Obóz Yuki Mikoto

[Gōsui]

Po krótszej lub dłuższej wymianie zdań, zależnie czy pustynny gość tym razem zdecydował się odpowiedzieć na moje pytanie, gdy zdołaliśmy przynajmniej tymczasowo ostudzić atmosferę między mną, a Oswaldem z Pustyni los zdecydował wyrwać mnie z towarzystwa. Tak przynajmniej się okazało gdy z namiotu wybiegła Akio-san skupiając bardzo szybko znaczną część mojej uwagi na sobie. W końcu takie nagłe poruszenie w najważniejszym miejscu w obozie było niepokojące.
Gdy dziewczyna nas wypatrzyła, skierowała się do nas i już miałem kazać podnosić tyłki gościom bo wracamy do namiotu gdy ta wymieniła tylko mnie. Do tego jeszcze sposób w jaki zostałem zatytułowany...albo czekało mnie coś bardzo dobrego albo srogi wpierdol. Ciężko było mi założyć coś pomiędzy gdy ktoś odzywa się tak formalnym tonem.
Oczywiście z racji wychowania nie mogłem sobie pozwolić na siebie czekać. Upiłem jednak grzecznościowo łyk herbaty od sentokiego rodu z pustyni. Wstałem z delikatnym uśmiechem na ustach oraz lekko zmrużonymi radośnie oczami, spojrzałem w stronę gości. Dotrzymał bym wam dłużej towarzystwa, lecz uczeń winien jest posłuszeństwo wyższym rangą. Po tych słowach wróciłem wzrokiem do dziewczyny Ruszajmy. Po tym krótkim komunikacie ruszyłem stanowczym krokiem w stronę namiotu z Generał Zarządzającą.
Gdy znalazłem się wewnątrz spróbowałem najszybciej jak potrafię zorientować się w sytuacji. Czy doszło tu do jakiś sytuacji delikatnie mówiąc siłowych? A może jednak moje zmartwienia były nieuzasadnione. Generał Zarządzająca, Hoshi-sama. Wzywałaś mnie.

[Osamu]

Osamu udało się podejść do baru i nawet zamówić herbatkę dla swoich nowych kompanów. Cóż zgodnie z zapowiedzią Hoshi, Białowłosy musiał zapłacić za wszystko co jest dostępne w obozie poza oczywiście lepszym namiotem, którego wcale nie potrzebował. Kiedy barmanka wystawiła dłoń to Osamu wręczył jej sporej wielkości mieszek, w którym brzęczały monety. -Niech każdy zje coś porządnego i wypije trochę sake. Uśmiechnął się szczerzę do kobiety. Widział jakie są morale w obozie, a najprostszym sposobem do poprawiania ich są jednak te najprostsze sposoby. Najedzony i napity żołnierz walczy dwa razy lepiej niż ten wybiedzony.
Machnął ręką kiedy Gosei zaczął go przepraszać. Uesugi również i tego nie potrzebował. Doskonale wiedział, że to wszystko było bez znaczenia. Ich rozmowa w żaden sposób nie umniejszała Osamu ani go nie obrażała. Każdy miał prawo do swojego zdania nawet jeśli był doko. Błyskawicznie zarzucił ich informacjami na temat dzikich klanów. O dziwnych chakrowych chmurkach, które osłabiały dość znacząco, o fleciarzach co panowali nad demonami, nad wężowymi dziwakami czy groźnymi bliźniakami w jednym ciele. Opowiedział też nieco o tym jacy byli dzicy podczas negocjacji ale nie wgłębiał się w żadne szczegóły.
-Gosei... Nie ma dla mnie znaczenia pierwsze wrażenie. Za chwilę możesz być ode mnie starszy stopniem. Podczas walk w Kotei również byłem doko. Uśmiechnął się do odchodzącego już Goseia. Teraz zostali z Shinsem, który dość sprawnie wybrnął z niezręcznej propozycji generał zarządzającej. -Główne siły chyba chcą rzucić do walki z tymi admirałami cesarstwa, o których można usłyszeć. Powiedział spokojnie i dość cicho tak żeby mógł go słyszeć tylko Shins. -A na zobowiązania względem sojuszników rzucą do boju takich jak My. Uśmiechnął się kolejny raz jakby wiedząc na co się piszę. Osamu by tak postąpił. Nie dałby pełnowartościowego wsparcia shinobim z innych rodów. Wykorzystałby najemników oraz "sojuszników" do walki z wrogiem, który jest dla Niego drugoplanowy, a swoje najważniejsze siły przesunąłby do walki z najważniejszym wrogiem. Jeśli Yuki tak postąpią to Osamu będzie pełen podziwu, a jeśli nie? To cóż... Szkoda.

1500 ryo na bar rzucone!

[Shins Hyo]

Shins usiadł przy stoliku razem z Gosuiem i poczekał, aż Osamu wróci z napojem. Zgodnie z zapowiedziami Hoshi Yuki musieli płacić nawet za kubek wywaru, który miejscowi uważali za herbatę. Przy okazji Osamu okazał się człowiekiem, z wielkim gestem. Płacąc za napitek dla siebie, Shinsa i ukrytego drewniaka. Chłopak przyjął kubek z napojem, po czym z pewną konsternacją skonstatował, że podczas gdy wszyscy wokół dostali sake, oni w trójkę będą pili wywar herbato-podobny. Ale jak to mówią, darowanemu koniowi w zęby się nie patrzy, więc bez zbędnych komentarzy ukrył skwaszoną minę popijając ciecz z kubka.

Następnie Uesugi opowiedział im o swoich doświadczeniach w bitwy o Kotei. Nawet jeśli nie udało się obronić miasta, to bitwa miała tę dobrą stronę, że klany Dzikich musiały zaangażować wszystkie swoje siły w celu zdobycia miasta, a co za tym idzie ujawnić swoje zdolności. Na pewno na początku były zaskoczeniem dla obrońców, ale dzięki temu teraz posiadają wiedzę, która umożliwia im walkę z przeciwnikami na znacznie bardziej wyrównanym poziomie. Bez tych doświadczeń zdobycie tych informacji byłoby o wiele cięższe i zajęło o wiele więcej miejsca.

Po opowieści na temat Bitwy z namiotu wyszła dziewczyna, która była chyba jakąś adiutantką czy inną protokolistką, po czym podeszła do nich i zabrała ze sobą Gosuia z powrotem do namiotu - "Jak teraz podejdzie tu dwóch strażników, żeby zaprosić mnie do następnego namiotu, to albo to będzie namiot więzienny, albo od razu krematorium" - mruknął do Osamu, gdy zostali sami. Kaguya z kolei podzielił się z nim opinią na temat strategii werbunkowej Yuukich - "Generalnie się zgadzam, ale poszedłbym w tym dalej. Ich głównym celem jest walka z Wanego, więc najchętniej na ich miejscu w ogóle nie angażowałbym większych sił w walkę z Dzikimi. Gdyby było ich stać na większe kampanie najemnicze, to chyba lepiej byłoby wynająć flotę i walczyć na morzu o Wyspy. Dlatego sądzę, że zamiast angażować się w regularne walki będą mieli pomysł na jakieś zadanie o charakterze strategicznym. Coś, co z jednej strony będzie na tyle ważne, że nie będzie można im zarzucić braku zaangażowania, a z drugiej będzie na tyle tanie, żeby znacząco nie obciążać funduszy klanu. Jakaś misja specjalne, której niepowodzenie w najgorszym razie kupi im trochę czasu, a jej sukces poprawi ich pozycja niskim kosztem. Tylko co by to miało być, to już wywróżyć z fusów nie umiem".

---

  Ukryty tekst

[Arii]

  Ukryty tekst

[Minoru]

  Ukryty tekst

Wychodząc z namiotu zamierzał udać się do łaźni, tak jak mu zaproponowano. Jednakże jego uwagę przykuł gwar, dochodzący z kantyny. Zaciekawiony zajrzał do środka, chcąc choć na chwilę odciągnąć jakoś swoją uwagę od wydarzeń w namiocie. Jakże wielkim zdziwieniem był dla niego widok mężczyzny wyciągającego dużych rozmiarów mieszek, kładąc go na stół. Wyglądało na to, że impreza miała się rozkręcić.
Minoru dostrzegł również pozostałą grupę mężczyzn, która znajdowała się w namiocie, gdy on przybył. Żadnego z nich nie pamiętał z imienia, lecz nie miało to najmniejszego znaczenia. Minoru chciał być teraz sam. Dlatego też skorzystał z możliwości darmowego jedzenia i napitku i zasiadł przy jednym z wolnych stolików, niemalże jednym haustem wypijając czarkę pełną sake, by następnie wgryźć się w to co podano mu do jedzenia.

[Azuma]

Poprzedni wątek: Siedziba wladzy

Cień Sakkiego ślizgał się między drzewami, gdy Azuma zbliżał się do obozu rewolucjonistów. Maska ukrywała jego rysy, a czarny płaszcz stapiał się z mrokiem lasu. Jego Sharingan, choć ukryty, obserwował otoczenie, rejestrując każdy ruch strażników i układ namiotów.

Azuma nie chciał wzbudzać niepotrzebnych podejrzeń, dopóki nie będzie pewien, jak dostać się do środka. Był w tym miejscu po raz pierwszy i ostrożność była jego drugą naturą. Gdy zlokalizował główne wejście, Sakki wyłonił się z cienia, stając przed dwoma strażnikami. Jego postawa była spokojna, ale stanowcza, niemalże niewzruszona.

– Jestem wysłannikiem Masahiro-dono - powiedział głębokim, stłumionym głosem, nie zdejmując maski. – Przybywam w sprawie wiadomości od Rakurai Minoru-sana. Mikoto-sama jest uprzedzona o moim przybyciu. Gdzie ich znajdę?

Strażnicy wymienili szybkie spojrzenia. Chociaż widzieli znak klanu Uchiha na jego płaszczu, to jednak maska, za którą stała niepokojąca reputacja Sakkich, wzbudzała w nich wyraźny niepokój. Dłoń jednego z nich instynktownie spoczęła na rękojeści broni, ale po krótkim wahaniu cofnęła się. Widocznie informacja od Mikoto-samy już do nich dotarła.