Burdel Na Kółkach czyli Domek Iwaru

[Masaru]

Misja D 5/15
,,Śladami zmarłych"
Z 2 opcji wejścia do środka postanowił skorzystać z tej drugiej, nie wymagającej jakiejś większej siły od niego. Kabuto wgramolił się na dach i postanowił kunaiem zacząć wyrąbywać dziury. Nie zdążył jednak, ponieważ chwile po tym jak wszedł od razu kawałek dachu się zapadł powodując to że wpadł do środka boleśnie tłukąc sobie tylną cześć ciała. Gdy otrzepał się i rozejrzał zorientował się że jest w holu, drzwi można od wewnątrz na spokojnie otworzyć. Pomieszczenie po lewej stronie holu jak się okazało było sypialnia połączona z toaletą. Wymiary: 3 metry długości i 4 metry szerokości. Pomieszczenie po prawej stronie holu to kuchnia połączona z salonem. W salonie stało kilka identycznych krzeseł, takie same jak te stojące na dworze. Warto zauważyć że śmierdziało tutaj troszkę. Po dokładniejszych oględzinach chłopak zorientował się że od razu koło domu jest szambo. Które nie wymieniane mocno śmierdzi. Jeśli chciał zacząć poszukiwania to mógł to zrobić w każdej chwili.

[Kobuto]

Kobuto okazał się "zbyt sprytny", tłukąc sobie boleśnie tylną część ciała, gdy przegniły dach nie wytrzymał ciężaru, który dodatkowo jak na złość powybijał w nim dziury, dodatkowo osłabiając konstrukcję. Cóż... przynajmniej chłopak znalazł się w środku. Od razu zrewidował pomieszczenia w domu, a gdy niezbyt spasował mu zapach otworzył szeroko drzwi wejściowe zgodnie z maksymą "lepiej zginąć z zimna, niż ze smrodu. Jeśli zginiesz z zimna to przynajmniej nie będą się z tego śmiać na Twoim pogrzebie". Sama perspektywa bliskiego pogrzebu była niezbyt przyjemna, ale jeśli już trzeba było o niej myśleć, to lepiej w takiej właśnie perspeltywie.
Było tu mało światła, więc chłopak użył znanej sobie techniki, by stworzyć latającą pod sufitem świetlistą kulkę, która będzie rozświetlać mroki pomieszczenia. Potem zamierzał na początek przeszukać sypialnię, ludzie lubią kryć bogactwa niedaleko miejsca, w którym śpią, żeby w razie czego móc szybko się z nimi ewakuować. Z resztą może shinobi znajdzie tam jakąś broń? Któż to wiem. Kobuto ma tylko cichą nadzieję, że Bogowie Smrodu będą dla niego łaskawi...

[Masaru]

Misja D 7/15
,,Śladami zmarłych"
Wojownik nie ugnie się przed praktycznie niczym. Wojownik jest nie do zdarcia i umiera z uśmiechem na ustach, no chyba że zabił go smród starego szamba. To wtedy umiera w męczarniach i bynajmniej nie z uśmiechem na ustach. Kabuto jednak odważnie zaczął przeszukiwać dom, chciał użyć techniki aby rozświetlić wnętrze ale nie było takiej potrzeby ponieważ w każdym z pomieszczeń stało jedno okno. Niestety dla poszukiwacza w części sypialnianej nie było nic wartościowego. Nawet po dokładniejszych oględzinach całego pomieszczenia, nie odnalazł żadnych broni ani skrytek. Najciekawszą rzeczą jaką znalazł był stary już zresztą zestaw ziół które służyły pewnie do odświeżania zapachu w mieszkaniu. Wychodek czyli dziura w podłodze nie pachniał za dobrze. W sypialni ani na ani pod ani w dwuosobowym łóżku nie było żadnych wartościowych rzeczy. Na przeciw stała szafa która po otwarciu zaskrzypiała głośnie, były tam ubrania typowo damskie. Już wiadomo było jakiej płci był właściciel. Naglę jego wzrok zwróciła kolekcja zwojów. Po otwarciu okazało się że są to 3 zwoje zatytułowane kolejno- "Zrozumieć ninjutsu. Kurs dla początkujących: E - C", drugi "Nauczyć się ninjutsu. Kurs dla zaawansowanych: B". No i trzeci "Opanować ninjutsu całkowicie. Kurs dla mistrzów: A - S". Zwykłe 3 zwoje do nauki ninjutsu. Można je za pewne wypożyczyć w bibliotece, chociaż te wyglądały na należące do tajemniczej kobiety. Nie warto ich było brać. Został zatem drugi pokój.

[Kobuto]

Chłopak wiedział, że zwoje są bezużyteczne, ale jakoś nie mógł oderwać od nich wzroku. Nagle odezwał się w nim jakiś wewnętrzny odruch kleptomana, z całych sił walczący o swoje miejsce w świecie osobowości chlopaka, a ten uległ podszeptom głosów w swojej głowie i schował posłusznie zwoje do swoich kieszeni.
Później zajął się przeszukiwaniem drugiego z pomieszczeń, połączonego ze sobą pokoju dziennego z aneksem kuchennym. Szczerze mówiąc Kobuto od razu pomyślał, że to właśnie tutaj może być schowany skarb, ale wolał zacząć od sypialni, żeby "najlepsze zostawić na sam koniec". Wiedział, że salon zawsze zawierał w sobie najwięcej skrytek, zakamarków i schowków, nieraz zamykanych na klucz, co oznaczało, że jeśli i tutaj się na takie natknie, to będzie mieć spory problem. Póki co jednak ninja był dobrej myśli i nie martwiąc się drobnostkami zaczął przeszukiwać wspomniane miejsce.

[Masaru]

Misja D 9/15
,,Śladami zmarłych"
Poszukiwacz postanowił zabrać ze sobą 3 zupełnie bezużyteczne zwoje które do niczego mu się nie przydadzą poza podpałką. Wszedł na spokojnie do drugiego pomieszczenia i zaczął kolejne przeglądanie wszystkiego kawałek po kawałku. Jak na razie nie znalazł nic ciekawego, zwykłe pomieszczenie nic ciekawego. W pewnym momencie odnalazł klapę pod stołem w kuchni którą można było zapewne gdzieś zejść, ale uznał że zajmie się nią za chwile jak skończy u góry. Zaglądał w każdy kat ale nic nie znalazł. Jego uwagę przykuwały krzesła takie same jak to jedno na dworze. W pewnym momencie zobaczył coś co wyglądało na pamiętnik. Uznał że warto zapamiętać że coś takiego tu jest i że powinien później się tym zająć. Ale to dopiero jak skończy przeszukiwać, i wyjdzie z domku, wtedy po tej misji będzie mógł go sobie przeczytać. Teraz jednak skoro nic nie znalazł zostało mu jeszcze ostatnie nie przeszukane miejsce czyli to co znajdowało się pod klapą.

[Kobuto]

Zmysł kleptomana znowu sie odezwał i pamiętnik kobiety wylądował w kieszeni Kobuto. W tym świetle czytanie go mogło być jakąś męczarnią, więc chłopak zostawił tę czynność na później. Póki co przeszukiwanie pokoju przebiegało nudno do momentu, w którym chłopak napotkał na nieregularność pod stołem. Dokładniejsze oględziny pokazały jednoznacznie, że to, co znalazł Kobuto, było niczym innym jak klapą prowadzącą albo pod wozu, albo do skrytki! Chłopak szybko odrzucił jednak pierwszą możliwość przypominając sobie, że wóz stał na czterech wbitych w ziemię prętach.
Chcąc nie chcąc Kobuto musiał poprzestawiać meble, aby dostać się do klapy i bez problemu pomyszkować w środku. Miał tylko nadzieję, że to nie spiżarnia pełna zgniłego mięsa i po otwarciu nie obejdą go tysiące robaczków szukających dla siebie kolejnej pożywki. Brakowało mu czystych salonów, pięknych kobiet i wina, ale wiedział, że teraz nie mógłby wybrzydzać w wyborze ani lokalu, ani sposobu życia...

[Masaru]

Misja D 11/15
,,Śladami zmarłych"
Kabuto zobaczył pamiętnik i od razu go zaadoptował. I schował do kieszeni. Gdy odnalazł pod stołem klapę z radością otworzył ją wcześniej przestawiając mebel. Jakie było jego zaskoczenie kiedy ujrzał że to magazyn na jedzenie. Do tego zepsute jedzenie, ale za to nie śmierdziało aż tak, zwierzęta zjadły większość. Klapa była w podłodze wozu, potem było 40cm niczego, no bo przecież stał na prętach, a potem kolejna klapa już troszkę mniejsza. Niestety została ona zniszczona pewnie przez pogodę i zapadła się do środka. Naglę jego uwagę coś przykuło. Za regałem było kilka monet, prawdopodobnie właścicielka gdy była po zakupach miała w kieszeni kilka monet które jej wypadły podczas wkładania zakupów do magazynu. Dziura w ziemi robiąca za magazyn była ładnie obita drewnem w całości, więc raczej żadne robaki tam nie zalęgły się.

[Kobuto]

Kilka monet to marne zadośćuczynienie wielkich nadziei, jakie żywił Kobuto znajdując ten ukryty schowek. Cóż, przynajmniej zdobędzie kilka monet, sięgając po skarb. Regał musiał ukrywać kilka monet, a chłopak od razu przeliczał ile ich jest. Mimo to postanowił dokładniej zbadać regał i w miarę możliwości przenieść go - w końcu kto wie, może to właśnie tam znajduje się skrytka z niesamowitymi bogactwami pani z wozu cyrkowego?
Ta, można sobie pomarzyć, pomyślał już znacznie bardziej sceptycznie. W końcu kolejne wielkie nadzieje nic mu nie dadzą, a jedyne co może z nich wynieść to rozczarowanie. Cóż, może coś tam znajdzie, a nawet jeśli nie - to i tak jego następnym krokiem będzie wyjście z tego okropnego wozu cyrkowego i przeczytanie przynajmniej ostatnich stron pamiętnika, który powinien wyjawić nieco informacji na temat mieszkanki tego przedziwnego domu.

[Masaru]

Misja D 13/15
,,Śladami zmarłych"
Lekko zawiedziony chłopak tym ze nie znalazł wielkiego skarbu mógł się pocieszyć chociaż tym że odnalazł kilka drobniaków a dokładniej 100Ryo. Przesunął regał myśląc że może znajdzie tam coś ukrytego na jego nieszczęście nie dosyć że nic tam nie było to złamał się on i z trzaskiem poleciał na niego brudząc go resztkami spleśniałego żarcia. No bywa. Wyszedł na dwór gdzie śnieg przestał już padać i za to poleciał z nieba deszcz. Taka pora roku co zrobić. Chciał przeczytać pamiętnik ale nagle coś zwróciło jego uwagę. Krzesło które wcześniej widział stało tak samo samotnie jak wcześniej, ale coś mówiło mu że skoro opuszcza to domostwo to mógłby je schować do domu do wszystkich krzeseł. Na ziemi koło niego leżał bardzo zniszczony zwój nic praktycznie nie dało się odczytać, wyglądało na to że właścicielka siedziała na nim i czytała go, a potem musiała odejść zostawiając go tutaj.

[Kobuto]

Deszcz zaczął siąpić dżdżyście, rzęsiście zraszając okoliczną florę i faunę istnym wodospadem życiodajnego płynu. Kobuto spojrzał po raz kolejny na swoje ubranie poplamione resztkami zgniłego, spleśniałego jedzenia i wyraził nadzieję, że może deszcz zmyje je albo w jakiś sposób sprawi, że plamy będą mniej widoczne.
Chłopak wziął zwój i spróbował go rozszyfrować, ale nigdy nie był grafologiem ani lekarzem, toteż miał bardzo niewielkie pojęcie o tego typu zajęciach. Zwój wyglądał na bardzo ważny w tej historii, ale w chwili obecnej był dla Kobuto bezuzyteczny. Chłopak głośno wzdechnął i pokręcił głową. Mimo wszystko powinien być wdzięczny, że znalazł te 100 ryo.
Krzesło nadal stało przed domem. W sumie nie miało zbyt wielkiego wyboru, bo było tylko krzesłem i samo z siebie nie mógło ruszyć się ani o krok. Chłopak postanowił zrobić dobry uczynek i odłożyć je na miejsce - ale nauczony wcześniejszymi doświadczeniami najpierw sprawdził, czy nie jest przegniłe i czy naokoło nie ma dziur w ziemi i mnóstwa robactwa, żeby nie czekała go niemiła niespodzianka.

[Masaru]

Misja D 15/15
,,Śladami zmarłych"
Lekko ubrudzony resztkami jedzenia z magazynu chłopak wyraził nadzieję że deszcz to zmyje. Raczej wątpliwe bez mocnego szorowania plamy nie zejdą, ale teraz było coś innego ważne. Zwój który chciał odczytać prawdopodobnie zawierał jakieś ważne informacje według Kabuto, jednak naprawdę to był tylko kolejny nic nie warty zwój do nauki technik. Ale tego nie mógł przecież wiedzieć no bo skąd. Gdy podszedł do krzesła upewnił się że nie oblazły go robaki. Nie chciał doświadczać przykrych niespodzianek. Na szczęście było to normalne troszkę brudne krzesło. Mógł je tak zostawić ale mógł je również wnieść do pokoju do innych krzeseł. Nie zajęłoby mu to dużo czasu , tylko chwileczkę. Coś mówiło mu żeby je wnieść. Do tego miał w kieszeni pamiętnik, który po przeczytaniu zapewne powiedziałby coś o właścicielce. Może nawet znalazł by dzięki niemu miejsce w którym skonała bądź do którego się udała, zakładając że porzuciła tak dawno swój dom i do niego nie wraca.

Przeczytanie pamiętnika otwiera misję rangi C. Nie musisz go czytać żeby zakończyć tą misję. Tylko daj ostatniego posta jak wnosisz to krzesło albo nie i koniec.

[Kobuto]

Deszcz kapał, a chlopak dłużej nie zastanawiał się nad losem kobiety - miał serdecznie dość eksploracji opuszczonego domu i jedyne o czym marzył, to ciepła kąpiel i przebranie się w czyste ubrania. Kobuto wziął krzesło i bez zastanowienia wniósł je do domku i postawił koło reszty przeniesionej wcześniej krzeseł. Usiadł na nim, upewniwszy się wcześniej czy jest odpowiednio wytrzymałe i nie załamie się pod ciężarem chlopca i wziął do reki pamiętnik. Z jednej strony chciał się dowiedzieć czegoś o przyszłości kobiety, ale z drugiej miał już wszystkiego dosyć. Odłożył go w kąt, czy po to, by później po niego wrócić, czy by zajął się nim kiedyś inny poszukiwacz przygód - któż to wie? Fakt faktem, że nie zamierzał dalej babrać się w nieczystościach. Wstał i poszedł do swojego domu, zostawiając wszystko inne za sobą...

z/t

Dziękuję za misję! Na razie moja postać musi odpocząć od misji, ale będę pamiętać o Tobie w przyszłości

[Masaru]

Misja D 17/15
,,Śladami zmarłych"
Kabuto jednak kierowany przeczuciem zaniósł krzesło do domu i nawet go wypróbował, co do pamiętnika postanowił że zajmie się nim gdy będzie już bardziej doświadczony. Gdy postawił drewniane krzesło w dziwacznym wozie mężczyzna zobaczył na chwilę przed sobą w progu dziewczynę, około 17 letnią. Uśmiechnęła się ona do niego, jej usta zdawały się mówić ,,dziękuje" a potem znikła, co prawda trwało to ledwie ułamek sekundy, i nie mógł być pewien czy mu się coś nie przewidziało, ale jakieś wewnętrzne przeczucie mówiło że jednak to było naprawdę. Opuścił dom wracając do siebie chcąc się wykąpać. Nie mógł wiedzieć że dziewczyna 17 letnia która była właścicielką tego domu i umarła, ostatnia rzeczą o jakiej marzyła było poza tym żeby jej rodzinie nic się nie stało i żeby nie cierpiała było to aby samotne krzesło które pozostawiła na podwórku mogło bezpiecznie wrócić do swoich drewnianych kolegów. Tak więc Kabuto nie świadomie spełnił ostatnie życzenie młodej kobiety.

Koniec misji wynagrodzenie standardowe. Też dziękuje, bardzo sprawna i miła misja.

[Narubi]

Proszę mi nie usuwać tej lokacji, bo będę sobie tutaj pisał kappa

[Kamioka]

Jak co dzień Kamioka wyorała się na spacer po wiosce. Lubiła to. Delikatny chłodek muskał jej beżową skórę. Wiatr targał długie, czerwone włosy powodując bałagan na głowie. Kamioka zawsze wyróżniała się na tle innych ale przyzwyczaiła się już do tych zdziwionych na jej widok przejezdnych. Miejscowych zaś, już od dana przestawał szokować jej widok. Tym razem zawędrowała gdzieś w starszą część mieszkalną. Trafiła tu pierwszy raz, i z zainteresowaniem przyglądała się opuszczonym i zdezelowanym budowlą. Zatrzymała się przed domem z tabliczką "Iwaru". Nie znała takiej osoby ale bardziej zainteresowała się samym, dość nietypowym domem. Ktoś musiał być albo biedny albo nie zależało mu na przepychu do którego teraz tak wszyscy dążą. Położyła dłoń na sztachecie od furki i pociągnęła do siebie, otwierając ją do siebie. Usłyszała donośne skrzypnięcie a podczas zdejmowania dłoni z drewnianej deski, przeciągnęła nią i wbiła sobie drzazgę w palec. Auć - jęknęła i spojrzała na czerwoną kropkę krwi na palcu wskazującym. Odruchowo przyłożyła go do wargi by pozbyć się płynu wypływającego z rany. Drzazga zaś weszła na tyle płytko, że nie było problemu z jej wyciągnięciem, nawet samymi paznokciami. Po zażegnaniu "kryzysu" weszła ostrożnie na podwórko. Ogródek a raczej jego pozostałości na pewno nie były nigdy zadbane, więc od razu ruszyła w stronę wozu.