Domek Asuki

[Natari]

Starsza Pani.(Misja D[15/15]) Czas mijał i mijał, a Asuka zaczynała kończyć prace. Tylko co dziewczyna, planowała zrobić po tym? Możliwe że pójdzie do domu i odpocznie. To była chyba najoczywistsza odpowiedz. Nieprawdaż....? Asuka zajęta pracą, nawet nie zauważyła kiedy przyszedł klient. Gdy wychodził, ona tylko się uśmiechnęła do siebie. Była szczęśliwa, że jej plan wypalił. Lecz czy to był powód, do dumy? Tego nie wie nikt. Asuka z czasem, mogła ujrzeć coraz mniejszą kupkę skrzynek z warzywami. Lecz dziewczyna wymyśliła jeszcze jedną, bardzo dobrą choć cwaniacką sztuczkę. Kunoichi układała warzywa tak by te największe i najdorodniejsze, znajdowały się na górze. Co prawda jest to niezbyt uczciwe, lecz co się dziwić. W takich czasach trzeba coś wymyślić, by zarobić dobre pieniądze. Nieprawdaż? Po kilkunastu minutach Asuka mogła odetchnąć z ulgą, ponieważ jej praca dobiegła końca. Gdy staruszka to ujrzała, podeszła do dziewczyny i zaczęła grzebać w portmonetce. Po chwili, wyciągnęła pieniądze i dała kunoichi mówiąc.
-Proszę, weź to. Wiem że nie jest tam dużo, ale chociaż za twoją pomoc w ten sposób będę się mogła odwdzięczyć.
Staruszka gdy to dała wynagrodzenie w formie pieniędzy dziewczynie, odeszła w głąb sklepu..... Asuka mogła już spokojnie, pokierować się do domu. A jeszcze na jej korzyść, za daleko nie odeszła.....


Misja wykonana

[Asuka]

W końcu Asuka wyłożyła ostatnie owoce i odetchnęła z ulgą, czując dumę z dobrze wykonanego zadania. Dziewczyna otrzepała ręce i odwróciła się w stronę zleceniodawczyni, by poinformować o skończeniu pracy i pożegnać się, jednak wtedy zdziwiona zauważyła, że staruszka sięga po portmonetkę i wyciąga z niej pieniądze. Kunoichi zdecydowała się pomóc starszej pani nie z chęci zarobku - po prostu czuła, że powinna zaproponować wsparcie. Czy powinna w takim razie przyjąć zapłatę? Z zamyślenia wyrwały ją słowa staruszki, która już trzymała w wyciągniętej ręce pieniądze. Za późno już było na podejmowanie decyzji, więc po prostu wzięła zapłatę, by nie robić sklepikarce przykrości.
- Dziękuję Pani, jakby trzeba było jeszcze z czymś pomóc, to w razie czego mogę poświęcić jeszcze chwilę. Mieszkam w okolicy, więc powinna Pani mnie łatwo znaleźć. Do widzenia! - to powiedziawszy, wyszła w końcu ze sklepu i spojrzała na niebo chcąc ocenić, która mniej-więcej mogła być godzina. W sklepie była krócej niż jej się wydawało - słońce było w zenicie, więc dziewczynie pozostało jeszcze sporo czasu, by poszwędać i, być może, znowu znaleźć okazję, by komuś pomóc? Nie czuła jeszcze zmęczenia, więc bez większego wachania ruszyła przed siebie spokojnym, nieśpiesznym krokiem.

[Heiji]

1/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki
Dzisiejszy dzień był zupełnie taki sam jak każdy inny jakim mogła się pochwalić nasza młoda bohaterka. Dziewczyna zdążyła już dzisiaj wykonać pewne zadanie. Kunoichi właśnie wracała do swojego domu by zapewne odpocząć lub coś zjeść czy coś w tym stylu. Tak czy inaczej Asuce należał się odpoczynek. Dziewczyna mogła by ciągle tkwić w swym przekonaniu, że właśnie tak będzie, ale tego typu rozmyślnie przerwała jej pewna osoba, która przykuła wzrok Kunoichi. Był to mężczyzna po trzydziestce, wzrostu około metr siedemdziesiąt. Wyjątkowo niski czarny brodacz, ubrany w mundur listonosza. Wszystko mogło by wskazywać, że dziewczyna zaraz się znajdzie w swym domu gdyby nie fakt, że nieznajomych szedł prosto w jej kierunku. Po zaledwie czterech sekundach znalazł się obok Asuki zakłócając jej ciszę słowami wypowiadanymi niskim tonem głosu.
-Przepraszam że przeszkadzam, ale szukam Kunoichi imieniem Asuka. Mam dla niej list, którego dostarczenie musi zostać potwierdzone jej podpisem.-mężczyzna jasno określił powód dla którego zatrzymał naszą bohaterkę. Tak czy inaczej Asuka wogóle nie musi się przyznawać do swej tożsamości w końcu mężczyzna nie wie kim ona jest. Prawda? Jednak z drugiej strony coś dziewczynie może podpowiadać, że zawartości koperty przyniesie jej kasę. W końcu po co listonosz miał by potrzebować jej podpis, no chyba że chodzi o zaległe rachunki to co innego. Prawda?

[Asuka]

Zmęczenie może nie doskwierało dziewczynie, ale po pracy z owocami zrobiła się głodna. Może gdyby wcześniej o tym pomyślała, poprosiłaby sprzedawczynię o coś na ząb, teraz jednak było już za późno. Zresztą głupio było prosić o jedzenie po tym jak zapłatę za wykonane zlecenie dostało się już w pieniądzach. No cóż, pozostawało jej tylko liczyć, że zadbała o to, by w kuchni znalazło się coś, z czego mogłaby zrobić sobie chociażby kanapkę. A najlepiej od razu kilka.
Rozmyślania przerwał jej jednak brodaty mężczyzna, jak się domyśliła listonosz, który zaraz po ujrzeniu dziewczyny skierował kroki w jej stronę. Zwolniła nieco zdziwiona i niepewna, czy na pewno chodzi o nią, czy po prostu stała mu akurat na drodze do kogoś innego. Z tego powodu niezbyt subtelnie odwróciła do tylu głowę, by się upewnić, czy nie stoi za nią ktoś jeszcze. A jako, że nikogo szczególnego nie zauważyła, domyśliła się, że musi chodzić o nią, co potwierdziły słowa wypowiedziane przez mężczyznę.
- Mizutani Asuka? W takim wypadku pewnie chodzi o mnie - odpowiedziała niepewnie, szukając jednocześnie w pamięci, czy przypadkiem nie zalegała z jakimiś płatnościami. Przyjaciel ojca niby udostępniał skromne mieszkanie za darmo, ale czy mogła przeoczyć jeszcze jakieś wydatki? No cóż, od rachunków nie ucieknie, wyciągnęła więc ze swojej torby ołówek, by załatwić sprawę jak najszybciej.

[Heiji]

3/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki
Nasza młoda Kunoichi postanowiła nie ukrywać swej tożsamości tylko po prostu stanąć twarzą w twarz ze swoim przeznaczeniem. Dziewczyna odpowiedziała na pytanie mężczyzny, następnie chwyciła za swój ołówek, po czym zamierzała dokonać wszelkich formalności by jak najszybciej to załatwić. Koniec końców Asuka była już trochę głodna, więc ją to tym bardziej zmobilizowało do działania. Po krótkiej chwili mężczyzna pokazał naszej bohaterce gdzie ma zamieścić swój podpis, następnie kiedy dziewczyna wykonała już wszystko ten dał jej list zaadresowany do niej. Kunoichi odebrawszy wiadomość chciała zapewne dowiedzieć się o co chodzi. W sumie kto by nie chciał. Prawda? Tak więc dziewczyna jednym szybkim ruchem otworzyła kopertę, następnie wyjęła z niej białą kartkę z czarnymi zdobieniami. Po krótkiej chwili Asuka wywnioskowała, że została przydzielona do pewnego zadania jakim była opieka nad psami. Grunt, że nie chodziło o jakieś zaległe rachunki. Prawda? Tak czy inaczej dziewczyna musiała się pośpieszyć, ponieważ pod wyznaczony adres miała się wstawić za jakieś pół godziny. Z drugiej strony to nie był żaden problem, ponieważ owy adres znajdował się raptem kilkanaście domów dalej. Być może naszej młodej bohaterce udało by się jeszcze pójść do domu po jakieś kanapki. Kto wie może jak się pośpieszy to upiecze dwie pieczenie na jednym ogniu. Prawda?

[Asuka]

Gdy dziewczyna złożyła już szybki, ale zaskakująco równy, podpis i zajrzała do listu, na jej twarzy pojawił się wyraz zdziwienia. Opieka nad psami? Ciekawe... nie spodziewała się, że ktoś mógłby wyznaczyć ją do takiego zadania. Co prawda lubiła te kudłate zwierzęta, ale nie miała dotąd z nimi wiele do czynienia. Ale cóż, zawsze musi być ten pierwszy raz. Spojrzała na adres spodziewając się, że będzie musiała zaraz dopytywać się o drogę, z ulgą jednak zobaczyła, że nie będzie to konieczne - najbliższą okolicę znała akurat całkiem nieźle.
Szybko podziękowała, schowała ołówek i list do torby, pożegnała się i ruszyła pędem w stronę swojego domu. Zajmowanie się czymś, na czym kompletnie się nie zna to jedno, ale robienie tego o pustym żołądku to drugie. Chcąc zdążyć na czas wbiegła do mieszkania prawie potykając się o próg i przewracając. Szybko jednak wróciła do stanu równowagi i, spokojniejszym już krokiem, weszła do kuchni, gdzie przyrządziła sobie i zjadła na stojąco kilka kanapek. Gdy w końcu załatwiła sprawę głodu, wyszła na zewnątrz i ruszyła w stronę domu ze zlecenia.

[Heiji]

5/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki
Dziewczyna po przeczytaniu listu postanowiła szybkim krokiem ruszyć do swego domu. Po kilku krótkich chwilach Asuka wbiegła do pierwszego pomieszczenia potykając się o próg, jednak to nie spowodowało że Kunoichi została wyrzucona ze swojego rytmu. W dalszym ciągu nasza młoda bohaterka zamierzała podjąć się zlecenia i na jej drodze stało już tylko pożywienie. W końcu kto by chciał zajmować się zwierzakami do tego tak ruchliwymi jak psy z pustym żołądkiem. Prawda? W krótkim czasie dziewczyna przygotowała sobie oraz zjadła kilka kanapek w pozycji stojącej. Po raptem dziesięciu minutach Asuka ruszyła pod wyznaczony jej w liście adres. Będąc już na miejscu Kunoichi odruchowo zapukała w drzwi frontowe domu by rozpocząć swe zlecenie. Na jej szczęście długo nie musiała stać i czekać pod drzwiami, które dwie minuty później otworzyła jej kobieta w długich bląd włosach. Była ubrana w gustowny niebieski strój wyjściowy, na oko miała około trzydzieści lat i mierzyła metr siedemdziesiąt w obcasach. Po jej prawej oraz lewej stały psy wysokości do pasa nieznajomej. Oba były koloru brązowo-czarnego wyglądu typowego dobermana ze szpiczastymi uszami oraz uciętym ogonem. Nim gospodyni zdążyła przemówić jej towarzysze kilkukrotnie dały głos.
-Tak słucham.-powiedziała zupełnie tak jak by nie wiedziała kim może być nasza młoda bohaterka. Być może nieznajoma oczekiwała, że Asuka okaże się jakimś dokumentem. W tej sytuacji najlepszym dowodem był otrzymany pół godziny wcześniej list. Prawda? Tylko co teraz nasza Kunoichi zrobi?

[Asuka]

Zadowolona, że z łatwością odnalazła wskazany adres, zapukała do drzwi i poczekała chwilę z rękoma z tyłu rozglądając się zaciekawiona dookoła. Każda chwila postoju była dla niej dobrym momentem, by zapoznać się z najbliższą okolicą i zapamiętać jakieś przydatne na przyszłość szczegóły, ewentualnie znaleźć inspirację, by coś narysować. Jak się jednak okazało, nie miała okazji czekać długo, bowiem drzwi otworzyły się już po dwóch minutach. Asuka zlustrowała szybko wzrokiem kobietę na progu, która prawdopodobnie miała się okazać jej zleceniodawczynią.
Kunoichi chciała odezwać się pierwsza, by upewnić się, że trafiła pod dobry adres, jednakże najpierw prześcignęły ją psy, a później wcześniej wspomniana kobieta.
- Emm... przyszłam tu w sprawie zlecenia... - powiedziała, po słowach nieznajomej pewna, że jednak pomyliła adres. Po chwili namysłu jeszcze dla pewności dodała: - T-tego z listu. - zaczęła nerwowo grzebać w swojej torbie, do której wcześniej naprędce wrzuciła wiadomość, po czym wyciągnęła ją i pokazała kobiecie, dla pewności delikatnie się kłaniając. Jako nowicjuszka w swoim "fachu" nie była jeszcze pewna, jak zachowywać się wobec swoich misjodawców, wolała jednak wypaść zbyt formalnie, niż lekceważąco. Aby więc formalności uczynić zadość, po wyciągnięciu listu przedstawiła się mówiąc po prostu: - Kunoichi Mizutani Asuka.

[Heiji]

7/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki
Kunoichi chciała sprawnie załatwić wszelkie formalności. Dziewczyna wypowiedziała kilka słów, zaś kiedy skończyła mówić pokazała list nieznajomej, po czym się przedstawiła. Kobieta stojąca na przeciw niej uśmiechnęła się, zaś niedługo po tym zaprosiła ją do domu uprzednio uspokajając psy. Dziewczyna wchodząc dalej usłyszała odgłos zamykanych za nią drzwi. Po przejściu całkiem ładnego przedsionka Asuka znalazła się w salonie, którego wielkość była całkiem spora. Na środku były umiejscowione kanapy oraz fotele, zaś w samym ich centrum szklana ława, przy ścianie znajdowała się szafa. Każda ściana była ozdobiona obrazem, większość przedstawiała krajobrazy począwszy od tych pustynnych, a skończywszy na takich, w których całkowicie dominowała zieleń. Na wprost wejścia do salonu po przeciwnej stronie znajdowały się kolejne drzwi, które prowadziły w głąb domu. Po kilku chwilach dziewczyna usłyszała słowa nieznajomej.
-Ja muszę iść na bardzo ważne spotkanie, zaś mój mąż jest w pracy więc rozumiesz czemu tutaj cię wezwałam.-mówiąc blondynka oznajmiła, że nie miała innego wyjścia jak zatrudnić kogoś do opieki nad psami. Tak czy inaczej rozmowa dalej trwała.
-Wrócę za trzy godziny, w tym czasie weźmiesz Kumo i Eris na spacer. Dzisiaj jeszcze nie były na zewnątrz...-po tych słowach kobieta, podeszła do szuflady znajdującej się w przedsionku, następnie zaczęła w niej czegoś szukać. Po minucie Asuka zauważyła, że ta przypina smycze do obroży swych pupili by ostatecznie podać je naszej bohaterce. Gdy dziewczyna wzięła obie smycze do dłoni spostrzegła, że blondynka coś jeszcze szuka w szafce. Kilka minut później dziewczyna dostała małą torebkę smakołyków rybnych.
-Zaczekaj pójdę jeszcze po torebkę.-jak blondynka powiedziała tak też zrobiła. Kilka minut później misjodawczyni wyprowadziła z domu wszystkich by ostatecznie zamknąć drzwi i pójść w swoim kierunku.
-To tak jak mówiłam będę za trzy godziny, powodzenia. A i daj im kilka smakołyków to cię zaczną słuchać.-po tych słowach kobieta zaczęła odchodzić od dziewczyny kierując swe kroki wzdłuż ulicy. Kunoichi kiedy spojrzała na pupili nieznajomej mogła zauważyć, że te zupełnie jak posągi stoją i wlepiają swe ślepia w torebkę, którą miała w dłoni zupełnie tak jak by na coś czekały. Tylko co teraz?

[Asuka]

Idąc przez salon Asuka szczególną uwagę przykuła do rozwieszonych dookoła obrazów. W końcu sama uwielbiała uwieczniać wszelkie krajobrazy, chociaż oczywiście jej szkicom było daleko do malowideł, które miała okazję tutaj zobaczyć. Droga artystki była tak samo długa i ciężka jak droga kunoichi. Chociaż czy dziewczyna chciała stać się "artystką"? Raczej nie. Rysowanie było dla niej po prostu formą wypoczynku. Co innego rozwinięcie się jako kunoichi. To była droga życia, której chciała poświęcić najwięcej uwagi. Zresztą może to się wcale nie wykluczało? Może właśnie dzięki pójściu w ślady ojca będzie miała więcej okazji do podróżowania, podziwiania i uwieczniania? Ciężko byłoby w końcu namalować piaski pustyni, lub morskie fale rozbijające się o strome klify, nie mając nigdy okazji do ich ujrzenia.
Z przemyśleń szybko wyrwał ją jednak głos kobiety tłumaczącej, na czym polegać będzie jej zadanie. Asuka skupiła się na tych słowach, nie chcąc przeoczyć żadnych kluczowych dla niej informacji. Kilkakrotnie kiwnęła głową, a gdy już pożegnała się z kobietą przed domem uważnie przyjrzała się swoim dwóm podopiecznym. Podążyła za ich wzrokiem i spojrzała na torebkę ze smakołykami, którą wciąż dzierżyła w ręce. Potem znowu przeniosła spojrzenie na psy.
- Co? Od spaceru bardziej interesują was smakołyki? - powiedziała łagodnym głosem, po czym włożyła smakołyki do swojej torby i wyjęła na razie tylko dwa z nich. Psy stojąc w bezruchu sprawiały wrażenie niewiniątek, jednak wolała się upewnić, że po zwęszeniu smakołyków nie spróbują wyrwać z jej ręki całej torebki. Przezorny zawsze ubezpieczony. Przykucnęła tak, by znaleźć się na wysokości podopiecznych, po czym wyłożyła do każdej dłoni po jednym smakołyku i wyciągnęła w ich stronę, by zachęcić je do ruszenia się z miejsca. A gdy już zjadły, podniosła się, obwinęła smycze wokół jednej ręki, by w razie czego psy jej nie uciekły, po czym ruszyła przed siebie mając nadzieję, że podopieczni za nią podążą.

[Heiji]

9/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki
Dziewczyna trafnie oceniła sytuację w jakiej teraz się znalazła. Kunoichi bardzo dobrze uważała, że psy chciały dostać smakołyki. Asuka postanowiła schować dziesięć mini kości do torby(dł ok 4cm), z czego teraz zostało jej już tylko osiem, ponieważ postanowiła dać po jednej pupilą zleceniodawczyni. Tak czy inaczej dziewczyna przykucła co było wręcz niedopuszczalnym błędem w pierwszych kontaktach z pasami, zwłaszcza tak dużymi. Kiedy to zrobiła, jej głowa znajdowała się na wysokości ich głów. Asuka miała rację z tym, że te z pewnością się nią zainteresują. No ba, obydwa ruszyły w jej kierunku i kiedy ta pokazała im ciastka odrazu je pochwyciły by w końcowym etapie mogły się znaleźć w brzuchu czworonogów. Tak czy inaczej nie skończyło się to na tym, ponieważ psy uznały, że są na wyższej pozycji w hierarchii niż ich opiekunka. Zanim Kunoichi wstała te przejęły całkowitą kontrolę, z czego jeden wskoczył na dziewczynę, która chwilę później znalazła się przygworzdzona plecami do ziemi. Jeden z psów stał przednimi łapami na jej klatce piersiowej bacznie obserwując twarz Kunoichi, zaś drugi stał po jej lewej stronie równocześnie obwąchując jej lewą nogę. Czyżby sprawdzał czy jest jadalna? Może lepiej żeby nasza młoda bohaterka wymyśliła coś co pozwoli jej znaleźć się na dwóch nogach. Najważniejsze jest to by Asuka ponownie zdobyła wyższość nad psami. W końcu jeżeli zaraz się nie ogarnie to może się to źle dla niej skończyć, zwłaszcza że głowa pierwszego psa znajdowała się od jej twarzy raptem dwadzieścia centymetrów dalej. Prawda? Dziewczyna nie powinna w pierwszych minutach relacji z dwoma dużymi czworonogami tak bardzo im ufać. W końcu mogło jej się coś stać, co jeśli by ją pogryzły? Z drugiej strony lepiej żeby dziewczyna nie lekceważyła ich zachowania. Tylko co teraz Asuka musi zrobić by wyjść cało z tej sytuacji?

[Asuka]

Ech... a zapowiadało się wcześniej tak niewinnie. Asuka myślała, że skoro zleceniodawczyni o niczym takim nie ostrzegała, to można psom w miarę zaufać. Ale teraz już nie miała czasu na takie rozważania, musiała działać, i to szybko, albo zaraz pożegna się z częścią twarzy. W jej głowie powstał pewien plan, który miał na celu przywrócenie właściwego stanu rzeczy.
Najpierw, przypominając sobie nauki ojca, spróbowała prawą ręką złapać za głowę psa, który przygniatał ją do ziemi, odpychając go lekko i ściskając, by go zdekoncentrować na chwilę. Jednocześnie zgięła nogi w kolanach podkulając je, by drugi pies przypadkiem nie zdążył zaatakować. Potem szarpnęła nogami w lewo, by latwiej przekręcić się na bok zwalając jednocześnie z siebie dobermana. Ostatnim ruchem, jaki miał zapewnić jej lepszą sytuację, było przeturlanie się w drugą stronę, poprzedzone dodatkowo odbiciem się od ziemi za pomocą lewej ręki. Jeśli jej się to wszystko udało, pozostało jedynie szybko wstać, przyjmując pozycję gotowości, która pozwoliłaby jej w razie czego szybko zareagować na kolejny atak psów. Nie chciała jeszcze podejmować poważniejszych działań, by nie skrzywdzić swoich, mimo wszystko, podopiecznych.

Nazwa

Aian Kurōī

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika TaiJutsu, polegająca na złapaniu konkretnego celu za głowę tak, aby ją ścisnąć. Jednak ten atak nie może sprawić większych obrażeń pokroju rozerwaniu czyjegoś łba, ponieważ wykonywany jest w celu lekkiego ściśnięcia i bardziej przestraszeniu przeciwnika, niż zabiciu go.

[Heiji]

11/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki

Kunoichi postanowiła działać. Tak więc na szybko wymyśliła plan, następnie chciała go wdrążyć w życie. Dziewczyna szybkim ruchem złapała psa za pysk, niedługo po tym odepchnęła go do tyłu. Kilka sekund później przy obrocie pozbyła się dobermana z klatki piersiowej lecz drugi pies nie zamierzał długo czekać. Kiedy dziewczyna wstawała ten złapał ją za nogę, wracając do pionu szybkim ruchem nogi Asuce udało się wydostać z uścisku psa, który jak narazie był jeszcze słaby. Jednak gdyby nie spodnie oraz buty prawie pod kolano to mogło by się to nieco źle skończyć dla naszej młodej bohaterki. Aktualnie dziewczyna może wciąż odczuwać nacisk na łydce lecz ten powinien bardzo szybko minąć z racji na nie groźny atak psa. Poza tym może znaleźć tam małe wgniecenie, które powinno równie szybko zginąć co odczuwalny dyskomfort. Prawda? Tak czy inaczej oba pupile chlebodawczyni znajdowały się na wprost niecały metr od dziewczyny, z czego jeden z nich kilka razy szczeknął na Asuke zapewne próbując jakoś wyrazić swoje emocje. Wszystko wskazywało na to, że dziewczynie być może udało się opanować sytuację, tylko na jak długo? Tego niestety nikt jak na razie nie wie... W każdym bądź razie Asuka znajdowała się w tym samym punkcie co wcześniej. Tylko co teraz dziewczyna zrobi, aby odzyskać znów miejsce opiekunki w hierarchii psów? Z drugiej strony całkiem dobrze się to skończyło, w końcu mogło być gorzej. Prawda? Dziewczyna powinna potraktować to jako bardzo ważną lekcję w swoim życiu. Psu nigdy nie wolno ufać! No chyba, że jest się z klanu Inuzuka to wtedy co innego...

[Asuka]

Relacje z psami widocznie nie były mocną stroną dziewczyny. Faktycznie, mogła dwa razy się zastanowić, zanim okazała im tyle zaufania, ale na razie najważniejszy dla niej był fakt, że udało jej się wrócić do punktu wyjścia nie odnosząc przy tym większych strat. Machnęła wcześniej ściśniętą przez zęby jednego psów nogą, by nieco ją rozruszać i upewnić się, że faktycznie do niczego poważnego nie doszło. Gdy już potwierdziła, że wszystko poza drobnym dyskomfortem jest w porządku, otrzepała się, wciąż czujnie obserwując psy. Nie chciała ich prowokować do walki poprzez długie spoglądanie im w oczy, jednak jednocześnie nie uciekała wzrokiem na boki, by nie wyrażać rezygnacji, czy też strachu. Przyjęła postawę wyprostowaną, nogi ustawiając tak, by nie dać się znowu łatwo powalić.
Chwilę została w takiej pozycji, chcąc się upewnić, że psy znowu jej nie zaskoczą, po czym tak, jak wcześniej planowała, owinęła sobie smycze wokół ręki, odwróciła się i postawiła kilka kroków, szarpiąc nieco, by zwierzęta podążyły za nią. Jeśli to nie poskutkowało, zdecydowała się wyciągnąć ze swojej torby dwa smakołyki zaciskając je w pięści drugiej ręki i poczekała na reakcję psów, pozostając w gotowości, jakby zamiast grzecznie podejść postanowiły jej je wyrwać.

[Heiji]

13/15+
"Spacer z psami!"
Misja D dla Asuki

Dziewczyna stojąc nad psami dokładnie sprawdziła czy aby napewno nic jej nie jest. Po krótkiej chwili była już pewna, że do niczego poważniejszego nie doszło. Tak czy inaczej nie powinna wykonywać gwałtownych ruchów, zwłaszcza że przed chwilą prawie musiała walczyć z psami o swe życie. Jednak gdyby tak naprawdę było, to Asuka była by już dawno pogryziona lub raczej zagryziona przez pupili chlebodawczyni. Dobermany najwyraźniej nie odebrały jej na początku jako zagrożenie, dlatego to tak a nie inaczej się skończyło. Prawda? Mniejsza z tym, wracając do tematu. Dziewczyna postanowiła opleść sobie smycze wokół dłoni by w razie czegoś psy jej nie uciekły. Miała szczęście, że to były tylko dobermany, bo gdyby trafiła na jakiś bardziej masywniejszy gatunek psów to mogła by stracić rękę. Jednak Asuka wykonała dobry ruch, po czym w momencie, w którym ta wyciągła smakołyki i umieściła je w drógiej dłoni oba psy ruszyły i zamiast wydrzeć jej je z dłoni, zaczęły ją lizać. Po niespełna dwóch sekundach dziewczyna miała całą dłoń obślinioną, zaś samkołyki które trzymała w dłoni upuściła na ziemię, z której w szybkim tempie psy je zjadły. Lecz kiedy dziewczyna ruszyła do przodu te ku jej zdziwieniu poszły za nią. Wszystko wskazywało, że to był przełom w jej zadaniu. Asuka powinna być z siebie dumna, ponieważ w jakiś sposób udało jej się dość do porozumienia z dwójką psów. Z drugiej strony jeżeli dziewczyna nie popełni już żadnego błędu to spacer z dwójką towarzyszy może być naprawdę czymś miłym. Prawda? Tak czy inaczej nasza młoda Kunoichi bez problemu przemieszczała się przez ulice miasta...