Siedziba Władzy

[Aya Takahashi]

-Zgadza się. - pokiwała delikatnie, niemal niezauważalnie, głową, jako dodatkowe potwierdzenie. Dalsza część słów Orochiego skierowana była już do Sumi, a Aya mimowolnie słuchala, wpatrując się w rękojeść zanbato, pogrążona we wspomnieniach. Może powinna pozostawić resztki swojej broni na swoim grobie, na znak zakopania dawnej siebie? Tylko, czy robiąc to, nie odcięłaby się też od swoich sióstr? W jej życiu wydarzyło się naprawdę wiele złego, ale, właśnie dlatego, tak ceniła sobie swoje siostry, które w tej ciemności były dla niej jedynymi promykami światła, nawet jeśli charaktery obu kobiet były zniekształcone, wykrzywione przez doznane cierpienia i straty.
-Obiecałam spłacić dług... nawet jeśli oznacza to bycie Kakuzu najpierw, a Uchiha później. Klan będzie mógł na mnie liczyć... nawet jeśli sam mnie nie zaakceptuje.. - odpowiedziała, opuszczając głowę w dół, gdy tylko Sugiyama poruszył problematyczną kwetię jej przynależności i lojalności. Nie zamierzała kłamać, czy obijać w bawełnę. Nawet jeśli chciała dalej być blisko sióstr, to nie zamierzała łamać słów danych Aoto i starszyźnie szczepu Kakuzu, nawet jeśli przez to szczep Uchiha, który z przyzwyczajenia nazwała klanem, nie będzie z tego powodu zadowolony. Pośród rodu użytkowników Sharingana miała jednak parę bliskich osób, za które była gotowa walczyć. Jedną z nich był zresztą Orochi, którego szanowała pomimo jego "negatywnych cech charakteru". Swoją opinię o nim zawdzięczała głównie samej Kiyomi, jednak Sugiyama pokazywał podczas tej rozmowy trochę ze swojego charakteru. I pokaz ten, w oczach Ayi, wypadał pozytywnie.
-Panicz ma jakiś uraz do Kakuzu? - zapytała nagle, zauważając, że już drugi raz nazywał ich truposzami. Zazwyczaj używało się nazwy klanu lub szczepu, nawet jeśli przedstawiciele tychże wyglądali nieludzko, jak na przykład Hoshigaki, czy Inuzuka, gdy zamienią się w Sotoro. A z tymi ostatnimi Aya miała sporo doczynienia, patrosząc kilkunastu z nich i wciąż nazywała ich po imieniu.
-Zbytek formalności, nie wysilaj się. Kwieciste słowa to domena polityków. - odezwała się nagle do Sumi, a jej ton głosu z zamyślonego, nawet śpiącego, nagle, na krótką chwilą zamienił się w ostry, niemal karcący. Przypominało to warknięcie, zagęszczając na moment atmosferę w pomieszczeniu. Taema też nie lubiła, gdy ktoś nią niańczył, nawet, gdy była to Aya. Z tym, że Taema mówiła to wprost. Towarzysze broni nie powinni się ze sobą bawić w słowne gierki.

[Sosuke]

Piękny zapach delikatnie muskał jego nozdrza, niemalże prowokując do otwarcia i szybkiego sprawdzenia zawartości przesyłki. Nawet bez dokładnej analizy skomplikowanego węzła, wiedział, że nie ma żadnego zamiaru w otwarciu paczki. To musiałaby być niesamowicie nagła potrzeba w niezwykle szczególnej sytuacji, żeby w ogóle coś takiego rozważał. Byli rodziną, a to wprost oznaczało, że mieli względem siebie ogromny szacunek i nawet jeśli w środku były wyłącznie łakocie, to nie można było tak po prostu ingerować w czyjąś własność. Tym bardziej, że w środku mogły znajdować się inne, bardziej prywatne rzeczy oraz listy.

Miasteczko, ich dom oraz obóz Yukich zostawił wkrótce za sobą, pierwszy raz od wielu miesięcy opuszczając Hachimantai. Zatrzymał się jeszcze, aby dokładniej przyjrzeć się z daleka. Miejsce to zmieniało się w błyskawicznym tempie i chciał zachować w pamięci możliwie jak najwięcej. Gdy ostatni raz odchodził z tego miejsca, wolał się nie odwracać, a po prostu iść przed siebie. Bardzo żałował, że tak postąpił, a jeszcze bardziej tego jak jego dalsze życie się potoczyło. Rozmowa z ojcem, przygotowania do podróży, a potem przyzwyczajenie się do traktu były dobrą odskocznią. Zajmowały głowę i nie pozwalały rozpamiętywać tych najgorszych dni. Na całe szczęście, gdy już podróż zaczęła go nużyć na tyle, że znów wrócił do swoich rozważań, które zaczął na drzewie przed przybycie brata-posłańca, to dostrzegł mury Sarufutsu. Miejsce zawsze dość istotne dla regionu, ale teraz zdecydowanie zyskało na znaczeniu. A do tego rozwijało się i zmieniało jeszcze dynamiczniej niż Hachimantai.

-Uchiha Sosuke, syn Uchiha Kazuyo. Otrzymałem wezwanie do stawienia się na służbę.- Przedstawił się, prezentując także imię swojego ojca. Nie wynikało to jednak z przechwałek czy próżności, o którą ciężko go przecież posądzać. Bardziej z szacunku względem swojego ojca, który swoim życiem oraz oddaniem dla klanu udowodnił, że noszenie tego nazwiska to coś więcej, a bycie jego synem oznacza, że wymaga się od Sosuke więcej niż od pozostałych. Pokazał również swoją odznakę, która była z nim już od ponad dekady, z czego spory czas spędziła gdzieś na dnie skrzyni. Z paroma, ledwie widocznymi śladami wynikającymi z użytkowania oraz okazjonalnej zabawy tym przedmiotem, na przykład poprzez rozkręcanie go na podłodze dla zajęcia swoich palców oraz uciechy bratanic i bratanków, nadal prezentowała się bardzo dobrze. Zwłaszcza, że ostatnio dokładnie ją wyczyścił, traktując to jako symbol swojego powrotu do zawodu.

[Sugiyama Orochi]

~8/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Jeden ze strażników, na oko czterdziestoletni, dość poważnie wyglądający shinobi sprawdził twoją odznakę, jak i list otrzymany od władz klanu. Co ciekawe jednak, tuż po tym uruchomił sharingana i spojrzał na ciebie pobieżnie. Jego kompan - młodszy, chyba ledwo liczący dwadzieścia wiosen - przewrócił swoimi oczami, sprawdzając petentkę stojącą obok Ciebie.

- Serio ci się chce każdego tak sprawdzać? Myślałem, że po takim czasie już zluzują procedury. -

- Jak sytuacja się uspokoi, to może wtedy. A na razie przestań narzekać, jak cię to męczy - potrenuj swoją kontrolę chakry. - warknął do niego starszy shinobi, po czym zgasił swoje czerwone oczy i oddał ci odznakę wraz listem, a następnie skinął głową i przepuścił Cię do środka. - Prosto i w lewo, a potem schodami na drugie piętro, pokój 208. -

Po wejściu do środka ujrzałeś spory hol z recepcją, a także sporą gromadą osób czekających w kolejkach, jeszcze dwóch strażników, a do tego przejścia do korytarzy po obu stronach. Skierowałeś się zgodnie z instrukcjami w lewo, by po chwili stanąć przed właściwym pokojem, zza którego mogłeś usłyszeć fragment rozmowy trzech osób. Drzwi były uchylone tylko odrobinę, ale twoje zmysły na tyle jeszcze wyczulone, żeby dosłyszeć szczegóły. Tym bardziej, że rozmowa chyba nie miała jakiegoś wybitnie prywatnego charakteru.

- ...bacz Aya, nie mam nic przeciwko szczepowi Kakuzu tak naprawdę. To znaczy, przyznaję, że powodowali zawsze u mnie lekki dreszcz niepokoju, ale zdaję sobie sprawę z tego, że to mój problem tak naprawdę, nie ich. A Truposze... no, dużo osób tak mówi i chyba niestety podświadomie to przejąłem. Przepraszam, wiem, że to może być nieuprzejme z mojej strony - postaram się pilnować lepiej. - mówił jakiś dość młody, męski głos.

- Sumi-san, tak, to kwestia rozmowy z liderem szczepu Kakuzu. Ale chodzi jednak o formalności - do tej pory nie prowadziliśmy konkretnych dyplomatycznych relacji z nimi, tym bardziej, że stronią raczej od pozostałych ludzi. A dla pana Takedy będzie się liczyło to, komu formalnie wierność przysięga Aya, w razie... konfliktu interesów. Nie znaczy to, że się takich spodziewa ktokolwiek, po prostu... władza lubi mieć w miarę jasny obraz sytuacji. - usłyszeć można było westchnięcie. - Ech, gadam jak mój Stary. No nic, tak jak mówiłem - napiszę list, wyślę kogoś z nim i zobaczymy co dalej. Myślę, że nie będzie problemów, po prostu staram się antycypować pewne reakcje "góry". Ale dobra, czas powoli wracać do obowiązków. -

Uchiha Shinji
Sugiyama Orochi

[Sosuke]

Procedury wydawały się zdecydowanie podniesione, ale jak pokazywał ten przypadek, także i upierdliwe. Sosuke co prawda nie zgłaszał żadnych uwag co do sposobu sprawdzenia go. Sharingan niesamowicie wyostrzał zmysły i potrafił wiele odkryć, ale nie było to rozwiązanie idealne. W każdym razie podwójna weryfikacja z całą pewnością nie zaszkodzi. Ostatnim co ich klanowi było teraz potrzebne, to wpakowanie się w jakiś zamach w samym środku nowej stolicy. Choć sam Sentoki mógł wyglądać na znudzonego, to raczej wynikało to z jego dość parszywego humoru, który towarzyszył mu od dłuższego czasu. Jedna czy dwie rozmowy nie sprawią, że momentalnie stanie na nogi i znów zostanie tym samym młodzieńcem, który latał i każdego raczył szerokim uśmiechem. Ukłonił się grzecznie na koniec i ruszył we wskazane mu miejsce.

Strzępki rozmów wskazywały, że już w środku coś się działo, ale skoro Sosuke został tutaj przysłany, to jedynie przez chwilę zwolnił swoje ruchy, aby nieco zrozumieć o czym toczona jest debata. Szczep Kakuzu oraz ich lider czy pan Takeda to wątki, które z całą pewnością zainteresowały przybysza z Hachimantai. Jeden wątek polityczny z innym klanem został mu wyraźnie zarysowany, a wyglądało na to, że i kolejne sprawy, z nieco mniej istotnym szczepem, również muszą zostać wyjaśnione. Nie było w tym nic dziwnego, że rody, klany i szczepy ze sobą rozmawiały. Aczkolwiek jak słusznie zauważył mówca, Kakuzu nie słyną ze zbyt ambitnej dyplomacji.

Dwa stuknięcia, pierwsze nieco cichsze, jedynie zapowiadające kolejne, które zaś miało już dać wyraźniejszy znak, że ktoś puka. Taka prowadzona rozmowa przecież mogła zagłuszyć tego typu dźwięki, jeśli te nie były wystarczająco donośne. Wszedł spokojnym krokiem do środka, popychając drzwi, aby te się przed nim otwarły. Najpierw wzrok skierował w stronę źródła głosu, który przemawiał najwięcej, ale z całą pewnością jego dość pusty wzrok spoczął także i na pozostałych osobach w pomieszczeniu. Nie zaszczycił ich jednak ani uśmiechem, ani nawet jakąkolwiek emocją. Jedynie ukłonem.

-Uchiha Sosuke, syn Uchiha Kazuyo. Szukam Sugiyamę Orochiego- Przedstawił się, podobnie jak wcześniej na dole, ale zamiast powtórzyć swoją formułkę słowo w słowo, to nieco ją zmodyfikował. Możliwe, że nie lubił się zbytnio powtarzać, a już przedstawienie samego siebie, wraz z imieniem swojego rodzica, było wystarczającym powtarzaniem się. Istniała też szansa, że nie chciał przed całkiem losowym gronem (choć spodziewał się, że przynajmniej jedna z osób musi być tutejszym urzędnikiem) spowiadać się ze swoich planów oraz intencji. Nigdy nie wiadomo z kim miał przyjemność, a życie w rodzinnej posiadłości ze swoją dość małą, ale jednak, dworską polityką nauczyły go, aby nie był specjalnie rozrzutnym z intencjami. Tym bardziej gdy zasłyszał wątpliwości na temat czyjejś wierności albo i jej braku.

[Sumi]

- Jeżeli Kakuzu mają taki duży problem ze zdobywaniem kolejnych rekrutów to z wielką chęcią oddam im kilku cymbałów z administracji w zamian za Ayę-san. Z pewnością docenią taką wymianę a przy okazji będzie możliwość żeby zatrudnić kogoś nowego, kompetentnego. - wtrąciłam z lekkim fuknięciem, kiedy przypomniałam sobie o pierwotnym powodzie mojej wizyty u Orochiego. - Tak czy inaczej, wpiszę ci to do terminarza gdzieś, Orochi-san i zorganizuję wszystko potrzebne do załatwienia tej sprawy. - dodałam a w mojej ręce nagle w zasadzie znikąd pojawiła się karteczka na której zapisałam sobie zadanie żeby nie zapomnieć. Dodatkowo również nie zareagowałam na przytyk w moją stronę od Ayi, która skrytykowała mój sposób komunikacji, jednak w głowie wręcz szalała mi ognista burza wściekłości, ponieważ to babsko zdawało się irytować mnie każdym elementem swojego jestestwa. Na domiar tego ktoś jeszcze zdecydował się wpaść z wizytą do gabinetu Sugiyamy-san i poczułam jak zaczyna mi pulsować żyłka na czole. Powoli i zdecydowanie odwróciłam się w kierunku drzwi.
CZY W TEJ SIEDZIBIE CO CHWILA KTOŚ MUSI W CZYMŚ PRZESZKADZAĆ?! CZY NIE MOŻNA JUŻ PRZEPROWADZIĆ Z KIMŚ W SPOKOJU ROZMOWY, TAK ŻEBY NIKT NIE WPIERDZIELIŁ SIĘ W ŚRODKU ZDANIA I NIE ZACZĄŁ MIEĆ Z CZYMŚ PROBLEMU ALBO POTRZEBOWAĆ Z CZYMŚ POMOCY?! KIM TY W OGÓLE JESTEŚ DZIADU TY?! Oczywiście wszystko było w mojej głowie i nie okazywałam tego choćby w najmniejszym stopniu, więc przywołałam na usta uprzejmy uśmiech.
- Dzień dobry, Sosuke-san, dobrze pan trafił, ponieważ jest to gabinet Sugiyamy Orochiego-san, jednakże prowadzimy aktualnie dość ważną rozmowę. W jakiej sprawie pan przychodzi? - zapytałam się uprzejmym głosem, przesuwając się pomiędzy Orochiego i Sosuke.

[Aya Takahashi]

-Nie musisz przepraszać. - odpowiedziała krótko, a w jej tonie czuć było delikatną nutę zmieszania. Nie czuła złości ani smutku, z tego tytulu, ba nawet pasował on do szczepu Kakuzu.. i do niej samej. W końcu ona także była "Truposzem", dosłownie i w przenośni. Pytanie, czy Orochi był tego świadomy. Kobieta pokręciła delikatnie głową, pozwalając sobie na ciche westchnięcie. Czasem sama się zastanawiała, czy faktycznie można było ją nazwać "żywą". Bo czymże było życie? A czym śmierć? Czy jej dawne życie można było nazwać życiem? Będzie musiała kiedyś o tym z kimś porozmawiać. Nie był to jednak moment i na pewno, nie było to odpowiednie miejsce.
-Może mnie nie zaakceptować i wygnać, nie obchodzi mnie to. - odpowiedziała nagle, na moment nabierając emocji. Jej ton był ostry niczym brzytwa, a jednocześnie chłodny, dać się w nim było wyczuć także delikatną nutkę złości. Nie zamierzała narzucać się szczepowi, byleby tylko jej siostry nie miały żadnych problemów. Nie była winna głowie szczepu niczego poza lojalnością, a jeśli głowa szczepu Uchiha ją odrzuci, to nie będzie jej nic winna. Aya nieco ochłonęła, gdy Orochi skomentował sam swój poprzedni wywód. Tak, panicz Sugiyama się zmienił, ale jednak pozostawało w nim sporo z dawnego panicza. Takahashi trochę żałowała, że kiedyś nie była w stanie go zauważyć. Może znalazłaby nim przyjaciela? Albo chociaż kolegę? Cóż, teraz to była już raczej sprawa zamknięta.
Na komentarz Sumi, kąciki ust kobiety delikatnie uniosły się do góry, a z jej gardła wydobyło się coś przypominającego ciche prychniecię. Czyżby Aya potrafiła się śmiać? Czy ona kiedykolwiek się śmiała od dnia, w którym ona i jej siostry straciły wszystko?
-Jeśli są aż takim utrapieniem, to wysłanie ich do Kakuzu przekreśli wszelkie szanse na pozytywne relację. - odpowiedziała, a później obejrzała się do tyłu, słysząc dźwięk otwierania drzwi. Zapewne nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby jej głowa nie obróciła się bezpośrednio do tyłu, niczym szmaciana lalka pozbawiona kości.
-Kto to?. - zapytała, "naprostowywując" swoją głowę i szyję do normalnej pozycji. Nie słyszała ani o żadnym Sousuke, ani nie słyszała o żadnym Kazuyo. A może i słyszała, ale nigdy nie uznała tego za ważne.

[Sugiyama Orochi]

~9/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Dwa kobiece głosy, raczej młode, chociaż jeden wyraźnie bardziej chropowaty od drugiego. Równie jednak ostre mogło się wydawać, zwłaszcza w porównaniu z męskim głosem, który brzmiał o wiele bardziej miękko, czy też może był po prostu bardziej stonowany. Trochę mógł przypominać ci zresztą głos najstarszego brata, kiedy ty i Shinji jeszcze za młodszych lat żarliście się o coś i musiał was rozsądzać nim zrobił to ojciec albo matka.


- Sumi, na Susanoo... - westchnął głos, a kobiety w środku mogły dostrzec jak dłonie Orochiego wędrują ku twarzy, jakby miał zamiar ją przetrzeć, ale się szybko powstrzymał. - Kakuzu wyświadczyli nam ogromną uprzejmość przywracając Ayę do zdrowia. Mamy u nich dług wdzięczności, tak na stopie personalnej - bo zarówno ja, jak i na pewno Sta... mój ojciec, a co najważniejsze - siostry Ayi ogromnie się ucieszą widząc ją znowu na nogach, jak i na stopie politycznej - nie musieli udzielać pomocy, a jednak to zrobili. To więcej, niż niektóre klany. Dlatego na razie chcę po prostu wyrazić tę wdzięczność listownie, podjąc jakiś dialog. Co z niego wyniknie, to już zobaczymy w przyszłości. Ale na pewno nie będę oddawać nikogo z obecnej kadry administracyjnej, niezależnie od jego zdolności. Zwłaszcza, że Ci, których ty byś wskazała pewnie staliby się czołowymi księgowymi w dowolnym zakątku Ryuzaku. -

Potem nastąpiła krótka, dalsza wymiana słów i drzwi się otwarły, a Sosuke mógł ujrzeć przed sobą trzy osoby - pokiereszowaną i pozszywaną w wielu miejscach widocznymi dość wyraźnie szwami kobietę o krótkich włosach, ze zniszczonym zanbato u pasa, będącą chyba w tym samym wieku, albo bardzo zbliżonym. Młodszą od pierwszej i o wiele bardziej zadbaną dziewczynę w nieco dłuższych, sięgających niemal ramion włosach, z notesem przy boku - to ona powitała Cię w drzwiach. Oraz na samym końcu odrobinę starszego chyba od Ciebie samego, ale z aparycji i energii sprawiającego wrażenie młodszego młodego mężczyznę w eleganckiej, acz ekscentrycznej szacie odsłaniającej połowę torsu, przyozdobionej geometrycznymi kształtami oraz motywami czaszek. Odpowiedział on na twój ukłon swoim własnym.

- Sosuke-san! Bardzo się cieszę, że tak szybko pan przybył - spodziewałem się was najwcześniej jutro, ale widzę, że rodzina Tsuyoshiego jest gotowa do działania natychmiast. Wspaniale. Proszę wybaczyć Sumi-san, w istocie prowadziliśmy konwersację, ale najważniejsze jej punkty chyba już ustaliliśmy, a nie ma co odwlekać w takim wypadku waszej sprawy. Sumi-san, zaprowadź proszę Ayę do koszar - Kiyomi pewnie jest obecnie w dojo i szkoli nowych rekrutów, zanim będzie mieć zmianę warty. Potem wróć i upewnij się, że na najbliższy tydzień wszyscy z pionu Hashiko i Tsuomu wiedzą, na czym stoją i czym mają się zajmować, możesz też podpytać ich jak ten system kolorowych karteczek na tablicy im się spisuje póki co. Ja do tego czasu powinienem być już po rozmowie z Masahiro-sama, więc spotkamy się wieczorem na kolacji, może Kiyomi da również radę. Sosuke-san - proszę siadać. Słyszałem z listu od pana ojca, że miał pan przerwę w czynnej służbie, ale chce pan wrócić do działania? Nie ukrywam, że bardzo nam się pomoc kogoś z waszym doświadczeniem przyda.



Uchiha Shinji
Sugiyama Orochi

[Sosuke]

Nie wsłuchując się specjalnie w rozmowę to i tak zdążył wyłapać z tego wystarczająco, aby mieć na ten temat swoje przemyślenia, a odsłonięcie rozmawiających pozwoliło mu skonfrontować dźwięk z obrazem. Gdy mowa była o Kakuzu pierwszą rzeczą, która każdemu przychodziła do głowy to było oczywiście pozszywane ciało. Słyszał o nich bardzo niewiele, ale ten jeden aspekt zawsze się powtarzał. Gdy więc dostrzegł kobietę, która odpowiadała temu czego się spodziewał, z miejsca założył, że nie była to wyłącznie wewnątrzklanowa dysputa na temat możliwych związków z Kakuzu, ale rzeczywista rozmowa pomiędzy wysłanniczką tego szczepu a przedstawicielem klanu Uchiha. W oczy rzuciła się też najdrobniejsza osoba z całego towarzystwa, co w żaden sposób nie umniejszało jej możliwości w oczach Sosuke. Oczywiście wszystko to analizował wyłącznie w swoich myślach, samemu pozostając równie niewzruszonym, co przy tak (mimo wszystko) miłym przywitaniu ze strony potencjalnej ochroniarki dyplomatki Kakuzu, mogło zostać uznane za wyjątkowy nietakt. Nawet odwrócenie głowy oraz części szyi niezależnie od reszty zdawało się specjalnie go nie ruszać.

Zanim zdążył się odezwać, aby odpowiedzieć na którekolwiek z zadanych pytań do akcji wkroczył ostatni z osobników. Choć wskazane zostało, że jest to jedynie gabinet Orochiego, to przez zachowanie, zajmowane miejsce oraz co najważniejsze wypowiedziane słowa, można było spokojnie założyć, że tutejszy urzędnik z częściowo gołym torsem w istocie był tym, kogo poszukiwał Sosuke. Skoro więc do rozmowy wkroczył z niemałym entuzjazmem, jakiekolwiek słowa przybysza nie były już potrzebne, więc jego spotkanie z dwójką kobiet zakończyło się jedynie kolejnym ukłonem, który tym razem oznaczał pożegnanie. Zdecydowanie bardziej od nich interesował go Sugiyama Młodszy. Teraz lepiej zrozumiał opis, który został mu przedstawiony. Shinji miał powody, aby rzeczywiście tak odbierać czyjeś zachowanie. Sosuke nie wyrobił sobie jeszcze na ten temat opinii, zwłaszcza, że znacznie istotniejszą przesłanką o kimś był fakt, że Orochi także brał udział w walkach pod Dokuroyamą.

-Zgadza się, w takich czasach przydadzą się wszystkie chętne ręce do pomocy. Jednakże nie spodziewałem się, że konieczne będzie wezwanie mnie do Sarufutsu. Hachimantai mimo swoich niewielkich rozmiarów również potrzebuje ludzi do rozwiązywania przeróżnych problemów. Oczywiście bez mojej osoby również sobie poradzą. Zawsze sobie radzili i nie sądzę, żeby to się miało zmienić. Przybyłem najszybciej jak tylko mogłem i jestem gotowy stanąć przed moimi nowymi obowiązkami. Słyszałem, że również walczyłeś pod Dokuroyamą. Mieliśmy może wtedy okazję się gdzieś spotkać?- Zgodnie z prośbą, usiadł na wskazanym mu miejscu, a następnie po lekkim rozglądnięciu się po pomieszczeniu odpowiedział swojemu rozmówcy. Poruszył kwestię swojej delegacji z miejsca, gdzie on sam uważał się za najpotrzebniejszego do miejsca, gdzie to zapewne klan go najbardziej potrzebował. Nie kwestionował samej decyzji, chciał jedynie dyplomatycznie dać znać, że nowa stolica nie może niezauważenie zwoływać wszystkich shinobich z okolic do siebie. Oczywiście poszczególne regiony nadal będą sobie jakoś poradzić, co również zostało przez niego podkreślone. Oprócz przedstawienia swojej woli do przystąpienia do służby napomknął o jeszcze jednej rzeczy. Góra Czaski chodziła mu po głowie od momentu, gdy tylko o niej usłyszał, a skoro więc i Orochi się na nią powołał, to i tym razem Sosuke o tym wspomniał, delikatnie, acz zauważanie spoglądając na zdobienia w motywach czasek.

[Aya Takahashi]

Aya słuchała i słuchała, będąc szczerze zaskoczona tym, że Orochi był aż tak wdzięczny szczepowi Kakuzu. Z jednej strony tak, przywrócili ją do zdrowia, a przynajmniej do sprawności, z drugiej... uczynili ją dodatkowo swoją kunoichi, niejako odbierając ją klano- szczepowi Uchiha. Tę sytuację można było rozumieć i procedować dwojako, a przynajmniej do takich wniosków doszła sama Aya, gdy oceniała swoją pozycję i opcje w "nowym życiu". A oczywistym było, że Kakuzu nie oddadzą jej Uchihom z powodu Jiongu, które posiadała. To tak, jakby odstępować komuś posiadacza Sharingana. Klany nie lubiły zdradzać swoich sekretów.
-Dziękuję, Paniczu Sugiyama.. - odezwała się, a następnie ukłoniła mężczyźnie, pozwalając by kilka co dłuższych kosmyków opadło na jej twarz. Następnie się wyprostowała, zerkając na Sumi i jako druga wyszła z pomieszczenia, zamykając na koniec drzwi za nimi obiema, pozwalając, by Orochi zajął się kolejną sprawą. Takahashi, czy też Yasui, w milczeniu podążyła za Sumi, pozwalając się jej zaprowadzić na miejsce. Starała się ukryć delikatne podekscytowanie i stres, na myśl o ponownym spotkaniu z Kiyomi i reakcji kobiety na zmartwychwstanie najmłodszej ze swojego rodzeństwa. Sama była zaskoczona tymi uczuciami, do tej pory bowiem, w jej sercu gnieździł się głownie smutek i żal, za tym co było i przeminęło. Za tym co utraciła.

//zt x 2 dla mnie i Sumi

[Sugiyama Orochi]

~10/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Orochi uśmiechnął się do obu kobiet, kiedy te wychodziły, potem jednak już skupił wzrok w pełni na kolejnym gościu. Wysłuchał słów Sosuke uważnie, nawet kiwając głową, gdy ten wspomniał o tym, że Hachimantai potrafi radzić sobie z problemami.

- To prawda, wasza rodzina zawsze była bardzo samowystarczalna. Sam jestem pod wrażeniem tego, jak silne są wasze więzy krwi i poświęcenie - dla klanu, jak i dla siebie nawzajem. Daje to nadzieję, że przetrwamy to, co się dzieje dookoła nas. - odparł młody Sugiyama, przesuwając ku sobie jakiś dokument i mapę. Przy wspomnieniu Dokuroyamy lekko westchnął i zmierzwił lekko i tak już potargane włosy.

- Nie jestem pewny, szczerze powiedziawszy. Walczyłem na lewej flance, razem z Masahiro-samą, niedaleko działa. Byliśmy w bitwie pomimo wyraźnego sprzeciwu St... mojego ojca. Chcieliśmy się wykazać, pokazać reszcie klanów, że z Uchiha się nie zadziera. Ale wtedy zobaczyliśmy, co robi ta nieszczęsna broń. To było obrzydliwe. - skrzywił się, wyraźnie obrzydzony i zapatrzył w przestrzeń. Jego różnokolorowe oczy lekko zalśniły w świetle dnia przebijającym przez okno. - Hachimantai walczyło chyba po drugiej stronie, prawda? Bliżej sił Senju, w końcu wasza rodzina chyba najlepiej z wszystkich Uchiha posługuje się Katonem, a było co palić tamtego dnia. -



Uchiha Shinji
Sugiyama Orochi

[Sosuke]

Spojrzał w bok i nieco szybciej wypuścił powietrze nosem, gdy Sugiyama przyznał rację o bardzo dobrym zarządzaniu oraz radzeniu sobie z przeciwnościami losu. Komplement o więzach przyjął już z delikatnym skinieniem głową. Faktycznie, wysiłki ojca Sosuke w celu zacieśnienia więzów były niezwykłe, a sam Sentoki był tego najlepszym przykładem, pomimo wielu różnych prób oraz młodzieńczego buntu, wciąż wracał i kontynuował dzieło ojca. Kazuya Uchiha widział w tym coś znacznie więcej niż tylko bliskość swoich najbliższych krewnych, co z całą pewnością pozwoliło osiągnąć Hachimantai taki status, jaki miało obecnie. Zanim przeszli do kwestii Dokuroyamy, Sosuke szybko pozwolił sobie rzucić okiem na mapę, próbując zlokalizować zaznaczone na niej punkty oraz przynajmniej częściowo rozczytać jakieś słowa na dokumencie. Nie wpatrywał się, a jedynie szybko rzucił okiem. Był tutaj gościem, więc aż taka nadmierna ciekawość mogłaby nie być zbyt dobrze przyjęta.

-Ciężko stwierdzić, czy ten las szybciej się spalał czy odradzał na nowo. Senju stawiali dzielny opór, a bez tego działa możliwe, że walka zakończyłaby się zdecydowanie wcześniej- Choć to co zrobiono żeby pozyskać taką broń było okropne, to jednak dawało to olbrzymią przewagę. Sosuke był nieco bardziej powściągliwy w ocenianiu do czego się dopuścił ich klan w tamtym czasie. Możliwe, że bez tej broni do walk wcale by nie doszło. To były trudne czasy, a z perspektywy lat Sentoki miał coraz większe problemy z jednoznacznym ocenieniem czegokolwiek co wtedy się działo. Jako młodzik odbierał wiele rzeczy zupełnie inaczej, a dodatkowo pamięć zaczynała zacierać niektóre wspomnienia.

-Z całą pewnością walki zakończyłyby się inaczej, gdyby Kaminari nie postanowili nam wbić kunaia w plecy. Zawsze się wtrącali, gdy byliśmy w kłopotach. Za każdym razem chcieli nam dać w kość. Rzucono mój oddział do obrony, gdy nas zaatakowali. Ledwo co wycofaliśmy się z frontu. Nie mieliśmy sił. Ani szans. Straciliśmy wtedy wielu ludzi- Zacisnął mocniej pięść na samo wspomnienie tamtych wydarzeń. Przypomniał sobie walkę, którą wtedy stoczył oraz ludzi, których stracił. Także przez własną porywczość i głupotę.

-Ale nie przebyłem tutaj po to, aby wspominać dawne dzieje. Jakiego zadania mogę się podjąć?- Przymknął na chwilę powieki, wypuścił powietrze, aby się uspokoić i rozluźnił swoją pięść, powracając znów do swojego melancholijnego wyrazu twarzy. Co prawda sam zaczął temat Dokuroyamy, więc nie miał za złe, że Sugiyama pociągnął ten wątek, ale chciał wreszcie coś zrobić, więc przeszedł do bezpośredniej rozmowy o powodzie swojego pobytu.

[Sugiyama Orochi]

~11/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Mapa, którą przysunął na widok młodszy, lecz równie do połowy roznegliżowany z Sugiyamów przedstawiała najwyraźniej tereny Wietrznych Równin. Była jednak specyficzna, oprawiona w prostą, drewnianą ramkę, do tego na zwykłą mapę przedstawiającą ukształtowanie terenu nałożono pomalowane na różne kolory drobne kawałki drewna, przypominające jakąś dziecięcą układankę, z zaznaczonymi na czarno jakimiś symbolami. Jeden szybko rozpoznałeś, gdyż przedstawiał po prostu symbol rodu Uchiha. Po krótkiej analizie dotarło do Ciebie, że jest to najwyraźniej dostosowana do nieco dynamicznych zmian mapa frontu i obecnego układu sił. Szybko też zauważyłeś, że bezpieczne, zielone tereny Sogen były dojmująco niewielkie. W istocie, teraz dopiero dotarło chyba do Ciebie jak właściwe było nazywanie tego terenu po prostu Północnym Ryuzaku. Z Sogen nie miał on bowiem już wiele wspólnego. Dalej, spora północna część Sogen zaznaczona była po prostu czarnym kawałkiem drewna, dość klarownie zaznaczając, iż są to tereny ludów zza Muru. Jeszcze dalej - czerwienią oznaczone zostały tereny Uchiha, na których toczyły się najwyraźniej walki. Sam dokument wydawał się jakąś listą, zawierającą rozmaite nazwiska, ale ciężko było ci rozczytać szczegóły.


- Cóż, może gdyby nie działo, to w ogóle nie doszłoby do walk. - skrzywił się nieco Orochi, ewidentnie zniesmaczony samym konceptem takiej konstrukcji. Potem jednak westchnął i machnął dłonią, ale i uśmiechnął się z przekąsem, kiedy wspomniałeś o Kaminarich. - Ale macie rację, nie ma co na przeszłości się teraz skupiać... skoro mamy wystarczająco dużo problemów obecnie. - przysunął bliżej mapę, po czym szybko okazało się, że twoje wstępne założenia były słuszne. Sugiyama mówił i wskazywał kolejne jej elementy.

- Obecnie Dzicy ustanowili swoje "Atarashi" w obrębie północno-wschodniej części dawnego Sogen, ale część z nich - jak donoszą nasi zwiadowcy - przeniosła się na półwysep Kaminarich, wykrawając również tam dla siebie część terenu. Co ciekawe... Kaminari podobno na początku walczyli z nimi, ale teraz chyba zrezygnowali i zamiast tego prą na południe, próbując wraz z Dzikimi dokonać rozbioru zachodniego Sogen. Nasi ludzie próbują stawiać opór, ale w tym momencie to wojna partyzancka - główne siły musimy trzymać na granicy tutaj, by zabezpieczyć bieżące granice. Prawdopodobnie będziemy musieli poddać również Zachodnie Sogen, ale... nie zrobimy tego bez walki. Tam nadal są nasi ludzie. - Sugiyama zgrzytnął zębami. Widać było, że stara się mówić w miarę beznamiętnym, rzeczowym tonem, ale mimo to sytuacja musiała mu mocno ciążyć. Wziął głębszy oddech, nim kontynuował.

- Obecnie duża część wiosek z północnej części zachodniego Sogen i tak była pusta po ostatniej wojnie z Kaminari i Inuzuka. To, na czym musimy się skupić, to ewakuacja południowej części. Potrzebujemy kogoś z doświadczeniem, kto uda się do obozu naszych sił na południu, w Fudai, i pomoże w zorganizowaniu systemu przerzutu uchodźców tutaj, do Północnego Ryzuaku oraz upewni się, że te osoby oraz ich najbliższa rodzina zostaną ewakuowane w pierwszej kolejności. - Sugiyama przesunął listę blisko stu imion i nazwisk, razem z miejscem zamieszkania oraz profesją. Na pierwszy rzut oka widać było, że są to najwyraźniej rzemieślnicy wysokiej klasy, stolarze, kamieniarze, kowale, lekarze i inni. Zaskakujące było to, skąd Uchiha mają w ogóle dostęp do takiej listy, ale być może był to skutek budowanego od lat systemu dokumentacji Sugiyamy Kuroyamiego? Ciężko było znaleźć inne wyjaśnienie. - Uchiha Airi, sentoki, jest obecnie na miejscu, ale potrzebuje z pewnością wsparcia. Poinformuje cię o szczegółach, kiedy dotrzesz na miejsce. Ze swojej strony wiem, że Dzicy mają przynajmniej trzy silnie obwarowane obozy, Kaminari - dwa, o ile nic się nie zmieniło od ostatnich raportów. Dla bezpieczeństwa możesz podróżować przez Midori, klan Nara jest nam przychylny i pozwolił na nieograniczony transport naszych sił przez północną część ich granic. Czy.... masz jakieś pytania? -



Uchiha Shinji
Sugiyama Orochi

[Sosuke]

Gdyby do tej pory nie miał takiej mało przyjemnego wyrazu twarzy, to teraz z całą pewnością by się to zmieniło. Na całe szczęście dla niego, jego wyraz był cały czas niewyraźny i odrobinę zgorzkniały. Nie był zbytnio zadowolony z tego jak obecnie wyglądało Sogen, a raczej co pozostało po dawnej świetności jego regionu. Sosuke chętnie posiedziałby i dokładniej przestudiował mapę oraz nazwiska na dokumentach, ale z oczywistych względów zabrał wzrok tak szybko jak to możliwe.

Okazało się, że zarówno jego ciekawość jak i próby ukrywania jej były zbyteczne, bo Sugiyama z chęcią się podzielił tymi informacjami, przekazując je już bezpośrednio głównemu zainteresowanemu. Rozkład sił, wraz z dokładniejszym opisem, jeszcze bardziej pokazał skalę porażki oraz osłabienia się pozycji Uchiha w Sogen. Jedna spora część praktycznie oderwana przez Dzikich, druga w dalszym ciągu rozszarpywana przez nich na spółkę z Kaminari, którzy najwyraźniej bardziej woleli wbijać Uchihom sztylet w plecy, aniżeli bronić własnych terenów. Banda cynicznych, aroganckich i podstępnych cwaniaczków, którzy jedyna co potrafią to szkodzić innym.

-Nie wygląda to najlepiej- Powiedział wyraźnie skrzywiony. Był zły na tak fatalną sytuację, ale był zły głównie na siebie. Zamiast marnować ostatnie miesiące nad użalaniem się nad sobą mógł przynajmniej odrobinę wyciągnąć nosa ze swojej nory i zobaczyć, że nie tylko on był w takiej sytuacji. Całe setki ludzi nadal czekały na pomoc. Jeszcze więcej pewnie skończyło w sytuacji takiej jak Sosuke albo nawet i znacznie gorszej.

-Całe mnóstwo, ale mogą one poczekać. Bezpieczeństwo cywilów oraz ich ewakuacja są w tym momencie priorytetem. Czy to już wszystko?- Widać, ze przez chwilę rozważał wiele pytań. Okiem błądził po całej mapie. Przelatywał wzrokiem po tym całym "Atarashi", zawieszając wzrok na punkcie, którym powinno być zaznaczone Kotei. Na drobny moment spojrzał także na północną część tego zajętego regionu, jego brwi zmarszczył się, a oczy zmrużyły. Wyraźnie coś sobie przypomniał, ale zamiast tego wzrokiem poszedł analizować kolejne fragmenty. Interesował go fragment ziem utracony przez Kaminarich oraz ten kawałek ziem, które Kaminari próbują zdobyć. Liczył na to, że po ewakuacji uda im się przeprowadzić kontrofensywę albo przynajmniej kilka większych akcji wypadowych, aby zbudować jakiś nowy przyczółek dla wojsk Uchiha w tym regionie. Wszystko to było obecnie bez znaczenia. Ewakuacja to był plan na teraz i tego się trzymał. Wyjaśnienia, które otrzymał wydawały się niezwykle precyzyjna, lista niezwykle dokładna i rozległa, więc będzie miał co robić. Klapnął rękami o kolana, gotowy podnieść się z miejsca o ile Orochi nie zechce go jeszcze na chwilkę zatrzymać.

[Sugiyama Orochi]

~12/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Młody, ale zaskakująco dobrze umięśniony i półnagi urzędnik pozwolił Ci przejrzeć mapę na spokojnie. Kiedy jednak zrezygnowałeś z pytań, sam pokręcił głową.

- Cóż... na ten moment nie. Ale chciałbym, żebyście co tydzień przysyłali kogoś z raportem. Możesz dobrać też sobie dwóch-trzech shinobi niższych rangą do tego zadania, dołączę zezwolenie na rekrutację dla was trzech osób. Sporo oczekuje zleceń codziennie albo tutaj, w siedzibie bądź przy tablicy z ogłoszeniami, ewentualnie trenuje w dojo. Poza tym... bądźcie ostrożni przy ziemiach Senju. Niestety nasze relacje nawet po turnieju pokoju są i w obliczu ataku Dzikich są dość napięte. Listę oraz mapę możecie zabrać ze sobą. Najlepiej będzie jeśli wyruszycie najdalej jutro-pojutrze. Konie możecie wziąć z klanowych stajni. - wyjaśnił szybko, zwijając listę nazwisk, mapę oraz dodatkowy zwój z licencją i przekazując Ci wszystkie dokumenty. Następnie wstał i wyszedł zza biurka, otwierając Ci drzwi.

- To chyba tyle. Odprowadzę was kawałek, skoro i tak mam się zgłosić do Masahiro-dono. - uśmiechnął się, podczas gdy ty mogłeś już zacząć się zastanawiać, kogo zabrać ze sobą na sporne tereny. Był to jakby nie było front wojenny, okupowany przez kilka klanów. I mimo, że na pewno znajdą się zarówno doko jak i akoraito chętni do wykazania się, może nawet z twojej własnej rodziny, tak będziesz potrzebować kogoś, kto jest świadomy niebezpieczeństwa i do tego kompetentny. Z pewnością zarówno w koszarach, jak i w dojo powinni się znaleźć oficerowie lub nauczyciele, którzy będą mogli Ci pomóc w wyborze.

[Możesz dowolnie zmienić teraz temat, w zależności od tego, gdzie się udasz.]

Uchiha Shinji
Sugiyama Orochi

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Droga z Hachmantai do Sarufutsu wydawała się być dłuższa niż zwykle. Wszystko przez to, że Uchiha był już myślami w siedzibie władzy, odbierając nowe zlecenie. Nie mógł się doczekać, gdy usłyszy lub przeczyta ze zwoju o swoim zadaniu i wyruszy je zrealizować. Chciał się przydać klanowi i zrobić użytek ze swoich umiejętności - w końcu. Dlatego też każdy przebyty metr zdawał się niemiłosiernie dłużyć. W końcu jednak przebył ten niedługi odcinek drogi pomiędzy miejscowościami i znalazł się w centrum Sarufutsu - tymczasowej stolicy klanu Uchiha.

Do siedziby wszedł głównym wejściem, spiesznym krokiem kierując się do pokoju, w którym wydawano zlecenia tym członkom klanu Uchiha, którzy się po nie zgłaszali. Aktualna sytuacja nie wyglądała najlepiej; straty z poprzedniego roku były bolesne i brakowało shinobi do obsadzenia niemałego odcinka frontu. Nie powinno być więc żadnego kłopotu z szybkim otrzymaniem misji.

- Dzień dobry. Uchiha Tsuyoshi melduje się do pomocy na froncie. Preferowana ranga misji: B - powiedział, gdy już dotarł do pokoiku... recepcji? Koordynatorów? Trudno mu było powiedzieć, nie miał jeszcze zbyt dobrego rozeznania w tej siedzibie i kto dokładnie miał jakie stanowisko. Jedno było pewne: przyszedł tu po misję i nie zamierzał wyjść stąd bez niej.