Posiadłość Raito

[Tamiko]

17/30 Chciałeś wykonać kolejne kroki, mimo, że cisza była ogromna zdecydowałeś się zaatakować. Czemu zatem nie dokończyłeś ruchu? Rozległ się potężny huk, a po chwili Twoje ostrze zostało wyszarpnięte przez łańcuch. Najwyraźniej ktoś powiadomił pobliskich strażników. Nie minęła chwila, a już leżałeś na ziemi, z rękoma wykręconymi do tyłu, z kolanem na karku i kunaiem przy tętnicy.-Fajnie jest się tak bawić.?-syknął, gdy drugi z mężczyzn obezwładniał Twojego przeciwnika
Nadszedł już koniec. Wszystko zostało ustabilizowane, no może poza jednym szczegółem, którego można się domyśleć. Strażnik, który Ciebie krępował zapytał waszej dwójki.-Który jest właścicielem domu? Mówić mi tu natychmiast, a niech ktoś skłamie to zabiję, albo będę torturować, co ty na to Yo? -zapytał swojego przyjaciela śmiejąc się w głos. Widać było, że macie kłopoty, straż bowiem nie była słaba, a wręcz przeciwnie. Najsilniejsi shinobi strzegli okolic, a wy natrafiliście, na przedstawiciela. Najsilniejszego przeciwnika w stadzie.-Powiedzcie mi to, co chce usłyszeć, a właściciel zostanie puszczony wolno. Ale już!-krzyknął przedzierając ciszę i patrząc się to na jednego, to na drugiego.
Mężczyzna, który napadł na Ciebie jako pierwszy zaczął się tłumaczyć.-On... on mnie napadł. Chciał zabić.-jęczał niemalże mając łzy w oczach, widać, że został bardziej przyszpilony do ziemi.-to początek bólu, który poczujesz jak skłamiesz-powiedział Yo.

[Raito]

Kolejny plan chuunina poszedł się chędożyć. Tylko, czy aktualna zmiana miała wyjść na złe? Jak się okazało, w ataku przeszkodziły mu służby porządkowe. Kiedy chłopak już został powalony na ziemię, uświadomił sobie, co właśnie zamierzał zrobić. On chciał pozbawić tego człowieka życia! To było nie do pomyślenia. Napewno nie w takiej sytuacji, gdy chodziło jednie o niszczenie mienia. Przecież ten mężczyzna zasługiwał co najwyżej na karę pozbawienia wolności, czy grzywny. Na szczęście niebiesowłosy ochłonął i mógł spokojnie wszystko wytłumaczyć funkcjonariuszom. Ci próbując zgrywać twardzieli, co w sumie mogło się okazać nie tyko grą, postawili na przesłuchanie z lekkim udziałem przemocy.
Pierwszy wyrwał się intruz, łgając i udając poszkodowanego. Od razu został skarcony mocniejszym naciskiem. Raito już nie dał ponieść się emocjom. Wiedział, iż prawda zawsze wychodz na jaw. Czasem tylko trzeba jej pomóc.
- Przepraszam, ale to jakiś żart. To chyba oczywiste, że kolega jest włamywaczem. Po pierwsze, nie jestem na tyle głupi, aby napadać dorosłych, a po drugie, wystarczy porównać nasz ubiór. Moja pidżama kontra jego maska i kaptur. Dlatego też proszę o uwolnienie mnie. Niepokoi mnie fakt, iż podczas mojej próby powstrzymania dało się słyszeć odgłos przetrząsania innych pokoi. Jestem prawie pewien, że było ich więcej. - kiwnął głową w stronę kłamcy.
Podczas swojej mowy starał się wypaść jak najuprzejmiej, aby przypadkiem nie zrazić do siebie sił Ryuzaku. Pozostawało czekać na decyzję strażników.

[Tamiko]

19/30 Mężczyzna puścił Cię, a ty w tym samym czasie mogłeś usłyszeć odgłos łamanej kości. Osoba, która włamała Ci się do domu, została właśnie załatwiona, jak? Jego ramie zostało wręcz wyrwane z ramienia. Gdy impulsy doszły do włamywacza wydobył się ryk, a razem z nim odgłos tłuczonego szkła na piętrze, a dokładniej dwóch szyb, jak się później okazało. Przywódca straży skinął na Ciebie głową, po czym puścił z złośliwym uśmiechem.-Jesteś Shinobim, wykaż się, masz minutę by się ubrać i udać się w pościg za tym osobnikiem. Wrócisz później z informacjami do siedziby władz, a my sprzątniemy wroga. Jeżeli nie wrócisz za dwa dni jesteś skończony. Stracisz swoją funkcję i reputacje. Zatem chłopie do roboty! My przesłuchamy świadka. -uśmiechnął się otrzepując ręce i podchodząc do złodziejaszka, na którym siedział jego towarzysz.-Szukaj Kapitana Tao. A ty mój mały kutasie pocierpisz katusze. Jestem medykiem, będę łamał Ci wszystkie kości, by na skraju śmierci Cię uratować i zrobić to raz jeszcze. Będę to powtarzać tak długo, aż powiesz mi to, co chce usłyszeć.-Dodał szeptem, po czym spojrzał raz jeszcze na Ciebie i kazał Ci się wynosić. Mimo, że to był Twój dom.

[Raito]

Raito został uwolniony, na co odpowiedział bardzo szczerym podziękowaniem.
Kiedy otrzepywał się z podłogowego kurzu, usłyszał ciekawy dźwięk, wydobywający się z ramienia przeciwnika. W głębi duszy się uśmiechnął, co go strasznie zaniepokoiło. Czyżby zamieniał się w potwora? Czy ta euforia z powodu cierpienia wroga była normalna? Póki co tłumaczył to sobie jako zwyczajną reakcję na ból nieprzyjaznej mu osoby, ale w gdzieś w środku wiedział, iż to nie jest normalne. Zamiatając problem pod dywan, dał mu niski priorytet i postanowił dostosować się do zaleceń strażnika.
Nieopodal rozległ się hałas tłuczonej szyby. Był to znak, iż drugi włamywacz próbuje dać dyla. Chłopak szybko narzucił na siebie zwyczajowy płaszcz, zabrał skromny ekwipunek, po czym ruszył w kierunku pokoju, z którego wydostał się dźwięk.
Mijając funkcjonariuszy doszły do niego ciekawe słowa. "A ty mój mały kutasie..." - wyrwało się z kontekstu. - Nie musi się Pan tak przechwalać. - zarzucił w duchu sucharkiem i złośliwie się uśmiechnął.
Pozostało mu powierzchownie zbadać miejsce ucieczki intruza, a następnie, jeśli ustali kierunek, ruszyć w pogoń za zbiegiem.

[Tamiko]

21/30 W końcu zacząłeś działać. Może w tym momencie, Twoje działania nie będą kończyć się fiaskiem, a powodzeniem. To powinno stać się tym celem, gdyż dużo stracisz jeżeli nie uda Ci się przynieść odpowiednich informacji. Kto wie, co zrobi z Tobą Kapitan, gdy nie wykonasz zadania poprawnie. Szybko wziąłeś swój ekwipunek, po czym skierowałeś się do źródła dźwięku. Przypadkiem nie powinieneś biec? Zaczął się wyścig z czasem. Teraz wszystko zależy od tego, jak to rozegrasz...
Znalazłeś się w pokoju, w którym jeszcze przed chwilą znajdował się drugi złodziej, a teraz? Mogłeś jedynie zobaczyć rozbite okno i firanki, które delikatnie powiewały na wietrze. Dziwne, zważywszy na to, że nikogo poza tym nie było. Tak przynajmniej się wydawało na pierwszy rzut oka. Jeżeli jednak Twój wzrok przyciągnęła rozbita szyba. Gdzieś daleko, na horyzoncie mogłeś zobaczyć sylwetkę, oświetloną księżycem w pełni. Nieznajomy stał na jego tle wpatrując się uważnie w Twój dom. Nie widziałeś jego uśmiechu, ale mogłeś zobaczyć niewidoczny ruch ręką, który był salutowaniem. Po sekundzie postać zniknęła, a raczej uciekła w stronę lasu.

[Raito]

Raito się nie ociągał. Może początkowo się lekko ociągał, ale to tylko by doprowadzić siebie do porządku. Kiedy już miał zająć się uciekinierem, mocno przyspieszył tempo pracy.
Mało go obchodziły rozkazy funkcjonariuszy. Chciał złapać złoczyńcę przedewszystkim dla siebie, dla sprawiedliwości. Na jak słabego ninję by wypadł, gdyby pozwolił mu uciec? Tymbardziej, iż specjalizował się w refleksie i szybkim przebieraniu nóg. Codzienne maratony nie mogły pójść na marne. Wiedział, że nie można niedoceniać wroga, jednak był przekonany, iż w najbliższej okolicy ciężko o lepszego sprintera od niebieskowłosego.
Wolę pogoni podsycił widok prowokującej go postaci. Niczym klatka z filmu, ciemna postać przekonana o swoim bezpieczeństwie z daleka pomachała do młodzieńca.
- Walić spokój, nie będzie mi tu cwaniak podskakiwał. "Kozak dostaje wpierdol dwa razy." - bardzo ciekawe powiedzenie przypomniał sobie shinobi. Po raz kolejny puścił wodze opamiętania. Chęć dorwania uciekającego przysłoniła mu wszystko.
Wyskoczył przez okno i niczym strzała wystartował w stronę lasu. Jeżeli dotarłby do miejsca, gdzie stał spryciula, spojrzałby pod nogi w poszukiwaniu jakichś śladów. Dalej pogoń kierowałaby się w chaszcze. Tam już należało zachować ostrożność, czyli wyskoczyć w powietrze i kontynuować bieg po drzewach, odbijając się od kolejnych gałęzi.

[Tamiko]

23/30 W końcu ocknąłeś się i zacząłeś myśleć. Było to jednak bardzo dobre rozwiązanie. Mogłeś dzięki swoim atutom dogonić swojego przeciwnika. Niestety, nie było to wcale takie proste. Bowiem mężczyzna widząc jak za nim ruszasz, pobiegł w stronę lasu. Także trzeba było się postarać , bowiem Twój oponent wiedział jak udasz się za nim w pościg. Tak samo jak ty poruszał się na gałęziach, przez co mogłeś znaleźć odpowiednie poszlaki.
Na początek mogłeś zobaczyć w ziemi wyryte buty, przez skok, czy coś podobne, więc wiedziałeś, że mężczyzna musiał właśnie tutaj skręcić. Zrobiłeś zatem to samo, dalej biegnąc już po gałęziach mogłeś zobaczyć, że niektóre przed Tobą były nieco połamane, jakby ktoś przez siłę pędu, jak także szybkość zwyczajnie je połamał. Widziałeś zatem dokładnie każdy zakręt, każdy skręt Twojego przeciwnika. Gdy tak się poruszałeś, mogłeś zobaczyć notkę wybuchową przyczepioną przed Tobą, na wysokości głowy. Była ukryta, i tylko słychać było delikatne syczenie i iskierki, które oznaczały, że wybuch nastąpi za sekundy...

[Raito]

Raito miał szczęście. Mimo tak późnej pory i słabego oświetlenia, udało mu się odnaleźć ważne poszlaki. Podstawowymi były odciski butów, a także połamane gałęzie, co z łatwością pozwoliło na określenie kierunku pościgu.
Kolejnym posunięciem było udanie się w wyższe partie lasu. Przeskakując z gałęzi na gałąź, chuunin zauważył, iż droga ta była dopiero przemierzana. Kim był podróżnik stało się oczywiste. Naruszone fragmenty przyrody wskazywały na to, że shinobi podążał właściwą ścieżką.
Po paru chwilach w otoczeniu coś się zmieniło. Mimo, iż niebieskowłosy był w ogromnym pędzie, zauważył światełko pośród drzewostanu. Gdyby nie podejrzany syk, podszedłby do znaleziska i uznał je za poszlakę, jednak dźwięk ostrzegł go o pułapce. Wiedział, iż ma bardzo mało czasu na reakcję. Z tego, co pamiętał zasięg działania notki, czy bomby wybuchowej nie przekraczał 5 metrów, jednak podmuch po eksplozji na tak dużej wysokości mógłby zachwiać młodzieńcem i zakończyć całą gonitwę. Należało więc ubezpieczyć się o dodatkowe parę metrów. W dwudziestolatku obudził się najprostszy instynkt oddalenia się od niebezpieczeństwa. Zamierzał wykonać długi skok, może nawet kilka wymierzonych w prawą stronę. Chodziło o ominięcie zasadzki bokiem. Dałoby to trochę czasu ściganemu, ale przecież i tak ninja wyglądał na szybszego. Co się odwlecze to nie uciecze, więc lepiej przedłużyć wyścig, niż zaryzykować dla paru sekund i zakończyć go niepowodzeniem.
Po manewrze należałoby wrócić na drogę połamanych gałęzi, by przypadkiem w całym zamieszaniu nie zgubić ofiary.

[Tamiko]

25/30 Zatem zauważyłeś to, baaa, nawet chciałeś ominąć przeszkodę nadrabiając nieco drogi. By było bezpieczniej, by wszystko poszło sprawniej, aczkolwiek nie byłeś nader ostrożny, co miało swoje skutki. Co się stało? Mianowicie notka, którą sprawnie ominąłeś wybuchła niedaleko, przez co mogłeś poczuć delikatne ciepło. Niestety, nie zwróciłeś uwagi na jedną rzecz. Mężczyzna nie rzucił jednej, a trzy notki. Dokładnie tak, by Cię zmylić. Niestety za brak ostrożności się płaci, bowiem jeden wybuch zainicjował drugi. Można by rzec, że będzie bardzo źle, aczkolwiek tak nie było. Tylko Twoje lewe ramię było nieco sparzone, ochronił Cię bowiem materiał, który miałeś na sobie nieco Cię ochronił, aczkolwiek piekło, poza tym niespodziewany biały blask spowodował, że przez chwilkę kompletnie nic nie widziałeś.
Pościg jednak dalej trwał, a ty zostałeś w tyle. Jak najszybciej się ockniesz, albo stracisz swój cel, a szukanie go stanie się naprawdę trudne. Co zrobisz? Jak naprawisz swój stan, by dogonić i zebrać informacje o swoim przeciwniku. Czas mija, trzeba w końcu ruszyć dupę. Tik, Tak.

[Raito]

Założenia Raito byłyby dobre, gdyby miał kompletne informacje. Niestety okazało się, iż uciekinier zastawił nie jedną, a trzy pułapki. Pierwsza była dentonatorem, dlatego tylko ona się isrzyła. Było zbyt ciemno, aby zauważyć dwie pozostałe.
Ninja wykonał parę skoków w bok, oczekując pojedynczej eksplozji. Reakcja łańcuchowa na tyle go zaskoczyła, iż nie zdążył się uchronić przed siłą wybuchu. Ubranie znacząco zmniejszyło płomienie, jednak lewe ramię i tak trochę oberwało. Lekko oparzony naskórek mógł być dużym utrudnieniem podczas ewentualnie nadchodzącej walki.
Podczas detonacji ładunku, młodzieniec właśnie lądował na pobliskim konarze. Większa siła rażenia zmusiła go do kolejnych skoków w bok. Kiedy w końcu się otrząsnął, postanowił opatrzeć ranę. Nie było czasu na skomplikowane operacje. Musiało wystarczyć odizolowanie poparzenia od czynników naturalnych, czyli zapobiegnięcie powstaniu zakażenia. Tutaj z pomocą przychodziły bandaże, którymi owinięty był niebieskowłosy. Na lewy zestaw nie było co liczyć, więc chłopak sprawnie przeniosł materiał z prawej. Teraz mógł kontynuować wyścig.
Pocieszające było to, iż sam ścigany musiał poświęcić trochę czasu na zaczepienie notek, dzięki czemu dystans między nimi aż tak się nie wydłużył. Pozostawało wrócił na szlak połamanych gałązek i skakać przed siebie, wypatrując ciemnej postaci.

Aby jednak znowu nie wpaść w pułapkę, Raito poświęcił znikome ilości chakry, używając (WT) Kaminari no Hikari (D). Technika polegała na wykorzystaniu żywiołu błyskawic do przemienienia swojego wskazującego palca w małą, elektryczną świeczkę. Ninja wykorzystał do tego prawą dłoń, ponieważ lewą należało oszczędzać. Jednocześnie z techniką, prawica miała dzierżyć kunai. Trzeba było liczyć się z atakiem z zaskoczenia, toteż przy konieczności obrony, Kaminari no Hikari zostałoby anulowane.

Nazwa Jutsu: Kaminari no Hikari
Dziedzina: Raiton
Ranga Jutsu: D
Zasięg Jutsu: bezpośredni
Koszt chakry: znikomy
Opis: Użytkownik wytwarza na swoim palcu wskazującym serię wyładowań elektrycznych. Technika stworzona, by za pomocą znikomej ilości chakry rozświetlać sobie drogę, bądź używać elektryczności do pisania, poprzez przypalanie. Nie możliwe pisanie na papierze przez ryzyko spalenia. Nie zadaje żadnych obrażeń.

[Tamiko]

27/30 Szybko opatrzyłeś sobie rany, by wrócić do pościgu, niestety mężczyzna był już bardzo daleko, więc ciężko było Ci cokolwiek zobaczyć. Gdyby nie technika, którą wykonałeś wyścig zakończyłby się niepowodzeniem. Jednakże postarałeś się, teraz wszystko było lepsze. Droga, którą postanowiłeś sobie oświetlić wskazała Ci drogę do środkowej notki, dzięki której poszedł cały wężyk. W każdym razie musiałeś obszukać kolejnych poszlak co było ciężkie, bowiem notka zdetonowała poszlaki na obrębie około 5 metrów w każdą stronę. Wszystko to trwało około 20 minut. Dopiero wtedy zobaczyłeś kawałek materiału na jednej z gałęzi. Nie była to dobra wskazówka, aczkolwiek to właśnie dzięki niej postanowiłeś sprawdzić dalszy teren przed sobą.
Szedłeś w dobrą stronę, więc poszło coraz to lepiej. Może w jednym, czy dwóch momentach myślałeś, że straciłeś poszlakę, jednakże po kilku metrach znowu mogłeś zobaczyć połamane gałęzie. Cała ta zabawa trwała około godziny, może dwóch. Wtedy w oddali zobaczyłeś domek, a przed nim kilkoro ludzi. Kim byli? Co robili ? Jedni siedzieli spokojnie popijając sake, inni z kolei trenowali ze sobą walkę wręcz. Kobiety z kolei siedziały przed ogniskiem i śmiały się tak, że echo niosło wszystko aż do Ciebie.

[Raito]

Wykorzystanie techniki żywiołu błyskawicy uratowało całą akcję. Gdyby nie polepszenie warunków poszukiwania poszlak, obszar zniszczony notkami nie nadawałby się do niczego. Na szczęście uciekinier był bardzo nieuważny i pozostawił mnóstwo śladów. Połamane gałązki, czy pozostawione strzępki ubrań zostały odnalezione dopiero po jakimś czasie, ale złapanie jednego właściwego tropu pozwoliło na poprowadzenie misji do końca. W ten sposób następne parę godzin niebieskowłosy spędził na skakaniu z gałęzi na gałąź, bacznie rozglądając się za ciemną postacią.
Starał się poruszać jak najszybciej, bo cała ta gonitwa powoli go nużyła. Stracił już rachubę czasu. Trwała noc. Nie miał pojęcia która była godzina. Otoczenie w ogóle się nie zmieniało. Był tylko on, las i rozświetlana przez jutsu ciemność. Jednak długie chwile monotonni się opłacały. Kiedy chuunin zaczął tracić nadzieję na złapanie złoczyńcy, drzewa rozstąpiły się przed tajemniczą posiadłością.
Otoczenie domku było przepełnione ludźmi. Mężczyźni pili i trenowali, a kobiety plotkowały, grzejąc się wokół ogniska. Co to mogło być? Mieszkanie uchodźców? Dojo? Domek letniskowy? Raito mało to obchodziło. Liczył się fakt, iż ta zgraja musiała coś wiedzieć o uciekającym wandalu. Możliwości ich spotkania było wiele. Mogli mu pomóc, bądź złapać go, albo mroczna postać zwyczajnie ich minęła. Trzeba było wziąć pod uwagę każde przypuszczenie, dlatego zamiast wyskoczyć na środek i zacząć zadawać pytania, chłopak pozostawał ukryty w zaroślach.

Plan polegał na wykorzystaniu Kasumi Jusha no Jutsu. Chodziło o zaskoczenie, może przestraszenie tutejszych.

Chłopak wmieszałby się w tłum klonów i głośno zapytał gdzie jest uciekinier. Aby jednak jutsu nie zostało zbyt łatwo rozpracowane, przy każdej kwestii, shinobi szybko przemieszczałby się w inne miejsce. Słabe oświetlenie dodatkowo dezorientowałoby zbiorowisko, ale mowa tylko jednej kopii wydałaby się zbyt podejrzana.
Jeśli tłum zechciałby zaatakować niebieskowłosego, ten wycofałby się w wyższe partie lasu i spróbowałby wypatrzeć poszukiwanego. Jeśli jednak zaczęliby współpracować po dobroci, technika zostanie anulowana. Wtedy też, zależnie od zdobytych informacji, Raito postara się przejąć zbiega, czy zabierając go od leśnych osadników, czy też kontynuując bieg we wskazanym kierunku.

[Tamiko]

29/30 Dobrze, zatem dotarłeś na miejsce bardzo bezpiecznie, a przynajmniej na tyle, by jakkolwiek dotrzeć. Twoje ramię piekło coraz bardziej, dlatego że nie zostało one złagodzone jakąkolwiek maścią, a bandaż, który zawinąłeś wokół ramienia uciskał i ocierał o chorą skórę. Na początku nie odczuwałeś tego, ale po tylu godzinach wszystko było bardzo męczące. Nawet Twoje mięśnie były twardsze od wysiłku.
Nie zamierzałeś jednak walczyć, więc nie przeszkadzał Ci Twój stan, no może trochę. Przezorny zawsze zabezpieczony. Teraz, schowany już w krzakach zacząłeś mówić. Jedna z plotkujących kobiet wstała i oparła dłonie na biodrach. Podświetlona ogniskiem wyglądała zjawiskowo. Jej zwiewana sukienka unosiła się delikatnie ukazując gładkie nogi z... kaburami ściśle przylegającymi do skóry. Długie włosy splecione w warkocz wyglądały jak bicz. Delikatny ochraniacz na ręku na pierwszy rzut oka wyglądał jak srebrna bransoleta, wielkości od nadgarstka, po łokieć.Widać, że miało to na celu chronienie się przed atakami sztyletem, czy kataną. Pasek, który ściśle przylegał do jej pasa wyglądał niewinne, a naprawę był biczem mającym zastąpić łańcuch. Oczy z kolei były czerwone niczym języki ognia.
Dziewczyna zaczęła się śmiać, bowiem patrząc na mężczyznę dokładnie wiedziała, że była przed chwilką w genjutsu. Sharingan miał jednak swoje zalety, a tutaj trzy osoby posiadały magiczne oczy. Każdy rodzaj.-Nie bądź głupcem. Mnie na coś takiego nie nabierzesz, a jeżeli chodzi o Shina, to jego zwłoki leżą z tyłu domu. Możesz sprawdzić, ale wtedy dołączysz do niego, więc zjeżdżaj! -warknęła, a mężczyźni zaczęli skupiać się wokół dziewczyny, a ty miałeś swoje informacje.

[Raito]

Ból lewego ramienia doskwierał coraz mocniej. Chłopak zatroszczył się o brak zakażenia, jednak nie wziął pod uwagę obrażeń mechanicznych. Niczym nie zabezpieczony bandaż niemiłosiernie wrzynał się w głębsze warstwy rany. Zadanie swoją drogę, ale należało jak najszybciej postarać się o specjalistyczną pomoc medyczną, ponieważ Raito miał jeszcze wiele planów związanych z tą kończyną.
Kiedy tylko dotarł na skraj polanki, od razu przeszedł do działania. Jak się okazało, jego zapał został prędko zgaszony. Wśród mieszkańców chatki powstał mały ruch i u paru osobników oczy rozpaliły się krwistą czerwienią. Niebieskowłosego przeszła fala niepokoju. Na pierwszą myśl przyszły mu demony, lecz zaraz przypomniał sobie o niektórych ninja posiadających doujutsu. Wiedział, iż jego technika w porównaniu z ich świecidełkami jest bezużyteczna. Rozczarowany anulował iluzję.
Z tłumu wyróżniała się jedna kobieta, po wyposażeniu i oczach pewnym było, że jest kunoichi. Na ramieniu miała ochraniacz. Młodzeniec starał się wypatrzeć z jakim oznaczeniem, ale było zbyt ciemno, a jego percepcja nie wykraczała poza podstawy shinobi. Pewna siebie przedstawicielka zbiorowiska wygłosiła nie do końca przyjazną przemowę, kończąc głośnym akcentem. Na wiadomość o śmierci ściganego, młodzieniec wytrzeszczył oczy. Zastanawiał się kim oni mogą być i co mieli do niejakiego Shina? Na dłuższe dywagacje czas przyszedł podczas drogi powrotnej do Ryuzaku, gdyż teraz chłopak powinien się wycofać. Nie chciał zadzierać z bandą zmutowanych ninja. Na znak szacunku i podziękowania skinął głową, po czym udał się tam skąd przyszedł.
Początkowo skakał szybciej, gdyż obawiał się o pościg wściekłych biesiadników. Z czasem zwolnił i począł rozmyślać nad dalszym działaniem.
- Nie wiem, co o tym sądzić. Czy musiało się to zakończyć śmiercią? A co, jeśli ten Shin rzeczywiście ukradł mi coś bardzo cennego? Chyba i tak już się im naraziłem. Pozostaje mi zdać raport temu no... Kapitanowi Tao! Nie wolno kłamać, powiem jak było. Tylko niepokoi mnie ta grupka. Może nasze władze coś z nimi zrobią? - abstrachował podczas przeprawy przez chaszcze.
Plan nie był skomplikowany. Opowiedzieć o wszystkim Tao, odebrać ewentualną nagrodę i postarać się o pomoc w pobliskim szpitalu.

z/t

[Raito]

Dzisiejszego popołudnia Raito był zdeterminowany do wyjścia na plac treningowy za domem. Chciał w końcu ruszyć tyłek i przełamać dni lenistwa po powrocie z Antai. Problem polegał jedna na tym, że nie wiedział co ma trenować. Z jego zwojów wynikało, że opanował już wszystkie przydatne dla niego techniki rangi C.
Już miał plan skupić się kolejnym poziomie żywiołu błyskawicy, kiedy zdał sobie sprawę jak wielkie pokłady chakry mogą one zużyć. Dlatego też zmienił zdanie na pogłębianie pokładów owej energii.
Podczas rozgrzewki długo się zastanawiał w jaki sposób mogą przebiegać ćwiczenia. Na tyle długo, iż zdążył się całkiem wypłukać z chęci do wysiłku. I wtedy przyszło olśnienie! W końcu chakra to siła ducha i ciała, a z tego co wiedział Niebieskowłosy, tężyznę miał dość dobrą. Dlatego też dziś postanowił wzmocnić umysł. Po paru uspokajających oddechach przeszedł do medytacji.
Młodzieniec ani się obejrzał jak minęły trzy godziny. Przez zamknięte oczy nie dostrzegł jak bardzo słońce zbliżyło się do horyzontu.
W końcu wyrwał się z objęć czystego umysłu, podniósł i na próbę skupił chakrę. Efekt był bardziej niż zadowalający. Wiedział, że jeszcze dużo mu brakuje do perfekcji, ale był to pierwszy krok w dobrą stronę. Po chwili udał się z powrotem do mieszkania. Robiło się późno, a chłopak miał na dziś dość ćwiczeń, toteż pozostawało tylko ogarnąć się i pójść spać.

Rozwój Kontroli Chakry (D); 3h; początek treningu: 12:17; koniec treningu 15:17