Dom Kazoriego

[Kazori]

Wczytany w list Kazori nawet nie zauważył, jak posłaniec odszedł zamiast tego przez chwilę spojrzał w przestrzeń a potem znowu Jego wzrok wrócił na kartkę, nieznacznie mu drgnęła powieka. Był z lekka zirytowany.
- Zrobili ze mnie typowego przydupasa! - warknął składając list i wkładając go do kieszeni. - Do tego jeszcze kogoś z Haretsu... - syknął pod nosem, tak jak większość ze swego szczepu nie lubił rodu któremu "służył", a tu nagle musi pilnować weterana... Ale jak mus to mus.
Kazori na chwilę wrócił do budynku, by założył płaszcz i wziąć torbę z całym ekwipunkiem i wyszedł kierując się w stronę budynku opisanego w liście. Raczej powinien trafić, więc podczas drogi zerkał na innych Jegomości na ulicy oraz inne ciekawsze rzeczy, które mogły przyciągnąć Jego wzrok. Także w głowie miał spore rozmyślenia, czemu akurat Jego wybrano? Nie było innego wolnego? Pewnie był, ale to zwykła złośliwość. Westchnął cicho na to wszystko i przyśpieszył nieznacznie kroku.

[Haru]

Misja Rangi D
Kazori Dōhito
5/15

Szybkie zmienienie odzieży, zabranie ekwipunku i był gotów do spaceru przez osadę. Wizja niańczenia starszego człowieka nie podobał mu się, tym bardziej ze względu na pochodzenie, ale cóż mógła zrobić. Przyjęł zlecenie, więc chociaż dopatrzy się w nim kilku pozytywów. Wiedza? Faktycznie stary Musashi mógł takową posiadać. Wapniak mógł się na coś przydać. Podróż do domu o numerze piątym nie była żadnym wielkim wyzwaniem. Ot postawić krok nad kilkoma większymi kałużami i zignorować spojrzenia pojedynczych przechodniów, na nieszczególnie tłocznej ulicy. Pomimo, że słońce wybiło się na wierzch, wiatr siąpił chłodem i nie zachęcał do wychodzenia na dwór.
Stanął przed prostym budynkiem z zasłoniętymi oknami oraz drzwiami o ciemnej fakturze. Pod naporem jego ręki drzwi jękliwie rozwarły się do wewnątrz - były otwarte. Nikt nie wyszedł naprzeciw młodego Dōhito. Żadnego: "Dzień dobry."; czy też: "Do widzenia." Żywym duchem nikt się nie odezwał, ani nie pokazał. Wewnątrz panowała niesamowita, niemalże kojąca cisza. Kazori przekroczył progi domu, który był spowity w ciemności potęgowanej przez zgaszone światła oraz granatowe zasłony. Mógł dostrzec starą kanapę ustawioną pod przeciwległą ścianą, tuż obok spróchniałych schodów prowadzących piętro wyżej. Nieco bliżej stał stół na którym walały się zwitki papierów, może wycinki gazet oraz czasopism. Na prawo sterta śmieci, na lewo pojedyncza szafka. Podłoga pod stopami shinobiego była lepka, a w słabym oświetleniu widać było nieokreśloną warstwę brudu. Do nozdrzy Kazoriego dotarł z opóźnieniem zmieszany zapach starości, moczu oraz czegoś jeszcze. Unosił się ciężki aromat perfumu drażniącego nos. Usłyszała odgłos głuchego łupnięcia dobywający się z góry.

[Kazori]

Kazori skrzywił się, spodziewał się czegoś całkowicie innego... Chociażby pewnego porządku i pozorów czystości, a tu jest większy bajzel niż u Niego w warsztacie. Gdyby chociaż drzwi były zamknięte... A tak miał wrażenie, że ten dom jest pusty a ta cała misja to próba strojenia sobie żartów z Niego.
- Cholera! Co ja Sobie myślałem zgadzając się na to? - warknął sam do Siebie, faktycznie teraz użyteczność Jegomościa była mocno... Niepewna co najmniej. Gdy usłyszał łupnięcie od góry, spojrzał przez chwilę na schody i ruszył w ich kierunku, by sprawdzić co się tam stało.
- Pewnie spróchniałe meble się przewróciły... - mruknął pod nosem, już stwierdził, że jest w jakimś opuszczonym budynku bo to aż dziwne, że nic nie słychać. Co prawda "mieszka" tu weteran, ale nie przesadzajmy. Staruch nie może być aż tak cichy. Teraz tylko sprawdzić co się stało na piętrze, a potem poszukać Musashiego. Nic trudnego.

[Haru]

Misja Rangi D
Kazori Dōhito
7/15

Drzwi odchyliły się z jeszcze większym jęknięciem, gdy Kazori wtargnął wgłąb półmrocznego pomieszczenia, w którym rezydował Musashi. Światło z zewnątrz nie pomogło przy próbie zidentyfikowania lepkiej materii pod stopami shinobiego. Brud oraz pojedyncze ciemne plamy zdobiły losowym wzorem podłoże w środku budynku. Może i lepiej było nie analizować podłoża. W głębi pomieszczenia zapachy mieszały się jeszcze bardziej, oprócz woni starości, moczu oraz intensywnych perfum, doszedł jego nosa kolejny aromat, ciągnący się od śmietniska po jego prawicy.
Wręcz zdałoby się, że cisza nienaturalnie się wzmagała. Lecz gdyby tylko odrobinę bardziej wysilił swoje zmysły, byłby w stanie dosłyszeć odgłos szelestu i poruszenia piętro nad nią. Bywalec prawdopodobnie po cichu przemieszczał się. Czemu nie dawał żadnych oznak życia? Coś zaszeleściło znowu i ucichło, już żaden dźwięk nie dobiegł uszu młodego shinobi.

[Kazori]

Uuugh... Twarz Kazoriego z każdą sekundą pokazywała coraz większą paletę min skrzywienia i zniesmaczenia, w tym momencie młody Dōhito szczerze żałował, że podjął się tego zadania. Czuł się jakby to była dla Niego jakaś kara, za co? Trudno stwierdzić. Ale człowiek nawet za morderstwo nie zasługiwał na taką katorgę...
- Czemu się na to zgo- - narzekał sam do Siebie, jednak zamilknął słysząc jakby szelest. Zmarszczył brwi, ktoś ewidentnie się z nim bawi i prawdopodobnie próbuje sprawdzić Jego cierpliwość. - ...dziłem? - dokończył wcześniejsze zdanie i powoli skierował się po schodach na górę. Szczerze miał ochotę wyjść stąd i mieć to gdzieś. Jednak mimo wszystko potrzebuje pieniędzy, ale jakim kosztem? Jego chęć zdemolowania jeszcze bardziej tego budynku wzrastała z każdą sekundą. Teraz tylko zobaczyć co się dzieje na górze, poczekać aż przyjdzie opiekun i sobie pójść.

[Haru]

Misja Rangi D
Kazori Dōhito
9/15 Młody shinobi powoli irytował się tą całą sytuacją. Jednak musiał pamiętać, że jest to misja, a te trzeba wykonywać choćby się paliło i waliło. Tak więc wszedł na piętro, omijając stare schody. Kiedy znalazł się na górze, poczuł, że tutaj pachnie inaczej, nie było już tak źle, jedyne co czuł to wszystkie zapachy z samego dołu. Na jego wołanie dalej nikt nie odpowiadał. Wszedł do pokoju, w którym na przeciwko drzwi znajdowała się wielka szafa. Poza tym, było tutaj małe łóżko w rogu oraz trochę porozrzucanych ubrań po całej podłodze. Jednak dalej ani śladu żywego człowieka. W pewnej chwili jednak coś się wydarzyło, usłyszał on jakiś dziwny stukot dochodzący z szafy, tak jak by coś w środku było i się ruszało. Raz coś się obiło o drzwi, jednak chwilę później znowu ucichło i nastał spokój w całym pokoju...

[Kazori]

Cała ta misja była już lekko mówiąc "Irytująca", artysta trzymał swoje nerwy na wodzy, byleby się nie wydrzeć porządnie ale już tak właściwie nie wytrzymywał. Już chciał zamienić cały ten budynek w drzazgi, ale nie mógł... Choć chyba ważniejsza jest satysfakcja niżeli "drobne" problemy prawne, prawda?
- Ta misja to jakieś jedno, wielkie nieporozumienie... - warknął do Siebie, gdy wszedł już na kolejne piętro. Zapach tu nie był już tak obrzydzający jak na dole, ale dalej nie było to coś co by wąchał z przyjemnością. Rozejrzał się szybko, nic nie widział. Ktoś go ewidentnie robił w idiotę. Wtedy znowu usłyszał jakiś dźwięk, z szafy na 100%. Uśmiechnął się krzywo pod nosem... Teraz miał tego kogoś.
- Dobra żartownisiu! Miarka się już przebrała! - warknął szybkim krokiem podchodząc do szafy, by ją otworzyć porządnych pchnięciem i zobaczyć co go tak wnerwia.

[Haru]

Misja Rangi D
Kazori Dōhito
11/15

Kiedy shinobi podszedł do drzwi i złapał za klamkę usłyszał lekki ruch w szafie. Coś co mieszkało w szafie było szybkie. Otóż, dziwna, pomarańczowa kula wyskoczyła na na niego i przewróciła go. Chwilę zajęło, zanim doszło do niego co się stało. Czuł on dziwny ucisk w miejscu swojej klatki piersiowej, a kiedy spojrzał niżej, zobaczył małego, siwego staruszka, który na nim leży. Po chwili jednak wstał i uśmiechnął się do niego. - Gratuluję, znalazłeś mnie. Teraz możemy iść coś zjeść... - Zaklaskał dwa razy rękoma, tak jak by to miało coś zmienić, jednak na razie nic się nie stało... Dziwne... Ciekawe co się zaraz wydarzy.

[Kazori]

Młody Dohito zamrugał kilka razy będąc... Zaskoczonym? To chyba duże niedomówienie w tym wypadku, ale powieki mu zadrgały widząc tą całą sytuację. Cała ta sytuacja była już mocno drażniąca, nawet nie rozumiał czemu ten wapniak się bawił w chowanego.
- Czegoś tu nie rozumiem! Mhm! - mało nie krzyknął będąc wkurzonym całą tą sytuacją, dodał przy okazji swoje charakterystyczne "mhm", które często wymawiał w stanie zamyślenia, a teraz był "zamyślony" sensem tej zabawy w chowanego. - Po co ta cała zabawa?! Nie rozumiem! Mhm! Mhm! Nie musiałeś się bawić w chowanego, czy cokolwiek to było! - po tym podzieleniu się swą opinią na ten temat, zaczął przechadzać się po pokoju w lewo i prawo próbując się uspokoić.
- Ale co jest do jedzenia? - zapytał po chwili, czując burczenie w żołądku.

[Haru]

Misja Rangi D
Kazori Dōhito
13/15

Dziadek uśmiechnął się do shinobiego - Chodźmy na dół, tam ci opowiem co będziesz chciał. Puścił go przodem, po czym poszedł sam. Jednak teraz, dom wyglądał zupełnie inaczej, był czyściutki i pachnący, nie było żadnych plam ani kup brudu. Dodatkowo z jednego z pokoi dochodził zapach pachnącego obiadu. - Nudzi mi się na starość, więc czasami robię psikusy różnym młodziakom. Lubię patrzeć, jak kolejne pokolenie o które walczyłem dojrzewa i wchodzi w dorosłe życie. - Zaprowadził go do ładnie urządzonej kuchni. Był tam stolik, 4 krzesła w koło niego, do tego aneks kuchenny na którym właśnie bulgotała pachnąca zupa. Wszystko w bardzo dojrzałym i poważnym stylu. Sam usiadł na jednym z krzeseł, po czym zrobił klona, który uformował się nie wiadomo z czego i poszedł nałożyć zupy. - No dobra, możemy zagrać, pytaj o co chcesz. - Powiedział z uśmiechem.

[Kazori]

Kazori zamrugał kilka razy widząc poważne zmiany w wyglądzie całego budynku, gniew i frustracja ustąpiły teraz całkowicie skołowaniu i... Inspiracji? Młody artysta teraz miał w głowie masę pomysłów, dzięki którym Jego sztuka będzie lepsza i oczywiście piękniejsza. W końcu doszli do... Kuchni w której na dodatek ładnie pachniało. Młody Dohito lubił co nieco zjeść, więc nie miał nic przeciwko zjedzeniu obiadu.
- Jak ty to zrobiłeś?! Wchodzę do budynku, śmierdzi i mam ochotę to wszystko puścić z dymem, schodzę z tobą na dół a teraz nagle wszystko lśni! Jak? - zadał szybko pierwsze interesujące go pytanie, chwila ciszy i czas na kolejne. - Dwa! Ilu już takich jak Ja, zrobiłeś w łosia? - tu wchodziła w grę czysta ciekawość tak właściwie, nic więcej. - Trzecie i Ostatnie! Z tego co wiem, jesteś weteranem prawda? Opowiedz mi trochę o swoich wybuchach! Mhm! Mhm! Dzięki tej wiedzy moja sztuka będzie piękniejsza i ogólnie bardziej doskonalsza i w końcu ignoranci zrozumieją, czym jest finezja artystycznej eksplozji! Mhm! Mhm!
Po tym dość szybkim potoku słów, wyjął szybko notes z ołówkiem, by w razie czego zanotować Sobie odpowiedzi. Mimo wszystko zdobył pewną sympatię do tego dziadziusia, nie był to całkowity nudziarz co się ceni.

[Haru]

Misja Rangi D
Kazori Dōhito
15/15

Staruszek zaczął jeść zupkę, co jakiś czas zerkając na młodego Douhtio. - Pamiętam, jak ja wykonywałem swoje pierwsze zlecenia. Nosiłem sąsiadkom zakupy, pomagałem grabarzowi budować trumny... - Dziadek się przez chwilę rozmarzył i odpłynął, jednak bardzo szybko wrócił na ziemię. - No cóż, nie wszystko ci mogę opowiedzieć, część z tego co wiem, muszę zabrać ze sobą do grobu. Ale mogę ci wspomnieć o kilku rzeczach... Jestem mistrzem genjutsu, to dlatego wszystko wydawało Ci się takie brudne i śmierdzące. Hmmm, nie wiem z 50? Jakoś tak. - Dziadek zaczął opowiadać różne historie o swoich misjach, o tym jak żyło się w tej wiosce dawniej, jak to było za poprzedniej władzy, trochę pomarudził, opowiedział kilka żartów i w sumie tak minął dzień naszemu Kazoriemu. Później zostało już tylko odebrać wynagrodzenie i był wolny.