Dom Toshirō

[Toshirō]

Jest to niewielki domek zbudowany z czerwonej gliny, której jest pod dostatkiem na rozległej pustyni, usytuowany przy małej oazie, parędziesiąt kilometrów od Tajemniczećgo Lasu. Przy życiodajnym punkcie znajdują się jeszcze trzy inne domy, tworząc skromne osiedle na bezkresnym, piaskowym morzu. Wracając do domku chłopaka, składa się on z trzech pokoi, łazienki oraz wielkiej izby pośrodku, w której znajduj się kuchnia. Jeden z pokoi należy do ojca Toshirō i poza nim nikt tam praktycznie nie wchodzi. Poza tym, wiele w nim nie ma. Jedynie podwójne łóżko oraz szafa na ubrania. Drugie pomieszczenie należy do nastolatka i jest bardzo podobne do pierwszego. Poza standardowym łóżkiem oraz szafą, znajduje się tam jeszcze komoda, w której Toshirō gromadził przeróżne rzeczy znalezione przez całe dzieciństwo. Obecnie jedna szuflada przeznaczona jest na rzeczy przydatne każdemu shinobi. Jedyne okno w pokoju wychodzi prosto na oazę, sprawiając, iż poranne wstawanie jest choć trochę przyjemniejsze. Ostatni z pokojów służy jako gościnny, ale w praktyce sprowadza się do tego, iż stoi on całkiem pusty i nieużywany. W holu znajduje się wspomniana już kuchnia oraz stolik jadalny. Stąd również wychodzi się na zewnątrz. Wokół domku znajduje się ogródek, w którym chłopak spędzał czas za młodu, choć jest tam tylko niska trawa i parę kwiatków, które przetrwały surowe warunki i jakimś cudem urosły do swych obecnych rozmiarów.

---

Toshirō obudził się wczesnym rankiem, muskany przez promienie wschodzącego słońca. Pomimo ciężkiego treningu wczoraj, chłopak był wypoczęty i uśmiechnięty. Szybko się umył i zrobił sobie śniadanie. Ojciec wciąż spał, więc młody Maji postanowił go nie budzić i po cichu opuścił budynek. Stanął w ogródku i głęboko odetchnął. Przed nim roztaczał się znajomy krajobraz. Kępka zielonej trawy praktycznie od razu przechodziła w bezkres żółtego piasku. Chłopak był do tego przyzwyczajony i nie przeszkadzał mu ten widok, jednak gdzieś w głębi duszy miał już dość tego widoku. Wiedział jednak, że szybko nie będzie miał okazji opuścić tego miejsca oraz, że tak naprawdę tu jest jego dom i pozostała rodzina.

[Masaru]

Pierwsza misja 1/15
Toshirō spał sobie smacznie, aż tu o 3 w nocy ktoś do niego puka. Mjal sen że był bogiem i że mógł zrobić wszystko. Właśnie walczył z wielkim monstrum, aż tu nagle ktoś brutalnie go rozbudził. Mogło go zastanawiać kto na takim zadupiu brzydko mówiąc czegoś szuka. Może spragniony wędrowiec który prosi o nocleg albo dobra wróżka która chce mu dać garniec złota. Nie wiadomo,ale faktem było że pukanie byli natarczywe i zaczynało podchodzić pod łomotanie piescia w drzwi. Hałas go rozbudził na tyle że miał już trzeźwość myślenia. Zawsze mógł otworzyć okno rzucić w niezapowiedzianego gościa kunaiem i krzyczeć że ma wynosić się z jego ziemi.

[Toshirō]

Chłopak wybudził się ze snu i powoli zwlekł się z łóżka. Pamiętał jeszcze wciąż swój sen, kiedy szedł w stronę drzwi.
-To był dziwny sen. Niby fajnie byłoby być bogiem i walczyć z jakimiś potworami, ale te sny mają zazwyczaj jakieś znaczenie - myślał, wyglądając przez okno, czy zobaczy kto się dobija. -Dobra, teraz mam ważniejsze sprawy.
Toshirō powoli otworzył drzwi, zachowując skupienie, by nie dać się zaskoczyć przez jakiegoś bandytę albo tym podobnego. W głowie jednak wiedział, że bandyta pewnie nie waliłby w drzwi w środku nocy, tylko wszedłby po cichu. Jednak automatycznie zachował ostrożność i wiedział, że kiedyś może mu to uratować życie. Otworzył drzwi na oścież.
-O co chodzi? - spytał, przyglądając się dokładnie przybyszowi.

[Masaru]

Pierwsza misja 3/15
Nasz bohater był całkiem mądry, bo postanowił wyjrzeć przez okno w celu zobaczenia kto się dobija. Potem mimo zobaczenia gości, otworzył drzwi ostrożnie tak aby nie dać się zaskoczyć. Był to dobry wybór ponieważ przez okno zobaczył 2 ludzi. Na jego nie szczęście. Jeden z nich stał tak że zasłonił przedmiot który ten drugi trzymał w ręce. Po otwarciu drzwi zobaczył pukającego z kunaiem w lewej ręce, oraz drugiego gościa z toporem dwuręcznym, którego nie zobaczył z okna bo zasłonił mu widok jego kompan. Mamy sprawę możemy wejść zapytał ten z toporem ? Jestem skłonny powiedzieć że to sprawa nie cierpiąca zwłoki. Za jego plecami jakieś 20m dalej stało 4 zwykłych chłopaków między 12 rokiem życia a 16. A koło nich kobieta 20 letnia.

[Toshirō]

Widok przez okno mocno zaskoczył chłopaka. Aż dwójka osób dobijała się do jego domku. Po otwarciu zdziwił się jeszcze bardziej, widząc kolejną piątkę osób. Szczególnie zainteresowały go właśnie osoby stojące w oddali. Szczególnie jedyna w towarzystwie dziewczyna. Pomimo zainteresowania, wiedział, że musi skupić się na tych dwóch stojących w progu. To oni stanowili zagrożenie, ze względu na trzymaną przez siebie broń.
-Mam nadzieję, że nie chcą mi zrobić krzywdy = pomyślał, wciąż przyglądając się przybyszom. - Jeden cios tym toporem i po mnie.
Wtedy usłyszał prośbę podróżników i chwilę się zastanowił. Nie było mądrym, by wchodzili z bronią do środka.
-Owszem, możecie wejść, ale prosiłbym o schowanie broni lub zostawienie jej przy drzwiach. Nie mam przeciw wam złych zamiarów, więc liczę, że zechcecie spełnić moją prośbę - powiedział uprzejmie i wpuścił dwójkę do środka, gdy spełnili jego prośbę. -Mój ojciec śpi, więc prosiłbym również o zachowanie ciszy.
Gdyby jednak nie zechcieli spełnić prośby i chcieli wejść siłą, postanowił, że zamknie drzwi z całej siły i odskoczy w tył. Miał jednak nadzieję, iż do tego nie dojdzie.

[Masaru]

Pierwsza misja 5/15
Toshirō postanowił nie panikować że dobijali się do niego ludzie z bronią, za to kazał im ją zostawić w progu. Oni smętnie pokiwali głowami i najpierw ten z toporem gwałtownie wszedł do domu i postawił topór pod ścianą robiąc trochę hałasu. Drugi ten który pukał schował nóż do kabury na lewej nodze. Dziewczyna podeszła uśmiechnęła się zalotnie i pokazała że ma tanto na plecach w pokrowcu. Dzieciaki ku prawdopodobnym zdziwieniu gospodarza również miały po kunaiu w ręce tylko że one je położyły grzecznie koło topora. Goście zdjęli buty i popatrzyli z ciekawością na naszego bohatera czekając na to co teraz zrobi. Warty odnotowania był fakt że pukający przed wejściem jeszcze omotał wzrokiem okolice przed zamknięciem drzwi.

[Toshirō]

Toshirō zadowolony, iż jego prośba została spełniona, kiwnął głową uprzejmie, dziękując za wykonanie prośby. Potem zauważył, że pozostali również zaczęli wchodzić. Najpierw dziewczyna, która się do niego uśmiechnęła. Chłopak również uśmiechnął się miło i puścił do niej oko, kiedy go mijała i pokazywała swoją broń. Pozostała czwórka, która też odłożyła broń, czekała grzecznie przy środku. Młody Maji zdążył jeszcze zauważyć, że pukający przeszukał wzrokiem. Chłopak doszedł do wniosku, iż czegoś się obawiają albo są bardzo ostrożni. Kiedy wszyscy znaleźli się w środku, wszedł głębiej, zapraszając wszystkich do stołu. Powinien być wystarczający, by pomieścić wszystkich. Kiedy już wszyscy zajęli miejsca, sam dołączył do grupki, siadając na ziemi, przy najdalszym końcu stołu, tak iż widział wszystkich oraz drzwi wejściowe.
-W takim razie, w czym mogę pomóc? - spytał się, kierując pytanie do wszystkich i uśmiechając się uprzejmie.

[Masaru]

Pierwsza misja 7/15
Zaprosił ich do stołu, i doszedł do wniosku że jest względnie bezpiecznie. Od razu zadał pytanie w czym może pomóc. Odpowiedź go lekko zszokowała. Przemówiła kobieta, cały czas zalotnie się uśmiechająca do niego. Widzisz porwaliśmy pewną dziewczynkę i potrzebujemy pomocy przy wymianie. Nie wiemy czy jej rodzice nie będą próbowali wymigać się od płacenia i po prostu spróbują ją odbić. Oczywiście kawałek działki jest twój. Do tego to nie jest jakoś strasznie zamożna rodzina, ale tez nie jest jakoś biedna. Nie będzie ich stać na wynajęcie jakiejś armii, albo chociażby shinobiego. Jak już to jakiś wieśniaków z igłami. I jak pasuje ?

[Toshirō]

Wszyscy się zebrali i rozpoczęli rozmowę. Odpowiedź, którą dostał Toshirō, zaskoczyła go. Oto siódemka ludzi porwała dziewczynkę i oczekiwała, że pomogę im przy wymianie. Zastanawiał się po co, w ogóle potrzebowali ochrony do tego. Była ich wystarczająca ilość, by poradzili sobie z pokonaniem motłochu. Dodatkowo, ktoś pewnie jeszcze był i pilnował ją, bo chłopak nie widział jej tu. Mieli broń, którą na pierwszy rzut oka umieli się posługiwać oraz siłę w liczbie. Kolejną rzeczą był fakt, iż zgłosili się z tym do niego. Mieszkał na uboczu, więc skąd wiedzieli, że w ogóle coś umiał.
-Jeśli chcecie mojej pomocy, to muszę się dowiedzieć czegoś więcej - powiedział, spoglądając uważnie na wszystkich zebranych. - Kim jest ta dziewczynka i jej rodzice? Dlaczego ją porwaliście? Czemu akurat mnie wybraliście? I gdzie ona w ogóle jest? Raczej porwane osoby trzyma się przy sobie, by nie uciekły.
Toshirō liczył, że dostanie odpowiedzi na wszystkie pytania. Zainteresowało go to zadanie i przydałyby mu się pieniądze, więc spokojnie czekał na odpowiedzi. Do tego, starsza dziewczyna go zafascynowała. Widział, że próbuje go dodatkowo przekonać, flirtując z nim, ale postanowił podjąć tę grę z nią i również odwzajemniał uśmiechy.

[Masaru]

Pierwsza misja 9/15
Wiesz kotku powiedziała dziewczyna wstając i powoli wychodząc z pomieszczenia, zaraz ci ją pokaże. Wyszła na chwilę i zapadłą niezręczna cisza. Po 2 minutach wróciła z jeszcze jednym chłopakiem 14 lat i związana sznurem dziewczynkę 11 letnią na oko. Miała zakneblowane usta i zasłonięte oczy. Oto ona, miejsce spotkania jest już wyznaczone, a termin to dziś o 6. Ale niestety w karczmie słyszeliśmy jakieś plotki że ktoś wynajął jakiś ochroniarzy. Mała szansa że to ta rodzina, ale lepiej mieć shinobiego który w razie czego pomoże. Aha no i możesz tym zakryć twarz żeby nikt cię nie rozpoznał powiedziała rzucając w jego stronę czerwona chustę. A jak cię ciekawi skąd wiedzieliśmy że jestem ninja, to niech ci wystarczy informacja że jak pójdziesz do pewnych osób to one wiedza wszystko i za drobna opłatą chętnie powiedzą gdzie jest jakiś shinobi co ma chrapkę na trochę monet. To jak wchodzisz w to zapytała ?

[Toshirō]

Toshirō nie spodziewał się, że dostanie odpowiedź na swoje pytania. Jednak dziewczyna odpowiedziała na nie wszystkie. Do tego przyprowadziła porwaną dziewczynę wprost do domu. Przekazane informacje usatysfakcjonowały chłopaka, toteż złapał chustę i zakrył sobie twarz, tak by nikt go nie rozpoznał.
-No to chodźmy - powiedział shinobi i szybko zabrał ze swojego pokoju niezbędny ekwipunek. -Możemy iść. Gdzie jest to miejsce?
Stanął przed drzwiami i otworzył je, by wszyscy mogli wyjść na zewnątrz. W głowie zastanawiał się czy dobrze robi. Ale w tym momencie nie miał większego wyboru. Dodatkowo ta dziewczyna ewidentnie dowodziła tą grupą i młody Maji zastanawiał się jak została w to wplątana i czemu akurat ona dowodzi.

[Masaru]

Pierwsza misja 11/15
Nasz bohater bez wyrzutów sumienia udał się razem ze swoimi gośćmi na miejsce wymiany. Nałożył chustę i ruszyli w pustynię. Szli już pewien kawałek, aż dotarli po godzinie do oazy. Minęli ją szybko i ruszyli dalej. Chłopak odnotował fakt że przez całą dalszą drogę dziewczyna z tanto pod nosem liczyła kroki. Naglę po pewnym czasie skręcili gwałtownie w lewo pod katem 90 stopni. Prawdopodobnie oaza była punktem wyjściowym i żeby dostać się do miejsca wymiany należało podaną ilość kroków przejść w jedną stronę a potem skręcić w lewo i powtórzyć czynność. Po pewnym czasie doszli do klapy na środku pustyni. Żadnych wzniesień żadnych wydm nic. Jak okiem sięgnąć prawie prosty teren. Innej opcji na dostanie się tu nie było po prostu. Do tego nawet jak ktoś jakimś cudem by tu przechodził to nie miał prawa znaleźć klapy bo była przysypana trochę piaskiem. Po otwarciu i wejściu do środka rozwiązali usta i oczy porwanej. Zapalili pochodnię i udali się korytarzem po lewej do dużego pustego pomieszczenia. Widząc zaciekawienie w oczach naszego shinbi, topornik odpowiedział. Tutaj kiedyś kwitł czarny rynek. Handel zwłokami dokładniej. Teraz już dawno to opustoszało i nikt tu nie zagląda. Właśnie dlatego tu będzie wymiana. Usiedli i zaczęli czekać na rodzinę dziewczynki.

z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=70&t=1236

[Yujiro]

Nie śpij bo Cię ukradną
Ranga D
Post 1/15 Chłopak w końcu po dłuższej wędrówce mógł zobaczyć jak jego dom, przyjazne miejsce, w którym to można w końcu odpocząć po całym dniu harówki. Na zewnątrz robiło się chłodniej, wieczór nadchodził nieubłaganie przez co słoneczko zachodziło za horyzontem. Jednak dzięki panującym tu temperaturom grunt jeszcze był ciepły, piasek przyjemnie chrzęścił pod butami młodego shinobi, jednak za jakiś czas będzie chłodny jak wiatr który od czasu do czasu przeszywał ciało Toshiro. Ten dotarł szczęśliwie do domu - jakże piękne było uczucie oddać się upajającemu spoczynkowi. Niebo było niesamowicie rozgwieżdżone, z racji usytuowania małej oazy nie była ona tak dobrze oświetlona w nocy, a mieszkańcy woleli wziąć źródła płomienia do swojego domostwa, gdzie dodatkowo służyły jako ogrzewanie. Noc jednak była dosyć ciemna, księżyc schował się bowiem, odwrócił swoją ciemną stronę w kierunku planety Ziemi i miał tak trwać jeszcze przez kilka kolejnych nocy. Toshiro stanął przed swoim domem, okoliczne uliczki były ciemne, lecz nic nie zapowiadało nadejścia osób trzecich. No, może prócz cichego trzasku. Szczęk zamka dochodził wprost z domu chłopaka, co nie było najlepszym znakiem. Mogło mu się to jednak zdawać, klimat uliczki, a do tego zmęczenie z poprzedniego zlecenia działając wspólnie mogły płatać różne figle. Warto było to sprawdzić? A może to był tylko kociak.

[Toshirō]

Chłopak był już mocno zmęczony podróżą, która trwałą znacznie dłużej niż się spodziewał. W końcu jednak, dotarł do niewielkiej osady, w której mieszkał i zadowolony szedł w stronę upragnionego łóżka. Do tego, temperatura była idealna. Wieczór to była ulubiona pora Toshiro. Nie za gorąco, nie za zimno. Słońce świeciło jeszcze nieśmiało, ale jego promienie nie dawały się już tak we znaki. Spacer po osadzie, pomimo zmęczenia, był bardzo miłym sposobem na spędzenie czasu. Szczególnie na tak małym osiedlu, gdzie ludzie nie wrzeszczeli na siebie nawzajem, a dzieci nie biegały jak opętane, krzycząc wniebogłosy. Młody Maji znajdował się już blisko swojego domostwa, kiedy usłyszał cichy trzask. Był to niecodzienny dźwięk, jak na pustynię, ale chłopak nie był pewien, czy mu się nie przesłyszało tylko.
-W tych czasach, przezorny zawsze ubezpieczony - pomyślał szybko i wyciągnął kunai z torby na biodrze.
Złapał go tak, by móc szybko i efektywnie zblokować ewentualny atak i ruszył w stronę źródła głosu, którym był jego dom. Starał się stąpać bezszelestnie, by zbliżyć się do drzwi jak najbliżej bez zostania zauważonym. Chciał przyjrzeć się, któż to mógł majstrować przy jego drzwiach o tej porze.

[Yujiro]

Nie śpij bo Cię ukradną
Ranga D
Post 3/15 Chłopakowi było w to mi graj, wieczór stanowił dla niego idealną porę do przechadzki, wprawiało w ten stan, w którym było człowiekowi po prostu wygodnie, jego strefa komfortu huczała z radości mogąc chociaż na chwilę rozprostować swoje zastane kości. Jednak dźwięk, który rozległ się w powietrzu natychmiast przebił tą bańkę bezpieczeństwa, a mrok wieczoru stał się jakby ciemniejszy, jakby otoczył ręce dookoła chłopaka czekając na odpowiedni moment by zacisnąć dłonie i
TRZASK - coś upadło w domu chłopaka, przeturlało się po podłodze. Ten zaś zaczął się skradać do swojego domostwa (zakradać się do własnego domu, no ładnie) trzymając ostrze w dłoni czyhające tylko na okazję. Lecz złodzieja nie było ni widać, ni słychać nic ponad dźwięk upadającego na ziemię przedmiotu. Cisza przeciągała się nieznośnie, a nieproszony gość nie miał zamiaru ujawniać swojej obecności, nawet o tym nie myślał.
Toshiro zakradając się mógł oczywiście patrzeć przez okna, jednak nawet nie widział żadnej postaci, żadnej różnicy w swojej małej chatce. Drugi dźwięk nie mógł mu się przywidzieć, przecież ewidentnie to słyszał. Złodzieja ni jak nie było jednak widać. Drzwi do jego domu były zaś lekko uchylone.