Shinobi War PBF Naruto

Domek ten znajduje się na uboczu dzielnicy mieszkalnej należącej do klanu Hoozukich. Ma stosunkowo niewielką powierzchnię w podstawie, ale rekompensuje to sobie dwoma piętrami oraz tarasem, który obwiedziony jest wokół całego budynku. Został idealnie wkomponowany w skałę, u podnóża której stoi. Zbudowano go z drewna zachowującego jak dotąd dzielnie jasną barwę. Prawdopodobnie z czasem zmieni się ona, jednak jak na razie nic tego nie zwiastuje. Budynek posiada wiele okien, dzięki czemu wewnątrz jest przyjemnie oświetlony. Czasem wieczorami zapalane są papierowe lampiony, które rozświetlają dom rodzinny.

Dom został umiejscowiony tak, by cały dzień wpadały doń promienie słońca. Drzwi wejściowe znajdują się od strony wschodniej, tak więc popołudniami zdarza się, że toną w półmroku. Chcąc wejść do wnętrza budynku trzeba pokonać kilkanaście schodów i niewielki podest pomiędzy nimi. Następnie, po otworzeniu drzwi oczom ukazuje się jedna izba, w której poszczególne pomieszczenia oddzielają ścianki stworzone ze splecionych ze sobą drucikiem odpowiednio długich gałązek. Tuż za drzwiami znajduje się wieszak na ubrania oraz bajecznie kolorowy dywanik położony wprost na drewnianej podłodze, na którym wchodzący zostawiają buty. Po lewej stronie, za ścianką ma swoje miejsce niski stoliczek i dwa fotele, ustawione tak by siedzący w nich mieli dobry widok na to, co dzieje się za oknami. Tutaj również położono dywanik mieniący się złotem i czerwienią, łudząco podobny do tego przy wejściu. Na północny zachód od wejścia znajduje się niewielka kuchnia, zaś po przeciwnej stronie jest łazienka – jedyne pomieszczenie w domu oddzielone ścianką zbudowaną z przeciętych wzdłuż bali. Warto bowiem zaznaczyć, że cały dom urządzono w drewnie.
Na drugie piętro wchodzi się po schodach które znajdują się naprzeciw drzwi przy przeciwległej ścianie. Prowadzą one do wąziutkiego korytarzyka oświetlonego pierwotnie zwykłymi lampami. Drzwi po prawej stronie są wejściem do pokoju shinobiego, te po lewej – jego rodziców.

---

Pokój Shiko

---

Pomieszczenie o wymiarach mniej więcej dwunastu kroków na osiem, a więc całkiem spore. Tak jak w reszcie domu króluje w nim drewno, przykryte jedynie na środku niewielkim czerwono złotym, okrągłym dywanem. Pokój jest urządzony wręcz ascetycznie, jedynymi meblami są piętrowe łóżko, którego dolną część zajmuje biurko z przysuniętym krzesełkiem oraz szafa, znajdująca się po lewej stronie. Stojąc tyłem do drzwi, ma się dwa okna na wprost oraz jedno po prawej stronie. Wszystkie ozdobiono zasłonami w tym samym kolorze co dywan. Parapety pod nimi są bardzo szerokie; fakt ten często wykorzystuje mały lokator, który uwielbia przesiadywanie na nich. W tak pustym wnętrzu ciężko o bałagan, jednak gdzieniegdzie można dostrzec porozrzucane przedmioty jak na przykład książki czy zapisane kartki. Nie mogąc znieść takiej ilości niezagospodarowanej przestrzeni, Shiko w sporej brązowej doniczce posadził sadzonkę drzewa wiśni. Chociaż jak na razie nie jest ona większa niż ręka od dłoni do łokcia, to co jakiś czas pięknie kwitnie, a pomieszczenie wypełnia wówczas delikatny, słodki zapach.

Kolega z sierocińca opowiedział mi że jego kuzyn Shiko mieszka w prowincji Kantai i bardzo lubi nowo przybyłych gości. Nie zastanawiałem się długo i wyruszyłem. Z informacji co mi przekazał domek ten znajdował się na uboczu dzielnicy mieszkalnej należącej do klanu Hoozukich. Po długich poszukiwaniach znalazłem piękny drewniany dom. Postanowiłem zapukać i miałem nadzieję że mnie ugoszczą bo byłem bardzo głodny i zmęczony.

Było południe pięknego wiosennego dnia, kiedy to młody shinobi po wykonaniu powierzonych mu przez rodziców prac domowych, których tak bardzo nie lubił i za każdym razem próbował się wymigać, postanowił odpocząć sobie w swój ulubiony sposób jakim było czytanie książki który opowiadała o najsłynniejszych shinobich jego rodu : - Kiedyś też będą pisać o moich wyczynach - marzył sobie chłopiec odrywając wzrok od książki w stronę słońca którego promienie wpadały do jego pokoju. Po chwilowym rozmyśleniu, Shiko chcą wrócić do rzeczywistości i do swojej lektury , usłyszał dzwięk jakim było pukanie do drzwi. Shinobi szybko zerwał się z łóżka i szybkim krokiem udał się w stronę korytarza który prowadził do wejścia, z głosem na ustach: - Otworze ! - informując swoją matkę która akurat przygotowywała obiad. Gdy chłopiec doszedł do drzwi, bez wahania je otworzył i ku jego zaskoczeniu ukazała się sylwetka chłopca w jego wieku.

Chninori, posty muszą mieć minimum pięć pełnych linijek tekstu.
Shiko, wstaw avatar, proszę.

Długo nie czekałem gdyż w oddali usłyszałem jak ktoś krzyczy że otworzy dziwi. Prawdę mówiąc byłem zdenerwowany...A co jeżeli on nie lubi takich jak ja? Jeszcze dokładnie się nie zastanowiłem a dziwi momentalnie się otworzyły i ujrzałem chłopca. Z początku wydawało mi się że jest on wyższy ode mnie lecz zauważyłem że stoi on na stopniu. Pierwsze co mi się rzuciło w oczy w jego wyglądzie były jego długie brązowe włosy. Patrzyłem na niego nic nie mówiąc coś parę sekund lecz po chwili odezwałem się do niego: - Cześć... Mam na imię Chinori. Usłyszałem od twojego kuzyna z sierocińca że lubisz nowo przybyłych gości z innych wiosek i postanowiłem do ciebie zawitać. Gdy powiedziałem to zdanie kamień spadł mi z serca i przestałem się denerwować i już mogłem normalnie prowadzić rozmowę.

Shiko słuchając nieznajomego, próbował się dowiedzieć nieco więcej o nim, prześwietlając jego sylwetkę od dołu do góry, jednak jego postawa i ubiór nie zdradzały zbyt wielu informacji o nim.
- Witam Chinori - odpowiedziałem trochę zaskoczonym głosem, ponieważ nie był to codzienny widok aby jakiś nieznajomych akurat zabłąkał się do moich drzwi. Jednak natura Shiko i pewien głos w jego głowie , podpowiadał mu że ciekawie byłoby zaprzyjaznić się z kimś z innego rodu i dowiedzieć się coś na temat odległych krain z których pochodził ów chłopak.
- Jestem Shiko, miło mi że akurat to mnie odwiedziłeś - kontynuowałem, z lekkim uśmiechem na ustach, - może zechciałbyś wstąpić na obiad ? Moja mama gotuje wspaniałe ramen - dodałem , otwierając na oscierz drzwi przed chłopcem, mając nadzieję że skorzysta z zaproszenia.

- Ramen? - Zdziwiony spytałem gdyż nigdy nie słyszałem o takiej potrawie. Nie wiem czy to jest jakaś zupa czy ryż z mięsem. -Z chęcią skosztuje - Powiedziałem z wielkim uśmiechem na twarzy. Byłem tak głodny że zjadł bym nawet najgorzej przyrządzone Takoyaki z najgorszej ośmiornicy. Gdy wszedłem do środka to od razu zauważyć można było że domy wydaje się być jeszcze większy wewnątrz niż na zewnątrz. Wytarłem buty ,zdjąłem je i położyłem je na odpowiednim miejscu a także położyłem torbę w miejscu w którym znajdowały się buty. Zdziwiłem się że Shiko tak chętnie zaprosił mnie w swoje progi a także że chce mnie nakarmić. Szkoda że po drodze nie kupiłem żadnego upominku żeby co najmniej troszeczkę odwdzięczyć się za jego dobroć.

- Nigdy nie słyszałeś o Ramen ?! - zapytałem zdziwiony z wytrzeszczonymi oczami, - To najlepsze danie jakie w życiu jadłem, zaraz zobaczysz co to wogóle jest i obiecuje , że tobie też będzie smakowało - kontynuowałem wchodząc do domu za chłopcem.
- Tam dalej po lewej stronie jest kuchnia, zobaczysz jak moja mamuśka , przyrządza najlepsze ramen jakie w życiu jadłem - dodałem , wyprzedzając młodego gościa gdy ten sciągał buty i udałem się w strone kuchni , zerkając czy Chinori podąża za mną.
W kuchni matka Shiko dodawała różne przyprawy do miski w której przyrządzała ramen dla całej rodziny, gdy usłyszała kroki w drzwiach kuchni odwróciła się i zapytała syna kto ich odwiedził.
-To Chinori, chłopak zapodział się i akurat trafił do nas, więc zaprosiłem go na obiad - odparłem matce , spoglądając na gościa.
-Chciał jeszcze zobaczyć jak gotujesz Ramen, bo nigdy tego jeszcze nie jadł - dodałem , podchodząc do miski w której gotowane było ramen, jednocześnie kiwając ręką na Chinoriego aby podszedł bliżej.

Shiko tak się zdziwił że nigdy nie jadem ramenu jak by to była woda której nigdy nie piłem. Bez chwili zastanowienia poszedłem za chłopcem. Mówił że to jest jego najlepsze danie jakie jadł. W sierocińcu najlepsza rzecz którą jadłem było dango. Ale i tak musiałem podwędzić to jednemu z kupców który nie zwrócił na mnie uwagi ,Gdyż byłem bardzo głodny a w sierocińcu nie było jedzenia. Wchodząc do kuchni ujrzałem kobietę która przyprawiała różnymi przyprawami tak zwany ramen. - Dzień dobry - Powiedziałem jednocześnie uśmiechając się do kobiety. Nagle Shiko podbiegł do swojej mamy i pokiwał do mnie ręką sygnalizując żebym podszedł do niego. Bez wahania poszedłem za nim i zobaczyłem z czego składa się ramen. W trakcie drogi do poczułem piękny zapach unoszący się po kuchni i jeszcze bardziej przyspieszyłem krok by jak najszybciej ujrzeć co to jest. Makaron i mięso w jakiejś zupie. Myślałem że będzie to wyglądać bardziej apetycznie. - To jest ten Ramen? - zapytałem zdziwiony. Najlepszym daniem Shiko jest makaron z kawałkiem mięsa i zupa? Może jednak się mylę i smakuje lepiej niż wygląda. - Gdzie można usiąść bo jestem bardzo zmęczony ? - zapytałem po czym cofnąłem się o krok.

- To jest Ramen - potwierdził Shiko , ciągle wpatrując się w danie które gotowała jego mama. Pare sekund po tych słowach z brzucha chłopca wydobył się odgłos burczenia, - Mamo długo jeszcze ? - zapytał się chłopiec , lekko zniecierpliwiony, - Od patrzenia na to zrobiłem się strasznie głody - dodał. W odpowiedzi na pytania chłopców, mama Shika dała im do informacji , że zaraz poda do stołu i kazała młodemu gospodarzowi zaprowadzić gościa do salonu , w którym zawsze rodzina konsumowała posiłki. - Dobrze mamo - odpowiedział grzecznie Shiko i zaprowadził Chinoriego do salonu. - Rozgość się - dodał do chłopca gdy już byli w pokoju, - mama zaraz przyniesie obiad to zobaczysz jak to pysznie smakuje - kontynuował chłopiec uśmiechając się na myśl jakie niebo w gębie będzie czuł w czasie spożywania posiłku. W wolnej chwili Shiko chciał się dowiedzieć więcej o chłopcu i postanowił wpierw zapytać się skąd pochodzi i jak tam jest.

Bez zastanowienia poszedłem za Shiko do salonu. Głód coraz bardziej zżerał mnie od środka czując ten intensywny zapach ziół i aromatów. Cisza i spokój jaka panował w domu była zadziwiający. Nie słychać było żadnych huków z pola czy krzyczących dzieci lecz ćwierkające ptaki i szum wiatru. Miałem się już odprężyć gdy tylko usłyszałem gdy ktoś dobija się do domu Shiko. Ta cisza i spokój nie mogła trwać wiecznie. - Shiko ktoś pewnie poczuł Ramen i przyszedł do ciebie - Powiedziałem lekko żartobliwie uśmiechając się do niego. Z początku myślałem że to jego tata ale on pewnie by wszedł bez pukania. - Idź otworzyć ja poczekam na ciebie - Mówiąc to usiadłem by jeszcze chwile się zrelaksować