Shinobi War PBF Naruto

Pod klapą jest drabina na jakieś 2m w dół i jest korytarz. Wyłożony deskami z każdej strony długi na 8m, szeroki na 2 i na 2 wysoki. Dalej nie ma już nic. Nie ma tutaj ani odrobiny światła jakiegokolwiek. Człowiek błądzi po omacku, chyba że zna to miejsce. Dla Masaru który to mieszka jest wiadome że w ścianie po prawej gdzieś w połowie jej długości jest ruchoma ściana. Trzeba pchnąć ją w pewnym miejscu żeby się obróciła wpuszczając gościa do domu. To samo jest po lewej stronie tylko tam znajduje się pomieszczenie wielkości 15m na 10m. Jest to pracownia kuglarza jak i jego magazyn oraz schowek. Wracając do domu to nie przypomina on wcale mrocznego korytarza jak i strasznego lasu. Jest to wielkie pomieszczenie ze schodami na górę znajdującymi się w lewym rogu na przeciwległej ścianie do ,,drzwi wejściowych". Na pierwszym piętrze są ściany koloru jasno niebieskiego za to na drugim 2 ściany są czerwone, a dwie białe. Jest to olbrzymia sypialnia z dużym łóżkiem dwu osobowym. Po bokach pokoju są szafy z rzeczami. Na pustym środku leży śliczny kolorowy dywan. Wracając do pierwszego piętra to gdyby patrzeć od wejścia to lewy górny róg to schody. Jednak na prawo od schodów tylko nie w górę tylko w bok jest korytarz do jaskini obok długi na jakieś 15m. Jest ona grotą z wyjściem na zewnątrz. Jest przy niej płotek z wejściem. To stajnia dla koni których obecnie tam nie ma ale kto wie. Mają one tam żłoby, siano i sporo miejsca. A dzięki płotowi który jest na wysokości końca góry jaskini mają one pewność że nic do nich ani nikt nie wpadnie. Po prawej stronie na środku ściany jest kominek z kominem na powierzchnie. Po lewej jest kuchnia i kilka szafek. Oraz mały składzik jedzenia. Po środku jest stół z kilkoma krzesłami. Przed kominkiem jest piękna kanapa koloru filetowego. Całość tego pomieszczenia ma wymiary około 12m na 8m.

Tworzenie kukiek ,,Mama i Tata" z części z kukły Kamakiri. ,,http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=43&t=3642" Dwie kukły rangi C to 20 linijek.
Masaru położył na ziemi rozciętą lalkę, od pasa w dół położył po swojej lewej stronie, a części od pasa w górę po prawej. Interesowała go bardziej górna część z powodu specyficznych ramion. Rzucił okiem do jej środka przez dziurę i syknął ze złością. Ten kretyn który mu to sprzedał niósł kukłę za pomocą piasku co było widać. Leżenie na plaży też jej nie pomogło. Podniósł ją a potem potrząsnął, wyleciało z niej kilka garści piachu. Ten po raz kolejny trzeba to powiedzieć kretyn, nawet nie umiał zadbać o takie piękne dzieło sztuki, masakra jakaś. Przyjrzał się kończynom i głowie i mógł powiedzieć że są w znacznie lepszym stanie, z prostego powodu, nie miały dziur do których by dostać się mógł piach. Rzut oka na dolną część leżącą po drugiej stronie i odetchnięcie ulgą. Tutaj również nogi działały bez zarzutów, oczywiście trzeba je przeczyścić głównie stawy, ale to i tak dobra wiadomość.Czyli wszystko w miarę w porządku tylko korpus do śmieci, chociaż i z niego da się pozyskać różne rzeczy. Chociażby drewno zużyte na jego budowę, albo liny. Zaczął od dołu sięgając po narzędzia, z bólem serca odpiłował nogi od kawałka korpusu. Miska napełniona wodą stała już obok, zamoczył w niej ścierkę i wymył dokładnie stawy. Szorował kawałek, delikatnie poruszał nim i znowu szorował. Po chwili działał jak nowy. Następnie umył resztę nóg i naoliwił stawy. Odłożył je na bok do suszenia i zabrał się za górę. Podszedł do głowy, była co prawda popękana troszkę, ale zauważył sprawnym okiem że usta są rozsuwane. A tam ku jego zaskoczeniu wyrzutnia kunai, razem z magazynkiem. Wziął mniejszą piłkę i rozpiłował na pół głowę, niczym na jakieś operacji, albo sekcji zwłok. Wyjął paciorkowate oczy oraz potrzebne mechanizmy. Zaciekawia go górna para rąk, która zamiast dłoni lub jakiejś broni miała po kołku. Które się kręciły, a po mocnym zakręceniu odpadały. Wyglądały jak by miały na sobie odciśnięcia czegoś, i tym czymś były fuma shurikeny. Tak mu się przynajmniej zdawało patrząc po wielkości okręgu. Odciął je od korpusu, i przeszedł do dolnej pary, tam sytuacja była bardzo podobna, brak jakiś skomplikowanych mechanizmów tylko drewno, mechanizmy w nim oraz dwa wielkie kunaie ewidentnie do walki w bliskim kontakcie. Zrobił to samo co z nogami czyli umył i naoliwił stawy odstawiając je po tym do suszenia. Odciął 3m ogon z kolcem, prawdopodobnie też mu się przyda. Potem rozciął brzuch na pół wywalając wnętrzności, wszystko wrzucał od razu do śmieci, chociaż drewniany bęben z liną wyjął przeczyścił i odstawił. Samo drewno z boków umył i zostawił. Wszystkie nie potrzebne rzeczy zaniósł do domu wychodząc z pracowni i postawił przed kominkiem. Co się da to spali, a resztę wywali gdzieś w lesie. I tak został z 6 kończynami, głową, ogonem i bębnem z liną oraz sporą ilością drewna. Wypakował swój worek zakupów i wyciągnął najpierw ubrania które rozwiesił na krześle. Drewniane deski ułożył na kupce i zastanowił się na chwilę. Chyba najlepiej te sprawne części kukły wmontować do nowego korpusu, ale bał się że źle go wyważy. Za dużo tego było, dobrą decyzją było zrobienie z tego dwóch różnych lalek. Jak pomyślał tak zrobił. Pociął deski tak, aby długością odpowiadały jego potrzebą i zaczął je zaginać, po chwili stworzył coś na kształt połowy beczki. Podzielił ja sobie na dwa obszary, w dolnym wsadził cylinder z lina, a w górnym umieścił magazynek. Szybko zrobił drugie takie samo coś korzystając tym razem już zakupionych przez siebie mechanizmów i lin. Związał kupione przez siebie kilka metrów liny z tymi 3 z ogona z kolcem. Umieścił je w w drugim korpusie. Miał drewno korpusowe ze starej kukły, do tego akurat rozcięte na pół więc połączył starą połówkę z nową, i kolejna starą z kolejną nową! W ten sposób miał działające dwa korpusy. Wstał otrzepał się i siadł przy biurku. Kolejnym etapem pracy było zrobienie dwóch głów. Kilka małych desek ułożonych w kształt podobny do jajca. Wsadził w nie wyrzutnie i zaczął zaginać, dokręcać śrubki i wbijać gwoździe. Szyi nie robił po co. Wyjął końskie włosy i położył koło siebie. Do dwóch misek wsadził barwnik z kwiatów i rozmieszał. W każdej umieścił włosy farbując je. Potem położył je do suszenia, a w tym czasie wyciął dziury na usta. Przymocował do dziury dwa rozsuwane kawałki drewna i ozdobił je tak by wyglądały jak usta. Potem wyciął dziurki i wsadził w nie kolorowe koraliki imitujące oczy. Po całej tej zabawnie upiększanie głów podczepił do nich wysuszone włosy. Miał teraz dwa łby które podczepił po jednym do korpusu. Połączył magazynki z klatki piersiowej kukły do wyrzutni znajdujących się koło ust. Wsadził do każdego magazynka po 5 kunai. Jeśli chodzi o kwestię kończyn to nogi skrócił o kilka cm i podczepił po jednej do każdego korpusu. Wziął dwie bele drewna, kilka stawów, wywiercił je w środku nawsadzał mechanizmów odpowiedzialnych za ruch kończyn i wszystko połączył, a potem wsadził do lalek. Akurat to było bardzo proste. Teraz brakowało im tylko rąk i znowu proste zadanie, ponieważ miał już dwie ręce te też skrócił o kilka cm. Odciął kawałek między łokciem a barkiem i kawałek miedzy tym gdzie powinna być dłoń, a łokciem. Po chwili znowu wszystko połączył i przyczepił do marionetek. Z pozostałej pary rak odciął końce i wyjął stawy. Drewno wywalił, pójdzie na spalenie do kominka. Drewniane kołki przyczepił po jednym do pleców każdego korpusu. Siadł zamyślony szukając nazwy dla nich. Coś go tknęło i postanowił nazwać je Mama i Tata. Może dla tego że tęsknił za rodzicami? Może dlatego że podświadomie budował te lalki tak by ich przypominały chociaż troszkę? Nie ważne, najpierw praca potem przemyślenia. Pozostały do końca jeszcze 2 ręce tutaj za to było troszkę pracy. I to nie plastycznej jak ozdabianie głów a mechanicznej. Po raz kolejny siadł do biurka. Nazbierał 20 kawałeczków drewna, wywiercił je w środku do każdego władając metalowy, grubości 3 igieł kijek z metalu. Każdy kawałek podłączył do malutkiego stawu, a do niej z drugiej strony 2 paliczek. Stworzył tak 10 par palców. Potem zabrał kawałek drewna kształtem przypominający miskę i wstawił z jednej jego strony staw kulisty. Metalowy duży okrąg z 5 wypukłościami, do każdej podłączył wystający metalowy kawałek z każdego palca łącząc je w jedno. Po majstrował wewnątrz dodając kilka kolejnych metalowych zawiasików. To wszystko nakrył kolejnym drewnem i przykręcił. Drugą dłoń zrobił tak samo. Do stawu z dłoni przyczepił wydrążoną belkę, do niej znowu staw kulisty i znowu belka i znowu staw kulisty. Wszystko połączył i tak oto powstała ręką. Nie był to jednak koniec ponieważ między dłonią, a łokciem w wydrążonym miejscu wsunął kupiony mechanizm do wystrzeliwania bombek. Do dłoni podczepił kolejny staw który mógł ja odczepić w razie czego powodując że odskoczy ona do góry robiąc wolne miejsce do wystrzału. Drugą kończynę zrobił tak samo i podczepił do brakujących miejsc u Mamy i Taty. W brzuchach zrobił im dziurę do wystrzeliwania lin. Następnie na zakończenie pracy ubrał kukły w zakupione ubrania. Wyciął jednak dziury na plecach tak, aby kołki wystawiały. Zamierzał na nich wieszać duże shurikeny do wystrzeliwania.

Fūton: Kaze No Yaiba Ranga A minimum 25 linijek
Stanął luźno wśród drzew zamykając oczy. Po chwili zastanowienia co będzie trenował uznał że najbardziej logiczne byłoby nauczenie się jakiejś potężnej techniki Futonowej która pozwoliłaby mu bronić się na bliskim dystansie w przypadku gdyby doszło do starcia fizycznego, ponieważ takie mogło by być zabójcze dla użytkownika kukiełek. Wybór padł na Kaze no Yaiba, czyli technikę którą widział tylko w zwojach i książkach, nigdy na żywo. Dawała ona możliwość stworzenia niewidocznego miecza z wiatru, a dokładniej uformowanie czakry z palców o długości około trzech metrów. Podniósł rękę przed siebie układając palce w specjalny kształt do techniki, nie było określone z tego co mu się wydawało jak mają być ułożone i pewnie nie miało to znaczenia, dlatego on to zrobił tak że palec środkowy jak i wskazujący wyprostował, a resztę zacisnął. Warto pilnować się, aby nie zranić siebie samego podczas walki prawda? Przesłał niebieską energię swojego żywiołu do koniuszków palców i z całej siły zmusił ją żeby zaczęła wypływać do przodu. Żeby powoli kawałek po kawałku wychodziła z jego ciała na boki, ale głównie do przodu. Celował palcami przed siebie i po otwarciu oczów z dumą spoglądał na metrowy pasek powietrza przed sobą odznaczającym się na tle lasu. Po chwili i kilku próbach udało mu się osiągnąć wymagana długość, a zaraz po tym grubość również była zadowalająca. Teraz kwestia cięcia, to już było znacznie trudniejsze. Zacisnął powieki skupiając się na czakrze po za jego ciałem i rozkazał jej zacząć drgać. To było nie porównywalnie trudne, ale znowu sukces. Technika po woli nabierała kształtów i cech dla siebie charakterystycznych. Pas powietrza wprawiony w drgania które z każdą sekunda ćwiczenia stawały się coraz intensywniejsze i krótsze, były coraz bardziej zabójcze. Nie mogą to być długie ruchy, to musza być szybkie niczym drgawki u człowieka drobne poruszenia. Tak szybkie i tak drobne żeby oko je nie zauważyło nawet. Gdy i to wyszło machnął ręką a całe jutsu po prostu znikło. Rozkojarzył się co spowodowało że czakra się rozeszła. Musiał na chwilę usiąść ponieważ aż mu przed oczami przeleciały szare kropki, zrobił głęboki wdech, w końcu była to jego pierwsza tak wysoko poziomowa technika, jego organizm nie potrafił jeszcze tak dobrze radzić sobie z takimi wydatkami czakry jak na jeden raz. Wstał na proste nogi uznając że na wypoczynek zawsze jest czas, a na trening może być za późno jak wpadnie w prawdziwe tarapaty. Tak więc wycelował rękę w powietrze trzymając palce na wysokości głowy i stworzył technikę. Następnie po woli, delikatnie poruszał ręką. Gdy upewnił się że dalej będzie w stanie ją utrzymać zrobił mocniejsze i bardziej pewne ruchy nadgarstkiem. Znowu sukces. Zrobił krok do przodu, potem kolejny i jeszcze jeden i nim się zorientował już biegł z powietrznym ostrzem przy boku. Yoshida wyskoczył w powietrze na wysokość jakiś 5 metrów odbił się od drzewa robiąc piruet i w locie przed innym drzewem zrobił cięcie. Gdy dotknął stopami ziemi drzewo w połowie długości się złamało. Do połowy było ścięte, a do połowy zadziałały siły grawitacji. Zaklął pod nosem. Stanął przed innym tworem przyrody i zrobił cięcie. Tym razem skutecznie przeciął całe tak jak chciał. Powtórzył kilka zamachów, aż nabrawszy wprawy rozbiegł się wbiegając po drzewie koncertując czakrę w stopach i skoczył na kolejne. Zrobił to tak że był jakieś 2m przed nim. Przeciął je w pół od korony aż do samej ziemi, rozpoławiając je. Wiedział że technika jest już opanowana.

Fūton: Shinkūha Ranga A minimum 25 linijek
Wyszedłszy na świeże powietrze, po raz kolejny odszedł kilka minut drogi od domostwa, aby nie dewastować lasu koło którego mieszka. Księżyc i gwizdy był jedynymi świadkami tego co robił, albo tego co się uczył. Stanął w rozkroku usiłując sobie przypomnieć co może my się przydać. I wybór padł na Shinkūha czyli bardzo szybkie, ale precyzyjne cięcie wiatrem które miało zabić spora ilość wrogów na jeden raz. A do co silniejszych oponentów to miało niszczyć ich tarcze, jak i próby ataków fizycznych na kuglarza. Skupił się na przemyśleniu co ma dokładnie zrobić, w teorii prościutkie, w praktyce to wysoko poziomowe jutsu zdolne do pokonanie naprawdę silnych wrogów. Pierwszy etap to nabranie powietrza w płuca i zmieszanie ze swoją czakrą. Potem złożenie pieczęci kolejno szczura, węża, konia i psa. I wydmuchanie jej do przodu machając głową przekręcając ją, aby wprawić w ruch wąskie ostrze które wydmuchiwał. Trzeba pilnować żeby samo ostrze się nie rozwaliło w powietrzu. Poziom wyzwania tylko dodawał chęci naszemu Masaru który zdecydował się na naukę takich trudnych rzeczy. Po kolei powtórzył przypomniane etapu i pierwszy problem. Dokładniej pojemność płuc, miał w nich miejsce na jeden wydech, a po dmuchnięciu raz już nie miał praktycznie powietrza w płucach. Po chwili rozmyślań doszedł do wniosku że ma minimalne ilości tylko wypuszczać, a czakrą je kontrolować. Powtórzył próbę łapiąc w pierś powietrze, złożył pieczecie wysyłając z swojego ciała niebieską energię mieszając ją z zawartością płuc i sukces. Gdy dmuchnął przed siebie to było to jak zwykły podmuch, no może silny jak technika rangi D. Ale nie poddawał się dmuchając ile sił przed siebie, wsadzając w to ogromne pokłady cierpliwości jak i siły swojej własnej jak i siły woli. W końcu praca zaczęła przynosić sukcesy, pierwszy podmuch dał radę ściąć gałąź szybko zniknął, ale zawsze coś. Słońce leniwie wyszło z za horyzontu, a księżyc schował się po przeciwnej stronie. Z nieba znikły gwiazdy i nastał ciepły dzionek. Nic tak nie poprawia humoru jak najedzenie się i wygodne wyspanie. W obu przypadkach chłopak nie miał szczęścia. Powidła i stara woda miały być szczytem kulinarnych możliwości Yoshidy? A spadnie na kanapie z książka w ręku miało zapewnić komfortowe warunki niczym spanie na łożu z baldachimem? Jednak nie chciał się skarżyć, bo w sumie i komu. Dmuchnął poruszając głową skupiając czakrę w miejscy gdzie kierował podczas ruchu swój wzrok. Lada moment skoro udało się utrzymywać kształt to udało się opanować cała sekwencję poruszeń głową w celu lepszego kontrolowania techniki. Pora na rozgrzewkę uznał i zaczął kręcić w kółko głową, a zaraz potem do przodu i do tyłu. Chciał rozgrzać kark przed obciążającym treningiem. Kontuzja to było to na co nie miał żadnej ochoty w tej chwili. Tak więc jako że trening czyni mistrza to po dobrych kilku godzinkach kiedy było już południe, a chłopak padał na twarz ze zmęczenia. Podmuchy z wiatru z ust były już tak szybkie że nie widoczne, dla nie wprawionego oka, oraz zabójcze dla ciała większości ludzi. Robiły bowiem z drzew sieczkę. Stanął po środku lasu, użył techniki i po chwili powalił wszystkie stojące drzewa w zasięgu 15 metrów, nawet krzaków nie oszczędził.

Fūin no Jutsu Ranga D minimum 5 linijek
Siadłszy na ziemi wyjął z kieszeni zwój z opisem technik. Szybko przeleciał wzrokiem treść, wiedział dokładnie co ma robić, kontrolę czkary opanował nawet lepiej niż się powinno do tak słabych technik, westchnął nad swoim losem że musi użerać się z takim czymś i odłożył zwój. Teraz wyjął z kolei średniej wielkości zwój z materiału na nodze. Nawiasem mówiąc całkiem fajny bajer prawda? Rozłożył zwój położył koło niego jedzenie na jakimś liściu żeby się nie zepsuło zamknął oczy i powtórzył w głowie czynności. Przesłać czakrę do zwoju, otworzyć portal czy jako to się zwało, wciągnąć przedmioty, zamknąć portal i koniec. Wykonał te czynności i w połowie jakoś śpiew ptaków go rozproszył. Nie wyszło, odetchnął i zrobił po raz kolejny wszystkie kroki. No i jak zwój leżał tak leżał i jedzenie jak leżało tak leżało. Z wściekłością walnął ręką o ziemię. To wasza wina durne ptaszyska, zjem was na obiad jak nie odlecicie pomyślał w głowie. Bo przecież to ich wina że mu nie wyszło prawda? Po raz kolejny skupił czakrę i zapieczętował w końcu tak jak chciał. Już zamierzał wstać, aż coś go tknęło. A jak ja to z tego wyjmę? Usiadł z powrotem i zamurowało go. Nie miał pojęcia co robić, dobrze że wziął zwój z podstawami pieczętowania więc mógł się dowiedzieć z niego że musi ponownie przesłać czakrę do zwoju i po kilku próbach dał rade wyjąć jedzenie z niego. Fakt że jedzenie nie zostanie zagubione w nicości ucieszyło go niezmiernie. Ponownie schował je do zwoju którego zwinął i wetknął za materiał.

Kugutsu no Fūin ranga C 10 linijek minimum.
Postawił kukłę taty koło zwoju średniego który rozłożył na ziemi. Zamknął oczy, miał zrobić to samo co wcześniej tylko tym razem z większym obiektem. Przesłał czakrę do zwoju, a następnie do drewnianego tworu. Skupił cała niebieską energię co spowodowało że na zwoju pojawiły się dziwne symbole i ciągi znaków. Oczami wyobraźni widział jak w ułamku sekundy wciąga nasączany czakrą przedmiot do innego wymiaru. Jak przyciąga tam swoją czakrę, a co za tym idzie również i to co jest nią nasączone. Następnie nastąpiło głośne puff i kukła znalazła się w zwoju, a na nim był jeszcze napis oznaczający kukłę. Sukces, teraz kwestia odpieczętowania to powinno być już prostsze. Wziął zwój z ziemi zwinął go i dwoma palcami rozwinął go na pół metra tak że ten rozwinął się do koło pasa. Wepchnął niejako z jednej strony zwoju swoją czakrę, w celu wypchnięcia z zwoju z drugiej strony swojej kukiełki. To było jak napieranie na bramę taranem, jak ona pęknie pod naciskiem to wyrzuci głowice taranu na druga stronę. Tak to sobie przynajmniej wizualizował bo było mu prościej. W końcu leń wystawił swoją kolorową głowę, a potem resztę ciała i wypad na ziemię. Wiedział że to za wolno więc znowu ją zapieczętował, tym razem z jej partnerką i powtórzył operację kilkukrotnie. Po chwili już nawet nie musiał się za bardzo skupiać na przelewaniu czakry, Było to prawie jak by nalewał z kubka do kubka wodę i starał się jej nie rozlać. Po chwili już szło mu to dobrze tak jak powinno

Futon: Kazekiri no Jutsu Ranga A 25 linijek
Usiadł nad potokiem, zwiesił nogi luźno, ale tak żeby ich woda nie zamoczyła. Zastanowił się patrząc w niebo, przymrużając lekko oczy żeby go słońce nie raziło. Czego by się mógł teraz pouczyć, i jak grom z jasnego nieba wpadał mu niezły pomysł. Technika dopełniająca jego obecne zdolności, w końcu brakowało mu żywiołowej techniki zdolnej zniszczyć coś lub kogoś w dużym dystansie. Usiadł już normalnie przypominając sobie po kolei co ma zrobić. Zebrać czakrę Futon, złożyć pieczęcie i wystrzelić najdalej jak może czakrę, która będzie w kształcie ostrza. Cóż potem popracuje nad siłą cięcia, celnością itd. Na razie to podstawą jest żeby opanować wystrzeliwanie technik na tak duży dystans. Stanął na równe nogi i zebrał energię, wkładając w to całą swoją wolę. Następnie uformował pieczęcie i zebraną energię ułożył w coś na kształt lewitującej wielkiej żyletki. I wystrzelił ją do przodu. Nie wyszło. Powtórzył czynności, ale pomyślał naglę że pozostałe 2 jutsu też rangi A które poznał ostatnimi dniami praktycznie były podobne. To tworzące miecz na palcach to przecież to samo co to, tylko tutaj je wystrzeliwuje. Tak wiec ponownie wykonał czynności i skupił się podczas formowania czakry. Płaska ziemia to była rzeczywistość przed nim. Wylało się na nią sporo wody jak po otwarciu jakiejś tamy to była jego czakra. Woda zaczęła wirować, coraz szybciej, coraz mocniej aż dwa wiry zabrały po połowie całej wody. Ścieśnił się i połączyły. Potem troszkę się rozszerzyły na długość. W realnym świecie jego czakra tak samo jak ta woda, wirowała przed nim. I na tym poprzestał na razie. Skupiał się z całych sił nad kontrolą takiej ilości energii. Tym razem to była najtrudniejsza technika jaką się uczył ponieważ poprzednie wymagały zebrania czakry w płucach czyli w ciele i wyrzucenia jej na mały dystans, oraz druga wymagała operowania energią tylko w zasięgu około 3m. A tutaj chodziło o kilkadziesiąt metrów. Podczas pierwszego etapu skupiał się głównie kontrolować czakrę. Trenował to dobre kilka godzin przez głowę przemknęły mu myśli najróżniejsze. Dokładniej na przykład to że zakup wachlarza może być dobrym wyjściem, w końcu będzie miał okazję nauczyć się kolejnych ciekawych technik. W końcu gdy uznał że jako tako ma to szansę bytować, wystrzelił ta skupioną technikę do przodu. Jakoś to wyszło, trochę nie celnie, ale ważne że chociaż poleciało. Spędził kolejne kilka godzin na nauce celności i szybkości w używaniu tego jutsu. Teorię trzeba umieć, siła przyjdzie sama tak sobie powtarzał. Ustawił się w dystansie od rzeki i walił w nią techniką, za każdym razem korygując ją wcześniej zauważone błędy. Kiedy trafiał w strumień postanowił przenieść swój cel na drzewa, kolejny czas spędzony na kolejnym etapie treningu dał owoce kiedy za którymś razem skosił 3 drzewa po sobie. Mruknął zadowolony, zdawał sobie sprawę że potrzeba tutaj praktyki, aczkolwiek bał się że nie będzie miał za dużo czasu na nabycie jej nim stanie do prawdziwej walki. Dlatego postanowił walczyć z całych sił jeszcze ciężej tylko po to żeby perfekcyjnie opanować tą technikę. I wydawało się że takie podejście do życia ma rację bytu ponieważ gdy zapadał wieczór opanował ją całkowicie i potrafił ściąć wybraną gałąź w drzewie nie czyniąc mu krzywdy z odległości nie mniejszej niż 25 metrów. Jednym słowem posiadł w swoim arsenale kolejną żywiołowom technikę o dużym zasięgu. .

Sōshuriken no Jutsu ranga D 5 linijek minimum
Masaru sięgnął do torby wyjmując jednego shurikena. Stworzył żyłkę czakry owinął ją sobie szybkim ruchem wokół palca i zaczepił do broni miotanej. Rzucił nią normalnym płynnym ruchem i w pewnym momencie pociągnął ją z całej siły, gwiazdka zrobiła ruch niczym jojo i poleciał do właściciela. Poruszenie palcem w prawą stronę spowodował że nie trafiła ona w swojego właściciela a ominęła go z prawej strony. Było to proste no nauki i nie wymagało za dużo filozofi. W końcu kierował w podobny sposób kukiełkami i takie coś jak poruszanie jedną jedyną bronią w locie było nie ukrywajmy banalnie proste.
Jednak ciekawiło go jak poradzi sobie z 10 sztukami, jak pomyślał tak zrobił i z biorąc rozbieg pobiegł na drzewo. Wbiegł pionowo w górę odskakując na wysokości 5m do tyłu robiąc salto cisnął w różnych kierunkach 10 shurikenami i w locie podczepił do nich żyłki czakry, poruszył oboma rękami w tył i bronie zamiast lecieć w stronę ziemi poleciały wysoko w stronę nieba. Upadając na ziemie poruszył palcami i machnął do tyłu całymi rekami w luźny sposób zmieniając tor lotu po raz kolejny i zmuszając shurikeny do ponownego polecenia w dół i zmienienia toru lotu o około 50 stopni trafiając w gałęzie wiszące na uboczu. Co prawda trafiła tylko połowa, a reszta poleciała nie wiadomo gdzie, ale skorygował to szybko cofając je po łuku i wbijając resztę broni w brakujące cele. Chciał poćwiczyć kontrolę jednej większej broni, ale nie miał takowej więc wykorzystał zwykłe dwie gwiazdki. Zaczepił je o nadgarstek tak jak by to zrobił przy dużych ich odpowiednikach i po kilku chwilach już śmigał nimi robiąc kółka nad głową. Upatrzył kontem oka ptaka nocnego w locie i na styk musnął jego skrzydeł. Nie uczynił mu krzywdy, a sprawdził swoje wyczucie w tej dziedzinie.

Fūton: Enshō No Kaze Ranga D 5 linijek minimum
Stanął na polance skupił czakrę Futon w sobie sformował jedną ręką połowę pieczęci barana, przez ułamek sekundy zbierał energię równomiernie ją rozkładając na każdy obszar jego ciała i wypuścił ją na boki. Podmuch powietrza zwiał piasek i kamienie z ziemi. Powtórzył ćwiczenie kilka razy myśląc że powoli ma dosyć tych ciągłych treningów i trzeba za niedługo udać się jakąś wyprawę. Od kilku dni non stop trenował, a to nie jest zdrowe. Czasem trzeba się zresetować, chociażby w barze przy sake. Nim się zorientował powtórzył ćwiczenie kilka razy doprowadzając je do perfekcji, w końcu trenował techniki tego żywiołu wysokiej rangi, więc dlaczego coś tak prostego i prozaicznego jak to miałoby sprawić mu jaką kol wiek chociażby minimalną trudność? Najprostsza technika uwolnienia wiatru znana ludzkości, aż wstyd że nie znał jej wcześniej. Aczkolwiek dla pewności udał się jeszcze na szczyt drzewa i użył ją tam niszcząc gałęzie mniejsze i rozrzucając je po okolicy.