Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Aki
NAZWISKO: Inuzuka
KLAN: Inuzuka
WIEK [DATA URODZENIA]: 16
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 183 / 73
RANGA: Genin

APARYCJA
WYGLĄD: Aki jest dość postawnym młodzieńcem. Wysoki, o krępej budowie ciała nie ma w sobie jednak nic z ociężałego grubaska za jakiego mógłby uchodzić z takimi parametrami. Ćwiczenia i praca jakim się za młodu oddawał ukształtowały atletycznie ciało Inzuki, chociaż trzeba przyznać, lubił sobie w międzyczasie podjeść, dlatego, mimo rysujących się pod t-shirtem mięśni widać również tłuszczyk (ale nie dużo!). Krępa sylwetka nie przeszkadza mu w byciu szybkim, zwinnym i sprawnym czym szczycił się, do tej pory. Idąc jednak od góry co może nas spotkać patrząc na Szarego (jak zwykł się nazywać... nie wiedzieć czemu). Rude włosy, charakterystyczną cechę ich szczepu, dziedziczą chyba wszystkie dzieciaki; w przypadku Aki'ego nie było to wyjątkiem. Podobnie jak jego starszy brat, Akainu, może się poszczycić rudymi kłakami nie tylko na głowie. Zjeżdżając wzrokiem nieco w dół napotykamy żywe, jasnobrązowe ślepia. Te nieustannie się wiercą patrząc z ciekawością na każdą rzecz w zasięgu wzroku młodzika; jest bezwiednie ciekawy całego świata naraz. Rozbrajająco szczery i naiwny uśmiech jaki zdobi jego wargi rzadko z nich schodzi, chociaż są momenty kiedy nasz lekkoduch popada w chwilę zamyślenia.
Poglądowo:

UBIÓR: Typowym ubiorem Aki'ego są szerokie, wygodne bojówki o kolorze zgniłozielonym, a do tego luźny t-shirt. Z reguły koszulki jakie nosi są w ciemnych odcieniach, najczęściej brudnoszare lub brązowe, chociaż czasem zdarza mu się ubrać coś jasnego. Widać, że ceni sobie w ubiorze przede wszystkim wygodę, ale kłóci się to nieco z ciężkimi wojskowymi kamaszami nosi zamiast typowych butów. Ach, te dzieciaki i ich moda, kto je tam zrozumie. Czasem zakłada na nadgarstki kolorowe potówki lub bransoletki z drewnianych opali, czasem nie. Nie wyrobił sobie nawyku ubierania ich co rano dlatego dzieje się to kompletnie randomowo.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Dwa tatuaże w kształcie kłów na policzkach cechujące go jako przedstawiciela klanu Inuzuka. Ognistorude włosy sterczące w każdą stronę świata. Blizna na barku w kształcie trzech pionowych kresek, każda z nich długa na palec.

OSOBOWOŚĆ
CHARAKTER: Szary jest... specyficzny. Z jednej strony to postać bardzo radosna, figlarna, optymistyczna, a z drugiej... nieco głupia i naiwna. Młodzik w całym swoim dotychczasowym życiu nie miał większych traum ani przeżyć, a wszystkie zła jakiego go spotykały traktował po dziecięcemu; naiwnie i kpiąc z nich jak z najlepszego dowcipu. Dlatego jest trochę nierozważny. Może trochę przesadziłem z nazwaniem Aki'ego głupolem. To że nie błyszczy inteligencją, nie czyni też z niego kompletnego debila; jest sprytny na swój sposób. Kiedy naprawdę się postara potrafi wykombinować całkiem niezły plan jak coś zrobić czy okpić przeciwnika, przeważnie jednak nie zaprząta sobie głowy takimi rzeczami. Lekkoduch, rajski ptak – to określenia jakie najlepiej do niego pasują.
NAWYKI: Rozbrajająco szczery i chłopięcy uśmiech towarzyszy mu niemal cały czas. Przeważnie trzyma dłonie w kieszenie lub na karku. Kiedy myśli (gdy już mu się zdarzy) to trzyma jedną dłoń w kieszeni a drugą coś obraca machinalnie.
NINDO: Nie przejmuj się tym na co nie masz wpływu. A jak masz, to rusz dupę i to zmień.
HISTORIA:
Początek
Historia młodego Inuzuki rozpoczyna się w pewien pochmurny dzień nad Wietrznymi Równinami. Matka chłopca, a jest to dokładnie ta sama kobieta która 4lata wcześniej urodziła Aakinu, była bliska ponownego rozwiązania. Ciąża przebiegała, zważywszy na niespokojne czasy w jakich żyli, dość spokojnie. Ostatnie dni przed przyjściem malca na świat Mama-Inzuka spędziła ciesząc się towarzystwem rodziny; zarówno psiej jak i ludzkiej.
Dopiero gdy miała rodzić niebo zachmurzyło się a wiatr zerwał gwałtownie. Z dala bijące pioruny nie zwiastowały niczego dobrego. Brakowało jeszcze ptaków spadających z nieba i trzęsień ziemi by życie Szarego rozpoczęło się iście jak w jednym z filmów Hitchcock'a. Okiennice tłukły o framugi szargane wichrem, wilgotne powietrze wkradało się w wąskie szczeliny szpitalnego pokoiku i nasycało go ozonem. Deszcz tłukący złowieszczo po równinie przygrywał dla huku gromów bijących z ciemnoszarych chmur. Właśnie na cześć tego szarego nieba ojciec potem tak do niego mówił – Szary. Lecz to nie koniec nawiązania do przydomku. Wołany był Szary, ze względu na ostatnią szarość jaka świtała na niebie przed jego urodzeniem. Gdy tylko jednak maleństwo zostało wyciągnięte z łona matki, a pierwszy krzyk wyrwał się z małej piersi, burza ustała. Przypadek?

Dorastanie
Przebiegało spokojnie, radośnie i głupkowato. Do wieku 9lat na młody heros nie przeżył za wiele przygód poza tymi najbardziej oczywistymi; beztroskim, nieświadomym dzieciństwem. Parę razy zdarzyło mu się oczywiście zlecieć na głowę z drzewa czy podtopić się w strumieniu, jednak nie było to coś czym mógłby się specjalnie szczycić. Raz nawet złamał sobie nadgarstek bawiąc się z jednym z przydomowych psów i musiał nosić prowizoryczny temblak przez jakiś czas. Nie było to zbyt bohaterskie czy chociażby godne uwagi, dlatego nie zagłębię się w ten temat.
Szary miał sporo przyjaciół w gronie młodszego kuzynostwa czy innych shinobich dzieci. Jego pogoda ducha, niekrępowanie się niczym i lekka głupotka udzielały się innym, dlatego chętnie witali go jako towarzysza zabaw i przygód. Szczególnie dobry był w wymyślaniu pułapek i różnych mechanizmów które potem służy do wszelakich psikusów. Nawyk, coby nie powiedzieć, majsterkowania pozostał mu do tej pory.

Nowa towarzyszka: Karifurawā
Sytuacja zaczęła się zmieniać gdy Aki osiągnął wiek 9lat. Dość późno, trzeba przyznać, ale jednak dostąpił zaszczytu i otrzymał własnego pisełka, a właściwie suczkę. Wydarzenie odpiło się piętnem w jego umyśle już wtedy, dlatego dobrze i ze wszystkimi szczegółami zapamiętał jak to było.
Zaczęło się dość niewinnie – ojciec poprosił go by miast grzebać w kupie patykiem poszedł z nim do rodzinnej hodowli przyjrzeć się nowym szczeniakom. Szary chętnie porzucił zabawę na rzecz wycieczki; szczeniaki rodziły się kilka razy w roku i bardzo lubił je oglądać. Miłość Inuzuka do psów oczywiście mu się udzieliła i kochał czteronożne futrzaki całym sercem. Tym razem na oglądaniu nie miało się skończyć ponieważ kiedy trafili na miejsce, a tatko poszedł rozmawiać z jakimś wujkiem którego Aki do końca nie rozpoznawał, ci doszli do wniosku że najwyższa pora, że młody musi w końcu odkryć co to odpowiedzialność i zacząć dorastać. Posiadanie i wychowywanie własnego pupila była perfekcyjnym rozwiązaniem spełniającym wymogi starszych, a mały Inuzuka nie oponował; zawsze chciał kudłatego kompana – mimo że patrzył na to raczej jak na kolejną zabawę niż obowiązek. Jakże bardziej mógł się pomylić...

Stojąc nad kojcem pełnym radosnych maluchów młody Aki zastanawiał się którego wybrać. Większość z wyborów podejmował całkowicie bez przemyśleń kierowany impulsem, a tym razem chciał by było inaczej. Dlatego wyjmował każdego szczeniaka i podnosił go sobie przed twarz. Każdy z nich reagował tak samo – radosne szczeknięcie i niepohamowane merdanie krótkim ogonkiem. Nie był to znak z Niebios na który Szary czekał. Mniej więcej w połowie „selekcji” stało się. Biała jak śnieg suczka znalazła się przed piwnookim, przyjrzała mu siędrwiącym wzrokiem i... nasikała na niego! Starsi, znaczy tatko i wujek, zaczęli się śmiać w głos, lecz Aki pozostał, o dziwo, poważny. Podniosłym wzrokiem oświadczył że bierze ją na wychowanie. Nazwał ją Karifurwa (czyt: Kalafior xD) ze względu na niecodziennie bieluśką sierść. I tak się zaczęło.

Ciężkie pięknego początki
Pierwsze dwa lata koegzystencji minęły im... źle. Aki i Kari kompletnie nie mogli się ze sobą dogadać. On, lekkoduch, rajski ptak, marzyciel, zbłąkana dusza, po trochu trochę kretyn i głupol, ona; poważna, dostojna, z nietuzinkowym charakterkiem. Nic dziwnego że wszelkie ćwiczenia, manewry i tym podobne szły im bardzo opornie. Często kłócili się: czy to drapiąc w walce i gryząc kto ma rację, czy werbalnie, warcząc i okazując kły. Zarówno rodzice jak i Aki nie wiedział co z tym zrobić.
Wbrew pozorom Szary często rozmyślał co jest nie tak. Nigdy nie był w tym za dobry, ale jak już się za coś zabrał, to do końca. Tak było w tym przypadku, chociaż ni cholery nie mógł znaleźć sposobu ani wspólnej płaszczyzny porozumienia ze swą czworonożną towarzyszką. Od dawna wiadome było że Urufu, rasa z której Kari się wywodziła, były dość ciężkie do oswojenia, i zastanawiano się dlaczego młodzik wybrał tak a nie inaczej. Dochodziły nawet głosy by zmienić mu pupila. Bo jak w tym sens, coby oboje się tak męczyli?! Mawiano za jego plecami. Gdy sytuacja stałą się naprawdę kryzysowa; kooperacja nie szła dobrą drogą a zliczyć blizn i ugryzień jakich oboje sobie przyprawili nie dało się zliczyć, ojciec Aki'ego postanowił ich dwójkę wysłać do domu swego brata. Wuj chłopca również miał psa z rasy urufu i w tym rodziciel doglądał nadziei – a może on da im wskazówki jak się dogadać? Tak myślał.
Zostali wysłani.

Farma nie była za duża czy też ciekawa z wyglądu. Ot, kilka drewnianych zabudowań i strzech, ogrodzenia na bydło i... w sumie tyle. Szaremu wydało się to miejsce nudne jak cholera. Bywał tu już wcześniej i zawsze nudził się straszliwie. Nie to, że bieganie po lasach i łąkach mu się nie podobało, wręcz przeciwnie, ale nie było tu żadnego z jego kompanów, więc czuł się trochę osamotniony. A perspektywa spędzenia tu czasu z suczką która nie pała do niego sympatią, wydała mu się strasznie słaba. Nie mniej nie oponował... gdyż w sumie za wiele do gadania nie miał. Pogodziwszy się ze swym losem trafił na farmę.
Pierwsze dni, miesiące, a nawet lata (trzy dokładnie), nie zmieniły nic o jotę. Żarli się dalej, nie współpracowali niemal wcale. Czyżby to był koniec? Ależ skąd! Wuj chłopca był powściągliwym ale mądrym shinobi. Siedząc na werandzie i wpatrując się w kolejną utarczkę między Aki'm a Kari obmyślał plan. Pogłaskał swego psa, również rasy urufu, i uśmiechnął się.

Kilka dni później zadziała się rzecz niespotykana – wielki, czarny wilczur zaatakował naszą parkę gdy, po raz cztery tysiące jedenasty próbowali się ze sobą dogadać. Zajęci warczeniem na siebie podczas spaceru w lesie nawet nie zauważyli wielkiego basiora, który uważnie ich obserwował, a potem zaatakował z groźnym szczeknięciem. Jednym skokiem zwalił zaskoczonego Szarego z nóg i rzucił się na Kari. Ta zaskoczona zdążyła ledwie uskoczyć. Aki tymczasem zbierał się z ziemi krzywiąc niemiłosiernie; wilczur rozdarł mu pazurami ramię. Szkarłatna krew sączyła się powoli wzdłuż ramienia znacząc strumyczki na ciele. Młody Inuzuka zaklął i rzucił się bez opamiętania do ataku wykorzystując wrodzoną zręczność ale... nic to nie dało. Wilczy przeciwnik szczeknął krótko i uniknął ataku. Potem sam machnął łapą i Aki musiał odskoczyć by nie oberwać. Kari tymczasem... wyzywała go w psiej mowie od debili. Myśleliście że pod wpływem emocji i wspólnego wroga dojdą do porozumienia? Taki ciul – działo się wręcz odwrotnie.
Mimo sytuacji rysującej się w czarnych barwach Aki nie stracił rozumu. No, przynajmniej nie do końca. Starał się kluczyć, kombinować, lecz zrzędzenie niepomagającej Kari nie pomagały mu ani trochę. Zirytowany odwrócił się w jej stronę i warknął żeby albo się zamknęła albo pomogła. Ta umilkła zdziwiona. Nigdy nie widziała swego pana w takim stanie. Cała beztroska jaką widziała do tej pory w jego oczach ustąpiła powadze. Zaimponowało jej to, tak troszeczkę. Chciała nawet ruszyć mu z pomocą, gdy wilczur obrał ją sobie za cel. Nie miała czasu zareagować na zbliżającą się z dużą prędkością morderczą szczękę. Aki miał. Jak przystało na Inuzuka – bronienie pupila ponad życie... prawie dosłownie. Ostre kły zacisnęły się na ramieniu Szarego gdy skoczył i zasłonił własnym ciałem Kari. Zemdlał z bólu.

Kiedy się obudził coś wilgotnego lizało jego rany. Otworzył oczy i uniósł się. Dojrzał Kari która starała się zlizać krew z rany i jakoś mu w ten sposób pomóc. W jej oczach dostrzegł szacunek i oddanie. Nowe emocje które obudziły się w niej w tamtej chwili zostały już na zawsze, do końca. Wrogi wilczur uciekł. Chłopak nigdy się nie dowiedział że to jeden z psów wujka...
Przez kolejne kilka lat, aż młodzik nie osiągnął 16lat, „docierali się” ze sobą. Poznawali, rozmawiali, nadrobili stracony czas i odnowili więzy. Dopiero wtedy młodzik postanowił wrócić.

Cdn.

WIEDZA
brak
INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
Inuzuka
POSTACIE:

ZDOLNOŚCI

KEKKEI GENKAI: Inushiru
NATURA CHAKRY: Raiton
STYLE WALKI: Rankanken
UMIEJĘTNOŚCI:
Wrodzona -
brak
Nabyta -
brak
PAKT: brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 25 | 45
WYTRZYMAŁOŚĆ 20
SZYBKOŚĆ 20
PERCEPCJA 10
PSYCHIKA 10
KONSEKWENCJA 10

KONTROLA CHAKRYE
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Rankanken +20 siła
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU
GENJUTSU
TAIJUTSUD
BUKIJUTSU
KENJUTSU
SHURIKENJUTSU
KUSARIJUTSU
KIJUTSU
IRYōJUTSU
FūINJUTSU
ELEMENTARNE
KATON
SUITON
FUUTON
DOTON
RAITON
KLANOWE
C
JUTSU:
Wszystkie E
Klanowe:
D:
Shikyaku no Jutsu
Dainamikkumakingu
Jūjin Bunshin
Tsūga
C:
Gatsūga
Taijutsu:
D:
Dainamikku Entorī

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE): 5kunai, 5shuriken

ROZLICZENIA
PIENIĄDZE: TU
PH: TU
MISJE:
D -
C -
B -
A -
S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:
Proponujemy:
• Genina,
• Dodatkowe 25 punktów atrybutów do rozdania
• Dziedzina bazowa rozwinięta z rangi D na C
• Dodatkowa technika rangi C

NINKENY
IMIĘ: Karifurawā
PŁEĆ: Suczka
RASA: Urufu
WYGLĄD:

CHARAKTER: Inteligentna, dostojna, uparta. Trochę taka „damulka” ale jak trzeba to pomoże. I nawet się czasem zaśmieje! Znaczy szczeknie z rozbawieniem.
ATRYBUTY PODSTAWOWE: tutaj.
SIŁA25
WYTRZYMAŁOŚĆ25
SZYBKOŚĆ 15
PERCEPCJA 15
KONSEKWENCJA 15
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:
MNOŻNIKI:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

Dobrze, karta zaakceptowana. Pozwoliłem ją sobie nie co zmodyfikować, a więc poprawiłem zapis atrybutów podstawowych i poprawiłem Ci kod, bo miałeś odsłonięte techniki. Ponadto jesteś Inuzuka, a nie Inzuka. Popraw nazwe tematu

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Aki Inuzuka - gotowa

Aki Inuzuka - gotowa

Re: Aki Inuzuka - gotowa