Domek Negaimasu

[Shiroe]

Zdawało mi się czy widziałem koteczka? [15/15]

• Młody Inuzuka miał coś z łowcy. Zakradł się do swojego celu prawie bezszelestnie, jednak nie wszystko poszło tak, jak planował. Kot spojrzał na niego, ale był zbyt zmęczony by uciekać od kolejnego drapieżcy. Próbował jeszcze wbić pazury w przedramiona Negaimasu, bez większego rezultatu. I w takim stanie został dostarczony do babci, która natychmiast zabrała, niemal wyrwała zwierzaka z rąk shinobiego.
  - Mój skarb! Mój najdroższy, wróciłeś do mnie! Mamusia tak się martwiła że stała Ci się krzywda! Ale wszystko jest już dobrze, jesteśmy razem! Co powiesz na relaksującą kąpiel Kuro? Wiedziałam że się zgodzisz! - Zwierzę zniknęło gdzieś w jej ramionach i nic nie wskazywało na to, że uda mu się wydostać. Nawet wzmianka o kąpieli zdołała jedynie zjeżyć mu sierść. Może przywykł? Albo trafiła mu się nietypowa właścicielka i tyle. Dopiero po chwili staruszka uświadomiła sobie, że młodzieniec który przyniósł jej ulubieńca w jednym kawałku nadal stoi obok. Odłożyła delikatnie kota na ziemi i wyciągnęła trochę monet z kieszeni.
  - Oczywiście, że należy Ci się nagroda, proszę to dla Ciebie. - Wcisnęła w twoją dłoń całkiem miłą, jak na ganianie się za pchlarzem, sumę. Czyż nie opłaca się pomagać damom w potrzebie? Staruszka zabrała Kuro i zniknęła wewnątrz domu, zostawiając Negaimasu samemu sobie. Może czas wrócić do swoich czterech ścian i sprawdzić czy ninken jest cały i zdrowy? Albo popędzić do sklepu i wydać pieniądze.

Jeszcze jeden twój post a potem możesz wypełnić formularz w tym temacie i czekać na wynagrodzenie

[Negaimasu]

Zdawało mi się czy widziałem koteczka? [16/15]



Waracając do staruszki kierowałem się zapachem kadzidełek, w miedzyczasie kocur lekko wbijał swoje pazury w moje plecy. Gdy dotarłem na miejsce babcia rzuciła się na kota prowadząc z nim rozmowe, cóż kot zbyt rozmowny nie był ale komu by to przeszkadzało. Szczerze mówiąc nie dziwię się że kot uciekł na jego miejscu zrobiłbym to samo .Po skończeniu witania się z kotem ,spostrzegła że nadal tam jestem postanowiła wręczyć mi nagrode za wykonane zadanie . Mimo że było tylko biegałem za kotem dostałem całkiem pokażną sumke, zanim zdążyłem cokolwiek powiedzieć szybko wskoczyła do domu zamykając za sobą drzwi nawet nie zdążyłem zapytać się o jej imię, ale w sumie to mało istotny szczegółł ważne że moge wrócić do domu i odpocząć sobie po wykonanej misji. Byłem zadowolony z siebie bo zarobiłem, ale nie to jest najważniejsze, najważniejsze jest to że mogłem komuś pomóc. A więc ruszyłem w droge powrotną ,powolnym krokiem roskoszując się pięknym dniem i śpiewem ptaków. Gdy tak sobie beztrosko szedłem przedemną przebiegła gromada psów którą spotkałem już wcześniej, nadal nie nie wiedząc co spowodowało dziwne zachowanie psów wróciłem do domku.

[Mitsu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[1/30]
Misja rangi C dla Negaimasu

Już od dłuższego czasu słońce wędrowało po widnokręgu. Mimo jego obecności, nie można powiedzieć o przyjaznej człowiekowi pogodzie. Ciepło było zjawiskiem rzadkim, gdyż dość bogato zachmurzone niebo sprawiało, iż wielka gwiazda nie mogła grać pierwszych skrzypiec. No cóż z pewnością gdzieś były osoby, którym taki stan się podobał. W końcu cień był jednym z najlepszych przyjaciół, kiedy to obdarowywał ratunkiem przed falą promieni słonecznych. Największą nadzieję robiły sobie osoby, które uprawiały rośliny. Taki stan rzeczy mógł świadczyć, że wkrótce spadnie deszcz. Subtelny wiatr, delikatnie muskał liście, wprawiając je w niekontrolowane drgania. Dzięki temu ludzie ucho mogło nacieszyć się przyjemnym dźwiękiem szelestu, który wprawiał w stan błogiego spokoju.
Z pewnością miał być to kolejny rutynowy dzień. Te same czynności, cały dzień przesiadywania w domu. Jak tu nie popaść w depresję. Wszystko wydaje się powoli monotonne. Zero akcji, pościgów czy wybuchów. Człowiek potrzebuje nagłego uderzenia adrenaliny, jednakże sytuacje, które mogą to sprowokować trafiają się tak rzadko. Stanowczo ich za mało, jednakże dzisiejszy dzień mógł być zupełnie inny. Wniosek taki można było wysnuć zaraz po tym, jak po całym domku młodego Inuzuki, rozległ się dźwięk dość energicznego pukania do drzwi. Można było się domyślić, iż komuś się śpieszyło, ponieważ pukanie nie ustępowało nawet na sekundę. Otworzyć, a może lepiej udawać, że nikogo nie ma w domu? Trudno stwierdzić, ale czy warto ignorować takie dary z nieba? A nóż może to jakaś urodziwa dziewka zagubiła się, a tym samym nastanie moment uwiedzenia i uwieńczenia wszystkiego późnym wieczorem w sypialni?

1. Myśl
2. Odgrywaj charakter postaci (karam za wszelakie odstępstwa)
3. Przemyślenia postaci są spoko, ale trzy linijki samych poczynań bohatera fizycznie, a nie tylko to co jest w jego głowie mile widziane
4. Powodzenia

[Negaimasu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[2/30]

Niby zwykły dzień a jednak nie do konca, gdyż słońce które od dłuszszego czasu królowało na niebie tego dnia zostało zdominowane przez ciemne chmury. Lecz pogoda tego dnia nie była dla mnie najważniejsza gdyż miałem plan pozostać w domu
było już póżne południe wraz z Patchim zjedliśmy obiad, ja zabrałem się za sprzątanie a najedzony psiak postanowił odpocząć w końcie po ciężkiej walce z obiadem. Gdy kończyłem zmywać ostatnie naczynia rozleległo się głośne pukanie do moich drzwi. Od razu przypomniałem sobie jak ostatnim razem gdy przygoda zapukała do moich drzwi musiałem przez pare godzin uganiać się za kocurem. Ale może tym razem bedzie inaczej, może to ktoś z moich znajomych postanowił złożyć mi niezapowiedzianą wizyte ,tak zamyślony prawie zapomniałem o tym że ktoś dobija się do moich drzwi, niepewnym krokiem ruszyłem w ich kierunku pies niezaciekawiony tą sytauacją postanowił nie ruszać się z miejsca
chwyciłem za klamke no to teraz nie ma już odwrotu powiedziawszy te słowa otworzyłem wrota chroniące mnie przed światem zewnętrznym a podmuch zimnego świeżego powietrza wywołał u mnie gęsią skórke

[Mitsu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[3/30]
Misja rangi C dla Negaimasu

Był to tak zwany dzień lenistwa. Siedzenie w domu i cieszenie się wspólnym towarzystwem. Zazwyczaj to stwierdzenie odnosi się do kobiety i mężczyzny, zakochanej pary, a nie tak jak w tym przypadku do psa i jego pana. Nie ma jednakże co oceniać innych. W końcu powszechnie wiadome jest, że podejście rodu Inuzuka do czworonogów. Stanowią oni najwierniejszych członków rodziny, przyjaciół. Śmiało można powiedzieć, że był to też związek oparty na miłości, ale innej niż wszyscy znają.
Szykowało się typowe męskie popołudnie. W końcu co innego mogą robić mężczyźni, prócz jedzenia i odpoczywania, ponieważ przygotowanie posiłku było bardziej męczące. U czworonoga zadziałał typowo zwierzęcy instynkt. W końcu kto po posiłku nie lubi sobie poleżeć, strawić wszystko na spokojnie, a przy okazji uciąć sobie jeszcze małą drzemkę? Na całe szczęście młody Inuzuka wykazywał większe zainteresowanie odnośnie prac domowych. Może to właśnie dlatego chwycił za szmatę i zaczął pucować talerz do czysta. Mimo delikatnego hałasu, spowodowanego płynącą wodą, mógł usłyszeć ćwierkanie ptaków za oknem. Nie mógł jednakże delektować się tą chwilą, ponieważ pukanie do drzwi wszystko zaburzyło. Zrujnowało harmonię.
Ciekawość wzięła górę. To z pewnością jedyne wytłumaczenie, dlaczego wrota do jakże zacnej willi otworzyły się. Za pomocą swych niebieskich oczu mogłeś dostrzec, iż wyłoniła się postać kobiety. Była dość wysoka, o długich ponętnych nogach. Jej blond włosy falowały na wietrze, wraz z białą rozpiętą koszulą. Jedynie czarne spodenki i biała bokserka pozostawały niezachwiane i skrupulatnie ukrywały najbardziej prywatne miejsca. Nieznajoma mogłaby być wymarzoną kandydatkę na żonę, gdyby nie jeden mały mankament. W jej rękach bowiem znajdowało się coś, a raczej ktoś, kto mógł zepsuć każdy nastrój. Było to niemowlę, które najwidoczniej spało, ponieważ nie wydawało żadnych dźwięków. Brak gaworzenia, płaczu, no cóż wyjątkowo spokojny niemowlak. Jego wygląd pozostawał anonimowy, ponieważ skrupulatnie został opatulony białym prześcieradłem.
- Przepraszam, ale zrobiło się zimno. Nie jesteśmy stąd i nie mamy się gdzie schronić – rzekła kobieta, spoglądając na Ciebie swoimi dużymi topazowymi oczętami. Miała wielką nadzieję na powodzenie. Wyglądała na zmarzniętą. Każdy skrawek skóry, który nie był skryty pod ubranie, zdążył przyozdobić się gęsią skórką.
- Wpuścisz nas? – zapytała dość niepewnie. Wyglądała jakby sama nie była przekonana o tym czy dobrze postępuje. Wraz z tymi słowami, wskazała palcem w tył. Wraz z wychyleniem się, mogłeś dostrzec jeszcze dwóch mężczyzn, nieco starszych od niej i od Ciebie.
– To moi bracia – dość szybko usprawiedliwiła obecność kolejnych osób. Nie wyglądali jak typowe rodzeństwo. O ile blondyn i blondynka wyglądali jak dwie krople wody, to rudy zupełnie nie pasował do krajobrazu. No cóż, w każdej rodzinie trafia się czarna owca i najwidoczniej to on urodził się z tym mianem. Z takim bratem na pewno nie można wyjść ładnie nawet na zdjęciu, ale co można na to poradzić, w końcu rodziny się nie wybiera.

[Negaimasu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[4/30]

zaskoczyło mnie to co zobaczyłem zza drzwiami ,ponieważ stała tam kobieta, i to nie byle jaka kobieta, lecz piękność o cudownych blond włosach, długich nogach i spojrzeniu które onieśmieliłoby nawet największego drania o lodowym sercu. Pompa umiejscowiona po prawej stronie mojej klatki piersiowej zaczeła szybciej bić, a policzki przykrył rómieniec. Zaniepokojił mnie fakt że jak na tak zimny dzień dziewczyna była skąpo ubrana, dodatkowo na rękach trzymała prawdopodobnie dziecko zakryte białym prześcieradłem. Odrazu wytłumaczyła że jest zimno i nie ma gdzie się schronić. Będąc nadal onieśmielony nic nie odpowiedziałem lecz po chwili niepewnym głosem spytała się czy może wejść pokazując palcem na wnętrze mojego domu. Bez chwili zawachani machnołem ręką zapraszając ją do środka ,lecz zauważyłem że za tą panią stoji jeszcze dwóch mężczyzn jeden o podobnym kolorze włosów drugi zupełnie nie pasujący do tej dwójki, kobieta odrazu dodała że ci mężczyzni to jej bracia. Nie skomentwałem tego poprostu zamknąłem za nimi drzwi. Przeszliśmy do centrum domu zaproponowałem żeby się nie krępowali i usiedli, zrobiłem to samo co oni.
I tak siedzieliśmy w ciszy nie było to zbyt miłe więc postanowiłem zacząć temat Dzień dobry mam na imię Negaimasu co was sprowadza w te rejony mówiłem to dziwnie wymachując rękoma jako że nie byłem przyzwyczajony do rozmów z innymi ludzmi słowa wypowiadane przezemnie były "niezdarne" jąkałem się i co chwile milkłem żeby przemyśleć czy moje słowa napewno mają sens. Miałem pewne złe przeczucie, ale pewnie to tylko moja wyobraznia podsuwa mi dziwne myśli. A pies jak leżał tak leży, z tą różnicą że teraz tak jakby bardziej pobudzony obserwuje gości

[Mitsu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[5/30]
Misja rangi C dla Negaimasu

Kobieta uśmiechnęła się, kiedy dostrzegła reakcje mężczyzny, na jej widok. Najbardziej dostrzegalna była na twarzy, która niegdyś blada, zaczęła powoli stawać się paletą barw w odcieniach różu i czerwieni. Nie była zaskoczona. Często reagowała tak na płeć przeciwną i była tego zupełnie świadoma. Czy często to wykorzystywała? Trudno stwierdzić, ponieważ „często” jest pojęciem względnym, nieokreślonym w czasie. W końcu dla jednej osoby, pojęcie to może oznaczać, iż coś ma miejsce raz dziennie, natomiast druga osoba stwierdzi, że sytuacja taka powinna zdarzać się wiele razy w tygodniu, aby mogła otrzymać miano zjawiska częstego. U dziewczyny sytuacje te wydarzały się w nierównomiernych odstępach czasu. Czasami potrafi zawrócić w głowie trzy razy w ciągu godziny, a innym razem nie ma powodzenia nawet przez miesiąc. Mimo wszystko dla wielu osób była kanonem piękna. Wszystko w męskich oczach wydawało się być u niej perfekcyjne.
Kiedy pozwoliłeś wejść grupie wędrowców, mogłeś po raz pierwszy naprawdę przyjrzeć się mężczyzną, którzy trzymali się z tyłu. Jeden z nich był blondynem o perfekcyjnej twarzy. Nie była ona skala żadną niedoskonałością. Był szczupły, aczkolwiek jego ramiona były dość pokaźnie umięśnione. Koszulka dość skąpo przylegała do jego torsu, pozostawiając jedynie trochę przestrzeni w okolicach brzucha. Jego nogi przyodziane były w beżowe spodnie, które u podstawy nogawek były nieco przybrudzone od błota. Na całe szczęście było one już zaschnięte, podłoga uratowana!
Co do drugiego, no cóż. Między mężczyznami panował typowy kontrast. Rude włosy ułożone było dość niechlujnie. Wyglądały, jakby żyły własnym życiem, zupełnie jak nadmierny zarost. Broda prezentowała się dość nieprzyzwoicie. Nierówna, dość zawiła i niezadbana. Obraz nędzy i rozpaczy. Ubrany był on w niebieski luźny dres, dlatego bardzo trudno był cokolwiek powiedzieć o jego aparycji. Jedyne co można było stwierdzić, iż był to typowy chłopak swojski, w barach szeroki, ale w biodrach wąski.
Przybysze nie chcieli zachowywać się niegrzecznie, dlatego po zdjęciu butów, nie występowali przed szereg. Kulturalnie czekali, aż gospodarz zaprosi ich do salonu, pozwoli im usiąść, a następnie zaproponuje coś do picia. Może i tego ostatniego się nie doczekali, to na całe szczęście mogli spocząć i dać odpocząć swoim nogom. Kobieta usiadła naprzeciw młodego Inuzuki, cały czas wtulając niemowlaka w siebie. Zachowywała się, jakby nie chciała go pokazać. Jakby był jej własnością, a jego życie było czymś ściśle tajnym, tak samo jak jego wygląd. No cóż, najwidoczniej była młodą matką, a to było jej pierwsze dziecko.
- Ja jestem Kaiden, to mój brat Rein, a ta przepiękna niewiasta to Seiko – odrzekł blondyn, na słowa gospodarza. Jego głos był niski, bardzo męski. Często zdarzało się, iż wiele osób ufało mu po pierwszych słowach, ponieważ jego głos budził w ludziach większe zaufanie, aniżeli jego wygląd.
– Wędrujemy. Spłonął nam dom. Poszukujemy pracy – dodał po chwili, a na jego twarzy pojawił się smutek, zupełne odzwierciedlenie miny jego siostry. Najwidoczniej byli bliźniakami, ponieważ nieważne co odczuwali, zazwyczaj ukazywali to w ten sam sposób, wyglądając przy tym identycznie.
- Przepraszam. Wiem to głupie, to pana mieszkanie, ale mam uczulenie na sierść – rzekła kobieta, ukradkiem spoglądając na psa. Może to właśnie obecność czworonoga sprawiła, iż na jej twarzy pojawiły się zauważalne wypieki.

[Negaimasu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[6/30]

Kaiden bo tak miał na imię mężczyzna zaskakująco niskim głosem przedstawił mi swoje rodzeństwo. Miło was poznać, dodałem szybko po czym zamilkłem dając możliwość kontynuowania wypowiedzi kaidenowi po wysłuchaniu dalszej wypowiedzi mężczyzny poznałem powoód ich wędrówki. Zrobiło mi sie ich żal. Zauważyłem że kobieta patrzyła się na mojgo psa, za chwile powiedzaiła mi o tym że jest uczulona na sierść, a więc wstałem podeszłem do psa kucnąłem przy nim połaskałem go i wyprowadziłem na na zewnątrz przepraszam wynagrodze ci to powiedziałem zanim zamkąłem drzwi. Odwróciłem się i zauważyłem że twarz kobiety przyozdobił lekki uśmiech, w głebi duszy ucieszyłem się że chociaż troche mogę uszczęśliwić ludzi których dotknął nieszczęśliwy los. Chcą państwo się czegoś napić czy może zjeść coś ciepłego na pewno zmarzneliście poweidzaiłem wracając do nich. Możę nie chcecie o tym rozmawiać ale co się dokładnie stało i czy macie może jakąś rodzine w okolicy . Stojąc tak przy nich chciałem przyjrzeć się dziecku którego trzymała na rękach seiko niestety było tak dokładnie zawinięte żę nie zobaczyłem nawet części twarzy malucha, kobieta trzymała go przy sobie jak największy skarb, chroniąc go przed wzrokiem innych, a może to nie dziecko moje myśli nie dawały mi spokoju ... nie, wydaje mi się za dużo nasłuchałem się opowieści na dzielnicy targowej.

[Mitsu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[7/30]
Misja rangi C dla Negaimasu

Kobieta dostrzegła, jak gospodarz podąża do swojego czworonoga. Ucieszyła się nieco, kiedy ten postanowił spełnić jej prośbę. W końcu mogła wreszcie normalnie oddychać, nie mieć poczucia gromadzenia się sierści w jej przełyku. Mimo wszystko zauważyła, jak ten traktuje swojego zwierzaka i dostrzegła również jego przejęcie. Powoli zaczęła myśleć, że nie jest to normalne, ale szybko pozbyła się tej myśli. W końcu co ją to obchodziło?
- Jest trochę zimno to prawda, aczkolwiek głupio nam o cokolwiek prosić. Dałeś nam tak wiele – powiedziała kobieta z wielkim przejęciem. Po jej policzku spłynęła pojedyncza łza. Wyglądała na bardzo przejętą. Mężczyźni natomiast nie wyrażali żadnych uczuć. Najwidoczniej na wieść o jedzeniu rozmarzyli się, gdyż wyglądali jak dwie wygłodniałe hieny. Mieli tak niezwykle obłędny wzrok, a może pusty. Trudno rozróżnić te dwa stany.
- Niestety nie mamy rodziny w okolicy. Przyjechaliśmy za pracą, jak powiedział mój brat. Jesteśmy tylko w trójkę, a raczej w czwórkę – odrzekła następnie zaczęła kołysać dzieciątko. Mimo wszystko dalej pozostawało ono najbardziej anonimową osobą. Gospodarz nie mógł nawet zauważyć kawałka skóry, gdyż kobieta bardzo wtulała do siebie niemowlę przez cały czas. Najwidoczniej trochę bała się nieznajomego i chciała bronić go jak lwica swoje małe.
- Czy mógłbyś zrobić nam jednak coś do jedzenia? – zapytała dość subtelnie. Chyba było jej już wszystko jedno, ponieważ był on jedyną osobą, która zgodziła się im pomóc, a także jedynym żywicielem w danej chwili.
- I coś do picia jeżeli można – poprosił jej bliźniak. Rudy cały czas milczał, czyżby był niemową?

[Negaimasu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[8/30]

Gdy spytałem czy nie są głodny kobieta widocznie się przejełą ,ale poprosiła o pokarm a brat upomniał się o picie. Nie tracąc czasu ruszyłem do kuchni przygotować posiłek dla rodzeństwa
-nie jestem mistrzem gotowania, ale postaram się aby wam smakowało
oznajmiłem będąc już w kuchni.
I wtedy do mnie dotarło że nie wiem co przygotować zacząłem nerwowo rozglądać się po kuchni szukając natchnienia, i w pewnym momencie olsniło mnie zaczałem robić Onigiri starając się przy tym jak najlepiej moge kierowała mnie chęć zaimponowania kobiecie. Po skończeniu zagotowałem wode na herbate i z takim zestawem wróciłem do salonu.
-proszę, smacznego
powiedzaiłem podając jedzenie
-gdy skończycie możecie odpocząć, miejsca nie jest za wiele ale zawsze lepsze to niż nic .
Skoczyłem do drzwi żeby upewnić się że z Patchim jest wszystko w porządku po czym wróciłem do towarzystwa, usiadłem i czekałem aż skończą jesć posiłek zastanawiając się jak zacząć rozmowe.

[Mitsu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[9/30]
Misja rangi C dla Negaimasu

Na twarzy bliźniaków malował się wielki szyderczy uśmiech, lecz niestety młody Inuzuka nie był w stanie tego dostrzec. Dlaczego? Ano był w kuchni i zajmował się szykowaniem posiłku. Kiedy den szukał składników, dziewczyna podniosła się miejsca. Był słyszalny delikatny szum, ale nic nadzwyczajnego. Mimo to, aby w pełni ukryć swoje prawdziwe zachcianki, zaczęła przyglądać się ścianie. Bardzo ją zainteresowała, a przynajmniej tak wyglądała. Blondyn również się podniósł.
- Doprawdy, piękne mieszkanie – powiedziała kobieta, kierując się w stronę kuchni. Spod przykrycia, które miało być dla dziecka wyjęła dwa kunaie. Jeden zatrzymała dla siebie, natomiast drugi ofiarowała bratu, aby ten wsparł ją w swych czynach. Co zamierzali zrobić? Zabić gospodarza, ograbić i uciec. To był ich plan na życie. Oboje od początku kłamali, a ich zamiarem było tylko cenne wyposażenie domku.
- Woof, woof – donośne szczekanie rozniosło się po salonie. Już po zaledwie sekundzie można było wyczuć obecność psa. Był to Patchi, który chciał chronić swojego pana, swojego przyjaciela. W końcu klan Inuzuka słynął z niezwykłej więzi ze swoim czworonogiem, a miłość do siebie działała w obie strony.
Dzięki swojemu kompanowi, dwudziestolatek mógł odwrócić się w czas, aby dostrzec, jak blond mężczyzna kieruje się prosto na niego z bronią, kiedy kobieta stara się odgonić psa przy użyciu drewnianej lalki? A więc nie było to dziecko, to również był rekwizyt, który miał wzbudzić współczucie u osób nieznajomych. Wymachiwała swym niedomniemanym niemowlakiem na prawo i lewo. Nawet nie wie, kiedy upuściła swojego kunaia.
Gdzie był rudy? Milczał, ale on wpuścił psa powrotem do środka i to on ocalił młodego Inuzukę. Dlaczego to zrobił swoim kompanom? Ciężko powiedzieć, ale najwidoczniej nie do końca mu pasowało to, czym zajmowali się blond bliźniaki.
Co robisz? Walczysz, uciekasz czy umierasz? Wybór należy do Ciebie.

1. MYŚL
2. Powodzenia

[Negaimasu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[10/30]

Gdy przygotowywalem posiłek dla moich gości usłyszałem szczekanie patchiego, odwróciłem się aby zobaczyć co się dzieje i zauważyłem że blondwłosy Kaiden zmierza w moim kierunku z wyciągnietym kunaiem a Seiko walczy z moim psem drewnianą lalką która wcześniej służyła jej jako atrapa dziecka i wtedy zrozumiałem że moje obawy były słuszne. Miałem do wyboru dwie opcje pierwszą była walka. Niby przeciwnicy mają przewage liczebną i są lepiej uzbrojeni ale ja jestem shinobi i znam techniki ninja drugą opcją była ucieczka lecz najprawdopodobniej po powrocie wszystkie dobra które gromadziłem przez wiele lat bezodwrotnie zniknełyby postanowiłem więc walczyć w czasie gdy o tym rozmyślałem napastnik zdążył podbiec blisko, rzucił się próbując wbić kunai w mój brzuch odskoczyłem na bok łapiąc go w tym samym momencie za ręke i wykręcając ją do tyłu. Kobieta była zajęta walką z psem. Patchi próbował choć na chwile obezwładnić kobiete aby móc ruszyć mi z pomocą a rudy stał w miejscu przyglądając się wydzarzeniom tak jakby nie wiedział czy ma pomoc rodzeństwu czy też stanąć po mojej stronie
-byłbym wdzęczny gdybyś mi pomógł .
krzyknąłem mając nadzieje że przekonam go do powstrzymania rodzeństwa.

[Hikari]

Gość w dom – żona w ciąży.
[11/30]

Sytuacja była wręcz patowa, zamiast być rozwojowa. Człowiek biegł na Ciebie z kunai'em wykrzykując coś bez sensu,a Ty ledwie go uniknąłeś w dom. Na wykręcenie ręki nie miałeś najmniejszych szans. Twój pies również nie mógł się przebić przez to wszystko. A co z rudzielcem, który wpuścił psa? Nie ma go obecnie w zasięgu wzroku. Co się z nim dzieje tego nie wiesz, ale został po nim kawałek jego szaty zerwany na drzwiach. Mimo wszystko nie przemyślałeś wszystkiego. Najgorsze w tym było, że odskakując na bok i nie wykręcając mu ręki znalazłeś się pomiędzy dwójką rodzeństwa, która postanowiła ten fakt wykorzystać. Kobieta użyła swojej laleczki, aby ona rzuciła się na Ciebie, podczas gdy sam Kaiden ponownie biegł na Ciebie, ale tym razem nie przebiegł przez Ciebie, a machał kunai'em w kształcie "x" bez opamiętania. Widać, nie był stworzony do używania broni, ale co zrobić.

P.S. Miło by było jakbyś dodał w uhide=Hikari statystyki twojej postaci, oraz psa, bo obecnie nie jestem w stanie nic powiedzieć xD Wszystkie używane techniki (nawet nin E) wrzucaj też tam.

[Negaimasu]

Gość w dom – żona w ciąży.
[12/30]

unikając ciosu odskoczyłem pomiędzy rodzeństwo. Moja sytuacja wyglądała gorzej niż przedtem, musiałem szybko coś wykombinować gdyż z jednej strony kobieta rzuciła we mnie swoją lalką a z drugiej mężczyzna biegł na mnie wymachując kunaiem w chaotyczny sposób. Obróciłem się i złapałem lalke lecącą w moim kierunku odwracając się w tym samym momencie i rzucając ją w stronę Kaidena w miedzy czasie Patchi znowu przystąpił do ataku na Seiko. Gdy lalka leciała w kierunku mężczyzny zacząłem formować pieczęcie używając tym samym Bunshin no Jutsu, od razu z obu stron pojawiły się iluzje przypominające mnie bez chwili zawahania wraz z nowymi sojusznikami ruszyłem na Kaidena trzymając się lekko za iluzjami aby wrazie czego móc szybko cofnąć się do tyłu. Teraz moim głównym celem było odebranie broni mężczyźnie

Moje statystyki
KEKKEI GENKAI: Inushiro
NATURA CHAKRY: :Fuuton (風遁) - Element Wiatru
STYLE WALKI: Rankanken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - brak
• Nabyta -
brak

PAKT:brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 15 | 35
  WYTRZYMAŁOŚĆ 15
  SZYBKOŚĆ 10
  PERCEPCJA 10
  PSYCHIKA 10
  KONSEKWENCJA 10

KONTROLA CHAKRY:E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
Mnożniki: : siła 15 | 35
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU D
  TAIJUTSU D
  FUUTON E
  
  JUTSU::
  -[E]Bunshin no Jutsu
  -[E]Henge no Jutsu
  -[E]Kai
  -[E]Kawarimi no Jutsu
  -[E]Kinobori no Waza
  -[E]Suimen Hokō no Waza
  -[E]Nawanuke no Jutsu
  -[D]Dainamikku Akushyon
  -[D]Dainamikku Entorī
  -[D]Aian Kurōī
  -[D]Suienzou no Jutsu
  -[D]Utsusemi no Jutsu
  
  statystyki psa
  ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  • SIŁA 20
    WYTRZYMAŁOŚĆ20
    SZYBKOŚĆ20
    PERCEPCJA20
    KONSEKWENCJA15

MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:
MNOŻNIKI:szybkość 20 | 25


Użyte Jutsu

Bunshin no Jutsu

Pieczęci

Baran → Wąż → Tygrys

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1% (za 2 iluzje)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis
Prosta technika Ninjutsu, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy – w zależności od kontroli chakry – jesteśmy w stanie stworzyć od jednej do kilkunastu iluzji, które wyglądają jak my i robią to co zasugerujemy. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem. Warto również zauważyć, że iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

czyli zostało mi 95% czakry

[Hikari]

Gość w dom – żona w ciąży.
[13/30]

W pewnym sensie taktyka się powiodła, ale jak to mówią nigdy nie jest idealnie prawda? Tak też było w tym wypadku. Gdy odwróciłeś się, zostałeś ranny, gdyż Kaiden był za blisko Ciebie. Co prawda wielkie obrażenia to nie były, ale masz obecnie kunai'em przejechane przez plecy, rozdarty materiał. Płytka rana, ale piecze i lekko pozbawia Ciebie skupienia twojego. Udało się Tobie złapać mimo to ową lalkę, rzucić nią w Kaidena, który zdezorientowany wylądował troszkę dalej i szybko się podnosił. Technika Bunshin no Jutsu wydawała się idealna. Nie spodziewał się, że jesteś wyszkolonym shinobi i użycie tej techniki szybko go zdekoncentrowało, a wręcz wystraszyło na tyle, że nie wiedział co zrobić. Zaatakował pierwszą iluzję, a dzięki Temu udało się Tobie złapać broń i mu zabrać. W wpływie szału po zabraniu mu broni dostałeś w nos dosyć mocno pięścią i lekko szumi w głowie. A co u twojego towarzysza z którym chcesz zwojować świat, przemierzyć go wzdłuż i szerz, albo po prostu spędzić czas do końca życia? Patchi wykonał dobrą robotę. Kobieta chciała pobiec na Ciebie, ale Patchi wskoczył jej na plecy, wywracając ją i nie dając się jej już podnieść.

Dzieli was metr. Ciebie i przeciwnika. Lekko oszołomiony jesteś, piecze szrama na plecach.

P.S. staty itd. dalej dodawaj w każdym poście z walką.