Osada Portowa Shinkai

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 19:10 Wydawać się mogło, że konflikt jest nieunikniony. Mężczyzni patrzyli na Ariiego, kiedy ten wyjaśniał im swój plan i to, że mogą spotkać się w lesie na drobny sparing. Początkowo chłopy się uśmiechnęły do siebie, jednak gdy ten doszedł do momentu, w którym mówi "nasza piątka", to tamci jednak nie byli aż takimi cymbałami, by nie umieć policzyć palcy na jednym ręku i dotarło do nich, że Arii nie jest sam. Wtedy Mizami podrapał się za uchem.
- Eee...no jeżeli nie umiecie się dogadać, to napewno lepiej to zrobić tam, niż tu. Jednak, czy nie lepiej się dogadać? Zmęczeni na nic mi się nie przydacie... - powiedział.

Arii zaczął iść w kierunku karczmy, po czym zawołał do siebie dwóch towarzyszy - Osamu, który nie czekał na żadne danie ani napitek i Minoru, który zamówił wcześniej kaczkę i napitek. Gdy wszyscy we trójkę wyszli z karczmy czy też jadłodajni, ich biznesowi oponenci dyskutowali o czymś na boku. Szef tej szajki podszedł jednak do Was z uniesionymi rękoma w pokojowym geście.
- Rzeczywiście, źle rozpoczęliśmy znajomość. - powiedział, delikatnie się uśmiechając. - W takim razie przystaniemy na ofertę. Odpuścimy, jeżeli zapłacisz nam z góry ich różnicę. Czyli 500 ryo na łebka i zmywamy się stąd. - powiedział, po czym spojrzał na Mizamiego. - To lepsze niż zmęczyć obie grupy. My odchodzimy, Ty masz więcej ludzi, nadal jesteś na plusie. - co dziwne, delikatnie się ukłonił w kierunku zleceniodawcy.

Mizami popatrzył najpierw na Was, potem na nich, po czym machnął ręką.
- Jest za mało czasu do wyjazdu, nie mogę ryzykować tego, że nie będę miał żadnej obstawy. No nic panowie, niech będzie. Półtora tysiąca ryo za rozwiązanie konfliktu nie jest jakimś niewiadomo jakim kosztem, w porównaniu do tego, co można zyskać lub stracić.
- Odrazu wiedzieliśmy, żeś handlarz z krwi i kości.

Na te słowa Mizami wypiął dumnie pierś do przodu. Ewidentnie był łasy na komplementy.
- To u mnie rodzinne. Dobra, załatwmy to.

Wtedy też wypłacił trzem osiłkom pieniądze, a Ci dumnie zaczęli odchodzić. Ich szef jedynie spojrzał na Ariiego, wyszczerzył się, po czym zniknęli gdzieś za rogiem.

Mizami odwrócił się do Was.
- No, to jesteśmy dogadani. Panowie, o 22 punkt wyruszamy z tego miejsca. Jak chcecie to możecie odpocząć jeszcze, albo coś.

Tymczasem kelnerka która obsługiwała salę, jak widziała, że Minoru wstawał i wychodził zostawiając niedojedzone danie, odprowadzała go wzrokiem i na jej skroni pojawiła się żyłka.

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Minoru]

Minoru obudził się z letargu nie rozumiejąc do końca gdzie się znajdował i jakim cudem znalazł się na zewnątrz. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że ostatnie kilka, może kilkanaście minut, jego ciało wykonywało wszelkie czynności na totalnym automacie. Z czasem jednak wszelkie fakty zaczęły do niego docierać. Zupełnie jakby jego pamięć została zapisana gdzieś głęboko w jego jaźni, tylko po to, by zostać dostarczoną do jego świadomości, gdy ten wróci z odległych światów, czy gdzie też Minoru znajdował się w tamtym momencie.
– To ten... rozumiem, że mogę wracać do mojego jedzenia. - Uśmiechnął się do Ariiego i nie czekając na jego odpowiedź pozwolił sobie wrócić do karczmy mając nadzieję, że jego posiłek już na niego czeka.
– Wszystko załatwione. Szef niedługo będzie i wszystko wam wyjaśni. - Oznajmił pozostałym, rozsiadając się wygodnie na swoim miejscu i chwycił za pałeczki, by następnie podnieść naczynie z pożywieniem do ust i wsypać sobie odrobinę do ust. Przeżuwał w spokoju, rozmyślając nad tym co by się wydarzyło gdyby tamci jednak nie poszli po rozum do głowy i chcieli z nimi naprawdę walczyć. Czy Arii kazałby im ich zabić? I właściwie kto był teraz u sterów? Osobnik którego widział Minoru od jakiegoś czasu nie był tym samym chłopaczkiem którego znał. Nie był tez rzeźnikiem… zatem kolejna jaźń?
– Mmm, naprawdę dobre. - Odezwał się, w końcu nie chcąc wyglądać na zbyt zamyślonego. Nie chciał wywlekać swoich obaw i przemyśleń na światło dzienne. Zrobił wystarczający cyrk w obozie Yukich, ostatnim czego mu było trzeba to kolejnej pomyłki. Oby tylko nie przypłacił swej ostrożności życiem.

[Gōsui]

Ewidentnie tego dnia gwiazdy mi i sprzyjały, bo właściwie wszystko załatwiało się samo. Oczywiście można by ponarzekać, że moi przyjaciele z drużyny trochę się ociągają i zwyczajnie przeciąga się ta cała nasza wyprawa no ale z drugiej strony skoro była okazja nacieszyć się możliwością odpoczynku po wcześniejszym marszu to nie można było aż tak negatywnie do tego podchodzić.
Siedziałem sobie grzecznie rozmyślając właściwie o niczym specjalnie istotnym i obserwowałem otoczenie. Dużą uwagę skupiałem też na Shinsie żeby zobaczyć jak odsłania maskę z twarzy żeby zjeść. W końcu do tej pory jeszcze nie miałem wątpliwej przyjemności, skoro tak skrupulatnie ją ukrywa, zobaczyć jego twarzy.
Gdy tak siedziałem i robiłem właściwie nic postanowiłem zagaić. Nic specjalnie wyszukanego, ani nic co by wniosło komukolwiek do życia cokolwiek. Ot zwykle pogaduchy i niczym.
No to Shins, jak Ci się podoba okolica? Aż ciężko uwierzyć że jesteśmy zaraz przy fronice nie? Zapytałem rezygnując nieco z pierwszego pytania jakie mi się nasunęło bo jednak po chwili namysłu to nawet mnie nie interesowało jak mojemu kompanowi podobała się tutejszą architektura.
Gdy przyszedł Minoru oświadczając, że sprawa załatwiona z uśmiechem skinąłem głową. Szalenie skuteczne negocjacje musiały tam mieć miejsce. Cóż najważniejsze że się udało, o sposoby nie będę dopytywał tak długo jak są skuteczne.

[Arii]

Zawiódł się trochę w samym środku. Nie pokazał tego na zewnątrz, ale czół zawód tym, że nie mogli z nimi zawalczyć. Arii spojrzał się na kupca, który za łatwo sypnął im pieniędzmi. -Nie wiem skąd pomysł, że walczylibyśmy 5 na 3. Ale miłego życzę.- jednak Arii nie zamierzał też o nich zapominać. Niby wszystko było widoczne, ale sam ich nowy przełożony obawiał się wtargnięcia tutaj strażników, co oznaczało, że nie było to przyklepane przez każdego z tej okolicy. Kiedy tamci odeszli i Minoru odszedł jako pierwszy z nadzieją na kaczkę Arii spojrzał się na zleceniodawcę. -Punkt 22 stawiamy się i ruszamy. Podejdę chwilę wcześniej, aby dowiedzieć się co nie co o trasie, abyśmy mogli dobrze się rozstawić.- ukłonił się przed nim i wskazał Osamu, że mogą wracać do karczmy. Kilka kroków z dala od mężczyzny Arii uśmiechnął się do pustynnego kolegi. -Mam nadzieję, że nie było za dużo kłótni, kiedy się nie widzieliśmy?- zagadał do niego. Czuć było, że sam białowłosy raczej miał mało pozytywne nastawienie do Gosuia i Shinsa, dlatego wolał się od razu upewnić, że wszystko u nich gra.

Kiedy wszedł do karczmy ogarnął wzrokiem całą salę i skierował się do stolika zajmowanego przez jego grupkę. Wziął pod ręką wolne krzesło obok i dosiadł się do stolika, przy którym robiło się dość ciasno. -No dobra brygado. Robota załatwiona. 22 wyruszamy, jako jedyna obstawa. Jakieś przemyślenia, pytania, informacje?- spojrzał się na nich po kolei. Dobrze, że chcieli się tak zajadać w tym momencie. Takie rozkoszne rzeczy mogły być na jakiś czas w pewnym sensie dla nich niedostępne.

[Shins Hyo]

Zapowiadało się na bijatykę i na to, że będzie trzeba obić kilku przypadkowych facetów, którzy mieli eskortować karawanę przed przyjściem parszywej piątki pod dowództwem Ariiego. Mężczyźni okazali się jednak całkiem sprytni i rakiem się wycofali zbierając jednak połowę kwoty, jaką mogliby zarobić. Kasa za nic nie robienie brzmiała dobrze, a w tym czasie mogą znaleźć sobie inną robotę - nawet jeśli gorzej płatną, to i tak wyjdą na swoje, więc pewnie byli zadowoleni.

Szybkie rozwiązanie sprawy było jednak Shinsowi nie na rękę. Wychodzący Minoru zostawił całkiem sporo niezjedzonej kaczki, na którą Hyo właśnie ostrzył sobie zęby. Nie mógł przecież pozwolić, by obsługująca ich kelnerka miała im za złe, że musi wyrzucać jedzenie. Niestety, nie zdążył nawet spróbować, a chłopaki już wracali, wiec szybko odsunął z powrotem miskę, którą ukratkiem przysunął bliżej siebie. Gosui pewnie zauważył chytry manewr Shinsa, ale pewnie sam by to zrobił, tylko był za wolny.

"No, okolica jak okolica. Bywałem w ładniejszych miejscach, ale i też w znacznie brzydszych. Powiedziałbym, że jest ok. Choć raczej preferuję lokacje o niskim poziomie urbanizacji" - przedstawiciel rodu Shabondama miał chyba zamiar zagaić jakoś rozmowę, więc wybrał dość neutralny temat do nawiązania rozmowy. I dobrze, czas znacznie szybciej leciał, gdy można było porozmawiać, a nie siedząc w ciszy. Hyo nie zdążył jednak rozwinąć swojej wypowiedzi, gdy pozostała trójka wróciła do stolika, a Arii zakomunikował im, że za chwilę wyruszają - "No nie! I co z moją rybą? O 22 to mają ją dopiero przywieźć! Teraz będę musiał iść głodny!" - głośno poskarżył się na niesprawiedliwość, jaka go spotkała. Oczywiście było to oburzenie udawane, ale czego nie robi się dla kontentu?

---

  Ukryty tekst