Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE

IMIĘ: Ken
NAZWISKO: Katagiri
KLAN: Gazo
PRZYNALEŻNOŚĆ: Brak
WIEK: 23
DATA URODZENIA: 18.01.370
PŁEĆ: Shinobi
WZROST | WAGA: 181cm/76 kg
RANGA:Wyrzutek D

APARYCJA

WYGLĄD:
Wysoki szczupły młodzieniec o blond włosach przypominających łany zboża. Błękitnych oczach przypominających spokojną tafle wody. Uśmiechem pełnym współczucia i miłości oraz brwiach wiecznie skupionych. Mięśniach pełnych ale nie przepełnionych. Widać ze jego ciało przeszło ostatnim czasem wiele. Było sprężyste szybkie. Jego ubiór krył ciało wyrzeźbione niczym włócznia. Poruszał się zwinnie jak kot jeśli wymagała tego sytuacja ale jego postawa sprawiała wrażenie fajtłapy, wiecznego marzyciela. Tak jak by mieszkały w nim dwie osoby. Która jest prawdziwa, może obie.
Na ramieniu ma bliznę kształtu krzyża. Jest ona usytuowana na mięśniu naramiennym około 5 cm długości i 3 szerokości. Brzegi rany są proste ładnie sklejone. Widać ze nie powstała ona z powodu nieszczęśliwego wypadku a bardziej zamierzonej czynności. Dłonie widać ze nie są skalane ciężką pracą. Są delikatne z długimi palcami. Czyste dłonie artysty stworzonego do trzymania pędzla. Jednak jeśli dokładniej się przyjrzeć widać na nich drobne blizny. Widać ze ktoś te liczne rany na dłoniach jakie posiada dobrze zaopatrzył. Obraz delikatnego chłopaka jest zakrzywiają nam jego plecy. Są szerokie umięśnione. Takich mięśni nie zdobywa się dźwigając sztalugi.

UBIÓR:
Często odziany w typową yukatę z szerokimi rękawami jakie są używane jako kieszenie z możliwością przyczepiania kawałków rozlokowanych zwojów. Na Yukatę często nakłada Haori impregnowane woskiem w celu ochrony przed deszczem z szerokim kapturem od wewnątrz również ma możliwości montowania zwojów. Kolor odzieży jak na powyższym przedstawieniu graficznym. Zwykle w odcieniach brązu. Odcieniach dojrzałego żyta. Podczas przesiadywania i odpoczynku lubi ubierać okulary. Nie z powodu wady wzroku a przypomnienia dziecięcych lat i nawyków ojca. Na nogach nosi najczęściej szyte skurzane tabi. Na przedramionach lubi wiązać bandaże. Chodząc ma nawyk chowania dłoni wewnątrz obszernych rękawów haori. Dlatego często nie widać jego dłoni. Do całości nosi często obszerne spodnie Hakamy. Jeśli stoi często wydają się być spódnicą w kolorze ciemnego brązu. Jest to najciemniejsza część jego garderoby.
ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Ma bliznę w kształcie krzyża na mięśniu naraminnym lewym około 5 cm

OSOBOWOŚĆ

CHARAKTER:

Miły spokojny chłopak z prowincji. Lekkoduch, fajtłapa, marzyciel. Tak by można było go opisać patrząc na niego z zewnątrz. W większości sytuacji zdezorientowany przestraszony, bojący się o to co o nim myślą inni. Chętny do pomocy i oddania większości siebie innym. Tylko czy to jego prawdziwa osobowość? Nikt tego nie wie gdyż jeśli jest postawiony pod mur pokazuje się jego druga osobowość. Obiektywnego, wyliczonego w każdym kawałku człowieka nie czerpiącego półśrodków. Boi się co myślą inni o nim jednak widok rozbebeszonego człowieka nie wzrusza nim. Widać całkiem inne dwa bieguny takiego człowieka. Z jednej strony spokojnego nie nadającego się do życia shinobi młodzieńca z drugiej strony zimnego teoretycznie idealnego najemnika/shinobi. Czasami ma się wrażenie co jest dla niego ważniejsze czy inni ludzie jakim się oddaje czy cel jaki w tym momencie sobie postawi. Całość dopełnia jego silny kręgosłup moralny ale jego kręgosłup. Posiada wielce sztywny kręgosłup pozbawiony konwenansów.

CIEKAWOSTKI:
Od wyjścia z domu do chwili obecnej minęły 3 lata. Tych 3 lat nie pamięta jedynie co pamięta to wyjście z domu oraz powrót świadomości przed bramą Kyusei

W dniu odzyskania świadomości zobaczył ze okładka szkicownika od matki się odkleja i są tam ukryte 3 małe karteczki. Jedna z rysunkiem fioletowego lisa, Druga z rysunkiem ramienia, krzyża oraz serca, Trzecia z pieczęcią. Może któraś z nich odkryje więcej tajemnic jego rodziny

Zapomniał słów ojca tłumaczących czemu torturował napastnika

Nie zna prawdziwej tożsamości ojca, matki i wujka

Widział kilka razy jak ojciec przemykał na miesięczne podróże tajemnym przejściem przez mur

Ojciec i wujek nosili tak samo wiązane ciemnozielono-brazowe bandaże na przedramionach

Wie że coś jest pod szopą gdzie ojciec torturował napastnika ale nie umie się tam dostać

Uwielbia krewetki w tempurze

Nienawidzi natto

NINDO:
Jeśli nie musisz siedzieć usiądź, jeśli nie musisz siedzieć połóż się

Z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność
HISTORIA:

Opowieść Serca

Wczesne dzieciństwo spędziłem niesamowicie szczęśliwie. Mieszkałem z Mamą i Tatą blisko muru. Nasze domostwo było oddalone od innych zabudowań dało nam to spokój od zgiełku jednak jeśli czegoś potrzebowaliśmy wystarczyło kilkanaście minut i byliśmy w najbliższej wiosce. Fakt zgiełku innych zabudowań nie mieliśmy jednak często nas odwiedzali ludzie. Było to spowodowane tym ze mam była lokalnym znachorem. Znała chyba zioła na wszelkie dolegliwości. Potrafiła wyleczyć każdą ranę. Była w tym niesamowita. Zawsze ciekawiły mnie jej książki jednak niestety nie rozumiałem z nich nic a nic. Mama zawsze mówiła ze kiedyś mnie nauczy wszystkiego i po tych słowach zawsze zaczynała ze mną zabawę. Często wykorzystywała w zabawie swoją wiedze medyczną. Malowaliśmy po sobie różne linie różnych kolorów. Teraz po czasie wiem ze pokazywała mi przebieg tętnic, żył, nerwów czy położenie najważniejszych organów.
Jak miałem około 10 lat wstałem z łóżka a jej nie było. Pamiętam tylko że w nocy przed jej zniknięciem bardzo dziwnie pachniało w domu. Nawet jeśli się wysilę pamiętam ten zapach do dziś. Pachniał zwiędłymi różami….

Opowieść Pędzla

Po zniknięciu Mamy Tata starał się mi ją zastąpić. Nie było to łatwe ale kurde jemu się to udawało. Był cudowny. Tata był malarzem. Wiecznie zamyślony, beztroski jednak odpowiedzialny. Nauczył mnie jak cieszyć się chwilą i chłonąć całym sobą naturę. Dużo malował często mnie. W momentach kiedy malował mnie uczył mnie jak pozostać bez ruchy. Prosił mnie bym wtedy wyobrażał sobie jak przesuwam w sobie swoją energię. Bym sobie ją wyobrażał jak nią emanuję. Teraz już wiem ze uczył mnie kontroli chakry. Mówił mi ze sztuka nie podlega ocenie ale czułem ze chodzi tutaj o coś innego. Zawsze to czułem. Jednak malował on i to w ogromnej ilości. Malował co tylko popadnie kwiaty, góry jednak najbardziej lubił malować zwierzęta. Miały one dla niego szczególne znaczenie. Mówił ze stara się odwzorować duszę tych stworzeń na swych malunkach. Był moim wzorem aż do tamtej chwili. Stało się to gdy miałem 20 lat. Mój zawsze uśmiechnięty wesoły ojciec ja co dzień rano poszedł do naszego ogrodu rozstawić płótna i zaczął na nich malować. Na jednym z nich namalował czarne węże, były one majestatyczne z pięknymi kapturami, natomiast na drugim namalował zielonym atramentem pająka. Malutkiego pajączka siedzącego na liściu. Pająk był piękny onieśmielał mnie aż ale i zarówno przerażał. Nie wiedziałem czemu wtedy. Czułem coś. Ptaki tamtego dnia były dziwnie ciche. Ojciec postawił kolejne płótno w ogrodzie przy mojej ulubionej fontannie. Mógłbym wtedy przysiąc ze uśmiechnął się jednak nie swym standardowym, codziennym uśmiechem który wyrażał tyle miłości, ciepła, spokoju tylko uśmiechem pełnym pogardy, wyższości oraz zła. Usiadłem w swoim ulubionym miejscu czyli przy fontannie i zamknąłem oczy.
Nagle poczułem zimno stali na gardle. Po chwili dopiero dojrzałem po otwarciu oczu 4 mężczyzn mających na sobie maski Yokai. Ojciec dziwnie złożył dłoń po czym widziałem po raz pierwszy prawdziwe oblicze jego sztuki. Węże wyszły z obrazu i skrępowały mężczyzn. Byłem wolny. Upadłem na kolana przerażony zaistniałą sytuacją. Ojciec miał minę niewzruszoną. Nie widać było na niej żadnej emocji. Spytał zimnym głosem: „Gdzie ona jest?”. Mężczyzna który wcześniej przystawiał mi sztylet do gardła powiedział cicho ze nigdy jej nie znajdzie. Ojciec znów się uśmiechnął swym pięknym pełnym dobra uśmiechem po czym zaczął płakać i wyszeptał coś pod nosem. W tym momencie pająk wyskoczył z obrazu i skoczył na trzech z czterech mężczyzn. Padli na ziemię. Zasnęli myślałem. Jednak nie ten pająk ich zabił. Już więcej nie wstaną. Już więcej nie zobaczą słońca. Ojciec podszedł do mnie płacząc i powiedział cicho: „przepraszam wszystko Ci wytłumaczę ale będziesz mógł widzieć i słyszeć rzeczy jakie mogą Ci się nie spodobać”. Ojciec znów złożył dłoń do tego znaku i powiedział: „Choju Giga”. Nagle z mojego otwartego notatnika wyleciało kilka ptaków o długich dziobach które wbiły się w głęboko dziobami w rękę i nogę mojego niedawnego domniemanego oprawcy. Zawył z bólu tylko zamknął mocniej usta po czym spuścił wzrok. Ojciec podszedł do niego i kopnął go tak by się przewrócił. Następnie wziął go za nogawkę od spodni i zaciągnął do szopy mówiąc: „Możesz krzyczeć do woli tutaj nikt poza nami Cię nie usłyszy, bądź spokojny nauczyła mnie ona jak utrzymać cię przy życiu. Śmierć nie jest ci dziś pisana chyba ze na nią zasłużysz”. Wtedy znów zobaczyłem ten uśmiech jaki mnie przerażał. Poszedłem za nim i widziałem jak bierze stary skalpel mamy i powoli nacina skrępowanego mężczyznę w teoretycznie losowych miejscach pytając znów o to samo. I ten jego krzyk za każdym cięciem za każdym wkładaniem palca mego ojca do ranny biedaka i ponowne pytanie Ojca. I znowu i znowu. Nie wiem ile to trwało. Nie mam pojęcia jak dla mnie za długo…. Stanowczo za długo. W końcu wymęczony, nieprzypominający siebie umęczony zmarł szeptając chwile przed śmiercią „Sandeyu”. Po tych słowach ojciec uśmiechnął się powiedział „Dziękuje” i z ulgą na twarzy wbił mu skalpel pod potylicę. Mężczyzna Padł nieżywy, martwy na ziemi. Już więcej nie poczuje zapachu jesiennego zboża.

Opowieść pieczęci
Po tym dniu Tata się spakował. Poprosił mnie bym przyszedł do niego. Gdy podszedłem nie był w stanie spojrzeć mi w oczy i powiedział: „Wiem ze nie możesz zrozumieć co się stało. Pewnie po wczorajszym dniu nie będziesz w stanie uwierzyć jaki twój ojciec jest naprawdę. Jesteś już duży więc może mnie zrozumiesz. Twoja matka została porwana. Czułem to w kościach ze upiory mojej przeszłości będą ścigać nie tylko mnie. Łudziłem się naiwnie ze nie dosięgną nas tutaj jednak czułem to. Okłamywałem się ze jesteśmy bezpieczni. Z takim człowiekiem jak ja nigdy nie można być bezpiecznym. Będę starał się odnaleźć twoją matkę wyruszam. Przepraszam ze to musiałeś widzieć ale nie miałem czasu na delikatne traktowanie. Kiedyś szybciej wyznał by mi wszystko zmiękłem przez te lata. Ale muszę wrócić do dawnego życia. Moje dni będą usłane teraz krwią jednak nie możesz iść ze mną. Żyj własnym życiem kiedyś jak uda mi się odnaleźć twoją matkę wrócę i odnajdę Cię. Jeśli kiedyś będziesz chciał wiedzieć więcej podpowiem ci ze będziesz w stanie się dowiedzieć jeśli wrócisz do korzeni. Żegnaj mój synu. Wiem ze mi nigdy nie wybaczysz.” Po tych słowach obrócił się i zaczął iść w swoją stronę. Nie wytrzymałem i pobiegłem do niego by go uścisnąć. Płakał głośno szlochając. Po chwili ciągle płacząc odszedł. Wtedy widziałem go po raz ostatni.
Wujek podszedł do mnie i chwycił mnie za ramię. Wtedy po raz pierwszy widziałem by miał poważą minę. Wujek jak tylko Ojciec skończył z napastnikiem zjawił się w ciągu kilku godzin. Powiedział: „Teraz ja będę się opiekował tobą”. Choć nie wiedziałem czy tego chcę. Wujek był wspaniałym człowiekiem. Po porwaniu Mamy Tata raz do roku znikał za murem na miesiąc. Wtedy opiekował się mną wujek. Były to dni wypełnione miła zabawą. Dziś wiem ze były to miłe nie zbyt obciążające treningi ninjutsu. Wujek przygotowywał mnie ale jeszcze wtedy nie wiedziałem na co.

Opowieść Krzyża
Postanowiłem tego dnia że wyruszę. Spakowałem notatnik jaki moja Mama mi wręczyła krótko przez porwaniem do rękawu swojej hakamy i poszedłem do jej pokoju. Zawsze dziwie mnie swędziała moja blizna na ramieniu w jej pokoju. Poszedłem z nią porozmawiać tam. Poprosić o radę co mam dalej robić. Zamyśliłem się. Przymknąłem oczy i znów poczułem ten zapach. Zapach rozkładających się róż. Tak oto straciłem swoje 3 lata życia. Nie wiem co ze mną od tamtego czasu się działo. Kolejne wspomnienia jakie mam po tym zdarzeniu to jak biegłem przez las z dłoniami skąpanymi w krwi. Nie wiedziałem kogo była to krew. Biegnąc przed siebie znalazłem się nad strumykiem. Obmyłem dłonie i znów poszedłem przed siebie. Po drodze myślałem co mogło się stać. Nagle zacząłem nerwowo szukać w rękawie notatnika. Był tam ale jakiś starszy. Wtedy jeszcze nie wiedziałem ile czasu upłynęło. Otworzyłem go a tutaj nagle okładka jego od wewnętrznej strony podarła się i wysypały się z niego dziwne trzy złożone kartki. Pierwsza z wizerunkiem lisa, druga serca, trzecia pieczęci. Na ich odwrocie były narysowane pieczecie do technik. Jak je składałem nic się nie działo. Może to nie to miejsce, może nie mam tyle sił albo coś robię źle.
Idąc przed siebie malowałem atramentem małe myszki. Napotkając się przypadkiem na dzika wykrzyknąłem jak ojciec i myszy wyszły z notatnika strasząc zarówno mnie jak i dzika. Umiem techniki ojca ale jak nigdy ich mnie nie uczył. Tego dnia wyjątkowo bolała mnie moja blizna.
Po około 3 dniach doszedłem do miasta. Rozmawiając z przechodniami usłyszałem ze w Kyusei mi pomogą. Więc co miałem zrobić. Głodny pełen pytań tam poszedłem może tam mi pomogą. Kyusei ciekawe co to za miejsce…

WIEDZA

Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

Ukryty tekst

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
* bandaż 2x 2,5m (nawiniete obie cześci na przedramiona/list]

Ukryty tekst

ROZLICZENIA
PIENIĄDZE: 0
PH:
MISJE (dla klanu / inne):
D -
C -
B -
A -
S -
WYPRAWY:
C -
B -
A -
S -
EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:

Linki do Banku i rozliczenia PH
Bank:

viewtopic.php?f=101&t=10866

Rozliczenie PH:

viewtopic.php?f=34&t=10865&p=200981#p200981

Wszystko wydaje się być w porządku, akcept!
Witamy na pokładzie i życzymy miłej gry

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Shinobi War PBF Naruto

Katagiri Ken (poproszę o sprawdzenie)

Katagiri Ken (poproszę o sprawdzenie)

Re: Katagiri Ken (poproszę o sprawdzenie)

Re: Katagiri Ken (poproszę o sprawdzenie)