Osada Portowa Shinkai

[Shins Hyo]

Spotkanie przebiegało nad wyraz sprawnie i bezkonfliktowo. Po niewielkim nieporozumieniu na początku, dalej było już z górki - nie tylko bez problemu uzyskali informacje, jakie potrzebowali uzyskać, to jeszcze nikt nikomu nie musiał dawać po pysku. Było to więc zaskakujące - można by się spodziewać, że skoro wybrali się w miejsce, w którym znajdowała się sygnatura chakry, to będzie to oznaczało, że spotkają tu jakiegoś shinobi. O ile nie była nim sama zarządzająca portem. Ale czy sprawiała takie wrażenie, jakby to miała być ona? Według Shinsa - nie. Czy więc powinni się po prostu skierować w kierunku pozostałych, czy spróbować przeszukać lokal?

Gdy Arii skierował się ku drzwiom Hyo nie oponował i wyszedł chwilę za nim, przy wyjściu żegnając kobietę uprzejmym skinieniem głowy, ale do samego końca się nie odzywał. Gdy odeszli kilka kroków od budynku wędrowny ninja zatrzymał jednak dowódcę - "Z tego co mówił Minoru, wyczuł tutaj silną sygnaturę chakry. Sądzisz, że to ona była jej źródłem? Jeśli tak, to pytanie jest takie, czy jest ona po naszej stronie, czy nie? Zastanawiasz się, czemu Dzicy nie zajęli osady - a może bardziej użyteczna jest w takiej formie, w jakiej się teraz znajduje. Skąd wiemy, czy informacja o grupie poszukiwaczy przygód nie powędruje za chwilę na terytorium Dzikich? Nie jestem pewien, czy mądrze to rozegraliśmy" - w tym momencie Hyo spojrzał jeszcze raz na budynek, z którego wyszli, by sprawdzić, czy ktoś im się nie przygląda - "Osobiście uważam, że powinniśmy jeszcze upewnić się z kim mieliśmy do czynienia".

---

  Ukryty tekst

[Gōsui]

Ten przystojny jegomość płaci. Prawda, przyjacielu? Odparłem uśmiechając się beztrosko może nawet nieco złośliwie w kierunku sentokiego z pustyni. Czekałem aż to zrobi by następnie zadać drugie pytanie.
Spodziewałem się jednak zupełnie innej reakcji. Sam nie do końca wiedziałem jednak jakiej ale na pewno nie takiej otwartości w opowiadaniu każdemu jak leci o tym miejscu. Na mojej twarzy pojawiło się zaciekawienie. Nie kryłem go i zręcznym ruchem dłoni na stole położyłem kolejnych pięćdziesiąt ryō tak by kelnerka mogła je zobaczyć jednak po chwili zakryłem je dłonią.
Przepraszam, ostatnio nieco ucho mi zatkało i czasem gorzej słyszę. Wydawało mi się, że nazwała panienka ten transport kontrabandą ale zakładam, że się przesłyszałem prawda? Nie mniej chciałem zapytać o tego pana Mizami. Jak bym chciał się zgłosić do pracy to jak go rozpoznam? Wie panienka mój towarzysz czasem jak coś palnie to szkoda słów, a nie chciałbym zrobić złego pierwszego wrażenia. Albo chociaż gdzie byśmy mogli go znaleźć?
Oczywiście nie kryłem się mówiąc totalne bzdury o Osamu, była to trochę taka moja uszczypliwość bo chciałem tym samym go nieco rozbudzić ponieważ wyglądał jakby miał zasnąć, a niestety nie miałem w swoim arsenale technik raitonu na pobudzenie.

[Osamu]

Osamu dość spokojnie obserwował wszystko to co go otaczało. Najbardziej go ciekawiło jednak to, co kierowało Goseiem kiedy wepchnął go w płacenie za swoje zamówienie oraz to jakie głupstwa miał czelność opowiadać. Jednak postanowił grać w tę grę albowiem rozumiał, że ktoś ledwo awansowany z Doko jeszcze nie miał żadnego dorobku i musiał prosić rodziców o pieniądze. Rzucił mieszkiem na stół i skinął głową. Pozwalał on dalej na to żeby świeżak się wykazywał i prowadził rozmowę. Uesugi był tutaj zaledwie gościem i jedyne co miał zamiar robić to słuchać tego i dokładnie obserwować. Kiedy padło jakieś konkretne nazwisko mógł w końcu zacząć się tym interesować. Gosei pewnie nie udźwignie czegoś tak trudnego jak zapamiętywanie ważnych rzeczy albowiem był bardzo roztargnionym człekiem. Białowłosy notował w swojej głowie wszystko to co Panienka miała do przekazania i oczekiwał większej ilości informacji.



Chakra:

  Ukryty tekst

Jutsu:

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Statystyki

Siła

---

Szybkość

użytkownika

Wytrzymałość

---

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pozwala na odpowiednią kumulację chakry, dzięki czemu ninja może się poruszać po powierzchniach niedostępnych dla normalnych ludzi - w zakres tych umiejętności wchodzi zarówno chodzenie po ścianach i sufitach, jak i chodzenie po wodzie. Technika nie pozwala na unikanie technik wymagających wejścia w nie.

Zdolności:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

ZNISZCZONA

, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 18:45 Arii & Shins

Rozmowa szła chyba po myśli Ariiego, bo dowiedział się o tajemniczym transporcie, który wyruszał dziś w nocy z centrum osady. Co więcej, kobieta wydawała się nawet współpracować i bez problemu dzieliła się z Wami informacjami. Na tekst o tym, że o to Wam chodziło, kobieta zadarła brodę do góry w geście uznania.

Jednak nie może iść za dobrze cały czas. Gdy ponownie, Arii zapytał ją o coś, tym razem wspomniał Uchiha Rakuro. Kobieta momentalnie zmieniła aurę, po czym prychnęła. Mierzyła Was wzrokiem, jakby trochę oceniała, jednak...miała chyba za dużo do czynienia z podobnymi osobnikami więc machnęła ręką.
- Wy chyba naprawdę nietutejsi, ale nie wyglądacie na zbójów. - zaczęła. - Uchiha Rakuro to zarządca tych ziem. Kawał gnidy, łajdaka, chama, kurwiarza i wszystkiego co najgorsze. Wśród piratów są szlachetniejsi i z zasadami, niż ta góra łajna. - kobieta podeszła do okna i wyjrzała za nie. - Ta osada od zawsze dobrze prosperowała. Mieliśmy tutaj naprawdę dobrze. Handel, połowy, uprawy - wszystko co potrzebne, by się rozwijać. Nawet co jakiś czas przyjeżdzali tutaj rzemieślnicy z Ryuzaku, żeby otwierać jakieś punkty handlowe. Dzięki temu, że mamy tutaj port, bez problemu możemy wysyłać transporty w te i z powrotem. Ale odkąd stary Pan umarł, a zarządcą w spadku został jego synalek, wszystko się posypało. Przechlał swój majątek, zwiększył podatki, odstraszył potencjalnych inwestorów w te tereny. Potem przyszła wojna, więc ponownie zwiększył podatki. Czasem się tu pojawia, w fikuśnych szatach i z towarzystwem pań. W każdym razie, dajemy rade, ale to nie jest ta sama osada co kiedyś. Czuję, że ktoś wkońcu go odpierdoli, bo to prędzej czy później tak się skończy. - kobieta zacisnęła pięści. - A tymczasem na zachodzie, jakaś młoda dziewka z Wysp, Hoshi Yuki w rok czy dwa wyprowadza zlepek kilku namiotów w prężnie funkcjonujące miasteczko. Kurwa mać, dziewczyna z wysp! Bez dostępu do wody, handlując tylko tam, gdzie złapie kontakt. Gdybym ona była naszym zarządcą, ja bym w 5 lat zrobiła tu drugie Ryuzaku! - starszuka cicho westchnęła. - No ale jest jak jest. Powodzenia w Waszej przygodzie.

Następnie wyszliście z budynku, ruszyliście w kierunku, w którym powinni udać się Gosui z Osamu, jednak Shins zatrzymał jeszcze Ariiego i zaproponował, by upewnić się, kim była kobieta z którą mieliście do czynienia.

Gdy się zatrzymaliście, zobaczyliście zbliżającego się do Was Minoru. [Odpisujecie już razem we 3]

Minoru

Rzeczywiście, pracujący ludzie mieli Cię gdzieś i nie za bardzo przejmowali się po tym, jak jeden z nich skończył z Toba dialog. W związku z tym, mimo tego, że plan się nie udał, nie zamierzałeś stać w miejscu i gapić się przed siebie, tylko skupiłeś się na swojej umiejętności i ponownie zacząłeś skanować obszar, w poszukiwaniu źródeł chakry. Akurat w tym przypadku poszło Ci w miarę szybko, bo po pierwsze wiedziałeś gdzie szukać, a po drugie rozpoznawałeś zarówno Ariiego jak i Shinsa. W tym momencie właśnie wychodzili z budynku.

Dotarłeś do nich bez problemu. Mogłeś się teraz dowiedzieć, co zaszło w budynku zarządcy, ale na ten moment - nie wyglądało to jakby stoczyli jakąś walkę. [Odpisujecie już razem we 3]

Gosui & Osamu

Rozmowa z kelnerką toczyła się w dobrym kierunku. Kobieta bez problemu tłumaczyła Wam to o co pytaliście i nie wydawała się zbytnio podejrzliwa wobec Was. Osamu mianowany przez Gosuia tym, który ma płacić, rzucił mieszek na stół, po który dziewczyna sięgnęła i przeliczyła sobie pieniądze, po czym schowała do kieszeni.

  Ukryty tekst

- Yoshi, w porządku, wszystko się zgadza. Zaraz przyniosę dania i picie. - powiedziała, po czym jak powtórzyłeś kontrabandę, ta uniosła brew. - No chyba tak, ja nie wiem, nie patrzę co oni tam przewożą. Jakby rządzący mieli się zainteresować tym, jak osada daje radę przetrwać, to po pierwsze powinni zainteresować się podatkami jakie narzucił ten łajdak Uchiha Rakuro. Nie mnie oceniać, jak ludzie dają sobie radę, by przetrwać w tych czasach. - jednak po tym, jak podważyłeś jej słowa, jej aura się zmieniła. Nie była już taka chętna do współpracy. Na pytanie o niejakim Mizami, kobieta jedynie wskazała palcem przez okno. - Ten w płaszczu. - po czym odwróciła się i gdzieś zniknęła między stolikami.

Gdy wyjrzeliście przez okno zobaczyliście, że między transportami pojawił się rzeczywiście jakiś jegomość w płaszczu. Miał na oko 25 lat, był wysoki i miał bardzo dużą katanę przepasaną przy pasie. A raczej jakiś miecz, bo katana powinna być prosta, a to było wygięte.

---

Nieznane miejsce, gdzieś w basenie Morza, na wschód od Kami no Hikage
Około 117 lat temu Kontynuacja wspomnień Shi Kiyoko z tego wątku.

Z ciemności w kierunku Kiyoko wyszły 3 postacie...a raczej demony z piekła rodem. Miały czerwoną skórę, rogi i wydawały się przynajmniej półtora raza większe od kobiety z halabardą.
- Demony. - powiedziała, spoglądając na nie...trochę z pogardą. - Dziś zakończę podróż waszego cierpienia. Rozstaniecie się z bólem i złączycie w jedności z jedynym Panem, Litościwym Lordem Jashinem.

Długowłosa zrobiła ukłon w kierunku przeciwników, jednak bestie rzuciły się na nią nie czekając na jej ruch. Kiyoko była szybka. Jednym ruchem zablokowała atak pazurami demona, po czym chciała kontratakować, ale niestety kolejny potwór zaatakował, wyskakując nad pierwszym i próbując rozszarpać kobietę. Ta jednak parowała i unikała ataków, a że bestie nachodziły na siebie i od pewnej chwili przeszkadzały sobie, Kiyoko czekała na jeden moment otwarcia. Wkońcu potwory odbiły się od siebie, a kobieta jednym gładkim ruchem uderzyła halabardą w twarz demona, sprawiając, że jego oko wypadło i pół twarzy się zsunęło na ziemię. Jeden z trzech padł na ziemię.

Pozostałe dwa ruszyły do ataku, jednak dziewczyna machała bronią, kręcąc ją dookoła i parując ataki, przy czym co jakiś czas raniła tego, który jej bliżej podszedł. W pewnej chwili jeden z nich nie mógł już ustać, więc kobieta zamachnęła się i odcięła mu głowę.

Ostatni z demonów również był wyczerpany, więc ta doskoczyła do niego i przebiła mu brzuch na wylot. Była tak silna, że nawet dała radę go delikatnie unieść, tak był wisiał nad nią gdy ta patrzyła mu w oczy.

Wtedy też jednym ruchem odrzuciła truchło na bok. Popatrzyła na nich z góry.
- Dziś ucztujcie z Panem i zróbcie miejsce dla sakryfikanta. - powiedziała, po czym jak gdyby nigdy nic ruszyła w kierunku miejsca, gdzie wcześniej zniknęła jej tajemnicza kobieta.

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik

  Ukryty tekst

[Gōsui]

Czy rozmowa z kelnerką poszła dobrze? Jak najbardziej. Czy mogła pójść lepiej? Prawdopodobnie. Z kolei gdybym miał wskazać co mogłoby się do tego przyczynić to chyba postawiłbym na żywszego kompana w zadaniu z jakim obecnie się mierzyłem. Z drugiej strony parę razy dyskretnie spojrzałem w kierunku mojego towarzysza i dostrzegając ten wzrok nie skalany inteligencją uznałem, że w jego przypadku może nawet i dobrze że milczał.
Przeklęci Uchiha... w każdym razie dziękuję za pomoc i miłego dnia panience życzę. Odparłem z wyczuwalną lecz nie bezpośrednia niechęcią w tonie wspominając ród którego istnienie ściąga więcej katastrof niż zasobna sakwa kobiet. Chciałem dać tym samym do zrozumienia kobiecie, że źle zrozumiała moją intencje w sprawie kontrabandy. W końcu w żadnym wypadku nie potępiałem tego procederu, przynajmniej nie w tej rozmowie, a raczej zasygnalizować chciałem by ostrożniej o tym wspominała obcym. W końcu następnym razem zjawić mógłby się tu ktoś mniej światły i zrobiłby się wówczas problem... no ale mniejsza o większość..
Gdy zostałem sam na sam z Oswaldem z Pustyni wdałem się z nim w pasjonującą rozmowę o wszystkim i niczym zachowując się przy tym dość naturalnie. Co jakiś czas jedynie zerkałem na wcześniej wskazanego, przez urodziwą panienkę kelnerkę, mężczyznę który miał odpowiadać za transporty jak również trochę z mniejszą częstotliwością na ludzi w lokalu. Byłem ciekaw czy ktoś zaraz nie wyleci do pana Mizami przekazać mu na uszko, że ktoś się tu nim zainteresował albo czy po prostu ktoś w tym cudnym miejscu nie przygląda się naszej dwójce z aż przesadnym zainteresowaniem. Oczywiście taka reakcja ze strony kobiet była dla mnie niczym niezwykłym jednak należało uważać jak się stawia kroki idąc po zamarzniętym jeziorze.

[Minoru]

Odczekał swoje. Nudził się przy tym potwornie, lecz musiał wytrzymać. Wejście do środka, mogłoby zniweczyć to co tamta dwójka właśnie odwalała w tamtym miejscu. A odejście mogłoby zaowocować tym, że mogliby się rozminąć. Tkwił więc, rozmyślając o tym jak mu się to wszystko potwornie dłuży.
– Aśśś. - Odchylił się do tyłu nabierając głębszego oddechu.
– Ile muszę jeszcze czekać? Co oni robią tam w środku tyle czasu?! - Użalał się nad samym sobą i swoim losem. I dokładnie wtedy dostrzegł obu wychodzących z budynku. Niemalże natychmiast ruszył w ich kierunku, tak by oboje mogli dostrzec go z daleka. Gdy tylko ich spojrzenia skrzyżowały się, uśmiechnął się i uniósł dłoń w powitalnym geście.
– Dawno się nie widzieliśmy. Niestety los mi nie sprzyjał. Jedyne co udało mi się wyciągnąć, to informacje, że w centrum miasta ponoć zbierają ekipę do jakiejś wyprawy. Mam nadzieję, że mieliście więcej szczęścia odemnie. - Gdy tylko zbliżył się do obojga, zaczął od żartu, choć jego nastawienie względem Ariiego wciąż pozostawało podejrzliwe. Oczywiście mówił dużo ciszej, tak by osoby postronne miały jak najmniejszą szansę by usłyszeć jego słowa. Tylko tego by brakowało żeby jakiś szpieg dzikich ich dosłyszał.

[Arii]

Nie spodziewał się takiego wyjaśnienia z jej strony. Było mu jej żal i tej osady, że trafili na osobę, która nie potrafiła ogarniać życia osady, portu i wszyscy na tym niestety cierpieli. Postanowił zapamiętać to jedno imię i nazwisko. Na pewno kiedyś się przyda. Tak jak planował ukłonił się kobiecie i wyszedł z Shinsem z budynku.

Ku swojemu zdziwieniu w ich kierunku szedł Minoru. Czyżby samodzielny wypad nie przyniósł mu żadnych korzyści? Możliwe, że za dużo chciał zrobić samemu, ale Arii za dużo o tym nie rozmyślał w tym momencie. Uśmiechnął się do niego delikatnie. -Dostalismy dokładnie taką samą informację. Dodatkowo będzie to dość nielegalne, ale to jedyna opcja, żeby aktualnie przedostać się pod przykrywką na drugą stronę granicy. Według przekazanych nam informacji ominąć powinniśmy patrole jednej i drugiej strony.- mówił idąc, nie zamierzał stań na środku ulicy, jednak wolał skierować się wprost w wyznaczone miejsce, aby wyłapać dziwną ekipę wypadową. -No i dostaliśmy trochę informacji o tym miejscu. Nie jest tutaj zaciekawię w ostatnim czasie. I to nie z winy dzikich.- nie zamierzał ukrywać przed nim żadnych informacji. Co prawda nic takiego nie powiedział, ale to zdecydowanie wystarczyło na ten moment, aby skupić się na ważniejszych rzeczach, bez rozkojarzeń.

[Shins Hyo]

Po wyjściu od kapitan zarządzającej Shins i Arii spotkali Minoru. Chłopak już na nich czekał, musiał więc szybciej wykonać swoją część roboty. Informacje, jakie pozyskał zgadzały się z tymi, jakie oni otrzymali. W takim razie można było obstawiać, że Gosui i Osamu również nic nowego się nie dowiedzą - "W takim razie chodźmy do chłopaków i potem zaciągnąć się do tego transportu" - podsumował krótką wymianę informacji, jaką sobie urządzili. Nie zostawało im nic więcej, tylko zabranie maruderów, wypytanie czy jednam mają jakieś inne informacje - a jak już się okaże, że nie, to wybranie jedynej drogi wokół linii frontu, jaka się przed nimi jawiła - droga ochroniarzy w tajemniczym transporcie. Czyli pewnie zostaną szmuglerami.

---

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 18:50 Arii & Shins & Minoru

Wyszliście z budynku zarządcy i złapaliście się w trójkę. Odrazu wymieniliście się informacjami i dzięki temu wiedzieliście tyle, ile sobie przekazaliście. Najważniejszą rzeczą, która na ten moment była Wam potrzebna, to fakt, jak przedostać się na drugą stronę granicy. I co ciekawe, zarówno Minoru jak i Arii z Shinsem dotarli do podobnych wniosków, więc mieliście wspólny punkt zaczepienia. Pomału więc ruszyliście w kierunku, w którym mieli udać się Gosui z Osamu.

Gdy wyszliście na plac, czyli miejsce docelowe, Waszym oczom ukazał się dziwny widok. Wyglądało to trochę jak magazyn, ale taki umieszczony wewnątrz miasta. Bardziej jak jakiś punkt rozładunkowy? Tylko, że zamiast rozładowywać, to dookoła stało mnóstwo skrzyń i beczek, które były z kolei ładowane na powozy. Pracowało tutaj nawet sporo osób, więc nie był to jakiś pomniejszy przerzut, a solidna karawana.

Zauważyliście 3 knypków, którzy ewidentnie byli shinobi. Trochę jak tacy spod ciemnej gwiazdy, bo stali przy wejściu do...jakiejś jadłodajni. Karczmy? Trudno powiedzieć. Na ten moment zajęci byli rozmową ze sobą i nie przejmowali się zbytnio tym, co się dzieje dookoła.

To co jeszcze przykuło Waszą uwagę to fakt, że całym załadunkiem dowodził chyba...tak, w miarę byliście tego pewni. Stał mężczyzna przy wozie, który miał przepasaną katanę przy pasie. Nawet nie tyle katanę, co jakiś naprawdę długi, zakrzywiony miecz. Ludzie, którzy pracowali w tym miejscu, podchodzili do niego i pytali o jakieś rzeczy. On zaś machał w rękami i wydawał im polecenia.

Nigdzie nie widzieliście Gosuia i Osamu.

Gosui & Osamu

Nie trzeba było długo czekać, aż kelnerka wróciła z dwoma talerzami ułożonymi na przedramieniu i dwoma kuflami. Szybkim ruchem rozłożyła dania przed Wami.
- Dwa razy kaczka z ryżem, raz zielona herbata, raz z jaśminem. - poinformowała, po czym herbaty położyła na środku, tak abyście mogli sobie wziąć.

Gdy zostawiła jedzenie, spojrzała na Was, jakby chciała coś powiedzieć, ale finalnie nic nie dodała, poza standardową formułką.
- Jakby coś było potrzeba, to później podejdę. - dodała.

Wtedy odwróciła się na pięcie i poszła gdzieś między stoliki.

Co do jedzenia, wyglądało...o dziwo dobrze. Bardzo dobrze. Zdecydowanie lepiej, niż to obozowe. Nim jednak zdążyliście się nacieszyć posiłkiem, zobaczyliście przez okno Waszych trzech towarzyszy. Arii, Shinsa i Minoru, którzy wychodzili właśnie z jednej z uliczek.

---

Nieznane miejsce, gdzieś w basenie Morza, na wschód od Kami no Hikage
Około 117 lat temu

Kobiety zderzyły się ze sobą w zwarciu. Kiyoko atakowała zaciekle swoją halabardą, zaś sakryfikantka w kapeluszu miała wokół siebie niebieskawą poświatę. Shi była zdecydowanie bardziej doświadczona, jeżeli chodzi o walkę bronią, zaś jinchuriki miała ewidentnie więcej mocy. Wokół niej z powłoki wystawały trzy ogony, a jej pazury były na tyle długie, że bez problemu mogła blokować ciosy ostrza.

Walczyły już od dłuższego czasu. Każda rana, którą zadawała jej Kiyoko wydawała sprawiać się jej umiarkowany ból, który w ramach adrenaliny po prostu na ten moment nie istniał. Shi zaś była dużo bardziej poturbowana, niż jinchuriki. Miała podarte szaty i w wielu miejscach rozcięcia. Jedno na brzuchu było nawet na tyle duże, że obficie krwawiła, rozlewając bordową ciecz dookoła. Na jej twarzy jednak nie było ani cienia bólu. Jej twarz była tak samo chłodna, tak samo skupiona jak od wejścia do dziwnej świątyni.

W pewnej chwili kobiety odskoczyły od siebie i stanęły w dalszej odległości. Kiyoko spojrzała na swój dół. Przyłożyła rękę do głębokiej rany i gdy zobaczyła, ile krwi już straciła, wyrwała szatę z rękawa i opasała sobie bok. Jinchuriki widząc to, ciężko dyszała. Nigdy nie toczyła tak długiego pojedynku, a co najgorsze, jej przeciwniczka wydawała się w ogóle nie słabnąć. W ogóle nie powinna żyć!
- Kim...kim Ty jesteś? Nie powinnaś żyć z tymi ranami! - jinchuriki niemalże wysyczała w kierunku Kiyoko.

Wyznawczyni Jashina zaś uniosła dumnie głowę.
- Shi Kiyoko, najwierniejsza córka jedynego Pana tego świata, Lorda Jashina.

Jinchuriki kaszlnęła, a Kiyoko odwróciła halabardę.
- Walczyłaś dzielnie, sakryfikantko, jednak walczyłaś o nic. Twoje życie należy do lorda odkąd tu weszłam. Jego wola jest wolą nas wszystkich. Twoje demony już ucztują przy stole. Zaraz przyjdzie kolej i na Ciebie. - po czym...odkręciła jakaś zatyczkę na końcówce halabardy. Na jej końcu był ukryty...chyba kawałek węgla. Nagle Kiyoko zaczęła machać halabardą i tworzyć coś na styl okręgu. Kolejne linie pojawiały się w miejscu, gdzie stała.

Wtedy Jinchuriki wydawała się dostać jakąś informację...chyba od swojego demona, bo nagle zerwała się i zaczęła biec w kierunku Kiyoko...

...jednak ta oblizała końcówkę swojej halabardy. Jej ciało pokryło się czarnym kolorem, a na nim pojawiły białe znaki. Kiyoko momentalnie zamachnęła się halabardą i...przecięła sobie nogę na wysokości stawu skokowego.

Jinchuriki biegnąc nagle zawyła i upadła, szorując twarzą podłogę. Była rozpędzona i mocno zaryła w ziemię. Spojrzała przerażona na swoją nogę, z której zaczęła mocno lecieć krew. Twarz Kiyoko nie drgnęła nawet o milimetr.
- Już niedaleko, byś zjednała się z bólem. Już zaraz nie będziesz nic czuła. - powiedziała, po czym stanęła na zdrowej nodze, a tą ranną z całej siły kopnęła w twarz sakryfikantke. Ta poleciała kilka metrów do tyłu i upadła na plecy. Kiyoko wbiła włócznię w środek okręgu tak, by stała ostrzem do góry. Sama wyszła z okręgu, kuśtykając na jednej nodze. Jinchuriki leżała na plecach i ręce miała rozłożone na boki. Jej powłoka zgasła. Ciężko dyszała.
- Błagam...weź wszystko, ale oszczędź Isobu. - niemalże wyszeptała. - On zasługuje na to, by żyć...

Kiyoko podeszła do kobiety i stanęła nad nią.
- To co robię, to oszczędzenie Cię od marnego losu. Zamiast umrzeć gdzieś ze starości, możesz zaznać zaszczytu i dziś spotkać się z Lordem Jashinem w jego komnatach. Powinnaś się cieszyć. Oddałabym wszystko, za możliwość spotkania się z Panem.
- Ty...Ty pojebana kobieto...gdybym tylko miała więcej siły by Cię zniszczyć... - splunęła krwią na Kiyoko.

Shi ostatni raz popatrzyła na sakryfikantkę.
- Po Tobie przyjdzie czas na demona. Czas Cię uwolnić z tej klatki.
- NIEE! ZOSTAW GO! TYLKO NIE MOJEGO NAJDROŻSZEGO PRZYJACIELA! - wydarła się, jednak Kiyoko nagle wyskoczyła.

Leciała w kierunku kręgu...w locie rozłożyła ręce i nogi szeroko...

Jinchuriki podniosła głowę patrząc, jak ciało Kiyoko zbliża się do kręgu i nagle ostrze wbitej halabardy przebija jej serce na wylot. Kiyoko wpadła z impetem na broń, a ciężar jej ciała sprawił, że po przebiciu nie wyhamowała i zaczęła zsuwać się ku ziemi.

Była nabita na własną halabardę. Jej źrenice uciekły do góry, zostawiając same białko. Jej usta wykrzywiły się w uśmiechu, a ona sama zaczęła głęboko oddychać. Wydał się z niej niemalże pisk, ale przeradzając się w krzyko-westchnięcie.
- Arg...Aaaahhhhhhhhhhh...... - odchyliła głowę do tyłu. - Dziękuję Ci Panie...za możliwość dostąpienia...łaski komunii... - minęła chwila, po czym Kiyoko uniosła głowę.

Jinchuriki leżała, trzymając się za serce.
- Is...iso...bu...wyb..acz...im...bo...nie...wi..edz...ą...co...czy...nią... - po czym jej twarz upadła na ziemię.

A następnie całą salę i wyspę rozsadziło dookoła.

Sanbi się zmaterialiozwał, wydając z siebie przeraźliwy krzyk.

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Gōsui]

Podanie jedzenie wyglądało o niebo lepiej niż to sobie osobiście wyobrażałem. Oczywiście nie zdziwił mnie fakt, że wygląda lepiej niż żarcie gotowane w warunkach obozowych jednak jak na fakt, że toczyła się regularna wojna niemalże obok tej osady, co przeważnie wiąże się z obniżeniem jakość podstawowych usług, to tu kunszt kulinarny widać było gołym okiem. Delikatnie skinąłem tylko głową w podziękowaniu, życzyłem smacznego i beztrosko postanowiłem skosztować tych dobroci.
Z pozoru zachowywałem się jak bym niczym się nie przejmował jednak pierwszym kęsem oraz łykiem najpierw chciałem upewnić się czy z jedzeniem jest wszystko okej. Gdybym wyczuł w nim coś co mogłoby być trucizną udam zadławienie się i wykaszlnę to przed siebie, a później z zakłopotanym uśmiechem złapie się za głowę stwierdzając do mojego towarzysza, że w jedzeniu jest jakaś przyprawa na którą jestem uczulony i zrezygnuje z jedzenia. Z kolei jeśli żarcie będzie "czyste" to mimo, że dostrzegłem moich towarzyszy to najpierw i tak planuje zjeść to co i tak zostało już opłacone. W końcu nie może się zmarnować.
Jedz szybko przyjacielu bo coś czuję, że niedługo będzie trzeba się brać za robotę, a jak wiadomo z pustymi brzuchem to i leżeć ciężko. Kontynuowałem udawanie zupełnie zwykłego gościa który wcale nie jest członkiem super tajnej, elitarnej jednostki złożonej z przypadkowych gości którzy akurat dziwnym zrządzeniem losu się nawinęli.

[Osamu]

Osamu spokojnie przyjmował rzeczywistość jaka go otaczała. Nie był zbytnio zainteresowany daniem, które pozwolił sobie zamówić jego uboższy kolega. Najwidoczniej efekt bogatszego znajomego musiał mocno na Niego działać albowiem pozwalał sobie na rzeczy, których samemu pewnie nigdy by nie kupił. Cóż Osamu to akceptował i nie przywiązywał wagi do pieniędzy. Wziął kubek z jaśminową herbatą i postawił obok siebie. Nie miał zamiaru jednak pić albowiem nie miał pewności co do tego trunku, a podjęcie przez Niego napoju było tylko kurtuazyjne.
Uesugi doskonale rozumiał pośpiech jaki proponował mu Gosei albowiem również zauważył wesołą kompanię. Arii, Minoru i Shins wchodzili właśnie w jakąś uliczkę. Może udało im się dowiedzieć czegoś więcej niż im. Trzeba było mieć taką nadzieje albowiem według Osamu ich informacje nie były zbyt przydatne. Nawet nazwisko oraz "kontrabanda" nie były zbyt użyteczne. Ogólniki mogły zachęcić jedynie do dalszego kopania za konkretami. -Czas na Nas. Rzucił do swojego towarzysza i ręką wskazał mu żeby szedł jako pierwszy. Ruszył od razu za Nim.


Chakra:

  Ukryty tekst

Jutsu:

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Statystyki

Siła

---

Szybkość

użytkownika

Wytrzymałość

---

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pozwala na odpowiednią kumulację chakry, dzięki czemu ninja może się poruszać po powierzchniach niedostępnych dla normalnych ludzi - w zakres tych umiejętności wchodzi zarówno chodzenie po ścianach i sufitach, jak i chodzenie po wodzie. Technika nie pozwala na unikanie technik wymagających wejścia w nie.

Zdolności:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

ZNISZCZONA

, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst