Tereny Mieszkalne Sarufutsu

[Papyrus]

Tereny Mieszkalne Sarufutsu

[Uchiha Hiromi]

~ 19/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Budynek piekarni Date był to domem tradycyjnym, pasującym do Sarufutsu. Wyraźnie nowy, zbudowany z miejscowego drewna na kamiennym fundamencie, z ciemniejącymi od słońca i dymu deskami oraz dwuspadowym dachem z gontu, którego szeroki okap chronił przed śniegiem i deszczem. Główne wejście stanowiły przesuwne drzwi shoji i zadaszony ganek, nad którymi widniał szyld z nazwiskiem Date i zasłona z symbolem klanu Uchiha. Okna były wyposażone w przesuwne kraty, a z boku znajdowało się przejście do części mieszkalnej.

Była spora szansa, że rodzina Azumy - szczególnie jego matka - bywała tutaj. Wnętrze piekarni składało się z izby sprzedażowej z utwardzoną podłogą i ladą pełną wypieków: bochenków chleba i tradycyjnych słodkości. Najważniejszym elementem był jednak kamienny piec chlebowy opalany drewnem, przy którym znajdowały się narzędzia piekarskie i zapas drewna. Zaplecze oddzielał parawan z papieru; mieściły się tam zapasy mąki, przyprawy, naczynia oraz studnia. Całość oświetlona była światłem dziennym i lampionami, a wnętrze zdobiły figurki na szczęście - kot z podniesioną łapką (Maneki Neko) oraz Tanuki, talizmany i zwój z kanji „dobrobyt”.

W środku rządziła rodzina Date, należąca do klanu Uchiha. Za ladą obecnie siedział młody mężczyzna - może dwudziestokilkuletni - o długich, czarnych włosach, związanych częściowo w samurajski koczek, ale też opadające na jego kark. Miał czarne oczy, był blady, a jego twarz wydawała się znudzona i beznamiętna. Spojrzenie jednak było wymierzone w Azumę od samego początku. Było to oczywiste - mężczyzna miał budowę i pozę shinobiego, a spojrzenie, które kierował na Azumę - wyraźnie wskazywało, że zdawał sobie sprawę, z kim ma do czynienia. Nie zaczynał jednak rozmowy.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka

[Azuma]

Wkrótce po opuszczeniu budynku siedziby władzy, Azuma w końcu stanął przed budynkiem którego szukał. Obserwując z boku, nie można było nie zauważyć, że piekarnia rodziny Date świetnie prosperowała. Solidne fundamenty, nie zniszczony dach, ani elewacja sugerowały postronnym, że oto budynek przeszedł generalny remont. Również wypieki, świeże pieczywo i słodkości zachęcały do zakupów i konsumpcji.

– Dobrze to wygląda, rodzina Date chyba nie może narzekać na interes? - Uchiha rzucił w kierunku niemalże rownolatka, który stał za ladą.

Mężczyzna nie wyglądał jak typowy sprzedawca – postawny, czujny, przyglądał się z nienaturalną uwagą Azumie. Czy to dlatego, że ten odziany był w uniform shinobiego, czy może dlatego że ten młody mężczyzna również parał się innym zawodem i dobrze wiedział kto do niego przyszedł?

– Zawsze miło posłuchać jak pobratymcy, nawet Ci nieliczni, radzą sobie tak dobrze, w tak trudnych chwilach - zauważył po krótkiej chwili w której rozejrzał się po wnętrzu, a także po oferowanych produktach… – Nie przyszedłem tu jednak rozmawiać o interesach piekarni rodziny Date, ale o interesach klanu Uchiha… Nao-san, prawda?

Azuma w końcu przystanął i zwrócił się bezpośrednio do sprzedawcy, mężczyzny który niewątpliwie musiał być shinobim. I prawdopodobnie nazywał się Nao Date. Jeśli to potwierdził, krótkim gestem Azuma zwrócił uwagę na zaplecze budynku, wykazując ochotę rozmowienia się, właśnie gdzieś na uboczu.

– Porozmawiajmy na osobności, zastąpi Cię ktoś?

[Uchiha Hiromi]

~ 20/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Młodzieniec lekko wzruszył ramionami.

- Dopóki jest mąka, to nie jest źle - wyjaśnił. - Mój żołd też pomaga. Ale jest coraz gorzej z dostawami. Utrata ziem na północy nie do końca akurat nam popsuła interes, bo nie zajmowaliśmy się sprzedażą wołowiny i ryb. Czy gliny. Ale zboże idzie z Sakai. Podatki są wysokie, dużo jest brane na potrzeby wojska. Prędzej czy później zrobi się trudno dla mieszkańców.

Słowa wypowiadane przez niego wydawały się przemyślane i nie skierowane w przestrzeń, do losowej osoby, ale właśnie do Azumy. Jakby wiedział, z kim ma do czynienia i potencjalnie uznał, że Azuma, wiedzący coś na ten temat mu pomoże.

- Tak, Date Nao, shinobi klanu Uchiha, Azuma-san. Znam wszystkich naszych Kogo po sygnaturze chakry - wyjaśnił z lekkim uśmiechem na twarzy. Być może przesadzał, że znać wszystkich, bo wyraźnie przemawiała przez niego duma, ale zadanie domowe, jako shinobi, odrobił. Azuma miał do czynienia z kompetentną osobą. - Tylko jeszcze zaznaczę, że interesy rodziny Date to interesy klanu Uchiha. Nasz klan nie składa się wyłącznie z shinobich i żołnierzy.

Niemal zeskoczył ze swojego stołka, na którym siedział, skrzywił się nieco niemal łapiąc za bok głowy, ale po głębokim oddechu wyprostował się i nieco uśmiechnął.

- Możemy porozmawiać na zapleczu, tak. I nikt mnie nie musi zastępować. Zwykle nikt tutaj nie przychodzi akurat o tej godzinie, więc matka zajmuje się praniem z koleżankami przy studni. A jeżeli ktoś przyjdzie, to od razu będę wiedział, wyskoczę, obsłużę i wrócę - wyjaśnił. - Znaczy, tu też byłoby dobrze, no ale jak Azuma-san chce - dodał wskazując zaplecze, do którego zaprowadził Kogo.

Zaplecze było przyjemne i ciepłe. Pachniało świeżym chlebem, nawet jeżeli piec w tej chwili był wygaszony. Miejsce było wysprzątane, ale nadal widać było mąkę, która wydawała się wbić w powierzchnię. Na blatach czekały wypieki, a Nao wskazał na jedną z bułeczek, które wydawały się wypełnione słodką pastą z fasoli.

- No, to dlaczego Kogo chce ze mną porozmawiać? Shirei-kan potrzebuje sensora?

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

[Azuma]

Docenił tą szczerość, miło zaskoczony że Nao tak brał pod uwagę los zwykłych mieszkańców Surufutsu. Pomimo tego, że jego rodzina aktualnie czerpała znaczne korzyści majątkowe z popytu na ich produkty. Nie okazał jednak ani aprobaty, ani zaskoczenia gdy chłopak powiadomił, że dobrze wie z kim rozmawia. Jego umiejętności sensoryczne, Azuma brał pod uwagę.

– Świetnie, prowadź – skinieniem dał dla Date do zrozumienia, że skoro nie potrzebował zastępstwa, nie powinni zatem tracić czasu. W drodze na zaplecze, Azuma zignorował sugestie, że sam lokal byłby również odpowiednim miejscem. Zamiast tego, rozejrzał się uważnie – widać było kolejne produkty, które czekały na swoją kolej. Było tu w miarę czysto, na tyle na ile udawało się wprowadzić porządek w miejscu przygotowywania wypieków.

– Być może, powiedz jak się czujesz? Słyszałem o tym nieszczęśliwym wypadku. Doprawdy, niefortunnie, że spotkało to na chwilę przed atakiem w Rantori. Klan stracił cennych zwiadowców, w chwili gdy oczy i uszy były niezbedne. Podzielisz się swoją perspektywa zdarzenia? Z Ikuko-san już rozmawiałem, ale… Niewiele pamięta. Co więcej, jeszcze nie doszła do siebie… Zasugerowałem pomoc Iryojounina, ale… – Azuma wzruszył ramionami, licząc na to, że Nao Datę połknie przynętę i na podstawie tego, podzieli się swoją perspektywą.

[Uchiha Hiromi]

~ 21/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Nao parksnął i się roześmiał lekko na informację, że Azuma rozmawiał już z Ikuko. Nie wydawało się to złośliwe, było prawdziwym rozbawienie, z zaistniałej sytuacji.

- Byłeś na to gotowy? - zapytał. - W sensie, w Kotei nie mieliśmy takich osób. Katsumi-sama i jej siostra były dorosłymi kobietami, poza tym niewiele osób było powiązanych bardziej z tymi możnymi klanami. Bardziej wojskowo było. Ikuko zawsze się miała, ale odkąd przenieśliśmy się tutaj i odkąd Takeda stał się ważny, trochę… czuje się ważna. Bywa irytująca, ale jest nieszkodliwa. Co do tego, co się stało - teraz już spoważniał i skrzyżował ręce na piersi, opierając się o jedną z szafek. - Ja nadal nie czuję się najlepiej. Niby wszystko dobrze, mocno mi pomogli medycy, ale nadal miewam bóle głowy, kiedy zbyt szybko się ruszę. Mówią, że trzeba by sprowadzić jakiś medyków z Ryuzaku lub mnie tam wysłać, ale… kogo stać na to?

Potarł swoją szyję, nieco zakłopotany, że tak się otworzył, chyba nie chciał być aż tak szczery. Chyba nie chciał wychodzić na słabeusza czy coś w tym stylu.

- Co do wypadku, wątpię, że Ikuko dużo pamięta. Byliśmy już blisko obozu i chyba zaszarżowała lub straciła panowanie nad koniem. Jechała za blisko drzewa i jakby skręciła w drzewo? Wpadła prosto na nie, a mój koń na nich. Strasznie głupi wypadek. I moim zdaniem to głupota, że nie chciała wyleczyć ręki, nawet jeżeli musiałaby wracać trochę dłużej, żeby wróciła do pełni swoich zdolności artystycznych. To tylko złamana ręka, a ona nie jest szczególnie utalentowaną malarką, jeżeli ktoś mnie by zapytał. Ogólnie beznadzieja, że nie było mnie przy odbijaniu Rantori, ale rzygałem i miałem wstrząśnienie, jakieś kości w głowie mi się połamały, cholera wie. Dowódczyni wolała mnie wyleczyć niż tylko podleczyć i potencjalnie stracić. Moje zdolności są rzadkie.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

[Azuma]

Słaby i bez wątpienia kwaśny uśmiech wypełzł na jego oblicze, gdy usłyszał wzmiankę na temat Ikuko. Azuma interpretował to dość jasno – nie tylko on musiał znosić jej humorki i poczucie wyższości. Date oceniał to jako nieszkodliwe i może rzeczywiście tak było. Z drugiej jednak strony, istniało ryzyko że takie cechy tylko z czasem przybiorą na sile, co w przyszłości mogło tworzyć jeszcze większe problemy z komunikacją. Czy to jednak jego rolą było zamartwianie się tym?

Pokręcił głową.

– Też będę szczery. Przypuszczam, że Ikuko-san nie zaparała do mnie sympatią. W gruncie rzeczy, dopóki jednak będzie słuchała się rozkazów, nikt z powodu tego braku sympatii nie ucierpi.

Gdy Date krótko wyjaśnił charakter obrażeń, a także wskazał na możliwe ich rozwiązanie, Azuma przez chwilę się zastanowił. Nie nad propozycją pomocy, ale problemów jakie trawiły klan, skoro nie mieli nawet pieniędzy w skarbcu aby przywrócić do sprawności na prędko tych, których tak potrzebowaliśmy na froncie.

– Będę zdziwiony jeśli w Surufutsu nie znalazłby się nikt kto mógłby Ci pomóc, dlatego pozwól że wspomnę o Tobie mojej znajomej. Jest utalentowanym Iryojouninem i jeżeli ona Ci nie pomoże, albo potwierdzi, że potrzebna jest tu pomoc kogoś z większym doświadczeniem, choćby z Ryuzaku no Taki… To pokryje koszty podróży i leczenia z własnej kieszeni.

Jeśli Date chciał protestować, Uchiha szybko przerwał podnosząc rękę. Nie zamierzał tracić na to czasu.

– To rozkaz. Jesteś potrzebny w terenie, nie w piekarni. Ale musisz być sprawny. Sam wspominasz o swoich cennych umiejętnościach i Twoja nieobecność, dała naszym siłom mocno we znaki. Okazało się, że w ten czas co Was odesłano, do Rantori przysłane zostały posiłki, w tym wrodzy shinobi. Nasi najemnicy, byli w starciu z nimi bez szans.

Zatrzymał się przy tym wątku, oceniając jaki wywarło to wpływ na Date. Ikuko wyglądała na szczerze zaskoczoną tymi informacjami, na tyle że w pierwszej chwili poddała to w wątpliwość…słowa wypowiedziane przez Kogō. Na wspomnienie tego Azuma niemalże się żachnął.

– Wspomniałeś o dowódczyni, opowiesz coś o niej? Nie było jej w trakcie natarcia, ani nie spotkałem przy opuszczaniu Rantori, w chwili przysłania posiłków.

[Uchiha Hiromi]

~ 22/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Nao popatrzył na Azumę z szeroko otwartymi oczyma i miał zaprotestować, ale Azuma zdołał mu przerwać i wydać rozkaz. Chłopak zacisną lekko szczękę i odwrócił głowę, żeby nie patrzeć na Kogo. Starał się uspokoić, bo, zdaje się, wzruszył się nieco i starał się tego nie okazywać. Jego pięści się nieco zacisnęły, ale po chwili odwrócił się i skinął głową.

- Oczywiście. Wykonam rozkaz. I… dziękuję. Za rekomendację i… leczenie. Potencjalne - powiedział cicho, chociaż trochę miał oczy zaszklone.

Sogen nigdy nie słynęło z dobrych medyków. Takich, którzy poskładali żołnierza i shinobiego, okazjonalnie czerpiąc z wiedzy odwiedzających ich medyków. Tak było w Kotei. Teraz tutaj, w Sarufutsu, było gorzej. Bo wcześniej nie było tutaj tak wielu ludzi. Bo nigdy nie było to rozwinięte centrum - może jedynie pod względem handlu. To było coś, co należało zbudować. A budowanie tego należało, oczywiście, do liderów, ale też - w praktyce - do Azumy.

Rozmowy z ludźmi jako Kogo doprowadzały do tego, że Azuma dowiadywał się rzeczy. Może nawet było mu łatwiej od młodych się dowiadywać, bo sam był młody i zadawał trafne pytania.

- Tak, słyszałem, że mnóstwo najemników zginęło w natarciu - przyznał, kiedy rozmowa przeszła na Rantori. - Czuję się winny i wściekły… chociaż staram się nie, bo głowa mnie od tego boli, jak za bardzo się wkurzam. Jakbym tam był, wiedziałbym. Nie jest to tak, że cały czas czuję obecność i chakrę wokół siebie, ale shinobiego, jak tylko zmieszam chakrę, czuję bez problemu. I to z daleka. Lub bardzo daleka. Od razu bym wiedział i przekazał. Ot, cholerny pech. Niezwykle fortunny dla wroga…

Zmarszczył brwi, po czym spojrzał na Azumę ze zrozumieniem.

- Kurwa… doskonały sabotaż, ja pierdolę - przeklął. - Albo, jak mówię, pech. Ale… cholera. Dowódczyni… no wiadomo, nie walczymy bezpośrednio. W sensie, posterunek. Lokujemy się, trzymamy miejsce, część zajmuje się obroną, część zwiadem. Dlatego nie atakują, po prostu po wszystkim krótki odpoczynek i idziemy gdzie indziej. No ale no, nasz oddział nie był duży. Dziesięciu shinobich, dwódziestu żołnierzy. Wszyscy wyszkoleni do działań bardziej specjalnych. Ja bym się na przykład nie nadawał do poważnej bitwy, ale obronić posterunek już mogę. To jedyny zarządzany przez Kogo posterunek. Nishiwara Irime. Dzika. W czasach pokoju stacjonowała, po służyłem pod nią już wtedy, na wschód od Kotei, niedaleko Muru, w czasie wojny - tam, gdzie było trzeba. Byliśmy na zachodnim froncie w czasie walki z Kaminari. W każdym razie, to Dzika. Gazo, co przyszła dwanaście lat temu. Tatuaże, rzeźbione ozdoby, jej wierzenia, że nas yokai w lesie porwie. Takie tam, zabobony zza Muru. No i nie przebywa dużo ani w Kotei ani tutaj. Zawsze prawie w terenie, do Uchiha z dystansem o ile się nie poznaliśmy bliżej. No ale też jest w klanie, nosi symbol klanowy. Ale jest Dzika. Dziki zawsze Dziki, nie?

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao