Dolina Anikawa

[Aya Takahashi]

Spoglądała błędnym wzrokiem na mijane ciała, tak Dzikich jak i najemników. Walka z użytkownikiem węży zajęła jej dłużej, niż sama przypuszczała , skoro bitwa przesunęła się aż tak do przodu. Skarciła się w myślach, że nie uwinęła się ze swoją częścią szybciej, bo może udałoby się uniknąć paru dodatkowych ofiar. Nie żeby jakoś mocno przywiązała się do najemników, ot, zwykły ludzi smutek spowodowany patrzeniem na zwłoki towarzyszy, nawet jeśli tylko tymczasowych. W końcu udało jej się dotrzeć do walczących, biorąc zamach i rzucając zwłokami prosto w zgrupowanie Dzikich.
-Kto następny? - powiedziała chłodno, głównie dla efektu, chociaż zamierzała walczyć, jeśli sytuacja by tego wymagała. Dzicy wybrali jednak ucieczkę, a Aya stała, groźnie wyglądając i obserwowała ten popłoch, oraz pościg najemników za nimi. Gdy miała już pewność, że jest spokojnie, syknęła cicho i usiadła na jakimś kamieniu czy innej kłodzie, by sprawdzić swoją ranę.
-Przeklęty gad używał trucizn. - wymamrotała, sama do siebie, próbując jakoś dać upust frustracji. W końcu sama dała się dziabnąć przez to, że zachciało jej się używania katonu, zamiast Jiongu.

[Uchiha Tsuyoshi]

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
16/17Dzicy uciekli, a właściwie ci z nich, którzy nie zostali już na zawsze na placu boju. Wokół widać było jedynie niewielkie grupki rannych najemników i tych, którzy nie mieli siły gonić wroga. Nigdzie nie było też widać Yamady, więc Aya miała chwilę czasu na posiedzenie sobie w spokoju, odpoczynek i obejrzenie rany po ukąszeniu. Rana wciąż bolała, ale co najważniejsze - nie było gorzej. Najwyraźniej zaaplikowana dawka toksyny była na tyle niewielka, że nie będzie ona śmiertelnym zagrożeniem dla dziewczyny. A może była to kwestia wyjątkowej budowy ciała u przedstawicieli szczepu Kakuzu?

Po dobrej godzinie od pęknięcia formacji Dzikich i rzucenia się ich do ucieczki, z przeciwległego krańca Doliny zaczęli wracać pierwsi, zwycięscy najemnicy. Wszyscy co do jednego byli zmordowani wysiłkiem, ale ich wyraz twarzy był dumny i zacięty. Właśnie przeszli swoją inicjację bojową, przeżyli swoją pierwszą, pełnowartościową bitwę. Dla wszystkich był to podniosły moment, choć radość mieszała się też ze smutkiem z powodu poległych towarzyszy.

W końcu jednak zjawił się i sam Yamada Susumu. Wyglądał nieco lepiej niż jego podwładni i szedł w towarzystwie jednego z dwóch mężczyzn, którzy byli z Wami u Kaoru Abe, w Sarufutsu. Kiedy zobaczył Ayę, od razu przyspieszył i do niej podszedł.

- Zwyciężyliśmy całkowicie i masz w tym swój wielki udział - powiedział i wyciągnął dłoń, chcąc potrząsnąć dłonią dziewczyny w geście podziękowania - chociaż dowodziłem moimi ludźmi, to cały czas obserwowałem twoją walkę. Kawał dobrej roboty. Byłoby zupełnie inaczej, gdyby cię tu nie było. Zaskarbiłaś sobie wdzięczność całego oddziału! - powiedział entuzjastycznie i odetchnął, po czym rozglądnął się wokół. Wydał kilka poleceń swojemu pomocnikowi; głównie dotyczyły one opieki nad rannymi oraz rozlokowania sił na nowych posterunkach.

Kiedy zostaliście sami, powiedział:
- Cóż, Abe-san powiedział, że po bitwie nasz oddział ma tu zostać, więc chyba jesteś wolna. Możesz się tu jednak zatrzymać ile chcesz, wieczorem urządzimy taką popijawę, że ho-ho. Ludzie też widzieli co zrobiłaś, więc... tamte uprzedzenia to już raczej przeszłość - stwierdził i popatrzył niepewnie na szwy na ramionach Takahashi.

Aoto Takahashi
Kaoru Abe
Yamada Susumu
Komendant posterunku