Wataru

[Wataru]

IMIĘ: Wataru
KLAN: Dōhito
WIEK : 22
PŁEĆ: Shinobi
WZROST | WAGA: 175cm | 69kg
RANGA: Genin
WYGLĄD: Mając porównać wygląd mężczyzny w jednym słowie prawdopodobnie większość z zapytanych osób opowiedziałoby - deszcz. Średniego wzrostu o jasnej karnacji i przeciętnej budowie ciała człowiek nie wyróżniał się właściwie za wiele od reszty kraczącego po świecie tłumu gatunku ludzkiego. Ciemne włosy wiązane w charakterystyczny sposób przekazywany z dziada pradziada powoduje iż włosy wyglądają na znacznie krótsze niż są w rzeczywistości. Beznamiętnych smutnych ciemnych oczu z pewnością mogłaby pozazdrościć nie jedna dama. Na twarzy - która niektórych mogła mylić co do płci tego człowieka - rzadko kiedy gości uśmiech i zazwyczaj jest on pełny bólu. Wszystko to składało się na dość ładny lecz smutny widok tak bardzo przypominający deszczową pogodę.
UBIÓR: Tradycyjny ubiór popularnie noszony w szczepie Douhito o ciemnych barwach nie wybija się z przeciętnych kanonów mody. Dłonie zaś pokryte są luźnie związanym bandażem sięgającym po łokcie przez który bez problemu otwierają się dodatkowe jamy ustne nie blokując możliwości użytkowania. Oprócz odzienia istotnym elementem stroju Wataru jest słomiany kapelusz, który sprawdza się wręcz idealnie podczas podróż w czasie deszczu.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Jamy ustne na dłoniach CHARAKTER: Mówi się, że aby wejrzeć w prawdziwą postać człowieka należy być prawdziwym specjalistą. W przypadku Wataru być może wcale nie trzeba aż tak wiele. Widać u niego wielki ból straty z którym przychodzi mu walczyć z każdym nowym świtem. Związany obietnicą stara się żyć pełnią tego co przynosi mu los, jednak czy może mu to wychodzić? Istota która kocha ponad życie kogoś kto nie żyje nigdy nie zazna szczęścia. W przypadku tego człowieka nie było inaczej. Smutne istnienie napędzane niewykrywalnymi pobudkami z pewnością wnosiło ponury klimat do towarzystwa. Nie można jednak oddawać hołd prawdzie nazywając go jedynie nieszczęśliwym. Wataru to człowiek, który zna słowo poświęcenie i często z niego korzysta. Jest pomocny, praktykowanie nigdy nie odmawia w potrzebie nawet jeżeli znaczyłoby to niesprawiedliwą krzywdę wymierzona w jego osobę. Można byłoby nazwać smutnym podróżnikiem zbierającym brzemię innych ludzi na swoje barki, być może to jest powodem dla którego tak nieprzyjemnie z nim przebywać.
NAWYKI: Podąża za deszczem.
NINDO: " Nie pozwól aby noc stała się Twoim dniem. "
HISTORIA: Niektórzy twierdzą, że historia człowieka zaczyna się w dniu jego urodzin. Życie jednak nie jest życiem ,gdy nie posiada wyraźnego sensu. Historia tego człowieka zaczęła się na długo po jego narodzinach. Życie, śmierć, miłość, niesprawiedliwość, radość, rozpacz - wszystkie te uczucia narodziły Wataru.

Deszcz uderzał o półprzytomne ciało chłopca. Rozległe rany na jego ciele nie wywoływały już bólu, obmywane przez płaczące niebo zalewały ziemię szkarłatem. Zmęczone powieki nie mogły już trzymać ciężaru zmęczenia i ogromnej potrzebie odpoczynku. Wataru doskonale wiedział co kryje się w ciemności zamkniętych oczu. Śmierć nie była niczym przerażającym, spotykało to wszystkich dookoła, bliskich i wrogów. Nie mając przecież prawdziwego życia nie można obawiać się jego utraty. Ciemność coraz bardziej ogarniała chłopca, przestawał już dostrzegać krople deszczu lecące z pochmurnego, szarego nieba, ostatnie co widział to anioła. Twarz bladej dziewczyny o czarnych włosach i czerwonych oczach. Jej usta poruszyły się, lecz uszy chłopca już dawno przestały rejestrować rzeczywistość.

Ból zbudził śniące ciało i zmusił do powrotu. Sen? Czy to co zobaczył, jego niewątpliwa śmierć była snem? Oczy z wielkim trudem otworzyły się, ciało przeszywał pulsujący ból niepozwalający nawet na uniesienie do pozycji siedzącej. Przykryty ciężką ciepłą masą, nie rozumiał co się działo. Przekręcił głowę w kierunku bladego światła, wtedy znów ujrzał anioła. Dziewczyna teraz przypominała bardziej zwykłego człowieka niżeli boską istotę. Pochłonięta w pełni przy jakiś ziołach długo nie zauważała przebudzenia Wataru, lecz gdy to się stało jej uśmiech uśmierzył bóle. Zanim anioł zdążył znaleźć się przy chłopcu, ten już spał.

W świecie nienawiści ciężko znaleźć dobroć serca i szczodrość. Nie jest jednak to niemożliwe, a Wataru przekonał się o tym na własnej skórze. Anielica który go uratowała, Kazuko, wyrzutek była jedną z tych osób. To właśnie ona tchnęła życie w chłopca, to ona narodziła Wataru i uczyniła go człowiekiem. Po raz pierwszy czuł, poznał definicje miłości, przyjaźni i prawdziwego oddania. Kazuko była naprawdę aniołem, cały czas który z nią spędził nauczył go wiele. Niestety wszystko co ma początek musi mieć również koniec.

Kazuko uwielbiała deszcz, kochała czuć jego mrowienie na swoim ciele, słuchać muzykę jaką tworzył. Deszcz dał Wataru miłość, oraz deszcz zamierzał mu ją odebrać. Dziewczyna chorowała na coś o czym nie chciała nigdy rozmawiać, słabła z dnia na dzień coraz bardziej nie narzekając, nie dając po sobie poznać, lecz Wataru wiedział i starał się aby każdy dzień z nią spędzony był wyjątkowy. Ratując chłopca nadużyła gasnącą w niej moc, skróciło znacznie to jej czas pisany na ziemi, lecz nie żałowała. Cieszyło ją to, że mogła poświęcić się dla kogoś i stworzyć na świecie pełnym nienawiści, miejsce gdzie nie miała ona mocy.

Jej kroki były słabe, Wataru tłumiąc łzy wiedział, że będzie to jej ostatni spacer wśród deszczu. Kazuko nie chciała smutku, dlatego chłopiec walcząc z ciężarem na klatce piersiowej uśmiechał się, aby każda chwili spędzona z nim była dobrym wspomnieniem - ponieważ nie mógł zrobić nic więcej. Potknęła się, jej nogi nie mogły jej już nieść. Wataru złapał jej słabe i przerażająco lekkie ciało i niosąc na rękach czuł jak ciepło jej delikatnej skóry ucieka. Dotarli do miejsca w którym Kazuko uratowała Wataru. Wzgórze pozwalało widzieć większość okolicy, pięknego pejzażu wśród dudniącego deszczu. Powiedziała coś, chłopiec nie wytrzymał, łzy kapały na bladą twarz dziewczyny, a usta wygięły się pod ciężarem żalu. Dłoń Kazuko uniosła się przywierając do policzka Wataru. Uśmiechnął się, z trudem starając się powstrzymać zły. Znów coś powiedziała, twarze zbliżyły się ze sobą i związały w pocałunku. Z jej oczu wyleciały zły, lecz te były słodkie, były łzami szczęścia. Uśmiech na jej twarz, szczery i piękny wkradł się do serca chłopca i już nigdy nie zamierzał go opuścić. Jej dłoń opadła bezwładnie. Wtedy wszystkie gromadzone uczucia wybuchły. Krzyk przedarł się przez deszcz i rozległ po okolicy. Upust żalu, cierpienia i bezsilności brzmiał w całej okolicy, gdy chłopiec ściskał ciało dziewczyny klęcząc w błocie. Tak właśnie zaczęło się życie Wataru.

INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
- Douhito | Kibaku Nendo
POSTACIE:
- Kazuko [*]

[/center]

KEKKEI GENKAI: Kibaku Nendo
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Bunshin Yakudatsu
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 5
  SZYBKOŚĆ 1
  PERCEPCJA 21 | 41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 41

KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Bunshin Yakudatsu (+20 Percepcja)
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Klan B
  Doton D
  Fūinjutsu D
  
  JUTSU:
  
  Klanowe:
  - Shī Wan [D]
  - Nendo Bunshin [C]
  - Shī Tsū [B']
  
  Doton:
  - Doton: Doro Kawarimi no Jutsu [D]
  - Doton no Jutsu [D]
  - Doton: Doryūsō [D]
  
  Fūinjutsu:
  - Fūin no Jutsu [D]
  
  Ninjutsu:
  - Henge no Jutsu [E]
  - Kai [E]
  - Kawarimi no Jutsu [E]
  - Kinobori no Waza [E]
  - Suimen Hokō no Waza [E]
  - Nawanuke no Jutsu [E]
  - Bunshin no Jutsu [E]

[/center]
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Dwie torby umieszczone po przeciwnych sobie stronach bioder.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• - Kunai x5
  - Shuriken x5
  - Lewa torba na glinę:
  • - 3kg gliny
  - Prawa torba na glinę:
  • - 3kg gliny

PIENIĄDZE: link
PH: link
MISJE:

• D - 0
  C - 0
  B - 0
  A - 0
  S - 0

[/list]

[Sans]

  Ukryty tekst

Akcept~!