Kompleks Mieszkalny (Wolne Pokoje: 4/5)

[Meido]

Po powrocie ze sklepu cała obładowana najróżniejszymi rzeczami weszłam do swojego pokoju. Zamknęłam drzwi i rozłożyłam wszystko na podłodze i łóżku. W międzyczasie myślałam o Ayi. Chciałabym spędzić z nią więcej czasu, czego niestety zapomniałam jej w liście napisać. Nie było jednak sensu szukać Ayumi i odbierać przesyłkę i poprawiać jej treść. Przecież Aya pewnie to rozumiała, nie? Skoro ją kochałam to chyba oczywistym jest, że zależało mi na spędzaniu z nią czasu, prawda? Przyglądałam się jednemu przedmiotowi trochę dłużej.

Patrzyłam na zakupione przeze mnie nasiona ziół. Ciekawe czy wyhodowane z nich zioła mogą jakoś pomóc mojej przyjaciółce?[/ghide]
Nie trwało to jednak długo i po chwili zajęłam myśli czymś innym. Czym? Oczywiście przygotowaniami.

Na pierwszy ogień poszła torba, którą zwyczajowo nosiłam po lewej stronie pasa. Miałam już pewien plan na to jak rozmieścić wszystkie swoje przedmioty, tak by było to jak najbardziej praktyczne. Najpierw wyciągnęłam 6 senbon z tej torby i włożyłam je do zakupionej jakiś czas temu, zupełnie nowej kabury. Następnie plecak. Z plecaka wyciągnęłam 13 senbon i umieściłam jej także w tej nowej kaburze. Podobnie zrobiłam z wybuchową notką, która także była umieszczona w plecaku. Z plecaka wyciągnęłam także 2 Kunaie z Wybuchowymi Notkami i 2 Shurikeny i to wszystko umieściłam w swojej starej, "lewej" torbie. Do tej samej torby włożyłam swoje nowe dwa Podwójne Kunaie. 5 metrów bandaża włożyłam natomiast do plecaka, a jedną nową wybuchową notkę do nowej kabury. Został mi jeszcze nowy shuriken, który także umieściłam w swojej starej torbie. Drugi, samotny shuriken, stary do tego ... dołączył także do "lewej" torby. Nową kaburę zamierzałam umieścić na prawej nodze, obwiązaną wokół uda. Znajdowały się w niej same senbon i wybuchowe notki. Był to prosty trick. Z kabury zawsze można było broń wyciągnąć, a poza tym niech ktoś sobie wyobrazi co by się stało, gdyby te notki wybuchły? Taka niepozorna kabura wypełniona po brzegi mogła stać się śmiertelnie niebezpieczną bombą. A przynajmniej taki miałam plan.

Po przygotowaniu sprzętu, zajęłam się przygotowaniem ubrań. Płaszcz, który zakupiłam czekał sobie spokojnie. Zamierzałam włożyć go do swojej dużej torby, razem z innymi ciuchami. Spakowałam więc strój pokojówki, strój "do walki", a na wierzch wrzuciłam płaszcz, by był od razu dostępny. Nie było sensu go nosić na sobie aż do Hyou, bowiem obecnie panowało lato, więc bym za bardzo się zgrzała podczas podróży. Ubrałam na siebie swój wyjściowy, niewyróżniający mnie z tłumu strój. Jeszcze jeden, podobny, wrzuciłam do torby (pod płaszcz oczywiście). Do tego jeszcze jakąś bieliznę, bo zawsze wypadało ją zmieniać, jeśli tylko byłaby taka okazja. Pozostała mi jeszcze jedna kwestia, z którą poszłam do Ayumi.

Wzięłam z pokoju paczki z nasionami i poszłam jej szukać. Gdzieś ją tam znowu odszukałam.
- Mam do Pani ostatnią prośbę - zaczęłam, wykonując prosty ukłon.
- Tak?
Chyba była już do moich ukłonów przyzwyczajona. Nie komentowała to w żaden sposób.
- Czy mogłaby Pani ... - mówiąc to, wręczyłam jej te dwie paczuszki.
- Zioła? Jasne, zasadzę je. - odebrała ode mnie dwie paczki i uśmiechnęła się. Wiedziałam, że kobieta spełni swoją prośbę i gdzieś tam znajdzie w ogródku miejsce na moje zioła. Zamierzałam się nawet z nią jakoś podzielić plonami, by się zrewanżować. Oczywiście kobieta tego ode mnie nie wymagała. Ja jednak oczywiście chciałam się kobiecie jakoś zrewanżować. Jeśli bym umarła, to wszystkie plony mogłyby być jej. Jeśli natomiast bym przeżyła ... to chyba po prostu musiałam ciężej pracować, by móc spłacić ten dług wdzięczności. Uśmiechnęłam się do kobiety raz jeszcze i powiedziałam:
- Do zobaczenia, Pani Ayumi.
- Żegnaj i powodzenia.
Powodzenie było mi potrzebne. Nigdy za mało szczęścia, prawda? Jeszcze się ukłoniłam i wróciłam do swojego pokoju.

Posiane zioła: 2x Proste
Data 1-go zbioru: 15.06.2017
Data 2-go zbioru: 15.09.2017

Będąc już w pokoju, załatwiłam się tylko i "przytwierdziłam" do siebie kaburę, torbę, a bagaż ubrań wzięłam w rękę. Plecak na plecy. Będąc już przygotowana, opuściłam ośrodek. Nie jadłam co prawda śniadania ... po prostu o tym zapomniałam. Cóż ... trzeba było i z tym sobie jakoś poradzić.

z/t