Dolina Anikawa

[Aya Takahashi]

Spoglądała błędnym wzrokiem na mijane ciała, tak Dzikich jak i najemników. Walka z użytkownikiem węży zajęła jej dłużej, niż sama przypuszczała , skoro bitwa przesunęła się aż tak do przodu. Skarciła się w myślach, że nie uwinęła się ze swoją częścią szybciej, bo może udałoby się uniknąć paru dodatkowych ofiar. Nie żeby jakoś mocno przywiązała się do najemników, ot, zwykły ludzi smutek spowodowany patrzeniem na zwłoki towarzyszy, nawet jeśli tylko tymczasowych. W końcu udało jej się dotrzeć do walczących, biorąc zamach i rzucając zwłokami prosto w zgrupowanie Dzikich.
-Kto następny? - powiedziała chłodno, głównie dla efektu, chociaż zamierzała walczyć, jeśli sytuacja by tego wymagała. Dzicy wybrali jednak ucieczkę, a Aya stała, groźnie wyglądając i obserwowała ten popłoch, oraz pościg najemników za nimi. Gdy miała już pewność, że jest spokojnie, syknęła cicho i usiadła na jakimś kamieniu czy innej kłodzie, by sprawdzić swoją ranę.
-Przeklęty gad używał trucizn. - wymamrotała, sama do siebie, próbując jakoś dać upust frustracji. W końcu sama dała się dziabnąć przez to, że zachciało jej się używania katonu, zamiast Jiongu.

[Uchiha Tsuyoshi]

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
16/17Dzicy uciekli, a właściwie ci z nich, którzy nie zostali już na zawsze na placu boju. Wokół widać było jedynie niewielkie grupki rannych najemników i tych, którzy nie mieli siły gonić wroga. Nigdzie nie było też widać Yamady, więc Aya miała chwilę czasu na posiedzenie sobie w spokoju, odpoczynek i obejrzenie rany po ukąszeniu. Rana wciąż bolała, ale co najważniejsze - nie było gorzej. Najwyraźniej zaaplikowana dawka toksyny była na tyle niewielka, że nie będzie ona śmiertelnym zagrożeniem dla dziewczyny. A może była to kwestia wyjątkowej budowy ciała u przedstawicieli szczepu Kakuzu?

Po dobrej godzinie od pęknięcia formacji Dzikich i rzucenia się ich do ucieczki, z przeciwległego krańca Doliny zaczęli wracać pierwsi, zwycięscy najemnicy. Wszyscy co do jednego byli zmordowani wysiłkiem, ale ich wyraz twarzy był dumny i zacięty. Właśnie przeszli swoją inicjację bojową, przeżyli swoją pierwszą, pełnowartościową bitwę. Dla wszystkich był to podniosły moment, choć radość mieszała się też ze smutkiem z powodu poległych towarzyszy.

W końcu jednak zjawił się i sam Yamada Susumu. Wyglądał nieco lepiej niż jego podwładni i szedł w towarzystwie jednego z dwóch mężczyzn, którzy byli z Wami u Kaoru Abe, w Sarufutsu. Kiedy zobaczył Ayę, od razu przyspieszył i do niej podszedł.

- Zwyciężyliśmy całkowicie i masz w tym swój wielki udział - powiedział i wyciągnął dłoń, chcąc potrząsnąć dłonią dziewczyny w geście podziękowania - chociaż dowodziłem moimi ludźmi, to cały czas obserwowałem twoją walkę. Kawał dobrej roboty. Byłoby zupełnie inaczej, gdyby cię tu nie było. Zaskarbiłaś sobie wdzięczność całego oddziału! - powiedział entuzjastycznie i odetchnął, po czym rozglądnął się wokół. Wydał kilka poleceń swojemu pomocnikowi; głównie dotyczyły one opieki nad rannymi oraz rozlokowania sił na nowych posterunkach.

Kiedy zostaliście sami, powiedział:
- Cóż, Abe-san powiedział, że po bitwie nasz oddział ma tu zostać, więc chyba jesteś wolna. Możesz się tu jednak zatrzymać ile chcesz, wieczorem urządzimy taką popijawę, że ho-ho. Ludzie też widzieli co zrobiłaś, więc... tamte uprzedzenia to już raczej przeszłość - stwierdził i popatrzył niepewnie na szwy na ramionach Takahashi.

Aoto Takahashi
Kaoru Abe
Yamada Susumu
Komendant posterunku

[Aya Takahashi]

Aya w czasie godzina spróbowała się, jakkolwiek prowizorycznie, zająć się raną i ją opatrzeć, a potem przysiąść gdzieś na uboczu i czekać aż najemnicy szczepu Uchiha zaczną wracać z pościgu za Dzikimi. Sama odpuściła sobie tę przyjemność, nie będąc do końca pewnej swojego stanu zdrowotnego. Minęła godzina, jednak nic poważnego się nie stało, co sugerowało, że trucizna albo była zbyt słaba, przynajmniej na Kakuzu.
Nie widzę innej odpowiedzi.. - skomentowała w myślach, obserwując powracające, zmęczone walką postacie. Nie dało się ukryć, że ponieśli straty, jednak na pierwszy rzut oka nie wyglądały one na poważne. Dostrzegła także i samego Yamadę, któremu pomachała dłonią. Na tyle by odróżnić się z tłumu.
-Zrobiłam co mogłam... chociaż nienawidzę walczyć przeciwko wężowatym. Nigdy nie wiadomo, czy był jadowity, czy nie. - odpowiedziała spokojem na podekscytowanie, czy też radość swojego rozmówcy. Spojrzała na szwy na swojej ręce, a następnie z powrotem na Yamadę, uśmiechając się delikatnie.
-Cieszę się, że mogłam pomóc. - dodała, podnosząc się ze swojego miejsca, rozciągając ramiona i plecy, rozluźniając się i rozładowywując napięcie, które się w niej nazbierało podczas walki.
-Dziękuję za zaproszenie, ale nie jestem duszą towarzystwa. Zawadzałabym. - odpowiedziała i delikatnie uderzyła pięścią ramię swojego rozmówcy w geście pożegnania. Coś czego do tej pory nie robiła, ale podpatrzyła kiedyś od jednego shinobi. W jej głowie wyglądało to lepiej niż powiedzenie 'no to pa'. Jednak, jeśli chodziło o interakcje międzyludzkie to Ayi dalekoo było do specjalistki.
-Pozdrów oddział, do następnego. - dodała, zamierzając ruszyć z powrotem do Uchich i zdać meldunek... tak Uciapom jak i kakuzu.

[Uchiha Tsuyoshi]

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
17/17- Z tego co widzę, nic ci nie jest i to chyba najważniejsze. Dorwałaś tamtego, zanim on dorwał ciebie - podsumował krótkimi, żołnierskimi słowami całą walkę i sytuację z jadem, co do której wyrażała obawy Aya. Dowódca najemników nie miał ani doświadczenia, ani specjalistycznej wiedzy dotyczącej trucizn, więc ograniczył się tylko do oceny efektów całego tego nieprzyjemnego spotkania z przedstawicielem gadziej "rodziny".

Na deklarację natychmiastowego opuszczenia doliny zareagował tak, że nieco zrzedła mu mina. Z pewnością wolałby mieć przy sobie jeszcze kunoichi przez co najmniej dobę, aż sytuacja ostatecznie się ustabilizuje. Nie było co prawda żadnych sygnałów jeśli chodzi o ewentualny kontratak, ale przecież na wojnie nic nie wiadomo. Tak czy owak, Yamada Susumu nie miał pozycji, żeby dyskutować czy wywierać jakąkolwiek presję na kunoichi, więc nic nie powiedział.

- Eh, no dobra, rozumiem. Dziękuję jeszcze raz za wspólną walkę w takim razie - powiedział - i... jak by co, to w naszej kompanii zawsze znajdzie się dla ciebie miejsce - dodał. Na uderzenie w ramię nic nie powiedział, po prostu przyjął do wiadomości ten gest pożegnania. Wyglądał na nieco strapionego, ale szybko odwrócił się i wrócił do wydawania poleceń i ogarniania całej sytuacji w obozie i wiosce. Wszyscy będą mieli dzisiaj jeszcze sporo obowiązków, choć nie było też wątpliwości, że po takim zwycięstwie alkohol będzie lał się strumieniami.

A Takahashi była już faktycznie wolna. Mogła wrócić i zdać meldunek tak, jak miała zamiar: Uchihom, ale również swojemu nowemu szczepowi. Dalsze działania zależały już jednak tylko od niej samej.

Aoto Takahashi
Kaoru Abe
Yamada Susumu
Komendant posterunku

[Aya Takahashi]

Dostrzegła oczywiście reakcję swojego rozmówcy, ale, tak jak zostało powiedziane, jej praca tutaj została zakończona. Spokojnym krokiem oddaliła się więc, tą samą drogą, którą dotarła tutaj z oddziałem. Jej ostrożność spowodowana była niewielkim, chociaż wciąż obecnym, ryzykiem, że w okolicy przebywały jeszcze niedobitki Dzikich. W razie czego gotowa była zawrócić, lub zapolować na oponentów, jednak, zakładając, że nic takiego się nie wydarzyło, stopniowo przeszła do truchtu, kierując się z powrotem do osady. W przerwach, robionych co kilka godzin, głównie z nawyku niż potrzeby złapania oddechu, pisała na kartce wiadomość do szczepu Kakuzu, która byłaby jej pierwszym raportem z wyprawy, opisując przybycie, przyjęcie przez Uchiha oraz pierwszą bitwę. Aya starała się pisać zwięźle i szczerze, próbując również podać szacunkowe siły dzikich, z którymi walczył jej oddział, oraz sytuację, w jakiej, z perspektywy Takahashi, byli jej dawni rodacy. Na koniec, przeprosiła za niemożność podania dokładnych liczb i podziękowała za możliwość powrotu na front. Później zapakowała wiadomość i kontynuowała podróż, zamierzając wysłać ją gdy będzie już w osadzie.

[Uchiha Tsuyoshi]

Misja zakończona powodzeniem!