Shi no gēto - Jednostka Badawcza

[Yami]

Dawna siedziba sił Shinsengumi, umiejscowiona w samym środku długości muru. Brama, która stanowiła przejście między nowym a starym światem nie istniała. Olbrzymia wyrwa była wynikiem destrukcyjnej siłu demona o dziewięciu ogonach. W ciągu miesiąca od najazdu naprawiono znaczną część budynków wykorzystując do tego drewno z okolicznych lasów. Niegdyś dumna twierdza broniąca kontynent teraz stała się jednostką badawczą. Stacjonujący tutaj Shinobi zajmują się głównie zabezpieczeniem Atarashi przed prześlizgującymi się Yokai. Część z nich bada okolice muru w celu określenia prawdziwych metod, zabezpieczających kontynent przed tymi potworami z bajań.

[Yami]

Zgodnie z podjętą decyzją opuściłem Atarashi następnego dnia z czwórką sensorów. Cieszyło mnie, że Yumeki zdecydowała się przydzielić mi tą samą straż co ostatnio. Zdążyłem się już z nimi w pewien sposób zjednać i wyrobić między nami odpowiednią formę braterstwa. Mimo, że byli tak naprawdę moimi strażnikami (a nie strażą) nie zmieniało to faktu, że w przypadku zagrożenia zrobię wszystko aby zapewnić im bezpieczeństwo.
Gdy dotarliśmy na miejsce Shi no Geto było doszczętnie zrujnowane. Od momentu przejścia oddziałów dzikich miejsce pozostawała martwe. Sławnej bramy między światami już nie było. Potężna wyrwa w murze była swego rodzaju symbolem, który chciałem zachować. Dzicy widzieli w nim odzyskanie wolności, ja widziałem w nim przestrogę wobec moich działań. Nie byłem w stanie określić gdzie jest Jinchuriki dziewięcioogoniastego, on z kolei wiedział to doskonale. Jeśli spróbuję uciec... może się okazać, że skończę jak ten mur.
Rozbiliśmy obóz niedaleko zniszczonego magazynu. Nie było budynku zdatnego do zamieszkania. Istniała możliwość spania bezpośrednio w murze jednak z uwagi na niebezpieczeństwo zawalenia nakazałem nocne biwakowanie. Każdy z nas miał na szczęście namiot a ja zestaw do gotowania. Razem z Yumiko zajmowaliśmy się gotowaniem, dzięki temu kuchnia wschodu i zachodu spotkała się w jednym garnku, czasem z mieszanym rezultatem.
Analiza zniszczeń, oszacowanie czasu odbudowy, potrzebnych narzędzi, ilości materiału i zasobów ludzkich. Tym zajmowaliśmy się pierwszego dnia. Zbierałem wszystkie opinie do kupy i przygotowywałem wstępny raport. Część z budynków należałoby postawić w całości od zera, część udałoby się naprawić za połowę kosztów. Musiałem określić, które są najpilniejsze. Padło na baraki i magazyn. Centrum dowodzenia na ten moment nie będzie potrzebne, zwłaszcza, że ma to być jednostka badawcza. Kuźnia i warsztat będą potrzebne podczas dalszych prac odbudowy ale nie w tym momencie. Ludzie muszą mieć zapewniony dach nad głową a materiału nie mogą ulec zniszczeniu ze względu na złą pogodę a zbliżała się przecież zima. Zbrojownia na ten moment też odpadała. Obiady wciąż pracujące osoby mogą jeść w barakach. Stadnina też się przyda ale dopiero po zbudowaniu wszystkiego, teraz konie mogą odpoczywać w zrujnowanych, lecz wciąż chroniących przed wiatrem budynkach, jeśli będzie miejsce również i w magazynie. Jeśli już będziemy mieli baraki i magazyn trzeba będzie pomyśleć nad czymś w rodzaju szpitalu. Zima i prace do odbudowy będą stwarzały dużo okazji do nabawienia się chorób. Obecność Iryoninów będzie potrzebna. Potrzeb w zasadzie było od groma jednak musiałem określić po kolei najważniejsze elementy całej układanki. Kilka razy zastanawiałem się czy by nie poszukać kupki śniegu aby schodzić w niej rozgrzanej od pomysłów głowy. Pojawiła się jednak inna rzecz. Z doniesień wynikało, że w okolicy były gorące źródła. Czułem, że Kokuou będzie zadowolona. Poziom pałacowy to nie będzie ale lepszy rydz niż nic.
Organizacja pracy przebiegała pomyślnie. Miałem niestety niewiele czasu dla siebie. Z 6 dostępnych godzin uciąłem dwie aby podszkolić swoje umiejętności. Zdecydowałem się poruszyć ponownie wątek o którym rozmawiałem z Kokuou. Czwórka sensorów pilnowała mnie na zmiany. Kiedy jednak przychodziła pora na moje ćwiczenia prosiłem Kentę aby udał się ze mną poza tereny Shi no geto. Nie na tyle daleko aby reszta sensorów straciła ze mną kontakt. Około 300m. W środku lasu znajdował się solidny kamień, na którym siadałem i próbowałem samemu wytworzyć gęstą parę, taką samą jaką tworzyła niegdyś Kokuou. Instruowała mnie co robię nie tak, jednak same ćwiczenia były niczym poruszenie ręki, której nie masz. Była to rzecz mocno frustrująca. Większość nauki technik rozbijałem na czynniki pierwsze. To była chyba pierwsza nauka, która wymagała realnej praktyki i nic więcej. Mimo prób nic mi nie pomagało, chociaż przypomniałem sobie o pewnej rzeczy.
Moja nauka zdolności kontroli chakry była możliwa dzięki gorącym źródłom, tutaj również takowe się znajdowały. Ludzie przychodzili tutaj wieczorami aby odzyskać utracone ciężką pracą siły. Budynek stworzony za czasów Shinsegumi nie został zniszczony, był stanowczo za daleko od głównej jednostki kiedy nastąpił atak. O tej godzinie jednak nikogo tutaj nie było. Razem z Kentą zanurzyliśmy się w gorącej wodzie. Było to błogosławieństwo. Dawno nie czułem się tak dobrze, mięśnie puściły i w pewnej chwili myślałem, że zmęczenie wygra i zasnę. Druh mnie jednak przywrócił do świadomości kiedy długo nie odpowiadałem. Mogłem ponowić trening. W tym miejscu czułem, jakby naturalnie ta "trzecia ręka" ruszała się a ja musiałem to wyczuć i próbować naśladować. Wciąż była to tytaniczna praca imaginacji jednak to Kenta zauważył, że para wokół mnie niby się poruszyła. Byłem na dobrej drodze... jednak już po godzinie musieliśmy wyjść. Było nam już obu zbyt gorąco. Należało iść na spoczynek.
Każdego dnia zaczynało iść mi coraz lepiej. Byłem w stanie nie tylko kontrolować ale także i wypuszczać z siebie gorącą parę. Wiedza z znajomości technik Futonu w znaczącym stopniu się przydała. Mogłem jej elementy zacząć zawierać w dalszej nauce. Nadszedł jednak moment w którym byłem już w stanie tworzyć parę a tym samym podgrzewać już ten zbyt gorący Onsen. Nie było już potrzeby wykorzystywać go do dalszej nauki.

  Ukryty tekst

[Yami]

Prace odbudowy trwały pomyślnie. Większość ludzi wiedziała już co robić, wymagane raporty wciąż były potrzebne a jedyne biurko jakie miałem to w zrujnowanym budynku administracji, gdzie połowy ściany nie było i wpadał do środka przeraźliwy chłód. W tym miejscu jednak miałem względu spokój. Dodatkowo znajomość podstawowej kontroli gorącą parą sprawiało, że miałem okazję do dalszych ćwiczeń jak i sposobności do ogrzania ciała. Korzystanie z chakry wiązało się z pojawieniem znajomych twarzy raz na jakiś czas ale w pewnym momencie przestali się zjawiać. Domyślałem się, że zdążyli już wyczuć odpowiednią sygnaturę chakry tej "techniki" więc doskonale wiedzieli co robią i, że nie miałem za bardzo co kombinować. Ja z kolei wykorzystywałem chakrę aby gorącą parą "zasłaniać" wyrwę w ścianie aby wpadające powietrze było... znacznie cieplejsze. Nie chciałem zamienić się w sopel. Gdy czułem coraz to chłodniejsze podmuchy wypuszczałem ustami gorące powietrze, które kłębiło się wokół wnęki. Pod względem chakry był to dość kosztowny proces jednak zyski były ogromne. Coraz łatwiej przychodziło mieszanie się ze sobą chakry. Miałem też wrażenie że jej temperatura odpowiednio wzrastała. Kombinowałem więc z ilością chakry, jej proporcją, gęstością oraz szybkością wydmuchiwania. Dawno nie bawiłem się w ten sposób.
Ołówkiem zakończyłem spisywanie raportu dla przywódczyni Mateki informującej o przebiegu odbudowy oraz potrzebnych rzeczy. Z tym drugim zawsze były problemy. Mieliśmy spore potrzeby, jednak dokładnie to samo dotyczyło Atarashi. Klan, który targał ze sobą skałę z nieba wyruszył na północ i również budował swoją stolicę. Problem drewna rozwiązaliśmy wielkimi połaciami lasów znajdujących się w dawnych terenach za murami. Pomagałem przy użyciu technik Futon z "karczowaniem" drzew. Budulca nam więc nie brakowało. Potrzebne były narzędzia a ich z pomocą chakry się jednak nie udawało zrobić. Dostawy z innych rejonów wciąż nie były możliwe do zrealizowania. Gdyby wyszła informacja o kupieckich transportach do Atarashi... źle to by się skończyło dla kupca, którego personalia by wyciekły. Westchnąłem. Poczułem jak palce mi zamarzają. Wypuściłem ustami ponownie zmieszana chakre w stronę wyrwy, miałem nadzieję, że będzie utrzymywać się dłużej inaczej chakry nie starczy mi na dalszą papierkową robotę... a miałem ją do zachodu słońca.

  Ukryty tekst

[Yami]

Pierwsze znaki zimy nie powstrzymywały nas przed odbudową kluczowych budynków. Kontynuacja prac teraz kiedy puch okrył mur była już niemożliwa. Musieliśmy czekać na wiosnę. Większość ludzi została odprawiona do Atarashi, zostałem w zasadzie ja i moja czteroosobowa straż. Tak jak wcześniej większość czasu poświęcałem na nadzór prac teraz miałem więcej wolnego czasu. Miałem też więcej czasu aby rozwijać własne zdalności ale również więcej czasu aby badać wnętrzności muru i grzebać w starych dokumentach, które zabrałem z archiwów byłego Kotei. Badania szły bardzo opornie. Teren do zbadania był olbrzymi oraz nie wiedzieliśmy czy na przestrzeni całego muru nie znajdują się jakieś ukryte schowki, które zapewniłyby nam dodatkowych informacji.
Po południu przygotowywałem gulasz z lisa. Dostrzegliśmy go kawałek od obozu. Potrzebowaliśmy świeżego mięsa a ja robiłem w tej grupie za kucharza. Przed opuszczeniem wioski zakupiłem sporą ilość przypraw aby zapewnić nam odrobinę radości na uboczu. To był odpowiedni moment aby je wykorzystać. Nie omieszkałem jednak nie wykorzystać pozyskiwanych zdolności aby przyprawić to mięso w zupełnie inny sposób. Mięso na parze. Powolnie wypuszczałem ustami gorącą parę. Musiałem bardzo uważać kontrolując ilość wypuszczanej chakry. Zdawać by się mogło, że zadanie jest błahe ale wymagana kontrola chakry znacząco podnosiła poziom trudności. Ostatecznie udało mi się to osiągnąć. Część posiłków również zacząłem wykonywać w ten sposób aby sprawić aby korzystanie z tej pary stało się dla mnie naturalne. Przy poradach Kokuou próbowałem ją też odpowiednio kontrolować. Do tej pory jedynie wypuszczałem chakrę ustami, jednak jeśli to wciąż była moja chakra powinienem ją odpowiednio kontrolować. Kończyło się różnie ale czułem, że taki sposób pozwoli mi na lepszy rozwój własnych zdolności.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
1/28 (co najmniej) Ostatnie przygody Yamiego zaprowadziły go w kierunku, którego jeszcze kilka miesięcy temu na pewno by nie przewidywał. Kto na jego miejscu spodziewałby się, że po inwazji Dzikich na Sogen znajdzie się on po ich stronie pomagając im walczyć z Yokaiami - głównym powodem inwazji na zachód. Pierwsze starcia z demonami, które powoli zalewały cały świat, a przed którymi Mur miał chronić miał już Jinchuuriki za sobą, a teraz skupiał się na poszukiwaniu wiedzy, która mogłaby pomóc mu zrozumieć czym Yokaie są i jak im się przeciwstawić. W tym celu, wraz z obstawą, udał się do Shi no Geto, najważniejszej twierdzy chroniącej cywilizowany świat przed zagrożeniem ze wschodu, będącej główną siedzibę organizacji, która miała być za to odpowiedzialna.

Do odbudowy twierdzy zaangażowano niewielką grupę cywilów, którzy pomogli wznieść pierwsze zabudowania w miejscu starych, które z racji nieużytkowania przez wiele lat przestały spełniać swoją funkcję. Naprawy w pierwszej kolejności objęły budynki gospodarcze - jak pokoje mieszkalne, kuchnie zamkową, magazyny. Umocnienia zostały jedynie zabezpieczone, by nie stanowiły zagrożenia dla przebywających wewnątrz ludzi. Ciągłość prac została jednak przerwana przez nadejście zimy, choć większość budynków niezbędnych do funkcjonowania w tym miejscu była już gotowa. Zima była dosyć ostra, może nie była zimą stulecia, ale mróz i śnieg skutecznie uniemożliwiły transport towarów i progres budowlany, co dało mieszkającym tu ludziom, w tym także cywilom zaangażowanym do tej pory w odbudowę, czas na zwiedzanie okolicy.

Wraz z nadejściem pierwszych odwilży i roztopów wiele się zmieniło. Ilość osób, jakie miały zaangażować się w odbudowę zwiększała się, a wraz z nimi do zamku zaczęły przybywać pierwsze transporty z narzędziami i materiałami, których w tym miejscu jeszcze zrobić nie było można. Do lata powinni odbudować warsztat i kuźnię, być może zreperować największe uszkodzenia w murze, wtedy placówka uzyska samowystarczalność, niemniej póki co było do tego daleko. Nowi ludzie, którzy mieli pomóc w odbudowie oraz obsługa karawan z materiałami zaczęła przewyższać możliwości kwaterunkowe odbudowanych baraków. Potrzebne były dodatkowo stajnie i obory dla mułów i koni, których póki co jeszcze nie było na zamku. Na szczęście niedaleko, raptem kilka godzin marszu na zachód znajdowała się mała, opuszczona osada, w której ongiś mieszkać musieli Uchiha zajmujący się zaopatrzeniem Shi no Geto. Wiele z tamtych zabudowań było w na tyle dobrym stanie, że postanowiono wskrzesić również to miejsce.

Gdy prace zaczęły iść pełną parą, a nowa osada - nazywana przez cywilów Przeładunkową - w pełni zamieszkała Yami mógł usłyszeć, że w okolicy dzieją się różne dziwne rzeczy. Żaden z Dzikich nie przyszedł z tym ani do Yamiego, ani do sensorów, z którymi tam przebywał. Wydawało się, że cywile starają się ukryć tę informację przez shinobi, jakby bali się, że ta informacja może ich zainteresować. Do takiego zdarzenia doszło też i teraz, gdy Yami przechadzał się po murach, by skontrolować stopień zaawansowania prac nad remontem pewnego fragmentu muru mógł usłyszeć rozmowę dwójki cywilów - "Mówię Ci, to staje się coraz gorsze. Wcześniej niektóre rzeczy mogły się tylko trochę przemieszczać, może coś gdzieś spadło albo się zatoczyło tak, że trzeba było tego szukać. Ale teraz jest gorzej i gorzej. Mamy wrażenie, że..." - i dalej już Yami nie dosłyszał, gdyż cywile dostrzegli go i zakończyli rozmowę udając, ze zajęci są niemiłosiernie przenoszeniem kamiennych bloków.

[Yami]

Zima w Shi no Geto nie należała do przyjemnych. Północny niż znad rejonów Yinzin przyniósł ze sobą dużą wilgotność i mroźne powietrze. Wychodząc poza 4 ściany miało się wrażenie bycia zalanym przez miliony malutkich igiełek. W owej wiosce to mi udało się przeziębić ale korzystając z chakry Kokou byłem w stanie stworzyć odpowiednią strefę stosunkowego ciepła. Gorąca para otaczała moje ciało... i miejscami moich towarzyszy. Robiłem to głównie jako forma ochrony przed zimnem ale szybko doszło do mnie że delikatna forma zabezpieczenia jaką używałem nieświadomie była idealną formą ćwiczeń. Zwłaszcza jeśli wokół mnie byli również moi towarzysze. W pewnym zwróciłem uwagę, że mogę odpowiednio kontrolować i sterować parą sprawiając, że ta nie powodowała im żadnych szkód. Powiem więcej. Byłem w stanie, za sprawą pewnego pomysłu pośród gorących źródeł, wypuszczać parą całym ciałem. Wiązało się to jednak z mokrymi ubraniami, a to miało inne reperkusje. Kiedy kończyła się chakra dużo mocniej odczuwałem silne podmuchy zimna i zamarzające ubrania. Na szczęście zdarzyło się to tylko raz, od tamtego momentu bardzo uważałem kiedy mogę sobie pozwolić na taką chwilę luksusu

  Ukryty tekst

Nadeszła odwilż. Wiosna sprowadziła na te tereny nie tylko sójki ale również i pracowników chętnych do dalszej pracy, czy to za sprawą wyższego zarobku, czy to za sprawą... w sumie nie wiedziałem czego innego. Możliwe, że polecenia samej liderki Matekich. Byłem zadowolony z tego jak to wszystko przebiega. Musiałem jednak mieć solidne baczenie na wszystkie materiały, narzędzia oraz nastroje w tym miejscu. Bez odpowiedniego planowania morale podupadną i będziemy siedzieć w stanie "odbudowy" przez następny rok, a na to nie mogłem pozwolić sobie ani ja ani Atarashi. Rąk do pracy zawsze potrzeba. Przechodziłem się przez Przeładunkownię. Możliwość przebudowy była zdecydowanie lepsza niż odbudowa, dlatego podjęcie decyzji o samej renowacji było słusznie. Podobnie zresztą Gorących Źródeł. Trzymając w ręku notes oraz ołówek zapisywałem spostrzeżenia i przebiegi prac gdy moje uszy wyłapały rozmowę dwóch cywili. Wynikało z niej, że pojawiały się problemy organizacyjne. Bardzo normalna rzecz. Mimo, że wynikało z niej, że problem zdaje się być powszechniejszy i mieć inną naturę nie mogłem dać wiary w ledwo pogłoski. Sprawiło jednak, że obserwując i zarządzając prace bardziej wyczuliłem swoje zmysły w kierunku podsłuchiwania trwających rozmów i określeniu czy rzeczywiście problem dotyczy większej grupy niż tylko dwójki osób. Widząc reakcję uznałem jednak aby ustawiać się w takich miejscach aby moja ekspozycja była minimalna, aby nie wzbudzać niepotrzebnie "paniki".

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
3/28 (co najmniej) Ostrożność przy dawaniu wiary w pogłoski miało wiele sensu, czasem jednak - co zaskakujące - potrafią być w nich nie tylko ziarenka prawdy, ale całe jej wiadra. Nie da się tego jednak określić, bez zapoznania się z nimi i skonfrontowania z ich z rzeczywistością. Yami postanowił ostrożnie dowiedzieć się, czy inny pracownicy również o nich słyszeli i skupił się na podsłuchiwaniu rozmów pracowników, którzy zaangażowani byli w odbudowę Osady Przeładunkowej. Nie wszyscy pracownicy oczywiście rozmawiali o dziwnych zjawiskach, jednak bystry chłopak mógł zauważyć, że spośród tych, którzy zakwaterowani byli na zamku można było wyczuć znacznie mniejsze napięcie, a i nie brali oni udziału w potajemnych rozmowach. Podobnie z resztą jak Ci, którzy przebywali tutaj tylko na chwilę - byli spokojniejsi, ale co i rusz można było zauważyć, że zdają się czegoś szukać, jak przed chwilą to położyli, a to nagle zniknęło.

"Przepraszam" - zagadną Yamiego jeden z nich - "Szukam podkowy, nie widziałeś jej? Koń zgubił swoją, gdy dojeżdżaliśmy i chciałem go podkuć. Pewien jestem, że ją położyłem obok, a ona nagle zniknęła!". Yami spróbował pomóc woźnicy-podkuwaczowi, ale mimo starannych poszukiwań nic nie znaleźli, przez co był on zmuszony iść po drugą i tłumaczyć się kwatermistrzowi, że zgubił tę, którą dopiero co dostał. Tego rodzaju zdarzenia na pewną nie pomogą na aprowizację.

Idąc przez Osadę Yami mógł wyraźnie zauważyć, że grupki wieśniaków mieszkających tutaj zgadują się między sobą, ale gdy tylko podchodzi ktoś z zamku (w szczególności sam Jinchuuriki), albo któryś z dostawców - natychmiast ucinają rozmowy i udają, że dotyczyła ona czegoś innego. Nie dało się nie zauważyć, że w Osadzie dzieje się coś dziwnego, coś, o czym mieszkańcy nie chcą rozmawiać z obcymi i raczej z własnej woli tego nie zrobią. Na szczęście dla chłopaka, gdy skręcał za jedno z zabudować mógł nadziać się na dwójkę mężczyzn, którzy go nie zauważyli. Jeden z nich starszy, wyraźnie siwawy, a drugi młodszy, choć też raczej przekroczył barierę połowy długości swego życia - "Słuchaj, Tak dalej być nie może!" - mówił ten młodszy, wyraźnie poirytowany - "Nie wiem, co zrobili, nie wiem, skąd mają te cholerne notatki czy co to tam znaleźli, ale jak czegoś nie zrobimy, to wkrótce powariujemy. To jest coraz gorsze!" - młodszy mężczyzna zdradzał wyraźne oznaki podenerwowania z bezsilności - "NIC nie możemy zrobić, rozumiesz?!" - przerwał wypowiedź kolegi siwy mężczyzna - "Jeśli to, co przeczytaliśmy jest prawdą, to musimy poczekać na pełnię księżyca i złożyć ofiarę,, potem wszystko ustanie. Cierpliwości, wszystko się ułoży" - ciągnął, jednak w tym momencie z przeciwnej strony usłyszeliście trzask - to nadjeżdżał kolejny wóz, skutecznie ucinając rozmowę mężczyzn. Co teraz zrobi Yami?

[Yami]

Pozyskiwanie informacji szło stosunkowo łatwo. Trochę szczęścia trochę dedukcji aczkolwiek wszystko zaczynało jakoś układać się w jedną całość. Oparłem się o jedną z stert drewnianych belek. W jednym ręku trzymałem otwarty notatnik, w drugim ołówek, który teraz opierał się o kącik ust. Obserwując zapiski próbowałem znaleźć sedno sprawy. Wyglądało na to, że problem rzeczywiście istniał i nie był dziełem plotek. Biorąc pod uwagę skalę rozmów i niezadowolenia nie można było uznać wszystkiego za zbieg okoliczności. Szansa, że był to zwykły natłok losowych przypadków zdawał się być zbyt wysoki. Wspominając historię mężczyzny, który zgubił podkowę, szansa na kradzież jest znikoma. Zbyt dużo zbyt małych rzeczy, wartość miały jedynie użytkową, a patrząc po rodzaju rzeczy nie wskazywały na żadną konkretną czynność. Pojawia się więc opcja trzecia. Jesteśmy bardzo blisko terenów zamieszkałych przez Yokai, więc odpowiedź nasuwała się sama. Miałem nadzieję, że przy Sensorach oraz takim obłożeniu ludzi, dość niebezpiecznych ludzi będą trzymać się z daleka. Wychodzi na to, że jednak nie.
Miałem już zamiar zamknąć notatnik i udać się na spotkanie z "przyboczną strażą" gdy nagle usłyszałem rozmowę kilku mężczyzn. Powstrzymałem się aby nie narobić hałasu. Skupiłem całą uwagę na ich wymianie zdań. Ludzie wierzyli, że to Yokai, powiem więcej wynikało z niej, że ludzie już znali odpowiedni "sposób" na pozbycie się problemu. Problem taki, że nie podobało mi się użyte słowo "ofiara". Jeszcze chwilę temu ratowałem całe miasto przed składaniem ofiar a teraz planowali zrobić coś podobnego? Nie... nie może chodzić o ludzką ofiarę, życie człowieka za narzędzia... idiotyczne. Nie mniej jednak poddawanie się podszeptom Yokai było czymś czego nie chciałem w nowym Shi no Geto. Mieliśmy walczyć z tymi, które nam szkodziły.
Zamknąłem książkę. Kiedy strony skleiły się ze sobą i wydały ciche tąpnięcie znalazłem się już obok mężczyzn, kładąc rękę na ramieniu jednego z nich.
- Pełnię mówicie? Chętnie dowiem się jaki to festyn planujemy zrobić w niedługim czasie. Jeśli wszyscy weźmiemy w nim udział tym weselej czyż nie?

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
5/28 (co najmniej) Przechadzka po osadzie okazała się całkiem zyskowna. Choć większość ludzi starannie unikała tego, by Yami dowiedział się chociaż odrobiny informacji, to jednak obserwacja tego co się dzieje wokół i rozmowa dwóch pracowników jasno dała mu do zrozumienia, że w sprawę zaplątane są jakieś nieznane siły. Skojarzenie z Yokaiami było oczywiste, szczególnie biorąc pod uwagę to, jak blisko epicentrum ich uwolnienia znajdował się mur. Hałas, który odwrócił uwagę dwójki rozmawiających rozległ się w idealnym momencie - akurat wtedy, gdy Jinchuuriki miał pewność, że powinien wkroczyć do akcji, ale zanim mężczyźni mieli możliwość rozejścia się i zniknięcia w tłumie, a teraz właśnie zostali przydybani i musieli wyspowiadać się ze wszystkiego, co wiedzieli.

"Nie, nie, to nic takiego. Czasem ktoś coś zgubi..." - zaczął starszy mężczyzna, ale w tym momencie jego towarzysz postanowił wtrącić się mu w pół zdania - "Mamy problem, Panie. W tej osadzie żyje jakiś demon, czy inny duch. Strasznie złośliwe bydle" - w tym momencie starszy mężczyzna próbował dać nogi za pas, ale młodszy złapał go za kołnierz i przytargał z powrotem - "Wracaj tutaj, zaraz będziesz nam potrzebny" - zwrócił się jeszcze do niedoszłego uciekiniera, po czym kontynuował rozmowę z dowodzącym Shi no Geto - "Póki co nie robi nic złego, jedynie chowa i przestawia rzeczy. Nie mogą to być zjawiska naturalne, dzieje się to zbyt często i zbyt wielu ludziom. W jednym z budynków znaleźliśmy księgę, której zachowane fragmenty odczytał Nagato" - tutaj wskazał, że owym Nagato jest przytrzymywany staruszek. W tym momencie straszy mężczyzna pobladł jakby miał zaraz zemdleć - "Nie nie, jaaa-aa nic nie wiem, nic nie wiem" - zaczął dukać, ale policzek od młodszego rozmówcy szybko go otrzeźwił.

Biały jak ściana starzec, choć już bardziej trzeźwy na umyśle niż przed chwilą, zdołał zebrać się w sobie i odpowiedzieć (choć pewnie grożnie łypiący na niego młodszy kolega miał w tym bardzo duży udział) -"Panie, to prawda, chyba mamy do czynienia z Yokaiem. Ale on nie jest groźny, po prostu szuka uwagi. W zapiskach znaleźliśmy informację, że może on pomagać mieszkańcom, którzy złożą mu odpowiednią ofiarę. Ale to nie jest nic tak wielkiego, żeby miało nas to cokolwiek kosztować, ot pióro koguta, zapalona świeca, trochę jakiegoś olejku zapachowego. Nic wielkiego. I tylko złożyć to w ofierze w misie w noc pełni księżyca na placu na środku osady".

Choć wytłumaczenie mężczyzny wydawały się jasne i klarowne, to Yami podskórnie czuł, że nie jest to aż takie oczywiste. Przeczucie mówiło mu, że źle dobrana ofiara może nie tylko nie przynieść oczekiwanego skutku, ale również rozgniewać ducha. Ale czy rzeczywiście było to aż takie proste jak mówił starzec?

[Yami]

Widać zdanie dotyczące sposobu pozbycia się trudności były w grupie wyraźnie odmienne. Starszy doświadczony człowiek, chciał wykorzystać znajome sobie sposoby na ułaskawienie pstonika. Młodszy mężczyzna był zdania aby wyjść problemowi na przeciw. Starszy chciał uciec obawiając się reperkusji jednak jego towarzysz go złapał. Mogłem to zrobić ja ale byłem ciekawy relacji między mężczyznami i to w jaki sposób będą chcieli rozwiązać między sobą dyskurs. Pozwalałem sytuacji się rozwinąć.
Kiedy jednak młodszy mężczyzna chciał spoliczkował starszego musiałem zareagować. Złapałem go za rękę powstrzymując przed wymierzeniem ciosu. Chciał zmusić mężczyznę do mówienia, to jasne, ale walka w Shi no Geto była czymś czego chciałem uniknąć. Miało być to miejsce, gdzie razem dążymy do wspólnego celu, do poznania sposobu na walkę z Yokai i możliwym ich pokonanie. Siłowe metody nie zjednywania ludzi to dyktatura. Nie chcę aby panowała tutaj tyrania a wzajemne zrozumienie i szacunek. Każdy spełnia swoją rolę, dlatego każdemu należy się odpowiedni szacunek.
- Naród dostatecznie wycierpiał aby z tak błahych powodów zadawać sobie wzajemnie krzywdę - puściłem powoli dłoń mężczyzny - powiedz proszę więcej o tej książce, może uda się nam rozwiązać ten problem.
Wysłuchałem słów mężczyzny. Słowa o pojawieniu się Yokai nie były czymś zaskakującym. Byłem w stanie dojść do tego już sam. To co mnie zaskoczyło to fakt, że mężczyzna chciał uchronić Yokai od zagrożenia. Tak jakby już miał z nim kiedyś do czynienia. Sam "rytuał" zdawał się być bardzo prosty, mało kosztowny i stosunkowo bezpieczny. Pojawiało się jednak pytanie co pomyślą na ten temat ludzie. Z jednej strony poddanie się jakiemuś małemu Yokaiowi oznaczać może bezsilność. Wytępienie z kolei pokaże jaki jest prawdziwy stosunek Shi no Geto do tych stworzeń - całkowita anihilacja. Jeśli zamienimy Yokai na zwierzęta... Jeśli zabijemy je wszystkie, nie będzie już jadowitych węży uśmiercających przypadkowych podróżnych. Nie będzie niedźwiedzi i wilków terroryzujących pastwiska i pożerających ludzi, co wybrali się zbyt głęboko do lasu. Z drugiej strony pozbyliśmy się również i koni i psów najlepszych przyjaciół ludzi. Nie możemy wszystkich wrzucić do jednego worka. Nie na tym to polega.
- Wspominaliście o księdze... chciałbym sam ją zbadać i zdecydować co zrobimy z tym naszym psotnikiem. Kto wie, może to będzie najskuteczniejszy sposób na rozwiązanie problemu bez brudzenia sobie rąk krwią.

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
7/28 (co najmniej) Rozmowa przez moment sprawiała wrażenie, że przyjmie agresywny obrót, jednak Jinchuuriki swoją stanowczą postawą sprawił, że obaj mężczyźni się uspokoili. Jasnym było, że Yami nie odpuści i wyciśnie z nich wszystkie informacje, dlatego też starszy z mężczyzn, choć niechętnie, zdecydował się mówić. Nowy nabytek rodu Mateki jasno widział, że coś się tu dzieje nie tak, a z racji swoich doświadczeń z Yokaiami postanowił wziąć udział w rozwiązaniu problemu, który trapił lokalną społeczność.

"Księga, to może za dużo powiedziane w obecnej chwili, to raczej zbiór luźnych kart. Kiedyś tak, były księgą, ale oprawa się rozpadła, część kart jest już nieczytelna albo została zniszczona... za wiele tam nie ma" - odrzekł młodszy z mężczyzn - "Gdzie masz te karty?" - ostatnie pytanie skierował do starszego mężczyzny, który w tym momencie podrapał się zmieszany po głowie - "Noo, to nie takie proste, nie mam ich, są w chacie na środku Osady. Jak się chce je wynieść to nachodzi człowieka takie złowrogie uczucie, że nie powinno się tego robić. Z resztą, w ogóle nie za bardzo da się cokolwiek tam przekładać, czy wynosić, bo od razu zaczynają dziać się... rzeczy... " - ostatnie słowa starzec wybąkał już niemal niezrozumiale. Widać po nim było, że ktoś próbował coś wynieść i nie skończyło się to dobrze - "To prawda, wydawało się, że to jakaś niby chata, niby kaplica. Było mnóstwo jakiś wotów, jakby ktoś zrobił z tego kaplicę, ale na pewno oryginalnie było to jedno z pomieszczeń największego budynku tutaj. Potem zdaje się zrobione drugie drzwi, a te oryginalne szczelnie zamknięto. Pokażę Ci, wiem, o jakie pomieszczenie chodzi".

Idąc ku centrum miasta Yami oraz dwaj mężczyźni mogli zobaczyć, że wszyscy mieszkańcy Osady Przeładunkowej widzący jak Ci dwaj towarzyszą Jinchuurikiemu idącemu ku centralnemu placowi zaczynają być nerwowi i niespokojni. Tu i ówdzie jeden czy drugi z mieszkańców zostawiał wszystko co miał do roboty i nagle znikał. Zdawało się, że mieszkańcy instynktownie czują, że coś się dzieje - jak gdyby jakaś mroczna siła podpowiadała im, dokąd idzie naczelnik Shi no Geto. I wyraźnie im się to nie podoba - im, albo kierującej nimi sile. Kolejne znaki mówiły Yamiemu, ze będzie miał do czynienia z Yokaiem, a przynajmniej nie najprzyjaźniejszym usposobieniu.

Gdy doszli do centralnego placu oczom Yamiego ukazał się główny budynek w Osadzie - gdyby było to miasteczko można by nazwać go ratuszem. Tutaj pełnił na pewno rolę administracyjną, ale zdaje się, ze względu na wielkość budynku i (nie)wielkość samej osady, gro funkcji, jakie spełniał musiało mieć znaczenie wykraczające poza potrzeby lokalnych mieszkańców. Być może stąd właśnie kierowano zaopatrzenie w odpowiednie miejsca wzdłuż tego fragmentu muru oraz pośredniczono w zaopatrywaniu głównej twierdzy.

Zupełnie z boku budynku znajdowały się kolejne, małe drzwi. Ozdobione licznymi ptakami (choć stan dekoracji był tak kiepski, że ciężko było zrozumieć, co to za ptaki), latającymi wokół jakiś słupów (i tu znowu, czym były owe słupy być może wiedziano kiedyś, teraz nie sposób można było zrozumieć, czym one są). Yami miał nieodparte wrażenie, że mają one coś wspólnego z lokalnym folklorem. Choć póki co ciężko mu było dowiedzieć się, albo domyśleć, co autorzy chcieli tutaj przedstawić - "To tutaj, wchodzimy, czy chcesz obejrzeć budynek od zewnątrz?".

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Młody
Stary

[Yami]

Z informacji przekazanych przez dwójkę wynikało, że dokumenty znajdowały się w budynku. Dodatkowo zabranie ich powoduje dreszcze czy inne symptomy wskazujące aby tego nie robić. Oznaczać to może, że są ważne w kontekście aktualnego problemu. Dodatkowo jest to tylko zbiór kart nie całość. Już na tym etapie można uznać, że część zdobytych przez pracujących tu obywateli może być zakrzywiona, zaś luki wypełnione dopowiedzeniami. To stwarzało potencjalne ryzyko. Opisany w nich rytuał nie powinien się więc odbyć i jest to rzecz pewna, a przynajmniej nie w takiej postaci.
Sam opis kaplicy dawał przekonanie, że mieszkał w niej ów Yokai i bronił swoich zdobyczy. Zbierał wszystko w jednym miejscu i nie chciał aby opuściły to miejsce. Zakładam więc, że pozostawione kartki mogą równie dobrze być jego dziełem aby ludność znosiła mu jeszcze więcej. Westchnąłem. Trzeba będzie przetestować te "dziwne rzeczy" jak już będę na miejscu, samo wyrażenie nie mówi nic o naturze tych zjawisk. Równie dobrze może być to zwykły ruch chakry albo iluzja w jaką można wpaść. Kolejna rzecz o jakiej trzeba będzie pamiętać jak już trafię na miejsce.
Idąc w kierunku centrum miasta dostrzegłem jak coraz więcej ludzi obserwuje każdy mój ruch. Gremialnie ludzie wykrzywiali się na myśl o moim wkładzie w aktualną sytuację w osadzie najpewniej spodziewając się pogorszenia już nieciekawej sytuacji. Choć samo ich zachowanie wzbudzało we mnie dodatkowe podejrzenia. Wcześniej ludzie nie próbowali "uciekać" na mój widok. Fakt, że tylko jeden chłopak zdawał się nie być tym wszystkim przejęty również wzbudziło uwagę.
Sam budynek ratusza już widziałem wcześniej. Nie był to pierwszy raz gdyby byłem w tej osadzie, choć po raz pierwszy szedłem do niego z potrzeby. Drzwiczki z boku, symbole ptaków i filarów. Czy mogły coś oznaczać? Wolność? Nie miało to teraz większego znaczenia.
- Powiedz mi, dlaczego większość ludzi tak "obawia" się, że tutaj jesteśmy? Wcześniej nikt nie przejmował się, aż tak moją osobą i chyba ty jako jedyny nie myślisz jak reszta... ciekawi mnie czemu?
Po zadaniu pytania odstąpiłem kilka kroków w tył i zacząłem obchodzić budynek dokładnie mu się przyglądając.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
9/28 (co najmniej) "Nie wiem" - odpowiedział młodszy mężczyzna wzruszając rękami, choć w jego głosie i postawie Yami wyraźnie umiał dostrzec niepewność - "Albo... no to nie jest tak, że nic nie czuję..." - wyraźnie widać było, że ciężko jest wyrazić mu, o co chodzi - "To tak jakby uczucie niepokoju, ale nie aż tak silne, żeby w trakcie rozmowy na nas wpływało" - w paradę koledze wszedł starzec - "Tak, dokładnie. Inni zaczynają czuć to, gdy się zbliżamy i pewnie dlatego kierują na nas swój wzrok. Ale my czujemy ten niepokój cały czas, więc umiemy go w sobie zwalczyć" - obaj mężczyźni byli tutaj zgodni, że wpływ jaki odczuwają ma źródło w Yamim, ale głównym powodem dziwnego zachowania ludzi nie jest jego siła, a bardziej niespodziewaność jego pojawienia się.

W trakcie rozmowy Jinchuuriki mógł podziwiać z mężczyznami oprawę domu. Jego bystry wzrok zauważył wiele kłębiących się ptaków, a ich skupiska bardzo często znajdowały się wokół wielkich ognisk lub dziwnych pali. Część z nich wydawała się, jak gdyby tworzyć postać człowieka, część postaci ludzkich ulegało dekompozycji w odlatujące ptaki. Wszystkie zdobienia były utrzymane w kolorach czerni, sam zaś materiał - dziwne, czerwonawe drewno. Nie sposób było nie odnieść wrażenia, szczególnie mając pewną wiedzę o okolicznych terenach i klanach, że bardzo przypominać mają klan Uchiha. Same zdobienia mogłoby przypominać jakieś luźne sceny z jakiejś historii, choć bez jej głębszego zrozumienia ciężko byłoby stwierdzić, czy są one ułożone chronologicznie, czy rządzi nimi jakaś inna reguła. I czy kolejność ma w ogóle znaczenie.

Same zdobienia podzielone są na 5 pasów, każdy z nich utrzymany w pewnej tematyce. Na jednej najwyższym z pasów można zauważyć szereg pożarów, w tym wielu ludzi i budynków, które pożerają płomienie. Na drugim z pasów widoczne są dziwnie poskręcane postacie. Niektóre wydają się być komplementarnymi połówkami jednej postaci (np w jednym miejscu góra, a w drugim dół tej samej postaci). A także postacie dziwnie rozerwane jakby ich część znikała właśnie w niebycie. Na trzecim z pasów widzimy dziwny, poskręcany świat. Tutaj ilość ptaków jest szczególnie duża. Na niektórych scenach mamy pojedynczą osobę, na niektórych w towarzystwie innych - jednak w takim wypadku tylko ta jedna stoi dumnie wyprostowana, reszta wydaje się być przerażona. Na trzecim pasie widzimy szereg scen, na których wydaje się, że główna postać w asyście drugiej osoby zyskuje coraz więcej wrogów, którzy w pewnym momencie zabijają pomocnika. Od tego momentu wrogowie zaczynają coraz częściej stawać do walki przeciw sobie, aż na samym końcu pozostaje tylko główny aktor. Ostatni pas przedstawia mężczyznę, którego pochłaniają płomienie formujące się w wielkiego golema. Nie ma jasnego przejścia między kolejnymi pasami, nie da się ustalić, czy są one ze sobą jakoś powiązane, czy nie. Całość jest mało wyraźna i tylko odrobina szczęścia i bardzo analityczny umysł Yamiego pozwolił mu na poprawne zinterpretowanie rysunków, których wydźwięk zaburzany jest przez zdobienia latających wszędzie ptaków.



Młody
Stary

[Yami]

A więc sama moja osoba wywołuje u innych niepewność? W zasadzie jest to po części zrozumiałe. Ludzie w tych rejonach wiedzą, że jestem zarządcą nowego Shi no Geto. Jestem też osobą z tego kontynentu, nie istnieje więc żadna nić porozumienia między szarymi ludźmi z rejonów za murem a mną. Część mnie może kojarzyć ale tak naprawdę jestem dla nich jedną wielką niewiadomą. Nie tak dawno przecież bili się o te ziemie a teraz w oczach niektórych mogę być ciemiężcą. Westchnąłem. Może było w tym wszystkim trochę ingerencji Yokai, nie mogłem jednak uznać jego wpływu jako głównego źródła takiego traktowania.

W końcu jednak mogliśmy skupić się na obserwowaniu budynku, który na ratusz tej małej wioseczki posiadał niesamowitą ilość symboliki, której niestety nie znałem. Ptaki oraz ogień, cień człowieka, kolorystyka wskazująca na barwy Uchiha. To co zwróciło moją największą uwagę było pięcioczęściowe zdobienie wskazujące na to co już widziałem. Płomienie i ptaki. To co jednak najdziwniejsze to poskręcane postaci. Inne, będące połówkami, różnych części złączonych w jedno. Biorąc pod uwagę jak zostały przedstawione wskazywało, że coś musiało przetrwać kosztem kogoś innego. Dlatego w jednym przypadku mamy jednego człowieka, bez swojej "połówki" a w innym miejscu postać pełną, lecz złożoną z dwóch. Jakaś forma poświęcenia... pytanie jak się to jednak do płomieni i ptaków? Nie wiem, domyślać się nie będę. Teoretycznie ptaki często są symbolem wolności, jednak w tym momencie nie byłem w stanie zrozumieć jak złączenie wolności i zniszczenia (pożoga) mogły się ze sobą łączyć... Czyżby była to historia powstania Uchiha? Wyzwolenia po brutalnej wojnie? Nie, koniec. Nie można dochodzić do wniosku domysłami. Potrzeba dowodów a ich brak. Płomienie... formujące się w golema... chwila... CHWILA! Przecież widziałem już coś podobnego podczas Turnieju Pokoju! To rzeczywiście są zapiski historii Uchiha... ten element mi to dobitnie pokazywał... Niesamowite. Możliwe, że w tym budynku znajdę więcej niż informacji, notatki, archiwa, a z nimi informacje jednocześnie o Uchiha i o murze.
- Dobrze wejdźmy do środka i sprawdźmy te dokumenty, o które się rozchodzi.
Teraz poczułem odrobinę ekscytacji.

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
11/28 (co najmniej) Bogate, choć już mocno podniszczone zdobienia budynku zostawiały szerokie pole do interpretacji. Czy były to jakieś alegorie? Może coś sobą symbolizowały? A może były relacją prawdziwych wydarzeń? Tego nie sposób było się domyślić patrząc tylko na nie. Yami był jednak już niemal obieżyświatem i niejedno w życiu widział, choć rysunki pozostawiały wiele do życzenia udało mu się rozpoznać znajomą sylwetkę - golema, który powstawał wokół bohatera zdobienia. Jak się okazało Jinchuuriki miał możliwość zobaczenia czegoś podobnego w przeszłości na żywo, z resztą wcale niedalekiej. Skojarzywszy obraz na zdobieniu z własnymi wspomnieniami chłopak poczuł mały dreszcz podniecenia.

Yami wszedł do budynku, ale szybko zauważył, że żaden z mężczyzn nie kwapił się wejść do środka. Obaj trwożnie zostali na zewnątrz, niepewnie zerkając do środka przez otwarte drzwi - "My popilnujemy wejścia" - powiedział starszy mężczyzna - "Nie specjalnie lubię tam wchodzić". Pomieszczenie było czyste, a sprzęty - choć stare, to zachowane w bardzo dobrym stanie. Część z nich zdawała się być niemal starożytna, a na pewno mająca kilka stuleci. Na środku zabudowania stał niewielki stół, choć jego wysokość sugerowała, że należy korzystać z niego na klęczkach. Na ścianie przeciwległej do drzwi znajdował się ołtarz, na którym mogłeś zobaczyć figurę wojownika ubranego w zbroję, z mieczem przy pasie i hełmie zasłaniającym twarz. Spod hełmu wyraźnie mogłeś zauważyć jedynie oczy postaci - czerwone, z czarnymi plamkami. Choć sama rzeźba była z czarnego granitu, oczy wykonano z jakiegoś kamienia, albo kolorowego szkła. W każdym razie bez trudu można było rozpoznać próbę przedstawienia sharingana w jego rozwinietej formie - San Tomoe.

Na stole mogłeś zauważyć resztki jakiejś księgi, na okładce której Yami zauważył archaiczne przedstawienie herbu rodu Uchiha. Było wystarczająco podobne do aktualnej formy, by bez trudu je rozpoznać, ale można było zauważyć pewne różnice, które prawdopodobnie były wynikiem kilku stuleci mimowolnych modyfikacji, do jakich często dochodziło w tego typu przedstawieniach. Sam stół wykonany był z czarnego drewna, a po jego lewej i prawej stronie, a także między stołem a ołtarzem stały trzy czary, w których znajdował się proszek gotowy do rozpalenia. "Nikt tego nie rozpalał, tak to już tu znaleźliśmy" - powiedział młodszy z mężczyzn, gdy zauważył, że Jinchuuriki przygląda się wnętrzu pomieszczenia.

Pod ścianami po lewej i prawej stronie można było zauważyć więcej zdobień, choć ciężko było zrozumieć, o co chodzi. Pod ścianami leżały pułki, na których można było zauważyć wiele poskręcanych figur, o dziwnych kształtach - część z nich przypominała ludzkie kształty, część z nich przypominała jakieś przypadkowe figury. Na ziemi mogłeś zauważyć również trzy czarne plamy, kształtem przypominające łezki sharingana. Przeczucie mówiło Ci, że trzy czary i trzy czarne pola nie mogą być przypadkiem. Może ich połączenie rzuci światło na tajemnicę tej kaplicy?

Młody
Stary