myśl robiło mi się niedobrze. Przed oczami świsnęła mi broń, którą uniknęłam jedynie dzięki nowym oczom. Trzy łezki były naprawdę pomocne, jednakże nie dodawały pewności siebie. Nieważne, że widziałam więcej jak nie potrafiłam tego wykorzystać.
– Ehh, weź się w garść. – nagle czas się zatrzymał a ja zostałam przeniesiona do małego pokoju, w którym to znajdował się okrągły drewniany stół wraz z dwoma krzesłami. Na jednym z nich siedział nie kto inny jak starszy z bliźniaków, któremu od razu rzuciłam się w ramiona nie dowierzając o co tu chodzi.
– Bracie, ale.. ale jak? Czy ja nie żyję? – zapytałam chcąc uzyskać jakąkolwiek odpowiedź. Nawet jeśli miał to być koniec mego istnienia w świecie żywym, to jeśli w tym drugim mogłam spędzić wieczność z bratem to niczego więcej do szczęścia nie było mi potrzeba.
– W chwili mej śmierci spojrzałem Ci głęboko w oczy. – niezbyt zwracałam uwagę na to co do mnie mówi, gdyż przez cały czas jego dłoń gładziła me długie czarne włosy umożliwiając mi uspokojenie. Było to zdecydowanie najprzyjemniejsze uczucie ostatnich dni i nic więcej się dla mnie nie liczyło.
– Oboje żyjemy, wydaje mi się, że mój sharingan miał w sobie ukrytą pewną moc. – zaczął swe wyjaśnienia odtrącając mnie ze swych kolan. Ponownie stał się zimnym draniem, który jedyne czego pragnął to dominacja nad innymi.
– W każdym bądź razie mój umysł uwięziony został w twoim, choćbym nie wiem jak chciał stąd wyjść to nie mogę. Może Ci się to nie podobać, ale dalej żyjemy oboje poza tym, że okupujemy jedno ciało. – chciałam mu odpowiedzieć, że tak długo jak mam możliwość bycia wraz z nim i dyskutowania to niczego więcej nie potrzebuję, lecz ten od razu o tym wiedział, w końcu mógł dokładnie czytać w moich myślach.
– Jest tylko pewien problem z naszymi umiejętnościami. – zaczął i widząc mój pytający wzrok domyślił się, że jeszcze nie potrafię szperać w części umysłu, którą przejął.
– Pamiętam, że chciałaś się specjalizować w Hirujutsu, niestety sztuka ta została nadpisana przez moje techniki pieczętujące. Nasz klan rozwija się w dziedzinie Genjutu. Ah i masz dostęp do wszystkich technik żywiołowych, w których się specjalizowałem. Jeśli będziesz miała jakiś problem to daj mi znać, może jakoś uda mi się ci pomóc. – mówił zbyt szybko, a poza tym byłam zbyt zaskoczona zaistniałą sytuacją by móc cokolwiek teraz mu odpowiedzieć.
– Nii-san? – spojrzał na mnie ponownie tym samym miłym wzrokiem jakby chcąc usłyszeć to co zamierzałam następnie powiedzieć pomimo tego, że doskonale zdawał sobie z tego sprawę
– Cieszę się, że mogę Cię tu gościć. – jeśli któreś z nas było to tsundere to zdecydowanie jego persona. Wyczuwałam ciepło z niego płynące, aczkolwiek z twarzy po usłyszeniu tego prezentował się jeszcze wredniej, aniżeli zazwyczaj.

Czując ogromny zawrót głowy powróciłam do świata żywych wpatrując się w swego przeciwnika nieco pewniejszym wzrokiem. Pomimo tego, że częściowo zabił Shirome, to jednak czułam wobec niego wdzięczność. Dzięki temu co zrobił mogłam teraz mieć brata cały czas przy sobie, a jak powszechnie wiadomo na niczym innym mi nie zależało jak posiadanie go na wyłączność. Zyskałam także odrobinę pewności siebie, a to wszystko dzięki temu, iż starszy bliźniak powiedział, że tych wyznawców Jashina nie da się tak łatwo zabić i mogę dać upust swej złości jak tylko mi się to podoba.
– Katon: Dai Endan.– zdecydowałam się zastosować ulubioną technikę brata, pierwszy potężniejszy katon, który temu udało się opanować. Zdziwiłam się dostrzegając jak cały teren wulkanu zaczyna nabierać się ogniem. Czując zarazem podniecenie jak i strach mimowolnie przyłożyłam palce do ust. Okropny smród palonego ciała ponownie wywołał u mnie odruch wymiotny, lecz jako, że nie miałam już czego wydalać to z mej buzi wylatywała tylko i wyłącznie żółć. Tuż po tym zemdlałam z wyczerpania i ocknęłam się w pomieszczeniu, które swoją drogą także dziś opuściłam.
-No i to by było na tyle staruszku, możemy już sobie iść? – zmienianie osobowości męczyło nas oboje, aczkolwiek jako, że siostra nigdy sama nie kończyła rozmów toteż ja zdecydowałem się przejąć pałeczkę.
-Powiedzcie mi tylko jak się teraz zwiecie? – zapytał doktorek wpatrując się we mnie podejrzliwym wzrokiem.
-Akira.. Shirome. Mów na nas.. Furiza. – opuszczając pomieszczenie ruszyliśmy przed siebie zastanawiając się kiedy to wreszcie uda nam się stąd wyjść.

Dziewczyna nie była świadoma, że tak naprawdę wszystko co się w jego głowie stworzyło to tylko pozorna iluzja tejże rzeczywistości. Uroiła ona sobie, że to właśnie jej brat przekazał jej wszystkie swoje umiejętności i tak głęboko w to wierzy że, stało się to dla niej mantrą a także czymś na wzór stylu bycia. Śmierć brata wywołała w niej tak wielki szok, że sytuacja którą przedstawiła była tylko i wyłącznie przekoloryzowanym wyobrażeniem otaczającego ją świata. Jako jedyna uszła z życiem z tej misji, więc nikt nie jest w stanie potwierdzić ani zaprzeczyć jej słowom co musiało się spotkać z ogólną akceptacją.

INFORMACJE:

KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
W tej prowincji znajduję się osada klanu Uchiha - członkowie tego klanu, oprócz wiedzy o charakterystycznych cechach przypisanych każdemu Uchiha,posiadają również informacje o umiejętnościach klanowych.

Wiedza o Aburame – ich ubranie zasłania praktycznie całe ich ciało, a oczy przysłonięte są przez ciemne okulary, potrafią manipulować robactwem, używając go w walce, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Kaigan.

Wiedza o Akimichi – charakteryzują się nieco większą masą tłuszczową, często spożywają posiłki, jednak potrafią zaskoczyć i są dobrymi wojownikami mimo pozornej nieprzydatności, wyspecjalizowani w taijutsu, potrafią manipulować swoim ciałem, zamieszkują tereny tereny Sakai.

Wiedza o Hōzuki – charakterystyczne, ostro zakończone uzębienie, lubią przebywać blisko wody, którą świetnie manipulują i potrafią się w nią zmienić, nie mają określonego typu walki, są w niej mało oczywiści i nieprzewidywalni, zamieszkują tereny Kantai.

Wiedza o Jashin – wyjątkowi na swój sposób, mają zdecydowanie dziwny styl walki, ranią siebie, jednocześnie raniąc przeciwnika, sprawiają wrażenie nieśmiertelnych, specjalizują się w walce dużymi ostrzami, niekoniecznie katanami, ich siedzibą jest Ryuzaku no Taki.

Wiedza o Kakuzu – żywi truposze, ich ciało wygląda, jakby było całe pozszywane, a poza tym mówi się o nich, że mogą mieć więcej niż jedno życie, brak źrenic, charakterystyczne, czarne białka oczu, mieszkają na terenach Sakai
Wiedza o Kami - dosyć chłodni w obyciu, zamknięci w sobie, ale z niezwykłymi umiejętnościami, dzięki którym potrafią panować i manipulować dowolnie papierem, ulokowali się na terenach Antai.

Wiedza o Kaminari – członkowie tego klanu w większości przypadków charakteryzują się ciemniejszą karnacją, z natury spokojni, specjalizują się w manipulacji raitonem, wytwarzając go w innej, znanej sobie wersji, stawiają na ninjutsu, zamieszkują tereny Antai.

Wiedza o Nara – przeważnie nie wykazują chęci do walki, nie lubują się w bezpośrednich starciach, potrafią manipulować cieniem, używając go w walce, posiadają niesamowitą inteligencje, z natury są raczej strategami, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Midori.

Wiedza o Senju – młody wygląd i stosunkowo długi żywot, często wyśmienici w konkretnie jednej dziedzinie, manipulują drewnem, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Shinrin.
POSTACIE:

KEKKEI GENKAI: Sharingan [Ichi Tomoe]
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Seido
UMIEJĘTNOŚCI:
Wrodzona --

Nabyta --
PAKT:--
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 1 (3)
WYTRZYMAŁOŚĆ30 (90)
SZYBKOŚĆ40 (120)
PERCEPCJA35(105)
PSYCHIKA 30 (90)
KONSEKWENCJA1 (3)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 130
KONTROLA CHAKRY D (40)
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSUE
GENJUTSU D 50
STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
---

---

---
IRYōJUTSU E
FūINJUTSU E
ELEMENTARNE
KATON (B) 300
SUITON
FUUTON
DOTON
RAITON
KLANOWE D(50)

JUTSU:Katon:
Katon: Hōsenka no Jutsu (D)
Katon: Endan(C)

Katon: Ryūka no Jutsu(C)

Katon: Gōkakyū no Jutsu(C)

Katon: Dai Endan(B)

Katon: Hōsenka Tsumabeni (B)
Katon: Hibashiri (B)

Katon: Haisekishō (B)
Ninjutsu:

Bunshin no Jutsu(E)

Henge no Jutsu (E)
Kai(E)
Kawarimi no Jutsu(E)
Kinobori no Waza(E)
Suimen Hoko no Waza (E)
Nawanuke no Jutsu(E)
Fuinjutsu

Fūin no Jutsu (E)
Genjutsu:
Kasumi Jusha no Jutsu (D)

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Płaszcz

Rękawiczki z Blaszkami

Ochraniacz na czoło (Na czole)

Torba

Kabura na broń 2x (lewe/prawe udo, zewnętrzna strona)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
5 Shurikenów (W Torbie)

1 Kunai (Toba)

2 Kunai (Kabura na broń - Lewa)

2 kunai (Kabura na broń - Prawa)

PIENIĄDZE:Click!
PH: Click
MISJE:
D -
C -
B -
A -
S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:
Click

Ukryty tekst

Poprawione wszystko zgodnie z zaleceniem

Ukryty tekst

Niechaj będzie, poprawione. Akcept, witamy na pokładzie.

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Furiza Uchiha

Furiza Uchiha

Re: Furiza Uchiha

Re: Furiza Uchiha

Re: Furiza Uchiha

Re: Furiza Uchiha