Mieszkanko Raye

[Raye]

Wszystko to co działo się ostatnio, nie pozwalało Raye spać. Dręczony przez sumienie przesiedział całą noc. O dziwo ma się dobrze, znaczy, zależy jak kto rozumie to stwierdzenie. Niemniej jednak, kolejny dzień zawitał do jego domostwa, a z dniem kolejne wyzwania. Lecz nie byle jaki był ten dzionek, ponieważ był niesamowicie piękny. Żyć, nie umierać. Wszystko piękne, lecz do czasu. Nagle po mieszkaniu rozległ się dźwięk, nie tyle co pukania, a walenia w drzwi. - Serio? Trochę zabawne, bo praktycznie codziennie ktoś się dobija do jego domu. Ironia losu? Czy po prostu przypadek? Nie wiadomo, bynajmniej Raye nie znał odpowiedzi na te pytania. Ale przecież trzeba coś ze sobą zrobić. Chłopak wstał mozolnie rozciągając się przy tym, narzucił na siebie swój frak i ruszył stronę źródła tego, jakże nieprzyjemnego, hałasu. - Któż to może być? Pomyślał idąc. Gdy już był tuż przy drzwiach, poszukał klucza, a zaraz po wsadził go w zamek jednocześnie otwierając drzwi. Ujrzał tam jakiegoś chłopca, niestety, bądź stety, Raye go nie znał. Lecz trzeba się dowiedzieć, dlaczego tu przyszedł, nie?
- Witaj, w czym mogę pomóc? Może wejdziesz? Zapytał i czekał na reakcję lub odpowiedź chłopca.

[Tamiko]

Pomocy, Ratunku!
3/30 A więc podszedłeś do drzwi, otworzyłeś je i zachowałeś się jak najbardziej w porządku. Przywitałeś się, a nawet zaproponowałeś wejście do środka. Chłopiec niestety pokręcił tylko głową na znak niezgody. Jego rude włosy zaczęły falować wokół jego twarzyczki, a dziki uśmiech wpłynął na usta. Nie wyglądał już jak chłopiec. Starał się zachowywać powagę sytuacji. Tym bardziej, że przychodził on z cennymi informacjami.-Witam. Nie mogę wejść, ale chciałbym prosić o pomoc. Od samego rana biegam po całym mieście w poszukiwaniu jakiegokolwiek ninja i nic. Nie wiem co dzieje się z tym krajem, że wszyscy teraz chcą być uczonymi zamiast świetnymi wojownikami. No i ten... Taki Pan, a raczej monstrum powiedziało mi, że tutaj mieszkasz. Mówił coś o dziwnym facecie pomagającym ludziom. Dziwny człowiek. Naprawdę...- Pokręcił głową gestykulując
W chłopcu było tyle emocji, że dziwnie było na niego patrzeć. Narwany, z pełną dozą innych emocji. W końcu rudowłosy zaczął się chwilę zastanawiać, jakby zgubił wątek, jakby chciał powiedzieć co najistotniejsze.- No bo u mnie w domu jest studnia, dzięki której mamy w ogóle wodę. Wie Pan, ogromna, piękna i w ogóle najlepsza w okolicy, ale teraz! Teraz brakuje w niej wody! Znaczy nie brakuje, bo jest, ale mało! Ludzie pijąc ją chorują, umierają. Epid... jak to się mówi? No wiesz o co chodzi prawda? No i tego. Papa kazał mi tu przyjść po kogoś kto tam wejdzie, kto zobaczy, kto uraczy nas swoją osobą i pomoże! Pomoże, bo moja siostra umarła! Miałeś kiedyś bliźniaczkę? Nie!? To nie wiesz co to znaczy! A ja wiem, bo swoją straciłem. Straciłem...-Ostatnie słowa powiedział niemalże płacząc. Usiadł na schody i zaczął szlochać. Mówił tyle, że aż brakło mi tchu. Był wyczerpany i potrzebował pomocy.

[Raye]

Brakowało mu ostatnio takiego naturalnego kontaktu z ludźmi. Żył na uboczu prawie cały czas, a to zdrowe nie było. Znaczy, niektórzy podobno to lubią, ale na pewno Raye nie był tym "niektórym". Miał gościa, bodajże dziecko o rudawych włosach i ciekawym uśmiechu. Ale co taka młoda osoba chciała od zwykłego Shinobi? Szybko się to wyjaśniło, chłopak nie owijał w bawełnę, co nieco ucieszyło naszego bohatera. Ów dziecię brnęło w temat, aż Raye dowiedział się, że jest dziwnym panem, który pomaga ludziom. No, no, niezłą sobie wypracował reputację, ciekawe kiedy. Ostatnio dziwne rzeczy się działy, ale raczej nie chciał zagłębiać się w to. Opinia innych jakoś go nie interesowała, bynajmniej teraz, bo kiedyś zapewne zacznie, każdy człowiek tak ma.
Mężczyzna słuchał z zaciekawieniem, a wszystko powoli zaczęło mu się rozjaśniać. Czuję brudną robotę. Skoro miał wchodzić wgłąb studni to raczej nie będzie czysto, nie? Niemniej jednak, może coś tam zarobi, a jak od dawna wiadomo, pieniądz to pieniądz, rządzi tym światem, a od dawna Raye planował kupić coś tam, aby taki nagi nie łazić.
- Dobrze, pomogę, prowadź. Westchnął spod maski, gdy nagle padł temat siostry. Jego krew się zagotowała, a on sam czuł jakby miał zaraz wybuchnąć. Był w stanie wrócić do domu i przesiedzieć cały dzień, a nawet powiedzieć temu dziecku co mu siedzi w głowie. Ech, trochę niemiło ze strony tego dziecka, ale skąd mogło wiedzieć? Gdy Raye się jakoś poukładał zobaczył ów maluszka szlochającego. Aż żal patrzeć, ale przecież musi. - Miał siostrę.. Westchnął dosadnie i kontynuował. - Nie płacz, pomogę wam i nikt więcej nie umrze. Zrozumiano? A teraz wstawaj, zaprowadzisz mnie tam, skąd przybyłeś. Poklepał go po plecach, a zaraz po tym, żółwim tempem ruszył przed siebie licząc na to, że dziecko pokieruje go tam gdzie ma się udać.

[Tamiko]

Pomocy, Ratunku!
5/30
No i tak też ruszyliście, chłopiec po Twoich słowach kiwnął głową po czym wstał bezradnie. Był smutny, ale jego łzy przestały już lecieć. Mokre ślady na policzkach wskazywały jedynie na sytuację zaistniałą przed chwilką. Wszystko po raz kolejny wróciło do normy i można było zobaczyć iskierkę nadziei w oczach malca. Rudowłosy spojrzał na Ciebie uważnie po czym zaczął mówić-Musimy iść w tamtą stronę. Mieszkamy daleko od wioski. Przy pobliskim lasku, więc nie musimy się bardzo śpieszyć.- Powiedział spokojnie wskazując Ci drogę w którą powinniście się udać. Może to był jeden z lepszych spacerów tego ranka?
Kamera oddaliła się powoli ukazując na początku profile mężczyzn, później drogę którą szli... Na sam koniec wszystko to zmieniło się w piękny krajobraz wioski ukazany z lotu ptaka. Wspaniale oświetlona ukazywała spokój, niestety gdzieś dalej czaił się mrok. Gdzieś nieopodal drzew stało domostwo. Przepiękne i ogromne, które budziło grozę swym majestatem. Niektórzy mawiali, że jest to dom śmierci, inni, że mieszkają tam szkarady. Wszystko to wydawało się dziwne, aczkolwiek przyjemne. Przyjemność była czymś co uwielbiali tamci domownicy....
Droga, którą szliście była łatwa do zapamiętana, a chłopiec, który Ci towarzyszył był nader spokojnym, aczkolwiek rozgadanym dzieckiem.- Czy ja kiedyś też mogę zostać Shinobim? Albo nawet teraz! Ratowałbym rudowłose dziewczynki przed rozbójnikami! Już ratuje, ale przed pająkami, albo czymś, a chce być kimś wielkim! Chce objąć władzę nad światem. Jak Pan myśli. Mogę to osiągnąć?-zerkał na Twoją twarz szukając wsparcia i dobrego słowa...

ZT. -> Kolejny pościk tutaj ! <klick>