Kizuna [KP]

[Kizuna]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Kizuna
NAZWISKO: Okkotsu
KLAN:

  Ukryty tekst

PRZYNALEŻNOŚĆ: Nawabari, Daishi, Karmazynowe Szczyty
WIEK: 18
DATA URODZENIA: 22.04.376
PŁEĆ: Kobieta
WZROST | WAGA: 178cm, 56kg
RANGA: Doko

---

APARYCJA

---

WYGLĄD I UBIÓR: Kizuna mierzy metr siedemdziesiąt osiem centymetrów, co czyni ją drugą najwyższą z sióstr. Jest bardzo szczupła, mimo, że wcale nie odejmuje sobie od ust. Szybki metabolizm to dar ale też przekleństwo. Jej długie, smukłe nogi, są wyrobione od ciągłego ruchu, przypominające te widziane u zawodowych biegaczy. Jej biodra są zbliżone szerokością do ramion. W kontraście z lekko odznaczającą się talią tworzą delikatną klepsydrę. Jej ramiona są smukłe, choć odznaczają się na nich mięśnie. Na obu łokciach ma blizny od zdarć. Jej dłonie często przyzdobione są siniakami. Choć uważa, że jej sylwetka jest niczego sobie i jest z niej dumna, to ukrywa ją pod szerokimi ubraniami. Najbardziej lubuje się w bluzkach, które są przynajmniej o rozmiar za duże, najchętniej nosząc rzeczy swojego ojca. Łączy je zwykle z długimi spodniami z szeroką nogawką. Zdarza jej się nosić kimona, yukaty, a nawet sukienki i suknie na specjalne okazje, jednak w życiu codziennym na pierwszym miejscu stawia swój komfort i swobodę ruchu. Taki ubiór odciąga również od niej wzrok mężczyzn na ulicy, za którym nie przepada.
Jej twarz jest podłużna, nieco trójkątna, o niskim czole i wąskim podbródku. Wyraźnie odznaczają się u niej kości policzkowe. Zwykle jednak znikają one pod taflą długich do połowy szyi, blond włosów, ciemniejszych nieco przy czubku głowy. Ma duże, kocie oczy o złotej barwie, które dodatkowo lubi podkreślać makijażem, by optycznie je troszkę powiększyć. Jej nos jest kościsty, chudy, ledwie odstający. Całość kompletują małe, choć pełne usta o wiśniowej barwie.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Duże, kocie oczy o złotej barwie

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER: Kizuna odznacza się niepohamowanym temperamentem. Od dziecka nie była w stanie usiedzieć na miejscu i któraś z jej sióstr zawsze musiała jej pilnować. Z całego rodzeństwa to ona najmniej czasu spędza w domu. Jest bardzo otwartą osobą, czym szybko zaskarbia sobie serca nowo poznanych osób. Zwykle mówi to, co myśli, choć rzadko myśli, co mówi. Przez nietrzymanie języka za zębami zdarza jej się często wpakować w kłopoty. Dyplomatka z niej żadna. Nie umie za bardzo używać słów, rozmawiać o emocjach czy dyskutować. Woli kiedy przemawiają czyny, niż słowa. Jest dość wybuchowa, łatwo wyprowadzić ją z równowagi.Z trudem przychodzi jej zrozumienie innych, o co ma do siebie żal. Jest bardzo pewną siebie osobą, czasem nawet zbyt pewną, przeceniającą swoje kompetencje. Najlepszym jej zdaniem sposobem na rozładowanie nadmiaru emocji i energii jest dla niej walka. Przemoc i rozlew krwi szczególnie jej nie ekscytują. To zastrzyk adrenaliny płynący z testowania swoich możliwości w boju z silnym przeciwnikiem ją napędza. Obserwując swojego ojca przy pracy zawsze marzyła, by pewnego dnia sama być taka jak on. Często doszukuje się konfliktu tam, gdzie go nie ma. Ze względu na swój status nigdy nie musiała brudzić sobie rąk, ale cóż, sprawia jej to ogromną radość.
CIEKAWOSTKI: ---
NINDO: Rozkwit oznacza upadek
HISTORIA: Historia zaczyna się ponad 40 lat temu, w Shigashi no Kibu. W mieście, w którym żaden zaułek nie jest wolny od wpływów podziemnego półświatka, o władzę i dominację rywalizują ze sobą trzy rodziny mafijne. Członkiem jednej z nich, Rodziny Ekibyō, był Renji Jugo. Noszący na sobie brzemię Senninki, nie znający niczego poza gniewem, został w młodym wieku przygarnięty z ulicy i włączony w szeregi tygrysów. Nie był stworzony do takiego życia. Przemoc nie sprawiała mu żadnej przyjemności ale była jedyną rzeczą, do jakiej się nadawał. Przez swoje wyjątkowe umiejętności był niemalże stworzony do walki i szybko zaskarbił sobie uznanie ludzi na wyższych stanowiskach. To pozwoliło mu piąć się wyżej po szczeblach kariery. Choć w przypływach gniewu jego brutalność była niezrównana, to nigdy nie została ukierunkowana na niewinnego człowieka. Jugo postawił sobie za punkt honoru, by nigdy nie dać wziąć emocjom góry nad nim. To miało stanowić dla niego granicę pomiędzy wciąż byciem człowiekiem, a staniem się zwierzęciem. Wciągu wielu lat spędzonych w branży, udawało mu się dotrzymać danego sobie słowa. Niestety, wraz z awansami na wyższe stopnie, jego misje stawały się coraz trudniejsze i zuchwalsze. Głowa rodziny wiedział, że może na nim polegać i często dawał mu misje, których jego zdaniem nikt inny nie mógł się podjąć. Ostatnia z nich miała miejsce 20 lat temu. Otrzymał wtedy zadanie wyeliminowania wysoko postawionego członka jednego z wiodących klanów. Walka, która miała wtedy miejsce, była najtrudniejszą jakiej Renji doświadczył. W ochronie swojego życia użył swojego ostatecznego ruchu, który oprócz jego celu, trafił też okoliczny cywilny budynek, grzebiąc pod gruzami siedem niewinnych osób.
Jugo nie potrafił sobie tego wybaczyć. Zabijał już wielokrotnie, jednak zawsze byli to w jego mniemaniu ludzie źli, którzy na to zasługiwali. Pętla negatywnych emocji spowodowała, że opuścił szeregi rodziny. Opuścił może nie jest dobrym słowem, bo z mafii nie można tak po prostu odejść. Renji uciekł z Shigashi no Kibu, zmienił kompletnie swój wygląd, porzucił imię i zaszył się w Głębokich Odnogach. Następne trzy lata spędził na tułaczce i kontemplowaniu swojego dotychczasowego życia. Nie potrafiąc sobie wybaczyć, postanowił targnąć się na swoje życie, rzucając się w przepaść. Kiedy spojrzał w oczy śmierci, zrozumiał, że było jeszcze za wcześnie, by mógł odejść z tego świata. Dopiero kiedy odpokutuje za śmierć niewinnych, będzie mógł do nich dołączyć. Postanowił, że w ramach swojego odkupienia, uratuje osiem niewinnych osób i da im nowe życie.

Kizuna nie znała swoich prawdziwych rodziców. Jej matka oddała ją do świątyni, pod opiekę kapłanek, jeszcze jako niemowlę. Miko wychowywały ją i szkoliły na jedną z nich. Od młodego wieku wpajały ich wartości, uczyły obrzędów i modlitw i uczyły wykonywania przy utrzymaniu świątyni. Życie tam było bardzo zorganizowane, wszystko działo się zgodnie z harmonogramem. Wstawano i chodzono spać, jedzono, modlono się i sprzątano o tej samej porze. Niewiele było czasu na spełnianie własnych zachcianek. Ciężko było odróżnić od siebie dni, kiedy wszystko było takie samo. Kizunie ciężko było odnaleźć się w takim życiu. Z trudem przychodziło jej usiedzieć w miejscu w czasie długich modlitw. Tradycyjne stroje, które kazano jej nosić, wiecznie ją uwierały i krępowały. Jedyną radością w jej życiu byli goście przybywający do świątyni. Kiedy tylko nadarzyła się okazja, rozmawiała z tymi podróżnikami. Wypytywała ich o miasta i krainy, z których przybyli oraz o ich historie. Zdarzyło jej się nawet prosić obcego Shinobi, by zabrał ją ze sobą w podróż. Jej ciekawość świata i nachalność wobec przybyszy spotykała się z dezaprobatą i gniewem starszych opiekunek. Takie zachowanie było nie do pomyślenia u kapłanki. Była karana tak często, że przestało to już robić na niej wrażenie. Mając dziewięć lat zaczęła wymykać się pod osłoną nocy. Czekała aż wszyscy zasną, przebierała się ze swoich świątynnych szat w zwykłe ubrania i w ciszy opuszczała część mieszkalną. Kilkukilometrową drogę do miasta, oświetlaną tylko światłem księżyca, pokonywała w nieco ponad godzinę. Spędzała część nocy szwędając się po mieście i obserwując z podziwem jak zupełnie inaczej funkcjonują ludzie tak blisko niej. Nim nastawał świt, była już z powrotem i jak gdyby nigdy nic, wracała do snu wśród reszty.
Jednej z takich wędrówek zawdzięczała swoje życie. Wracając z miasta, widziała jak nad lasem, z kierunku świątyni, unosi się światło. Gdy dotarła w pośpiechu na miejsce, jej oczom ukazała się rzeź. Mężczyźni noszący na szyjach talizmany z trójkątem zamkniętym w kole, podpalili wszystkie budynki i zabili zaskoczone we śnie kapłanki. Kobiety, które niegdyś przygarnęły ją, którym zawdzięczała życie, leżały przed nią w kałużach własnej krwi. Ciała walały się po całym placu, niosąc znamiona walki o życie i próby ucieczki. Nie wiedziała, czy komuś poza nią udało się też ujść z życiem. Nie miała zamiaru ryzykować, że łupieżcy ją zauważą i uciekła w ciemny las. Biegła przed siebie i nie oglądała się w tył, aż brakło jej powietrza i nogi odmówiły posłuszeństwa. Słońce zdążyło już dawno wstać, a ona zdała sobie sprawę, że nie miała pojęcia gdzie jest.
Po kilku dniach tułaczki udało jej się natrafić na miasto. Była wygłodzona, spragniona i zmęczona. Próbowała prosić o pomoc i tłumaczyć co się wydarzyło ale ludzie nie chcieli słuchać. Żebrzących dzieci było w tym świecie mnóstwo, a każde z nich miało inna zmyśloną historię. Nie mając nigdy domu innego niż świątynia, Kizuna nie miała się gdzie udać. Wylądowała na ulicy wśród innych sierot. Musząc jakoś przeżyć zaczęła kraść. Bała się to robić, bo konsekwencje takich czynów nie były tak łagodne, jak kiedy była kapłanką. Nie miała jednak wyboru, jeśli nie chciała głodować. Pech chciał, że jedną z jej niedoszłych ofiar był były przestępca i wieloletni człowiek mafii. Renji, który wstąpił właśnie na nową drogę życia, przyłapał ją na gorącym uczynku. Była gotowa na najgorsze, jednak nieoczekiwanie, mężczyzna zaoferował jej pomoc i szansę na nowe życie.
Nie była pierwszą, którą przygarnął z ulicy, ani ostatnią. Oprócz Kizuny, 7 innych dziewcząt zamieszkało razem z nią w nowym domu w Nawabari. Szybko stały się one dla niej siostrami, a Renji ojcem. Nie był idealnym rodzicem, jednak starał się jak mógł, by zapewnić im godny byt i bezpieczeństwo. Znając ze swojego poprzedniego życia jedynie przemoc, to w niej znalazł sposób na zarobek. Udało mu się wynająć piwnicę w starym budynku, w której zbudował małą arenę i zaczął organizować walki za pieniądze. Cieszyły się one dużą popularnością wśród członków szczepu Jugo, a lokalna władza przymykała na nie oko, przygarniając procent z zarobków. Przez lata biznes rozwijał się, przyciągając wojowników z coraz bardziej odległych krain. Często byli to Shinobi, weterani wojen, którym brakowało rozlewu krwi. Arena stała się dla Kizuny drugim domem i jej ulubionym miejscem. Obserwując walki wyobrażała sobie, jak pewnego dnia sama stanie w kręgu i zdobędzie tytuł mistrza.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Długi kunai przy pasie x 2

  Ukryty tekst

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: Bank
PH: PeHacze
MISJE (dla klanu / inne):
D -
C -
B -
A -
S -
WYPRAWY:
C -
B -
A -
S -
EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:

[Kizuna]

Gotowe

[Ero Sennin]

Witam,

  Ukryty tekst

[Kizuna]

Done

[Papyrus]

Okay, Akcept. Graj spokojnie

  Ukryty tekst